ธรรมชาติการรับรู้

การจัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องต่อผู้เรียน

         การจัดการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับผู้เรียน ในทฤษฎี ในหนังสือการจัดการเรียนการสอน ในหนังสือพื้นฐานการพัฒนาหลักสูตร ในอะไรต่ออะไรอีกมากมายที่แนะนำในเอกสารประกอบการเรียนการจัดหลัดสูตร ในห้องสมุดใหญ่โต ไม่เข้าใจว่าทำไมครูไม่ใช้ไม่อ่าน ถ้าไม่มีความชำนาญต้องหมั่นพลิกตำราหาแนวคิดวิธีการในเชิงวิชาการ ตำราคู่กับครูเสมอมาน่าจะอยู่ในหัวใจหัวสมองด้วยซ้ำไป เพื่อนำมาวิเคราะห์หารูปแบบที่สอดคล้อง ไม่น่าอายเลยน่ารักดีด้วย ครูกับตำราเป็นเรื่องเดียวกันเสมอ ครูที่ไม่อ่านหนังสือยังมีอีกมากเพราะว่าตัวเองเรียนจบแล้ว โลกการศึกษาไม่มีอะไรเรียนรู้ได้หมด ความรู้ไม่มีจบสิ้น สิ่งที่คุณไม่รู้มีอีกมากมายเป็นหมื่นแสนเท่าเมื่อเทียบกับสิ่งที่คุณรู้...อยากตะโกนดังๆ"ไม่ศึกษาเพิ่มเติมถ้าเจอนักเรียนที่มีปัญหาการเรียนรู้จะ จัดรูปแบบที่เหมาะสมต่อการเรียนรู้รายบุคคลได้อย่างไร" กระตุ้น/พัฒนาความรู้และทัศนคติการเรียนรู้ก่อนทักษะหรือหาปัญหาการเรียนที่แท้จริงของเด็กก่อน(คือที่สอนการทำWeb of Causationนั่นแหละเอามาใช้ซ่ะ) ปัญหาไม่ใช้มิติเดียวที่เด็กไม่เรียน หรือครูเรียกว่าเด็กไม่ตั้งใจเรียน โง่มาเลย สมองมันไม่รับน่ะพี่ เค้ามองโลกเชิงลบทั้งหมด สอนเค้าไม่ได้เลย เหล่านี้พรั่งพรูปากครูออกจากราวกับทุกข์แสนสาหัส เหรอ?...อ้าวแล้วทำงัยล่ะ(จำได้ว่าถามออกไป)รายงานแล้ว ให้ออกฝึกงานไม่ได้ทำเสียชื่อแน่ ไม่มีความรู้อะไรเลย พี่(หัวหน้าภาคฯ)ให้โอกาสสอบแก้ตัว2ครั้งแล้วไม่ได้พัฒนาขึ้นเลย สอบครั้งที่2คะแนนน้อยกว่าครั้งที่1อีกจะบ้าตาย....เหรอ(ไปงั้นๆๆ)แต่งงมาก..ย้ำอีกแล้วทำงัยล่ะ...สรุปน่ะ..ให้เรียนซ้ำในวิชานี้กับปี1 เหล่านี้คือข้อมูลด้านเดียวจากผู้สอน

       นักศึกษานั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกอำนวยการ ไม่เงยหน้ามองใคร เราผ่านไปมาหลายเที่ยวไม่กล้าทัก หน้าเค้าไม่เศร้าแบบต้องการความช่วยเหลือ หน้าเค้าพร้อมจะมีเรื่อง ไม่หันหน้ามองมาทางอาคารเรียนด้วยซ้ำไป..แต่งตัวแย่มาก ปล่อยโทรมเลย ใช้คำนี้ดีกว่า...งัยดีหว้าาา....ทำหน้านางเอกงัยดีเวลาเข้าไปทักว่ะ(คิดในใจเท่านั้น)  โดยอัตโนมัติ"กินข้าวยังล่ะปุ๊(ชื่อเล่น)"  ไปเป็นเพื่อนครูกินข้าวกัน" เงยหน้าขึ้นมองไม่ตอบอีกน่ะ..ยืนรอไม่นานเค้าก็ตอบรับไปกินข้าวกันไม่พูดเรื่องเรียนเลย...ชวนไปล้างรถ..หาเวลาอยู่คุยกันนานๆ...เค้าบอกไม่ต้องไปCar careหรอกหนูล้างให้..เฮ้ย..ไม่ได้..เวลาเรียนน่ะ(ทั้งที่ต้องนี้ก็กำลังเรียนรู้เหมือนกันเรียนทั้งใน-นอกตำรา/ใน-นอกสถานที่เรียนจากสภาพจริงงัยล่ะ) ป่ะไปล้างรถกัน...เด็กบอก...มันยังร้อนเลยชั้้นดำง่ายหายยากนา...เด็กหัวเราะบอก"ดำไม่หายเลยอาจารยน่ะ"  ค่อยยังชั่วมีอารมย์ขันนิดนึง...เย็นค่อยล้างไปจัดเอกสารกันดีกว่า....รกมากไปช่วยหน่อยน่ะ...นั่งจัดเอกสารกันนานจนเย็น...บางเล่มบางเรื่องเค้าหยิบอ่านก่อนโยนออกนอกกอง อ่านแล้วแยกกองถูก และยังถามว่า"อาจารย์แยกเป็นเรื่องๆม่ะ?" อืมอ่านทุกแผ่นน่ะแล้วแยกให้ที  เด็กหันมาบอกจานทำงานไปเถอะเดี๋ยวก็หอบหลอกฝุ่นทั้งนั้น...(เห็นม่ะเด็กน่ารักจะตาย)...ให้จัดคนเดียวเพราะต้องการให้อ่านเอกสารทั้งหมดนี้คนเดียว...อ่านให้หลากหลายมิติการคิด มุมมองที่แตกต่างและการสร้างเงื่อนไขการยอมรับที่สอดคล้องกับการรับรู้ของนักเรียน(การสอดแทรกจิตวิทยาและใส่ความเมตตาจริงๆที่เค้ารับรู้ได้) คนไม่ได้ใจด้านชาจนไม่รับรู้ความปรารถนาดีต่อกันหรอก....อาจารย์เล่มนี้ขอได้ม่ะ..จานเล่นนี้งานใครน่ะ...อ้องานที่นศ.ส่งมานี่แหละดีๆก็เก็บไว้เป็นตัวอย่าง..(ปุ๊สวนในทันที)แล้วเล่มไม่ดีล่ะ  โหยยย..ตกใจเลยน่ะ...ก็อ่านทั้งหมดแหละจะได้รู้ว่าที่เขียนไม่ดีน่ะเกิดจากอะไร...1.ไม่เข้าใจคำถาม 2.คิดหาคำตอบคนละแนวกับคำถาม..ก็อ่านว่าเค้าต้องการตอบอะไรตามความเข้าใจนักเรียน 3.หรือเป็นเพราะสอนไม่รู้เรื่อง....ยังไม่ทันข้อ4 เด็กตอบมีใครบอกตัวเองสอนไม่รู้เรื่องบ้าง  ว่าแต่เด็กมันโง่ โง่แบบเป็นกรรมพันธุ์(แรงมากเลย..ไม่กล้าถามว่าคิดเองหรือถูกเค้าว่ามา..) หนูน่ะเรียนไม่เคยรู้เรื่องเลย ไม่ใช่ไม่รู้เรื่อง..แล้วทำไมไม่ตกทุกวิชาล่ะ...วิชาที่มันคิดเองได้น่ะก้อพอเข้าใจ..วิชารัยล่ะ...ตอบมาเป็นกลุ่มสังคมศาสตร์  วิชาทางวิทยาศาสตร์และวิชาชีพเฉพาะที่ต้องท่องร่วมกับความเข้าใจเค้าจะได้น้อยมาก เกิดจากความไม่เข้าใจมากกว่า ที่เด็กอธิบายวิชาที่เรียนได้และอยากอ่านหนังสือมีน้อยมาก ส่วนใหญ่เกิดจากทัศนคติการเรียน เช่น ไม่ชอบครู คิดล่วงหน้าว่าต้องเรียนไม่รู้เรื่อง และที่สำคัญคิดว่าครูไม่ชอบตัวเอง???น่าตกใจกับคำพูดมากมายที่สะท้อนวิธีคิด...คุยกันมากน่าจะจบได้แต่เด็กยังคุยเรื่อยๆ  ถ้าไม่อดทนคงเสียดายเวลาที่เรียนรู้ เวลาที่ใช้ไปกับนศ....สาเหตุที่แท้จริงคือ..นักศึกษาไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว...ห่วงยาย..กับหลาน...มาเรียนเลยไม่ได้ทำงาน..เดิมเค้ามีรายได้จากกู้ภัย..ขับมอเตอร์ไซด์รับจ้าง...ช่วยงานอื่นๆแล้วแต่เค้าจะให้..ที่จริงคือรับจ้างทุกอย่างไม่เลือก...เอาอีกแล้ว...ซึมเลยเรา..อยากร้องไห้..มุมที่ทุกคนมองเค้าว่าตอบคำถาม คิดเชิงลบของนศ.ผู้นี้มากจากการรับรู้ที่หล่อหลอมเค้ามาจริงๆ...เป็นเราคงคิดมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะเค้าไม่เคยได้รับสิ่งดีๆที่จะช่วยให้วิธีคิดอ่อนโยน มองหลายด้าน เพราะไม่เคยได้รับ ไม่เคยกระทำเป็นฝ่ายถูกกระทำมากกว่า ยายที่ได้รับผลกระทบจากครอบครัว หลานที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้ง ปุ๊ต้องรับภาระทั้งหมด เล่าว่าต้องหนีจากหอไปขับเมล์เครื่องกลางคืนด้วย.เด็กพูดไปไม่มีน้ำตาสักหยด เล่าไม่ใช้อารมย์.บอกไม่ต้องสงสารหนูๆอยากให้อาจารย์ยอมเซนต์ให้หนูกลับเข้าหอพักช้าหรือกลับเข้าหอพักตอนเช้าได้ม่ะ?...นี่คือความต้องการของปุ๊

          เรื่องนี้ต้องมีทางออก(คิดในใจ)ที่ผู้บริหารต้องรับรู้....หาวิธีที่เหมาะสม..แก้ไขมากกว่าให้เด็กDrop เด็กต้องการเรียนให้จบเพราะอยากรับราชการ มีงานมั่นคง(การเข้าเรียนของนักศึกษามาจากโควต้าหน่วยงานที่จบและจะขอเลขเพื่อเข้าทำงานราชการเลย)อีกมากมายเล่าไม่จบ...ตกใจมาก..ถามว่าทำไมไม่ขอทุนล่ะ..เด็กบอกเค้าเอาแต่เด็กเรียนดี ความประพฤติดี ใครจะเซนต์รับรองให้หนูล่ะ....เศร้าจังและย้อนทบทวนตัวเอง..อยู่กิจการนักศึกษาและทำอยู่พอดี(เราเองนี่นา)การเสนอขอรับทุนเป็นอย่างเค้า(นศ.)บอกจริงๆทุนไม่สามารถเข้าไปรองรับเด็กยากจนที่เรียนไม่เก่ง และความประพฤติไม่ดี(โดยไม่ได้ศึกษาความเป็นมา) ไม่ได้เข้าไปศึกษาแบบองค์รวมจริง ปุ๊เป็นตัวอย่างหนึ่ง...คุยกับนักศึกษาคนอื่นๆดูพบว่านศ.ทุกคนรู้ว่าปุ๊ลำบากก็ช่วยกันบ้างตามกำลัง(เฉพาะการเรียน)ส่วนค่าใช้จ่ายพอนานเข้าทุกคนมองว่าเค้าเอาเปรียบ และเบื่อหน่าย บอกว่าโวยวายว่าไม่มีใครเข้าใจ...มึนตืบกับคำตอบเพื่อนๆ...สังคมที่เปลี่ยนไป แทรกซึมทุกรูขุมขนของการคิดของคนในสังคมเด็กหอของสถานศึกษานี้...เพื่อนบอกว่าปุ๊ไม่พร้อมก็น่าจะออกไป..ปุ๊ไม่ได้ขอร้องใคร ไม่ขอโอกาสขอเพียงกฎระเบียบบางอย่างผ่อนปรนให้เค้าได้บ้างไหม...แก้ปัญหาทางบ้านก่อนเค้าจึงเรียนได้...ปัญหามันอยู่แค่นี้เอง....ก่อนเข้าไปคุยกัน2-3 วันนี้คิดถึงแต่ว่าเค้าเรียนไม่ได้ ไม่ชอบท่อง เรียนไม่เข้าใจจะสอนอย่างไร...นี่คือสิ่งที่เด็กคนนี้ไม่ต้องการ เค้าต้องการปัจจัยสี่พื้นฐานการดำรงชีพที่ตนเองและครอบครัวรออยู่....มีใครรู้บ้าง..การเรียนรู้นอกห้องเรียนน่านำมาสู่หัวใจของความเป็นครูเพื่อบูรณาการการจัดการเรียนรู้ได้บ้าง...นี่เป็นเรื่องจริงจากระบบการศึกษาและเรื่องน่าเศร้าเสาร์นี้...