นักเรียนช่าง...ไม่ขึ้นอำเภอไม่ได้แล้ว
8 โมงเช้า...ในอำเภอเล็ก ๆ ดูยังเงียบเหงา ในตลาดสดมีแม่ค้ามาจัดเตรียมสินค้าเพื่อรอรับลูกค้า...ซึ่งขณะนี้มีมาอุดหนุนกันประปราย
ที่ตลาดสดบ้านเรามีของแปลกที่ยังไม่เคยเห็นที่ตลาดไหนจนกระทั่งบัดนี้...
ตลาดสดมีพื้นที่ประมาณ ๙๐๐ ตารางเมตร รูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสแบ่งเป็น 4 แถว หลังคาสังกะสีสูงประมาณ ๒๐ เมตร บริเวณที่นั่งขายของจะทำเป็นยกพื้นไม้ มีฐานเป็นผนังอิฐฉาบเรียบทั้งสี่ด้าน ยกพื้นสูงประมาณ ๑ .๕๐ เมตร มีช่องด้านบนเพื่อนำของลงไปเก็บในกล่องนั้น ซึ่งสามารถกันหนู กันแมลง แถมกันขโมยได้ด้วย
เช้าขึ้นมาแม่ค้าในตลาดสด ก็จะมุดช่องลงไปเอาของที่เก็บไว้ขึ้นมาจัดวางไว้ในตำแหน่งที่ลูกค้าสามารถมองเห็นได้ง่าย
เมื่อค่ำลงตลาดสดวาย แม่ค้าก็จะเก็บของเล่านั้น ลงเก็บไว้ในช่อง จากนั้นก็จะใส่กุญแจ กันหัวขโมยที่จะมาขโมยของ...
พ่อเดินกลับมาจากร้านน้ำชาในตลาด ถึงบ้านพ่อก็บอกว่า
”ปลัดอำเภอให้ลูกไปช่วยซ่อมโทรทัศน์ที่อำเภอให้ด้วย เสียมาหลายวันแล้ว”
โทรทัศน์เครื่องนี้อายุหลายปีแล้ว เราเองก็เคยอาศัยดูหนังดูละคร เป็นโทรทัศน์ยี่ห้อฟิลิปส์ ขนาด ๒๔ นิ้ว ทางอำเภอได้ตั้งไว้ในตู้สูงประมาณ 2 เมตร มีประตูเปิดปิด จัดวางไว้ชั้นล่างของที่ว่าการอำเอ สำหรับเปิดบริการให้ประชาชนทั่วไปได้ดูในเวลากลางคืน...พวกเราหวงมากเพราะถ้าหากโทรทัศน์เกิดเสียวันใด วันนั้นบริเวณหน้าอำเภอก็จะเงียบเหงา เด็ก ๆ และผู้ใหญ่ที่มาอาศัยดูก็จะหายไป....
พอเรารู้ว่าโทรทัศน์หน้าอำเภอเสีย...ก็รีบวางงานที่ทำไว้ก่อน จัดเตรียมเครื่องมือซ่อม เดินไปที่ที่ว่าการอำเภอทันที สงสารเด็ก ๆ ไม่มีโทรทัศน์ดู...
ไปถึงก็ถามหาปลัด เมื่อเจอแล้วก็บอกว่าจะมาซ่อมโทรทัศน์ให้ ปลัดจึงพาไปที่ตู้เก็บโทรทัศน์ที่วางแอบไว้
ให้ภารโรงช่วยยกลงวางบนโต๊ะ เสียบปลั๊กไฟฟ้าดูอาการเบื้องต้น อาการไม่มีแสง... ถอดปลั๊กไฟฟ้า แล้วใช้ไขควงไขน๊อตเปิดฝาหลัง แล้วเก็บน๊อตใส่กล่องที่เตรียมมากันหล่นหาย เห็นแผ่นพริ้นอุปกรณ์ภายใน บิดล็อกออก แผ่นพริ้นก็จะแยกออกจากตัวเครื่อง ใช้มือจับบริเวณที่เขาทำเครื่องหมายว่าจับได้ ค่อย ๆ วางลงกับพื้นโดยมีขาจับด้านล่างที่เขาทำให้ติดกับตัวเครื่องกันหล่น...ใช้สายมิเตอร์ด้านหนึ่งแตะกราวด์ อีกด้านหนึ่งแตะที่บริเวณไฟสูง เพื่อให้ไฟสูงที่ค้างอยู่ลงกราวด์ให้หมด มิฉะนั้นอาจช๊อตเราได้
ถอดหลอดไฟสูงมาดู แล้วเอาหลอดอะไหล่ที่มีอยู่มาใส่แทน สำหรับโทรทัศน์ยี่ห้อฟิลิปส์มีใช้กันมากจึงมีอะไหล่เตรียมไว้เสมอ
เสียบปลั๊กไฟฟ้าของเครื่องโทรทัศน์ แล้วเปิดสวิทช์ รอครู่หนึ่งก็มีแสง มีราสเตอร์หรือเม็ดแสงตลอดทั้งหน้าจอ แสดงว่าเครื่องพร้อมทำงาน เอาสายอากาศมาเสียบ เครื่องก็สามารถรับสัญญาณของสถานีโทรทัศน์ช่อง ๑๐ หาดใหญ่...อืม...คืนนี้เด็ก ๆ ได้ดูโทรทัศน์แล้วครับ
ปิดสวิทช์เครื่อง...ถอดปลั๊ก...ทำความสะอาด แล้วปิดฝาหลังเครื่องให้เข้าที่เหมือนเดิม...แล้วให้ภารโรงช่วยกันยกเก็บเข้าตู้
ขึ้นไปหาปลัดบนอำเภอบอกว่าซ่อมเสร็จแล้ว...ปลัดถามว่าค่าซ่อมเท่าไหร่...เลยบอกปลัดว่าไม่เป็นไรครับผมอาศัยดูมาหลายปีแล้ว...ช่วยซ่อมเขาให้เด็ก ๆ ได้ดู ครับ...ปลัดบอกขอบคุณ...เราบอกปลัดว่าถ้าเสียอีกบอกนะครับผมจะมาซ่อมให้อีกครับ....
เราเดินกลับบ้านผ่านตลาดด้วยความภาคภูมิใจ...ที่สามารถซ่อมเครื่องรับโทรทัศน์ที่เราอาศัยดูมาหลายปีตั้งแต่เด็ก ๆ...ทั้งที่เราไม่เคยนึกเลยว่าวันหนึ่งเราจะซ่อมเขาได้...เมื่อเขาเสีย....
สวัสดีครับ
ความเห็น (18)
- ดีจังคะเป็นการทำบุญที่เราได้รับความสุขและก็เมื่อคนอื่นเขาดูได้เขาก็มีความสุขคะนายช่าง
- เป็นการทำบุญโดยเราไม่ได้เสียเงินทองคะ
- ขอบคุณคะ
สวัสดีครับคุณรัตน์ชนก
ใช่ครับทำให้คนรอดูเขามีความสุข...แม้นจะมีค่าใช้จ่ายบ้างเล็กน้อย...แต่ก็ถือเป็นค่าตอบแทนเขาครับ...ที่เราอาศัยดูมาหลายปีครับ
ขอบคุณครับ
- นายช่างเก่งจัง
- ซ่อมได้หลายอย่าง
- ที่บ้านผมเป็นช่างทุกคน
- ยกเว้นผม
- ช่างพูด
- อิอิอิอิอิๆ
สวัสดีครับอาจารย์ขจิต
เดี๋ยวนี้...ต้องทำให้ได้ทุกอย่างในบ้าน...ตามคำสั่งของนายช่างใหญ่ของนายช่างใหญ่อีกที...เธอช่างสั่งครับ...ฮึดฮัดไม่ได้ครับ
ขอบคุณครับ
- สวัสดีค่ะ ช่างใหญ่สำเนียงใต้
- ตามมาอ่าน หลายบทความ
- เหมือนได้ตามไปซ่อมด้วยเลย
- สนุกดีค่ะ
สวัสดีครับคุณcoffee mania
ตกลงว่าซ่อมภาคไฟสูงได้แล้วใช่ไหมครับ...เดี๋ยววันหลังจะซ่อมภาคอื่นต่อนะครับ...
ขอบคุณครับที่ตามมาอ่าน
- สวัสดีค่ะ
- เก่งค่ะ เสียซ่อมได้
- ดี ด้วยค่ะ เสียซ่อมฟรี
- พอดีโทรทัศน์ที่โรงเรียนก็เสียเหมือนกันค่ะ
- จะหานายช่างใหญ่ใจดีแบบนี้ได้ที่ไหนคะ อิอิ
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับคุณ RAK-NA
อ่านตามไปเรื่อย ๆ เหมือนคุณ coffee mania เดี๋ยวก็ซ่อมเองได้ครับ...
สวัสดีครับ
สวัสดีครับครูนง
ถึงเราเป็นเด็กบ้านบ้าน...ก็ไม่ยอมให้ใครดูถูกครับ...หาม่ายแส้นแต่ก็พยายามไปให้สุด ๆ ครับ...
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะนายช่างใหญ่
- เป็นการเก็บเกี่ยว "ความทรงจำดีๆ ในวัยเยาว์" ติดตัวตลอดไป และตลอดมามังคะ (เป็นบ่อยเหมือนกันค่ะ)
- ซึ่งเป็นความทรงจำที่น่าจดจำค่ะ เพราะนั่นเท่ากับว่าเราเองได้ชื่นชมตนเอง ในเมื่อเรารู้จักการชื่นชมตนเองจึงเป็นสาเหตุให้เรารู้จักชื่นชมบุคคลรอบข้างได้โดยง่ายใช่มั๊ยคะ
- ว้า...ต้องไปอยู่เวรวันหยุดแล้วล่ะค่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ bye ค่ะ
สวัสดีครับ นายช่าง
- มันเป็นความภาคภูมิใจ ที่ใหญ่หลวงนัก
- ไม่ใช่เฉพาะตัวนายช่าง ยังรวมไปถึง
- คำว่า ช่างที่ไหน...ครูใคร นี่แหละ
- ขอบคุณ..นายช่างมากครับ
ธ.วั ช ชั ย
สวัสดีครับ นายช่างใหญ่
แวะมาอ่านต่อครับ
เคยเอาจอคอมพิวเตอร์ไปซ่อมหลายครั้ง ยกไปร้านคอมก็บอกให้เปลี่ยนลูกเดียว เลยไปร้านซ่อมโทรทัศน์ ซ่อมแป๊บเดียว แถมยังจ่ายไม่กี่บาท ตอนหลังใครมีปัญหาเรื่องจอคอม บอกไปร้านซ่อมโทรทัศน์เลย
สวัสดีครับอาจารย์แอน
ความทรงจำดี ๆ ...เมื่อเรานึกถึง...ทำให้จิตใจเราอ่อนโยนขึ้น...ชีวิตเราเหลืออีกเท่าใดเราไม่รู้...สิ่งที่เราตัดสินใจ...บางครั้งก็ผิด...มาบัดนี้ชีวิตที่เหลืออยู่...ก็บันทึกในส่วนที่ดี ๆ ไว้ให้คนรุ่นหลัง...ได้ศึกษาเป็นแนวทางในการดำรงชีวิต...ส่วนที่ไม่ดีอย่าไปรู้ของเขาเลย...เด็กดื้อ...ดื้อเหลือเกินครับ
สวัสดีครับ
สวัสดีครับคุณเกษตรยะลา
จุดกำเนิดลืมไม่ได้ครับ...กี่วัน กี่เดือน กี่ปี...บุญคุณยังท่วมหัวครับ...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับคุณธวัชชัย
คิดถูกแล้วครับ...แยกไปคนละวิชาชีพกัน...ส่วนเรื่อง ฮาร์ดแวร์และซอฟแวร์ของคอมพิวเตอร์โดยตรงต้องยกให้เขาครับ...
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ อาจารย์ แวะเข้ามาเยี่ยมครับ ไม่ได้พบกันนานแล้ว ยังนึกถึงอาจารย์ตลอดเวลาครับและยังไม่ลืมการร่วมผจญภัยกันที่ประเทศคานาดา วันนี้ผ่านเข้ามาพบ blog ของอาจารย์โดยบังเอิญ เลยขออนุญาตนำมารวมในกลุ่ม กศน.อีสานครับ
สวัสดีครับอาจารย์ศรีเชาว์
ผมก็เคยเจอบล็อกของอาจารย์...ในช่วงแรกแต่ยังเก็บบล็อกไม่เป็น...เที่ยวหลังเลยหาไม่เจอ...
ครับ สิบปีแล้วครับ...แต่ยังจำได้ครับ...
ต่อไปจะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันครับ
ขอบคุณครับ