สมาคมเพื่อนสิ่งแวดล้อมจังหวัดชุมพร

ออกพรรษานี้ ไม่มี อ. สุภาพ (ป๋าเล็ก)

ทุกเทศกาลเข้าพรรษา อ. สุภาพ จะหยุดดื่มเป็นเวลา 3 เดือน เพื่อพักผ่อนร่างกาย เพราะปกติท่านเป็นคนที่ทำงานหนักมาทั้งสอนเด็ก ทั้งทำกิจกรรมสิ่งแวดล้อม ลงพื้นที่ เข้าร่วมประชุมสัมมนากับกลุ่มองค์กรต่าง ๆ และท่านจะต้องดื่มทุกเย็นและทุกวัน เพื่อคลายความเครียด ที่ทำงานหรืออย่างไรก็ไม่ทราบได้ แต่ท่านก็มีความสุขหลังเลิกงาน ด้วยการดื่ม ซึ่งบางครั้งก็มีเพื่อนครูร่วมแจมด้วย

ตลอดระยะเวลาที่ท่านทำงานมาเป็นเวลา ร่วม 15 ปี ท่านก็ปฏิบัติตนเช่นนี้มาโดยตลอด ศิษย์ทุก ๆ คนรัก และอบอุ่นเมื่อร่วมกิจกรรมกับท่าน และออกพรรษาที่ผ่านมา วันสุดท้ายก่อนจะเข้าเทศกาลเข้าพรรษาท่านก็โทรชวนเพื่อนครู คนรู้จักมาร่วมดื่มกับท่านและบอกว่า" พรุ่งนี้ผมก็ไม่ได้ดื่มอีกแล้ว" (เพราะเข้าพรรษา) ตรงกับวันที่ 31กรกฎาคม 50 และท่านก็ได้เดินทางเข้าร่วมประชุม ทสม. กับกรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อมในวันที่ 3 สิงหาคม 50 พอเช้าวันที่ 4 ก่อนออกจากที่พักเพื่อไปประชุม ท่านก็ปวดหัว กินยาลดไข้ไป 2 เม็ด รู้สึกง่วงก็งีบ กะว่าสักพักค่อยไปประชุม แต่แล้วท่านก็หลับไป นานผิดปกติ คนที่ไปร่วมประชุมด้วยท่านล่วงหน้าไปก่อนแล้ว ก็คอยนายจนผิดปกติ และคิดว่า อ. สุภาพ ไม่เคยเหลวไหลเช่นนี้ หลังจากนั้นท่านก็ถูกนำส่งที่โรงพยาบาลภูมิพล หมอพบเนื้องอกบริเวณแกนสมอง ซึ่งเปอร์เซ็นต์รอด 50:50 หมอไม่ผ่า แต่เจาะนำเลือดที่เกิดจากเนื้องอกแตกออก และท่านก็รู้สึกตัวบ้างแต่ไม่ตอบสนองใด ๆ รักษาตัวอยู่ 9 วันและท่านก็จากไปอย่างสงบ ในวันที่ 12 สิงหาคม 50 ท่านกลางความเศร้าโศรกของญาติ เพื่อนร่วมงาน ลูกศิษย์ อย่างที่สุด และได้พระราชทานเพลิงไปเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 50 ณ เมรุวัดเขาเจดีย์ อ. ปะทิว จ. ชุมพร

สมาคมเพื่อนสิ่งแวดล้อมจังหวัดชุมพร ขาดบุคลากรหลักซึ่งเป็นเลขาธิการ ไป 1 ท่าน ส่วนทีมงานที่อยู่ข้างหลังพร้อมที่จะสืบสานเจตนารมย์ของท่านต่อไป อาลัย

เขียนใน GotoKnow โดย Chidsupang
ใน Chidsupang Chamnan

คำสำคัญ (Tags): #ชุมพรสูญเสียนักอนุรักษ์ฯ#อาลัย อ. สุภาพ

หมายเลขบันทึก: 145215เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2007 12:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 17:02 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (5)

เปิ้ล

เขียนเมื่อ 19 พฤศจิกายน 2007 09:32 น. ()

คิดถึงพ่อภาพมาก............ ภาพวันเก่าๆที่พ่อต้องทำงานภาพที่พ่อเคยเดินข้าง ยืนเคียงข้างพวกเรามาโดยตลอด ตลอดระยะเวลาการทำงานไม่ว่าเราจะเรียนอยู่ที่ปะทิวหรือจะจบจากประทิวไปแล้วความห่วงใยของพ่อจะยังมีให้พวกเราไม่เคยเปลี่ยนคำพูดกิริยาท่าทางทุกอย่างเวลาจะเปลี่ยนไปนานแค่ไหนทุกอย่างยังเหมือนเดิม

....เช่นทุกวันนี้ถึงแม้ว่าพ่อจะไม่อยู่แล้วก็ตามแต่มันก็เป็นแค่ร่างกายเท่านั้น แต่ความรู้สึกต่างๆพ่อยังอยู่กับเรา ตลอดเวลาพ่อทำงานเหนื่อยมาตลอดเวลาไม่เคยมีวันหยุดเหมือนคนอื่น ตอนนี้พ่อได้พักแล้วขอให้พ่อนอนหลับให้สบาย งานทุกอย่างพวกเราจะสานต่อเอง