โข่ง Diary : การเมือง ในบ้านเลขที่ 82 หมู่ 5

น้ำเน่าเหมือนบ้านทรายทอง แต่ไม่หมองเท่าดาวพระศุกร์

ชีวิตของเด็กชายหอยโข่งในบ้านเลขที่ 82 หมู่ 5 สุข ๆ เศร้า ๆ น้ำเน่าเหมือนบ้านทรายทอง แต่ไม่หมองเท่าดาวพระศุกร์ อยู่ปางมะผ้าโข่งได้อยู่อย่างราชา แต่กลับมาบ้านถึงแม้จะเป็นอิสระ หายเหงา แต่ก็เศร้าใจ และต้องอยู่อย่างเจียมตัว <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p>

เรื่องของเรื่องคงเป็นเพราะโข่งวาสนาน้อย เป็นผู้ชายและก็มาทีหลัง .. ตอนมาใหม่ ๆ ก็มีแต่ พี่เฉาก๊วยอะคับ ที่หยิบยื่นไมตรีให้ ส่วนพี่บ๊อกบ๊อก กับลุงแบ๊ก ก็ทำตัวเป็นเจ้าพ่อ เจ้าแม่ข่มเหง โข่งเรื่อยทั้งที่โข่งก็ยอม สารพัด อาหารโข่งก็ให้กินก่อน ยอมกินทีหลัง ..แม่เข้าบ้านมา ก็ต้องรอก่อน รอลุงแบ๊กไปกระโดดทักทาย แล้วโข่งค่อยเข้าไปทีหลัง ปรี่เข้ามาโข่งก็หงายท้องไว้รอท่า

พี่เฉาก๊วย

กับพี่บ๊อกบ๊อก ตอนนี้เราญาติดีกันแล้ว อาจเป็นเพราะผมโตขึ้น ไม่ค่อยเหมือนเด็กแล้ว แต่กับลุงแบ๊กแบ๊ก ช่างน่าช้ำใจจริง ไม่รู้ลุงแกจงเกลียดจงชัง อะไรโข่งกันนักกันหนา ขู่ได้ ขู่ดี ขู่อยู่นั่น ทั้งขู่ ทั้งกัดเลยแหล่ะ ยิ่งเวลาแม่ หรือ คุณตามาห้าม แกยิ่งเกลียดผมหนักเลยคับ ทางเดียวที่จะได้รับการยอมรับคือ เวลาแกกวด อะไร หรือกวดใคร เห่าด้วย เนี่ย โข่งก็ต้องไปผสมโรงด้วย แต่เวลาผมเห่าหนัก ๆ หรือไปกวดอะไรเข้า เวลาเสียงประกาศิต ของแม่ดังมาโข่งก็ต้องหยุดกึ๊กทุกที แม่ผมน่ากัวกว่าลุงแบ๊กเยอะคับ

ลุงแบ๊กแบ๊ก

ผมว่าลุงแกอิจฉา ผมแน่ ผมเข้าใกล้แม่แล้วลุงแกฮึ่มฮั่มทุกทีเลย ฮือ ฮือ ฮือ ถ้าใครมาเห็นโข่งตอนนี้นะ โข่งนอนอยู่กลางถนน ลุงแบ๊ก จะตรงบันได ประหนึ่งจะเฝ้าแม่ไว้ ประมาณ “แม่ข้า ใครอย่าแตะ”

ว่าแต่ การเมืองหมา ไม่มีมิตรแท้ หรือ ศัตรูถาวร ในยามไร้ญาติ ขาด backup ยังไง โข่งก็เป็นลูกน้องที่ดี ขอลูกพี่ แบ๊กแบ๊ก อยู่ดี เมื่อเช้าโข่งเตลิดไปเล่นไกลบ้านไปหน่อย แม่ตามหาโข่งเสียนานเลยงับ ไปตะโกนเรียกแล้วโข่งก็ไม่ได้ยิน ปรากฏว่าลุงแบ๊กเป็นตัวเดียวที่หาโข่งเจอ งับ พอลุงแบ๊กเจอผม แม่ก็ต้องเจอผมไปด้วย เป็นไงคับลุงผม เฮ่อ ผมละทั้งรัก ทั้งกัว ลุงบีกแบ๊กของผมจริง ๆ