เรื่องเล่าจากเกาหลี : กิมจิ..กิมจิ..ตอนที่ 2 ไปเกาหลีกันดีกว่า

ผม และเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัย ซึ่งกำลังมองหาสถานที่ศึกษาดูงาน และท่องเที่ยว ก็นำเกาหลีใต้มาเป็นหนึ่งในตัวเก็งที่สำคัญ ที่จะตัดสินใจว่า พวกเราควรจะไปประเทศไหนดี ในงบประมาณที่มีบวกกับเงินสมทบของทุกๆ คน ในที่สุดเกาหลีใต้ก็เป็นประเทศที่ทุกคนอยากเดินทางมากที่สุดด้วยเหตุหลายประการ

ก่อนเดินทางไปเกาหลีใต้ ทุกคนค่อนข้างตื่นเต้นกันพอสมควร (รวมทั้งผมด้วยนะครับ อิ อิ อิ) ไม่ได้ตื่นเต้นที่ได้เดินทางไปต่างประเทศหรอกครับ แต่คงตื่นเต้นที่จะได้ไปประเทศที่สวยงาม ผู้คนหน้าตาน่ารัก เหมือนอย่างในละครเกาหลีต่างหาก ตื่นเต้นที่จะได้รับประทานอาหารเกาหลีที่น่ารับประทานแบบในแดจังกึม หลายคนก็มักจะค้นหาข้อมูลก่อนการเดินทาง เพื่อให้รู้สึกใกล้ชิดกับเกาหลีมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการค้นหาสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ที่มีโปรแกรมจะเดินทางไป ว่าบรรยากาศเป็นอย่างไร มีความสำคัญ ความเป็นมาอย่างไร ตั้งอยู่ตรงไหนในประเทศเกาหลี หรือแม้กระทั้งอาหารที่จะได้รับประทานแต่ละมื้อหน้าตา รสชาติเหมือนบ้านเราหรือไม่

ข้อมูลที่ได้สวนใหญ่ก็มาจากอินเตอร์เน็ต ประตูบานใหญ่ที่สุดก็คงเจ้า google นี่แหละครับ นอกจากนี้ก็มีหนังสือเดินทางท่องเที่ยวเกาหลีที่มีค่อนข้างมากในปัจจุบัน หาไม่ยากในร้านหนังสือทั่วไป ที่สำคัญคือหลายคน (รวมทั้งผมด้วยแหละ) ก็ฝึกปรือภาษาเกาหลีที่ใช้ในชีวิตประจำวันไม่ว่าจะเป็นการทักทาย การกล่าวลา การกล่าวขอบคุณ เรียกได้ว่าฝึกฝนเป็นการใหญ่

 ส่วนสิ่งที่ต้องตรวจสอบก่อนไปเกาหลี คือ การตรวจสอบสภาพอากาศของเกาหลี ว่าอยู่ในฤดูกาลใด เพราะจะมีผลต่อการเตรียมเสื้อผ้าของเราด้วย แต่ช่วงเวลาที่กรุ๊ปที่พวกเราไป เป็นช่วงที่เกาหลีเพิ่งเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง นั่นคือ สภาพอากาศกำลังเย็นสบาย อุณหภูมิอยู่ระหว่าง 10-25 องศาเซลเซียส และต้นไม้ทั้งหลายกำลังเปลี่ยนสีแดงและส้มจัด ซึ่งคาดว่าก่อนถึงฤดูหนาว ที่มีหิมะตก ใบไม้เหล่าก็จะร่วงกันหมดต้น ซึ่งบ้านเราไม่ค่อยมีให้เห็นกันนัก จะมีก็แต่พื้นที่ภูเขาสูงบางแห่ง อย่างที่เคยเห็นเหมือนกับประเทศเกาหลี คือ ที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึง และดอยอินทนนท์ ที่มีอากาศหนาวจัดในฤดูหนาวบ้านเรา ก็จะมีต้นไม้บางชนิดเปลี่ยนสีใบเป็นสีแดง เช่น ต้นเมเบิล (ไม่แน่ใจว่าภาษาชาวบ้านที่ภูกระดึงเรียกต้นเมเบิลว่าใฟลามทุ่งหรือไม่ เพื่อนๆ ชาวบล็อคช่วยไขความเข้าใจให้ถูกต้องก็จะเป็นพระคุณมากครับ)

 แน่นอนว่าสภาพอากาศฤดูนี้ อุณหภูมิคงเท่าๆ ฤดูหนาวที่เชียงใหม่เป็นแน่ ก่อนไปก็ต้องวิ่งหาเสื้อกันหนาวกันสักหน่อย แหม..การไปเกาหลี หากได้เสื้อกันหนาวที่แสนธรรมดาก็ดูจะไม่เข้ากับเมืองที่ผู้คนแต่งตัวกันดีๆ หลายคนก็ออกไปตระเวณหาเสื้อกันหนาวที่คิดว่าสวยที่สุดกันยกใหญ่

ขณะที่ข้อมูลเรื่องอาหาร เราก็ไม่พลาดที่จะแสวงหาข้อมูลกันครับ แน่นอนว่าอาหารขึ้นชื่อที่เราคาดหวังจะได้เห็นหน้าตาและลิ้มรสมันสักหน่อยก็คงเป็น “กิมจิ” อย่างที่เราเคยได้ยินได้ฟังจากสื่อมวลชนนั้นเอง (แม้หลายคนจะเคยทดลองซื้อกิมจิจากห้างสรรพสินค้าลองชิมก่อนแล้วก็ตาม) ว่ารสชาดของกิมจิ ที่เป็นอาหารประจำชาติเกาหลีจะเป็นอย่างไร

 นอกจากนั้นก็มีหมูกะทะแบบเกาหลี และอาหารที่ไม่คุ้นชื่อ และไม่เคยรับประทานอีก 2-3 อย่างที่เขียนไว้ในโปรแกรมว่า เราอาจจะได้ลองรับประทานกันจริงๆ แม้ว่าจะไม่มากมายเหมือนรายการอาหารในแดจังกึมก็ตาม 

แหม...วันพรุ่งนี้เราก็จะไปเกาหลีใต้กันแล้วละครับ