ละความอยากดี แล้วจะดี...

 

การทำดีเป็นสิ่งที่ดี
การทำดีโดยไม่ “อยาก” ดี จะดีที่สุด
การทำดีโดยไม่ “อยาก” ได้ดี จะได้สิ่งที่ดีที่สุด

การทำดีโดยละ “ความอยาก” ซึ่งเป็นตัวกิเลส
ตัวกิเลสเป็นเหมือนดั่ง “กำแพงเงา” อันสูงใหญ่ ที่ใครต่อใครมองไม่เห็น
กำแพงเงาอันตั้งตระหง่านท้าทาย จะเป็นสิ่งที่ขวางกั้นผลงานอันเลิศและปัญญาประเสริฐ
ทลายกำแพงเงา โดยการตัดความอยาก สิ่งมหัศจรรย์จะพุ่งพล่านผุดออกมาจากการทำความดีซึ่งมิมีกิเลสเจือปน

มีสิ่งใดก็ทำไป ทำตามหน้าที่ ทำ ณ ปัจจุบันให้สมบูรณ์ แล้วสิ่งที่ดีที่สุดก็จะได้มาเอง
ทำความดี โดยไม่อยากดี ทำให้เต็มที่ แล้วจะดีเอง

การทำงาน เขียนบทความ หรือจัดการความรู้ มีอะไรก็ทำไป ทำให้เต็มที่ เขียนก็เขียนไป เขียนให้เต็มที่ เต็มความสามารถ ไม่ต้องคิดว่าอยากจะให้ดี อยากจะให้ประโยชน์ อยากจะได้รางวัล อยากจะให้มีคนเข้ามาอ่านเยอะ ๆ อยากจะอย่างโน้น อยากจะอย่างนี้ ความอยากเป็นตัวกั้นขวางความสำเร็จ ความอยากจะทำให้ปัญญาจะกลายเป็นแค่ความรู้เพราะจะบิดเบือนเฉไฉไปด้วยกระแสแห่งกิเลส
กิเลสเป็นตัวทำลายศีล มีกิเลสจะลดทอนจะสมาธิ ไหนเล่าจะมีปัญญา

ตั้งกายตรง ดำรงสติมั่น หายใจเข้าสบาย หายใจออกสบาย ทำงานตรงหน้าให้เต็มที่ ทุ่มเททำงานในปัจจุบันโดยละความอยาก ตั้งใจดี ผลงานนั้นจะมีคุณค่า ทรงศักดิ์ศรี หนุนส่งเสริมและสร้างชีวี ตลอดชีวิตอันน้อยนี้ เอย...

[นาย สมพงศ์ ตันติวงศ์ไพศาล]

สวัสดีครับ.....คุณสุญญตาครับ ผมขอแลกเปลี่ยนก็แล้วกัน คือคนเรามักจะมีอยู่สองส่วน นั้นคือเราต้องแยกว่า การทำดี เป็นการประพฤติธรรม หนึ่งหรือปฏิบัติธรรมหนึ่ง .......

ถ้าประพฤติธรรม นั้นคือคิดดูก่อนว่ามีลำดับของธรรมะหรือเปล่า? 

การทำดีเพราะตัณหา ก็จะไม่ได้ดีครับ.......เป็นกามตัณหา

.การทำดีเพราะไม่อยากดี ก็จะไม่ได้ดีครับ....เป็นภาวะตัณหา

การทำดีเพราะไม่อยากได้ดี ก็จะไม่ได้ดีครับ  เพราะเป็นวิภาวะตัณหา

แล้วทำความดีด้วยใจบริสุทธิ์ครับ คือการทำดีที่ดีครับ

การปฏิบัติธรรม.....คือการกระทำดีอยู่แล้ว ทำมากทำน้อย หรือทำเพราะจำใจก็ได้ดีทั้งหมดครับ

[berger0123]

สวัสดีค่ะ คุณสุญฺญตา เป็นข้อคิดที่ควรทำค่ะ ละความอยากแล้วจะดีค่ะ