Tag คิดถึง: แตะมือเปลี่ยนกันพรวนดิน


คุณเม้ง เริ่มการชักชวนให้มาพรวนดินให้ blog ซึ่งอาจผ่านไปนานพอสมควร เพื่อดึงบทความเก่าๆ ที่เป็นประโยชน์ให้ถูกคลิกใหม่บ้าง  โดยใช้กติกาว่าเมื่อท่านได้รับการส่ง Tag คิดถึง หรือได้รับแจ้ง ให้ท่านนึกถึงเรื่องที่ท่านชอบใดๆ มา 2-3 เรื่อง แล้วถามตัวเองว่า แต่ละเรื่องนั้นท่านคิดถึงใคร แล้ว เขียนบันทึกเล่าเรื่องเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น พร้อมแนะนำบันทึกที่เกี่ยวข้อง โดยตั้งคำสำคัญว่า "Tag คิดถึง"

ผมว่า เป็นแนวคิดที่ลงตัวและน่าสนใจมาก เพราะการขุดเจอบทความดี ๆ ที่ลอดหูลอดตาผู้อ่านไป ก็มีค่าเท่ากับการเขียนบทความดี ๆ ขึ้นมาใหม่ครั้งละหลายบทความ เพราะทำให้เราได้ไปเห็นทั้งบล็อกที่บทความนั้นสังกัด และที่ดีกว่านั้น ก็คือทำให้เราอาจได้ไปอ่านคนที่เราไม่เคยอ่านมาก่อน

เป็นแนวคิดที่สุดยอดจริง ๆ ต้องขอชื่นชมคุณเม้งไว้ตรงนี้ ที่คิดออกมาได้ 

ผลจากสิ่งที่คุณเม้งจุดประกาย ต่อมาผมได้รับช่วงการ tag ผ่านมาจาก ดร. แสวง รวยสูงเนิน ที่ให้เกียรติระลึกถึง Tag คิดถึง: บันทึกที่ผมคิดถึง โดยบอกว่า ผมให้รายละเอียดของข้อมูลได้ดีมากถึงปัญหาของสังคมไทย ทั้งที่ผมเองรู้ตัวดีว่าตัวเองใช้ข้อมูลที่กระพร่องกระแพร่ง

จริง ๆ แล้วข้อมูลคนอื่นทั้งนั้นครับ เพียงแต่ผมอ่านแล้วเห็นรายการไหนน่าสนใจ ก็ save เก็บ ๆ ไว้ เกิดวันไหนคุยกับใครแล้วมีประเด็นที่รู้สึกสนใจน่าร่วมวง ผมก็ไปคุ้ยมาใช้ อาจเป็นเพราะผมใช้ Pareto's law คืิอ เก็บเฉพาะที่ตัวเองมองว่า ข้อมูลสำคัญมาก ๆๆๆ แต่เก็บจริง ๆ นิดเดียว แต่เน้นหยิบใช้ให้ตรงกับงาน ทำให้ดูเหมือนข้อมูลลึก

 

มาเข้าประเด็น ขอ tag ต่อนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมอู้..

 

พันธมิตรบล็อกที่มีบทความดี ๆ มีมาก มากจนลายตา

 

เนื่องจากเน้นพรวนดินบทความ ผมจึงขอมุ่งไปที่บล็อกที่ค่อนข้างเงียบๆ แต่ตัวเองรู้สึกว่าน่าอ่านเพราะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของผู้เขียนที่มีความสม่ำเสมอ

 

 

เวลานึกถึงเรื่องบันเทิงที่ทำให้ไม่เครียด ผมนึกถึง คุณหุย (Trip Maker เรียก หุย ก็ได้ค่ะ)

..เอ้อ..คือ ที่บอกว่า ค่อนข้างเงียบนี่ หมายถึง ช่วงนี้ คุณหุยเงียบไปพักใหญ่ ไม่ค่อยมีอะไรมาเขียนให้ผมอ่านน่ะ ... แต่จริง ๆ แล้วคนอ่านมีตรึม เยอะกว่าที่ผมเขียนเองซะอีก  ...555..

อือม์...แบบนี้... คงไม่ใช่พรวนดินแล้วมั้ง ? น่าจะเป็นการ "ตีป่า ให้เสือตื่น" ซะมากกว่า

 

เวลานึกถึงเรื่องบันเทิงที่ทำให้หนักหัว ผมนึกถึง ดร.บัญชา ธนบุญสมบัติ ที่มาสอนพับกระดาษ (http://gotoknow.org/blog/origami/toc) ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมเองไม่กระดิกหู แต่ก็ส่งต่อ link ให้คนอื่นประจำ

 

 

เวลานึกถึงเรื่องที่ดี ๆ เนื้อหาหนัก ออกแนวดุดัน โดยไม่ได้พาดพิงตัวบุคคล ผมนึกถึงบล็อก ไร้การก่อ (Man In Flame ) ซึ่งนาน ๆ จะเขียนสักที แต่เนื้อหากระตุกให้หยุดคิดเป็นประจำ

 

เวลานึกถึงเรื่องที่ดี ๆ เนื้อหาหนัก ออกแนวดุดัน ที่พาดพิงตัวบุคคล ผมนึกถึงใคร เจ้าตัวคงรู้ ขอข้ามไปครับ ไม่อยากให้สะดุ้ง เพราะเจ้าตัวคงอยากให้ ไถกลบ ซะมากกว่า การพรวนเปิดผิวดิน

 

 

เวลานึกถึงเรื่องที่ดี ๆ เนื้อหาหนัก แต่อ่อนโยน ผมนึกถึง คุณ กลิ่นฟาง จากบล็อก หอมละมุน ที่พูดถึงเรื่องด้านในของชีวิต และไม่ลังเลที่จะโยงออกมาในสิ่งที่สังคมเอง อาจลังเลที่จะพูด

บล็อกนี้ เขียนไม่บ่อยเท่าไหร่ แต่ดูจากข้อมูลผู้เขียน ยังเป็นนักศึกษาอยู่เลย แต่เขียนถึงเรื่องหนัก ๆ ได้อย่างสงบ จริงจังโดยไม่แฝงความก้าวร้าวหรือตีโพยตีพาย ทำให้เชื่อว่า น่าจะยังมีทางเดินอีกยาวไกลรออยู่

 

เวลานึกถึงเรื่องชุมชนภาคใต้ ผมนึกถึง คุณ ภีม ภคเมธาวี (สถาบันจัดการความรู้เพื่อชุมชน) ซึ่งเกาะติดเรื่องการเงินชุมชนในภาคใต้ ที่ผมเคยไปร่วมแจมคุย ซึ่งผมมองว่า การเงินชุมชน เป็นเรื่องใหญ่ที่ท้าทายประเทศไทย แต่ตอนนี้ มีรอยปริร้าวในโครงสร้าง คือยังมีความเสี่ยงเชิงระบบแฝงอยู่ คือฟากที่มองว่า เงินก็คือเงิน ไม่สนใจมิติชุมชนเข้มแข็ง (เช่น อะไร ๆ ก็พึ่งรัฐตลอด ทำให้ยืนเองไม่เป็น ทั้งที่ฟากนี้ วิเคราะห์เงิน ๆ ทอง ๆ ได้ทะลุปรุโปร่ง หรือไม่ได้มองว่า มีส่วนกุศโลบายที่ลึกล้ำอยู่ที่จะมาหนุนเสริม) ส่วนฟากที่ถือว่าเงินเป็นเพียงกุศโลบาย ยังไม่ใส่ใจการจัดการทางการเงินอย่างยั่งยืนที่อิงหลักฐานเชิงประจักษ์ (เช่น จ่ายคืนมากกว่ารับเข้า หรือโดนเงินเฟ้อรบกวนรุนแรง)

แต่ถ้าเป็นภาคอื่น ผมนึกถึงคุณ จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร (http://gotoknow.org/profile/mhsresearch) เพียงแต่ขอบข่ายความสนใจจะเป็นหมวดที่ผมไม่ได้มีประสบการณ์และเกาะติด เพราะขอบข่ายกว้างมาก อ่านอยู่บ้าง แต่ไม่รู้จะเขียนต่อท้ายอะไร

จริง ๆ ก็นึกถึงคุณเม้งด้วย แต่คุณเม้งออกแนวจับฉ่ายไปนิ๊ดนึง และเงียบ ๆ ซะเมื่อไหร่  ทั้งเรื่อง แหลงใต้ (จาก ลานคำใต้ : แหลงใต้วันละ(หลาย)คำ) เรื่องอุตุ(-นิยม ไม่ใช่ หลับ-) เรื่องคณิตศาสตร์แนวโม ๆ (เดลลิ่ง) และอีกหลายสิบเรื่อง โฮ้ย..เยอะ และบทความคุณเม้งเอง ก็ไถพรวนสม่ำเสมออยู่แล้ว

ขอจบครับ

 

หมายเลขบันทึก: 140428เขียนเมื่อ 20 ตุลาคม 2007 23:36 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 21:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีครับอาจารย์

  • ตามมาบอกว่าคิดถึงอาจารย์ครับ
  • มาส่งพลังคิดถึงถึงท่านที่อาจารย์คิดถึงเช่นกันนะครับ อาจารย์อาจจะแจ้งให้ท่านเหล่านั้นทราบผ่านการส่งอีเมล์ด้วยก็ดีนะครับ หรือจะฝากไว้ในบันทึกล่าสุดในความเห็นพร้อมสร้างลิงค์มายังบันทึกนี้ด้วยก็ได้ครับ หรือว่าฝากไว้ในหมวดการตั้งคำถามของท่านเหล่านั้นด้วยก็ได้ครับ
  • ขอบคุณท่านอาจารย์มากๆ นะครับ เรามาร่วมกันส่งพลังแห่งความคิดถึง พร้อมร่วมพรวนบทความให้ได้กลิ่นหอมๆ กันต่อนะครับ
  • ขอบคุณมากครับ 
  • สวัสดีครับคุณเม้ง
  • ผมจัดการตามคุณเม้งแนะนำแล้วครับ
  • ขอบคุณหลาย ๆ
  • เมื่อไหร่สอบเสร็จครับ ?

ขอบคุณที่กล่าวถึงค่ะ  ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เพราะ ตีป่าให้เสือตื่นแปลว่าไร หว่า ...แต่ถ้าคำว่าพรวนดิน พอเดาๆ ได้...

ที่หายไปเพราะมีภารกิจสำคัญของสมาชิกคนสำคัญของครอบครัว จนไม่อาจจะหาเรื่องหัวเราะมาให้ผู้อ่าน ได้อ่านบ่อยๆ เหมือนอดีต น่ะค่ะ แว๊บๆ เข้ามาดู gotoknow บ้าง แต่อารมณ์มันขาดหายไป จึงเงียบไป

ณ บัดนี้ คงได้มีเวลาพรวนดินบ้างแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ใส่ปุ๋ยให้นิดหน่อย เรื่องบันเทิง กำลังจะกลับมาค่ะ

รายงานตัวแล้วนะคะ

  • โอ...ปุ๋ยดี ปุ๋ยดี...
  • ...
  • ...
  • โอ...ดินดี..ดินดี...
  • ...
  • ...
  • ...
  • โอ...ปุ๋ยยูเรีย ปุ๋ยยูเรีย...

ลีลาการเขียนของอาจารย์สุดยอดจริงๆ

นับถือ นับถือ

สวัสดีครับ อาจารย์ครับ

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณอาจารย์ที่ระลึกถึงครับ อาจห่างไกลกันด้วยระยะทาง แต่ gotoknow ก็เชื่อมเราใกล้กันนะครับ ทั้งการเรียนรู้มิตรภาพ

หากไม่มีผมเองก็คิดว่า แล้วผมจะรู้จักอาจารย์ได้อย่างไร

ผมติดตามบันทึกอาจารย์มานานแล้วเช่นกันครับ เป็นบลอกเกอร์ท่านหนึ่งที่ผมคิดถึงด้วยนะครับ

 

".....แต่ถ้าเป็นภาคอื่น ผมนึกถึงคุณ จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร (http://gotoknow.org/profile/mhsresearch) เพียงแต่ขอบข่ายความสนใจจะเป็นหมวดที่ผมไม่ได้มีประสบการณ์และเกาะติด เพราะขอบข่ายกว้างมาก อ่านอยู่บ้าง แต่ไม่รู้จะเขียนต่อท้ายอะไร"

 

ไม่แปลกครับ ผมเองเขียนกว้าง ทุกเรื่องที่ผมเห็น พบ เจอ เป็นนักวิจัยชุมชน ก็พยายามหยิบประเด็นมายำๆ อาจ งงๆบ้าง ว่าผมเขียนแบบไม่มีขอบเขต ผมตั้งใจให้เป็นเช่นนั้นเองครับ

เรื่อง Tag คิดถึงนั้น เพื่อนรัก (เม้ง) ก็ได้ Tag ในครั้งแรกแล้วครับ แต่ดีใจครับ ที่อาจารย์ให้เกียรติมา Tag เพิ่ม รู้สึกดีมากๆครับ

ความคิดของผมที่นี่ครับ

 

Tag เพราะคิดถึง - - -ผมคิดถึงเค้าจริงๆนะครับ!!!

 

 

ขอบคุณอาจารย์มากๆอีกครั้งครับ

  • ขอบคุณทุกท่านครับ
  • ขออภัยที่ไม่ได้เข้ามาดูบล็อก ผมคงไม่สะดวกเข้าเน็ตไปอีกหลายวันครับ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท