๑๕ ปี กับชีวิตใน คณะเภสัชศาสตร์ ม.นเรศวร

ฉันคงเหมือนทรายเม็ดเล็กๆ แต่ก็ตั้งใจว่า จะทำหน้าที่ของเม็ดทราย ให้เต็มที่ เพื่อความสุข สมบูรณ์ ของกล้ามะกอกทุกต้น

ณ ที่แห่งนี้  เป็นผืนแผ่นดินภายใต้การปกครองดูแล โดย พระมหากษัตริย์ผู้ทรงคุณอเนกอนันต์ต่อชาวไทยเราอย่างหาที่สุดมิได้  ถึง ๒ พระองค์  คือ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช  และ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช  นับเป็นเรื่องที่ฉันมีความภาคภูมิใจ สูงสุดในชีวิต    ที่ฉันได้เริ่มต้นชีวิตการทำงานที่นี่เป็นแห่งแรก หลังจากจบการศึกษาเมื่อ พฤษภาคม ๒๕๓๖   ความโชคดีของฉันเพิ่มทวีคูณ จนรู้สึกเหมือนตนเองได้รับ พรอันประเสริฐจาก  ๒ พระองค์    เพราะที่นี่...ฉันได้รับความสุข  ความสำเร็จ  ในการทำงาน และการทำสิ่งต่างๆ เสมอ  (๑.) ฉันได้ทำงานกับผู้เจริญแล้ว (อาจารย์)  และผู้ที่กำลังใฝ่หาความเจริญ (นิสิต)  รวมถึงเพื่อนร่วมงานที่ดีทุกคนล้วนเป็นกัลยาณมิตร (๒.) สถานที่ทำงานทันสมัย  สะดวก สบาย สวยงาม สะอาด เป็นระเบียบ  มีค่าตอบแทนที่คุ้มค่าพอเพียง  (๓.) ที่นี่ให้โอกาสฉันศึกษา  เรียนรู้  วิจัย เพื่อพัฒนาตนเองตามที่ถนัด และสนใจ อย่างไม่จำกัด  (๔.) สนับสนุนให้ทำกิจกรรมอื่นๆ  เพื่อเสริมสร้างศักยภาพให้ตนเอง เช่น  ฉันชอบเล่นกีฬา ที่คณะฯก็สนับสนุนให้ไปแข่งขันกีฬาแต่ละครั้งเป็นเวลาหลายวัน  แต่ฉันก็พยายามเต็มที่จนประสบความสำเร็จทุกครั้ง อีกหลายกิจกรรมที่คณะฯ รวมถึงการมาร่วมงานกับ อ.วิบุลย์ เพื่อทำ KM  และไม่เคยปฏิเสธที่จะให้การสนับสนุนอื่นๆ ตามที่เราเห็นว่าจะเป็นประโยชน์  ฉันเป็นเจ้าหน้าเล็กๆ คนนึง ที่มีภาระกิจให้การสนับสนุนการปฏิบัติงานของอาจารย์ และการเรียนการสอนของนิสิต  เพื่อให้ได้รับความสะดวก สบาย และสามารถบริหาร ปกครอง บำรุง พัฒนา และศึกษาเรียนรู้ได้โดยมีอุปสรรคน้อยที่สุด   คงเป็นเรื่องยากมากที่จะปฏิบัติงานตอบแทนจนคุ้มค่ากับสิ่งที่ได้รับจากที่แห่งนี้  ฉันได้แต่พยายามเตือนตัวเองเสมอว่า  “ฉันจะปฏิบัติหน้าที่การงานด้วยความกระตือรือร้น ความซื่อตรง สุจริต จนสุดความรู้ ความสามารถ ด้วยความอดทน  เสียสละ และไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว”  ฉันเปรียบตัวเองเป็นเม็ดทรายเล็กๆ ที่ผสมอยู่ในดินเพื่อให้ต้นมะกอกได้ยืดเกาะ และเติบโตอย่างมั่นคง แข็งแกร่ง  แทงรากหยั่งลึกลงไปภายใต้พื้นดินให้เกิดความมั่นคงแข็งแรง  และมีลำต้นเติบโตตระหง่าน  แตกกิ่ง  ออกดอกใบ ให้ผลผลิต   แม้บางฤดูเกิดแล้งขาดน้ำ ขาดแร่ธาตุบำรุงดิน หรือมีพายุ  ลมแรง   ถ้าผืนดินนี้มีต้นมะกอกที่แข็งแกร่งแม้ไม่กี่ต้น  หากช่วยกันปกป้องให้ร่มเงาแก่พื้นดิน อุ้มน้ำไว้ให้ชุ่มชื้น  ไม่ว่าในสถานการณ์ใด  ที่นี่ก็ยังคงเป็นป่าไม้มะกอก เป็นแหล่งกำเนิดของมะกอกพันธุ์ดี เป็นที่ต้องการของสังคมตลอดไป  ๑๕ ปีที่ที่ผ่านมาที่นี่ มีการผลิต และพัฒนา ทั้งวิชาการ วิชาชีพ มากมายจนไม่สามารถนับ จำนวนได้ครบ และไม่สามารถจัดลำดับความสำคัญของชิ้นงานใดได้ง่ายนัก   ที่ผ่านมา ไม่ว่าจะมีระบบการประเมิน การประกันคุณภาพใดๆ มาเป็นเครื่องชี้วัดคุณภาพ ที่นี่ก็ไม่เคยรอดพ้นการถูกรับรองว่ามีคุณภาพ มาตรฐานการจัดการศึกษา ในระดับสูง ทั้งจากภายในมหาวิทยาลัยนเรศวรเอง  และหน่วยงานกลางของรัฐบาล   ให้ที่นี่เป็นสถานที่ควรค่าที่จะศึกษาวิชาชีพเภสัชกรที่ดีที่สุด แห่งหนึ่งของประเทศ    แต่รางวัลใดๆ ก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่าที่กับสิ่งที่ฉันได้รับรู้ ได้สัมผัส มาโดยตลอด ถึงความรัก ความพยายามของทุกคน ทุกฝ่าย ที่ช่วยกันทำแต่สิ่งดีงาม มีประโยชน์ต่อคณะฯของเรามาโดยตลอด.

 

[oviiphone]

• โห ทำงานมา 15 ปีแล้วเหรอเนี่ย (แล้วตอนนี้อายุเท่าไหร่น้า!!)
• ปี36 แก่นอยู่ ป.6 อยู่เลย
• เพราะความดีของตัวพี่แก้มแหม่มด้วย ที่ทำให้อยู่นาน เพราะในสังคมแล้วก็คนรู้จัก ด้วยที่ทำให้เกิด มิตรภาพ ความภาคภูมิใจ จนเกิดเป็นการให้โอกาสได้ทำเรื่องราวดีๆมากมาย
• มาร่วมกันชื่นชมความภาคภูมิใจด้วยค่ะ
• แก่นจะอยู่กี่ปีดีน้า......

[beeman 吴联乐]

• รู้จักแก้มแหม่ม มาตั้งแต่ปี ๓๖ แล้ว
• ช่วงก่อนหน้านั้นก็เป็นกรรมการตรวจรับอาคารคณะเภสัชศาสตร์
• พอปี ๓๖ ก็ได้ทำงานอยู่ในโครงการจัดตั้งคณะเกษตรศาสตร์
• หลังจากอาคารคณะเภสัชศาสตร์เสร็จ ก็ได้มาทำงานที่คณะเกษตรศาสตร์ ซึ่งอาศัยอาคารคณะเภสัชศาสตร์อยู่
• แก้มแหม่มเป็นบุคลากรที่ตั้งใจทำงานให้มหาวิทยาลัยอย่างมาก เป็นแบบอย่างที่ดีของบุคลากรสายบริการ
• ได้ร่วมทำงานกับแก้มแหม่มหลายครั้ง..และได้รับน้ำใจไมตรีที่ดีตลอด ขอให้รักษาคุณความดีที่ได้ทำตลอดมา และตลอดไป

[แก้มแหม่ม]

• ถ้าน้องแก่นดูที่หน้าตาพี่แล้วคงเดาอายุยากหน่อยนะคะ คิคิ 
• ดีใจที่ อ.บีแมน จำเด็กตัวอ้วนๆ ที่คอยนำเอกสารตรวจรับไปให้ อ.เซ็น บ่อย (มากๆๆๆ) หนูประทับใจในทีมงานสมัยนั้นมากค่ะ ที่มี อ.มณฑล อ.นรานินทร์ อ.รสรินทร์ อ.คงศักดิ์   ทุกท่านเป็นผู้มีคุณธรรม จริยธรรม สูงมากจนทำให้หนูรู้สึกละอายถ้าทำสิ่งที่ผิด  แต่วันนี้ หนูได้เรียนรู้ และยอมรับแล้วว่า ความมั่นคง แข็งแรง และยั่งยืน ของชีวิต  คือ  "ความดี"  จริงๆ  ค่ะ

[อ.หนึ่ง]

ไม่น่าเชื่อ 15 ปีผ่านไปไวจัง ผมมาอยู่ที่นี่ ปี 2536 แต่ปลายปีครับ

[แก้มแหม่ม]

• เสียดายที่มีโอกาสได้พบ และร่วมงานกับ อ.หนึ่ง  ช้าไปหน่อย... ไม่งั้นหนูคงได้มีโอกาสเรียนรู้และพัฒนาตัวเองด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ และ อื่นๆอีกมากนะคะ