เป็น presenter ให้ กกต.

ดาราชั่วข้ามคืน

       วันที่12พย.50 กกต.จังหวัดสุพรรณบุรี ขอความร่วมมือในการจัดนักศึกษาไปต้อนรับและแจกเอกสารชี้แจงการสมัครผู้แทนราษฎร ได้รับการชมเชยว่านศ.เรียบร้อยดี และเมื่อทราบว่าเป็นสถานศึกษาที่มีนักศึกษาอยู่หอพักประจำ กกต.จังหวัดจึงเสนอ ให้ขอความร่วมมือในการถ่ายทำ VTRเพื่อประชาสัมพันธ์แก่หน่วยเลือกตั้งทั่วประเทศ กว่า 80,000หน่วยและส่งไปต่างประเทศด้วย ถ่ายทำVTR แจกจ่ายทั่วประเทศวิทยาลัยฯได้ประชาสัมพันธ์ไปด้วย  จึงรีบตอบรับเพราะถือว่าเป็นประสบการณ์เรียนรู้จากสภาพจริงของระบบการเมืองการปกครองเกี่ยวข้องกับวิชาที่สอนด้วย และมอบหมายให้งานนศ.ก่อนดำเนินการในวันที่16พย. ทำรายงาน1ฉบับและสรุปแฟ้มสะสมผลงานจากรายงานการศึกษาด้วย นศ.ดีใจตื่นเต้นกันใหญ่ ขอนศ.75คน(ให้ลงชื่อตามความสมัครใจ) นัดแนะกันเรื่องเวลา/เสื้อผ้า/เวลาโดยประมาณ เริ่มตั้งแต่7โมงเช้า ถ่ายทำทั้งวัน เดินไป-มา บ้างนั่งบ้างยืนอธิบาย และนั่งพักสลับกันไปมา เปลี่ยนเสื้อผ้า เริ่มตั้งแต่ขั้นตอนการจัดประชุมชี้แจงคณะกรรมการประจำหน่วยเลือกตั้ง แนะนำบัตร ขั้นตอน หีบบัตรและอุปกรณ์ต่างๆ จนถึงการจำลองสถานการณ์การเลือกตั้ง การกั้นเขต การจัดสถานที่ การตั้งคูหา นับบัตร การจัดบริการให้คนพิการ ทางเดินเข้าออก จนถึงการการขานและนับบัตร อะไรต่ออะไรอีกมากมาย ทีมถ่ายทำเป็นมืออาชีพมาก จัดนักศึกษาเข้าออกต่อเนื่องเหมือนถ่ายหนังเลย ไฟจ้ามากร้อนกันเป็นแถว สงสารนศ.มาก แอบบ่นกันเบาๆ บางคนหน้างอ ไม่รู้จะทำงัย กินข้าวกินน้ำแป๊บเดียวก็ทำงานกันต่อ ประมาณ 12 ชั่วโมงแรกของการทำงานก็ต่างคนต่างมองหน้ากัน อาจารย์เมื่อไรเสร็จ...นศ.ถามเสียงอ่อย..ไม่รู้เหมือนกัลลล..หลวมตัวไปแล้วทนหน่อย..อีก 5 ชั่วโมงต่อมาก็ไม่มีวี่แวว น่าสงสารนศ.หน้าตาห่อเหี่ยว...เฮ้ยยย....ทนหน่อยไม่มีโอกาสเข้ากล้องกันบ่อยน่ะ...จารย์ได้ตังค์ป่ะ...ไม่รู้ดิ..ไม่เห็นเค้าบอกอะไรเลย....อย่าไปสนใจเราได้กำไรอย่างน้อย2อย่าง...รัยล่ะ..1.ได้รู้ว่าดาราเค้ากว่าจะได้เงินต้องหลังสู้ฟ้าหน้าสู้ไฟอย่างไร 2.เราได้อยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน(รวม22ชั่วโมงกว่าจะเลิกเกือบตี4) และที่แอบดีใจไม่กล้าบอกนศ.คือทีมงานนั่งคุยกับนศ.มาเล่าให้ฟังว่า นศ.ไม่มีใครหนีเลยซักคน...เห็นว่าอาจารย์เค้าหวังดี...แต่เราแทบตาย...และยังต้องแบ่งพวกที่พักต้องสลับกันไปจดบันทึกเพื่อทำรายงาน "รายงานสังเกตุการณ์ถ่ายทำวิดิทัศน์และการประชาสัมพันธ์การเลือกตั้ง" ทีมงานเล่าให้ฟัง ก็ดีใจน่ะที่เด็กยังไม่ลืม และตั้งใจทำงานร่วมกับการเรียนรู้ ทั้งๆที่ในใจคิดว่าคงไม่มีใครคิดทำแล้วเพราะเหนื่อยกันมาก นศ.ทำเป็นเล่นเฮฮา สร้างบรรยากาศ อาจาย์ก็หงุดหงิดเพราะนานมาก ทีมงานไม่ยอมย่อหรือตัดต่อเลย กกต.กลางก็มากกันเยอะ เหนื่อยก็เหนื่อย ถ่ายรูปเล่นกัน500กว่ารูปไม่รู้ว่ามันบ้าอะไรกัน

        ทีมงานก็ไม่รู้จักแหล่งอาหารการกินวิ่งซื้ออาหารทั้งเด็กทั้งทีมงาน ทำงานร่วม22ชั่วโมง ใส่กระโปรงและรองเท้าส้นสูงด้วย ก็ต้องดูดี (ไม่เข้าใจว่าทรมานตัวเองทำไม) น่าขำกับเหตุการณ์วันนั้น ไม่ปลื้มหลอก เหนื่อยจะตาย ตายหมู่ด้วย หายซ่าส์เลย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าคิดในเชิงบวก นี่คือประสบการณ์การเรียนรู้ที่ไม่มีในหลักสูตรของเรา การฝึกความอดทน และทักษะมนุษยสัมพันธ์ของนักศึกษากับนักศึกษาด้วยกัน กับอาจารย์และบุคคลายนอก คิดในแง่ลบได้เพียงประการเดียวคือ ความปากพร่อยของเรา จำไว้คิดก่อนพูด พูดแล้วคำพูดมันเป็นนายเราจริงๆ  และทำให้ลูกๆหน้าเหี่ยวกันหมดเลย

            ชวนเด็กกลับหอทางเดียวกัน(ไปส่งเรา)หายง่วง ร่าเริงขึ้นมาก ปลุกใจด้วยการเดินร้องเพลง"พ่อของแผ่นดิน"ให้มีแรงสู้กับวันพรุ่งนี้

     "อัครศิลปินกรองศาสตร์กรองศิลป์การดนตรี ร้องกรองบทกวีซึ้งกมล ตราบฟากฟ้าครึ้มฝนต้นไม้ทุกต้น พลอยยินดี รู้รักสามัคคีเพื่อพ่อแห่งไทย...  เหล่าประชาคารวะสดุดี แผ่นดินนี้มีสุข ด้วยองค์พระทรงชัย........"