ในสายน้ำไหล..ใบไม้..ร่ายเริงรำ
อ้างว่าว้าง กลางถนน ที่แออัด
ในสายน้ำไหล..ใบไม้..ร่ายเริงรำ
กรีดผิวน้ำ กรีดกราย หลังสายคล้อย
บาดแผลน้ำ กลืนลบ กลบริ้วรอย
ใบไม้คอย ใครหรือ เขาไม่มา
คอยจึงคอย ความหวัง หวังใจตั้ง
ยังจนยัง ยังยืน ฝืนสังขาร์
เพื่อนมากมาย พัดผ่าน กาลเวลา
ยังจนกว่า แน่ใจ ไม่มีเธอ…
ทุกเสียงสื่อ คือเธอ ชะเง้อมอง
ทุกตาจ้อง มองไกล ใครก็เหมือน
ทุกข์จนทน จนได้ ไม่มีเลือน
แก้มเริ่มเปื้อน สายตา นักเดินทาง
อ้างว่าว้าง กลางถนน ที่แออัด
ชี้จนชัด มั่นความ ตามความหมาย
หลายผู้คน รู้ใจ ใยเดียวดาย
ค่ำที่หาย แม้ดาว ที่คุ้นเคย
สายน้ำไหล ในใจ ที่อ่อนล้า
ผ่านเวลา หาความหมาย หลายเหตุผล
ท้อและหวัง เจียนดับ สลับโชน
เทียนใจโอน อ่อนไหว ใต้สายรมณ์
ใหม่ศักดิ์
31 ส.ค. 44
เขียนที่ร้านดังกิ้นโดนัท เวิร์ลเทรดเซ็นเตอร์ 19.30 น.
หมายเลขบันทึก: 145539เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2007 19:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 18:35 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
กลอนเหงาและเศร้าจังเลยนะคะ .....ฉันคนนึงคะที่ชอบกลอนเศร้า ๆ เหงา ๆ....... อย่างนี้
- สวัสดีครับ
- ไพเราะ งดงามในท่วงทำนอง
- ยินดีต้อนรับนักกลอนเพิ่มขึ้นอีกคนครับ
ขอบคุณมากๆ ครับ มีโอกาสเชิญ ร่วมเขียนด้วยกันครับ
แวะมาดูสายน้ำไหล..แมกไม้..เริงร่า
เงียบ.สงบ..ดี.แต่เหงา.ไปหน่อยเนาะ