โข่ง Diary : หนุ่มนักโบก กับ หมาขี้บ่น

อิอิอิ เสร็จโจร ว่าแล้วโข่งก็ปกป้องพื้นที่ เล็ก ๆ หลังรถของโข่ง สำเร็จ

อยู่ปางมะผ้า การเดินทางผ่าน ปางมะผ้า แม่ฮ่องสอน เป็นเรื่องสนุกสำหรับโข่งไปแล้วงับ เดี๋ยวนี้ ถ้ามีจะออกเดินทางเนี่ยโข่งจะรู้เลย บ่อยครั้งที่โข่งจะชิ่งขึ้นไปนั่งบนรถทุกครั้ง ที่เปิดประตูรถ เคล็ดลับ ป้องกันการถูกลืมงับ คงบ่อยครั้งเหมือนกันที่โข่งได้ออกเดินทางไปกับแม่ โดยแม่อยู่ในภาวะจำยอม อุอุอุ

เรื่องการโดดขึ้นรถไม่ถามไถ่ นี่มีครั้งหนึ่งโข่งโดนแม่แกล้ง .. แม่คงแค่ลืมของ.. เปิดประตูปุ๊บ โข่งก็ขึ้นปั๊บ .. แม่มองหน้าเฉย ..หยิบของแล้วปิดประตู .. แล้วก็หายจ้อยไปเลยงับ ..ครึ่งชั่วโมงได้ ..เสร็จก็โผล่หน้าจากประตูบ้านมาถาม ..”อ่าว เป็นไง อยากลงหรือยัง” .... แป่ววววว ...นอกจากจะไม่ start รถไปไหน แล้วยังแกล้ง ลืมโข่งไว้ในรถอีก แม่นะแม่ ...โข่งก็เลยแกล้งแม่ตอบซะ .. นั่งแป๊กมันตรงนั้นแหล่ะ ..พอแม่เปิดประตูให้ ..ทีนี้ทำยังไง โข่งก็ไม่ยอมลงรถ .. เดือดร้อนต้องมาทั้งทั้งลาก ทั้งดึง ทั้งดัน กว่าจะอุ้มโข่งลงรถ สำเร็จ ..อุอุอุ ..เป็นงายแม่ ...ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว ...

นั่งหน้าก็เป็นเรื่องสนุกดีสำหรับโข่ง ...แต่นั่งหลังมันกว่า ...โข่งจะยืนโต้ลมแบบสบาย ๆ ถ้าใครมองดี ๆ ต้องเห็นโข่งยิ้มไปด้วยแน่ ...เสียอย่างเดียว โข่งยังขึ้นหลังรถเองไม่ได้ ..ต้องให้แม่ ..ดันหลังถึงจะขึ้นได้งับ ก็มันสูงนินา ..

การเดินทางของโข่งกับแม่บ่อยครั้งมาก ที่จะมีบุคคลที่สาม ..เวลาเห็นคนหน้าแปลก ๆ โข่ง จะไม่ค่อยชอบใจครับ ยกเว้นก็แต่สาว ๆ เพื่อนแม่ อย่างนั้นโข่งชอบ งิงิงิ..เวลามีคนแปลกหน้า

โดยเฉพาะคนที่ดูรุ่มร่าม ๆ โข่งก็ต้องมีการตักเตือนก่อนละงับ คำรามในคอก่อน ..แต่ถ้ายังไม่ฟังก็งัดกลยุทธการเห่า มาละงับ.. เคยมีคนแปลกหน้า มาโบกรถ ขอติดรถไปด้วย แม่ก็ทำเป็นใจดีจอดรับ โข่งไม่ชอบใจเท่าไหร่ เลยขู่ ๆ ไป เอ้า ขู่ไม่ฟังเอาของใส่ข้างหลังรถกระโดดขึ้นซะงั้น โข่งเลยโชว์ลีลานักเห่าเสียงเอกซ้าหน่อย ว่าแล้วก็เห่ายาว จากที่เค้าขึ้น จนถึง ที่เค้าขอลง (ประมาณ 30 กม.ได้) ไอ้เขาคงไม่ได้ยินหรอกงับ แต่แม่โข่งเต็ม ๆ 2 หู แน่นอน งิงิงิ นี่แค่สั่งเบาะ ๆ นาแม่ เพราะนั่งคนละที่กัน

เมื่อวานนี้ก็พอดี โข่งระเห็จไปนั่งหลัง (ยืนซะมากกว่า) รถออกจากบ้านได้ สิบกว่าโล ก็มีตาลุงคนหนึ่ง ขอโบกรถไปด้วย เอาอีกแล้วแม่ผม จอดรับอีกแล้ว โข่งเห็นความพะรุงพะรัง หน้าตาไม่น่าไว้ใจ ของแกแล้วก็รับไม่ได้ เรื่องอะไรจะให้มาล่วงล้ำอาณาจักรของโข่งต้องให้รู้ซะมั่ง ว่าที่ใครเป็นที่ใคร พอโข่งฮึ่มฮ่ำ แกก็ถอยไป จด ๆ จ้อง ๆ แม่ยังหันไปบอกลุงแกเฉย "หมามันไม่กัดหรอก มันหวงรถ เฉย ๆ " ลุงทำหน้าลังเล ปล่อยโอกาสทองให้ผ่านไปไม่ได้ ว่าแล้วโข่งก็เห่าสุดเสียง เต็มแรง เต็มกำลัง ต่อเนื่องด้วย ลุงที่กำลังขยับจะขึ้นรถ หน้าถอดสี ส่ายหัวดิก แม่ก็พยักหน้าเข้าใจ แล้วก็ออกตัวไป

อิอิอิ เสร็จโจร ว่าแล้วโข่งก็ปกป้องพื้นที่ เล็ก ๆ หลังรถของโข่ง สำเร็จคับ

ทะแลม ทะแลม ทะแลม

%e0%b8%ab%e0%b8%ad%e0%b8%a2%e0%b9%82%e0%b8%82%e0%b9%88%e0%b8%87%e0%b8%99%e0%b9%89%e0%b8%ad%e0%b8%a2

จบตรงที่สงสาร ตาลุงชาวมูเซอที่ขอโบกรถ เห็นแกแบกมะละกอใส่แปมหลัง ท่าทางหนักมาก เลยจอดรับ ที่ไหนได้ ไอ้ลูกชายใจแคบ ไม่ยอมเฉยเลย ตาลุงเห็นหอยโข่งหวงพื้นที่อย่างหนักเลยส่ายหัวดิกเลยค่ะ

"ไม่ไปละครับหมอ เดี๋ยวผมรอคันอื่นก็ได้ แหะ แหะ แหะ"

เขียนใน GotoKnow โดย coffee mania
ใน โลกใบเล็ก ของหอยโข่ง

คำสำคัญ (Tags): #coffees corner#ปางมะผ้า#หอยโข่ง#แม่ฮ่องสอน

หมายเลขบันทึก: 150937เขียนเมื่อ 2 ธันวาคม 2007 20:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน