ขณะนี้ กำลังตกระกำลำบาก อยู่ที่รัฐแมรีแลนด์ อยู่เมืองไทยดีดีไม่ชอบ สมน้ำหน้า เนื่องจากแก่แล้วกลัวไม่ได้ทำตามฝัน อยากเห็นฤดูใบไม้ร่วง เลยขอลาทีมวิจัยมาวิ่งตามความฝัน (เอางานมาทำด้วย)
เมื่อวันอาทิตย์ ออกไปชมสวน ตัดกิ่งไม้ เก็บใบไม้ รู้สึกกระหายน้ำก็เลยเดินเข้ามาในบ้าน พอจับลูกบิดก็ใจหายวาบ ล็อกประตูเข้าให้แล้ว เคยทำผิดอย่างนี้มาทีแล้ว ทั้งๆที่มีคติสอนตัวเองว่าผิดครั้งหนึ่งปุถุชน ผิดสองครั้ง โง่ ก็ด่าตัวเองเรียบร้อย
เจ้าของบ้านทำงานดึกยังไม่ตื่น เกรงใจไม่กล้าเรียก ก็เลยนั่งคอยนั่งไปนั่งมา หนาวขึ้น หนาวขึ้น ขยับเนื้อขยับตัว เอ ดีขึ้น ก็เลยหยิบไม้กวาดไปกวาดถนน ทำท่าให้เหมือนเต้นแอโรบิกส์ อุ่นขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ก็เลยเกิดปิ้งแว่บขึ้นมาว่า ที่คนตะวันตกส่วนใหญ่ค่อนข้างขยันนั้น เป็นเพราะอากาศมันบังคับ เราเองอยู่เมืองไทยหยิบไม้กวาดมากวาดถนนแล้วเหงื่อออก ตัวเหนียว ไปทำงานอื่นต่อไม่สนุกเลย
แล้วนี่เป็น tacit knowledge ตรงไหน ก็ตรงที่ว่าก่อนออกประตูต้องเชคลูกบิดทุกครั้ง มิฉะนั้นมิสิทธิแข็งตายได้
ความเกรงใจเป็นลักษณะของคนไทยเลยต้องทนหนาวไป แต่ได้คิด ได้อดทน ได้บ่นกับตัวเอง ได้เตือนสติ
กรณี้ยังไม่ทุกข์หนัก มีลูกศิษย์ผมที่จะต้องเดินทางไปดูงานบ่อยๆ หลายครั้งขณะยกกระเป๋ามาวางหน้าห้องในโรงแรม แถมนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา พอวางกระเป๋าเสร็จประตูปิด กว่าจะรอคนมาเปิดก็ประจานคนผ่านไปมาซะทั่ว
เรื่องนี้เตือนสติได้ดี
ดูนาฬิกาแล้วรู้สึกว่าอาจารย์เป็น early bird นะคะ ตอนนี้ที่แมรีแลนด์ สองทุ่มสิบนาทีค่ะ ข้างนอกหนาว
เมื่อวันก่อนเห็นประกาศรับอาจารย์ทั้งประจำและ part time นึกอยากสมัคร พออ่านใบสมัครก็รู้ว่าตัวเองเป็นเป็ด ไม่มีอะไรเด่นสักอย่าง
ดิฉันก็เคยที่โรงแรมฮอลิเดย์อินน์ เนบรัสก้า ค่ะ แต่ไม่ถึงขนาดนั้น เพียงแค่ไม่ได้ใส่รองเท้า ลงไปที่เคาน์เตอร์ขอกุญแจสำรอง พนักงานขอดูพาสปอร์ตเลยยกเท้าให้ดู พอเขาเห็นเขายอมค่ะ เลยหัวเราะออกมาได้ว่าใช้เท้าที่ไม่มีรองเท้าแทนพาสปอร์ตได้
ขอบคุณค่ะที่เขียนตอบ
สวัสดีค่ะอาจารย์
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับอาจารย์ทัศนีย์ ไพฑูรย์พงษ์
ครูอ้อยคะ ขอบคุณค่ะ หนาวค่ะ นั่งตอบอยู่บนเตียงแล้วค่ะ
กำลังใจมาเป็นกองที่ยังมีคนจำได้ ไม่ได้เขียนเสียนาน ตอนนี้ตั้งใจว่าจะเขียนให้บ่อยหน่อย เพราะนั่งอ่านบทความ km จนเกิดความบันดาลใจขึ้นมาใหม่
เรียนอาจารย์อาลัม
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่าน หยุดเขียนไปหลายเดือนค่ะ ตอนนี้กลับมาใหม่ จะพยายามเขียนให้น่าสนใจค่ะ
เรียนอาจารย์ขจิต
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่าน อยู่ห่างบ้านก็ไม่ค่อยสะดวกสบายเหมือนอยู่บ้าน แต่เห็นว่าแก่แล้วถ้าติดความสบายมากไปจะทำให้สมองฝ่อ ก็เลยหาทางไประหกระเหินแก้ปัญหาเฉพาะหน้า ให้สมองได้ออกกำลังกาย
นอกจากนี้ เห็นว่าเป็นประโยขน์ต่อการเพิ่มความรู้และประสบการณ์ภาษาอังกฤษให้ดึขึ้นกว่าเดิมสักนิด
ออกไปเที่ยวมาก มาก นะคะ จะได้คุ้มความหนาวเย็น