กรณีศึกษาการฝึกเด็กที่มีความต้องการพิเศษ

เพื่อเป็นการรักษาสิทธิของเด็ก ผู้เขียนขอใช้นามสมมติ

            ตัวเอกของเรามีชื่อว่า "น้องตะวัน" เป็นชื่อที่ไพเราะไหมคะ ที่ผู้เขียนตั้งชื่อนี้ให้น้อง เพราะในตัวของตะวัน มีแสงสว่าง มีความหวัง ความเข้มแข็ง และความอ่อนโยนในตัวเอง เปรียบเสมือนแสงอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นตอนรุ่งเช้า ที่มาพร้อมกับความเจิดจ้าของแสงในเช้าวันใหม่กับสีเหลืองอมส้มที่มีความเข้มแข็ง อ่อนโยน และอบอุ่น  

            ต่อไปเราจะมารู้ประวัติน้องกันนะคะว่าน้องเป็นอย่างไร มีความล่าช้าของพัฒนาการในด้านไหนบ้าง เพื่อให้ทุกท่านที่อ่านจะได้ติดตามเรื่องราวได้เข้าใจ และมองเห็นภาพที่ตอนต่อไปผู้เขียนจะเขียนถึงกิจกรรมการรักษาและความก้าวหน้าจากการฝึกน้องตะวันให้ทุกท่านได้ติดตามกัน

            น้องตะวัน อายุ 2 ขวบ 8 เดือน ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ท่านหนึ่งว่าเป็นเด็กออทิสติก            

            แต่จากการสังเกตพฤติกรรมการดำเนินชีวิตของน้อง ในฐานะนักกิจกรรมบำบัดที่ไม่ได้มีหน้าที่ในการวินิจฉัย แต่เราจะรักษาตามอาการความบกพร่องของน้อง จากการสังเกตพบว่าน้องมีความบกพร่องในด้าน

              การเคลื่อนไหว (น้องมักจะวิ่งหกล้มบ่อย กระโดดไปข้างหน้ายังไม่ได้ด้วยตนเอง ยืนเตะบอลมักเสียการทรงตัว การเดินขึ้น-ลง บันไดยังไม่สลับขา การปีนป่ายไม่คล่องแคล่วและไม่สลับแขน-ขา)

              กล้ามเนื้อมัดเล็กและสติปัญญา (การตักอาหารรับประทาน การออกแรงกด บีบ ดึงวัตถุ การหยิบ จับ ถือวัตถุ การจับคู่วัตถุกับการ์ด การจับคู่วัตถุที่ใช้คู่กัน หน้าที่ของวัตถุ)

              การช่วยเหลือตนเองและสังคม (ทุกอย่างต้องมีคนช่วยเหลือในระดับปานกลาง เลือกของไม่ตรงกับคำพูด บอกเวลาปวดฉี่-ปวดอึได้บางครั้ง ไม่รู้จักเรียกชื่อตนเอง ไม่รู้จักตอบรับเวลามีคนเรียกชื่อน้อง)

             การเข้าใจภาษา (พูดซ้ำคำสุดท้าย ตอบไม่ตรงคำถาม ถามคำถามเดิมซ้ำๆ)

             ที่กล่าวมาข้างต้นเป็นปัญหาที่ได้จากการสังเกตโดยภาพรวม ในวันต่อไปผู้เขียนจะเขียนถึงความบกพร่องของน้องจากการสังเกตในระบบการรับความรู้สึกทั้ง 7 ด้าน ให้ทุกท่านติดตามตอนต่อไปนะคะ