ผมเป็น ผมเป็น ศน.บ้านนอก ขนาด ศน..ในสำนักงานเดียวกันเขายังว่าอย่างนั้น เพราะ ผมได้ดูแลโรงเรียนที่อยู่นอกๆ เมือง ไม่ค่อยเจริญด้านวัตถุ สาธารณูปโภค น้ำ ไฟ โทรศัพท์ อินเทอร์เน็ตไม่ค่อยเจริญ แต่เมื่อมองเข้าไปในแววตาของครูและนักเรียนชายขอบเหล่านั้นแล้ว มีพลังใจในการทำงานมากขึ้นเยอะ เห็นคุณค่าเห็นประโยชน์ของตัวเอง (ศน.) เห็นภารกิจที่ต้องทำอีกมากมาย
เมื่อวันจันทร์ที่ 12 พฤศจิกายน 2550 กลุ่มโรงเรียนสระพัฒนาเดิมที่ประกอบด้วยโรงเรียนบ้านหนองไม้งาม โรงเรียนวัดนิยมธรรมวราราม โรงเรียนบ้านหนองพงเล็ก โรงเรียนบ้านหนองพงนก โรงเรียนวัดราษฎร์วราราม โรงเรียนบ้านสามัคคี จัดงานกีฬาขึ้น และเชิญศึกษานิเทศก์ในโซนคุณภาพกำแพงแสน 2 ไปร่วมเป็นเกี่ยรติ คณะของเราประกอบด้วย ศึกษานิเทศก์ 6 คน ได้แก่ข้าพเจ้า ศน.เกรียงศักดิ์ สังข์ชัย ศน.ฉัทวี พูลทรัพย์ ศน.พิสิษ วรวัฒนะ ศน.ยุพา ทรัพย์อุไรรัตน์ ศน.จรรยาพร ยอดแก้ว ไปกันพร้อมเพรียง
ข้าพเจ้าไปถึงก่อน คุยกันอยู่กับผู้บริหารโรงเรียนในระหว่างรอ พิธีการ คณะที่เหลือก็ตามไป พอพ้นประตูรั้วโรงเรียน บรรดาผู้บริหารโรงเรียนและคณะครูก็พูดกันเกือบเป็นเสียงเดียวกันว่า โอ้โฮ ศน.มากันครบเลย
ข้าพเจ้าฟังแล้วก็พอจับอุณหภูมิน้ำเสียงได้ถึงความพึงพอใจ ชื่นชม และอบอุ่น วันนั้นมีแต่กิจกรรมดีๆ ตามประสาคนบ้านนอกด้วยกัน จริงจัง จริงใจ ไม่ทิ้งกัน
วันนี้ วันศุกร์ที่ 16 พฤศจิกายน 2550 ทีมเดิม ร่วมด้วย ศน.กิตติ กสิณธารา ศน.วิไล คชศิลา ศน.สกล บารมีรังสิกุล ศน.ศิรินันต์ ชื่นจิตกุลถาวร ไปร่วมกิจกรรม สานรัก คนเก่งหัวใจแกร่ง ที่โรงเรียนวัดสระสี่มุม เป็นการนำเอาประสบการณ์ของนักเรียนนักศึกษารุ่นพี่ ที่ต้องสู้ชีวิตอย่างหนักเพื่อการเรียนหนังสือและวางรากฐานชีวิตของตนเอง มาเล่าประสบการณ์ให้นักเรียนรุ่นน้องๆ ฟัง วันนี้มีโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาในสังกัด หลายโรงเรียนพานักเรียนมาฟัง(อ่านต่อที่http://161.200.139.232/cgi-bin/main/2006/description.asp?barcode=9789747322347)
ได้ประโยชน์ดี นอกจากพวกเราจะได้ร่วมเป็นกำลังใจให้โรงเรียนที่พาเด็กๆมา แล้วเรายังได้ข้อสรุปว่า หากจะให้นักเรียนได้ศึกษากรณีตัวอย่างแล้วละก็ ถ้าตัวจริงเสียงจริงเจ้าของประวัติมาเล่าเอง นักเรียนจะให้ความสนใจมาก
หากแม้นว่าคุณครูที่พานักเรียนมากลับไปโรงเรียนไปจัดกิจกรรม AAR ตามวิธีการของ KM ละก็ เด็กๆจะได้ How to มากมายทีเดียว
เป็นกำลังให้ ศน.ไพฑูรย์ ค่ะ กับอาชีพ ศน. ไม่ว่าจะอยู่บ้านนอก หรือ บ้านใน ถ้าเดินเข้าโรงเรียนแล้วเขาไม่ร้อง"ยี้" แต่เอเชิญด้วยความยินดี และ เต็มใจ ก็นับว่าสุดยอดแล้วค่ะ...ว่าแต่สนใจตรงนี้จัง ... ทำไงจะได้อ่านนะ "ประสบการณ์ของนักเรียนนักศึกษารุ่นพี่ ที่ต้องสู้ชีวิตอย่างหนักเพื่อการเรียนหนังสือและวางรากฐานชีวิตของตนเอง"
การศึกษาคือการลงทุน...เป็นกำลังใจให้ ครับ!