รัสนิยายสื่อสร้างสรรค์สังคมไทย " เสียงสุดท้ายวาเลนท์ไทน์เดย์"

วันนี้นำผลงานเรื่องสั้นของน้องทรงวุฒิ  เยือกเย็น ม. ๕ ปี ๔๙ มาให้อ่านกัน  เขาแต่งจากข้อความเริ่มเรื่องที่กำหนดให้  จะเห็นว่าใช้วิธีการที่แปลกดีนะคะ

เรื่อง เสียงสุดท้ายวาเลนท์ไทน์เดย์

 “หนูกลับมาก่อนลูก ได้ยินแม่พูดไหม”“นี่เธอกลับมาเดี๋ยวนี้นะ ครูบอกให้กลับมา”ทั้งแม่และครูช่วยกันร้องเรียกให้เขากลับมาในโรงเรียน นี่เป็นเสียงสุดท้ายที่เด็กสาวคนหนึ่งจะได้ยิน “ไปแล้วนะคะแม่” ลัดดาพูด“จะไปลอกการบ้านเพื่อนหรอจ้ะลูก” พีรดาพูด“ปะ..ปะ..เปล่าค่ะแม่ มีแต่เพื่อนลอกหนูต่างหากล่ะ”ลัดดาพูด“แม่พูดเล่นน่ะ ทานข้าวก่อนสิของที่ลูกชอบทั้งนั้นเลยนะ”พีรดาพูด“ไม่หรอกค่ะ หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ”ลัดดาพูด        ลัดดารีบร้อนจนไม่ได้ทานข้าวก็พลันวิ่งออกไปขึ้นรถประจำทางเพื่อไปโรงเรียน“อ้าว! แม่ลูกสาวคนนี้ รีบจนลืมหนังสือ หนังหา ลูกนะลูก”พีรดาพูด  “เจนยืมการบ้านมาลอกหน่อยดิ” ลัดดาพูด“อ้าว แล้วทำไมเธอไม่ทำเองล่ะ มัวทำอะไรอยู่ ปกติเธอไม่ใช้คนรั่วๆแบบนี้นิ่”เจนพูด“ก็เมื่อคืนน่ะสิ พี่เอกโทนมา ก็เลยคุยเพลินทั้งคืนเลย”ลัดดาพูด“มีแฟนจนลืมเรียนเดี๋ยวก็ได้เรื่องหรอก”เจนพูด“ไม่หรอกน่า...ก็แค่แฟน ขำ ขำ”ลัดดาพูด“ระวังเถอะ จะได้ขำไม่ออก ถ้าถลำไปมากกว่านี้น่ะ อีกอาทิตย์เดียวก็จะสอบแล้วนะ เลิกเป็นผีโทรศัพท์ได้แล้ว”เจนพูด “ฮัลโหล ยาหยี คิดถึงนะเด็กโง่...”เอกพูด“บ้าน่ะพี่เอก โทรมาเนียะมีไรหรอ”ลัดดาพูด“มามีอะไรมีแต่ใจให้ทั้งดวง พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้วนะอยากได้อะไรเป็นพิเศษอ่ะเปล่า”“ไม่รู้ดิ อะไรก็ได้”ลัดดาพูด“แน่นะ”เอกพูด“หวัดดีค่ะแม่ หนูไปโรงเรียนแล้วนะคะ”ลัดดาพูด“ไม่ทานข้าวก่อนล่ะลูก ทานก่อนค่อยไปนะจ้ะ”พีรดาพูด“ไม่หรอกค่ะเดี๋ยวอ้วนกันพอดี”ลัดดาพูด“ยัยดา! ลืมโทรศัพท์มือถือไว้อีกแล้ว รีบจนลืมของอีกแล้ว”พีรดาพูด            เด็กมีปัญหาๆหา..แฟนไม่ได้เลยเธอ เสียงโทรศัพท์ของลัดดาดังขึ้น“ฮัลโหลยาหยี เจอกันที่เดิมนะจ้ะ”เอกพูด “อะไรนะเธอเป็นใคร มาพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไง”พีรดาพูด        ตุ๊ด...ตุ๊ด...ตุ๊ด...“ยัยดานะยัยดาไอ้นี้เป็นใครกันนะ ที่เดิมที่ไหน ตามยัยดาไปดีกว่า”พีรดาพูด “ยัยเจนจิรา พักนี้ ลัดดาหายหน้าหายตาไปไหน”ครูเพ็ญพูด“เออ...หนูคงต้องบอกความจริงก่อนที่จะสายแล้วล่ะค่ะ คือว่าตอนนี้ดาเขามีแฟนจนไม่ค่อยสนใจการเรียน แล้วหนูจะช่วยเพื่อนได้อย่างไรค่ะ”เจนพูด“แล้ววันนี้ ลัดดามาเรียนหรือเปล่า”ครูเพ็ญพูด“มาค่ะ เห็นหลังอยู่ไวๆ แต่ตอนนี้หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ค่ะ”เจนพูด“สวัสดีค่ะครูเพ็ญ เห็นลัดดาลูกสาวของดิฉันไหมคะ”พีรดาพูด“นั่นไง! ยัยดา ยัยดา.. จะไปไหน”เจนตะโกนเมื่อเหลือบไปเห็นลัดดา“ตามไปเร็ว!” ครูเพ็ญพูด “เดี๋ยว...หนูกลับมาก่อนลูก ได้ยินแม่พูดไหม”“นี่เธอกลับมาเดี๋ยวนี้นะ ครูบอกให้กลับมา”        ลัดดามิได้สนใจเสียงเรียกแต่อย่างไร เธอซ้อนท้ายรถจักรยานยนต์ของเอกไปโดยที่ไม่รู้ว่า เอกพาพรรคพวกมารอเพื่อที่จะรุมโทรมลัดดาในไม่ช้า พีรดารีบขับรถตามไปแต่ก็ไม่ทันรถจักยานยนต์ของเอก            เมื่อเอกและลัดดาไปถึงจุดหมาย เอกก็โปะยาสลบลัดดา จนลัดดาไม่ได้สติ ลัดดาถูกรุมโทรม จนเมื่อเธอได้สติขึ้นเธอก็ได้แต่นึกถึงเสียงเรียกของ แม่ ครูเพ็ญ และเจน แล้วในที่สุดลัดดาก็ตรอมใจลาจากโลกใบนี้ไป“คัด!คัด! โอเคดีมาก เลิกกองได้”