บางผลงานการวิจัยและพัฒนาที่ต่างชาติยกย่องประเทศไทย

 ตั้งแต่ผมได้ทำงานในมหาวิทยาลัยขอนแก่นมากว่า ๓๐ ปี นั้น

ผมได้เริ่มทำงานอยู่ใต้ร่มบารมีของอาจารย์รุ่นพี่ และผู้อาวุโสกว่า มาเกือบ ๒๐ ปี จึงค่อยๆขยับขยายตัวเองออกมาทำงานติดต่อโดยตรงกับต่างชาติ 

และเริ่มทำงานที่เป็นอิสระกับเพื่อนต่างชาติแบบเคียงบ่าเคียงไหล่มาตลอดช่วง ๑๐ กว่าปีที่ผ่านมา 

ทำให้ผมได้สร้างฐานงานตามแนวคิดของผมโดยอิสระมาในรูปแบบที่ทำงานร่วมกับองค์กรภาคประชาชน องค์กรพัฒนาเอกชน หน่วยราชการที่เกี่ยวข้องกับสายงานที่ทำ องค์กรพัฒนาต่างประเทศ และแหล่งทุนต่างๆทั้งภายในและจากต่างประเทศ 

<p></p><p>ทีมประเมินโครงการจาก Comprehensive Impact Assessment Program ของ CGIAR ถ่ายรูปร่วมกับชาวบ้านกลุ่มเกษตรอินทรีย์ อ. เลิงนกทา ยโสธร ที่เป็นหนึ่งในจำนวนกว่า ๒๐ กลุ่มที่ผมทำงานวิจัยเชิงปฏิบัติการในชุมชน เมื่อวันที่ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๐</p><p>ทำให้ผมได้แสดงผลการทำงานของประเทศไทยให้ต่างชาติได้ประจักษ์แก่สายตาตัวเองในประเด็นสำคัญ คือ</p><p> ·        ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง </p><blockquote>

o       ที่แสดงถึงการเข้าใจตัวเอง เข้าใจธรรมชาติ เข้าใจสังคม และเข้าใจโลก

o       และสามารถดำรงชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อย่างมีความสุข มีศักดิ์ศรี มั่นคง และเป็นธรรมกับทุกคน

o       มีการอนุรักษ์ และใช้ทรัพยากรอย่างประหยัด คุ้มค่า มีประสิทธิภาพ แต่พอเพียงต่อการดำรงชีวิตของแต่ละคน

o       เป็นวิถีชีวิตที่ใครก็ทำได้ และไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา สังคม และวัฒนธรรม

</blockquote><p>·        การกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น</p><blockquote>

o       ที่ทำให้เกิดการกระจายการพัฒนาสู่ชนบทได้ทั่วถึง

o       มีการพัฒนาที่สอดคล้องกับความต้องการของคนในท้องถิ่น แม้ชนบทห่างไกล

o       มีการพัฒนาทั้งโครงสร้างพื้นฐาน แหล่งน้ำ และอาชีพอย่างทั่วถึง

</blockquote><p>·        ความเข้มแข็งขององค์กรภาคประชาชน</p><blockquote>

o       มีการรวมกลุ่มเพื่อการแลกเปลี่ยนเรียนรู้

o       มีการพัฒนาภูมิปัญญาพื้นบ้าน

o       มีระบบการพัฒนารองรับโครงการต่างๆจากภาครัฐที่สอดประสานกัน

o       มีการคิดค้นความรู้เพื่อการเสนอแนะต่อการพัฒนานโยบายในภาครัฐ

o       สามารถเชื่อมโยงการเมืองทุกระดับมาสนับสนุนการพัฒนากลุ่มและชุมชน

o       เป็นแกนนำในการจัดการความรู้แบบธรรมชาติ 

</blockquote><p> </p><p> ทีมประเมินโครงการเยี่ยมแปลงเกษตรอินทรีย์พ่อวิจิตร บุญสูง (ประธานเครือข่ายข้าวอินทรีย์อีสาน) ที่บ้านโสกขุมปูน อำเภอกุดชุม ยโสธร ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๐</p><p>ทั้งสามประเด็นหลักข้างต้นที่กล่าวมานี้ เป็นสิ่งที่ผมใช้เป็นฐานในการทำงาน ที่ทำให้เพื่อนต่างชาติได้ใช้กรณีของประเทศไทยเป็นตัวอย่างในการพัฒนาระดับโลก </p><blockquote><p>·        มีการส่งคนมาดูงาน ฝึกอบรม ทั้งระดับชาวบ้าน นักวิจัย และผู้บริหาร </p></blockquote><blockquote>

·        มีการนำผลงานที่ทำในประเทศไทยไปแสดงในระดับโลก 

·        มีการอ้างอิงความสำเร็จของการทำงานในประเทศไทยเป็นแนวทางในการทำงานระดับนานาชาติ 

·        มีการส่งทีมประเมินผลงานมาเรียนรู้ และประเมินผลงานขององค์กรของเขาที่ทำในประเทศไทย 

</blockquote><p>และโครงการที่ผมเป็นหัวหน้าโครงการที่ได้รับการยกย่องระดับองค์กร CGIAR และ กลุ่มศูนย์การพัฒนานานาชาติ (Consultative group centers) ที่กำลังตีพิมพ์ ก็คือ </p><blockquote>

·        การสนับสนุนการพัฒนานโยบายการจัดการทรัพยากรน้ำเพื่อการพัฒนาระบบเศรษฐกิจพอเพียงในระดับครัวเรือนของเกษตรกร

·        การพัฒนาระบบการจัดการทรัพยากรดิน และน้ำในระบบเกษตรอินทรีย์ 

</blockquote><p>และตอนนี้ ผมกำลังเน้นการทำงานและเผยแพร่แนวคิดของการจัดการความรู้แบบธรรมชาติ </p><p>ที่นักวิจัยและพัฒนานานาชาติกำลังให้ความสนใจที่จะใช้การจัดการความรู้ของไทยเรา เป็นแบบอย่างในการพัฒนา และการขยายผลการทำงานที่เป็นรูปธรรม ควบคู่ไปกับการ “ตีพิมพ์” ที่เน้นการเผยแพร่ “ข้อมูล” สู่ภายนอก </p><p>และเขามองเห็นว่า “การจัดการความรู้แบบธรรมชาติ” เป็นเส้นทางตัวอย่าง </p><p>ที่จะแก้ไขปัญหา  “ข้อมูลท่วมหัวเอาตัวไม่รอด” ของสังคมยุคใหม่</p><p>ที่ ข้อมูลมากมาย เปิดดูเมื่อไหร่ก็ได้ จนไม่รู้จะหยิบอะไรมาใช้ </p><p>และยังมีปัญหา ไม่รู้ว่า อะไรมีประโยชน์ ไม่มีประโยชน์กับใคร </p><p>ในช่วงนี้ เขาเริ่มมองเห็นแล้วว่า </p><p> มีแต่“การจัดการความรู้แบบธรรมชาติ” เท่านั้นที่จะช่วยได้ </p><p>เราน่าจะเร่งทำกันนะครับ</p>