อันเนื่องมาจากบันทึก ชีวิต ความตาย สายใยผูกกัน บันทึกนี้
<p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal"></p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">การมีสติในขณะมีชีวิตเป็นสิ่งที่ควรเพียรในการปฏิบัติ ประโยคดังกล่าวเป็นประโยคที่ผู้ใหญ่หลาย ๆ ท่านได้ให้ข้อคิด ได้ให้สติแก่ฉันในการครองตน ทำให้ฉันต้องพึงระลึกอยู่เสมอว่า “เราควรมีสติในทุกขณะจิต” แต่เจ้าสติของเรามันก็ชอบแอบหนีเรื่อย อาจเนื่องมาจากความไม่มีวินัย ไม่มีความเพียร ไม่ซาบซึ้งถึงคำสอนที่ปราชญ์หลาย ๆ ท่านได้บอกกล่าว แต่หลาย ๆ ครั้งที่ฉันจะเห็นตัวอย่างถึงความเพียร ความมีสติ จากการปฏิบัติของผู้ใหญ่หลาย ๆ ท่าน</p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ยายคำ เป็นอีกท่านหนึ่งที่สอนให้ฉันทั้งทางตรงและทางอ้อมในการใช้สติในการครองตน ยายจะมีความอดทน และบอกเล่าเรื่องราวความหลังให้ลูกหลานในหลาย ๆ เรื่อง เช่น เวลาที่ลูกหลายมาเยี่ยม ยายจะให้ศีลให้พรที่ยาวมาก (บอกว่ายาวจริง ๆ …บางครั้งเราก็แอบหลับ) เป็นพรแบบพื้นเมืองที่ยายจะให้แก่พวกเรา โดยเฉพาะในวันสงกรานต์ จะเป็นพรที่ยาวเป็นพิเศษ และในความพิเศษนั้น เราได้ส่งยายไปประกวดการให้ศีลให้พรแก่ลูกหลานเนื่องในวันประเพณีสงกรานต์ เมื่อสองปีที่ผ่านมา และยายได้รับรางวัลที่ 2 นอกจากนี้ยายยังมีความเพียรในการไหว้พระ (อย่างถูกต้องทุกวัน) ยายจะมีดอกไม้ ธูป เทียน ท่องบทสวด (ยาวอีกแล้ว) เพื่อเป็นตัวอย่างให้แก่ลูกหลาน (ถ้าเป็นฉันก็คงแค่กราบพระแล้วอธิษฐานก่อนนอน…บางวัน) ยายจะบอกทำให้อะไรให้มีสติ ในขณะที่ยายป่วย ยายก็ยังไม่เลิกที่จะสวดมนต์ไหว้พระ ตั้งจิตอธิษฐาน ให้พ้นจากทุกข์ทั้งปวง ฯลฯ ซึ่งหลังจากสงกรานต์ที่ผ่านมา ยายนอนแทบไม่ได้ลุกไปไหน แต่จะพยุงตัวเองเพื่อลุกขึ้นมาทานข้าวได้บ้าง ถ้าลุกไม่ไหว ลูกหลานก็จะช่วยกันป้อน แต่อย่างไรก็ตามยายก็มีสติ ที่จะประคองตัวเองให้อยู่กับโรคชรา และพร้อมที่จะละสังขารไปได้ทุกเมื่อ</p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายน 2550 ก็เช่นกัน ในวันดังกล่าวฉันมีภารกิจงานกฐิน ณ จังหวัดเชียงใหม่ ประกอบด้วยเป็นช่วงประเพณีลอยกระทง ซึ่งจำเป็นต้องจุดประทีบโคมไฟที่บ้านในเวลากลางคืนจึงทำให้ไม่สามารถไปบ้านลำปางได้ แต่มีความตั้งใจว่าในเช้าวันรุ่งขึ้นจะเดินทางไปเพื่อเยี่ยมยาย แต่แล้วในเวลา ประมาณ 17.25 น. พี่สาวได้เตรียมเพื่ออาบน้ำให้ยาย ซึ่งยายก็ตอบตกลงให้อาบ แต่ยายก็เริ่มหายใจอ่อนลง ๆ ๆ ๆ จนหลับไปในที่สุด</p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">การจากไปของยายคำ ด้วยวัย 98 ปี นี้ เป็นการใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าและได้สร้างคุณงามความดี สร้างคนทั้งรุ่นลูก รุ่นหลาน รุ่นเหลน ให้เป็นคนดี รู้กตัญญู ตลอดจนถึงการทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาอย่างที่พุทธศาสนิกชนพึงควรกระทำ และยายได้ทำอย่างดีที่สุด พวกเราซึ่งเป็นรุ่นลูก รุ่นหลาน ได้ตัวอย่างจากความเพียร ความอดทน ความมีสติ จากยาย ซึ่งจะเป็นตัวอย่างให้เรานำไปปฏิบัติในชีวิตประจำวันได้</p> <p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">วันที่ 29 พฤศจิกายน 2550 พวกเราลูกหลาน จะร่วมกันส่งดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ของยายคำ รัตนใจบุญ ซึ่งละสังขารด้วยอายุ 98 ปี เพื่อไปสู่สรวงสวรรค์ชั้นสูงสุดค่ะ</p><p> </p><p> </p><p style="text-justify: inter-cluster; margin: 0in 0in 0pt; text-align: justify" class="MsoNormal">ป.ล. ยายไปแล้วไม่ต้องกลับมาหาหนูนะ…อิอิ</p>
ขอร่วมส่งคุณยายในการเดินทางไกลอย่างสงบสุข และมีสติจนกระทั่งวันเดินทาง ท่านมีบุญมากจริงๆ ไปอย่างสงบสุขมาก .....
มาคารวะคุณยายด้วยคนครับ คนโบราญทำบุญสุนทานไม่ขาด คนสมัยนี้ทำบาปไม่ขาดเหมือนกัน ยิ่งสมัยเลือกตั้งเข้ามาแล้ว บาปปากระบาดแล้ว ระวัง
..ขอให้คุณยายไปสู่สุขคติภพเทอญ
หลายๆ ครั้ง กับสิ่งที่เราได้เห็นญาติผู้ใหญ่ประพฤติปฏิบัติมาเป็นระยะเวลายาวนาน สิ่งเหล่านี้ก็ซึมซับ ซึมซาบ เข้ามาอยู่ในความนึกคิดของเราโดยที่เราก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน
ยายของพี่อึ่งละจากไป ต้อมเชื่อว่าต้องสู่ภพภูมิที่ดี สมกับคุณความดีของยายนะคะ
คิดถึงนะค่ะ
ขอบคุณnaree suwan ที่คิดถึงกันเสมอ
ขอบคุณ อ.แป๋ว พี่ผู้ไม่เคยห่างจากใจดวงนี้
ขอบคุณพี่ติ๋ว ที่ทำให้อารมณ์ดีเสมอ (แอบบอกว่างวดนี้ถูกล๊อตตารี่เลขคุณยาย 96 1 ใบ ก๊ากส์)
ขอบคุณพี่บางทรายนะคะ บุญมาวาสนามีคงได้ไปคารวะพี่บ้าง
ขอบคุณน้องต้อม ความดีหล่อเลี้ยงชีวิตค่ะ
อ.หมู ขา มาชวนเขาร้องไห้แต่เช้าเลยวันนี้ อุอุ
ขอบคุณ อ.หญ้าบัวนะคะ คิดถึงเสมอเช่นกัน (ไม่ได้คิดถึงแค่มะขามหวานนะคะ...อิอิ)