บทความอ่านเล่นเกี่ยวกับแบบจำลองระบบ (๘)

ผู้รู้และมีข้อมูล

แล้วใครเป็นผู้รู้ ผู้สร้าง และเป็นผู้บำรุงรักษาข้อมูลและ ฐานข้อมูลทางเกษตร และใครเป็นพัฒนาปรับปรุงให้เป็นเรื่องราว ให้ เป็นข่าวสาร ให้เป็นความเข้าใจ และให้เป็นความรู้เพื่อประกอบ กิจกรรมใด ใด ให้ลุล่วงด้วยดี

“ข้าว่าเจ้าหน้าที่ของหน่วยราชการเป็นคนทำข้อมูลทั้งหมด” ลุงมีกล่าวขึ้น

“ดูอย่างข้อมูลแผนที่ดิน แผนที่อากาศ แผนที่การปลูกพืชแผนที่ ตำแหน่งหมู่บ้าน แผนที่ขอบเขตตำบล อำเภอ จังหวัด ซิ ก็ออกจากหน่วยงานของราชการเป็นหลัก ไม่เห็นที่อื่นเขาทำกันเลย” ลุงมีกล่าวต่อ

“ยังมีข้อมูลเกี่ยวกับลักษณะพันธุ์พืช ข้อมูลสินค้าเกษตรรายวัน รายสัปดาห์ และราคาในตลาดหลายตลาดด้วย ก็ไม่เห็นที่อื่นทำเลย” ลุงมีให้ความเห็นเพิ่มไปเรื่อย

ใบอ้อยคิดถึงคำถามประเภทนี้ตลอดเวลา ในหมู่บ้านอ้อยใหม่ ทุกคนคิดว่าผู้ที่อาศัยในหน่วยของราชการเป็นคนทำข้อมูล แต่มอง ในเรื่องที่ใกล้ตัวเข้ามาอีก ใบอ้อยพบว่ามันเป็นเรื่องราว ที่เกิดรอบตัวทุกคน

“เล็กแห้ง ลูกชิ้นหมู ไม่งอก ชามนึ่ง” ลุงมี สั่งอาหารเที่ยงใน ร้านก๋วยเตี๋ยวประจำบ้านอ้อยใหม่ เจ๊กเฮงโภชนา
เจ๊กเฮงตอบไปทันทีว่า “เส้นเล็กหมด เอาเส้นหมี่ได้ไหม ครับ ลุงมี” แถมยังจำได้อีกด้วยว่าลุงมีชอบก๋วยเตี๋ยวแบบไหน
“ได้ เอามาเลย เพราะหิวแล้ว” ลุงมีกล่าวตอบ

เจ๊กเฮงมีความรู้ อุปกรณ์ และเครื่องมือในการทำก๋วยเตี๋ยว อย่างพร้อมเพรียง ครบเครื่อง ตามที่ลุงมีตอบตกลง ก็ลงมือหยิบเส้นหมี่ก๋วยเตี๋ยวจำนวนพอเหมาะ ใส่ลงในตะแกรงลวกเส้น จุ่มทั้งตะแกรงและเส้นลงในช่องลวกก๋วยเตี๋ยวของหม้อต้มก๋วยเตี๋ยว ขนาดเขื่องตรงหน้า อีกมือหยิบชามก๋วยเตี๋ยวชามบนสุดที่วาง ในที่วางชามมาพร้อมยกตะแกรงลวกเส้นที่มีน้ำไหลเป็นสายที่ ก้นตะแกรง ผ่านชาม เป็นการล้างชามอีกครั้งหนึ่ง เมื่อลวกเส้นได้ทีตามสูตรของร้านเจ๊กเฮง วางชามลง และเทเส้นก๋วยเตี๋ยวที่ลวกได้ทีแล้วลงในชาม เจ๊กเฮงวางชาม ที่มีเส้นก๋วยเตี๋ยวลวกแล้วบนโต๊ะเตรียมอาหารข้างตัว เจ้าตี๋ ลูกชายคนเล็กของเจ๊กเฮงใช้ตะหลิวสเตนเลสตักน้ำซุป พร้อมลูกชิ้นหมูหกลูกใส่ในชามพร้อมกับใช้คีมสเตนเลส หยิบใบหอมที่ซอยไว้แล้วใส่ในชาม กระเทียมเจียว และสุดท้ายก็เหยาะพริกไทยป่นใส่พอเหมาะ หยิบช้อนและวางตะเกียบคู่บนชามพร้อมกับเดินไปที่โต๊ะของลุงมี
“ได้แล้วครับ ลุง วันนี้เตี่ยให้ปรุงพิเศษสำหรับลุงมีครับ เพราะของโปรดของลุงหมดพอดีครับ” เจ้าตี๋ลูกชายเจ๊กเฮงตอบ พร้อมอมยิ้ม

ลุงมีลงมือปรุงรสตามชอบ เหยาะน้ำปลาหน่อย น้ำตาลนิด และน้ำส้ม ลุงใช้ช้อนชิมน้ำซุปเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า
“เออดี อร่อยเหมือนเดิมเจ้าตี๋ เสียอย่างเดียว มันเป็นเส้นหมี่ ไม่ใช่เส้นเล็ก” ลุงมีวิจารณ์ และตัดสินไปพร้อมเสร็จ ไม่รีรอ
“แน่นอนอยู่แล้วครับลุง ถ้าเป็นลุงมีละก็ ก๋วยเตี๋ยวของเตี่ยของผมก็เป็นที่เชื่อถือได้” เจ้าตี๋ พูดพลาง แล้วยิ้มแก้มปริ

เส้นเล็กแห้ง ลูกชิ้นหมู ไม่งอก ชามนึ่ง ที่ลุงมีพูดออกมาเป็นข้อมูลและ ข่าวสารของลุงมีที่ส่งผ่านให้แก่เจ๊กเฮงเจ้าของร้าน เมื่อเจ๊กเฮงได้รับข้อมูลข่าวสารจากลุงมี ข้อมูลข่าวสารนั้นกลายเป็นข้อมูลข่าวสารของเจ๊กเฮง เจ๊กเฮงนำข้อมูลข่าวสารเหล่านั้นมาพิจารณาประกอบการตัดสินใจ แล้วดำเนินการทำอย่างใดอย่างหนึ่ง คือทำก๋วยเตี๋ยวเส้นหมี่ ลูกชิ้น แห้ง ตามที่ลุงมีต้องการ

ไม่ว่าเราจะมีคอมพิวเตอร์รุ่นใหม่ ด้วยความเร็วเท่าใดไม่ทราบ แต่ที่แน่ แน่ คือวิธีการทำก๋วยเตี๋ยวขายตามหมู่บ้าน ตามร้านอาหารในเมือง ก็ทำเหมือนเดิมตามที่เล่ามาข้างต้น ยังมีตัวอย่างอีกมากที่เกิดขึ้นในหมู่บ้าน- อ้อยใหม่ที่สามารถยกมากล่าวได้ และเป็นเรื่องราวของการส่งผ่านข้อมูล ข่าวสารและความเข้าใจของคนธรรมดาในสังคมไทย เพื่อมีการดำเนินงานอย่างใดอย่าง หนึ่งให้บรรลุตามความต้องการหรือวัตถุประสงค์

=========================>>> 

๗ | ๘ | ๙