เพ็ญพระคุณพิสุทธิ์.. ผ่องผุดอาภาโส / กราบเบื้องหน้าอาจารย์.. หมอบนิ่งนานสำนึก..
คณะศิษย์พระราชรัตนมุนี(แช่ม จนฺทาโภ ป.ธ.7)
อดีตเจ้าคณะจังหวัดพิษณุโลก
วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ วรมหาวิหาร
หรือที่เรารู้จักกัน วัดใหญ่
หรือวัดหลวงพ่อพุทธชินราช
จะพร้อมใจกันมาร่วมทำบุญอุทิศส่วนกุศล
ให้หลวงพ่อทุกปีในวันที่ 5 พฤศจิกายน
ซึ่งเป็นวันมรณภาพของหลวงพ่อ
นับตั้งแต่ปี 2512 เป็นต้นมา
ลูกศิษย์ทั้งใกล้และไกลจะหมุนเวียนกันมาทำบุญเสมอ
โดยเฉพาะผู้ที่สืบทอดเจตนารมณ์ของหลวงพ่อ
นับจากท่านจากไปแล้วก็มี
อาจารย์ปลั่ง พึ่งอำพล
หรือ
พระปลัดปลั่ง ปภาโส เลขาเจ้าคณะจังหวัด
ในขณะนั้น
ที่ได้สานต่อเกี่ยวกับการให้การศึกษาแก่
เด็กด้อยโอกาส
ยากจน
รับมาบรรพชาเป็น
สามเณร
หรือ
เป็นเด็กวัด
โดยหลวงพ่อเป็นผู้อุปการะ
เลี้ยงดู อบรม สั่งสอน เฆี่ยนตี
ให้ประพฤติตนเป็นคนดี
ทุกวันโกนหลังทำวัตรเย็นหลวงพ่อจะประชุมรวม
ให้การอบรม สั่งสอน มารยาท ความประพฤติ
เป็นการปลูกฝังคุณธรรมความดี ด้านจิตใจ
ให้รู้จักความเพียร พยายาม อดทน ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบากและเน้นเรื่องความกตัญญูกตเวที
ณ ศาลาพิบูลธรรม
ให้ได้โอกาสเรียนทั้งทางโลกและทางธรรม
ทางโลกเรียนที่
โรงเรียนพุทธชินราชพิทยา
ทางธรรม
เรียนที่โรงเรียนปริยัติธรรมของวัดใหญ่
ทั้งแผนกบาลีและนักธรรม
เรียนควบคู่กันไป สมัยนั้นยังไม่มีวิทยาสงฆ์
เช่นปัจจุบัน
วิธีการเลี้ยงดูโดยการออกเทศน์ตามวัดต่างๆ
และสถานีวิทยุแห่งประเทศไทย
กัณฑ์เทศน์ที่มีทั้งเงิน ข้าวสารอาหารแห้ง
ผักผลไม้ตามแต่ศรัทธาของญาติโยมทำบุญมา
ก็นำมาไว้โรงครัวเพื่อประกอบเลี้ยงลูกเณร
ท่านจึงเปรียบเสมือนพ่อแม่คนที่สองของลูกศิษย์
พวกเรานัดพบกันก่อนทำบุญหนึ่งวันคือ
วันที่ 4 พฤศจิกายน เพื่อพบปะสังสรรค์
และรำลึกถึงคุณอาจารย์ บรรยากาศของงาน
อบอวลไปด้วยความรักความผูกพัน ความกตัญญูกตเวที
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ลูกเณรของหลวงพ่อ
ต่างก็มีสัมมาอาชีพ ตำแหน่งหน้าที่การงาน
บางคนเป็นผู้บริหารสถานศึกษา ครูอาจารย์
ตำรวจ ทหาร รับราชการและเอกชนมากมาย
ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ศิษย์ทุกคนจึงสำนึก
ในพระคุณอันใหญ่หลวงนี้มิมีวันลืม
อาจารย์สมเกียรติ ห่านประเสริฐ
ได้ร้อยกรองเป็นร่ายสุภาพ
เพื่อระลึกถึงคุณอาจารย์ไว้ดังนี้
ศรีสิทธิ์พิสุทธิ์สรร เพียงสวรรค์เอื้อหล้า
จากฟากฟ้าสู่ดิน
ยินระบือทั่วทิศพิษณุโลกบุรี ศรีรัตนศาสน์
มหาธาตุเรืองรอง ส่องแสงธรรมนำทาง
สร้างกุศลสัมฤทธิ์ สร้างชีวิตเรืองรุ่ง
จากท้องทุ่งทั่วไทย
จากท้องไร่ปลายดอย จากเด็กน้อยด้อยค่า
ไร้อนาคตชาติ
ขาดโอกาสศึกษามาชุบอุปถัมภ์ ค่อยน้อมนำดวงจิต
ค่อยสะกิดขัดเกลา คลายโง่เขลาขมขื่น
ให้แช่มชื่นในธรรม
ให้ดื่มด่ำทางโลก คลายวิโยคโศกแสน
ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
เทวฤทธิ์รักษา พระปฏิมาพิสุทธิ์
พุทธชินราชงามเหลือ
เรื่อเรืองแสงแห่งธรรม เฝ้าชี้นำสำนึก
เฝ้าฝึกฝนทนกล้ำ
ทั้งเช้าคำกรำงาน มาเจือจานศิษย์น้อย
นับยิ่งร้อยแสนรัก
เฝ้าฟูมฟักฝึกฝน มิยอมบ่นว่าหน่าย
มิยอมพ่ายหมู่พาล
จงสานรักนะลูก จงเฝ้าปลูกปัญญา
หมั่นศึกษาเนืองนิตย์
เพื่อชีวิตวันหน้า อย่าเกียจคร้านพานพบ
จงเคารพศิษย์พี่
จงชี้นำศิษย์น้อง จงปรองดองรักใคร่
อย่าเหลวไหลเลี่ยงหลบ
อย่าพานพบสิ่งผิด เจ้าจงปิดอบาย
อย่ากล้ำกรายอธรรม
จะถลำเลวร้าย จักยักย้ายผันเปลี่ยน
จำเนียนกาลผ่านพ้น
ต่างดั้นด้นเติบใหญ่ ทั้งใกล้ไกลทั่วทิศ
มีชีวิตรุ่งเรือง
งามประเทืองทั่วแคว้น งามเหมือนแม้นเปลวเทียน
ไม่ผันเปลี่ยนตามลม
ยังงามสมช่อช้อย ต่อจากร้อยเริงรื่น
เป็นหมื่นแสนสุกสว่าง
จากต้นทางเพียงหนึ่ง ยังงามซึ้งสืบสาน
อาจารย์ปลั่งปลูกปั้น
เฝ้ารอวันออกผล พึ่งอำพลงามสุนทร์
เพ็ญพระคุณพิสุทธิ์
ผ่องผุดอาภาโส
เพียงสุริโยภาส งามพิลาศเสริมศรี
ณราตรีแห่งรัก
มาพร้อมพรักบูชา กราบเบื้องหน้าอาจารย์
หมอบนิ่งนานสำนึก
รำลึกคุณแผ่กว้าง ยลเยี่ยงอย่างสาคร
ยอกรประนมหัตถ์
เชิญไตรรัตน์พิสุทธิ์ พุทธชินราชา
บารมีคุ้มเกศองค์นเรศร์จอมราช
ประสาทพรอำไพ
ปองใดสมดังหวัง ดังดวงแก้วจินดา
ไร้โรคาเริงรื่น
อายุยืนยิ่งร้อย เป็นร่มไทรใบย้อย
อยู่ยั้งยืนยงโสตถิ์...เทอญฯ
 |
