เสียเจ้า

การอ่านบทกวีเพื่อพัฒนาและขัดเกลาตนเอง

ช่วงทศวรรษที่ผ่านมา  โลกแคบลงด้วยการสื่อสารไร้พรมแดนความสะดวกสบายเกิดขึ้นมาพร้อมกับภาระที่มากขึ้นของมนุษย์ทั่วโลก ทำให้เกิดการแข่งขันกันทุกด้านอย่างรีบรุด ความพึงพอใจอยู่กับสิ่งที่มีกลับถูกมองว่าเป็นความด้อยพัฒนา  คนรุ่นใหม่จึงห่างเหินจากการอ่านกวีนิพนธ์ที่ใช้คำยากๆ ที่ต้องศึกษาความหมายจากพจนานุกรมจึงจะเข้าใจ 

     วันนี้จึงนำบทกวี ของกวีและศิลปินอย่างท่านอังคาร กัลยาณพงษ์ ซึ่งได้ถ่ายทอดถึงสุนทรียรส  ความละเมียดละไมในอารมณ์อันลุ่มลึก ไว้ในบทกวี "เสียเจ้า" ซึ่งใช้ภาษาไม่ยากนักจึงทำให้เข้าถึงทั้งอารมณ์และปฏิภาณกวี ได้ง่าย ลองอ่านซ้ำๆ ก็จะได้สัมผัสถึงความงามของภาษาอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของกวี

เสียเจ้า

เสียเจ้าราวร้าวมณีรุ้ง มุ่งปรารถนาอะไรในหล้า
มิหวังกระทั่งฟากฟ้า ซบหน้าติดดินกินทราย จะเจ็บจำไปถึงปรโลก ฤารอยโศกรู้ร้างจางหาย
จะเกิดกี่ฟ้ามาตรมตาย อย่าหมายว่าจะให้หัวใจ
ถ้าเจ้าอุบัติบนสวรรค์ ข้าขอลงโลกันต์หม่นไหม้
สูเป็นไฟเราเป็นไม้ ให้ทำลายสิ้นถึงวิญญาณ
แม้แต่ธุลีมิอาลัย ลืมเจ้าไซร้ชั่วกัลปาวสาน
ถ้าชาติไหนเกิดไปพบพาน จะทรมานควักทิ้งทั้งแก้วตา
ตายไปอยู่ใต้รอยเท้า ให้เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อจดจำพิษช้ำนานา ไปชั่วฟ้าชั่วดินสิ้นเอย

อังคาร กัลยาณพงษ์

   การอ่านกวีนิพนธ์  อาจจะถูกมองว่ายืดยาด  เสียเวลาคิด  แต่เวลาที่เสียไปกับการอ่านคุ้มกับการที่ได้ถูกขัดเกลาด้วยความงามและความไพเราะของบทกวีอย่างแน่นอน  ผลพลอยได้ก็คือช่วยฝึกสมาธิอีกด้วยค่ะ

  ใครมีวิธีดีๆที่ช่วยส่งเสริมให้เยาวชนอ่านบทกวีนิพนธ์ รบกวนเสนอแนะเข้ามานะคะ 

  ขอเชิญชวนให้เยาวชนภาคภูมิใจในบทกวีอันเป็นสื่อสะท้อนวิถีชีวิตของผู้คนทุกยุคสมัย และอย่าลืมสร้างสรรค์ผลงานขึ้นใหม่เพื่อให้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นทั้งผู้อนุรักษ์และสืบทอดอย่างแท้จริง....ภาษาไทยจะได้เป็นภาษาที่แสดงความเป็นชาติไทยที่เด่นชัดที่สุด

[กอหญ้า]

เป็นบทกวีที่ไพเราะจังเลยนะคะ จริงๆด้วย ต้องลองอ่านซ้ำๆ จึงจะได้สำผัสถึงความงดงาม สงสัยหนูจะเป็นคนที่เข้าใจอะไรยากน่ะค่ะ แม้จะชอบอ่านหนังสืออยู่แล้วก็เถอะ แต่กวีนี่ไม่ค่อยชำนาญสักเท่าไหร่ อาจารย์เก่งจังเลยนะคะ นำเสนอ กวี ดีๆแบบนี้ให้ทุกคนได้มาเรียนรู้ซึมซับความงดงามกัน เป็นอาจารย์ที่วิเศษที่สุด (ห้อง5ไม่มีใครอยากพลาดคาบเรียนของอาจารย์หรอกค่ะ เส้นตื้นทั้งห้อง)  และยังมีความสามารถทางด้านเทคโนโลยีอีก สอนทุกคนได้หลายรูปแบบจริงๆ ทุกบทความมีค่าจริงๆ หนูไม่เคยเจอใครแบบอาจารย์มาก่อนเลย ข้าน้อยขอคำนับ

[ช็อคกาแลต]

บทกวีบางบทลึกซึ้งเกินคนเข้าใจ อ่านมากก็เก่งมาก อ่านน้อยยังดีกว่าไม่อ่าน (ผมสังเกตุห้องอื่นชอบเรียนกับอาจารย์ ทั้งหมดนะครับยกเว้นห้อง4 ผมว่ามันไม่ค่อยตั้งใจเรียนกันนะครับ)

[รวงข้าว]

เพราะมากค่ะอาจารย์อาจารย์นำเสนอบทกวีที่ไพเราะจริงๆ  ภาษาไทยของเรานี่ช่างใช้สื่อความหมายได้กินใจจังเลยนะคะ   เด็กไทยเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยใส่ใจกับการแต่งบทกวีเลยนะคะ   แต่อาจารย์ก็ทำให้ห้อง 5 สนใจการเรียนภาษาไทยมากขึ้นขอบพระคุณอาจารย์จริงๆค่ะ