รำลึกยามรุ่งในลมหนาว
|
รำลึกยามรุ่งในลมหนาว
อ้างอิง - ภาพ http://www.lomography.com/folkways ทุกเช้ายามหน้าหนาว มักจะเป็นเช้าประหลาดของชีวิต ยิ่งในยามเริ่มปลายพฤศจิกายนต้นธันวาคม ความเปลี่ยนแปลงในชีวิต มักนำเรื่องราวน่าสนใจบางอย่างสู่การรับรู้ ไม่ว่าจะเป็นอากาศแวดล้อม เย็นจนรู้ว่าผิวแห้งเป็นเช่นไร เย็นจนรู้ว่ายามอาบน้ำแล้วหนาวข้างในด้วยการอธิบายผ่านเสียงเป่าปากนั้น หนาวมากน้อยเพียงใด หรือเพียงเงยหน้าเห็นดาวยามรุ่งนั้น งดงามเพียงใด สำหรับผม ความหนาวเป็นเรื่องราวประหลาด เป็นนาฬิกาชีวิตที่มีสีสัน แต่เปลี่ยนทุกอย่างด้วยความเงียบ มาแบบเงียบเชียบในยามเช้า และรับรู้เสมอว่ากำลังมาอีกครั้งในยามเย็น ช่วงเช้ามีหมอกหนาบางตามแต่วัน มีลมเย็นลมหนาวพัดผ่านมา มีความอ้อยอิ่งของเวลา แสงยามเช้า และแดดยามเย็นอ้อยสร้อยจนน่าประหลาด เหมือนเกียจคร้านแต่ก็ยังคงมาทำงาน ทุกอย่างเนิบนาบและเชื่องช้า แต่ชีวิตกลับไม่เหมือนกัน ทุกอย่างกลับเร่งเร้า ความน่าตื่นเต้นของการท่องเที่ยวยามหน้าหนาว ยามพาตัวเองไปยืนมองขอบฟ้าบนดอย หรือนั่งตัวงอรอบกองไฟ เพื่อรอคอยแสงอาทิตย์อันน่ารักใคร่ ไม่มีความโหยหาใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่า รอคอยพระอาทิตย์ยามหนาวบนดอยสูง ทุกอย่างในหน้าหนาวเร่งเร้าแบบประหลาด ความน่าตื่นเต้นของเทศกาลยามหนาว ผู้คน ของขวัญ และงานรื่นเริง ในหน้าหนาวเราจะรู้ตัวว่าใกล้สิ้นปี ผู้คนจะมีเสื้อผ้าแปลกตา เสื้อหนาชิ้นมากชุด ขุดจากกรุในตู้ที่ไม่สามารถใส่ได้ในหน้าอื่น มีเรื่องเล่าของเสื้อผ้าใหม่ยามหน้าหนาว บอกกล่าวเพียงว่า เหมือนเป็นสัญญาณรับความเปลี่ยนแปลงสู่ปีใหม่ สำหรับเสื้อผ้าหน้าหนาว ยามที่ต้องใส่ไปเรียนหนังสือ เสื้อหนาวแขนยาว มีซิปด้านหน้าหรือไม่มีก็ตามแต่ ล้วนมีผลเช่นเดียวกัน เพราะทำให้เสื้อนักเรียนสีขาววันนั้น สะอาดสะอ้านอย่างไม่เคยปรากฎมาก่อน ยามเย็นเมื่อถึงบ้าน เสื้อยังคงขาวใหม่เหมือนเพิ่งออกจากบ้าน ไม่สกปรกจากการวิ่งเล่น หรือไล่เตะคนเตะลูกบอล เพราะเสื้อหนาวรับไปหมด แต่เสื้อหนาวกลับไม่ค่อยปรากฎร่องรอยความคะนองเปรอะเปื้อน จากการวิ่งเล่นในรอบวัน เสื้อหนาวจึงเป็นชุดมหัศจรรย์ ซึ่งใส่หน้าอื่นไม่ได้ นอกจากความบ้าและความอยากของคนใส่ ซึ่งอาจฝืนธรรมชาติกันบ่อยครั้งเมื่อยามเปิดเครื่องปรับอากาศ แต่สำหรับความจริงของเสื้อหนาว ก็ยังใส่ได้เพียงหน้าเดียวคือหน้าหนาว ยามที่เรารู้ว่าเสื้อผ้าบางไม่พอปกป้องเรา
ท่ามกลางความตื่นตาตื่นใจ ในยามใส่เสื้อหนาว ที่ไม่ต้องทนนั่งมองเสื้อขาวชุดนักเรียน ด้วยความเบื่อหน่ายเพียงลำพัง แม้ในหน้าอื่นจะอยากใส่เสื้อสองชั้นเพียงใด อยากใส่เสื้อหนาวทับเสื้อนักเรียนเพียงใด ก็ไม่อาจทำได้ เพราะลำพังลองสวมก็พิสูจน์ได้แล้ว ถึงเหงื่อชุ่มหลัง ก่อนจะก้าวขาออกจากบ้าน แม้ในช่วงทำงาน จะต้องเอาเสื้อหนาวไปทิ้งไว้ในโต๊ะทำงาน แต่ก็ต่างไปจากรู้สึกของการใส่เสื้อหนาวออกจากบ้าน ไม่เหมือนกันและไม่คล้ายคลึงกัน ในยามหน้าหนาวและยามรุ่งเช้า ที่สวมเสื้อหนาวออกจากบ้าน หน้าหนาวเป็นหน้าที่ประหลาด ยิ่งวันใดอากาศเย็นมาก ก่อนรุ่งเช้าที่แสงแรกจะปรากฎ เสียงแวดล้อมแทบจะไม่ปรากฎ หมาแมวที่เคยไล่วิ่งกันยามรุ่งเช้า หายเสียงไปจนสกัด ไม่มีเสียงวุ่นวายใดในยามหน้าหนาว เพราะไม่มีใครบ้าพอจะออกมาวุ่นวาย ท่ามกลางมือซึ่งซุกไว้ในเสื้อ หรือกระเป๋ากางเกง แม้แต่หมาแมวก็ไม่กล้าคะนองในยามลมหนาวมาเยือน ไก่จะออกมาโก่งคอ ก็ต้องรอกระทั่งแสงเรื่อจับฟ้า ซึ่งเริ่มสลับจากน้ำเงินเข้ม จนค่อยจางไปด้วยแสงฟ้าเทาอ่อน หรือบางวันจะสดใสก็ตามแต่ใจของฟ้า เมื่อแสงแรกเริ่มต้นขึ้น ฟ้าหน้าหนาวจะเริ่มปรากฎหน้าที่ บางวันควงหมอกมาด้วย บางครั้งมาพร้อมสายลมแรง มีบ้างที่มาทั้งหมอกและสายลมหนาว จะเย็นยะเยือกเพียงใดก็ต้องพิสูจน์ด้วยการก้าวขาออกไป หากซุกตัวไว้ในผ้าห่ม อาจเข้าใจเพียงว่าหนาว แต่ไม่เข้าใจว่าลมหนาวจับใจนั้นมีอานุภาพเพียงใด อาวุธคู่กายยามหนาว จากผ้านวมผืนใหญ่และใจอ้อยอิ่ง ที่ไม่อยากขยับลุกจากที่นอนอันอ่อนนุ่ม อุ่นด้วยไอตัว และไอจากความโหยหาการนอน ยากจะบรรยายได้ในหน้าอื่นของความอบอุ่นเช่นนี้ ไม่เหมือนกับการนอนหนาวในห้องปรับอากาศ เพราะยามหน้าหนาว ลมหนาวสดชื่นและสดใสกว่าลมเย็นเพียงในห้อง ที่สำคัญสำหรับหน้าหนาววัยเด็ก เป็นหน้าที่เหมาะสมกับการเตะบอลยามเช้าอย่างยิ่ง ยิ่งคิดยิ่งอยากออกไปเตะบอลยามเช้า
|
ความเห็น (2)
- ชอบฤดูหนาวค่ะ
- โดยเฉพาะยามเช้า
- สายหมอกบางๆ
- รู้สึกรื่นรมย์ผสมเศร้าเหงาเล็กๆค่ะ
- สวัสดีครับ คุณนารี
1. naree suwan
- ขออภัยอย่างยิ่ง
- ที่ตอบล่าช้าอย่างมาก
- ขอบคุณครับ สำหรับความชื่นชอบฤดูหนาว
- เห็นความงดงาม ของสายหมอกยามเช้า
- ยามมองเห็นความหนาวเย็น
- ปรากฎอยู่รายรอบตัวเรา
- ขอบคุณสำหรับความเหงาในชีวิตครับ
- ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยือน
- ขอบคุณครับ