การฝึกงานครั้งแรก

ได้เรียนรู้อะไรใหม่ ฝึกให้เราเป็นคนที่ต้องอดทน เข้มแข็งขึ้น รู้จักแก้ปัญหา

        นานมากเลยค่ะที่ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมบันทึกของตัวเองและก็ไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านบันทึกของคนอื่นเลย วันนี้มีโอกาสดีก็เลยมาลงบันทึกซะหน่อย

        เรื่องของเรื่องก็คือช่วงปิดเทอมเล็ก ๆที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปฝึกงานเป็นครั้งแรกของการเรียนสาขาวิชาเทคโนโลยีหัวใจและทรวงอกค่ะ ก่อนไปก็ตื่นเต้นต้องเตรียมตัวเตรียมใจเป็นอย่างมาก โรงพยาบาลที่ได้ไปฝึกคือโรงพยาบาลมหาราชนครราชศรีมา ไปฝึกการทำ non invasive (เป็นการตรวจที่ไม่มีการรุกรานเข้าไปในร่างกายของคนเรานั่นเอง ก็มี การอัลตราซาวด์หัวใจ การวิ่งสายพาน การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ )ซึ่งเคยไปเป็นครั้งแรกเช่นกัน ไปถึงสิ่งแรกที่รู้ก็คือคนโคราชใจดีมาก ๆเลยล่ะค่ะ น่ารักกันทุกคน

        พอเริ่มฝึกงานวันแรก ๆโหไม่รู้จะทำอะไรเลยล่ะค่ะยืนทำตัวลีบอยู่กับเพื่อน ๆเพราะยังไม่รู้จักใครมากมายและคุณพยาบาลก็ดูเล็กน้อย สองวันแรกนี่เครียดมากเพราะไม่รู้จะทำอะไรค่ะ เริ่มเข้าที่เข้าทางก็เลยรู้ว่าจะต้องทำอะไร ก่อนมาอาจารย์ก็บอกว่าถ้าเขาให้ทำอะไรก็ทำให้หมดห้ามเถียงเขาเด็ดขาด ก็เลยต้องทำจริง ๆค่ะ มาแต่เช้า เปลี่ยนผ้าปูเตียง ทำความสะอาดโต๊ะ เก้าอี้ เตรียมเปิดเครื่องตรวจเอคโค เตรียมคนไข้ วางเอคโคเอง อาจารย์หมอก็จะช่วยสอนตลอดเลยค่ะ พี่พยาบาลก็เริ่มจะใจดี และคนไข้ก็น่ารักมาก ๆ ยิ่งเด็ก ๆก็จะมีงอแงบ้างต้องปลอบ เด็กน่ารักมากเลยค่ะ

        แต่เมื่อพอเริ่มจะเข้าที่เข้าทาง ก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเนื่องจากว่าน้ำท่วมโคราช พี่เขาบอกว่าไม่ท่วมมา 10 ปีแล้วพวกหน่อยไปก็ท่วมเลย พี่เขาเลยขู่ว่าเอาน้ำมาท่วมจะไม่ให้ผ่านฝึกงานเลย แต่ก็เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นจริง ๆแหละค่ะเกิดมาก็เพิ่งจะเคยเห็นน้ำท่วมมากมายขนาดนั้น ต้องตื่นตีห้ามาขึ้นรถที่เขารับส่งคันใหญ่ ๆ ไปนี่ครบทุกรสชาติเลยค่ะ อาทิตย์นี้ก็เลยไม่มีคนไข้เลย ไม่มีเด็ก ๆมาคอยงอแงด้วยเหงา ๆค่ะ ต้องตรวจกันเองเลยล่ะค่ะ

        อาทิตย์สุดท้ายแล้ว เย้เย้ ดีใจที่จะได้กลับไปสู่อ้อมอกมหาวิทยาลัยนเรศวรสักที มาฝึกงานแล้วก็เริ่มรู้สึกว่าไม่อยากทำงานเลยค่ะอยากเรียนต่ออีกเรื่อย ๆถ้ามีเงินค่ะ แต่ไม่ไหวค่ะต้องทำงานหาเงินเรียนก่อน การมาฝึกงานนี่สอนอะไรเรามากจริง ๆเลยค่ะ สอนให้ต้องตื่นเช้ากว่าปกติ สอนให้ขยันซื่อสัตย์ อดทน เสียสละ เอาใจเขามาใส่ใจเรา และอีกมากมาย แต่หน่อยว่าหน่อยก็ได้มาเยอะนะคะตั้งแต่ตอนที่ทำงานร่วมกับพี่ ๆ ที่หน่วยประกัน (พี่โอ พี่ตูน พี่พัช พี่อ้อย พี่กอล์ฟ และอาจารย์วิบูลย์) และที่สำคัญก็ได้ความรู้ที่เราต้องเอาไปใช้เป็นประโยชน์ในอนาคตต่อไปอีก

        ตอนนี้ก็เริ่มเปิดภาคเรียนแล้วค่ะที่จริงก็เปิดมาประมาณสองอาทิตย์แล้วล่ะค่ะเรียนหนักขึ้นอีกแล้วจะพยายามค่ะอยากเป็นคุณครู

แล้วถ้ามีเรื่องดี ๆน่าสนใจจะเอามาเล่าให้ฟังกันอีกนะคะ

[เจนจิต รังคะอุไร (ตูน)]

• ตั้งแต่ครั้งที่น้องหน่อยเข้ามาช่วยงานที่ QAU พี่เองและเชื่อว่าพี่ๆ ทุกคนที่ได้สัมผัสกับหน่อยก็จะคิดคล้ายๆ กันว่า  น้องเป็นเด็กที่มีสัมมาคารวะ  น่ารัก ขยัน อดทน โดยเฉพาะทำงานได้เรียบร้อยและใจเย็นกว่าพี่มาก
• เชื่อว่าอนาคตน้องหน่อยจะได้เรียนรู้พร้อมๆ ไปกับการทำงาน  และปรับตัวเข้ากับชีวิตในโค้งใหม่ (การทำงาน) ได้เป็นอย่างดีอย่างแน่นอน
• พี่รู้สึกภาคภูมิใจในความเป็นมหาวิทยาลัยนเรศวรจากการทำงานอยู่เสมอ 
• พร้อมๆ กับภูมิใจในตัวนิสิตภาควิชาเทคโนโลยีหัวใจและทรวงอก  คณะสหเวชศาสตร์  ที่ชื่อศิริลักษณ์ คำหล้า (น้องหน่อย)  ตั้งแต่ได้รู้จักและร่วมทำงานด้วยกันมาเช่นกันจ้ะ
• คิดถึงและห่วงใยเสมอนะ สู้ สู้  :)

[ผศ.ดร. วิบูลย์ วัฒนาธร]

ทำให้คิดถึงบรรยากาศและความรู้สึกในปี 2519 ครับ สมัยนั้น ผมเป็นนิสิตฝึกงานวิชาชีพ ได้ไปฝึกที่ฝ่ายเภสัชกรรม โรงพยาบาลมหาราชนครราชสีมาเช่นกัน ได้ประสบการณ์ดี ๆ มามากเช่นกัน

[นิสิตช่วยงาน]

• ขอบคุณอาจารย์วิบูลย์และพี่ตูนที่เข้ามาอ่านบันทีกนะคะ
• ที่ทำงานได้ส่วนหนึ่งก็ได้กำลังใจมาจากพี ๆที่หน่วยประกันล่ะค่ะ
• ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ
• ขอบคุณค่ะ

[บีเวอร์]

• สุดยอดไปเลยพี่น้อง

[Oh O]

น้องหน่อยที่น่ารักของพี่โอเลย

สวัสดีค่ะ สาวน้อย ดีใจที่ได้อ่านเรื่องดีๆ จากน้องหน่อยนะ คนเก่งๆ ขยันๆ อย่างน้องหน่อยอยู่ที่ไหน คนร่วมงานก็สบายใจได้ทุกคน ตั้งใจเรียนนะคะ พี่ๆ จะเป็นกำลังใจให้เสมอ

 

ช่วงนี้พวกพี่ๆ ก็ยุ่งกันมาก ๆ  ตัวพี่เองมีเวลาเข้ามาอ่านบันทึกไม่มากเท่าเมื่อก่อนเลย แต่ก็พยายามเข้ามาอ่านทุกวัน

 

เล่าเรื่องสนุก ๆ ให้ฟังอีกนะ จะรออ่านจ้ะ

ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

 

[dhanarun]

เป็นการฝึกงานครั้งที่ 2 ไม่ใช่เหรอจ๊ะ! (แต่ฝึกคนละเรื่องกันเลย...นิ)

คราวนี้โลกกว้างมากขึ้น  นกน้อยตื่นตระหนกจนตัวลีบ นี่ดีนะ ที่ได้เคยฝึกงาน KM มากับท่านอาจารย์วิบูลย์  พี่ตูน  และพี่โอ มาบ้าง จึงปรับตัวได้เร็ว...

พี่ปืน ก็ยังคงเป็นห่วงเป็นใยน้องอยู่เสมอ...เลยนะ

อบอุ่นมากนะจ๊ะบ้าน มน.แห่งนี้

อาจารย์ก็ขอเป็นกำลังใจให้เสมอ...

ว่างๆ หนูหน่อยเขียนเล่าเรื่องให้ฟังอีกนะจ๊ะ เพราะหนูหน่อยเล่าเก่ง  เล่าได้อย่างหนูน้อย KM จริงๆ  เล่าได้อย่างเห็นภาพ  เห็นตัวละคร  เห็นความรู้สึก และทำให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมได้...

ตอนนี้อาจารย์ก็เลยดูด Blog นิสิตช่วยงาน QUA นี้ เข้าไปอยู่ใน AHS Planet ด้วยแล้ว (ตกหล่นไปได้ยังงัย? ไม่น่าให้อภัยเล้ย)

 

 

[นิสิตช่วยงาน]

• สวัสดีค่ะอาจารย์มาลินี พี่โอ และก็พี่ปืน ดีใจที่มีคนเข้ามาอ่าน นึกว่าไม่ได้เขียนนานจะมีคนลืมไปซะแล้วค่ะ
• แต่ช่วงนี้งานเยอะมากเลยค่ะทั้งงานที่เรียนและงานสโมฯ แต่ก็พยายามสู้แบบสุดใจเลยค่ะ
• ทุกคนดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

[Duangduan]

Thank you for your information. Please keep your good attitude na kha. It's impotrtant!

[EE]

ปี้ก็เคยไปฝึกที่โคราชบ้านพี่เองแล้ว แต่ไปฝึกรังสีนะ ปกติมีแต่พี่ปีสี่ของ CVT ไผฝึก แสดงว่า เด๋วนี้เค้า prepair กันเร็ว ไปกินข้าวก็คงไปกินที่เดียวสิเนาะ เห็น นศพ.เยอะแยะเลย หิๆๆๆ

[catwoman]

• การฝึกงานเป็นประสบการณ์ชีวิต มักจะมีความทรงจำที่ดีเสมอ ๆ
• ยังเป็นการฝึกความมีวินัยในตนเอง ความเสียสละ  อดทน เตรียมความพร้อมกับชีวิตการทำงานหลังจากเรียนจบอีกด้วย
• พี่มั่นใจว่า น้องหน่อย ทำงานที่รับผิดชอบได้เป็นอย่างดี เพราะเคยเห็นฝีมือในงานมหกรรม KM ภูมิภาคครั้งที่ 1 มาแล้ว  สู้ๆๆๆ