เมื่อใดก็ตามที่ผมนึกย้อนถึงอดีต สิ่งหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในความคิดหรือความฝันของผมเสมอคือช่วงที่ผมจบแพทย์ใหม่ๆ ได้ไปทำงานใช้ทุนที่จังหวัดกระบี่ในปี 2526-2527 ภาพที่เห็นบ่อยที่สุดคือภาพของหมอสองคน คือผมกับหมอยงยุทธ ภูมิชาติ กำลังจะจับลูกปิงปองคัดเลือกว่าเราจะได้ไปทำงานที่โรงพยาบาลกระบี่หรือไม่ ในวันนั้นมีผู้สมัครไปทำงานโรงพยาบาลกระบี่สามคนนั่นคือต้องตกรอบหนึ่งคน เราสองคนกระโดดกันตัวลอย เมื่อคุณหมออีกคนนึงจับลูกปิงปองตกรอบโดยที่เราสองคนยังไม่ได้จับ นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ผมได้รู้จักโรงพยาบาลกระบี่ จังหวัดกระบี่ และคนกระบี่ ที่นี่เป็นคลังแห่งประสบการณ์ ที่ผมได้รับทั้งความรัก ความปรารถนาดี และน้ำใจเอื้ออาทร จากบุคคลหลากหลายที่ไม่ใช่ญาติพี่น้อง ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่สร้างประสบการณ์อันประทับใจและทรงคุณค่าอย่างยิ่งให้เกิดกับผม
วันนี้ผมได้กลับมากระบี่ รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน "การจัดการความรู้เพื่อการดูแลผู้ป่วยเบาหวาน" นำผมมาพบพี่ๆน้องๆชาวกระบี่อีกครั้ง หลังจากเวลาผ่านไป 23 ปี ช่วงเวลาห้าวันคือวันที่ 5-9 ธค 50 ผมและทีมโรงพยาบาลพุทธชินราชได้รับสิ่งดีๆมากมายทั้งความรู้และความรู้สึกแห่งมิตรภาพอันยากจะลืมเลือน สิ่งเหล่านั้นจะถูกบันทึกไว้ ณ ที่นี้เป็นบันทึกต่อๆไปนะครับ เพื่อไม่ให้เกิดรอยแหว่งหลงลืมส่วนไหนไปจากความทรงจำอันงดงามเมื่อผมได้ไปเยือน เมืองกระบี่.... ที่รัก
