บันทึกจากคลินิก : อีกครั้งกับ suicide
วันนี้ ยายกาแฟปลุกนาฬิกาแต่เช้า เข้านอนก่อนเที่ยงคืน หวังใจว่าจะตื่นขึ้นมาปั่นจักรยาน ฝ่าสายหมอก ฟ้าดินไม่เป็นใจ จิตไร้สำนึก ได้ยินเสียงนาฬิกา ดันกดปิดนอนต่อ รู้สึกตัวอีกที่ก็สว่างจ้าและสายเกินกว่า ที่จะไปปั่นจักรยานแล้วค่ะ ฮือ ๆๆๆ ลุกมาชงกาแฟ ตอนเช้า สะกดจิตตัวเองว่าวันนี้ จะต้องเจอกับสิ่งดี ๆ เข้ามาถึงคลินิกก็มีน้อง มาบอก
“พี่วันนี้มีคนไข้รอพี่อยู่ เค้าอยากกลับบ้าน ตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ”
“case อะไรล่ะ”
“Suicide พี่ เหมือนเดิม” (suicide แปลว่า ฆ่าตัวตายนะคะ ชอบมีคนบ่น ว่ายายกาแฟ ทับศัพท์ มากไป )
ผู้เขียนก็ขอ chart คนไข้มาศึกษา ก็เห็นประวัติ หญิงวัยกลางคน คนหนึ่งที่มีโรคประจำตัว และน่าจะมี ภาวะเครียดด้วย นึกถึงคำพูดของน้องติดตลก
“เห็นว่าเค้าไม่อยากตายแล้วนะพี่ แต่อาจอยากให้คนอื่นตาย ”
เฮ้อ ว่าแล้วก็ถอนหายใจ ไม่ได้ยากไปหรอกค่ะ แต่เช้า ๆ อย่างนี้ บางทีก็อยากเจอ case เบา ๆ ก่อน เอาน่ะ ว่าแล้วก็ ชงกาแฟ ย้อมใจ นับเป็นแก้วที่สองของเช้าวันใหม่ .. หลังจากสะสางปัญหาจุกจิก ในการนัดหมายเรื่องงาน ยังไม่ทันจะบอกน้องพยาบาลให้นำคนไข้มา ก็สังเกตเห็น ผู้หญิงวัยกลางคน สวมเสื้อคนไข้ ใส่กางเกงวอร์ม เดินผ่านไป แล้วผ่านกลับมา หายไปครู่หนึ่ง คราวนี้ มีพี่คนงานพามาส่ง บอกว่าคนไข้มาถามหา ไม่กล้าเข้ามาเอง .. (รู้แล้ว เป็นขี้เกรง ใจ คงมองตัวเองด้อยค่า ไม่มั่นใจในตัวเอง)
คนไข้หญิง เข้ามานั่งอย่างเกรงอกเกรงใจ ขอโทษขอโพย ที่เข้ามารบกวน ผู้เขียนก็ต้องคอยบอกว่า ไม่ได้เป็นการรบกวนหรอก นี่เป็นหน้าที่ ที่เราต้องทำ ผู้เขียนขอโทษที่ทำให้เขาต้องรอ เพราะมีธุระ ที่ค้าง ๆ อยู่และทำให้เขาต้องรอไปด้วย พยายามจัดให้ได้นั่งอย่างสบาย ๆ แต่ คนไข้ก็ไปนั่งตัวลีบ อยู่บนโซฟา ตัวเบ้อเริ่ม
“เช้าวันนี้ รู้สึกอย่างไรบ้าง พี่แสง” (นามสมมติ)
“สบายขึ้นแล้วค่ะ พี่อยากกลับบ้าน หมอเค้าบอกว่าต้องรอพูดกับหมอกุ้งก่อน หมอให้พี่กลับได้หรือยัง” พูดเสียงเบา ๆ เหมือนเกรงใจ
“ค่ะ พี่จะกลับก็ได้ค่ะ แต่ต้องหลังจากที่เราได้คุยกันก่อนนะคะ ให้ทางหมอมั่นใจว่าพี่จะออกไปอย่างปลอดภัย และไม่กลับมาในลักษณะเดิมอีก “
ก็เริ่มสืบสาวราวเรื่อง ความเป็นไปเป็นมา ของคนไข้คนนี้ค่ะ คนไข้เป็นชาวบ้าน คนไทใหญ่ นี่แหล่ะ ทำงานเป็นลูกจ้าง ของหน่วยงานใกล้บ้าน แต่งงานอยู่กินกับสามี คนปัจจุบัน มา 27 ปี แล้ว แต่ไม่ได้มีบุตรด้วยกัน เพราะ ผู้ป่วยได้ทำหมันไปตั้งแต่กับสามีคนแรก ก็อยู่กันอย่างรักใคร่ ห่วงใยกันดี เข้ามาปีที่ 27 ได้ยินข่าวลือ ว่าสามีไปมีกิ๊ก แรก ๆ เธอก็ไม่เชื่อ แต่วานนี้ งานเสร็จเร็ว เธอก็กลับบ้านเร็ว กว่าทุกครั้ง ก็ไปเห็นสามีกำลังกุ๊กกิ๊ก อยู่กับ ผู้หญิงต้นตอ ข่าวลือ ซึ่งเป็นเพื่อนกันกับเธอและครอบครัว ที่บ้านของตัวเอง ก็บันดาลโทสะ โกรธ น้อยใจ เสียใจ ผิดหวังคาดไม่ถึง วิ่งหนีออกบ้านไป อารามโกรธ ก็กินยาเม็ดสีเหลือง ๆ หลายเม็ดโขอยู่ จวนเจียนหมดสติ สามีมาพบ ก็นำส่ง โรงพยาบาล
จากการพูดคุยกันทั้งหมด ผู้หญิงคนนี้ ใจกว้างเป็นแม่น้ำเลยค่ะ เธอบอกผู้เขียนว่า “พวกเขาจะมีอะไร กันก็ช่าง ถ้าเธอไม่เห็นก็ไม่เป็นไร” จากการพูดคุยกับเธอ น้ำตาไม่ได้ท่วมห้องอย่างที่คาดไว้ตอนแรก เธอมีแค่น้ำตาซึม ๆ กำมือแน่น มือสั่น ตอนย้อนกลับไปเล่าเหตุการณ์ สิ่งที่พบ และความรู้สึกให้ผู้เขียนฟัง ใหม่ ๆ จะฟังสับสนระหว่างความรัก กับความแค้น ในระหว่างการพูดคุย เธอจะมีคำหนึ่งแทรกมาตลอดเวลาว่า “แต่อีกใจหนึ่งก็พูดว่า ......”
เธอรักสามีเธอมาก จนยอมได้ เธอบอกผู้เขียนว่า อยู่กินกันมายาวนานมากแล้ว ที่ผ่านมา สามีคนนี้ก็รัก เธอ ดูแลเธอเสมอมา และไม่เคยให้เจ็บช้ำน้ำใจมาก่อน เมื่อเทียบกับสามีคนก่อน เธอมองว่าความเจ็บปวดที่ได้รับครั้งนี้เทียบไม่ได้เศษเสี้ยวของการเจ็บปวดในอดีต เธอพร้อมที่จะให้อภัยสามี ถึงขนาดขอร้องให้ผู้เขียน อย่าบอกเรื่องราวและความรู้สึก กับสามี เพียงเพราะ กลัวเขาคิดมาก “โอ๊ย ยอดสตรีของปี” ที่หนุ่ม ชีกอ ชอบมีหลายบ้าน คงจะอิจฉาเธอ เล่าเรื่องราวและความรู้สึก อย่างช้า ๆ และ คิดว่าเล่าหมดเปลือก เราได้พูดคุยกันถึงทางออก ผู้เขียน เห็นเธอมีบุคลิก แบบ ยอม ไม่เชื่อมั่น นึกเป็นห่วง กลัวเธอไม่สามารถรับมือได้ ต่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันในอนาคต จึงชวนเธอพูดเรื่อง “คุณทำนายได้ไหม ว่าอะไรจะเกิด ขึ้นกับคุณได้บ้าง” โดย ชวนเธอคิด ถึงความเป็นไปได้ของเหตุการณ์ ว่าจะเป็นอย่างไร และ เธอจะรับมือ อย่างไรกับสถานการณ์ นั้น ๆ ค่ะ ก็งัดมาหมดแหล่ะ มีกลยุทธ์ อะไรจะให้คน รับรู้ในคุณค่าของตัวเอง ให้รู้สึกว่าตนเองมีทางออก และ ท้ายสุดให้เธอรับรู้ว่าเธอยังมี ทรัพยากร มีปูมหลัง มีคนที่รักห่วงใยมากมาย (ที่เธอนึกไม่ถึง) ..ที่สำคัญคือความรัก ที่มีต่อกันนั่นเอง..ในตอนท้ายของการคุยกัน เธอบอกว่า
“ขอบคุณ คุณหมอมากค่ะ ตอนแรกที่พี่มา พี่เหมือน คนลับสิ่ง (ตามืดบอด) ไม่เคยรู้เลย ว่ายังมีทางออก ตอนนั้น พี่ทนไม่ไหวจริง ๆ จนปล่อยให้อารมณ์มันพาไป ไม่ได้ปรึกษาใครด้วย ไม่กล้า และ นึกไม่ออกว่าจะปรึกษาใคร ” ใบหน้าเธอมีรอยยิ้ม ขึ้นมาแล้วบอกก่อนไปว่า
“หมอเชื่อ ไหม จริง ๆ แล้วก่อน จะเข้ามาคุยกับหมอ พี่นึก อยากทำอะไรซักอย่าง ให้เขาได้เจ็บ เจ็บกันไปทั้งคู่ ตายกันไปข้างหนึ่ง แต่ตอนนี้ พี่สบายใจขึ้นจริง ๆ ค่ะ “ เธอยกมือไหว้แล้วก็จากไปในใจผู้เขียนนึกถึงคำพูด ของน้องนุ้ย
“เห็นว่าเค้าไม่อยากตายแล้วนะพี่ แต่อาจอยากให้คนอื่นตาย ”
ความเห็น (16)
coffee_mania : ผู้เขียนขอโทษที่ทำให้เขาต้องรอ เพราะมีธุระ ที่ค้าง ๆ อยู่และทำให้เขาต้องรอไปด้วย
ธุระค้างๆ นี่หมายถึง ชงกาแฟ แก้วที่ 2 รึเปล่าครับ ^_^ ( "ว่าแล้วก็ ชงกาแฟ ย้อมใจ นับเป็นแก้วที่สองของเช้าวันใหม่ .." )
ธ วั ช ชั ย
สวัสดีครับ
- เจอเรื่องแบบนี้แต่เช้า ก็คงหนาวไปทั้งวัน
- เก่งจัง, ไว้จะปรึกษาบ้างครับ แต่คงไม่ใช่เรื่องแนวนี้
- อิๆๆๆ
- แหม ๆ คุณ กระป๋อง
- พูดซะยายกาแฟ เสียหายเลย
- ยายกาแฟ hyper จะตาย
- ทำได้หลาย activity
- ในเวลาเดียวกัน
- อิอิอิอิ
- คุณ ธ วั ช ชั ย
- เรื่องน่ะ ไม่ค่อยเลวร้ายหรอกค่ะ
- ในระหว่าง กระบวนการปรึกษา
- ก็ไม่มีพายุอารมณ์ด้วย
- คลินิก ที่นี่ ถ้าใครมารับบริการปรึกษา
- มีชา ให้ชิมด้วยนะ ขอบอก
- คุณ พี่แสง ยืนยันได้
- อิอิอิอิ
- ว่าแต่ จะมาปรึกษา ถึงนี่
- เปิดแผนที่มาดี ๆ นะคุณ
- เดี๋ยวหลง
- เอิ้ก ๆๆๆ
สวัสดีครับ
- สภาพครอบครัวที่ล่มสลายขออย่าได้เกิดกับผมเลยกลัว จักรยานล้มยังลุกใหม่แต่ครอบครัวล่มสลายมันเจ็บ ถ้าเจอผมต้องกินเม็ดสีเหลือหรือสีขาว d1 + d5 +ผมบ้าจริงๆ ยาฆ่าแมมลอง คิคิ
- ชีวิตก็งี้แหละครับหมอปรึกษาคนบ้า ผมต้องให้คำปรึกษาคนสาระพัด สามีไปเมืองนอกคิดถึงสามี ลูกไม่ได้งานอยากให้ช่วย อยากได้สามีฝรั่งรวยๆ อยากให้ผัวรอดกลับมาจากภาคใต้ อยากได้สามี ฯลฯ
- ตกลงผมกำลังจะเป็นบ้าหรือว่า ผมบ้าแล้ว สงสัยประเด็นหลัง คิคิ
- มีความสุขกับการทำงานครับผม
- กินข้าวให้อร่อย
เจอเหตุการณ์ รักๆ ใคร่ ๆ แค่นี้ก็ทำใจ ไม่ได้ โธ่... ชีวิต... คิดได้แค่นี้เอง
เรื่องเสียใจ เกิดขึ้นกับทุกคนได้ทุกๆ วัน แต่อยู่ที่เราจะรับมือกับมันยังไง
มีจิตใจที่เข้มแข็งซะอย่าง เรื่องไหนๆ ก็ไม่ต้องกลัว
อยากให้กำลังใจคนไข้ ให้สูงต่อไปครับ
การตายหรือ ทำให้คนอื่นตายไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก
เพราะอาจได้ตั๋วเที่ยวเดียวไปอยู่ฮ่องกงนานนับสิบปีเลยทีเดียว
หนึ่งความเห็นของผมครับ
- สวัสดีค่ะ . อาจารย์ โกศล คงสมปราชญ์
- สาธุ
- คิดอย่างไร
- ให้ได้อย่างนั้น นะ
- ขอบคุณนะคะ
- วันนี้ งานสนุก
- อาหารก็อร่อยค่ะ
- วันหลังอวยพร แบบอื่นบ้างสิพี่
- เผื่อจะสมหวัง
- เอิ้กๆๆๆ
- สวัสดีค่ะ ค่ะคุณ Ko
- คนแถวนี้ก็น่าสงสารอย่างนี้แหล่ะ
- หญิงสาวที่นี่ ส่วนใหญ่
- แต่งงานตั้งแต่ อายุ 13-14
- ก็คิด ดูว่าจะเอาเวลาที่ไหน
- ไปฝึกประสบการณ์ชีวิต
- ให้ทนแดด ทนทนฝน
- ที่นี่ อายุเกินนี้ ถือว่าแก่มากค่ะ ไม่มีใครเอาไปแต่งงาน
- คิคิคิ
- เคยมีคน ที่นี่
- สงสัยในความเป็นโสด ถามอายุ ยายกาแฟ
- แล้วทำหน้าอย่างกับโดนผีหลอก
- บอกว่า
- "โอ๊ย ถ้าเฮา อายุเท่าหมอนะ เฮามี"ผัว" เป็น 3 เป็น 4 แล้ว"
- แป่ววววว
- สวัสดีครับพี่หมอกุ้ง
- จะให้เช็คอาการทางจิตให้ซะหน่อย
- อาการกล้องถ่ายภาพ ทำยังไงถึงจะหายครับ
- มีคนขอให้เป็นนายแบบถ่ายรูปเสื้อ gotoknow ที่ซื้อไป แต่ผมไม่กล้าอ่ะครับ
- กลัวเสื้อเขาจะขายไม่ออกเพราะว่านายแบบหล่อแบบไม่ลืมหูลืมตา
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีค่ะ คุณ สุดทางบูรพา
- อันนี้แก้ไม่ยาก
- คุณ สวมเสื้อ
- แล้วหันหลังให้กล้อง
- ประหนึ่งว่าเป็นนายแบบถ่ายภาพด้านหลัง
- เท่ห์ อย่าบอกใคร
- กล้อง ก็มองไม่เห็น
- ว่าแต่ ถ่ายแล้วเอามาให้ดูหน่อยนะคะ
- สวัสดีครับ
- รอฟังคำตอบก่อนกลับบ้านพอดี
- พรุ่งนี้จะถ่ายมาให้ดูครับ
- ขอบคุณครับ
- สวัสดีอีกครั้งค่ะ คุณ สุดทางบูรพา
- ถ่ายมาให้ได้เชียว
- จะรอดูค่ะ
- ไม่ถ่ายมาให้ดู
- แช่งให้ท้องเสียด้วย
- อิอิอิ
ธ วั ช ชั ย
สวัสดีครับ
- เห็น คุณสุดทางบูรพา แวะมา เลยได้แอบอ่าน
- ผมเสนออีกวิธีครับ
- ถ้าไม่อยากให้เห็นหน้า เวลาถ่ายก็เอามือปิดหน้าปิดตา ได้ผล
- หรือกลัวเสื้อจะขายไม่ออก ไปแอบครึ่งตัวหลังดงดอกบัวตอง รับรอง ใครเห็นใครก็ชอบ เชื่อผมสิ !
- คุณ ธ วั ช ชั ย
- ตลกร้ายนะคุณ
- เอางี้สิ คุณสุดทางบูรพา
- ถ่ายแล้ว ก็คาดดำที่ตา
- เหมือนภาพถ่าย ผู้เสียหาย ตามหนังสือพิมพ์
- อีกอย่างหนึ่ น่าจะ work
- หาคนถ่าย หน้าตาจิ้มลิ้ม
- รับรอง ยังไงก็ถ่ายได้ ..
- และอาจได้ยิน
- "ถ่ายอีกสิครับ.."
- อิอิอิ
- ..ตกลงไม่ฆ่าตัวตายแล้ว..ดีจัง
- อืม...หมอกุ้งต้องตั้งโต๊ะให้คำปรึกษา ให้แก่ชาว G2K ซะแล้วคะ
- เพราะแต่ละคนมีสารพันปัญหาที่แก้ไม่ได้คะ..อิอิ
- สวัสดีค่ะ คุณ นารี
- อิอิอิ ไม่รับรักษา
- blogger mania นะคะ
- เพราะ mania เหมือนกัน
- อิอิอิ