คุยกับเพื่อนบ้านที่บ้านเขาบ้าง เพราะเราก็จะได้เข้าใจได้มากขึ้น จากที่เห็นๆกันอยู่

บ้านพี่แงะ ตั้งหม้อข้าวเอาไว้ ยังไม่ได้ทำกับข้าว ฉันเห็นแมลงต่างๆอยู่ในหม้อ ตั้งแต่ แมงป่องสีดำๆ จิ้งหรี้ด ....

เมื่อเย็นวันอังคารที่ผ่านมา ตั้งใจว่าจะนำเสื้อผ้าของเด็ก กับตุ๊กตาที่มีผู้บริจาคมา ไปให้ เพื่อนบ้านที่อยู่ คุ้มใกล้ๆนี้

คุ้มนี้ จะเป็นกลุ่มบ้านเล็กๆ มีประมาณ 7-8 หลังคาเรือน รวมเด็กรักป่าก็เป็นสมาชิกของคุ้มนี้เหมือนกัน

กว่าจะไปถึงบ้านสุดท้าย ก็แวะคุย นั่ง บ้าน ที่หนึ่ง เพราะ บ้านที่หนึ่งนี้เพิ่งมาจาก กทม. ไปรับจ้างงานก่อสร้าง ไม่ได้เจอกันนาน ก็นั่งคุยกันสักหน่อย คุยกับแม่บ้าน เล่าเรื่องงานที่ทำและเรื่องสุขภาพ

ผ่านบ้านที่สอง ก็คุยอีก เกือบมืดแล้ว

ผ่านไปอีกก็มืดพอดี บ้านหลังสุดท้ายเป็นบ้านของ พี่แงะ แกเก่งเรื่อง

สมุนไพรมาก ใครถูกงูกัด หรือวัวควาย ถูกงูกัด ไม่สบายก็มาให้แกเป่าให้ หายทุกราย

ฉันเล่าเรื่อง งูสิงห์ตัวใหญ่ เข้าบ้านเมื่อวันก่อน แกว่างูสิงห์ ไม่ต้องกลัว ไม่มีพิษ

แต่ พี่สิงห์ ก็ไม่น่าจะมาเยี่ยมบ้านฉันเลย....

" ต้นไม้ หน้าบ้าน ที่เด็กรักป่า นั่นก็เป็นยา

เอาเปลือกมาให้เคี้ยวๆแล้วก็อาเจียน เอาพิษออกมา "

พี่แงะ ไม่รู้ชื่อภาษาไทย เอ่ยเป็นภาษาเขมร ...ฉันว่าน่าจะเป็นต้นตูมกา

ที่บ้านพี่แงะ ตั้งหม้อข้าวเอาไว้ ยังไม่ได้ทำกับข้าว ฉันเห็นแมลงต่างๆอยู่ในหม้อ ตั้งแต่ แมงป่องสีดำๆ จิ้งหรี้ด ....

มืดมากแล้ว ฉันเลยขอลากลับบ้านก่อน

ตามทางเด็กรักป่า เป็นทางเล็กๆ แบบทางเกวียนสมัยเก่า ใครไม่สังเกต ก็จะวิ่งรถผ่าน แม่บ้านหลายคนผ่านทางข้างป่าแถวนี้ก็จะกลัว

บางที ความกลัวก็เป็นเพื่อนที่ดี สำหรับทุกคน