ความประทับใจแรกพบที่สถิตย์อยู่ในใจเสมอ : มองจากคุณหมู

คุณหมู เขียนบันทึก ชื่อ การบ้าน tag คิดถึง :ร่วมด้วยช่วยกันพรวนบทความใน GotoKnow กล่าวถึงนายบอนว่า
".

คุณบอนเป็นกัลยาณมิตรที่มีน้ำใจไมตรีอันดีต่อดิฉันเสมอมา ตั้งแต่เริ่มแรกที่เข้ามาG2K เพราะทราบว่าเป็นลูกอีสานเช่นกัน จึงกล้าถามหลายสิ่งอย่างที่สงสัย และตามหา ระยะหลังนี้คุณบอนมีบันทึกสามล้อสู่สุขภาวะ

."

คุณหมู ได้ อีเมล์มาหานายบอน แจ้งว่า จะเอาเสื้อ Km ที่เธอไปร่วมงานกับชาว gotoknow ที่เชียงใหม่ มามอบให้นายบอนด้วยมือของเธอเอง

แรกเริ่มที่นายบอนได้รู้จักกับพี่หมู เธอเป็นผู้อ่านเฉยๆ จนวันหนึ่งเข้ามาจับงาน km ของวิทยาลัยฯ ต้นสังกัด จึงเริ่มสื่อสารกับชาว gotoknow และนายบอนเป็นคนกลุ่มแรกๆที่เธอส่งข้อความเข้ามาปรึกษาหารือ

นายบอนจึงเขียนบันทึกถึงเธอ ชื่อ เรียนรู้จากผู้อ่าน : คุณค่าของความกล้าของคุณหมูในการทำความรู้จักในแบบกันเองของมิตรใหม่ในgotoknow

และ

เรียนรู้จากคุณหมู ; ตามเส้นทางการเรียนรู้จากกัลยาณมิตรใน gotoknow

พี่หมู เมล์มาหานายบอน บอกว่า ประทับใจ น้ำตาแห่งความปิติไหลริน หลายข้อความโดนใจพี่หมู

ณ วันนี้ พี่หมูก้าวออกมา สัมผัสกับกัลยาณมิตร gotoknow ได้รับความอบอุ่น แน่นแฟ้น ได้พบปะกับบุคคลหลากหลาย ล้วนแต่เป็นกัลยาณมิตรที่ดี

แต่จนถึงวันนี้ เธอยังไม่ได้พบเจอกับนายบอน  แม้จะพยายามเมล์มานัดหมาย, นัดวัน ก็ยังมิมีโอกาสได้พานพบ....

13 พ.ย. พี่หมูจะกลับมุกดาหาร แน่นอนว่า คงยังไม่ได้พบเจอนายบอนอีกเช่นเคย
ในหมู่มวลกัลยาณมิตร gotoknow เมื่อเธอกลั่นกรองความคิด จรดปลายนิ้วพิมพ์บันทึกใน gotoknow ใน blog ของเธอ  มวลมิตรที่รู้จัก ที่มีโอกาสพบเธอ ต่างเข้ามาฝากรอย เขียนความคิดเห็น

.... แต่นายบอนกลับไม่ค่อยที่จะเข้าไปฝากรอย ได้แต่อ่าน.. ย้อนอ่านบ้าง
แต่พี่หมู ก็ยังอยากพบนายบอน?

พี่หมูชวนนายบอนไปดงหลวงด้วยกัน...
นายบอนอมยิ้ม ... ยังไม่มีคำตอบให้

คงเหมือนกับการอ่านบันทึก ที่มีเรื่องให้เขียนได้อย่างมากมาย ถ้าไม่เขียนวันนี้ เมื่อวันเวลาผ่านไป ย่อมมีเรื่องอื่นที่อยากเขียนมากกว่า เรื่องเก่าๆ ลดความสำคัญลงไปตามกาลเวลา

เช่นเดียวกับกัลยาณมิตรหลากหลาย ที่พี่หมูได้พานพบมากมาย
ย่อมมีโอกาสได้พบมิตรใหม่ ที่จะทำให้ระลึกนึกถึงมากกว่ามิตรผู้ห่างไกลได้เสมอ....