พ่อหมูอ้วน
เพื่อนรัก
- ฉันนั่งฟังเพลงนี้ของ Scorpions ...Love of My Life แล้วคิดถึงคุณเลยเอามาฝากค่ะ...และเป็นของต้นฉบับ Queen... Love of My Life ด้วยค่ะ...อ้อ...แถมอีกชุดนึงในเพลงเดียวกันค่ะScorpions, Fred Mercury e Bryan May - Love Of My Life
เมื่อน้องเล่าว่า..."หนูถูกสามีทิ้ง....."
ก็ข้อตกลงว่างั้น...เขาก็ทำตามข้อตกลงไง....ว่าเขาไม่ได้
วันนี้มีเรื่องเล่า...เมื่อฉันเข้าห้องผ่าตัดกระดูก
“โอ๊ว!....พี่ติ๋ว...ไปอยู่ไหนมา...คิดถึ้งงงง...คิดถึง” น้องลากเสียงยาวฮาๆๆๆๆ.....
“พี่ติ๋ววว....หนูถูกสามีทิ้ง” น้องอีกคนเดินเข้ามาหาแล้วแวะคุยด้วย
แล้วเธอก็เริ่มเล่า ว่าเมื่อวานนี้เธอกับลูกๆขับรถไปรับสามีที่กลับจากทำงาน ซึ่งเขานั่งรถรับส่งสำนักงานมาลง แล้วรอเมียรับกลับบ้านต่อ....
เมื่อเธอจอดรถรับ สามีบอกว่า
“แม่ลงมา...พ่อขับเอง” ด้วยเกรงว่าภรรยาผู้มารับ ขับรถค่ำๆอาจจะเกิดอันตราย(นี่ภรรยาคาดเดาและเล่าเองนะคะ...)
พอภรรยาลงจากรถและสามีก้าวขึ้นที่นั่งคนขับ...เท่านั้นแหละ....รถก็เคลื่อนตัวออกไป...ต่อหน้า...ต่อตา....
เธอก็ได้แต่...อ้าววๆๆๆ.....แล้วเธอก็ยืนนิ่ง...คล้ายถูกมนต์สะกด....
เงินก็ไม่มีสักบาท โทรศัพท์ก็อยู่ในรถ....เหลือแต่ตัวเปล่าๆจริงๆเธอคอยอยู่พักใหญ่มากๆ...ได้ความทีหลังว่า จนสามีคุยกับลูกๆที่นั่งด้วยด้านหน้า....จนอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ และเมื่อมีคำถามที่ต้องถามแม่ว่า...ลูกไปเรียนเทควันโด้หรือไม่.....ก็ไม่มีคำตอบ...และก็หาคนตอบไม่เจอ
“แม่หาย.....” ลูกบอก
“หนูก็งงๆ....ทำอะไรไม่ถูกเพราะเงินก็ไม่มี โทรศัพท์ก็ไม่มี....” เธอเล่าต่อ
“พอเจอกันโวยวายไหม?” ฉันถาม
“ไม่หรอกพี่...เห็นสีหน้าเขาก็โวยวายไม่ลงแล้ว หน้าจ๋อยเลย เขาบอกว่านึกว่าต้องเลี้ยงลูกคนเดียวซะแล้ว”
สามีบอกเธอว่าครั้งแรกรู้สึกตกใจมาก คิดว่าเมียตกรถไปซะแล้ว คงลำบากต้องเลี้ยงลูกสามคนอยู่คนเดียว ......เมื่อสามีเธอตั้งสติได้ก็วกกลับมารับเธอที่เก่า...กะว่าถ้าไม่พบก็จะตามไปแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลฯ!....
ฉันสรุปว่าเป็นเพราะน้องสื่อสารไม่สมบูรณ์ ก็สามีบอกแล้วว่า “แม่ลงมา...พ่อขับเอง” เขาก็ทำตามข้อตกลงไง....พอแม่ลงมาจากรถ....พ่อก็ขับรถไปเองไง...
ฮาๆๆๆๆๆ.......
แล้วฉันก็แนะนำว่าวันหลังต้องตกลงกันใหม่ว่า
“แม่ลงมา...พ่อขับเอง....ให้แม่ขึ้นรถ...พ่อถึงออกรถ...นะ”
ฮาๆๆๆๆๆ......
พอแพทย์ผ่าตัดเข้ามา เราก็ช่วยกันเล่าและแอบบอกเทคนิคการทิ้งเมียให้อาจารย์หมอฟัง โดยให้เมียขับรถมารับจากนั้นก็บอกเมียว่า
“น้องลงมา...พี่ขับเอง....” แล้วไม่ต้องวกกลับมารับนะ เพราะไม่อยู่ในข้อตกลง
.......ฮาๆๆๆๆๆๆๆ........
คำสำคัญ (Tags): #ตลก
หมายเลขบันทึก: 137850เขียนเมื่อ 12 ตุลาคม 2007 17:11 น. ()ความเห็น (515)
- อิอิ...ขำขำยามหัวค่ำ
- เคยเจอแต่ถูกมอเตอร์ไซด์ทิ้งค่ะ
- แบบว่าพี่นึกว่าเราขึ้นซ้อนแล้ว และก็ออกรถไปเลย คุยคนเดียวตลอดทาง
- ไอ้เราก็งงๆ ค่ะ...
สวัสดีค่ะ น้องลูกหว้า
- สบายดีไหมคะ...คิดถึงจังเลยค่ะ
- ...ใครหนา ทิ้งน้องลูกหว้าได้...น่าสงสารจังค่ะ
อรุณสวัสดิ์ แม่แมงมุมแชร็อท
- ฉันมาอ่านตั้งแต่ค่ำเมื่อวานแล้วล่ะ แต่ไม่ได้ทิ้งรอยไว้ ได้แต่หัวเราะ หึ หึ แม่ช่างมีเรื่องราวมาเล่าได้สารพัด ให้กล้ามเนื้อแก้มได้ทำงานอยู่เรื่อย ดีจังเลย
- ฉันจะจำเอาไปใช้บ้าง "แม่ลงมา....พ่อขับเอง" แต่ชีวิตฉันคงไม่ได้ใช้จริงหรอก เพราะแม่สมจินเธอขับรถไม่เป็น ชีวิตจริงมีแต่ "พ่อ หยุดงานของพ่อก่อนนะ ช่วยขับรถไปส่งแม่ที" หรือไม่ก็ "พ่อตื่นได้แล้ว แม่ต้องรีบไป เดี๋ยวไม่ทัน นี่กุญแจรถ แม่ลงไปคอยข้างล่างนะ"
- ให้ลงจากรถ แล้วทิ้งน่ะ ฉันไม่เคย เคยแต่บอกว่า "ถ้าขับรถเก่งจริงนี่ มาขับเลยมั้ย" แล้วเธอก็จะเงียบไป ไม่สอนฉันขับรถอีก ทำหน้างอนๆ ให้ฉันง้อ.....โถ ใครจะไปใจดำ ทำได้ลงคอ เพียงแต่เธอก็เงียบสมใจฉัน....อิ อิ
- ปกติเวลาเธอไปทำงานกลางคืน ฉันจะคอยไปรับ ไปส่ง โดยนัดเวลากัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฉันไปส่ง แต่ฉันลืมไปรับ.......เธอโทรกลับมาที่บ้านฉันน่ะหลับไปแล้ว......เรื่องมันน่าเศร้า....ฉันต้องนอนสำนึกผิดไปทั้งคืน.....เฮ้อ
- คิดถึงแม่แมงมุมนะ ยิ่งเวลาเบื่อๆด้วยแล้ว ได้พูดได้คุยบ้าง รู้สึกดีนะ
- ช่วงนี้ฉันเขียนรายงานวิจัยอยู่ 1 เรื่อง เพิ่งจับขึ้นมาเขียนได้ 2 วัน ฉันชั่งใจอยู่นานว่า จะเขียนเป็นภาษาไทย หรือภาษาปะกิดดี สุดท้ายฉันก็เลือกเขียนภาษาไทย เพราะเขียนได้ง่ายดี แล้วเรื่องราวที่เขียนก็ไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ไม่ strong พอที่จะลงวารสารต่างประเทศ แต่พอฉันเขียนเสร็จ ฉันเริ่มรู้สึกว่า จริงๆแล้วมันน่าเขียนเป็นภาษาปะกิดนะ ฉันก็เลยสองจิตสองใจต่อว่าจะแปลเป็นภาษาปะกิดดีมั้ย....แม่แมงมุมเคยเป็นแบบนี้บ้างมั้ย.....แบบว่าตัดสินใจไม่เด็ดขาดเสียที
- เช้านี้ ฉันมี Journal club แต่ไม่ต้องพูด อาทิตย์หน้าฉันต้องพูดสรุป paper 10 เรื่อง ภายใน 10-15 นาที
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
แป๊ดเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วค่ะ แต่สถานการณ์ต่างกัน
มีอยู่วันหนึ่งหลังจากที่จอดรถซื้อกับข้าวตามปกติ แป๊ดก็หอบหิ้วถุงกับข้าว ใส่ไว้ในรถ แล้วบังเอิญข้าง ๆ รถที่จอดมีรถเข็นขายน้ำเต้าหู้ ก็ให้เกิดอยากดื่มน้ำเต้าหู้เย็น ๆ ขึ้นมา พอวางกับข้าวเสร็จก็ปิดประตู แล้วเดินไปที่รถเข็นกะจะซื้อน้ำเต้าหู้ดื่มให้หายเหนื่อย ยังไม่ทันได้สั่ง หันไป ปรากฎว่า พ่อเจ้าประคู้ณตัวดี บึ่งรถออกไปหน้าตาเฉย
โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอาลงมา แต่ดีหน่อยที่ยังมีกระเป๋าสตางค์ แต่ก็ไม่โทรหาเขาหรอกนะ ยืนรอมันที่เดิมงั้นแหละ สักพักคุณสามีวนรถกลับมารับอีกรอบ เธอบอกว่า "คิดว่าเราขึ้นรถแล้ว"
ลูก ๆ หนอลูก ๆ ไม่บอกพ่อกันสักคนว่าแม่ยังไม่ได้ขึ้นรถ
แล้วก็โกรธไม่ลงเหมือนกันค่ะพี่ติ๋ว
สมัยเรียนหนังสือก็เจอครับ นานมากแล้ว ประมาณ 15 ปีก่อน
มันน่าเจ็บใจตรงที่ว่า พี่รหัสขับมอเตอร์ไซค์ พี่แกตัวใหญ่มาก เราต้องลงที่หน้าประตูเพื่อเข็นรถออก แล้วแสดงบัตร
เมื่อพี่แกขึ้นรถก็ขับออกไปเลย ทิ้งน้องรหัสไว้หน้าตาเฉย (ไม่ใช่ชื่อยามนะครับ)
แล้วแกก็ขับรถคุยกับน้องตลอดทางเลย นั่นพูดคนเดียวนะครับ น้องอยู่นู่น เพื่อเอาซ้อนท้ายมาแล้ว
น่าเจ็บใจตรงที่ว่า นี่มันมอเตอร์ไซค์ครับ
หมูอ้วนเพื่อนรัก
- หลายคนที่มีประสบการณ์ของการถูกลืม...หรือลืมคนอื่น...ฉันเองก็มีแต่จำไม่ได้ว่าเคยเล่าไว้ในบันทึกไหนก็ไม่รู้
- ฉันดีใจค่ะที่ทำให้คุณมีความสุขและรู้สึกดีๆเมื่อได้แวะมาพูดคุยกับฉัน...ขอบคุณมากๆเพื่อนรักที่ทำให้ฉันเห็นคุณค่าของตัวเอง....
- สำหรับฉันแล้ว...ฉันรู้สึกดีมากๆเช่นกันที่ได้พูดคุยด้วยกับคุณค่ะ หากคุณไม่ว่างแวะมาคุย ฉันเห็นภาพคุณกับลูกๆสองคนในblog ฉันก็อิ่มเอมแล้วค่ะ
- รายงานของคุณนั้นถ้ามันไม่มีความต่างในผลการเขียน....คุณก็เขียนภาษาไทยนั่นแหละ ง่ายดีค่ะประหยัดแรงงาน เวลา และสมอง...แต่หากการเขียนภาษาอังกฤษทำให้งานของคุณเป็นinterขึ้น....ก็น่าทำนะคะ เพราะตอนนี้คุณอยู่ญี่ปุ่น มีสมาธิและมีเวลาให้ตัวเอง 100 % ....หากกลับเมืองไทยแล้วละก้อ...ฉันว่าคุณไม่ทำง่ายๆหรอกเพราะพอเห็นเด็กๆกับแม่สมจิน... คุณก็จะถอดใจออกไปเล่นกับลูกๆละมากกว่า....
- ....ตอนนี้ที่ญี่ปุ่นคงเลยเที่ยงแล้ว คุณกลับที่พักหรือยังคะ...กลับมาก็พักผ่อนซะหน่อย เอาแรง....แล้วเตรียมพูด journal เรื่องละ 1 นาที 10 เรื่อง(เนี่ยนะ)....เป็นฉันละก้อ...เรื่องที่ 1 "เอ้อ..." เรื่องที่ 2 "อ้า...." เรื่องที่ 3 "คือ....." เรื่องที่ 4 "ก็...." 5...6...แต่....แหม.......เรื่องที่10 "ขอบคุณค่ะ....จบ"
- เย็นนี้ว่างทานข้าวแล้วฟังเพลงกับฉันไหมคะ..ฉันเลี้ยงคุณเอง
- สวัสดีค่ะ อ.กฤษณา
- ถ้าเป็นป้าแดง สงสัยเค้าไม่กลับมารับแน่เลย ลูกเต้าก็ไม่มี คงไม่มีใครเตือนพ่อ อิอิอิ
สวัสดีค่ะ คุณน้องแป๊ด
- เราผู้เป็นภรรยาชินซะแล้วกับการที่สามีลืมเราบ้างเป็นครั้งคราว...ดีเหมือนกันเน๊อะคุณแป๊ด...เราจะได้ไม่เหนื่อย ไม่งั้นก็จะมีเสียงเรียกแต่เรา....แม่..แม่.....
- พี่ติ๋วไม่ค่อยได้มีเวลาออกจากบ้านไปคุยกับคุณแป๊ดเลย ต้องขอโทษด้วยนะคะ....แต่ก็ยังคิดถึงชาวมอ.อยู่เสมอเลยค่ะ...ฝากความคิดถึงมายังเพื่อนๆทุกท่านทางนี้ด้วยค่ะ
.....รักและคิดถึงเสมอค่ะ......
สวัสดีค่ะ คุณหมอ
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
- ...เรื่อง"ลืมกันทิ้งไว้" นี่มีกันหลายท่านเหมือนกันแฮะ...ทำให้รู้สึกดีขึ้นเยอะค่ะเพราะมีเพื่อนที่เคยถูกลืมเหมือนกันหลายคน..อิ...อิ....
- ยินดีที่ได้รู้จักคุณหมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
- ป้าแดงก็อย่าลงรถคนเดียวซีคะ....ไปไหนก็คล้องแขนไปด้วยเลย แล้วคอยเตือนคุณพี่เค้าอยู่เรื่อยๆว่า..."นี่เมียมาด้วยนะจ๊ะ..นี่เมียจ้ะ...." อิ..อิ.....
แม่แมงมุมแชร็อท
- ฉันว่าคงเป็นธรรมดาของคนทุกคนแหละนะ ที่สักครั้งหนึ่งในชีวิตคงอาจต้องถูกลืม หรือไม่ ก็ลืมคนอื่นไปชั่วขณะ ฉันถึงพูดบ่อยๆไง ว่าฉันนี้แหละที่อัลไซเมอร์ถามหา เพียงแต่รอวันอยู่ว่าเมื่อไหร่นะ จะจำทางกลับบ้านตัวเองไม่ได้สักที....เฮ้อ
- ฉันพูดจริงๆนะ ยิ่งช่วงที่ผ่านมาฉันยิ่งเครียดอยู่ จากทั้งเรื่องแล็บและไม่ใช่ ได้มาคุยกับแม่บ้าง รู้สึกผ่อนคลายไปเยอะ เหมือนได้คุยกับเพื่อนที่รู้ใจกันมาแรมปี
- ตกลงว่า บ่ายวันนี้ ฉันแปลรายงานนั้นเป็นภาษาปะกิดเรียบร้อยไปแล้ว เพิ่งเสร็จนี่แหละแล้ว เดินหิ้วหัวอันหนักอึ้งกลับมาหาอะไรกิน พอกินเสร็จถึงได้เห็นคำชักชวนจากแม่ให้ทานมื้อเย็นด้วยกัน ดีนะ ฉันชอบออก โดยเฉพาะของฟรีด้วยแล้ว ยิ่งชอบใหญ่เลย กินแล้วก็กินอีกได้ ยิ่งมีเพลงฟังด้วยแล้ว ยิ่งน่าสนใจใหญ่เลย วันนี้ฉันของเพลงของศรีไศล สุชาติวุฒินะ แม่จะเปิดให้ฟัง หรือร้องให้ฟังก็ได้....ตามซำบาย
- สงสัยอาทิตย์หน้า ฉันคงต้องใช้วิธีการของแม่แล้วล่ะ แค่สิบนาทีเอง ยืน อ้า อ้า หุบ หุบ เอ้อ เอ้อ บ้าง ก็น่าจะจบแล้ว ว่าไปแล้ว ไอ้บ้าวิธีการนี้ ก็ช่วยสอนให้ฉันสรุปความได้นะ เอาแต่เนื้อไม่เอาน้ำ ซึ่งบางครั้งบางคราวฉันก็ทำไม่ค่อยได้ เพราะมักจะสรุปความได้แต่น้ำ ไม่มีเนื้อ ตะแกรงอยุ่ไหน ขอยืมหน่อย จะเอามาร่อนเนื้อออกจากน้ำ....
- ช่วงนี้อากาศข้างนอกเริ่มเย็นแล้วล่ะ อุณหภูมิต่ำกว่า 20 กำลังสบาย เหมือนเดินอยู่ในห้องแอร์ขนาดใหญ่ ฉันชอบเวลาลมเย็นๆพัดมาปะทะหน้า เด็กญี่ปุ่นมักจะดึงกระชับเสื้อให้แน่นขึ้น ส่วนฉัน เปิดมันเต็มที่ รับลมเย็นๆจ้า
เป็นหนูสงสัยตลกไม่ออกอ่ะ คงงอนไปหลายวัน น่ากลัวนะนั่น มืดก็มืด แต่คนฟังก็คงขำอ่ะ วิธีการทิ้งเมียแบบเหนือเมฆ ^ ^
หนูเคยแต่ลืมหลานไว้ที่โบสถ์เพราะนึกว่ามาคนเดียว คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ใจลอย ขึ้นรถสตาร์ทขับปรู้ดออกมา พอครึ่งทางเกือบถึงบ้านนึกได้ อ้าว ชิ..หายแล้วตรู ลืมหลาน ตอนนั้นพึ่งห้าขวบเอง กลับไปรับเขายังนั่งเล่นกองทรายอยู่เลย ดีนะที่บ้านกะโบสถ์ห่างกันสามกิโลเอง หลานเลยไม่ทันรู้ตัว ถ้ารู้ตัวแล้วหาอาไม่เจอคงใจเสีย
หนูเคยแต่ลืมหลานไว้ที่โบสถ์เพราะนึกว่ามาคนเดียว คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ใจลอย ขึ้นรถสตาร์ทขับปรู้ดออกมา พอครึ่งทางเกือบถึงบ้านนึกได้ อ้าว ชิ..หายแล้วตรู ลืมหลาน ตอนนั้นพึ่งห้าขวบเอง กลับไปรับเขายังนั่งเล่นกองทรายอยู่เลย ดีนะที่บ้านกะโบสถ์ห่างกันสามกิโลเอง หลานเลยไม่ทันรู้ตัว ถ้ารู้ตัวแล้วหาอาไม่เจอคงใจเสีย
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันกะแล้วว่าคุณคงอิ่มแปร้มาแล้ว...ฉันขอแก้ตัวหน่อยนะจ๊ะ....คือ..เอ้อ..อ้า....ฉันหิ้วมาให้คุณเพียงน้ำเต้าหู้น่ะ...กับขนมปังอบกรอบทาเนย โรยน้ำตาล....บังเอิญเมื่อตอนเย็นคุณตา(คงคิดถึงหลาน) โทรฯมาบอกให้ฉันเอาข้าวมิลเลตไปให้นกหงษ์หยกที่บ้านคุณตา....ฉันเลยไม่ได้ทานข้าวเย็นพร้อมคุณเลย...ฉันละเสียใจอย่างแรง...ขอเป็นมื้อหลังนะคะ.....
- ฉันขอแก้ตัวใหม่เป็นว่า..วันพรุ่งนี้เวลาทุ่มตรง(เมืองไทย)...บ้านคุณคงสามทุ่ม(ใช่ไหมคะ)...คุณออกมาแหงนดูพระจันทร์นะ...ฉันก็จะแหงนดูด้วย...เราดูพร้อมกัน...พระจันทร์ดวงเดียวกัน..OK?
- นี่ตอนนี้บ้านฉันสามทุ่ม...คุณหลับหรือยังคะ
น้องเล็กแก้มยุ้ย
- เป็นสาวเป็นนางก็ลืมเป็นด้วยเหรอจ๊ะ...หลานนะไม่ใช่ข้าวของ..จะได้ลืมวางไว้...โถๆๆๆ...ถ้าอายุมากกว่านี้จะทำไงหนอ...
สวัสดีค่ะ
เคยมีประสบการณ์ เรื่องลูก พาเขาไปโรงเรียนเล่นกับเพื่อนตอนคริสมาส ตอนอยู่อเมริกา เราขับรถไปซื้อของ พอได้เวลาไปรับ เกิดหลง หาทางกลับ อยู่15 นาที ใจสั่นเลย ลูกนั่งรออยู่กับ ภารโรง หน้า งอ น้ำตาคลอเลย
พอดีเพิ่งไปใหม่ๆ ไม่ชินทาง สงสารเขามากเลย รู้สึกผิดจริงๆ ที่ชะล่าใจ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- โรคขี้หลงขี้ลืมเนี่ยใครๆก็เป็นนะ...ปกติค่ะ(เข้าข้างพวกเดียวกัน) ว่าแต่คนที่ถูกลืมอย่าน้อยใจก็แล้วกัน....และฉันก็เชื่อว่าคุณไม่เคยลืมทางกลับบ้านเพราะฉันจำได้ว่าเคยบอกให้คุณเดินไปทางพุ่มมะลิกอโน้น...เลี้ยวไปเลย..นั่นไง....แม่สมจินกับลูกๆคอยอยู่...ฮาๆๆๆ......
- ดีแล้วค่ะที่ทำรายงานเป็นภาษาปะกิด...ดูเพื่อนฉันเป็น inter แล้ว....แล้วนี่จะคุยกับกะเหรี่ยงอย่างฉันรู้เรื่องไหมล่ะคะเนี่ย
- ...ถึงมื้อเย็นฉันจะไม่ได้ทานข้าวกับคุณแต่ฉันก็ร้องเพลงของศรีไสลกล่อมให้คุณหลับได้นะคะ...เอาเพลงนี้นะคะ "รักข้ามขอบฟ้า" และ ..."เก็บรัก" ฉันชอบมากๆและร้องได้เพราะด้วยค่ะ
- อากาศเริ่มเย็น... อย่าเพลินกับอากาศจนลืมให้ความอบอุ่นตัวเองนะคะ เดี๋ยวไม่สบายไม่มีใครดูแลนา....ฟังเพลงแล้วนอนหลับฝันดีนะคะ...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณพี่
sasinanda สบายดีนะคะ
sasinanda สบายดีนะคะ- ดิฉันเคยเห็นเด็กที่พลัดหลงกับแม่ที่โรงพยาบาล หรือบางคราวเจอที่ห้างสรรพสินค้า...จะรู้สึกสงสารจับใจค่ะ อดไม่ได้ที่จะเอาอารมณ์ไปร่วมในความรู้สึกพลัดพรากนั้นด้วย แล้วจะเศร้าด้วยเหลือเกินค่ะ...
- อารมณ์คุณพี่ตอนนั้นคงเจ็บปวดน่าดูเลยนะคะ
- ดิฉันมิค่อยได้แวะไปคุยด้วยเลย ต้องขอโทษอย่างมากๆค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทาย หวังว่าคุณพี่คงสบายดีนะคะ...คิดถึงเสมอค่ะ....
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
เพราะต่างคนต่างมีภาระกิจรุมเร้า ถึงไม่ได้แวะเวียนทักทาย ก็รับรู้ได้ค่ะว่าพี่ติ๋วคิดถึง ช่วงนี้น้องแป๊ดก็เร่งปั่นบันทึกในวง ลปรร.ภายใน ม.อ.ค่ะ เลยไม่ค่อยได้เขียนในg2k เหมือนกันค่ะ
คิดถึงเช่นกันค่ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณแป๊ด
- คุณแป๊ดสบายดีนะคะ
- เห็นตาราง KM แห่งชาติแล้ว...พบชาวพยาธิ มอขึ้นเวทีหลาย sessionเลย..น่าภูมิใจจังค่ะ
- งานมากแค่ไหน.... เราก็ยังแอบคิดถึงกันได้ไม่มีปัญหาค่ะ...
- คิดถึงคุณแป๊ดและชาว มอ.เสมอค่ะ
อรุณสวัสดิ์ แม่แมงมุมสาวแชร็อท
- ขอบคุณมากสำหรับเพลงทั้งสองของ ศรีไสล สุชาติวุฒิ ฉันได้ยินเพลงนี้มาตั้งแต่ตอนไปเทียวไล้เทียวขื่อบ้านเพื่อนตอนเรียน ม.ศ.3 ได้ยินปุ๊บ ก็ชอบปั๊บ ช่วงนั้นดังเป็นพลุแตกเลย ฉันได้ยินจากรายการวิทยุเกือบทุกวัน แล้วเพลงเหล่านี้ก็กลายมาเป็นเพลงอมตะ ได้ยินบ่อยๆในงานแต่งงาน ถึงอย่างไรฉันก็ยังชอบเวอร์ชั่นที่เป็นน้ำเสียงแหบๆของศรีไสล มากที่สุด
- ฉันเปิดฟังหลายรอบจ้า แอบใส่เสียงตัวเองเข้าไปด้วย
- เมื่อคืน แม่แมงมุมมาร้องเพลงกล่อมเหรอ ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเพลงนี้ไพเราะมาก ตื่นเช้าขึ้นมารู้สึกปวดหูยังไงไม่รู้ เอามือคลำหู อ๋อ....ฉันลืมเอา ear plug ออกนี่เอง มิน่าล่ะ เสียงเพลงเมื่อคืนถึงได้เพราะจัง.......
- ขอบคุณมากสำหรับ Love of my life เวอร์ชั่นของ scorpion เสียด้วย ถ้าจะให้ครบสูตรก็ต้องเอา Holiday มาด้วยซิ
- ฉันได้เข้าไปฟังเพลงใน You Tube ตามลิงค์ที่แม่แมงมุมทำไว้ ก็เลยลองค้นหาเพลงเก่าๆ ที่ฉันชอบ ลองทายดูซิว่าฉันชอบเพลงอะไร.....ลองกดดูได้ นี่แหละเป็นเพลงที่ชอบมากเลย เคยร้องให้แม่สมจินฟังบ่อยๆ เพื่อนหลายคนบอกว่า ระวังนะร้องเพลงนี้ จะเกิดเรื่อง แต่ฉันก็ร้องมาตั้งแต่จีบแม่สมจินแล้วล่ะ ยังไม่เห็นเกิดเรื่องอะไรเลย ฉันรู้จักเพลงนี้ จากอัลบัมรวมเพลงฝรั่งเก่าๆของแม่สมจิน ในชุดนั้นฉันชอบเพลงนี้ที่สุด
- อีกเพลงนี่อยู่ในความทรงจำ ตอนหนีแม่สมจินไปเที่ยวคาราโอเกะกับเพื่อนสนิทครั้งแรก เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนที่คาราโอเกะเพิ่งจะฮิท เพลงนี้ไง
อรุณสวัสดิ์จ้ะพ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ตื่นแล้วเหรอ
- ฉันจะขอแอบไปฟังเพลงที่คุณบอกก่อน...แล้วเดี๋ยวมาคุยด้วยใหม่จ้ะ
- ฟังแล้วอย่าหัวเราะล่ะแม่......
สวัสดีค่ะพี่ติ๋ว
เพิ่งตามมาอ่านเรื่องขำๆ ค่ะ (แต่ถ้าโดนเข้ากับตัวเองอาจขำไม่ออกค่ะ) แต่เนื่องจากว่าปรกติจะเป็นคนขับรถเอง โอกาสที่จะโดนแบบนี้อาจน้อยค่ะ ^ ^ โชคดีไป 5555
- ฉ้นน่ะตื่นตั้งแต่ 7 โมงแล้วจ้า วันหยุดอย่างนี้ ก็ต้องลุกขึ้นมาจัดการเรื่องผ้าผ่อน เอาไปซัก แล้วกลับมาจัดการหุงหาอะไรกิน ว่าไปแล้วเหมือนไม่มีอะไร แต่ก็เป็นงานเหมือนกันนะ อยู่บ้านน่ะไม่เคยได้แตะหรอก เครื่องซักผ้า เพราะมีคนคอยดูแลให้ อยู่ที่นี่ต้องลุกขึ้นมาทำเอง .....อดคิดถึงคนทำให้ไม่ได้.....น่าจะตามมาช่วยซักให้ที่นี่ด้วยก็ดีนะ....อิ อิ
ฮาๆๆๆ...พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันน่ะเข้าไปฟังเพลงของคุณแล้ว..ออกจะรักโรแมนติกปานนั้น...ฉันเองละก้อชอบมากๆเหมือนคุณค่ะ...ไม่เห็นขำเลย...แต่มาฮาก็อีตอนคุณบอกว่า...อย่าขำนะนี่แหละ...เลยขำเลย...ฮาๆๆๆๆ
- น้องรองเก่งนะคะ...ขับรถเองแถมไม่เคยลืมใครและคงไม่เคยมีใครลืมลง...ออกจะน่ารักปานนั้น...หากหยุดคุยเค้าคงรู้ว่าหายไป....แฮ่ๆ...ล้อเล่นจ้ะ
- วันหยุด..พักผ่อนให้สบายนะคะ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันเองก็ชอบร้องเพลงเพราะชอบทำนองมากกว่าเนื้อหาสาระในเนื้อร้องค่ะ...ฉันว่าเพลงหลายเพลงไพเราะ กินใจเพราะคนแต่งน่าจะมีอารมณ์อกหัก เศร้า...เพลงเหล่านี้ถึงมีความไพเราะมากๆ...หลายๆเพลงที่ชอบดูเหมือนความหมายไม่ดี แต่ฉันว่าคนเรารักกันยืดยาวไม่เกี่ยวกับเนื้อหาเพลง...รักกันจริงแท้ซะอย่าง...ว่าแล้วก็คิดถึงคนซักผ้า ทำงานบ้านและเลี้ยงลูกที่สงขลาเน๊อะ...อิ...อิ....
- ทำนองเพลงน่ะ ออกจะหวาน แต่เนื้อเพลง ก็ไม่เลวเลยนะ ลองดูเนื้อก่อนซิ แล้วจะหนาว....
Please release me let me go.
For I don't love you anymore.
To live our lives would be a sin.
So release me and let me love again.
I have found a new love dear.
And I will always want her near.
Her lips are warm while yours are cold.
So release me, my darling, let me go.
Please release me can't you see.
You'd be a fool to cling to me.
To live our lives would be a sin.
So release me and let me love again.
- ส่วนอีกเพลงน่ะซึ้งกินใจเลยล่ะ อ้อ เขามีเนื้อให้อยู่แล้วนี่นา แบบว่า ใช้เป็นเพลงประเภทแอบบอกความนัยได้ ....เมื่อไหร่จะยอมแต่งงานกับฉันเสียที....อะไรทำนองนั้น แต่ตอนที่ฉันรู้จักเพลงนี้นั้น ฉันแต่งไปกับแม่สมจินเรียบร้อยแล้วจ้า ก็เลยไม่ได้ใช้เพลงนี้เป็นสื่อบอกความนัยแต่อย่างไร
- วันหยุดอย่างนี้ แม่แมงมุมไม่ออกไปไหนเหรอ หรือว่าต้องคุมอีกคนให้ทำงานบ้าน ก่อนไปตีกอล์ฟ
หมูอ้วน
- ฉันชอบเพลงที่คุณหามาให้ฟังนะคะ เพราะว่ามีเนื้อเพลงด้วย...ร้องตามได้สบายๆเลย...เลยแอบไปฟังอีกหลายๆเพลง..เดี๋ยวจะจิ๊กเพลงที่ชอบมาฝากอีก
- ฉันไปหามาให้แม่แมงมุมฟังได้อีกเพลงแล้วล่ะ ของพี่แจ้ ดนุพล ชอบมากเหมือนกัน ฉันนั่งนึกอยู่นานว่าชื่อเพลงอะไร แต่สุดท้ายก็ได้มาแล้วล่ะ
- ว่าไปแล้วการถ่ายวีดีโอประกอบคาราโอเกะบ้านเราในสมัยนั้นมีเอกลักษณ์เหมือนกันนะ เพราะเพลงไหนๆ ก็ออกมาสไตล์เดียวกันเลย ฉันว่าน่าจะลำบากสำหรับดาราเหมือนกันนะ เพราะไม่มีบท ได้แต่เดินเฉิดฉาย แสดง ฟีลลิ่ง...ฟีลลิ่งล้วนๆเลยจ้า....แม่แมงมุมช่วยดูทีเถิดว่าดาราคนนี้ ใช่คุณกบ ปภัสรา มั้ย ฉันว่าดูแล้วคล้ายๆเหมือนกันนะ แต่ไม่ค่อยแน่ใจ
- ฉันมัวแต่แอบไปหาเพลงเพราะๆมาฟังอีกก็เลยมาช้าค่ะ...
- Helmut Lotti...เป็นอีกคนที่ฉันชอบเมื่อเขาร้องเพลงค่ะ...
- ...วันนี้คนที่บ้านไม่อยู่ และก็ไม่ได้ไปตีกอล์ฟค่ะ ทางโรงเรียนให้พี่เค้าไปเข้าอบรมร้องเพลง สองวัน ตั้งแต่เมื่อวาน เพื่อจะให้กลับมาช่วยทางโรงเรียนตั้งวงดนตรี..ปกติพี่เค้าชอบร้องเพลงอยู่แล้ว เห็นบอกว่ามีเศรษฐา ศิระฉายา, วินัย พันธุรัตน์ มาเป็นวิทยากร แต่คุณเศรษฐาติดงานบางอย่างเลยเป็นคุณวินัยกับใครฉันก็จำไม่ได้...ยายกีตาร์เธอให้ป๊าขอลายเซ็นดารา..เห็นได้มาด้วยพร้อมแผ่น CD...
- ...ฉันเลยสบาย...ลูกๆก็ยังไม่มากวนใจ...ยายตาร์ติดรถป๊าไปเล่นบ้านเพื่อน...
ใช่กบเหรอ..เดี๋ยวดูซ้ำก่อนจ้ะ
เออ...พ่อเพื่อนหมูอ้วน...หรือจะใช่กบจริงๆ...น่ารักมากๆเลย...ว่าแล้วฉันอยากเป็นกบน่ะ....อ๊บๆๆๆๆๆ....ว่าแล้วคืนนี้อย่าลืมออกมาดูจันทร์ล่ะ...อบๆๆๆๆๆ
- ฉันได้มาฝากอีกเพลงแล้วล่ะ นี่ไง
- ต่อไป พอตั้งวงดนตรีได้ ทีนี้แหละ แม่แมงมุมก็ได้เป็นนักร้องนำแล้วล่ะซิ ยังไงก็เพลาๆมือหน่อยนะ อย่านำไปไกลนัก เดี๋ยวดนตรีจะตามไม่ทัน....อิ อิ
- นี่ก็อีกเพลง เป็นเพลงฝรั่งที่ร้องโดยสาวยิวผู้มีเสียงอันน่าหลงไหล ฉันเคยมี CD ของสาวคนนี้นะ จำได้แต่ว่ามีเพื่อนยืมไป แต่ดันจำไม่ได้ว่าเพื่อนคนไหน ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ ฉันก็อดนึกไม่ได้ว่า.....ใครวะ...มายืมไป
- นี่ก็เป็นอีกเพลงที่ยังคงอยู่ในความทรงจำ ไม่รู้ลืม ฉันได้ยินเพลงนี้มาตั้งแต่อยู่สักป. 5 เวลาไปเล่นที่ตลาดจะได้ยินคนกดเพลง จากเครื่องที่เติมเงินลงไป แล้วกดเลือกเพลงฟังจากแผ่นเสียง ตอนนั้นก็ได้แต่ร้องฮึมฮัม ฮึมฮัม ไปตามทำนองที่ได้ยิน ไม่รู้หรอกว่าเนื้อร้องเป็นอย่างไร ฉันเพิ่งจะมารู้เนื้อร้องตอนที่โตแล้วนี่เอง ชอบ ทั้งเนื้อร้องและทำนอง เวลาได้ยินเพลง ก็จะร้องตามด้วยเสมอ ฟังอย่างนี้แล้ว แม่แมงมุมอย่าจินตนาการว่า ฉันเสียงดีนะ จริงๆ แล้ว ฉันก็ไม่ต่างจากคนที่ร้องในเพลงนี้สักเท่าไหร่หรอก
- เพลงที่คุณชอบนั้น..ไม่อยากโม้ว่าฉันร้องได้หมดเลยค่ะ...เพราะฉันเป็นผู้หญิงโบๆ....เออ..แต่คงต้องระวังตัวว่าไม่เป็นนักร้องนำหน้าดนตรีเน๊อะ...
- ลูกๆเริ่มขยับเนื้อ..ขยับตัวแล้ว...ฉันอาจจะต้องขยับขยายไปใช้โน๊ตบุ๊คกับnetความเร็วขนาดผู้สูงอายุ...ถ้าฉันเดินช้าก็แปลว่าเครื่องยนต์เก่าค่ะ...อิ..อิ...
ขอโทษที ฉันลิงค์ไปผิดที่ จริงๆ แล้วฉันหมายถึงที่นี่จ้า....
นี่...คุณทำฉันฮาหรือไอ้netเร็วต่ำมันทำฉันขำนะเนี่ย..มันเป็นภาษาอะไร...ดูขำพิลึก..เดี๋ยวต้องไปฟังในnetเร็วสูง...เอาให้ชัดๆซะหน่อย...คล้ายๆโดนเพื่อนแหย่น่ะนะ...
- ฉันไม่รู้หรอกว่า มันภาษาอะไร เพียงแต่รู้สึกว่า เวลาฉันร้องเพลง ก็คงไม่ต่างจากนี้มากนัก แต่ฉันก็ชอบร้องนะ....จะบอกให้
- ฮาๆๆๆๆ....ถ้างั้นได้เลยค่ะ....หัดร้องให้เหมือนนะตัวเอง ถ้าเค้าได้มีโอกาสฟังตัวร้องเพลงเมื่อไหร่...ร้องไม่เหมือนต้นตำรับ เค้าไม่ยอมจริงๆด้วย....
- นี่วันนี้ที่ขอนแก่นอากาศเริ่มเย็นๆค่ะ...ฉันสัมผัสแล้วคล้ายจะเข้าหน้าหนาว...ไม่ค่อยมีแดด หรือฝนจะตก....ฉันไม่ชอบหนาวเลย...ที่ขอนแก่นจะหนาวจัดมากๆจนคนผอมปวดกระดูก...คุณเป็นไหม๊
- ตอนที่อยู่หาดใหญ่ ฉันมักจะเป็นบ่อยๆ เวลาที่อากาศเย็นๆ หรือนอนเป่าพัดลมนานๆ ฉันมักจะปวดกระดูกตรงข้อศอก พอหนักขึ้น แค่เวลาขับรถ แล้วเป่าแอร์มาตรงๆ ฉันก็จะปวดกระดูกข้อศอกแล้วล่ะ ใครไม่เคยเป็นคงไม่รู้ว่ามันทรมานยังไง แต่พอมาอยู่ที่นี่ ฉันไม่เคยเป็นเลย แม้ว่าอากาศจะหนาวถึง -3 องศา คราวที่ไปเที่ยว Hokkaido ฉันก็ไม่มีอาการปวดกระดูกเลยจ้า ฉันก็เลยสงสัยเหมือนกันว่า อาการที่ว่านั่น เป็นเพราะอากาศหนาว หรือว่าอะไรกันแน่
- ไม่ยักกะรู้ว่า คนผอมๆ อย่างแม่แมงมุมก็เป็นกะเขาด้วย นึกว่าอาการอย่างนี้ จะจำกัดเฉพาะคนน้ำหนักมากอย่างฉัน เอ...หรือไม่ขึ้นกับน้ำหนัก แต่ขึ้นกับอายุหว่า.....แง แง.....นี่ฉันจัดเข้าเกณฑ์อายุมากเหมือนแม่แมงมุมแล้วเหรอเนี่ย.....แง แง
- อย่ามาหลงหลอกตัวเองอยู่เลยจ้ะ....ว่าวัยอย่างเราน่ะ นั่งฟังเพลงช้าๆ โบราณๆน่ะเหมาะแล้ว..ไม่งั้นหัวใจจะเต้นออกนอกลู่นอกทาง เดี๋ยวจะถามหาหมอโรคหัวใจละยุ่งเลย
- ฉันไม่ได้ปวดข้อค่ะ...แต่ฉันหมายถึงมันหนาวเหน็บเจ็บกระดูก....ตรงเนื้อกระดูกเลยน่ะตัวเอง...จริงจริ๊งงงงง....
- นี่ที่ญี่ปุ่นเย็นหรือยังจ๊ะ...ผ้าผ่อนแห้งหรือยัง...เก็บผ้าหรือยังจ๊ะ เดี๋ยวแดดเลียสีผ้า ซีดหมดหล่อกัน...แห้งแล้วก็รีบเก็บซะนะ
ฉันได้รับ ข้อสอบ สนุกๆ จากเพื่อน ก็เลยเอามาให้แม่แมงมุมคลายเครียดจ้า
- ข้อแรก แก้โจทย์สมการนี้
- ข้อสอง ให้กระจายสมการนี้ ไอ้คำว่า expand นี่แปลว่าขยายก็ได้จ้า....ดูซิ .....ว่าเขาขยายสมการกันยังไง
- ข้อสาม จงหาคำตอบข้อนี้จ้า
- แล้ว ข้อสุดท้าย ฉันชอบที่สุดเลย จากรูป สามเหลี่ยม ให้หา X
- จริงๆ แล้วยังมีอีกหลายข้อ แต่คัดที่สนุกๆมาให้คลายเครียดเท่านั้นจ้า
ฮาๆๆๆๆ...ชอบๆ.....ข้อสอบแบบนี้....หนุกดีค่ะ....เอาอีกๆ....
- ฉันก็ไม่ได้หมายถึง ปวดข้อ ฉันหมายถึงปวดกระดูกไง เวลาที่หนาว แล้วมันจะปวดเนื้อกระดูก ฉันก็หมายความตามที่แม่แมงมุมเข้าใจนั่นแหละ....จริงๆนะ
- ฉันไม่ได้หลอกตัวเองหรอกนะ เพราะฉันไม่ได้ฟังแต่เพลงช้าๆ เพลงเร็วๆ ฉันก็ฟังนะ จะเอาอย่าง โนราโนบรา ฉันก็ร้องได้นะ เกาะอยู่รุ่นเดียวกับเจ้ากีตาร์ได้สบายเลยจ้า
- ผ้าผ่อนน่ะ ฉันตากอยู่ในห้องจ้า มันไม่ค่อยแห้งหรอก ต้องรอสักวันสองวันจ้า
- วันนี้ข้างนอกอากาศครึ้มๆ เหมือนกันจ้า แต่ฝนไม่ตกหรอก อากาศที่นี่เหมือนสั่งได้จ้า อยากรู้อะไรก็เปิดเน็ตเอา พยากรณ์อากาศของที่นี่ เขาพยากรณ์ในระดับชั่วโมงเลยล่ะ แล้วเหมือนสั่งได้จริงๆ อย่างเช่นบอกว่า พรุ่งนี้ตอน 10 โมง จะมีฝนตก ตื่นมาตอน 9 โมง ฝนไม่ตก พอ 10 โมงปุ๊บ ฝนก็ตกปั๊บ แม่นเหมือนจับวางเลย
ฉันกำลังเล่าเรื่องสนุกให้คุณฟัง..แล้วเจ้ากรรม ฝนก็ตกเปาะแปะๆ...ฉันต้องวิ่งไปเอาผ้าเข้าร่ม....แล้วมาเล่าเรื่องต่อ...พอส่งเสร็จ netก็หลุด....ฉันต้องเข้า netช้าตัวเก่า..สงสัยตัวใหม่เครื่องร้อน..เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังใหม่จ้า...ข้อสำคัญ แดดออกดีอีกแล้ว...ต้องไปเอาผ้าออกแดดอีกแล้ว...เฮ้อ...เข้าๆ..ออกๆ...อยู่นี่เอง
มาฟังเรื่องจริง...ไม่ใช่นิทานเร้ว....
- น้องที่ทำงานเล่าให้ฟังว่าสามีเธอไปรับลูกชาย ได้ยินลูกชาย ป3. กำลังบ่นกับเพื่อนว่า "เย็นจนจะค่ำแล้ว ทำไมพ่อกูยังไม่มารับกูอีกวะ" พ่อได้ยินพอดีเพราะยืนอยู่ข้างหลังลูกแต่ลูกไม่เห็น พอเลยบอกว่า "กูมารับแล้ว..มึงจะกลับหรือยัง.."...ฮาๆๆๆ......
ขำพ่อของน้องป.3 จังอ่ะ ลูกคงตกใจนะนั่น พ่อตรูเป็นไปได้ 555
พึ่งรู้ว่าพี่ติ๋วชอบฟัง Helmut Lotti ชอบฟังโอเปร่าด้วยเหรอ หนูชอบมากเลยนะ แต่ไม่ใช่คนนี้ คนนี้เสียงสูงไปหน่อย หนูชอบ Andrea Bocelli คนที่ตาบอดไง เสียงดีมากๆ เลยนะ หนูมี DVD Opera Concert เต็มเลย ไว้จะส่ง List ให้ดู ถ้าชอบจะได้ให้ยืมดู Helmut Lotti ก็มีบ้างนิดหน่อย Pavarotti ก็มีเหมือนกัน
มีคลิปให้ดูด้วยจ้า กดที่รูปนะ
พึ่งรู้ว่าพี่ติ๋วชอบฟัง Helmut Lotti ชอบฟังโอเปร่าด้วยเหรอ หนูชอบมากเลยนะ แต่ไม่ใช่คนนี้ คนนี้เสียงสูงไปหน่อย หนูชอบ Andrea Bocelli คนที่ตาบอดไง เสียงดีมากๆ เลยนะ หนูมี DVD Opera Concert เต็มเลย ไว้จะส่ง List ให้ดู ถ้าชอบจะได้ให้ยืมดู Helmut Lotti ก็มีบ้างนิดหน่อย Pavarotti ก็มีเหมือนกัน
มีคลิปให้ดูด้วยจ้า กดที่รูปนะ
หนูพึ่งซื้อ DVD มาแผ่นนึงเมื่อสองสามวันก่อน Ray Charles หายากนะแผ่นนี้ นี่ยังไม่ได้แกะซองเลยอ่ะ ถ้าพี่ไมโตอยากดูเดี๋ยวจะส่งให้ หรือจะรอกลับมาเมืองไทยก่อนดี ที่ถามเพราะเห็น Link ไป You Tube มีคลิปของ Ray Charles แต่เดี๋ยวต้องไปดูก่อนว่ามีเพลง "Release Me" หรือเปล่า แต่ไม่น่าจะมีนะ พอดีแผ่นอยู่ที่ออฟฟิศจ้า (เอารูปมาลงเฉยๆ ไม่ใช่แผ่นนี้นะ)
ลืมเว็บของ Andrea Bocelli ไป มีเว็บด้วย เผื่ออยากจะเข้าไปดูนะพี่ติ๋ว คลิ๊กที่รูปจ้า (555 หนูมันแฟนพันธุ์แท้อ่ะโอเปร่า อดไม่ได้เวลาเจอใครที่ชอบเหมือนกัน อยากแบ่งปันความรู้สึก โห...แต่หายากมากเลยนะพี่ น้อยคนจริงๆ ที่จะชอบ)
เอาเพลงน่ารักๆ มาฝากพี่ Andrea เขาร้องเพลงกล่อมเจ้า Elmo เข้านอน เป็นทำนองเพลง Time to say goodbye แต่เปลี่ยนเนื้อร้อง (คลิ๊กที่รูป)
ส่วนนี่ก็เพลง 'Besame Mucho' ฟังแล้วห้ามกรี๊ดเพราะคลั่งไคล้เสียงสุดหล่อของเขานะ อายุไม่น้อยแล้วเดี๋ยวจะเป็นลมไป อิ อิ
ส่วนนี่ก็เพลง 'Besame Mucho' ฟังแล้วห้ามกรี๊ดเพราะคลั่งไคล้เสียงสุดหล่อของเขานะ อายุไม่น้อยแล้วเดี๋ยวจะเป็นลมไป อิ อิ
- ฉันพาไปดูอะไรน่ารักๆ ที่นี่นะ
- ดูแล้ว อยากร้องไห้ตามไปกับเขาจัง
- ขอบคุณมากจ้า หนูซาน ที่เอาเพลงมาฝาก ถ้าถึงขนาด opera แล้ว ต้องเป็นคุณหญิงใหญ่ของน้องซานนั่นแหละ เธอหูถึง ของพี่น่ะหูยังปีนบันไดไม่ถึงขั้นนั้น เพียงแต่พอฟังได้ ไม่ขัดเขินอะไร
- เพลง release me นี่เอามาร้องกันหลายคน หลายเวอร์ชั่น พี่เองก็ยังไม่แก่พอขนาดที่จะรู้ว่าใครเป็นคนร้องคนแรก คงต้องถามจากพี่หญิงใหญ่เธอดูว่า เธอจะเกิดทันประวัติศาสตร์รุ่นนั้นมั้ย น่าจะอยู่พอๆ กับยุคกรุงหงสาวดี ตอนบุเรงนองยกทัพไปตีเมืองแปร เพื่อแย่งเอาตะละแม่กุสุมาคืนมามั้ง..... ส่วนเพลงน่ะไม่น่าที่จะมีอยู่ใน album ของ Ray Charles ได้นะ แต่ถึงอย่างไรก็ขอบคุณมากครับ
แก้มยุ้ยน้องรัก
- พี่ก็ไม่ถึงขนาดชอบจนคลั่งไคล้ค่ะ..แต่ที่ประทับใจเพลงของ Helmut Lotti ก็คือชุด.. Pop Classics in Symphony...เขาเอาเพลงที่พี่ชอบมาเล่น concert ชอบมากๆหลายเพลงจ้ะ..เกือบทุกเพลงก็ว่าได้ เช่น Crying, Mandy ...ทั้งชุดจ้ะ
ให้ฉันมาคอยอาหารเย็น ท่าทางจะเย็นจริงๆ หากนานกว่านี้คงเป็นอาหารแช่แข็งไปแล้วมั้ง แม่แมงมุม......
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- โอ๋ๆๆๆๆ.......
- ฉันแหงนดูท้องฟ้าหาพระจันทร์ไม่เจอเลย ที่ญี่ปุ่นมีสักดวงไหมคะ..แม้แต่ดาวก็ไม่เจอ....
- ..แต่เรื่องอาหารเย็น....ก็ไม่เห็นคุณบอกOKเลย...ขนาดฉันพูดอ้อมๆเรื่องดูพระจันทร์ด้วยกันก็แล้ว...ฉันก็นึกว่าคุณไม่สนใจล่ะซี ...แต่ไม่เป็นไรจ้ะ...เป็นอาหารเบาๆก็ได้..คุณดื่มนมอุ่นๆไหมคะ ฉันเตรียมให้
น้องเล็กจ๋า- ขอบคุณมากๆที่เอาเพลงมาฝาก พี่ติ๋วกำลังแวะเวียนไปฟังจ้ะ...บางเพลงก็ยังฟังไม่ได้ค่ะ ต้องรอ load เดี๋ยวจะทยอยฟังจ้ะ...
- ขอบคุณน้องเล็กมากๆเลย
- นี่ที่เข้ามาช้าเพราะมัวไปหาเพลง From Russia With Love ...แต่ยังเอามาให้ฟังไม่ได้...พี่ชอบมากๆอีกเพลงจ้ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ที่นี่ฟ้าครึ้มมาตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ ถึงตอนนี้ไม่เห็นพระจันทร์สักดวง หรือแม้กระทั่งดาว วันนี้ก็มองไม่เห็น
- ปกติเวลาดูดาว ฉันชอบมองหาดาวนายพรานโอไรออน ที่คนไทยรู้จักกันในนามของดาวเต่า จะเห็นเป็นรูปสี่เหลี่ยม แล้วมีดาว 3 ดวงเรียงกันเป็นเส้นตรง ดาวสามดวงนี้เรียกกันว่าเข็มขัดดาวนายพราน ใกล้ๆดาวเข็มขัดนายพรานก็จะมีดาวอยู่เจ็ดดวงที่คนไทยเรียกกันว่า ดาวไถ ฉันไม่ได้ดูนานมากแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้ ดาวกลุ่มนี้ขึ้นเวลาไหนแล้วล่ะ
- OK นมก็นมครับ ขอบคุณครับ
- โอ๋ๆๆๆ...พ่อดอกมะลิ แหม...ช่างตัดพ้อ....ฉันมาง้อแล้ว ฉันต้องทำไงเนี่ยถึงจะได้ทานอาหารเย็นพร้อมคุณได้อีก...ฉันยอมรับผิดค่ะ...ไม่มีข้อแก้ตัวเลย ให้ฉันทำอะไรเพื่อไถ่ความผิดนี้ฉันก็ยอมค่ะ (ฉันเข้าใจผิดเอง...คิดว่าคุณไม่อยากทานข้าวด้วย....ฮือๆๆๆ)
- ฉันไม่มีความสามารถเรื่อง opera อย่างน้องเล็กบอกค่ะ...ฉันฟังได้เฉพาะเพลงที่ได้ยินบ่อยๆ....ที่คุ้นเคย..แล้วเขาเอามาเล่นอีกที...เดี๋ยวฉันจะไปหามาให้คุณฟังนะเผื่อจะหายงอนฉัน....
- เพลงที่คุณเอามาให้ดู....น่ารักมากๆค่ะ ฉันฟังหลายรอบเลย....ขอบคุณนะคะ
- รอฉันนานจนเมื่อยไหม...มา..มา...ฉันนวดให้(เฮ้อ...จะหายโกรธเราไหมเนี่ย..รู้สึกผิดจังเลย)
ดีใจจังคุณยังไม่เข้านอน...รีดผ้าแล้วหรือยังคะ..มาๆ ฉันรีดให้ จะใส่กางเกงสีนวลๆที่คุณชอบไหม...เสื้อสีฟ้าเน๊าะ...อืมม...ตัวนี้แหละ ใส่แล้วหล่อดี
เอา Orion Belt มาฝากพี่ทั้งสองค่ะ
สามดวงที่สว่างที่สุดเรียงกันนี่ล่ะค่ะ เจ้าเข็มขัดของนายพราน
หนูดูดาวไม่เก่ง ปกติต้องใช้แผนที่ดาวช่วย เดี๋ยวนี้ทันสมัย มีโปรแกรมลงใน Laptop เราระบุพิกัดที่เราอยู่ กหนดทิศเหนือในเครื่อง บอกวันเวลาที่เราต้องการดู จากนั้นก็เอา Laptop ไปหันหาดาวเหนือปุ๊บ เราก็จะเห็นดาวต่างๆ เหมือนในโปรแกรม แล้วก็ดูรายละเอียดเทียบว่าเป็นกลุ่มดาวอะไร โยงเป็นเส้นตามกลุ่มดาวก็ได้ หรือเปิดภาพซ้อนเพื่อให้รู้ว่าเป็นรูปอะไรก็ได้ สะดวกดีค่ะ
แหมพี่ติ๋ว นึกว่าคอเดียวกัน ที่แท้ก็ชอบที่เขาเอาพวกเพลง Pop มาร้องสไตล์คลาสสิคหรือโอเปร่าเล็กๆ นี่เอง แต่ก็พอไหว ยังรับเข้าสมาคมได้อยู่ ^ ^
สามดวงที่สว่างที่สุดเรียงกันนี่ล่ะค่ะ เจ้าเข็มขัดของนายพราน
หนูดูดาวไม่เก่ง ปกติต้องใช้แผนที่ดาวช่วย เดี๋ยวนี้ทันสมัย มีโปรแกรมลงใน Laptop เราระบุพิกัดที่เราอยู่ กหนดทิศเหนือในเครื่อง บอกวันเวลาที่เราต้องการดู จากนั้นก็เอา Laptop ไปหันหาดาวเหนือปุ๊บ เราก็จะเห็นดาวต่างๆ เหมือนในโปรแกรม แล้วก็ดูรายละเอียดเทียบว่าเป็นกลุ่มดาวอะไร โยงเป็นเส้นตามกลุ่มดาวก็ได้ หรือเปิดภาพซ้อนเพื่อให้รู้ว่าเป็นรูปอะไรก็ได้ สะดวกดีค่ะ
แหมพี่ติ๋ว นึกว่าคอเดียวกัน ที่แท้ก็ชอบที่เขาเอาพวกเพลง Pop มาร้องสไตล์คลาสสิคหรือโอเปร่าเล็กๆ นี่เอง แต่ก็พอไหว ยังรับเข้าสมาคมได้อยู่ ^ ^
- ฉันเอาเพลงนี้มาเปิดให้คุณฟังขณะฉันนั่งรีดผ้าให้...เพื่อไถ่บาป... From Russia With Love... คุณก็นอนฟังเพลงไปก็แล้วกันค่ะ แล้วฉันจะแขวนไว้ให้นะคะ
- จริงๆแล้วชื่อเพลงๆนี้มีอีกทำนองหนึ่ง...ฉันยังหาไม่ได้ค่ะ
- ท้องฟ้าของน้องซานมืดจัง เลยเห็นดาวหมดเลย เห็นเยอะๆ อย่างนี้แล้วไม่รู้ว่าดวงไหนเป็นดวงไหน เพราะตอนที่ดูดาวอยู่บ้านเรา ท้องฟ้าไม่เห็นมืด แล้วดาวก็ไม่เห็นเยอะเลย
- ที่เห็นสีส้มๆ สว่างๆ อยู่ตรงดาวดวงที่สามนั่น เขาเรียกว่า great nebula เป็นกลุ่มก๊าชที่ลุกโชนอยู่
- ส่วนดาวที่ค่อนข้างสว่างอยู่ระหว่างดาวดวงแรกกับดวงที่สองนั่นแหละเรียกอยู่เป็นรูปคันไถ บ้านเราก็เลยเรียกว่า ดาวไถ
- ถ้าฟ้าเปิด ไปดูดาวของจริง จะมองง่ายกว่านี้จ้า เพราะมีมิติในการมอง
- คนที่ชอบดูดาว เขาว่ากันว่าเป็นคนที่ติดอยู่ในอดีต......เพราะดาวแต่ละดวง อยู่ห่างจากโลก หลายปีแสง ดาวบางดวงอาจจะหายไปแล้ว แต่แสงสุดท้ายของเขายังมาไม่ถึงโลก เราก็เลยยังมองเห็นเขาอยู่
- เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีของน้องซาน ทันสมัยนะ สมัยพี่น่ะ ยังใช้แผนที่ดาวอยู่เลยครับ เอามาหมุนเทียบดู ว่าดาวอยู่ที่ไหน ระบุวันเวลาได้เหมือนกันครับ ว่าวันไหน เวลาอะไร เราจะเห็นดาวอะไรอยู่บนท้องฟ้าบ้าง
- ฉันไปฟังมาแล้วจ้า ว่าไปแล้วก็เป็นเพลงคุ้นหูนะ วีดีโอชุดนี้ วิวสวยนะ นอกเหนือจากเสียงเพลงแล้ว แบบว่าแนะนำสถานที่เที่ยวได้เลยนะเนี่ย
- ฉันฟังเพลงพวกนี้แล้ว นึกอยากให้เครื่อง notebook ฉัน ติด soundcard ยี่ห้อดีๆ มีลำโพงเจ๋งๆ สักคู่นึง คงจะมีความสุขในการฟังเพิ่มขึ้นอีกเยอะเชียว
- อ๋อ...น้องเล็ก เป็นอย่างงี้นี่เอง...พี่ติ๋วเคยดูแล้วเห็นเป็นดาวไถ แต่ไม่รู้ว่ามีเข็มขัดนายพรานด้วย...ขอบคุณน้องเล็กที่ทำให้พี่รู้จักดาวดวงนี้ชัดเจนขึ้นค่ะ
- พ่อเพื่อนหมู คงสามารถคุยเรื่องดาวกับน้องเล็กได้ดี...เขาเก่งหลายอย่างจ้ะ...แต่ป่านนี้เธอคงฟังเพลงแล้วหลับไปแล้วแหละ...ดึกแล้ว
- ยังไม่หลับจ้า ฉันยังฟังเพลงอยู่เลย
- เวลาดูดาวบนท้องฟ้า เราต้องหันหน้าไปทางทิศเหนือ แล้วเจ้าดาวเต่าของคนไทยนี่แหละ ใช้บอกทิศได้ เพราะหัวของเจ้าดาวเต่า จะชี้ไปทางทิศเหนือตลอดจ้า
- หรือจะดูจากดาวจระเข้ของคนไทยก็ได้ บางคนเรียกว่าดาวกระบวยตักน้ำ แต่ฝรั่งเขาจะเรียกว่ากลุ่มดาวหมีใหญ่ ที่ปลายกระบวยจะมีดาว 2 ดวง ถ้าลากเส้นจากดาวทั้งสองนี่ จะผ่านดาวเหนือตลอดจ้า ก็ใช้ในการบอกทิศ หรือใช้ในการหาดาวเหนือได้
- ดาวเหนือจะเป็นดาวที่ไม่เคลื่อนที่ ในขณะที่ดาวบนท้องฟ้าของเราจะเคลื่อนที่จากทิศตะวันออกไปยังทิศตะวันตก เจ้าดาวเหนือนี่ ฝรั่งเรียกว่า polar star จ้า ฟังดูเหมือนน้ำโพลาริสบ้านเราเลย
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ตอนนี้ดึกแล้ว...ฉันเอาเพลงนี้มาฝากคุณ...ความหมายดีมาก ฉันมอบให้คุณค่ะ....ทรายกับทะเล...ฉันร้องเพลงนี้เพราะนา...จะร้องให้ฟังค่ะ
- แล้วพบกันพรุ่งนี้นะคะ...ฝันดีค่ะ
ฉันเห็นคุณพูดถึง โพลาริส แล้วคิดถึงน้ำยี่ห้อนึงแถวบ้านฉัน..ชื่อคล้ายกันมาก...รถน้ำแข็งของเขา...ขับไวมากๆและซิ่งน่าดูค่ะ...ไม่เคยกลัวใคร ใครเห็นรถน้ำแข็งมาต้องชะลอให้ไป...ยิ่งใหญ่เหลือเกินค่ะ
สุดท้ายก่อนแว่บไปดูหนัง เอา Polar Star หรือ Polestar มาให้ชมจ๊ะ ที่สว่างกว่าดวงอื่นๆ นั่นแหล่ะ
พูดกันเรื่องดาวเลยนึกถึงภาพเขียนชื่อดังภาพนี้ "Starry Night"
Starry, starry night.
Portraits hung in empty halls,
Frameless head on nameless walls,
With eyes that watch the world and can't forget.
Like the strangers that you've met,
The ragged men in the ragged clothes,
The silver thorn of bloody rose,
Lie crushed and broken on the virgin snow.
----------------------------------------------------------
แล้วก็คิดถึงนี่อีกภาพจ๊ะ "Starry Night over the Rhone"
โดย Vincent van Gogh เหมือนกัน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้จักอ่ะ
พี่ติ๋วต้องไปตามศิษย์พี่ใหญ่มาบรรยาย ถึงจะอินตามไปด้วย
พูดกันเรื่องดาวเลยนึกถึงภาพเขียนชื่อดังภาพนี้ "Starry Night"
Starry, starry night.
Portraits hung in empty halls,
Frameless head on nameless walls,
With eyes that watch the world and can't forget.
Like the strangers that you've met,
The ragged men in the ragged clothes,
The silver thorn of bloody rose,
Lie crushed and broken on the virgin snow.
----------------------------------------------------------
แล้วก็คิดถึงนี่อีกภาพจ๊ะ "Starry Night over the Rhone"
โดย Vincent van Gogh เหมือนกัน แต่ไม่ค่อยมีใครรู้จักอ่ะ
พี่ติ๋วต้องไปตามศิษย์พี่ใหญ่มาบรรยาย ถึงจะอินตามไปด้วย
นึกได้ เอาไปอีกรูปจ้า เห็นดาวบนท้องฟ้าเหมือนกัน "Cafe Terrace at Night" ดูฝีแปรงก็รู้ได้ทันทีเนอะ ว่าคนเขียนเดียวกันแน่นอน
เอ่อ...ทำไปได้่
^_^
น้องเล็กแก้มยุ้ย
- ขอบคุณค่ะที่ได้ทั้งฟังเพลง ดูดาว และชื่นชมภาพวาดสวยๆด้วย...ทำไมมีอารมณ์ศิลปินมากมายเหลือเกิน...น่าทึ่งจริงๆ..
- พี่ติ๋วเอาเพลงนี้มาฝากด้วยแหละ..งเข้ากับบรรยากาศดูภาพวาด
- "Vincent" (Starry Starry Night)
พ่อดอกมะลิ
- ตื่นหรือยังคะ...ใส่ชุดหล่อที่ฉันรีดให้หรือเปล่า ฉันมีขนมปังใส่ไส้กรอกราดซ๊อสพริก...พร้อมกับกาแฟครึ่งแก้วมาเตรียมให้คุณในมื้อเช้านี้จ้ะ....
- ฉันตื่นเช้าเพราะต้องไปส่งลูกชายเข้าค่ายภาษาปะกิดที่เพชรบุรีค่ะ
- อ้อ..แถมเพลงเพราะๆกับบรรยากาศดีๆยามเช้าอีกเพลง And I Love You So
- ..ขอให้มีความสุขกับการทำงานวันนี้ค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณ
- นั่นซีคะ....ได้รถ..ได้ลูกแล้วลืมเมีย...เฮ้อ...ทำไปได้...(จริงๆด้วยค่ะ)
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาคุยด้วย ^_^
พ่อหมูอ้วน
Mitochondria เพื่อนรัก
Mitochondria เพื่อนรัก- งานวันนี้เป็นยังไงบ้างคะ...ถาดใส่ลูกปัดที่คอยมาหรือยัง...แล้วร้อยได้เพิ่มบ้างไหม...
- อาหารเย็นทานหรือยังคะเนี่ย...ไม่ใช่ทำงานจนหัวฟู ....หัวบาน..เลยเหรอ...ถ้ายังทำไม่ได้ก็ใจเย็นๆน้า....เดี๋ยวก็ได้เองแหละ...
- ...วันนี้ฉันออกไปดูดาว แต่ฟ้าสว่างมากไป เห็นดาวแต่แสงกวนมากเลยไม่ค่อยสวย....แต่ไม่ยักกะเห็นพระจันทร์ค่ะ.....
- ฉันเอาชานมเย็นที่วัยรุ่นชอบทานมาฝากค่ะ..ใส่ปีโป้ปั่น...อร่อยชื่นใจดีค่ะ...ทานกับขนมปังปิ้งทาเนย...ทานมข้น...โรยน้ำตาลทราย...อร่อยไหมคะ หรือไม่ชอบหวาน กลัวอ้วน..งั้นดื่มแค่นมเย็นก็พอเน๊อะ....
- ยังเลยจ้า แม่แมงมุม ของยังมาไม่ถึงเลย นี่ก็อาทิตย์นึงแล้ว
- ลูกปัดที่ยังค้างอยู่ ฉันร้อยหมดแล้วจ้า ยังต้องรอซ่อมอีก 5 เส้น
- รวมหมดแล้วฉันร้อยไปได้ 29 เส้นแล้วล่ะ ยังขาดอีก 21 เส้น แล้วมีงานใหม่ มารอแล้วล่ะ
- วันนี้ฉันเบื๊อ เบื่อ ....ฉันอ่าน paper ด้วยความรู้สึกทุรนทุรายยังไงไม่รู้ อาจจะเป็นเพราะฉันข้ามฟิลด์มา เลยเข้าไม่ถึงจิตวิญญาณของมัน มันเหมือนไม่ get รับรู้ แต่ใช้ไม่เป็น อะไรทำนองนั้น.....
- ฉันยังติดปัญหาเรื่องการวิเคราะห์ข้อมูลอยู่เลย ความที่ข้ามฟิลด์นี่แหละ ฉันก็เลยไม่ค่อยเข้าใจ ที่สำคัญที่นี่ไม่มีใครสอน เขาให้อ่านเองจ้า อยากรู้อะไรก็หาอ่านเอาจากในเน็ต ฉันล่ะรู้ซึ้งถึงการเรียนแบบที่ไม่มีใครสอนเชียว แล้วดันอ่านสถิติแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ถามใครก็ไม่ได้ โอ๊ย.....สุดๆ
- วันนี้เป็นวัน ที่ฉันรู้สึก แย่....สุด สุด ให้ผ่านวันนี้ไปก่อน พรุ่งนี้คงดีขึ้น
- ฉันกลับมาผัดมาม่ากินตอนทุ่มนึงจ้า วันนี้รู้สึกว่า มาม่าอร่อยเป็นพิเศษ
- ดูดาวต้องดูที่มืดๆจ้า ถ้าดูในเมืองจะมีแสงรบกวนค่อนข้างมาก จะเห็นเฉพาะดวงที่สว่างๆเท่านั้น อย่างดาวนายพราน ก็จะเห็นแค่ 7 ดวง คือ สี่เหลี่ยม 4 ดวง กับอีก 3 ดวงที่เรียงเป็นเส้นอยู่ข้างใน รวมเป็น 7 ดวง
- ถ้าเห็นดาวนายพรานแล้ว ก็จะเห็นกลุ่มดาว สุนัขใหญ่จ้า ในกลุ่มดาวนี้จะมีดาวซีรีอุส ซึ่งเป็นดาวที่สว่างที่สุดในท้องฟ้าอยู่ด้วย ดาวดวงนี้ คนไทยเรียกว่า ดาวโจร ซึ่งจริงๆแล้ว ดาวดวงนี้สามารถขึ้นได้ตั้งแต่หัวค่ำ ขึ้นกับช่วงเวลานั้นอยู่ในเดือนไหน ตามความเข้าใจของคนไทยหลายคน มักเข้าใจว่า ดาวโจรจะขึ้นตอนดึกๆ นั่นเป็นความเข้าใจที่ผิดจ้า วิธีการหาดาวโจรที่ง่ายที่สุด คือการลากเส้นจากดาวเข็มขัดนายพรานให้เป็นเส้นตรง ก็จะผ่านดาวที่สว่างที่สุด นั่นแหละคือดาวโจรหรือดาวซีรีอุสแหละจ้า
- ถ้าเจอดาวโจรแล้ว ลองลากเส้นตรงด้วยวิธีเดียวกันให้ผ่านดาวเข็มขัดนายพรานไปยังทิศตรงข้ามด้วยระยะทางพอๆ กัน จะเห็นกลุ่มดาว 7 ดวง รวมกันอยู่เป็นกระจุก อาจจะหายากนิดนึงเนื่องจากกลุ่มดาวนี้ไม่ค่อยสว่างสักเท่าไหร่ กลุ่มดาวนี้แหละ คนไทยเรียกกันว่า ดาวลูกไก่จ้า .....พอพูดถึงดาวลูกไก่ ฉันก็นึกถึงแหล่ดาวลูกไก่ของขึ้นมาเชียว......ด้วยอานิสงค์อันประเสริฐ....ลูกไก่ไปเกิด....เป็นดาว......
- ชาเย็น ฉันก็ชอบกินนะ วันไหนหากาแฟกินไม่ได้ ได้ชาเย็นก็ชื่นใจจ้า ....ฉันกินได้หมด พวกขนมปัง ทาแยม ทาเนย หรือนมข้นก็ตาม....แต่ถ้าจะให้ชอบ ฉันว่าเปลี่ยนเป็นชนมปังนึ่งสุกร้อนๆ จิ้มกินกับสังขยา จะถูกปากกว่านะแม่แมงมุม
มาโอ๋พี่ไมโตอ่ะ ใจเย็นพี่ บุญกำลังเดินทางไป แต่ต้องใช้เวลาหน่อยเพราะอยู่ตั้งญี่ปุ่น เดี๋ยวบุญไปถึงเมื่อไหร่ ทั้งเรื่องงานเรื่องเรียนคงจะง่ายขึ้นนะคะ สู้ๆ พี่ อีกแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ได้กลับบ้านเราแล้วจ้า
- ขอบคุณมากจ้า น้องซาน พี่ไม่เป็นไรหรอก....พอได้บ่นสักพัก .....เดี๋ยวก็หาย......ไม่มีอะไรหรอกจ้า......
- เพียงแต่วันนี้ บรรยากาศเป็นใจ อากาศครึ้มๆ เย็นๆ เลยพาอารมณ์ไปด้วย....ถ้าพรุ่งนี้ท้องฟ้าแจ่มใส พี่คงสบายใจมากกว่านี้เองแหละ....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันสงสารพ่อจับใจ...ไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงดี...ฉันไม่มีความรู้เลยสักนิด...
- ฉันเอาขนมปังนึ่งอุ่นๆให้คุณแล้วค่ะ...ร้านนี้สังขยาอร่อย ไม่หวานมากจนเกินไป หอมดีซะด้วย...แถมนมอุ่นๆให้อีกแก้ว....พ่อจะได้มีเรี่ยวแรงต่อสู้กับงาน...
- ...เอาชนะมันให้ได้...ไอ้เพื่อนยาก...ฉันไม่เห็นมีอะไรที่คุณทำไม่ได้เลย...พ่อแม็คไกลเว่อร์....วันนี้คุณเหนื่อยเท่านั้นเอง อาบน้ำอุ่นสบายๆตัว...นั่งพักแล้วฟังเพลงที่เมื่อวานนี้เราฟังด้วยกันก็ได้...เผื่ออาการหน่ายจะดีขึ้น..เดี๋ยวฉันจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าคุณจะเข้านอนก็ได้ค่ะ....
สู้เข้า "ไมโตทาเคชิ" โลกยังรอเจ้าคอยปกป้องอยู่ อยากให้พี่ขำอ่ะ จะได้หายเครียด คือหนูไม่ใช่แม่บ้านแม่เรือนอย่างพี่ติ๋ว จะทำของกินมาฝากก็ไม่ถนัด หนูต้มน้ำร้อนไว้ให้พี่ชงมาม่าแล้วกันนะ ทำสุดฝีมือเต็มที่ รับรองว่าร้อนกำลังดี ผู้เชี่ยวชาญในการกินมาม่าคอนเฟิร์ม ^ ^
น้องเล็กแก้มยุ้ย
- พี่ติ๋วว่าพี่ไมโตเหนื่อยและเพลียมาก...คงหลับไปแล้วแหละ...
- เดี๋ยวพี่ติ๋วจะเล่านิทานตลกให้พี่ไมโตฟังในบันทึกใหม่....เผื่อเขาจะหัวเราะออก...
- น้องเล็กง่วงหรือยังจ๊ะ...ถ้ายังไม่ง่วงก็คอยฟังนะ....จะได้หลับฝันดี
อรุณสวัสดิ์จ้า น้องซาน และแม่แมงมุมแชร็อท
- ฉันตื่นขึ้นมาตอนแปดโมงเช้า รีบคว้า notebook มาเปิดทันที แล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ ทั้งน้องซาน และแม่แมงมุม ช่างเป็นห่วงและให้กำลังใจได้ดีจังเลย ฉันเป็นแบบนี้เป็นพักๆจ้า โดยเฉพาะวันที่ฝนตก จะรู้สึกหนักขึ้น แต่ไม่มีอะไรหรอก คงเครียดจัด พอได้พักเต็มที่ ได้คุยกับเพื่อนบ้าง ก็ดีขึ้น
- น้องซานน่ารักจัง....ทำเอาพี่หัวเราก๊ากเชียว เจ้าไมโตทาเคชิ นี่มันมดแดงหรือมดดำล่ะ ตัวมันคงเล็กๆนะ เห็นเรียกคล้ายๆว่าจะไม่โต นี่ย้อนยุคไปกว่า ยี่สิบปีเชียวนะ เจ้ามดทาเคชินี่ อย่างนี้ไปอยู่ยุคเดียวกับคุณติ๋วแล้ว...ถ้าย้อนไปอีกนิดก็....ยุคจูลาสสิคแล้ว.....
- สังขยาร้านนี้ อร่อยจังแม่แมงมุม ไม่หวานมากอย่างที่แม่ว่า ฉันเคยกินสังขยาบางร้านนะ ยังกะบ้านเขาเป็นเถ้าแก่โรงงานน้ำตาล มีเท่าไหร่เทลงไปให้หมดถุง รสชาติหวานบาดคอ ถ้ากินสังขยาร้านเขาแล้ว ห้ามกินน้ำตามจ้า ....เพราะน้ำจะรั่วออกทางคอหมด แต่ร้านนี้ของแม่แมงมุม หอม หวาน อร่อยชื่นใจ แถมได้ขนมปังอุ่นๆ นุ่มๆ ด้วยแล้ว.....เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม
- เดี๋ยวฉันตามไปอ่านเรื่องตลกของแม่แมงมุมก่อน.....
พ่อเพื่อนรัก
- ฉันตื่นมาก็รีบเปิดคอมเช่นกัน...วันนี้ตื่นสาย ไปทำงานสาย ไม่มีผ่าตัดเพราะคณะแพทย์ประชุมวิชาการ.....ภาคฯฉันเลยทำ 5ส....เป็นไง..สนองนโยบายประชุมวิชาการดีเน๊อะ...ฮาๆๆ....
- ฉันดีใจที่คุณยิ้มได้ค่ะ
- น้องซูซานเธอน่ารัก...คุยด้วยแล้วคุณจะติดใจ...น้องเป็นคนดีมากๆค่ะ ห่วงใยเพื่อนๆเสมอ(นั่น...ชมไม่ได้...ยิ้มแก้มยุ้ยเลย)
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ชีวิตฉัน คงเหมือนเนาวรัตน์มั้ง ที่ไม่ต้องการระเบียบ ฉันก็เลยไม่ค่อยถูกโฉลกกับการทำ 5 ส สักเท่าไหร่ ฉันมักจะสุมๆ งานของฉันไว้ จนฉันทนไม่ได้ แล้วค่อยจัดการให้มันดูดีขึ้นมาสักครั้ง จากนั้นก็สุมๆเอาไว้อีก เป็นลักษณะขึ้นๆลงๆ เหมือน sine curve ที่ถอดสมการแล้วออกมาเป็นเลข 6 ไง
- เชิญแม่แมงมุม จัดการ 5 ส ตามสบายนะ ฉันจะคอยยืนดูเป็นกำลังใจอยู่ห่างๆ
- เห็นด้วยจ้า ว่าแม่ซูซานน้อยนี่ จัดได้ว่าเป็นยอดฝีมือผู้สร้างกำลังใจได้ดีเยี่ยมคนหนึ่ง น่ารักมาก ถึงมากที่สุดเลยจ้า....
s o m p o r n p
โอ๊ะโอว
ตามมาช่องนี้นึกว่าจะมีแต่เรื่องตลก ไม่ใช่ ไม่ใช่ มันครบทุกรสชาดเลยแระ
ได้ฟังเพลงเพราะ ๆ
ได้เห็นบรรยากาศแห่งความห่วงใย
ได้นอนนับดาว (ไม่รวมตัวเองที่มีคนขนานนามว่าเป็น "ดาวไถ")
ได้เห็นความเป็นไปของคนไกลที่หลงไปอยู่ต่างแดน (แต่ฝากหัวใจไว้เมืองไทย...เพื่อคนหลาย ๆ คนจะได้ไม่คิดถึงมาก..อิอิ)
ได้เห็นความน่ารักน่าเอ็นดูระหว่างพี่ ๆ น้อง ๆ
หลาย ๆ คนคงตาร้อน
หลาย ๆ คนคงไม่กล้าเข้ามา
หลาย ๆ คนก็แอบมาดูมาอ่าน
......บ้าน(บันทึก)นี้ ต้องรับทุกคนนะคะ
เชิญทุกท่านเข้ามารับความสำราญได้อย่างเต็มที่
เจ้าของอาจจะแว๊บ ๆ บ้าง แต่คนมาเยี่ยมไม่เคยขาดเลย
นะจ๊ะ
นะจ๊ะ
นะจ๊ะ
คิดถึง (หมอบอกให้งดใช้คอมพิวเตอร์ในช่วงนี้....ฮา)
พ่อดอกมะลิ
- ฮาๆๆๆ...ฉันละขำมุกคุณ.... "เนาวรัตน์.... ที่ไม่ต้องการระเบียบ" ....ฮาๆๆๆ....
- ฉันเองก็ไม่นิยมระเบียบสักเท่าไหร่ ดูชีวิตผ่อนคลาย ไม่ยึดติดดี....คุณน่ะเป็นผู้ชาย ไม่น่าเกลียด...ฉันน่ะซีเป็นหญิง...ดูน่าเกลียดมาก ไม่อยากบอกว่า ตอนนี้น่ะบ้านรกสุดๆ ขอบอก คนที่อาศัยอยู่ด้วยนี่ก็อดทนสูงกันจริงๆจ้า...จะว่าไปฉันน่ะคิดเหมือนคุณนะ..ฉันทำ 5ส ได้ไม่นาน ก็รกเหมือนเดิม..อิ..อิ..
- ....อ้าว....แล้วจะมายืนเอามือล้วงกระเป๋าดูอยู่ห่างๆได้ไงกัน...งานนี้ไม่ต้องการกำลังใจจ้ะ...คนให้กำลังใจน่ะมีเยอะแล้ว...ฉันอยากได้กำลังงาน...มา...มายกตู้ ขยับโต๊ะเลย...ไม่ต้องมาหัวเราะ....
น้องอึ่งอ๊อบจ๋า
- คิดเหรอว่า การที่หล่อนมิได้ login แล้วหมอจะจับไม่ได้ว่าเข้ามาใช้คอมฯ...อิ...อิ...ฮาๆๆ....
......บ้าน(บันทึก)นี้ ต้อนรับทุกคนนะคะ....(จริงๆจ้า....)
- ขอบคุณค่ะถ้าบันทึกนี้ทำให้ผู้อ่านมีความสุข
- น้องอึ่งเองคงสบายดีนะคะ...พี่ติ๋วไม่ค่อยได้ออกนอกบ้านเท่าไหร่ค่ะ...อยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่..เป็น "พยาบาลเฝ้าบ้าน" ค่ะ
- ....ว่าแล้วน้องอึ่งว่างไหมล่ะจ๊ะ...ค่ำๆวันนี้เรามานอนดูดาวแล้วฟังเพลงด้วยกันไหม....อากาศเย็นหน่อยๆ...มีความสุขจะตายไป....
- โถ ๆๆๆๆแม่แมงมุม ฉันน่ะเพิ่งเดินผ่านมาทางนี้ ได้ยินเสียง โครมคราม ๆ ก็เลยแวะมาดูว่าเขาทำอะไรกัน ที่แท้ก็จะย้ายโรงพยาบาลกันนี่เอง ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ฉันก็จะไปแล้วล่ะ.....ไม่เกี่ยว...กัน...จ้า.....อ้อ ถ้าจะให้แนบเนียนกว่านี้ ฉันก็ต้องถามด้วยว่า......ฉันจะมาพบอาจารย์หมอสมบูรณ์ น่ะ ไม่ทราบว่าห้องอาจารย์หมอสมบูรณ์ไปทางไหนครับ.....แล้วก็รีบวิ่งไปเลย อยู่ช้าเดี๋ยวถูกเพื่อนใช้แรงงาน......เฮ้อ ยิ่งวันแรงงานไม่ได้หยุดอยู่ด้วย.....
- เห็นมั้ยว่าคุณอึ่งอ๊อบ แวะมาดู .......พยาบาลเฝ้าหน้าบ้าน......คอยถามคนในบ้านที่จะออกไปข้างนอก.....วันนี้จะไปไหนล่ะ....วันหยุดไม่ยอมอยู่บ้าน....ช่วยงานบ้านบ้าง ฉันน่ะเหนื่อยนะ ไหนจะลูกจะต้องเทียวไล้เทียวขื่อส่งไปเรียน ไหนจะอาหารการกิน อย่าว่าแต่ทำเลย แค่คิดฉันยังคิดไม่ค่อยออกเลยว่า วันนี้หาอะไรยัดลงท้องดี ไหนจะผ้า ไหนจะผ่อน ใช้เป็นอย่างเดียวแหละ ซักก็ไม่เป็น เครื่องซักผ้าน่ะรู้จักมั้ยว่าใช้ยังไง.......ตากผ้าน่ะตากผ้า ไม่ใช่เอาผ้าออกมาแล้วตากเลย รู้จักการสบัดๆ ให้ผ้าคลายตัวก่อนซิ เวลาตากก็กลับเอาตะเข็บออกมาข้างนอก สีจะได้ไม่ซีด แล้วไอ้ฝนเจ้ากรรมนี่ก็เหมือนกัน เวลาจะตาก แดดก็ออกดีหรอก แหมเวลาตากเสร็จทีไร เป็นต้องได้ตกลงมาให้เหนื่อยเก็บอีก คอยดูเถอะอีกหน่อยแม่จะทำร่มกางให้ตลอดแนวเชียว ให้ตกยังไงก็ไม่เก็บแล้ว แล้วรีดนี่ก็เหมือนกัน จะอะไรกันนักอะไรกันหนา ต้องกลีบโง้งนะ ต้องคมด้วยนะ ขอแค่กลีบเดียวพอ....กลีบเดียวมันจะไปพอได้อย่างไร ของดีๆ มันต้องหลายๆกลีบ จะได้รวมกันเป็นดอกไง ใส่เสื้อกลีบเยอะๆ จะได้เหมือนมีดอกไม้อยู่ข้างๆ แม้จะไม่มีกลิ่นก็ตาม.....เฮ้อ เหนื่อย....นี่แค่คิดแทนนะเนี่ย.....ผมไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้ครับ ได้ยินแต่เพื่อนเล่าให้ฟัง......แหะ แหะ
เดี๋ยว....พ่อหมูอ้วน...ขอฉันขำ..ฮากลิ้ง....เป็น.......พยาบาลเฝ้าหน้าบ้าน......ก่อน...ฮาๆๆๆ....โอย...ขำจนท้องแข็งแล้ว
- มาแวะหน้าบ้านเค้าแล้วถามหา อ.หมอสมบูรณ์น่ะ...เสียใจจ้ะ..เธอไม่อยู่ ไปเป็นวิทยากรที่ มอ.บ้านคุณน่ะแหละ กลับมาวันพฤหัสนี้...กลับมาเช้าก็ทำบุญภาคฯเลย...ตอนนี้ภาคฯฉันแปลงโฉมใหม่ค่ะ...คุณน่ะมาเลย...เข้ามาในบ้านเลย นี่ยิ่งไม่ค่อยมีแรงงานชายให้ใช้อยู่เชียว ต้องจ้างหนุ่มเพิ่มวันละ 300 บาท ได้มาสองคน...คุณน่ะ เป็นแขกก็ต้องช่วยเพื่อน..มาเร้ว.......
- ....ไอ้ที่คุณเล่ามาน่ะ...เอาประสบการณ์ตัวเองมาใช้ทั้งน้านนน.....ฮาๆๆๆ...ฉันละอยากให้คุณมาสอนงานบ้านให้คนที่บ้านฉันจังเลย...ถ้าทางคุณจะรู้ใจฉันไปซะหมด....แต่อีตรงส่งลูกเทียวไล้เทียวขือนี่...ถ้าไม่จำเป็นฉันก็ไม่ทำนะ...ยิ่งตอนนี้รถคันเก่ายางแบน พี่เค้ายังไม่เปลี่ยน ฉันยิ่งชอบ...ฮ่าๆ....ส่วนอาหารก็ไม่ค่อยอยากจะคิดเลยหละ ให้พ่อลูกออกความคิดกันเอาเองว่าใครอยากกินอะไร..แฮ่ๆ....
ได้ใบเสร็จมาแล้ว โชว์ไว้ให้ดูที่นี่นะจ๊ะ ไปก่อนล่ะ มีนัดทานข้าวกับศิษย์พี่ทั้งสอง ต้องประชุมก่อนไปอีกครึ่งชั่วโมง กลัวจะเลทจ้า http://gotoknow.org/blog/littlecorner/137818#424848
นี่...ไอ้เพื่อนยาก
- ฉันมีเรื่องจะโม้ให้ฟังหละ วันนี้ตอนบ่ายๆมีเพื่อนรักของฉันคนนึงโทรฯมาหา ฉันละเป็นปลื้มมากๆ....เลยเดินอมยิ้มแถมใจลอยออกไปนอกภาคฯไปลงทะเบียนงานวิชาการ ....เดินเลยบันไดลงไปคนละชั้นเลยแหละ.....เกือบตกบันได..ฮาๆๆๆ....คุณเคยเป็นอ๊ะป่าว....ไม่เคยใช่ม้า...เลยวัยรุ่นมาแล้วนี่...อิ..อิ....
- ฉันซื้อลูกสาลี่มาฝากคุณ ใส่ตู้เย็นไว้นะคะเวลาเหนื่อยมาปอกทานจะได้ชื่นใจ(ทั้งผู้ให้และผู้รับทาน...การบินไทย.)......
- แวะมาหน้าบ้านแม่แมงมุมนี่ไม่ค่อยปลอดภัยเลย ฉันน่ะยิ่งผอมแห้งแรงน้อย อยู่ด้วย หมอกำชับนักกำชับหนา ว่าอย่าออกแรงเยอะ เดี๋ยวอาการจะกำเริบ เพราะฉะนั้น อย่าใช้แรงงานฉันเลย ให้ฉันเดินชมไปทั่วๆบ้านแม่แมงมุมก็พอแล้วล่ะ
- อย่างที่ฉันบอกไง.....ว่า เพื่อนฉันเล่าให้ฉันฟัง แต่บังเอิญ ความจำฉันดี ก็เลยจำได้หมด เวลาเล่าให้แม่แมงมุมฟัง ก็เลยอาจจะเหมือนจริงไปสักนิด ยังไงฉันก็ยืนยันจ้า...ว่าไม่ใช่ประสบการณ์จากชีวิตจริงฉัน....แต่เป็นประสบการณ์จากคนที่บ้านแม่แมงมุมหรือเปล่า อันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจนะ....คลับคล้าย คลับคลา คุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้
- ฉันน่ะทำงานบ้านไม่เป็นหรอก เวลาเข้าบ้านคุณสมจินมักจะบ่นอยู่เสมอว่า....พอเข้าบ้านปุ๊บก็เอามือซุกกระเป๋าปั๊บ....หมายถึงว่า พอเข้าบ้านแล้วก็ทำอะไรไม่เป็น แม่สมจินต้องทำให้ทุกอย่าง.....
- ฉันต้องแวะไปบอกพ่อหมูอ้วนตัวจริงแล้วล่ะว่า การที่เขาไม่รีบจัดการเรื่องรถนั้น เป็นความผิดมหันต์ที่เขาอาจจะได้รับโทษทันต์ทันตาเห็น ....จริงๆนะ
- ฉันล่ะว่าแล้ว.....สมดังที่เพื่อนฉันเล่าให้ฟังเลย อาหารการกิน....เป็นอีกเรื่องที่ลำบากเหลือเกิน
- แม่แมงมุม น่ะทำตัวเป็นเด็กสาววัยรุ่นเชียว อายุอานาม จะเข้าไปยุคจูลาสสิกแล้ว ยังทำเป็นใจลอย เดินตกบันไดอีก....เฮ้อ....นี่ถ้าตกลงไปจริงๆล่ะก้อ ฉันไม่อยากจะบอกว่า....อะไหล่รุ่นนี้ นะ เขาเลิกผลิตไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้วนะ หาเปลี่ยนไม่ได้อีกแล้วนะ.....ให้ซื้อรุ่นใหม่ได้เลย .....แต่เอ....หรือว่าพ่อหมูอ้วนตัวจริง เธออาจจะชอบก็ได้นะ .....เปลี่ยนรุ่นใหม่เหรอ....ฟังดูน่าสนใจนี่.....
- ขอบคุณมากสำหรับสาลี่เย็นๆ ในตู้เย็นจ้า ฉันก็หาลูกพลับมาฝากแม่แมงมุมด้วยล่ะ นอนอยู่ในตู้เย็นเหมือนกัน
นี่พ่อเพื่อนหมูอ้วน...
- อย่าไปบอกพ่อพี่หมู(ไม่อ้วนแล้ว)ให้เปลี่ยนยางล้อรถนะ เพราะฉันขี้เกียจขับรถรับส่งไอ้ตัวเล็กไปเรียนตีขิม...ให้พ่อเค้าเอาคันใหม่ไปส่งน่ะดีแล้ว....คันเก่าแอร์ไม่เย็น..ไม่น่านั่งหรอก
- ....อ้อ...แต่ไม่เป็นไร ปิดเทอมแล้วไม่ต้องไปส่งเรียน...ฮาๆ..แต่พี่การ์ตูนซี...มาอยู่บ้าน...แย่งคอมฯแม่ตามสูตร...แต่ไม่มีปัญหาเพราะแม่ใช้net ช้าก็ได้...อิ...อิ....
- ฉันน่ะไม่อยากโม้ต่อว่า...หากฉันตกบันไดละก้อ คนที่บ้านเสียดายแย่......เขาต้องเศร้าแน่ๆเพราะหาของคุณภาพ ประสิทธิภาพคับแก้วอย่างฉันน่ะไม่ได้ง่ายๆ...เพราะรุ่นนี้เขาเก็บเข้าพิพิธภัณฑ์แล้วอย่างว่าจ้ะ....คุณอยากอนุรักษ์ของเก่าบ้างไหมล่ะ...อิ...อิ....
- ฉันไม่ไปบอกพ่อหมูอ้วนก็ได้ แต่....บอกมาก่อนว่ามีอะไรเป็นค่าปิดปาก.....ฮ่า ฮ่า......
- เน็ตช้า .....น่ะ เหมาะกับวัยของแม่แล้ว ถ้าแม่ใช้เน็ตไวๆ เดี๋ยวหัวใจแม่จะวายเสียก่อน เน็ตช้า เน็ตเร็ว มันก็เหมือนเราขับรถนั่นแหละ เจอคนขับรถเร็วๆ โอ๊ะ....หัวใจจะวาย.....ใช่มั้ยเจ้าการ์ตูน อาไมโตพูดถูกมั้ยลูก....ฮ่า ฮ่า
- แม่ต้องคอยดูแล รักษาสุขภาพตัวเองนะ รุ่นอย่างแม่น่ะ เขารับเอาเข้าพิพิธภัณฑ์ เฉพาะที่ยังสมบูรณ์ หากไม่สมบูรณ์ แล้ว เขาโยนกองไว้ข้างทางจ้า......
- ที่บ้านฉัน ก็มีรุ่นเก่าอยู่อีกหนึ่งเหมือนกัน .....โอ๊ย ไม่อยากจะนินทา.....เป็นรุ่น ลุกก็โอย นั่งก็โอย....จับตรงไหนเป็นมีเสียงโอยตรงนั้น.....แต่เท่าที่ผ่านมารุ่นนี้ทำงานบ้านดีเยี่ยม เลี้ยงลูก ดีมาก เอาใจ ดีที่สุด หาไม่ได้อีกแล้วล่ะ ฉันว่าจะส่งไปโชว์ที่พิพิธภัณฑ์เหมือนกัน แต่เขาไม่รับ เขาบอกว่า ยังเก่าไม่พอ....อิ อิ .....นี่ฉันยังไม่ได้นินทานะ....
เดี๋ยวๆ...ฉันแวบกลับบ้านแป๊บเดียว...เดี๋ยวฉันไปเตรียมนวมก่อน...อิ..อิ...
มาแล้วจ้า....นวม 2 คู่
- ฉันว่าแล้ว...เก่ารุ่นนี้น่ะสมควรอนุรักษ์...ไม่ต้องเข้าพิพิธภัณฑ์ก็ได้จ้า...แค่ขึ้นหิ้ง...คารวะเช้าเย็นก็จะเจริญงอกงามแล้ว...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่..อิ...อิ...
- อ้าว....แล้วทานขนมปังที่ฉันซื้อมาฝากหรือยังล่ะจ๊ะพ่อ....
- ...จริงๆว่าจะไม่ถามเรื่อง journal แล้วแหละ...แต่งานก็ต้องเป็นงานน่ะนะ หนีความจริงไปไม่พ้น...ได้ไปกี่เรื่องแล้วล่ะจ๊ะ...ไม่นับเรื่องที่ชวนฉันคุยนะ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันแวะเอาเพลงมาฝากจ้ะ...ของAnne Murrey...ฉันชอบฟัง ตอนนั้นเพิ่งจบพยาบาลใหม่ๆค่ะ กำลังเอ๊าะๆ...You Needed Me ชอบไหมคะ (ห้ามตอบว่าชอบโดยที่ยังไม่ทันฟังล่ะ...) เป็นของฝากปิดปากน่ะค่ะ
- จ้า...แล้ววันหลังฉันค่อยจุดธูปอัญเชิญขึ้นไปอยู่บนหิ้งนะ...... ไม่เคยลบหลู่หรอกจ้า....เพียงแต่นานๆ จะเผลอนินทา เอ้ย เล่าสู่เพื่อนฝูง ให้ได้รู้ถึงกิตติศัพท์บ้างไง....
- ฉันทานแล้วจ้า .....อร่อยเหมือนเมื่อวานเลย....หรือว่าเป็นของเมื่อวานจ๊ะ......
- paper ที่ฉันเขียนเองน่ะ เสร็จไปหนึ่ง แต่ไม่เกี่ยวกับที่ฉันเรียนหรอกนะ เอาเรื่องเก่าๆ ที่มีอยู่ เอามาปัดฝุ่นใหม่ มองหาประเด็นใหม่ๆ แล้วเขียนใหม่ กลายเป็นเรื่องใหม่ ที่ยังไม่เคยมีใครทำจ้า....
- แต่ถ้าจะหมายถึง paper ที่ฉันต้องพูดล่ะก้อ....ยังเป็นวุ้นอยู่เลยจ้า....ฉันยังคงต้องทุรนทุรายอ่านต่ออีกหลายวัน.....ก่อนที่จะสรุป...เอ้อ....อ้า....ผมอ่านไม่รุ้เรื่องครับ.....อิ อิ
- นี่ตกลงว่า ฉันชวนแม่แมงมุมคุยเหรอ.....ฉันนึกว่า แม่แมงมุมชวนฉันคุยเสียอีก....
นี่อีกจ้ะ...ฉันชอบมากๆ You Needed Me เป็นคาราโอเกะ...ต้องร้องตามให้จบเพลงเลยล่ะ...จะได้นอนหลับฝันดี
- ชอบจ้า...เพลงรุ่นนี้ ฟังได้ไม่เบื่อ.....
- นี่เอาคาราโอเกะ มาล่อเลยรึ....เตรียม ear plug หรือยังล่ะ เดี๋ยวฉันร้องเหมือน yesterday one more นะ
- ฉันก็เอาเพลงนี้มาฝากแม่แมงมุมเหมือนกัน ฉันชอบตั้งแต่ไปดูหนังครั้งแรก เลยดิ้นรนไปหาเพลงมาฟัง ตอนนั้นคลั่งไคล้เพลงนี้มาก เป็นเสียงของ Diana Ross ขนาดไปเช่าม้วนการ์ตูน VDO เอามาแกะเลยล่ะ ว่าเขาร้องอะไรกัน.....
แหม...ฉันก็นึกว่าคุณจะหลงกลที่ฉันเป็นคนชวนคุณคุย...ตกลงฉันชวนคุณคุยจ้า...ไม่นับเรื่องเพราะไม่รู้กี่เรื่อง แล้วตกลงฟังเพลงหรือยังจ๊ะ
ฉันแวะไปฟังแล้วค่ะ เพลงนี้เพราะมากๆ...ไดโนเสาร์น่ารักมากๆเลย ตอนลูกชายเล็กๆฉันเอามาเปิดให้ดู...น้องตาตั้มนั่งร้องไห้...ไอ้ฉันรึก็คิดว่าลูกซาบซึ้งในความรัก ปรากฏว่าเขาบอกว่า เขากลัวไดโนเสาร์..อิ...อิ...
- ท่าทางเจ้าตาตั้มคงเหมือนเจ้าน้ำฝน ฉันเอาเรื่องปลานีโม่มาให้ดู ปรากฎว่า เจ้าน้ำฝนปล่อยโฮก่อนเพื่อนเลย ร้องแบบตั้งอกตั้งใจร้องไห้เลยแหละ ฉันกะคุณสมจินต๊กกะใจ ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเธอก็ปาดน้ำตา แล้วบอกว่า.....สงสารนีโม่ ที่แม่ก็ตาย แถมตัวเองก็ถูกจับอีก....ต้องอยู่คนเดียว ไม่มีพ่อ ไม่มีแม่....แต่เขาก็ดูต่อจนจบ...ไม่ยอมให้ปิด
- โอ๊ย...ถ้าว่าเรื่องเพลง ยังต่อได้อีกเยอะจ้า เพลงในหนังการ์ตูนหลายๆเพลง ฉันก็ชอบนะ อย่างเช่น Color of the Wind ในเรื่อง Pocahontas หรือ A whole new world ในเรื่อง อลาดิน ที่พี่เบิร์ดเอามาร้องเป็นเพลงไทยไง
- ใช่ค่ะ...ถ้าคุยเรื่องเพลงก็เมาท์กันได้ทั้งคืน ไม่เป็นอันต้องหลับต้องนอนกัน...ฉันเองก็ชอบเพลงในหนังการ์ตูน...มีหลายเพลงที่เพราะมากๆ
- ตอนพี่เค้าไปหาฉันที่กรุงเทพฯ...ชวนไปซื้อเทปเพลง รอร์ด สจ๊วซ์ท ที่สยามสแควร์ในสมัยก่อน (เขียนไงฮึ...Rod Stewart)....ฉันบอกว่า ไม่มี...มีแต่ รอร์ด สตีเวอร์ท...เขาละขำแต่ไม่กล้าฮาเพราะกำลังจีบฉันอยู่....นี่ว่าจะหาเพลงของรอร์ด สตีวอร์ท มาให้คุณฟังอยู่เชียว แต่โหลดมาแล้วกระตุกๆ...ไม่เพราะ
- ถ้าเป็นเพลงของ ร็อด สตีวอร์ท ของแม่แมงมุมล่ะก็ ฉันนึกถึง เพลงนี้เลยแหละ......Sailing......I am sailing,....I am sailing,......Home again,.....Cross the sea,.....I am sailing,.....Stormy waters,....To be near you,.....to be free....... ตอนนั้นดังมาก ดังสุดๆเลย......
ช่ายๆๆๆ...พ่อ..ช่ายเลย
- ฉันละขำตัวเองจนทุกวันนี้....
- ดีจังที่คุณแนะเพลงมา...เดี๋ยวว่างๆฉันจะแวะไปฟังซะหน่อย ก่อนนอน...
- จะว่าไป นี่ดึกมากแล้วสำหรับคุณนะคะ...คุณยังไม่ง่วงหรือคะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนา...แล้วใครจะปลุกล่ะ นี่กำลังนอนฟังเพลงอยู่ล่ะซีท่า ส่วนฉันน่ะ สองสามวันนี้ฉันไม่ได้ดูแลคนไข้สลบ...ตื่นสายหน่อยได้ค่ะ
นึกถึงพ่อแหบเสน่ห์คนนี้นึกถึงเพลงนี้เพลงแรกเลยพี่ Have I told you lately that I love you
Have I told you theres no one else above you
Fill my heart with gladness
Take away all my sadness
Ease my troubles thats what you do
ต้นตำรับมันเป็นของ Van Morrison แต่ชอบ Rod Stewart ร้องมากกว่าอ่ะ เสียงเซ็กซี่ดี
Have I told you theres no one else above you
Fill my heart with gladness
Take away all my sadness
Ease my troubles thats what you do
ต้นตำรับมันเป็นของ Van Morrison แต่ชอบ Rod Stewart ร้องมากกว่าอ่ะ เสียงเซ็กซี่ดี
ใช่อย่างที่น้องเล็กว่าจ้ะ...เสียงแหบๆหน่อย ร้องเพลงพวกนี้เพราะดี แต่เข้าไปฟังยังไม่ได้แฮะ...เดี๋ยวจะลองใหม่
พ่อหมูอ้วน
- นั่งฟังเพลงคุยกันอยู่ดีๆ แอบเอา ear plug เสียบหู แอบฟังเพลงคนเดียวเงียบๆ...แล้วผล็อยหลับไปเมื่อไหร่...ไม่ยักกะรู้....ได้ยินอีกทีก็..คร็อกกกก...ฟี้.......ไปซะแล่ว...น้องเล็กเราไปนอนกันบ้างดีกว่า
- ...ราตรีสวัสดิ์ทุกคนจ้า....
- วันนี้ทั้งวันฉันเอาลูกปัดที่ต่อเสร็จแล้ว มาเรียงเข้ากลุ่มกัน ฉันว่าต่อลูกปัดนี่โหดแล้วนะ มาเจอการเรียงเข้ากลุ่มนี่โหดกว่าอีก เนื่องจากวิธีการเรียงเข้ากลุ่ม เป็นกลุ่มๆนี่ ยังไม่มีวิธีการมาตรฐานที่กำหนดไว้ว่า จะให้ลูกปัดลูกที่เท่าไหร่ เป็นตัวกำหนดว่าจะอยู่กลุ่มไหน เพราะฉะนั้นก็ต้องไปหา paper มานั่งอ่านดู แต่ละ paper ก็จะเขียนไปคนละกลุ่ม สองกลุ่ม แล้วแต่ละ paper ก็ใช้ตำแหน่งของลูกปัดที่ไม่เหมือนกัน ทำเอาฉันงงไปหมด จากตัวอย่างลูกปัดทั้งหมด 24 ราย ฉันจัดเข้ากลุ่มได้ 3 ราย ที่เหลือ ยังงงเป็นไก่ตาแตกอยู่ ไม่รู้ว่าจะเรียงยังไงต่อ ไม่รู้ว่าจะยึดเล่มไหนเป็นมาตรฐานดี เฮ้อ สนุกดีจริงๆ......
- แต่พรุ่งนี้ฉันจะไม่จัดลูกปัดเข้ากลุ่มแล้วล่ะ เพราะจะเอาเวลาไปค้น paper มาทุรนทุรายอ่านอีก 10 เรื่อง เพื่อเอาไว้พูดวันเสาร์นี้จ้า ฉันกะว่าจะค้นเรื่องการตรวจเพศของทารกในครรภ์มาพูด ในหลักการก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพียงแค่ว่า เวลาตั้งครรภ์ ทารกจะติดต่อกับแม่ทางสายสะดือ ดังนั้นของเสียจากเด็ก ก็จะถูกดูดซับออกมารวมถึงเซลล์ของเด็กด้วย แล้วมาทำลายในตัวแม่ ทีนี้ในเลือดแม่ก็จะมี ดีเอ็นเอของลูกรวมอยู่ด้วย แม้จะมีปริมาณที่น้อย แต่ก็สามารถตรวจได้ด้วยเทคนิคการเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอด้วยวิธี PCR เพราะฉะนั้นถ้าอยากรู้ว่าเด็กในท้องเป็นเพศอะไร เราก็ตรวจหาส่วนของโครโมโซม Y ซึ่งเป็นเพศชาย ถ้าตรวจเจอ ก็แสดงว่าเด็กเป็นเพศชาย ถ้าตรวจไม่เจอก็แสดงว่าเด็กเป็นเพศหญิง .....เห็นมั้ยว่าไม่ยาก ไอ้ที่ยากคือต้องไปปรับหน้าของเด็กญี่ปุ่น ให้เขาทำท่าว่าเข้าใจเพิ่มขึ้นอีกสักหน่อย.....อิ อิ
- วันนี้ ฉันปอกลูกพลับเผื่อแม่แมงมุม เก็บไว้ในตู้เย็นแล้วนะ อยากทานเมื่อไหร่ก็ไปเปิดตู้เย็นเอาได้เลยจ้า....
- ฉันแวะมาทานลูกพลับพร้อมคุณค่ะ....กำลังจะแวะมาถามอยู่เชียวว่า..วันนี้ยุ่งมากเลยหรือ....เจอคุณพอดี...เขยิบไปหน่อย... ขอที่นั่งบ้างซี่...ตัวใหญ่....นั่งกินที่ชะมัดเลย
- ลูกปัดของคุณนี่มันไม่จับกันเป็นกลุ่มก้อนเองหรือคะ เช่นพวกนี้ชอบเพลงไทย พวกนี่ชอบเพลงฝาหรั่ง พวกที่เหลือก็เข้าพวกอื่นๆไป..ครบ 3 พอดีเลย....พอถึงเวลาคุณก็ตะโกนเรียก...เอ้า....พวกที่รู้ตัวว่าอ้วนมาทางนี้...พวกที่ผอมๆไม่มีจะกินไปทางโน้น....พวกหุ่นดี เซ็กซี่มายืนข้างๆผมเลย...อิ...อิ....
- ถ้าได้อย่างที่แม่แมงมุมว่าก็ดีซิ ปัญหาใหญ่ของฉันคือ จะเอาเกณฑ์อะไรมาจัดกลุ่ม ในเมื่อยังไม่มีวิธีการมาตรฐานกำหนดไว้ในภาพรวม มีแต่ paper ที่เขาตีพิมพ์แล้ว คนละกลุ่ม 2 กลุ่ม แต่ละกลุ่มใหญ่ ยังแบ่งเป็นกลุ่มย่อยอีกยุบยับ นั้นยังไม่เท่าไหร่ แต่ละ paper ยังใช้เกณฑ์ลูกปัดคนละตำแหน่งมาจัดกลุ่ม แล้วฉันจะไปตามใครดีล่ะ แค่เอามาเทียบกันก็ยังเป็นไก่ตาแตกเลย..... :-p
- ว่าแล้วหาอะไรเข้าปากกินดีกว่า.....เวลามึนหัว ให้มีอะไรเคี้ยวอยู่ในปากบ้าง สมองจะได้ตื่นตัว ให้รู้ว่ายังมีอะไรต้องทำอีก อย่างน้อยก็เคี้ยวของเล่นในปาก.....อันนี้ไม่ใช่ทฤษฎีนะ ....ฉันคิดเอง....แค่หาเหตุผลประกอบการเคี้ยวของเล่นในปาก....เท่านั้นเอง
นี่...พ่อเพื่อนหมูอ้วน..เพื่อนรัก
- ให้ฉันแนะนำเรื่องให้คุณไหม เผื่อคุณสนใจ จะได้อ่านทัน 10 เรื่องในเวลา 2วันนี้
- HIV-1 gene drug resistant detection
- DNA Fingerprinting
- เทคนิค PCR-RFLP ....ในพืช
- DNAกับคุณภาพชีวิต...ที่ผมกำลังเผชิญในญี่ปุ่น...(ข้อนี้ฉันแต่งเองค่ะ อยากได้ต้นฉบับต้องติดต่อเป็นการส่วนตัว...ฮาๆๆๆ.....)
ชาวบ้านเขายังไม่มีเกณฑ์อะไรเลย...ประมาณเกณฑ์ใครเกณฑ์มัน....คุณก็เอาเกณฑ์ของคุณไม่ได้เหรอ....สายเกลียวคู่...สายเกลียวเดี่ยว...สายดำ..สายขาว...อ้าว....กลายเป็นยูโดไปซะแล้ว..คุยกับฉันท่าทางคุณจะไม่ได้งานมั้ง....มีแต่ปวดหัวมากขึ้นแฮะ
- วันนี้ฉันฟังอาจารย์ท่านหนึ่งบรรยายเรื่องการเปลี่ยนข้อสะโพก ข้อเข่า...ฉันละคิดถึงคุณแม่ของคุณที่เคยผ่าตัด...ตอนนี้ท่านสบายดีใช่ไหมคะ
- ยิ้มออกบ้างหรือยังคะ เอาน่า...เดี๋ยวหายเหนื่อยก็คิดออกเอง จะอาบน้ำก่อนไหมคะ หรือเอาน้ำราดหัวไปเลยให้มันซาบซ่าก็ดีนะ...จะได้แจ่มใส....
- วันนี้อาจารย์แพทย์ผ่าตัดเล่าให้ฟังเรื่องที่ได้ไปประชุมที่ญี่ปุ่น...(ฉันละคิดถึงคุณ)...อาจารย์ไปที่ ออนเซน...บรรยายซะฮาๆๆๆกันทั้งห้อง ตอนที่ให้ผ้าเล็กๆผืนเดียวเข้าห้อง แล้วเดินไปทั่วห้องทั้งชายและหญิง...คุณเคยไปไหมคะ
- ดีจ้า.....เอาอย่างนี้ดีกว่า แม่แมงมุมอ่านแล้วมาสรุปให้ฉันฟัง จะดีกว่ามั้ย.....
- HIV-1 drug resistant detection เป็นการตรวจหา gene ของเชื้อ HIV ในคนไข้ ว่ามีตำแหน่งไหนที่ต่างกันออกไป ซึ่งตำแหน่งที่ต่างกันนี้ จะใช้ในการบอกได้ว่า ดื้อต่อยารักษา HIV ตัวไหนบ้าง.....ทีนี้เราก็เลือกยาให้เหมาะสมกับ HIV ของแต่ละคนจ้า
- DNA fingerprint เป็นการตรวจดูลายพิมพ์ดีเอ็นเอ ซึงจะมีความจำเพาะในแต่ละคน สามารถใช้ระบุตัวบุคคล อย่างเช่นกรณีเกิดภัยพิบัติอย่าง สึนามิ มีคนตายพร้อมๆกันเป็นพันคน ศพจมน้ำเก็บไว้สองสามวันก็อืดแล้ว พออืดก็จะมองกันไม่ออกว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ก็ต้องตรวจหลักฐานทางวิทยาศาสตร์แทน ซึ่งลายพิมพ์ดีเอ็นเอ ก็เป็นหนึ่งในวิธีการระบุตัวบุคคล หรือจะใช้ในกรณีฆาตกรรม เพื่อพิสูจน์ว่าเหยื่อเป็นใคร หรือพิสูจน์หลักฐานในที่เกิดเหตุว่าเป็นของผู้ต้องสงสัยรายใด หรือจะใช้ในการตรวจพ่อ แม่ ลูกกันก็ได้ โดยอาศัยหลักการที่ว่า ดีเอ็นเอก็จะลักษณะเหมือนปาท่องโก่ คือมีขาสองข้างติดกัน ข้างหนึ่งมาจากพ่อ อีกข้างมาจากแม่ ที่นี้เราก็สามารถตรวจได้โดยเทียบกับดีเอ็นเอของพ่อ หรือแม่ ก็จะทราบได้ว่าเด็กเป็นลูกของพ่อกับแม่ที่เทียบนั้นจริงหรือปล่าว......
- ส่วน PCR-RFLP เป็นเทคนิค การเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอ ปกติหลังจากการเพิ่มปริมาณดีเอ็นเอแล้ว เขาจะเอา product ที่ได้มาวิ่งในกระแสไฟฟ้า เพื่อแยกขนาดของดีเอ็นเอ ถ้ามีขนาดเล็กก็จะวิ่งได้ไกล ถ้ามีขนาดใหญ่ ก็จะวิ่งได้ช้ากว่า หลังจากวิ่งในกระแสไฟฟ้าแล้ว เขาจะเอามาย้อมสี แล้วถ่ายภาพออกมา ซึ่งเทคนิค PCR นี้ จะระบุลงไปเลยว่า product ที่ได้มีขนาดเท่าไหร่ แล้วก็มาดูภาพถ่ายเทียบว่าได้ขาดตามที่ต้องการหรือไม่ ......ซึ่งถ้าต้องการให้ละเอียดกว่านั้น ด้วยคำถามที่ว่า แล้วรู้ได้อย่างไรว่า เจ้า product ที่มีขนาดที่ว่านั้นเป็นสิ่งที่เราอยากได้จริง ไม่ใช่สิ่งที่บังเอิญมันสร้างขึ้นเล่นๆแบบไม่จำเพาะเจาะจง เพราะฉะนั้นก็ต้องตรวจยืนยัน การตรวจยืนยันนั้น มักใช้วิธีการตัดด้วยเอ็นไซม์ตัดจำเพาะ (Restriction enzyme) ซึ่งเราจะรู้ว่าตัดได้ตรงไหน กี่
- จุด แล้วขนาดของ product ที่ได้จะมีกี่เส้น แต่ละเส้นมีขนาดเท่าไหร่ เราก็กลับเอาไปวิ่งในกระแสไฟฟ้าใหม่ ก็จะรู้ขนาด และจำนวนเส้น หากตรงกับที่เราต้องการ ก็เป็นอันยืนยันว่า สิ่งที่เราเพิ่มปริมาณขึ้นมาด้วยเทคนิค PCR นั้น เป็นดีเอ็นเอที่เราต้องการจริง ไม่ใช่มั่วนิ่ม เทคนิค PCR-RFLP ซึ่งเป็นชื่อเทคนิคกลางๆ สามารถใช้ได้กับ ทั้งคน สัตว์หรือสิ่งมีชีวิตอย่างอื่นจ้า.....
- ส่วนหัวข้อสุดท้าย คงต้องติดต่อแม่แมงมุมเป็นการส่วนตัวจริงๆ .....ส่งมาให้หน่อยซิ....อยากได้ มากถึงมากที่สุดเลยเอ้า....
- ออนเซน (onsen) เป็นการอาบน้ำร้อนในอ่าง ซึ่งจะมีทั้งแบบที่เป็นส่วนตัว หรือสาธารณะ แต่ส่วนใหญ่เขามักจะแยกชายหญิง ฉันละหาอยู่ว่า มีที่ไหนเขาให้อาบรวมกันทั้งชายและหญิงในอ่างเดียวกัน จะได้ลองไปอาบดูบ้าง.....ว่าไปแล้วฉันไม่เคยไปออนเซนที่ไหนเลย ยิ่งช่วงนี้อากาศหนาวอยู่ด้วย คนญี่ปุ่นก็จะชอบไปนอนแช่น้ำร้อนอย่างนี้กัน ฉันได้แต่เปิดก็อกน้ำอุ่นลงอ่างน้ำในห้องน้ำ แล้วก็นอนแช่.......ซึ่งเขาบอกว่าไม่เหมือน ออนเซนจ้า แต่ต่างกันยังไง ฉันก็ไม่เคยลอง ก็เลยบอกไม่ได้ เอาไว้ฉันเจอที่อย่างที่อยากเจอก่อน แล้วจะลองดู จากนั้นก็จะมาเล่าสู่กันฟัง ให้หัวเราะคิกคักกันจ้า.....
ฉันสรุปย่อๆให้ฟังนะคะ....เผื่อจะเปลี่ยนใจไม่เอาต้นฉบับ
- DNA ย่อมาจาก Done - No Answer
- เป็นเรื่องของชายหนุ่มที่พลัดพรากจากบ้านเมืองไปตามหา...สายพันธุ์ใหม่ที่ญี่ปุ่น...ชีวิตของเขาต้องตกระกำลำบากอย่างโดดเดี่ยว..มีแต่เสียงเพลง สายลม และดาวเดือนบนท้องฟ้าเป็นเพื่อน...พร้อมกับมาม่าที่เป็นเพื่อนคู่ท้องอย่างแท้จริง.....
- ....แต่ชีวิตของเขาไม่จบแค่นั้น...เขาใช้เวลาอย่างคุ้มค่า...สามารถหาความสุขให้กับตัวเองขนานคู่ไปกับความลำบากในการทำงาน...นั้นคือคุณภาพชีวิตในญี่ปุ่นของเขา...ที่พวกเราน่าศึกษาและติดตามค่ะ...
- จบ
- OK ฉันขอจำไว้นะว่า DNA แปลว่า ดันไม่มีคำตอบ (เพราะฉะนั้น....อย่า...ถาม)
- เรื่องราวของไอ้หนุ่มพุงพุ้ย หัวโล้นนี่ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย ....จบไวๆได้ก็ดีจ้า.....
เดี๋ยว...ฉันกลับบ้านก่อนนะคะ...แล้วจะแวะมาคุยด้วยใหม่..เดี๋ยวเจอกันค่ะ..
- ถึงบ้านแล้วค่ะ...อ่าน journalอยู่หรือคะ...
- เรื่องที่ฉันเอามาเสนอคุณนะ...คุณใช้เวลาเรื่องละ 1 นาที พอดีเลย..น่าสนใจดีนะคะ...จะเอาอีกไหม...ฉันจะหาช่วย.....
- ทำไมเรื่องของฉันจะไม่น่าสนใจ...ฉันละตั้งใจบันทึกเลยแหละ...อิ...อิ...แต่ถ้าคุณอยากให้จบก็จบค่ะ
- ฉันอ่านการขยายความของคุณในหัวข้อที่ฉันเตรียมไว้แล้วทำให้เข้าใจมากขึ้นค่ะ...คุณสามารถอธิบายเรื่องยากให้เข้าใจได้ง่ายดีจริง...ฉันอ่านวิชาการเรื่องนั้นๆไม่ยักกะรู้เรื่อง...สู้คุณเล่าให้ฟังไม่ได้ค่ะ
- หายเหนื่อยหรือยังคะ
เพื่อนรัก- ฉันเข้าไปทำความรู้จักกับคุณมากขึ้น....DNA...Mitochondria....ทำให้ฉันเข้าใจคุณมากขึ้นค่ะ...และขนาดฉันอ่านเรื่องเดียว ที่เป็นภาษาไทยด้วยนะคะ...ฉันยังเมาเลย...หัวบวมแถมหัวยุ่งน่าดู....แล้วแบบนี้..ฉันจะช่วยคุณได้ไงกันคะเนี่ย บอกฉันทีซี่...
เพื่อนหมู...ผู้นอนอืด
- ฉันเจอ MITOMAP: a human mitochondrial genome database—2004 update
- .....คุณสนไหม...แต่มันจะโบไปหรือเปล่าคะ...เดี๋ยวไปหาให้ใหม่
หรือเรื่องนี้คะ..ของคนไทย หัวใจเกินร้อย
- HIV/AIDS in Thailand: An Update (....The review of this topic is available elsewhere26. Briefly, the toxic effects caused by nucleosides are hypothesized to be a result of mitochondrial injury. ...)
- .....นี่ๆ...หรือเรื่องนี้คะ..ฉันชอบจัง Why do we age? Can we stop or slow our aging? ...Mitochondria : Our Biological Clocks .... ที่นี่ค่ะ...
- ..นอนหลับฝันดีนะคะ...
อรุณสวัสดิ์ แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ขอบคุณมากถึงมากที่สุดเลยจ้า ที่ช่วยค้นโน้นค้นนี่มาให้ อุตส่าห์ไปค้นเจอ mitomap ด้วย ตอนนี้ฉันก็ใช้ mitomap ในฐานะที่รวมเอกสารอ้างอิงที่เกี่ยวข้องกับ mitochondria มากที่สุดแล้ว แต่ก็ยังไม่มากเท่ากับ google
- HIV/AIDS ในแง่ของการรักษานั้น มีบางรายงานพบว่า การกินยารักษา HIV/AIDS นานๆ อาจทำให้เกิดความผิดปกติขึ้นที่ mitochondria (เรียกกันว่า polymorphism จ้า)ซึ่งอาจนำมาซึ่งโรคที่เกี่ยวข้องกับ mitochondria dysfunction เรื่องนี้เคยมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ ม.อ. สนใจจะทำแล้วเคยมาคุยกับฉัน แต่ตอนนี้คงเลิกสนใจไปแล้วมั้ง เพราะเรายังไม่มีเครื่อง sequencer อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ยังคงถกเถียงกันอีกนาน เพราะบางรายงานบอกว่า กินยาเข้าไปก็ไม่พบว่ามีการเปลี่ยนแปลงของ mitochondria อย่างมีนัยสำคัญ
- ส่วนเรื่อง Aging นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ Apoptosis ซึ่งเป็นเรื่องฮิตติดลมบนมาได้หลายปีแล้วจ้า เดี่ยวนี้อะไรๆ ก็จะถูกโยงเข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้เพื่อให้ดูทันสมัย เจ้า apoptosis เป็นกลไกของร่างการในการจัดการให้เซลล์ตาย เรียกกันว่า program cell death ซึ่งมักใช้กับ เซลล์ที่มีอายุมากหรือมีความผิดปกติ โดยไม่ทำให้เกิดการอักเสบ เป็นวิธีการอันละมุนละไมในการทำให้เซลล์ตาย มากกว่าวิธีการยิงเป้า หากเราเข้าใจกลไกการแก่และการกำจัดเซลล์ที่แก่ เราก็จะสามารถยืดอายุของเซลล์ไม่ให้แก่ หรือไม่ให้ตายได้จ้า ซึ่งก็จะเกี่ยวข้องกับ Aging แต่ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวข้องกับ หนังเหี่ยวด้วยหรือปล่าว......ทางที่ดี ถ้าไม่แน่จริง ฉันว่าอย่าไปยุ่งกับเจ้านี่เลย เพราะกลไกการทำงานของเขาจะซับซ้อนมากๆ ทำความเข้าใจยาก ไม่ต่างจากเรื่อง cytokine สักเท่าไหร่ เป็นเรื่องที่ควรค่ายิ่งแก่การสนใจของมือโปรทั้งหลาย สำหรับมือใหม่แนะนำว่าอย่าไปลอง เพราะแค่แตะหนังสือ อาการไข้ก็จะถามหาแล้วล่ะ
- ฉันกดพลาดไปหน่อย ก็เลยส่งไปก่อน
- สำหรับเรื่องราวที่ฉันจะพูดนั้น ฉันก็ต้องหาหัวข้อก่อน แล้วค่อยไปค้นหา paper ที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อนั้นๆ มา 10 เรื่อง เพื่ออธิบายให้เข้าใจเกี่ยวข้องกับห้อข้อนั้น ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ได้ผลเป็นอย่างไร เพื่อให้เห็นพัฒนางานในเรื่องนั้นๆจ้า......วันนี้แหละ จะเป็นวันที่ฉันไปงมหอยโข่งกับเรื่องนี้จ้า.....ไม่มีอะไรซีเรียส แค่ทุรนทุรายอ่านหนังสือ.....กับปรับสีหน้าเด็กญี่ปุ่นให้ทำท่าเข้าใจว่าฉันพูดอะไรเท่านั้นเอง....อิ อิ
- แม่แมงมุมอย่ากังวลเลยจ้า.....
- อย่างไรฉันก็ขอบคุณมากสำหรับน้ำใจ และไมตรีจิต ที่ช่วยค้นเรื่องราวต่างๆ มาให้ฉัน ซึ่งน่าจะทำให้แม่แมงมุมมีอาการไข้ขึ้นได้ เว็บไซด์พวกนี้ ไม่เหมาะสำหรับคนอายุมาก และไม่อยู่ในฟีลด์ เพราะอาจเกิดอาการวิงเวียนศีรษะ หรือไข้จับได้หากอยู่นาน ทางที่ดีไม่ควรอยู่นานเกินกว่า 2 นาทีจ้า.....อิ อิ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันดีใจที่กว้านมาสิบเรื่องถูกใจพ่อบ้าง...เขาเรียกว่า...มาถูกทางจ้ะ...แฮ่ๆ...ฉันเดาเก่งไหม
- เห็นด้วยค่ะที่อยู่กับวิชาการเกินสองนาทีเกิดอาการวิงเวียนคล้ายจะเป็นลม...ว่าแล้วดื่มกาแฟครึ่งแก้วดีกว่า....ของคุณค่อนแก้วค่ะ..ร้อนๆมาเลย....ดื่มซะเช้านี้จะได้มีแฮง...
พ่อเพื่อนยาก
- วันนี้ภาควิชาฯฉันทำบุญเลี้ยงพระค่ะ...หลังจากทำความสะอาดเสร็จ...ทุกคนมีความสุขดี....อ.หมอสมบูรณ์ ท่านนำสวดเอง...เก่งมะ...ฉันนำบุญมาเผื่อคุณด้วยแล้วค่ะ
- อ่านได้กี่เรื่องแล้วคะ....
พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันว่าตอนนี้คุณหัวยุ่งแน่ๆเลย...ไม่ต้องคร่ำเคร่งมากนักนะคะ เอาแค่ผ่าน(แบบยายกีตาร์...ก็พอ...ฉันเคยถามเธอว่า สอบเสร็จแล้วเป็นไงบ้างล่ะ..เธอตอบว่า...ไม่ตกหรอกแม่...ไม่ต้องกลัว....เฮ้อ...ลูกฉัน..เป้าหมายเธอแค่ไม่ตก...คาดหวังต่ำดีแฮะ แต่มันทำให้ชีวิตเธอมีความสุขดี..ไม่เศร้า....)...ฉันอยากให้คุณเป็นอย่างนั้นค่ะ
- ตอนนี้ทางนี้อากาศเริ่มจะเย็นลงแล้วค่ะ...เขาบอกว่าปีนี้จะหนาวจัดและฝนจะยืดออกไปอีก...คุณอยู่ถึงช่วงหิมะตกไหมคะ
- ฉันปอกสาลี่ที่แช่เย็นไว้ให้คุณ...ใส่ตู้เย็นไว้แล้ว...หากจะทานก็เหลือไว้ให้ฉันสองชิ้นก็พอ..กระเพาะฉันเล็ก...ทานมากเดี๋ยวอ้วน
- ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ทุรนทุรายอ่าน paper เรื่อง ฉันกำลังจะสรุปแล้วล่ะ สบายมาก.....
- ฉันก็ไม่ต่างจากเจ้ากีตาร์นักหรอก เพราะฉันไม่ได้คาดหวังอะไรมากกมายนัก พยายามหาความสุขให้ได้จากสภาพที่เป็นอยู่....
- ทางนี้อากาศหนาวแล้วล่ะ อุณหภูมิข้างนอก น่าจะประมาณ 16-18 องศา ฉันชอบเดินออกไปรับอากาศเย็นๆ ข้างนอก แต่ถ้าวันไหนลมแรงนะ .......สั่นเลยล่ะ ถ้าให้ฉันสรุปนะ อากาศเย็นน่ะไม่เท่าไหร่หรอก ถ้าไม่มีลม แต่พอมีลมมานะ เหมือนกับจะเย็นขึ้นอีกเท่าตัวเลยล่ะ
- ฉันน่าจะอยู่ไม่ถึงช่วงที่หิมะตก ยกเว้นว่าจะออกจากโตเกียวไปเที่ยวทางเหนือของญี่ปุ่น ก็อาจจะมีโอกาสได้เห็นหิมะของปีนี้ แต่ที่ผ่านมา 2 ปี ฉันเจอหิมะทั้งสองปีเลยล่ะ
- ขอบคุณมากสำหรับสาลี่แช่เย็น ฉันเหลือไว้ให้แม่แมงมุมแล้วล่ะ
- ดีจังที่งานคุณเสร็จทันเสาร์นี้... จะได้หมดห่วง (ชวนคุยได้สบาย..น่าน..เป็นซะงั้น)
- นี่คุณทานอาหารเย็นแล้วละซีคะ มาม่าต้มอีกหรือเปล่าคะ
- ฉันเอาเพลงเพราะมาฝากค่ะ OH Danny Boy เพราะมากค่ะ
เอาเพลงคึกคักมาฝากค่ะ ...ฉลองงานคุณเสร็จทัน Guantanamera
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- งานเยอะละซีท่า....
- เช้านี้ขอให้สนุกกับงานนะคะ
- ฉันเอาเพลง เพลง วนาสวาท (ถนัดศรี - รวงทอง) มาฝากเผื่อจะเอาไปร้องให้แม่สมจินฟังจ้า...
อรุณสวัสดิ์ จ้า แม่แมงมุม
- เช้าที่สดใสวันนี้ ปรากฏว่าฉันลืมหุงข้าวไว้ พอจะไปกินปรากฏว่าข้าวหมดแล้ว ก็เลยตั้งหม้อข้าวหุงไว้ก่อน แล้วก็เดินลงไปหาหมี่เหลืองผัดซีอิ้วกะไข่ดาวอีกหนึ่งฟอง แล้วขนมปัง อีกชิ้น ปิดท้ายด้วย โมจิอีกก้อน.....เห็นมั้ยว่ากินอย่างนี้จะไม่ให้พุงออกได้อย่างไร ส่วนข้าวก็เอาไว้กินตอนเย็นนี้จ้า ไม่ใช่มาม่าแล้วจ้า แต่เป็นไก่ผัดขิง กับแพนงไก่ แถมด้วยน้ำพริกเผากุ้งอีกด้วย เป็นไง น่าสนใจมาทานด้วยกันมั้ยล่ะ
- ฉันไม่ได้ฟังเพลงนี้มานานแล้ว ก็เลยฉลองศรัทธาด้วยการร้องตามไปด้วย สนุกดี.....
- ขออนุโมทนาบุญด้วยจ้า......
- พอหมดอาทิตย์นี้ แล้วอาทิตย์หน้าฉันต้องเตรียมพูดผลงานความก้าวหน้าในงานที่ทำในรอบ 3 ปีจ้า ใช้เวลาพูด 30 นาทีกะตอบคำถามอีก 15 นาที......
หมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันละขำคุณ...ทำงานจนลืมหุงข้าวเลยเหรอ...แล้วหุงพอมื้อเย็นเผื่อฉันด้วยไหมคะ..ฉันเอาแกงส้มมะละกอใส่กุ้งสดมาฝากด้วยพร้อมกับกุนเชียงทอด...ออกหวานๆหน่อย เผื่อจะได้ทานพร้อมกันเย็นนี้
- เพลงที่คุณร้องตามนั้นน่ะ เย็นนี้เราร้องกันคนละท่อนละกัน...อย่าแย่งกันล่ะ...ฉันเองชอบร้องเพลงนี้บ่อยๆค่ะเมื่อรู้สึกคิดถึงใครบางคน
- งานพูดของคุณมีมาอีกแล้วหรือคะ..พ่อนักพูด...คราวนี้คุณจะพูดเรื่องอะไรล่ะคะ บอกฉันได้ไหม...ความจริงดีนะที่ได้ช่วยงานคุณเนี่ย ทำให้หูตาฉันกว้างไกลดี ฉันรู้อะไรมากขึ้นเยอะนอกขอบเขตงานประจำ....ไม่เบื่อดีแฮะ
- ....แล้วพบกันมื้อเย็นนี้จ้ะ...(ถ้าไม่มีอะไรฉุกเฉิน)
พ่อเพื่อนหมูของฉัน
- กับข้าวที่ฉันติดมือมาฝากนั้นพ่อทานให้อิ่มเต็มที่ไปเลยนะจ๊ะ...ฉันว่าหากคุณทานข้าวเย็นกับฉัน มีหวังคงไม่ได้เตรียมตัวพูดพรุ่งนี้แน่ๆ...เพราะคงได้แต่เมาท์กัน.....เอาเป็นว่าคุณหิวก็ทานก่อนเลยจ้ะแล้วไปอ่านหนังสือ..ไม่ต้องรอ...เดี๋ยวว่างๆฉันจะมาทานทีหลัง...จานชามก็วางไว้นั่นแหละ...ฉันล้างเอง
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ฉันไม่อยากจะบอกว่า ฉันยังอ่านไม่เรียบร้อยเลย ล่ะ คงต้องขอตัวไปอ่านก่อนให้เรียบร้อย กลีบโง้งๆ กลีบเดียว คมกริบ เหมือนที่แม่แมงมุมรีดให้ไง
- ชอบจังเลย ถูกใจสุดสุด กินแล้วไม่ต้องล้าง.....อยากตะโกนดังๆ ว่า.....เฮ........
พ่อเพื่อนหมูของฉัน
- ฉันว่าแล้วงานนี้น่ะมีคนเฮ....
- ฉันเอาน้ำส้มคั้น(หน้านี้ไม่ค่อยจะหวานนัก)มาฝาก พร้อมกับขนมขบเคี้ยวค่ะ...อย่าทานหล่นจนมดขึ้นล่ะ ฉันขี้เกียจ(ถูกปลุก)มาทำความสะอาดกลางดึก....
- เดี๋ยวดึกๆ....พระจันทร์ขึ้น ฉันจะแวะมาตรวจงานค่ะ.....(แน่ะ...มีค้อนด้วย...อ่านหนังสือไปจ้ะ...)
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ข้างนอก ฝนกำลังตกหนัก แต่ฉันคงต้องค่อยๆ หิ้วหัวอันหนักอึ้งของฉันกลับบ้านเสียที จะได้ไปลองซ้อม พูดยังไงให้คนงงเล่นสักที......
- ขอบคุณแม่แมงมุมมากที่ช่วยเป็นธุระ จัดหาของกินมาฝากอยู่เรื่อยๆ สมเป็นเพื่อนรักจริง....
- ที่นี่ไม่ค่อยมีมดหรอก แม้จะหกเรี่ยราดอย่างไรก็ตาม มดคงไม่ค่อยชอบที่อากาศหนาวๆมั้ง ก็เลยอพยพไปอยู่บ้านเราหมดแล้ว แม้แต่ยุงก็ด้วย คงหนาวตายหมดมั้ง ฉันเคยเห็นบ้างตอนที่อากาศยังไม่หนาว แต่ก็ไม่เคยถูกกัด คนญี่ปุ่นคงเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนมั้ง เพราะไม่ดุเลย พออากาศหนาว เขาคงเก็บไว้ในบ้าน ไม่ปล่อยให้บินออกมาเล่น กลัวจะสั่นแล้วกลับบ้านไม่ถูก ฉันก็เลยไม่เคยเห็นยุงอีก แม้จะเปิดหน้าต่างรับลมเย็นๆไว้ก็ตาม
- เสียใจด้วยนะ วันนี้คงไม่มีพระจันทร์ให้แม่แมงมุมได้ยล.....
- ถ้าไม่หลับคาโต๊ะไปเสียก่อนแล้วจะลุกขึ้นมาคุยใหม่จ้า....
พ่อเพื่อนหมูอ้วนของฉัน
- จริงอย่างพ่อว่า...ฉันเห็นพระจันทร์เสี้ยว รัศมีไม่มากนัก...ที่เหลือเป็นเมฆเต็มไปหมด...ลมหนาวเริ่มพัดโชยมาจริงๆค่ะ
- นอนหลับคาโต๊ะจริงๆด้วย....ฉันกะว่าจะมาหาก่อนหน้านี้...แต่กลัวอดใจชวนคุยไม่ได้..เลยรอให้พ่ออ่านท่องจนคล่องแคล่วก่อน...ลงนอนบนที่นอนได้แล้วจ้ะ...ก่อนที่จะสว่างคาตาไปซะก่อน...ฉันจะปิดโคมไฟให้...เสื้อผ้าฉันจัดหาให้แล้ว...กลีบไม่โง้งเท่าไหร่นะคะเพราะฉันก็เริ่มง่วงงัวเงีย...ใครถามก็บอกว่าคุณรีดเองก็แล้วกัน...อิ...อิ....
- ส่วนอาหารเช้านั้น หากหิว...ตอนเช้าก็ตื่นขึ้นมาทาน...ไม่ต้องคอยฉัน แล้ววางจานไว้แถวนั้นแหละ...ฉันจะเข้ามาเก็บล้างให้เองจ้ะ....
- ...เดี๋ยวถ้าฉันทำให้คุณตื่น...ฉันจะแวะมาอีกและกันเผื่อคุณจะต่อว่าฉันที่ทำเสียงดัง...แต่ถ้าคุณหลับยาวก็เจอกันตอนเช้านะจ๊ะ...ฝันดีจ้ะ
s o m p o r n p
คร๊อกฟี้
คร๊อกฟี้
คร๊อกฟี้
อ๊ะๆๆ...น้องอึ่ง....
- มาก็ดีแล้วจ้ะ ไปปิดหน้าต่างเลยไป...แง้มๆไว้นิดเดียวพอเลย เดี๋ยวลมแรงไปพรุ่งนี้พี่เค้าจะเจ็บคอ นำเสนอผลงานเสียงไม่ใส..แล้วน้องเองก็เข้านอนได้แล้วนะจ๊ะ..ไป...ไปนอนกัน...good night จ้ะ
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อดอกมะลิ
- วันนี้อากาศตอนเช้าเริ่มเย็นมากขึ้น..ฉันว่าจะเข้าหน้าหนาวแล้วแหงๆเลย...เดี๋ยวคงต้องไปค้นเสื้อผ้าหนาๆเตรียมไว้ให้แก๊งซ่าที่บ้าน
- เช้านี้ขอให้เป็นเช้าที่สดใสของคุณ และขอให้การนำเสนอผ่านไปโดยดี ไม่ติดขัดนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจและเอาใจช่วยอยู่ข้างเวทีค่ะ....
- ฉันอุ่นข้าวและกับที่เหลือให้แล้ว...กาแฟค่อนแก้วของคุณค่ะ...หัวจะได้ปิ๊ง...แล้ววางจานชามไว้นั่นเลยฉันล้างให้ เดี๋ยวไม่ทัน...
- โชคดีนะคะ
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ผ่านไปแล้วล่ะด้วยดี เป็นการนำเสนอที่ราบรื่นดีจ้า ฉันใช้เวลาประมาณ 15 นาทีในการนำเสนอ 10 เรื่อง พร้อมกับมี 1 คำถามจาก sensei แต่ฉันก็ตอบได้จ้า......เด็กๆ ญี่ปุ่นทำสีหน้าเข้าใจดีมาก.....เที่ยงวันนี้ ฉันก็เลยต้องพาไปหาอะไรทาน ตอบแทนที่พวกเขาทำสีหน้าได้เหมือนจริงมาก
- เช้านี้อากาศสดใส อากาศอุ่นขึ้นกว่าเมื่อวานนิดหน่อย แต่คงต้องใส่เสื้อสองชั้น ไม่งั้นก็จะเย็นเกิน วันนี้แดดออกจัด แต่ไม่ร้อนจ้า....ฉันชอบอากาศช่วงนี้ เพราะเดินเล่นแล้วเหงื่อไม่ออก เดินสบาย ลมเย็นๆพัดมาปะทะหน้า เย็นชื่นใจ
- ฉันก็แค่เฮ...เล่นเท่านั้นแหละ ใครจะใจดำให้แม่แมงมุมเก็บไปล้างได้ ....
- งานหนักของฉัน คือ อาทิตย์หน้าจ้า .... รายงานความก้าวหน้าในรอบ 3 ปี.....ฉันยังรู้สึกว่า ในหัวยังอุดมไปด้วยขี้เลื่อยอยู่เลย ในอาทิตย์นี้ ฉันต้องหาทางแคะขี้เลื่อยออกมาก่อน แล้วค่อยหาอะไรยัดใส่เข้าไป จะได้ไม่มีปัญหาตอนพูดอาทิตย์หน้า
- ฉันยังเหลือการพูดอีก 3 ครั้งจ้า อาทิตย์หน้าพูดรายงานความก้าวหน้าในรอบ 3 ปี ถัดไปเดือนหน้าพูดรายงานความก้าวหน้าในรอบ 1 เดือน ซึ่งอันนี้สบายหน่อย เพราะพูดได้ว่า.....I have just waited for sequencing clean up kit. But up to now, it have not send from the paradize yet. May be we have to order that one from the other angels, instead. แล้วครั้งสุดท้าย เขาให้ไปหาเรื่องมาพูด อะไรก็ได้ 1 เรื่อง
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันดีใจจ้ะที่งานของคุณผ่านไปด้วยดี ทำให้แม่พวกเด็กๆชาวญี่ปุ่นยิ้มได้....sensei..คงภูมิใจในตัวคุณนะคะ...จริงๆฉันว่าคุณเลี้ยงเผื่อคราวหน้าไปเลยไม่ดีเหรอ...จะได้สบายใจชิวๆ...
- จานที่ฉันล้างไว้นั้น..รอคุณเก็บคว่ำเข้าที่จ้ะ....งานบ้านที่ฉันทำให้นั้นไม่ต้องห่วงค่ะ....คุณเสร็จงานยุ่งๆเมื่อไหร่ฉันเอาคืนแน่ๆ....อิ....อิ....
- ฉันเอาสิ่ว...ค้อน...มาช่วยแคะขี้เลื่อยออกจากหัวคุณ....เอียงหัวมาซี่ ฉันจัดการให้..ถนัดนักละเรื่องนี้..อิ...อิ....
- แล้วเรื่องถาดสวรรค์..ที่นางฟ้าชาลียังไม่ส่งมาให้น่ะ..ฉันละหวาดเสียวว่ามันจะมาถึงก่อนวันเสนองาน สองสามวัน...เราจะยุ่งกันใหญ่...ฉันว่าทางที่ดีตอนนี้เราแอบโทรฯบอกนางฟ้าว่าอย่าเพิ่งส่งมาให้ตอนนี้ดีกว่า...เอามาหลังวันเสนองานก็แล้วกัน..ดีไหม๊.....อิ...อิ....
ไอ้เพื่อนยาก
- เย็นย่ำสนธยาแล้วยังไม่เอาหัวมาเคาะขี้เลื่อยออกอีก.....แล้วอย่ามาบ่นนาถ้าฉันจะให้แม่สมจินเป็นคนเคาะให้น่ะ...เธอเคาะไม่เลี้ยงจริงๆด้วย...
- ...เอ.....หรือนางฟ้าส่งของมาถึงแล้ว...เลยต้องทำงานให้หนำใจที่คอย...ฮาๆ......
- เย็นนี้มีอะไรทานไหมล่ะคะเนี่ย....ถ้าทางจะไม่หุงข้าวเพราะอิ่มมาตั้งแต่เที่ยงแล้ว
แม่แมงมุม เลือดร้อน
- วันนี้ฉันเข้า g2k ช้ามาก ก็เลยไม่ได้เข้ามาคุย
- ตอนบ่ายฉันเอาหัวโขกๆ เอาขี้เลื่อยออกไปบ้างแล้วล่ะ ได้ออกมาเยอะเหมือนกัน กลัวคำขู่ของแม่แมงมุม เลยแงะขี้เลื่อยออกจากหัวเองจะดีกว่ามั้ง.....
- ว่าถาดสวรรค์จะมาน่ะ ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่ ถ้าไม่มาจริงๆ ฉันอาจต้องกลับไปใช้วิธีโบราณในการทำความสะอาดลูกปัด ซึ่งทำได้ช้ามาก แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ ก็คงต้องทำแหละ ดีกว่ารอแบบไม่รู้คืนรู้ตะวัน ไม่รู้วันรู้เวลา เหมือนแม่เทพธิดาดอย ของคุณหมอพันทิวา สินรัชตานันท์
- เย็นนี้ ฉันไปซื่อ หมี่เหลืองผัดซีอิ๊ว กะข้าวหมูทอดกินจ้า เป็นของที่เขาทำเป็นแพ็คขาย เอามาอุ่นในไมโครเวฟ แล้วกินได้เลยจ้า.....ค่อยยังชั่วหน่อย แต่รสชาดออกไปทางหวานสักหน่อย ก็ยังดีกว่ามาม่าผัด ที่ยังเหลืออีกครึ่งชาม ฉันยังไม่กล้าไปเปิดดูกลัว.....ของที่กินจากออกมา
- ฉันอ่านบันทึกวิชาการของแม่แมงมุมแล้วจ้า.....คงต้องชมแม่แมงมุมว่า.....เก่งจริง......เก่งจริง......เก่งจริง.....
พ่อหมูอ้วน เลือดเย็น
- ดีแล้วที่เคาะเอาหัวขี้เลื่อยออกเองซะบ้างจ้ะ...ไม่งั้นเดี๋ยวจะเดือดร้อนโรงพยาบาลแถบนั้น..
- ถ้าถาดสววรค์ที่ว่าน่ะมาไม่ทัน คุณจะเริ่มลงมือล้างลูกปัดวิธีเก่าเมื่อไหร่ล่ะคะ... เราเอากลับมาทำต่อบ้านเราไม่ได้เหรอ...
- เย็นนี้ฉันทานยำปลาดุกฟู...ปลาสามรสด้วย...อิ่มแปร้ พุงกางเลย...อยากทานบ้างไหม วันหลังฉันจะเอามาเผื่อ...
- บันทึกวิชาการน่ะฉันเขียนๆไปงั้นแหละค่ะ..เดี๋ยวเค้าจะว่าเพื่อนคุณได้ว่าไม่ค่อยมีสาระเอาซะเลย....จริงๆแล้วฉันวางแผนเข้าสู่การปรับปรุงกลุ่มงานในงานวิสัญญีที่ฉันอยู่จริงๆค่ะ...ทำกันมากมาย...ต่างคนต่างทำ...เราเริ่มคุยกันในทีม PMQAที่ฉันเคยเล่าให้คณฟัง...มี อ.หมอสมบูรณ์(หัวหน้าภาคฯ), อ.พนารัตน์(ดูคุณภาพการเรียนการสอน) และฉัน(ดูคุณภาพบริการ) เราจะเอามาช่วยกันดูให้เป็นคุณภาพที่รวม PMQA TQA HA....ฉันจึงต้องเปิดบันทึกนั้นขึ้นเพื่อหวังผลระยะยาว อันเป็นงานที่กำลังจะทำต่อไปค่ะ....
- อุย...คุยวิชาการนานเกินสองนาที...เริ่มเวียนหัวซะแล่ว....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- รูปนั้นดูเป็นทางการไปหน่อย ของฉันต้องหัวล้าน พุงพุ้ยอย่างนี้ ถึงจะค่อยเหมือนตัวจริงหน่อย
- พอขี้เลื่อยหลุดออกไปจากหัวบ้างแล้ว ฉันรู้สึกหัวกลวงๆ ยังไงไม่รู้ สงสัยขี้เลื่อยที่มีอยู่ คงช่วยเพิ่มน้ำหนักสมองให้รู้สึกหนักๆเข้าไว้ พอของหนักๆหายไป ก็เลยไม่ค่อยชิน รู้สึกเหมือนโง่ๆ ยังไงก็ไม่รู้
- ฉันล่ะคิดถึงอาหารรสจัดจริง อย่างประเภทยำ....ที่ไม่ใช่ ยำ ยำ....แค่มาม่าฉันก็เอียนแล้วล่ะ ยำอย่างที่แม่แมงมุมว่ามานั่นแหละ นี่ถ้าได้ส้มตำอีกสักจานนะ.....โอ้ย น้ำหนักคงขึ้นได้อีกสักกิโลมั้ง....
- ฉันเชื่อว่าแม่แมงมุม มีความสามารถที่จะทำงานพวกนี้ได้เป็นอย่างดี.....อาจารย์สมบูรณ์ท่านเป็น modulation ที่ดีอยู่แล้ว ที่เหลือก็เป็นงานของแม่แมงมุมไง.....อิ อิ
- งานพวกนี้ อย่าทำคนเดียว.....ถ้าเราเป็นหัว แล้วต้องคิดเองทำเอง....สุดท้ายจะแห้งเหี่ยว.....เพราะฉะนั้น อย่าคิดคนเดียว หาคนมาช่วยกันคิด หาคนมาช่วยกันทำ จะได้เป็นความคิดร่วมกัน แล้วช่วยกันทำ.....เราเป็นเพียงคนไกด์ให้มาในแนวทางที่ควรจะเป็น เรื่องนี้สำคัญมาก เมื่อไหร่ที่เป็นความคิดเราคนเดียวแล้ว สุดท้ายก็จะเหลือเราทำอยู่คนเดียว....จริงๆนะ
- ฉันชักจะคุยในเรื่องที่ทำให้แม่แมงมุม เวียนหัวมากขึ้นแล้วซิ
- รู้สึกเหมือนกันว่า หมู่นี้ออกจะไปแนวบันเทิง เริงคดีสุดโต่งซะมากกว่าวิชาการนะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันชอบภาพที่คุณเอามาฝากมากๆค่ะ น่ารักจริงๆ...คุณวาดเองรึเปล่าคะ...ชอบจังเลย...
- เรื่องงานนั้นขอบคุณมากๆค่ะที่แนะนำฉัน...อาจารย์สมบูรณ์สั่งนักสั่งหนาว่า...ไม่ให้ทำคนเดียว.....เหมือนที่คุณบอกค่ะ...ฉันจะจำไว้...
- แล้ววันหลังฉันจะเอาส้มตำมาฝากค่ะ...อิ...อิ...
รูปนี้เพื่อนรัก...Mito..superman ค่ะ
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- รูปนี้ฉันเอามาจากเน็ตจ้า ชื่อภาพไมโตแมน ฉันนะไม่มีความสามารถด้านการวาดภาพหรอก เพียงแต่ภาพนี้ มีทั้งหัวล้าน และพุงพุ้ยเหมือนตัวฉันเลย
- ฉันคงต้องไปนอนแล้วล่ะ นี่ก็เกือบตีหนึ่งแล้ว
สวัสดีตอนสายจ้า แม่แมงมุม
- เมื่อคืนนี้ฉันนอนไม่หลับ นึกทบทวนไปมาเกี่ยวกับการล้างลูกปัด ถ้าไม่ล้างวิธีโบราณที่ทั้งเสียเวลา และวุ่นวายในการทำแล้ว มันยังมีถาดล้างมหัศจรรย์อีกชนิดหนึ่งที่เขาเอามาทำความสะอาดปฏิกิริยา PCR ก่อนที่จะนำ PCR product ไปทำอย่างอื่นต่อ ซึ่งเมื่อก่อนฉันก็ใช้แบบถาดนี้เหมือนกัน แต่เนื่องจากมันล้างได้สะอาดสู้แบบหลอดไม่ได้ ฉันก็เลยหนีไปล้างแบบหลอดแทน ไอ้เจ้านี่หลักการเป็นตะแกรงกรองเหมือนกับถาดนางฟ้า ฉันก็เลยคิดว่าถ้าเราเอาถาดมหัศจรรย์มาแทนถาดนางฟ้า จะได้หรือไม่
- โชคอาจจะเข้าข้างฉัน เพราะถาดทั้งสองใช้หลักการเดียวกัน เพียงแต่ขนาดของรูตะแกรงอาจต่างกัน แน่นอนเจ้าถาดนางฟ้าย่อมมีรูเล็กกว่าแน่ๆ ซึ่งน่าจะมีผลอย่างมาก ถ้าลูกปัดของฉันเป็นลูกกลมๆ เพราะมันน่าจะรอดรูใหญ่ๆออกไปได้ แต่นี่ลูกปัดของฉันเป็นแท่งเหมือนชอล์ค หรือผอมบางเป็นไม้ตะบอง โอกาสที่เขาจะทำรูให้ใหญ่ต่างกันน่าจะเป็นไปได้น้อย งั้นฉันก็ยังพอมีหวัง
- แต่ถ้าโชคไม่เข้าข้าง โดยเทคโนโลยีอาจจะซับซ้อนกว่าการกรองธรรมดา นั่นหมายถึงมีการใช้ resin จับกับสีในปฏิกิริยาที่ฉันใช้ทำลูกปัด แล้วสีนี้ไม่ได้ถูกกรองธรรมดา แต่ใช้เทคโนโลยีทางด้านการจับกันของประจุ นั่นหมายถึงฉันล้มเหลว ยังไงก็ต้องกลับไปใช้วิธีโบราณ หรือไม่ก็ขึ้นคาน รอว่าเมื่อไหร่ เขาจะเอาถาดนางฟ้ามาเชิญลงจากคาน
- โอกาสเป็นไปได้ 50:50 ฉันก็เลยทนต่อไปไม่ไหว ลุกขึ้นมาตอนตีสอง เดินต้วมเตี้ยมไปที่ห้องแล็บ แล้วลงมีพิสูจน์เลยว่าโชคจะเข้าข้างฉันมั้ย เมื่อคืนฉันก็เลยย้อมสีลูกปัด กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปตีสี่ ฉันเขียนถึงแม่แมงมุมตอนตีสี่กว่าๆ พอโพสปรากฎว่า server มีปัญหา ก็เลยละลายไปกับสายลม กว่าจะหิ้วหัวฉันกลับมานอนได้ ก็ฟ้าเริ่มสางแล้วล่ะ
- ฉันกลับไปล้างลูกปัดตอน แปดโมงเช้า ด้วยเจ้าถาดมหัศจรรย์ แล้วจับเข้าเครื่องนับแยกสีลูกปัดไปแล้ว อีกสักชั่วโมงสองชั่วโมง ฉันก็จะรู้แล้วล่ะว่า.......สิ่งที่ฉันคิดนั้น....ถูกหรือผิด
- แม่แมงมุมอาจจะคิดว่า ทำไมถามสาวยาคูลท์ล่ะ เพราะเขามักจะบอกว่า อยากรู้ที่สิ่งสรรค์ ถามสาวยาคูลท์สิ หรือไม่ก็หาเอาจากเน็ต สิ่งที่ฉันจินตนาการทั้งหลายนี่ ไม่ได้มีข้อมูลสนับสนุนมากนัก เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นความลับทางการค้า ซึ่งเขาไม่ได้เปิดเผยในรายละเอียด เพียงแต่บอกเป็นนัยๆ ว่าถาดของเขานี่ใช้หลักการแบบไหน ฉันก็เลยต้องทดลอง.....เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันจะร้อง.....ยูเรก้า......หรือว่า....เฮ้....ไปหาแห้วกินดีกว่า.....
- ขอพระเจ้า....อวยพระพร....อาเมน.....สาธุ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเห็นความมานะพยายามของคุณแล้วฉันทึ่งมากๆค่ะ....นี่ง่วงนอนบ้างไหมคะเนี่ย
- ถามสาวยาคูลท์น่ะถูกแล้ว....เพราะจริงๆน่ะเรื่องคิดอะไรแปลกๆ แผลงๆเนี่ยฉันก็ชอบนะ....แต่เดิมฉันไม่ค่อยรู้เรื่องของคุณในการทำวิจัย...อ่ะ.....คราวนี้ฉันพอเห็น key word แล้วค่ะ...น่าสนุกดี...จะลองคิดเล่นๆ เผื่อคนนอกบ้านจะมองเห็นอะไรที่แตกต่างไป...น่าสนุกจ้า....
- เมื่อคืนนี้ฉันก็ทำ Mitomanให้คุณหนึ่งตัว...แต่netล่มเช่นกัน..เดี๋ยวส่งมาให้จ้ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- นี่ค่ะ ของดี....ฉันทำให้อ้วนหน่อยจะได้เห็นพุงพุ้ยค่ะ
ผมคือ Mitosuperman...ครับ
- ขอพระเจ้า....อวยพระพรให้คุณประสบความสำเร็จ....อาเมน.....สาธุ
- นี่ก็อีกตัวจ้ะ....ฉันเห็นอากาศเย็น คุณจะหนาวเลยจับใส่เสื้อผ้าให้ดูอุ่นขึ้นหน่อยจ้ะ...อ้อ...เห็นไหมว่าใส่วิกให้ด้วย ไม่เห็นหัวล้าน...อิ..อิ....
- ว่าจะจับดมยาสลบอยู่เชียวเพราะไม่ยอมหลับยอมนอน... ทำแต่งาน....แต่ฉันยังหาอุปกรณ์ดมยาไม่เจอ น้องที่อยู่เวรเอาไปใช้หมดจ้ะ
มาเยี่ยมครับ อิอิ
ครูบา....... ตัวจริงอยู่นี่ครับ ประธานคณะกรรมการฯ ที่พูดถึง
15. ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
เมื่อ ส. 20 ต.ค. 2550 @ 12:21 [429385] [ลบ]
- นึกออกอีกอย่างหนึ่ง
- เราจะจัดประกวดเล่าขำขัน
- หรือเรื่องเสนอเรื่องขบขัน
- รางวัลงามเชียวละ
- แต่..เอ เราจะโยก คนชอบวิ่ง ไปเป็นกรรมการดีไม๊ อิอิ
เรียน คุณหมอ
คนชอบวิ่ง ค่ะ
คนชอบวิ่ง ค่ะ- นับว่าเป็นเกียรติค่ะที่ท่านแวะมาทักทาย...
- จะช่วยท่านเป็นกรรมการก็ได้ค่ะ...แต่ต้องมี..."คู่หูคู่ฮา...คู่หมูคู่แมงมุม"ค่ะ...ไม่งั้นอาจฮาแป้กค่ะ....
- พ่อครูท่านเองก็มีมุกฮาสนั่นอยู่แล้ว...ท่านเองก็มีมากมายก่ายกองค่ะ...ส่วนดิฉันกับเพื่อนนั่นประเภทฮานอกเวทีค่ะ...อิ...อิ....
- ท่านเป็น.."คนชอบวิ่ง"....ไม่เหนื่อยบ้างหรือคะ ดิฉันมีเพื่อน..."คนชอบนอนอืด"ค่ะ....วันหลังจะแนะนำให้รู้จักค่ะ
- ขอบคุณค่ะที่ท่านแวะมาค่ะ
หมูอ้วน...ไอ้เพื่อนยาก
- นี่คุณเผลอนอนหลับไปหรือไปลุ้นถาดสวรรค์คะ...ถ้าเผลอหลับไปฉันก็มาปลุกค่ะ...ตื่นๆๆๆๆ....ไปดูที่ห้องแล็ปเร้ว....ฉันก็มาตามรอลุ้นกับคุณด้วย...เป็นไงคะ...ได้ผลใช่ไหม...พระเจ้าเข้าข้างไหมคะ....
- ถ้าเขาจะยังดื้อ....ทำให้คุณทำไม่ได้...ฉันว่าคุณจับเจ้าลูกปัดทั้งหลายไปเล่นโยคะดีกว่าค่ะ พอเจอรูก็ม้วนตัวให้กลมๆ รอดรูไปเลย...หรือทำให้เธอกลัวตายต้องหนีลงรูให้ได้เอาชีวิตรอด เดี๋ยวเธอก็พยายามรอดรูไปเอง...แต่ไม่รู้ว่าเธอจะสละสิ่งสำคัญเพื่อรอดรูจนไม่เหลืออะไรให้คุณศึกษาหรือเปล่านะคะ
- .....อีกวิธีก็จับตะแกรงถาดสวรรค์เรียนโยคะ...พอน้องลูกปัดมาก็ทำตัวให้นิ่ม ปล่อยให้น้องรอดโดยดี ไม่ให้กระเทือนกาย...จะไหวไหมเนี่ย....
- เอ้า...ว่าไงคะ...ฉันมาตามงานค่ะ...
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของแมงมุม
- ฉันแวะเวียนมาบอกคุณ...ว่าช่วงนี้netอืดเหลือทนและล่มบ่อยมาก...ถ้าไม่อยากหัวเสียก็พิมพ์ใส่wordไว้แล้วค่อยcopyมาลงจะดีกว่าค่ะ..10นาทีดี 5นาทีเสีย....เดี๋ยวพ่อจะหงุดหงิด
- ผลงานเป็นไงน้อ....ทำใจนะจ๊ะพ่อ...ถ้ามันได้ผลดีฉันก็ดีใจด้วย แต่หากมันไม่ได้ก็ช่างมันเน๊อะ แล้วค่อยๆหาทางใหม่...ทางออกมันมีคอยพ่ออยู่แล้ว แต่มันเป็นเขาวงกตเลยยากหน่อย...อย่าเพิ่งท้อนะจ๊ะ....
- ...คุณอาบน้ำนอนสักงีบท่าจะดี แล้วค่ำๆก็ออกมานั่งรับลมเย็น...สูดอากาศ...แหงนหน้าดูพระจันทร์เสี้ยว ดูดาวกัน...
กฤษณา สำเร็จ
เพื่อนหมูอ้วนของฉัน
- ป่านนี้แล้วเน็ทยังอืด เอื่อยอยู่เลยค่ะ...ฉันไม่สามารถรอ log in ได้..เลยมาทั้งตัวอ้วนกลมค่ะ...
- ฉันเอากับข้าวเย็นมาฝาก เป็นปลาเผาตัวโต....คุณทานปลาไหมคะ ร้านนี้น้ำจิ้มอร่อยมากๆค่ะ...ผักกาดขาว สด กรอบน่าทาน....ฉันแขวนไว้หน้าห้องนะคะ...หวังว่าไม่มีแมวขโมยล่ะ...
- ผลงานคุณว่าไงคะ...ฉันคอยลุ้นอยู่
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันมีปัญหาที่เข้ามาไม่ได้ค่ะ...ทั้งๆที่พยายามตลอดทั้งวัน...ฉันกด Ctrl F5 ออกบ่อยไป...ถ้าโชคดีคงpost ได้ค่ะ..จะลองอีกที
พ่อหมูอ้วน เพื่อนฉัน
- คุณอาจจะหลับแล้วเพราะดึกพอควร
- ฉันแวะมาบอกว่า...ดูเหมือนจะ comment ไม่ได้....login นานมากจนเหมือนจะไม่ได้...ฉันเขียนถึงคุณหลายบันทึกแต่post ไม่ได้...เหมือนมันไม่ยอมไปแต่ บันทึกล่าสุดนี่ยอมแฮะ..ก็มาโผล่ได้เหมือนกันค่ะ...
- ผลการทดลองของคุณเป็นไงคะ
คืนนี้... เผื่อคุณนอนไม่หลับอีก...ฉันเอาน้ำเต้าหู้ร้อนๆมาฝากค่ะ มาพร้อมกับปาท่องโก๋ตัวเล็กๆ กรอบๆจิ้มสังขยา...อย่าอดนอนจนเสียสุขภาพนะคะ...ขอให้งานคุณสำเร็จโดยไวค่ะ
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ฉันตื่นมาตอนเช้า กับวันที่สดใสอีกวัน ท้องฟ้าวันนี้ ไร้ก้อนขี้เมฆอีกแล้ว เป็นฟ้าที่เป็นสีฟ้าจริงๆ ไม่มีอะไรมาบดบังเลย บ้านเราคงหาท้องฟ้าอย่างนี้ค่อนข้างยาก เพราะแถวบ้านเราเมฆราคาค่อนข้างถูก เทวดาก็เลยเหมาไปโปรยเล่นบนท้องฟ้า ข้างนอกอุณหภูมิสัก 16-18 องศาจ้า กำลังสบาย เป็นช่วงที่ถือว่าอากาศสบายที่สุดละมั้ง ถัดจากนี้ไปอีกสักหน่อยก็จะหนาวขึ้น แล้วต้นไม้ก็จะเปลี่ยนสีแล้วล่ะ ก่อนที่จะสลัดใบทิ้ง ช่วงเดือนหน้านี้จะเป็นช่วงต้นไม้เปลี่ยนสี ซึ่งจะสวยมากถึงมากที่สุด
- สำหรับการทดลองเมื่อคืนนั้น เทวดาแทงกั๊กจ้า ฉันเลือกทำในตัวอย่างจำนวนไม่มาก และเป็นตัวอย่างที่ยังขาดช่วงอยู่ไม่มากนัก อาจเป็นเพราะเป็นตัวอย่างที่เป็นปัญหาก็ได้ เลยเป็นช่องให้เทวดาแทงกั๊กจ้า เพราะผลออกมาเหมือนเดิม ต่อเส้นได้ไม่ครบจ้า แต่ฉันลองเทียบผลเก่ากับผลใหม่ ปรากฎว่า เจ้าเส้นใหม่ของฉันนั้น มีสีสันสดใส อ่านได้ชัดเจนจ้า เพียงแต่จำนวนลูกอาจน้อยกว่าเส้นเก่าเล็กน้อย ซึ่งฉันคงต้องดูว่าเล็กน้อยนี่จะมีปัญหาในการต่อให้ครบเส้นหรือเปล่า ฉันก็เลยทำอีกรอบ เอาตัวอย่างใหม่ที่ไม่เคยทำมาลองทำดู วันนี้ก็จะรู้แล้วล่ะ
- ฉันตอบคำถามได้ว่า ตกลงเขาใช้การกรองเป็นหลัก ไม่มีอะไรที่ซับซ้อนกว่าการเอาตะแกรงมาร่อนจ้า แล้วรูตะแกรงก็ไม่น่าจะแตกต่างกันจ้า สรุปก็คือ น่าจะใช้ได้จ้า แต่คงต้องลองให้มากกว่านี้ก่อน เพื่อดูว่ามีปัญหาอะไรอีกไหม
- ขอบคุณมาก สำหรับเสื้อผ้าและวิกผม แหมไม่นึกว่าพอกระสือใส่เสื้อผ้าและวิกผมนี่จะดูดีขึ้นมาอีกเยอะเชียว รู้อย่างนี้น่ะหามาใส่นานแล้ว ไม่โชว์ไส้โชว์พุงไว้นานขนาดนี้หรอก
- ขอบคุณมากจ้า แม่แมงมุมที่เป็นห่วงใยในสิ่งต่างๆ นับเป็นน้ำใจดีงาม อันเป็นลักษณะเด่นของแม่แมงมุมจ้า.....
- เมื่อวานฉันได้รับเมล์จากเพื่อนคนหนึ่ง ว่ามาถึงญี่ปุ่นแล้ว ฉันก็เลยออกไปเม้าตั้งแต่บ่ายสองจนถึงสองทุ่ม ......ฮ่า ฮ่า ได้คุยภาษาไทยจนฉ่ำปอดเลยล่ะ.....สบายใจจริง......แล้วกลับมาทำงานต่อจ้า แต่เข้า g2k ได้ช้ามาก ฉันก็เลยไม่ได้ post จ้า
สวัสดีจ้ะ พ่อเพื่อนหมู"สามบ้านค่ำ"
- เมื่อเช้านี้ฉันเกือบหน้างอไปทำงานเพราะตื่นมาไม่เห็นพ่อทิ้งร่องรอยไว้...คิดว่าสลบคาห้องแล็บ กอดสายลูกปัด..ครอกฟี้...ไม่กลับบ้านกลับช่องซะแล้ว...สักพักฉันไปแวะ GotoKnow Monitor เห็นหน้าพ่อเต็มตา...เลยค่อยยิ้มออกหน่อยก่อนไปทำงาน...ฉันอุตส่าห์แวะทักทายแต่เช้า...netล่มอีกตามเคย...เลย..วัยรุ่นเซ็งเลย...
- ฉันดีใจที่ยังพอมีทางออกในงานของคุณค่ะ...
- ....และก็ดีใจที่คุณมีเพื่อนคุย จะได้ไม่เหงา แต่จะขอเปลี่ยนสมญานามเป็น...."พ่อบ้านเดียว(ก็)ค่ำ"...ดีกว่า..อิ....อิ...
ว่าไงจ๊ะ...พ่อเพื่อนหมูบ้านเดียวค่ำ....
- ผลของห้องแล็บเป็นยังไงบ้างจ๊ะ....ฉันว่าถ้าคุณเจอเทวดาเอาแต่โปรยเมฆละก้อ....ส่งถาดสวรรค์มาให้คุณจะดีกว่ามั้ง...เลิกกั๊กไว้ได้แล้ว...
- วันนี้ฉันดมยาสลบเด็กอายุ1ขวบที่ข้อสะโพกอยู่ไม่ถูกที่...มันออกมานอกเบ้าของมันตั้งแต่เกิด ต้องจับมันยัดเข้าที่ที่ควรอยู่..อาไร้...ไม่รู้จักความเหมาะสมเอาซะเลย ทำให้เด็กเดินตัวเอียงไปมาเมื่อตอนหัดเดิน...
- ...น้องที่มาอบรมวิสัญญีพยาบาล...ใหม่...เป็นเดือนแรก(ของการอบรม)..เรียกว่าเอ๊อะๆค่ะ..ฉันต้องกำกับดูแลใกล้ชิด...อยากมีมือเป็นทศกัณฑ์จังเลยเพราะน้องยังทำอะไรไม่เป็น...ดีหน่อยที่ปากฉันไม่เป็นทศกรรไกร....น้องเลยพอจะยิ้มออกค่ะ.....
- .....ฉันดมยาสลบเด็กได้ดีค่ะ...นั่นฉันหมายถึงผ่าเสร็จ...ใส่เฝือกถึงเอวเด็กเสร็จก่อน....ถึงให้เด็กตื่นนะ...ไม่งั้นคนผ่าหงุดหงิดตายเลยหากเฝือกยังไม่แห้ง...(ดัน)ตื่นซะและ...แล้ววันหลังฉันจะเล่าเทคนิคดีๆให้ฟัง เผื่อคุณจะเข้ามาช่วยฉันดมยา...อิ...อิ....
- ..เมื่อคืนนี้พระจันทร์สว่างขึ้นแล้ว เมฆบางๆลอยผ่านแต่ไม่ทำให้แสงมืดลง...ฉันว่าวันนี้ท้องฟ้าตอนกลางคืนที่อากาศเย็นๆน่าจะสวยแจ่มกว่าเมื่อวานค่ะ....
- เย็นนี้มีอะไรทานจ๊ะ
แม่แมงมุม...
- ฉันว่าน่าจะ OK แล้วล่ะ ครั้งแรกที่ทำกับตัวอย่างตรวจ สัญญาณออกมาไม่ค่อยสวยนักไม่ก็พอใช้ได้ ฉันลองต่อดูทั้งเส้นแล้ว ปรากฎว่าขาดไปช่วงเดียว ก็ค่อยซ่อมที่หลังได้
- ฉันก็เลยลองปรับสภาวะอีกนิดหน่อย ดูแล้วสัญญาณดีขึ้น แล้วค่อยดูว่าพรุ่งนี้ จะต่อได้ง่ายขึ้นหรือเปล่า.....
- ตกลงว่าฉันก็ไม่ต้องคอยเจ้าถาดนางฟ้าแล้ว ฉันใช้ถาดมหัศจรรย์แทนแล้วจ้า ไม่ง้อเทวดาแล้วล่ะ
- ที่นี่ฟ้าสวยเชียว ไร้เมฆ มาบัง อากาศเย็นกำลังดี เห็นดาวพร่างพราย กระจ่างท้องฟ้าจ้า
- เมนูวันนี้ เป็น ไข่เจียวกุ้งสับ ยำกุนเชียง กะแพนงไก่จ้า....ปิดท้ายด้วยลูกพลับ....คนละลูก สนใจมั้ยล่ะ หรือจะเอาสาลี่ก็ได้ ยังมีอยู่ในตู้เย็นอีก 3 ลูก เพิ่งซื้อมาเมื่อวานนี้เอง
- เห็นแม่แมงมุม ดมยาเก่งๆ อย่างนี้ ฉันชักอยากหัดดมยาบ้างแล้ว.......เผื่อว่าวันหลัง เจอใคร อาจได้ใช้วิธีดมยานี้บ้าง.......อิ อิ....ฉันหมายถึงแนะนำน่ะ....แนะนำจริงๆ...จ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันดีใจด้วยจ้ะที่สุดท้ายพ่อไม่ต้องพึ่งใครไหนอื่นแม้แต่เทวดา...พึ่งตัวเองอย่างที่พ่อเป็นตัวของพ่อเอง....เก่งจริงๆค่ะเพื่อนฉัน....
- ....การดมยาสลบใครๆก็ทำได้...ฉันเห็นคนฝึกใหม่ๆก็ทำได้ไม่ต่างกันคือหลับสลบแล้วตื่น..แต่ความที่ฉันเองอยู่นานจนฉันแยกแยะออกว่าใครดมยามีศิลป์ที่นิ่มนวล..ดูแล้วรู้เลยว่าฝีมือ....
- ฉันเองนั้นใช่ว่าจะทำให้ได้ดีมากๆทุกครั้งที่ดมเสมอไปเพราะเป็นการเรียนการสอนที่ต้องยอมให้มีการตัดสินใจเองของผู้ฝึกภายใต้การกำกับ....แต่หากฉันได้ดมเองเต็มๆแบบรายนี้...ฉันจะใส่ใจตั้งแต่ก่อนดมยาและฉันลุ้นเสมอว่าการกะยาของฉันมันน่าจะพอดีกับเวลาผ่าตัดเพราะมันปลอดภัย และประหยัดได้เยอะ แถมได้ใจแพทย์ผ่าตัดเป็นของแถมด้วยค่ะ...อย่าไปบอกใครนะว่าฉันกำลังยกยอ...(เอหรือยกหาง)ตัวเองน่ะ...อายเค้า...(ฉันแอบบอกคุณคนเดียว...นี่ลับสุดยอด)....แล้ววันหลังฉันจะแอบบอก(แนะนำ)เทคนิคดมยาให้คุณค่ะ...ไม่หวง....
- วันนี้ที่นี่ฟ้าใสแจ่มมากๆเช่นกันค่ะ.....สวยใสจนมองเห็นดาวระยิบระยับแต่ไม่เจอดาวไถแฮะ....อากาศเย็นสบายๆค่ะ ....
- ฉันกำลังฟังเพลงของคุณเต๋อ...เรวัต พุทธินันทน์....remembered....intribute concert.....เพราะมากๆ อยากฟังไหมคะ...
- .....ขอบคุณสำหรับอาหารเย็นค่ะ...วันนี้ฉันอิ่มมาแล้วค่ะ....มีน้ำพริกกะปิ ปลาทู ผักลวก ต้มจืดฟัก ผัดผักรวม...ฉันขอลูกพลับของคุณลูกนึงก็แล้วกันค่ะ ที่เหลือฝากแช่ไว้ก่อน
- พรุ่งนี้วันปิยมหาราช.... เค้าหยุดกัน...ชาวญี่ปุ่นอดหยุดแฮะ...น่าสงสารจริงๆ......
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม
- ฉันคงถูกพระเจ้าลิขิต ให้ทุกสิ่งต้องได้มาจากความพยายาม แล้วพระเจ้าก็ขยันลองใจจริง ว่าจะมีความพยายามเพิ่มขึ้นอีกนิดมั้ย ฉันก็เลยคุ้นเคยกับการลองผิดลองถูก และอ่านหนังสือเพื่อหาคำตอบแล้วกลับไปลองผิดลองถูกใหม่ ฉันคงเป็นคนดื้อมั้ง ที่มักจะไม่ค่อยเชื่ออะไรง่ายๆ จนกว่าจะได้ลองให้เห็นจริงแล้ว....ฉันเลยคุ้นเคยกับคำว่าศาสตร์.....คืออยากรู้อะไร ก็หาเรียนรู้เอา กับคำว่าศิลป์....คือลองผิด ลองถูก ทำซ้ำไป ซ้ำมา อย่างที่เขาเรียกว่า ฝึกฝนจนกระทั่งเกิดความชำนาญ ก็จะทำได้ดีขึ้น อิ อิ.....แต่ฉันไม่มีหัวศิลป์หรอกนะ....แม่คุณ
- ฉันเชื่อว่าทุกงานมีศิลปะในงานตัวเอง ทุกงานมีความงดงามในตัวเอง แม้บางครั้งความงดงามอาจไปอยู่ข้างหลังของภาพที่คนทั่วไปจะมองเห็น เพียงแต่หากเขาใส่ใจสักนิด เขาก็สามารถสัมผัสได้ด้วยใจของเขาเองไม่ต้องรอให้ใครมาบอก.....
- ฉันเชื่อว่า.....งานดมยาสลบ คงมีอะไรมากกว่า การบอกว่า....เอาผ้าชุบยาสลบมาแล้วโป๊ะจมูกคนไข้จนกว่าจะเลิกดิ้น....อันนี้จำมาจากในหนัง....ไม่รู้เป็นอะไร ฉันมักจะแขวนภาพของการดมยา ไว้กับการที่นางเอก ถูกคนร้ายจับตัวไปโดยเอาผ้าชุบยาสลบมาโป๊ะจมูก ดิ้นสักหน่อย แป๊บเดียว แล้วก็สลบไป มาฟื้นอีกที ก็ถูกจับตัวไปเสียแล้ว รอให้พระเอกไปช่วย......แล้วพระเจ้าก็มักจะช่วยพระเอกหนังไทยเสียด้วยสิ ที่ชอบดลใจให้มีใครสักคนไปพบเห็นการจับตัวนั้น จนสามารถส่งข่าวไปบอกพระเอกได้.......
- แม่แมงมุม อยู่ในวงการดมกาว เอ้ย ดมยามานานกว่าค่อนชีวิต มองป๊าดเดียว ก็รู้ว่าใครมีฝีมือดมกาว เอ้ย ดมยาเป็นอย่างไร นั่นคือ คุณค่าของคำว่าประสบการณ์ ซึ่งใช้แยกแยะคนเพิ่งหัดออกจากคนที่ทำเป็นแล้ว และใช้แยกคนที่แค่ทำเป็นออกจากคนที่มีฝีมือ และสิ่งเหล่านี้ มักไม่ปรากฎเป็นตัวหนังสือ ให้ใครได้อ่านกัน คนโบราณมักใช้ในการถ่ายทอดสิ่งนี้ต่อมายังลูกหลานในวงศ์ตระกูล ทำให้เกิดเป็นตระกูลของอาชีพ เช่นพวกช่างทำทอง ก็มักจะทำทอง มาตั้งแต่รุ่นปู่ย่า ตายาย....จนปัจจุบันก็ยังทำอยู่ เอ....แล้วอย่างนี้ เจ้ากีต้าร์ หรือยายการ์ตูน จะเป็นคนรับช่วงวิชานี้ต่อไปดีล่ะ
- ใช่ เมื่อคืน ฟ้าแจ่มมาก มองเห็นดาวระยิบระยับ แต่ไม่ค่อยเยอะมาก อาจเป็นเพราะที่นี่อยู่ในเมืองของแสงสี ศิวิไลติดอันดับโลก ก็เลยมีแสงสว่างค่อนข้างจ้า ทำให้มองเห็นดาวได้ไม่มากนัก แต่หัวฉันหนักเกินไปกว่าที่จะชื่นชมดวงดาวได้อย่างมีอรรถรส
- วันนี้ ฉันไม่หยุดจ้า..... ว่าไปแล้วฉันชอบทำงานในวันหยุดมากกว่าวันปกตินะ รุ้สึกเหมือนได้งานมากกว่าวันปกติ
- วันนี้ฉันมีปั้นขลิบมาฝากแม่แมงมุมด้วย มีเพื่อนหิ้วมาฝากจากเมืองไทย อร่อยอย่าบอกใครเชียว
สาย...อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- วันหยุด อากาศดี ฉันเลยนอนตื่นสายตะวันโด่งฟ้าแข่งกันกับทุกคนในบ้าน...ฉันก็แพ้ตามเคยเพราะสายป่านนี้ฉันก็ตื่นก่อนอยู่ดี....
- คุณเป็นคนอยากรู้จริง อยากทำให้ได้จริงสมเป็นนักวิทยาศาสตร์ค่ะ สังคมไทยต้องการคนแบบนี้เยอะๆ ไม่ใช่เดินตามก้นเขาต้อยๆ.....จะว่าไปแล้วฉันชอบวิธีคิดของคุณนะคะ บางคราวมีหลายแง่มุมให้ได้ฉุกคิดมากเพิ่มขึ้น.
- เรื่องดมยานั้นจะว่าไปฉันอาจจะประเมินตัวเองเลิศไปก็ได้...เด็กสมัยใหม่ทำอะไรสั้นๆ ง่ายๆ กระชับ...จะดมหรือจะblog?...ถ้าดมเจอ?...ถ้าblogเจอ?....ไม่ค่อยเห็นคำถามที่เป็นศิลป์กินใจ เช่นเมื่อคืนนี้นอนหลับไหมคะ พยาบาลที่หอผู้ป่วยเสียงดังหรือเปล่า เป็นต้น เค้าอาจมองว่าไม่ต้องมีศิลปะอะไรมากมาย ลวดลายเยอะเหมือนเล่นลิเก...ต้องมีออกแขก... เสียเวลา....แต่ฉันชอบแฮะ
- การเอาโปะแบบนั้นน่ะมีค่ะ สมัย ETHER แต่เป็นการใช้ตะแกรงวางเอาผ้าก๊อสวางแล้วหยดๆๆ...ให้สูดจนหลับ...ตอนนี้ประเภทนั้นคล้ายกันก็มีค่ะมักใช้เมื่อฉีดยาให้หลับทางเส้นเลือดแล้ว...(ในเด็กเล็กที่ไม่มีน้ำเกลือก็จับโปะเหมือนในหนังอย่างที่คุณเห็นโดยใช้หน้ากากค่ะ) จะเอาสักขวดไหม พันกว่าบาท เอาไปโปะแม่สมจินเวลาเธอดื้อๆ...เอ..แต่ฉันว่าคุณจะถูกเธอโปะละมากกว่า...อิ..อิ...
- ฉันเองออกไปแหงนดูพระจันทร์กับดาวทุกวันค่ะ เพราะเป็นช่วงเวลาให้อาหารบรรดาสมุนสามตัว....ที่ต้องคอยกำกับมันใกล้ชิด ไม่งั้นไอ้ตัวเล็กแย่งแต่กับไอ้ตัวใหญ่...ไอ้ตัวใหญ่ก็มักจะใจดี... ยอมให้เขาแย่ง..นิสัยเขาจะดีมากๆค่ะ...
- คุณไม่มีอารมณ์แหงนก็ไม่เป็นไร...เพราะฉันน่ะแหงนของฉันประจำ...ทุกๆวันจ้ะ.....
- ฉันชอบปั้นขลิบนะคะ..ทานกับกาแฟอร่อยมากๆ...ฉันทานด้วยคนนะจ๊ะ....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- วันนี้ข้างนอกอากาศกำลังดี อุ่นขึ้นกว่าเมื่อวานนิดนึง แต่ฉันก็ไม่ได้มีเวลาชื่นชมกับความเย็นสบายของอากาศมากมายนัก ด้วยต้องรีบไปล้างเครื่อง
- สัญญานที่ได้รับจากเครื่องวันนี้ ฉันไม่อยากคุยเลยว่าสวยกว่าเมื่อก่อนเยอะเชียว อาจเป็นเพราะถาดมหัศจรรย์ มันมหัศจรรย์สมชื่อ หรืออาจจะเป็นเพราะฉันเปลี่ยนสภาวะการทำการทดสอบด้วย จากเดิมที่สร้างลูกปัด 25 รอบ ตอนนี้ฉันก็เพิ่มขึ้นเป็น 40 รอบ และจากเดิมที่ใช้อุณหภูมิ 50 องศา ฉันก็เพิ่มขึ้นเป็น 55 องศา รวมๆหมดแล้วตอนนี้ ทำให้สัญญาณที่ได้อยู่ในขั้นดีมากสำหรับฉัน ช่วยให้งานต่อลูกปัดของฉันง่ายขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตัว
- จริงๆแล้ว ฉันไม่ใช่คนคิดอะไรลึกซึ้งมากนัก ฉันมักจะมองอย่างเด็กๆมองซะมากกว่า คือเห็นอย่างที่เห็น แล้วเริ่มต้นซักจากที่เห็น ว่า อะไรทำให้เป็นอย่างนั้น มันเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร ทำไมต้องเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอ ถ้าเป็นอย่างอื่นมันจะเป็นได้อย่างไร แล้วอย่างไหนจะดีกว่ากัน.....อะไรทำนองนั้นแหละ
- ยาสลบ อีเธอร์นั้น ฉันเคยใช้สลบหนู เวลาที่จะฆ่าหนู เพื่อเอาตับมาทำการทดลอง โดยเฉลี่ย ก็ประมาณ ปีละครั้งหรือสองครั้ง แต่นั่นคงเป็นอดีตไปแล้ว เพราะตอนนี้ฉันย้ายหน่วยไปทำงานด้านการพิสูจน์ตัวบุคคลด้วยเทคนิคลายพิมพ์ดีเอ็นเอ ฉันก็เลยต้องซ่อนอีเธอร์ไว้ให้ดี กลัวว่าจะมีคนแอบเอาไปใช้เหมือนกัน จนตอนนี้ฉันก็ลืมไปแล้วล่ะ ว่าเอาไปเก็บไว้ที่ไหน
- เมื่อก่อนฉันชอบออกไปดูดาว มันเพลินดี ดูแล้วรู้สึกสงบ ฉันเริ่มมาสนใจเรียนรู้การดูดาว แบบที่เป็นกลุ่มดาว เมื่อตอนไปจีบคุณสมจินนี่แหละ ด้วยว่าเธอก็ชอบดูดาว เราก็จะได้มีอะไรคุยกันบ้าง.....แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ค่อยจะได้ดูแล้วล่ะ ฉันเคยพยายามสอนให้เด็กๆ ดูดาว แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่ค่อยสนใจ สุดท้ายก็เลิกลากันไป
- ฉันแบ่งปั้นขลิบไว้ให้แม่แมงมุมแล้วจ้า กะสาลี่เย็นๆ หยิบทานได้เลยนะ ฉันขอไปทำงานต่อก่อนล่ะ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันตื่นเต้นในงานของคุณตามไปด้วยแล้วค่ะ.....มันน่าลุ้นนะคะว่ามันจะได้ผลยังไง...โชคดีจังที่คุณสามารถใช้ถาดมหัศจรรย์แล้วได้ผลดีสมใจ....ฉันรู้สึกโล่งๆอกยังไงไม่รู้....
- คุณไม่เอา Ether ดมยาสลบหนูน่ะดีแล้วค่ะ...ฉันสงสารมัน
- ....ฉันมีเวลาเดินเล่นเงียบๆคนเดียวก็เวลาให้อาหารสมุนนี่แหละค่ะ สมาชิกง่วนกับกิจกรรมตนเองในบ้าน...ฟังเพลง..ดูทีวี...เล่นเกม..คุยโทรศัพท์จุ๊กๆจิ๊กๆ...เพื่อนบ้านก็มักจะเงียบสงบในบ้านของตน นก lovebird ที่เลี้ยงก็นอนแล้ว..ไม่งั้นเธอก็จะชวนกันส่งเสียงจุ๊บจิ๊บ จ๊อกๆ แจ๊กๆ..แก๊กๆ..อะไรของเค้าก็ไม่รู้ โดยเฉพาะค่ำๆได้เวลานอนของเค้า.....แล้วความคิดฉันมันมักจะโลดแล่นช่วงนี้ค่ะ....
- ฉันทานขนมและผลไม้ที่พ่อเตรียมไว้เผื่อแล้วค่ะ...ขอบคุณมากๆค่ะ...
- ฉันขอให้คุณสนุกกับงานต่อนะคะ...กลับบ้านตอนไหนก็อย่าลืมอาบน้ำก่อนนอนล่ะ เดี๋ยวมีน้ำยาติดตัวมาอาจเกิดอันตรายต่อสุขภาพค่ะ....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- วันนี้ฉันได้ไปคุยกับ sensei มาเรื่องของงานที่เคยเมื่อคราวที่แล้ว เป็นงานเล็กๆ ว่าจะเขียนเป็น paper เล็กๆ ได้ไหม sensei ก็เลยให้ไปอ่าน paper เพิ่ม เลยสรุปได้ว่า มีคนทำไว้แล้วในลักษณะที่ใกล้เคียงกัน แต่เขาทำในช่วงของลูกปัดคนละช่วงกัน โดยมีช่วงที่ซ้ำกันกับที่ฉันเคยทำไว้แล้วเพียง 10 ลูก ก็เลยน่าจะเปรียบเทียบกันไม่ได้ ถ้าจะให้เปรียบเทียบกันได้ ก็ต้องทำเพิ่ม ให้เป็นช่วงเดียวกัน .....เห็นไหมว่าฉันหางานมาให้ตัวเองทำเพิ่มได้อีกแล้ว คราวนี้ทำลูกปัดเพิ่มเป็นช่วงสั้นๆ แค่ พันลูก ไม่เหมือนที่ทำอยู่ตอนนี้ที่ทำ 16569 ลูก แต่ต้องทำในตัวอย่างทั้งหมด 100 ราย นี่เป็นงานเพิ่มที่ฉันน่าจะต้องทำให้เสร็จก่อนที่จะกลับ ฉันก็เลยเร่งงานทำลูกปัดที่ทำอยู่ให้เสร็จโดยเร็ว ช่วงนี้ก็เลยทำทุกวัน วันละ 1 ราย คิดว่าน่าจะเสร็จในอีกสัก 20 วัน ทำซ้ำอีกนิดหน่อย ฉันก็จะเหลือเวลาอีก 10 วันเอาไว้ทำเจ้า 100 รายนั่น น่าจะอยู่ในวิสัยที่พอจะทำทันจ้า
- นี่ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเอง สำหรับการพูดวันเสาร์นี้เลยนะ เห็นเด็กญี่ปุ่นพากันคร่ำเครียด ไม่เป็นอันทำงาน มัวแต่ทำสไลด์กัน ฉันก็เลยทำงานสบาย เพราะไม่มีใครมาแย่งใช้เครื่องมือ
- ฉันมีเวลาอีก 3 วัน คงต้องเร่งมือทำสไลด์และอ่านหนังสือประกอบการพูดรายงานความก้าวหน้าในรอบ 3 ปีแล้วล่ะ ก็พอดี วันละปี พอดีเป๊ะ แต่ถึงอย่างไร งานที่สำคัญที่สุดของฉัน เป็นการทำแล็บจ้า ไม่ใช่เรื่องการพูด ฉันก็เลยไม่ซีเรียสนัก ถ้าจะตอบคำถามไม่ได้บ้าง จะเป็นไรไปถ้าสีข้างฉันจะมีรอยถลอก ปลอกเปิกบ้าง เพียงแต่ของให้แล็บฉันเสร็จทันตามกำหนด ฉันก็พอใจแล้วล่ะ เพราะของจริงในอีก 2 ปีข้างหน้านั้น ฉันยังมีเวลาจัดการความรู้ตัวเองอีกพอสมควรทีเดียว
- แม่แมงมุมพูดยังกะฉันทำงานอยู่ในห้องทำมัมมี่น่ะ จะได้มีกลิ่นน้ำยาติดตัวไป นี่ฉันจะบอกให้ว่าฉันทำงานในห้องแอร์นะจ๊ะ น้ำยาที่ใช้อยู่นี่ยิ่งกว่าปลอดเชื้ออีก เพราะปลอดเชื้อยังอาจมีดีเอ็นเอปนเปื้อนอยู่ได้ ของฉันต้องปลอดดีเอ็นเอด้วย เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกลัวเรื่องกลิ่นจ้า ไม่มีติดตัวออกไปหรอก แต่จะอาบน้ำหรือเปล่า....ขอคิดดูก่อนนะ.......อยู่หาดใหญ่น่ะอาบทุกวันวันละสองครั้ง .....อยู่ที่นี่.....ขอคิดดูก่อน.....อิ อิ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันอ่านงานของคุณแล้วเนี่ย....เวลาที่เหลืออยู่จะทันการกลับเมืองไทยเหรอ....แล้วนี่คุณต้องวกกลับมาญี่ปุ่นอีกไหมคะ...ทำไมงานมันเยอะแยะจังเลย.....แต่ฉันก็ดีใจนะคะที่เห็นคุณสบายๆกับงานที่เข้ามา....บ่งบอกว่า....มันหมูๆ...
- ฉันคิดว่าห้องแล็บคุณมีน้ำยงน้ำยาแช่อะไรต่ออะไรเหมือนๆห้องแล็บที่ฉันเคยเห็นซะอีก....แต่ดูท่าทางจะตรงกันข้ามแฮะ...ห้องแล็บของคุณน่าจะต้องสะอาดปราศจากเชื้อสุดๆใช่ไหมคะ....ถ้างั้นคุณก็ต้องอาบน้ำให้สะอาดเอี่ยมก่อนเข้าห้องแล็บ...ออกจากห้องแล็บจะอาบหรือไม่ก็ตามใจคุณเพราะไม่มีใครนอนด้วย...จะเน่าก็ช่าง...อิ...อิ....
- ...แล้วนี่เดี๋ยวจะต้องอ่านตำราของ sensei อีกใช่ไหมคะ...พ่อคนขยัน(หางานทำ) ฉันก็ไม่มีเพื่อนฟังเพลงละซีคืนนี้....ว้า..วัยรุ่นเซ้งเล้ย...
อ้อ...พ่อเพื่อนยาก..ฉันลืมไป...เสื้อผ้าที่ใช้แล้วน่ะถอดลงตะกร้าหน่อยนะจ้ะ...มันละพื้นอยู่นั่นน่ะเห็นไหม...คนโสดนี่ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ทำแต่งาน
- วันนี้ฉันไปงานศพแม่เพื่อนที่มหาสารคาม แวะซื้อข้าวโพดข้าวเหนียวมาฝากด้วยจ้ะ...ฝักเล็กๆชอบไหม..ต้มร้อนๆ ฝักอ่อนๆ หวานชื่นใจ...ถ้าพ่อยังอิ่มอยู่ก็ใส่ตู้เย็นไว้ก่อนได้จ้ะ พรุ่งนี้ค่อยอุ่นทาน ไม่เสียหรอก เค้าเพิ่งต้มใหม่..ร้อนๆจ้า....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- งานน่ะมีไว้ทำจ้า ก็ทำไปเรื่อยๆตามแต่กำลังจะมีอยู่ ฉันไม่ได้ไปซีเรียสกับมันมากนัก ได้แต่ทำเต็มที่ หากไม่เสร็จ ก็ยกยอดไปไว้ปีหน้า อ้อ ไม่ใช่สิ ฉันกำลังจะได้เครื่องนับแยกลูกปัดตัวนี้แล้วล่ะ ได้งบมาแล้ว อยู่ระหว่างการจัดซื้อ คาดว่าอีกสักครึ่งปี ก็คงจะได้ใช้งาน รู้ไหมว่าเจ้าตัวนี้นี่ ราคาตั้ง 7.5 ล้านเชียวนะ ใช้สำหรับนับแยกลูกปัดได้โดยเฉพาะเลย
- งานฉันแต่ละอย่างน่ะ ไม่เคยหมูเลย ทุกงานเริ่มต้นที่หินทั้งนั้น ด้วยความที่ฉันใหม่มากต่องานทางด้านอณูชีววิทยา ฉันก็เลยต้องลองผิดลองถูกตามประสา เพียงแต่ที่นี่มีของให้ฉันลองเยอะ ผิดก็ช่าง ถูกก็ดี ขอเพียงให้ตอบคำถามที่อยากรู้ได้ sensei ฉันไม่เคยห้าม จะลองยังไงก็ตาม ตราบใดที่ตอบคำถามได้ว่า ทำไมถึงอยากจะลอง และลองแล้วได้คำตอบว่าอย่างไร sensei ถือว่าคุ้มแล้วจ้า ฉันชอบระบบอย่างนี้เหมือนกัน อยากรู้อะไรก็ลองเอง แต่ก่อนลองฉันอยากจะถามก่อน เพียงแต่คนที่ญี่ปุ่นนี่ ไม่ค่อยชอบให้ถาม เขามักจะชอบให้ไปหาเอาเองซะมากกว่า .....สิ่งเหล่านี้ทำได้ที่ญี่ปุ่นอย่างเดียวนะ เอากลับไปทำที่บ้านเราไม่ได้หรอก เพราะทุกอย่างเป็นเงินเป็นทองไปหมด บ้านเราไม่ได้มีเงินไว้ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย เพราะฉะนั้น อยากรู้อะไรให้เก็บไว้ก่อน พยายามหาคำตอบเองก่อน อย่าเพิ่งลอง จนกว่าจะตอบคำถามได้ว่า มันคุ้มค่าหรือไม่ที่จะลอง ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักจะได้คำตอบว่า ไม่คุ้มค่า....แล้วก็เลยไม่ได้ลอง....และสุดท้ายก็เลยไม่รู้ว่าคำตอบเป็นอย่างไร......แล้วแม่แมงมุมชอบแบบไหนล่ะ อิสระทางความคิด อยากทำอะไรก็ได้ทำ หรือสิ่งที่ทำอยู่เป็นความฟุ่มเฟือย ต้องหาทางลด ละ เลิก เพื่อจะได้ประหยัด สุดท้ายคือไม่รู้อะไรเลย แล้วต้องเชื่อตามที่เขาบอกให้เชื่อ ห้ามทดลองก่อน จนกว่าจะได้รับอนุญาต...
- ฉันมีความเชื่อว่าในที่ทำงาน ควรมีอิสระทางความคิด และอิสระที่จะทำ โดยอยู่บนพื้นฐานของคุณภาพมาตฐานของวิชาชีพ แต่อิสระในที่นี้ ต้องอยู่ภายใต้บรรทัดฐานทางสังคม (norm) ซึ่งไม่ใช่กฎหมาย หรือข้อบังคับ ฟังดูอาจไม่เข้าใจสักเท่าไร ถ้าเปรียบไป ก็น่าจะเหมือนกับ การใส่รองเท้าเข้าโบสถ์ หรือจะเข้าบ้านก็ตาม ไม่ได้มีข้อบังคับเป็นกฎหมายตราไว้ ว่าห้ามใส่รองเท้าเข้าวัด หรือเข้าบ้าน แต่โดยวัฒนธรรม หรือบรรทัดฐานทางสังคม เรานิยมที่จะไม่ใส่รองเท้าเข้าไปในโบสถ์ หรือในบ้าน สำหรับคนที่ละเมิดข้อตกลง ก็ไม่มีบทลงโทษทางกฎหมายตราไว้ แต่จะถูกลงโทษทางสังคมแทน สิ่งเหล่านี้ก็น่าจะเพียงพอสำหรับการอยู่ร่วมกันในบ้านเราแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยกันจ้า
- ฉันชอบความคิดแม่แมงมุมจัง ถ้าห้องแล็บมันสะอาดกว่าเรา เราก็อาบน้ำก่อนเข้าห้องแล็บมันซะเลย นั่นถูกต้องเป๋งเลย ฉันถึงต้องอาบน้ำก่อนไปทำงานทุกวันไง แล้วทำงานในที่สะอาด ตัวก็สะอาดจ้า กลับมาบ้านแล้วจะอาบหรือไม่ก็ได้.....อิ อิ แต่วันนี้ ฉันอาบน้ำหลังจากกลับมาถึงบ้านแล้วนะ ......ไม่เน่าหรอก
- เรื่องตำรานั่น เรียบร้อยไปแล้วจ้า....ฉันได้ข้อยุติแล้ว คือต้องทำแล็บเพิ่มอีก 100 ราย โดยทำลูกปัดรายละไม่เกินพันลูกจ้า.....ไม่ต้องมาอ่านเพิ่มแล้ว
- แต่วันเสาร์นี้ฉันต้องพูดรายงานความก้าวหน้า ฉันคงต้องเริ่มเอาใจใส่แล้วล่ะ เพราะยังไม่ได้แตะเลย ยังไม่ได้ทำสไลด์เลย ยังไม่ได้ไปอ่านเพิ่มในส่วนที่จำเป็นเลย ถึงอย่างไรสิ่งเหล่านี้ก็เป็นที่สองรองจากการทำแล็บจ้า แต่ก็ต้องทำให้เสร็จเหมือนกัน ......เพียงแต่ฉันยังบิ๊วอารมณ์ไม่ค่อยจะขึ้นเท่านั้นเอง......
- วันนี้ฉันเอาเพลง เป็นไปไม่ได้มาฝากจ้า เพลงนี้ฉันยังชอบเสียงของเศรษฐา ศิระฉายา มากที่สุด แต่ฉันหาเวอร์ชั่นนั้นไม่ได้จ้า ก็เลยฟังเสียงของนักร้องรุ่นหลังแม่แมงมุมก็แล้วกันนะ......อย่างไรก็ตาม เสียงฟุตเพลงนี้ก็ยังกินใจฉันไม่เสื่อมคลาย
พ่อเพื่อนหมู เพื่อนรัก
- คบกันมานานคุณน่าจะรู้นิสัยฉันนะว่าฉันน่ะชอบแบบไหน....ใครตีกรอบให้ฉันละก้อ..อึดอัดแย่เลย...
- ฉันชอบความคิดเห็นคุณค่ะ "ในที่ทำงาน ควรมีอิสระทางความคิด และอิสระที่จะทำ โดยอยู่บนพื้นฐานของคุณภาพมาตฐานของวิชาชีพ แต่อิสระในที่นี้ ต้องอยู่ภายใต้บรรทัดฐานทางสังคม (norm) ซึ่งไม่ใช่กฎหมาย หรือข้อบังคับ" ...และฉันเองก็ชอบที่จะมีอิสระทางความคิด..นั่นคืองานดมยาสลบน่ะเหมาะกับฉันที่สุดค่ะ คิดเอง ตัดสินใจยกเว้นเรื่องที่คาดว่าจะเป็นปัญหา ยากเกินความสามารถเพื่อความปลอดภัยของคนไข้
- ฉันดีใจที่มีเพื่อนฟังเพลงก่อนนอนค่ะ...เพลงนี้ใครร้องก็ไพเราะค่ะ..ฉันชอบ...และเพลงนี้ที่ฉันฟังด้วยคืนนี้ค่ะ ...จงรัก...
- คืนนี้ดึกมากแล้ว...ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
- สวัสดีกับเช้าที่สดใสจ้า แม่แมงมุม
- ป่านนี้แม่แมงมุม น่าจะยังคงหลับไหล (นอนหลับน้ำลายไหล)อยู่นะ เมื่อคืนนอนดึกนี่ เช้านี้จะแงะตัวเองออกจากที่นอนไหวเรอะ
- ฉันนึกภาพไม่ออก ว่า เวลาแม่แมงมุมอึดอัดนี่ จะมีสภาพเป็นอย่างไร แต่พอจะนึกออกว่า เวลาแม่แมงมุมถูกจำกัดความคิด แล้วน่าจะเกิดอาการเฉา....แห้ง.....เหี่ยว.....หน้าย่น.....ตกกระ....อะไรทำนองนั้น
- ฉันจำไม่ได้ว่า ฉันฟังเพลง จงรัก ครั้งแรกเป็นเวอร์ชั่นของใคร แต่มาดังกระหึ่มและฟังติดหูในอีกหลายปีต่อมาก็อีตอนมาช่า เอามาร้องเป็น acoustic ประกอบในหนังนั่นเอง
เอ๊ะ เมื่อคืนทำไมฉันไม่เห็นข้อความตรงนี้
อ้อ...พ่อเพื่อนยาก..ฉันลืมไป...เสื้อผ้าที่ใช้แล้วน่ะถอดลงตะกร้าหน่อยนะจ้ะ...มันละพื้นอยู่นั่นน่ะเห็นไหม...คนโสดนี่ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ทำแต่งาน
ฉันจะบอกว่าเสียใจ.....แม้ที่นี่จะไม่มีตระกร้าใส่ผ้า แต่ฉันก็ไม่ทิ้งอะไรเรี่ยราดตามพื้นนะ....ฉันจับใส่ถุงใหญ่ๆเอาไว้ไปซักตอนวันอาทิตย์จ้า....ที่นี่ฉันใส่แต่เสื้อยืดกางเกงยีนส์....เลยสบายเลย ไม่ต้องเสียเวลารีด...ปกติฉันก็ไม่ค่อยได้พิถีพิถัน เรื่องการแต่งตัวสักเท่าไหร่ ไม่เหมือนตอนหนุ่มๆ ตอนนั้นผมเรียบแป้ หวีผมทุก 5 นาที ไม่เคยรู้จักคำว่ากระเซิง ต่างจากตอนนี้ลิบลับเลย ตั้งแต่รู้ตัวว่าหัวล้านนี่ ก็เลยไม่ได้สนใจทรงผมอีกเลย
- ขอบคุณมากสักหรับข้าวโพดข้าวเหนียว ฉันทานแล้วจ้า ยังอุ่นอยู่เลย หวาน เหนียว ชื่นใจ.....อิ อิ
- ว่าไปแล้ว แม่แมงมุมก็เดินทางค่อนข้างบ่อยเหมือนกันนะ
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันยังตื่นเช้าได้จ้ะ...ตื่นหลังพ่อสักครึ่งชั่วโมงมั้ง...ไก่(จากมือถือ)มันขันให้ได้ยิน...พ่อน่ะไม่มีทางเห็นน้ำลายไหลยืดของฉันหรอกจ้า...เพราะฉันผูกมาสค์นอน...อิ...อิ....
- แวะมาอ่านแล้วตั้งแต่ไก่โห่จ้ะ....แต่ยังไม่ได้คุยเพราะต้องรีบไปทำงาน...วันนี้ที่ภาคฯเค้าจะทำ vision ใหม่ค่ะ....แล้วฉันจะเล่าให้ฟัง
- ถ้าฉันถูกจำกัดความคิด..มีหวังหน้างอเป็นม้าหมากรุก...แล้วอกแตกตายตามมา...ยังไงก็ต้องหาทางระบายความคิดออกไป...ถึงแม้ที่นี่ไม่รับ..ที่อื่นก็ได้(อ่ะ)
- ฉันหาเพลงนี้แต่ไม่มีโอกาสฟังทั้งเพลงเพราะฉันใช้netช้าเล่นค่ะ....เดี๋ยวเย็นๆจะแวะไปฟังใหม่ค่ะ...ฉันชอบร้องคลอเพลงนี้บ่อยๆค่ะ...
- ...พ่อไม่เห็นข้อความนั้นเพราะมันยื่นหน้าออกมาเสนอมากไปมั้ง...อิ...อิ...ล้อเล่นจ้ะ...ฉันเองเอามาบันทึกเพิ่มเพราะยังคุยไม่จบ...มันรีบโผล่ไปหาพ่อก่อนแล้ว....
- แล้วค่อยคุยด้วยใหม่นะจ๊ะ...(วิทยากรช่วยทำ vision มาแล้ว)....bye....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันจำไม่ได้แล้วว่า เคยได้ยินประโยคนี้จากที่ไหน เพียงแต่จำตัวประโยคได้ว่า
วิชั่น อิส ดิ อาร์ท ออฟ ซีอิ้ง ติง อินวิสิเบิล
แปลไทยเป็นไทยว่า วิชั่นเป็นศิลปะในการมองเห็นภาพ จากสิ่งที่ยังมองไม่เห็น นั่นหมายถึงว่า เราอยากเห็นภาพองค์กรของเราเป็นอย่างไรในอนาคตข้างหน้า อีกหนึ่งปี สองปี สามปี ห้าปี หรือสิบปีข้างหน้า สิ่งเหล่านี้อาจเป็นของในกระเป๋าโดเรมอน เพราะอาจยังไม่มีอยู่จริง ณ เวลานี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเป็นจริงไม่ได้ ดังนั้นวิชั่น จึงเหมือนเป็นการกำหนดทิศทางขององค์กร ว่าอยากจะก้าวไปทางไหน อยากเป็นเลิศทางด้านใด อยากให้คนรู้จักในแง่ไหน แล้วค่อยมากำหนดกลยุทธ (strategy) องค์กรอีกครั้ง ว่าเราจะไปให้ถึงฝันที่วางไว้ร่วมกันได้อย่างไร แล้วจึงเอากลยุทธเหล่านี้มากำหนดเป็นนโยบาย (policy) แล้วขั้นสุดท้ายคือ แปลงนโยบายไปเป็นแผนปฏิบัติการ (action plan) โดยมีการกำหนดตัวชี้วัด ผู้รับผิดชอบ ระยะเวลาดำเนินการ งบประมาณ และอื่นๆไว้ ท้ายที่สุดคือมีการประเมินผลการดำเนินการเป็นช่วงๆ ว่า ทำได้ตามเป้าหมายหรือไม่ อย่างไร เพื่อที่จะปรับแผนงานในระยะเวลาที่เหลือ ว่าจะทำอย่างไรให้ได้ตามเป้าหมาย
- ฉันเริ่มจะบ่นอีกแล้ว จากคำเริ่มต้นของแม่แมงมุมว่า วิชั่น......เรื่องจริงๆ คงต้องฟังจากแม่แมงมุมดีกว่า เพราะวิทยากรที่มาถ่ายทอดให้ฟัง เป็นเซียนมากกว่ามือสมัครเล่นชอบบ่นอย่างฉัน
- สำหรับฉัน ถ้าถูกจำกัดความคิด ฉันก็จะไม่เสนอความคิดอีกต่อไป นั่นหมายถึงฉันจะไม่เอ่ยปากเสนอความคิดในเวทีนั้นต่อไป แต่ไม่ได้หมายความว่า ฉันจะเชื่อ หรือยอม ฉันก็จะทำในสิ่งที่ฉันอยากจะทำต่อไปจ้า....เพียงแต่ไม่ต้องบอก ไม่ต้องคุยกันเท่านั้นเอง.....ซึ่งคงไม่ต่างอะไรจากแม่แมงมุมมากนัก.......
- ฉันเชื่อว่า ในโลกของคนที่อยากจะทำ ....ยังมีช่องทางให้ทำได้.....สารพัดช่องทาง......แม้ไม่ต้องพูดเลยก็ยังได้จ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- มิเสียแรงที่ฉันคบหาสมาคมเลยจริงๆ...พ่อได้ให้ภาพของการดูแลองค์กรตั้งแต่เริ่มต้นอย่างมีกึ๋น...ความจริงนั้นฉันชอบที่พ่อพูดนะ...ฟังง่าย...เข้าใจง่าย...ทำตามได้ง่ายด้วย
- ....ในส่วนของวิทยากรวันนี้มากันสองท่านเลย มาช่วยกัน...น่ารักมากๆค่ะ แล้วฉันจะเล่าให้ฟังอีก...จะว่าไป ฉันน่ะน่าจะเชิญวิทยากรที่ญี่ปุ่นอีกสักท่าน (โดยเอ่ยปากขอ sensei) มาด้วยก็ดี...จุ๊ๆๆๆ....น่าเสียดายจริงๆ.....
- ขอบคุณสำหรับประโยคนี้ค่ะ
วิชั่น อิส ดิ อาร์ท ออฟ ซีอิ้ง ติง อินวิสิเบิล
.....แล้วฉันก็ไม่อยากเห็น Mission Impossible...เอ..หรืออยากเห็นดีนะคะ มันท้าทายดี.... (จะว่าไปหนังเรื่องนี้ฉันเคยให้ชื่อว่า..."หลอกเล่น..เป็นไปได้ยาก" นะคะ...อิ...อิ...)
พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- เมื่อเช้านี้วิทยากรสองท่านมาช่วยกันค่ะโดย ในช่วงแรกเล่าเรื่อง vision มหาวิทยาลัย..ของคณะแพทย....แล้วให้พวกเราแบ่งกลุ่มกัน 3 กลุ่มค่ะ..กลุ่มอาจารย์..กลุ่มสายสนับสนุน..กลุ่มพชท/พจบ....ให้ทำworkshop 20นาที โดยตอบประเด็นคำถาม 12 ข้อ...ตาม "Develop a Vision Statement".....ซึ่งเวลาจำกัด ยังเหลือบางข้อ ทำไม่ทัน ให้ไปทำกันต่อแล้วรวบรวมส่งหัวหน้าภาคฯ....เราจะเอามาทำกลยุทธิ์กันวันเสาร์นี้ค่ะ....(เหมือนอย่างที่คุณพูดไว้เลย..)....ฉันว่าเรื่องอย่างนี้น่ะวิชาการเป็นเพียงส่วนประกอบค่ะ..หัวใจอยู่ที่เอามาทำให้ได้จริงๆ..เน๊อะพ่อเน๊อะ
- ....โอย...คุยวิชาการเริ่มปวดขมอง...
- เมื่อเช้านี้ฉันเข้าห้องผ่าตัด เจออาจารย์หมอหนุ่มเพิ่งกลับมาจากอเมริกา...เราเลยเมาท์กันยกใหญ่....เป็นหมอกระดูกแต่ไปดูงานทาง "ตรวจชิ้นเนื้อ"...2 ปี...ฉันได้ยินเรื่องชิ้นเนื้อ..เรื่องพยาธิทีไร ฉันละคิดถึงคุณ....อ้อ...อาจารย์เคยไปที่ออนเซนด้วย...อาจารย์บอกว่ามีทั้งห้องแยกผู้ชาย ผู้หญิง แล้วก็ห้องรวมด้วยแหละ...ฉันเลยรีบเอามาบอกคุณ(แต่ฉันไม่กล้าถามรายละเอียดมากนักค่ะ) อิ...อิ....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันกำลังง่วงจากการทุรนทุรายอ่านเรื่องราวของ p53 codon 72 polymorphism ซึ่งเป็นหนึ่งในเรื่องที่ฉันต้องพูดวันเสาร์นี้แหละ แล้วขอพักสายตามาอ่านเม้นท์จากแม่แมงมุม....พออ่านไปถึง onzen ฉันต้องขยับตัว ให้ตั้งตรงขึ้น พร้อมกับม่านตาขยายมากขึ้น แล้วตั้งใจอ่านด้วยความสนใจ.....จริงหรือปล่าว เขามีออนเซนแบบรวมด้วยเหรอ.....ว้าว....น่าสนใจ ยิ่งช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นลงอีก การออนเซนก็เลยยิ่งน่าสนใจมากขึ้น แล้วจะน่าสนใจถึงขีดสุด หากได้เข้าห้องรวม.....ว้าว....เวน เดอะ ดรีม คัม ทรู......
- ฉันหวังว่าแม่แมงมุมคงไม่หักมุมเอาตอนเม้นท์หน้านะ ว่า ไอ้ที่ห้องรวมน่ะ เขาคัดเอาพวกอายุ 60 ขึ้น ให้มารวมกัน ส่วนพวก 18-25 เขาแยกไปอีกวง
- แม้อายุฉันจะเกินเลข สามมาไม่นาน แต่ฉันก็ยังอยากจะเข้ากลุ่มกับพวกที่ต่ำกว่าเลขสามนะ
- จริงเหมือนที่แม่แมงมุมว่า ฉันเห็นกะตามาก็พอสมควร ที่ขยันกันจัง ในการเกณฑ์พลออกไปข้างนอก แล้วสุมหัว หาวิชั่นอิมพอสสิเบิล หมดเวลาไป 2 วัน กับเงินอีกแสน เพื่อให้ได้คำพูดหรูๆ สัก สองสามประโยค มาติดข้างฝาไว้บูชา หลังจากนั้น ทุกอย่างก็เหมือนเดิม ไอ้วิชั่นอิมพอสซิเบิล ก็เลยเป็นอย่างชื่อหนังที่แม่แมงมุมเรียกนั่นแหละ
- มีหน่วยงานไม่มากนัก ที่สามารถแปลงวิชั่น มาเป็นกลยุทธ แล้วกำหนดนโยบาย และทำแผนปฏิบัติงาน อย่างชัดเจน มีการประเมินผล ทบทวนและปรับแผนปฎิบัติเพื่อเร่งทำงานให้บรรลุเป้าหมายที่วางไว้......ส่วนใหญ่ ถ้าไปถามว่ามีมั้ย.....วิชั่น......ส่วนมากมักจะชี้หาได้ตามข้างฝา แล้วถ้าถามว่ามีมั้ย แผนเชิงกลยุทธ หรือนโยบาย.....พวกนี้ก็เปิดได้จากรายงานการประชุม จะเอากลยุทธก่อน หรือนโยบายล่ะ กลยุทธ อยู่หน้าที่ 7 ถ้าจะเอานโยบายล่ะก็ ตั้งแต่หน้าที่ 13 ไปจนถึงหน้าที่ 18 จ้า....อ๋อ
- ฉันกดพลาดอีกแล้ว
- อ๋อ...แผนปฏิบัติงานเหรอ ....อยู่หน้า 21 เป็นต้นไปจ้า.....
- แต่อย่าถามนะว่าทำอะไรไปบ้างที่แตกต่างจากก่อนที่จะทำไว้พวกนี้.....เพราะคำตอบคือ.....เหมือนเดิมจ้า.....ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง...... นี่แหละเขาถึงเรียกว่า.....แพลนนิ่ง.....คือนิ่งสนิทตั้งแต่ได้แพลนมา.....
- นี่ฉันจะทำให้แม่แมงมุมปวดขมองมากขึ้นหรือเปล่า เพราะมันใกล้จะครบ สองนาทีแล้วล่ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเองก็ตาจะปิดเหมือนกันเพราะเมื่อคืนนอนดึกแถมตื่นเช้า....แต่พอเปิดเจอเมนท์ของพ่อ..ฉันก็เป็นสาวสง่ายืดตัวตรงตาใสปิ๊งๆๆ....เช่นกันจ้ะ
- อาจารย์ที่ไปมาแล้วเค้าบอกจริงๆจ้า....ว่ามีห้องสามประเภท...เขาจะจับโป๊หมดเปลือกเลยจ้ะ...ให้ผ้าขนหนูผืนเล็กๆผืนเดียว...ที่มิใช่เอาไว้ปกปิดน้องชายนา...เอาไว้เช็ดโน่นเช็ดนี่
(กดผิดเช่นกัน...ต่อจ้า...)
- อาจารย์บอกว่าเดี๋ยวเดียวก็ชิน....เดินดูแล้วก็เหมือนๆกันไปหมด ไม่ค่อยแตกต่างกัน แต่อาจารย์ท่านก่อนบอกว่า...คนไทยดีกว่าเยอะ...ถ้าเจอพวกซูโม่แล้วยิ่งภูมิใจในความเป็นไทยเพราะจิ๋วเดียว..ยิ่งเจอน้ำเย็นแล้วหาไม่เจอ.....(อย่าคิดลามกนะจ๊ะ...ฉันหมายถึงหัวแม่โป้ง..เท้า...อิ...อิ....)
พ่อเพื่อนหมูอ้วนนนน......
- อย่ามาหลอกฉันเลยว่าคุณเพิ่งจะพ้นสามสิบมาหยกๆน่ะ...เอาไว้หลอกเด็กๆเถอะ...เอ...หรือจะมีลูกเล่นหว่า...หมายถึงเพิ่งพ้นสี่สิบสาม...(ห้าสิบสามคงม่ายช่าย....)
- อาจารย์หมอหนุ่มไม่ได้บอกเรื่องการแยกอายุค่ะ..แต่ถ้าฉันเป็นเจ้าของสถานที่ ฉันไม่จำกัดเลยแหละ...ยิ่งทำให้รายได้ดีซะอีก..ให้หญิงแก่ปนกับชายหนุ่ม...ชายแก่ปนกับหญิงสาว...คงสนุกคึกครื้นดีแฮะ....เออ...ท่าจะรวยแฮะ....ว่าไหมพ่อคุณ...อิ...อิ...
เอ้า...มาเข้าเรื่องงาน(ไม่เกินสองนาที)ดีกว่า
- ฉันไม่ค่อยเห็นด้วยเหมือนกันอย่างที่คุณว่าค่ะ....หากทำเพราะเพียงเพื่อให้มีเหมือนคนอื่น...แต่มิได้มาจากความอยากจะเป็นไปให้ได้..ของพรรคพวกตนเองอย่างแท้จริง.....ฉันจะพยายาม(กับทีม อ.หมอสมบูรณ์)...ที่จะไม่ทำให้ภาคฯฉันเป็นอย่างนั้น.....ฉันเชื่อมั่นในหัวหน้าภาคฯคนใหม่ค่ะ.....ท่านได้อบรม mini MBA ก่อนเข้ารับตำแหน่งด้วย น่าจะพานาวานี้ไปได้ด้วยดี
- ....ครบสองนาทีแล้ว.....โอย....ปวดขมองอีกแล้วจ้ะ...ฟังเพลงดีกว่า..โอว..เพลงของ Faith Hill.....There You'll Be....เพราะมากๆค่ะ..เดี๋ยว..ไปหามาให้พ่อฟังดีกว่า
อรุณสวัสดิ์ กับเช้าวันที่สดใสจ้า แม่แมงมุม
- เกลียดนัก คนรู้ทัน ถึงอย่างไรก็ตามเอาเป็นว่าฉันเพิ่งผ่านเลขสามมาก็แล้วกันน่ะ และฉันก็ยังพิศมัยที่จะจับกลุ่มอยู่กับพวกที่ต่ำกว่าเลขสาม เชิญแม่เข้าไปอยู่กลุ่มเลขห้า ได้เลยตามสบาย อ้อ! กลุ่มเดียวกับอาจารย์หมอสมบูรณ์......อิ อิ
- แม่แมงมุมนี่หัวการค้าไม่เลวเลยนะ คุยกันไปคุยกันมา แม่แมงมุมก็เห็นช่องทางรวยเสียแล้ว ลงทุนเมื่อไหร่ บอกนะ....ฉันจะไปเป็นลูกค้ารายแรกๆ....แหมธุรกิจน่าสนใจเสียด้วย เปิดออนเซนรวม ฉันว่าหนุ่มๆแถวโน้นคงเข้าคิวเป็นแถวยาว เพื่อรอใช้บริการแน่เลย ว่าแต่ว่า....จะมีสาวไหนกล้ามาใช้บริการแม่เรอะ......เดี๋ยวผิดคอนเซ็ปท์นะ แรกๆตั้งใจเปิดเป็นรวม ไหงเปิดไปเปิดมา ดันมีแต่หนุ่มหว่า......
- ฉันเอาภาพ วันสิ้นโลกมาให้ดูจ้า เป็นภาพตอนดาวเคราะห์น้อยพุ่งเข้าชนโลก แล้วดูนะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
- แล้วลองฟังเพลง End of the world เพลงรุ่นเก่าๆ ตั้งแต่ฉันเกิดได้ไม่นาน ตอนนั้นแม่แมงมุมคงวิ่งเล่นไปนานแล้วจ้า
กฤษณา สำเร้จ
ฉันแวะมาทักทายพ่อ...พอมีเวลาที่ไม่มีโอกาสlog in....ฝากไว้ก่อน....ไปทำธุระก่อน...ดึกๆจะมาจัดการ....
ดึกสวัสดิ์จ้ะพ่อหมูอ้วน
- ชะ...ชะ..ชะ..ช้า...พ่อเพื่อนยาก พ่อเห็นเพื่อนแตะหลักห้า พ่อก็ลดตัวไปเกาะหลักสามเชียวรึ...ไม่เป็นไร เพราะฉันเห็นบรรดาหลักสามกวักมือเรียกฉันยิกๆให้ตามไปกำกับพ่อด้วย....แต่เชิญพ่อตามสบายละกัน เพราะฉันจะนั่งคอยพ่ออยู่ที่หลักห้านี่แหละ...ไม่นานเกินรอ พ่อก็คงมาถึง...ยิ่งขยันทำโน่นทำนี่ ดูออกจะคล่องแคล่วว่องไว...ฉันคงคอยไม่ทันเบื่อหร๊อก.....
- เรื่องธุรกิจออนเซน อิน ไทยแลนด์น่ะ...ฉันฝากพ่อไปดูงานให้ด้วยนะคะ...อย่าให้เสียเที่ยวที่มาถึงญี่ปุ่นล่ะ...และทำเวลาหน่อย เหลือแค่เดือนเดียวก็กลับบ้านแล้ว ...ดูให้ทั่วทุกแง่ทุกมุม จะได้ไม่ขาดทุน...ฉันฝากอนาคตทางธุรกิจไว้กะคุณด้วยละกันค่ะ
- เดี๋ยวฉันแวะไปดูหนัง...ฟังเพลงของพ่อก่อน...good night ค่ะ
อรุณสวัสดิ์ กับเช้าวันที่มามาก (.....ฝนจ้า) จ้าแม่แมงมุมเลขห้า
- ของมันแน่จ้าแม่แมงมุม ฉันไม่อยากบอกว่า ตอนนี้ฉันเกาะกลุ่มเลขสามนะ ต่อไปฉันจะขยับไปเกาะกลุ่มเลขสองอีก เชิญแม่แมงมุมนั่งคอยอยู่ที่เลขห้าได้เลยตามสบายจ้า.....อีกนานเลยแหละกว่าฉันจะขยับมาถึงเลขห้าตามแม่แมงมุม.....ไม่ต้องทำสายตาอ้อนวอนอย่างนั้น หรอก....อิมพอสสิเบิ้ล
- ว้าว....ธุรกิจ ออนเซน อิน ไทยแลนด์ เชียวรึ ฝากให้ฉันดูงานด้วยเหรอ ......ได้เลย ฉันรับฝากแน่นอน แต่ฉันเน้นหนักการดูงานด้านบริการนะ ว่าเขาบริการกันยังไง มีกี่ประเภท อะไรบ้าง อย่างนี้คงต้องไปกันหลายรอบ แล้วก็หลายแห่งแล้วล่ะสิ....เอ้อ...ฝากฉันดูงาน ก็ต้องฝากตังค์มาด้วยสิ....ไม่เป็นไร ไว้กลับไปฉันค่อยส่งบิลไปเบิกเอาก็ได้.....ส่วนงานด้านบริหาร ฉันให้แม่แมงมุมมาดูเองดีกว่า จะเป็นเจ้าของธุรกิจก็ต้องสนใจเรื่องนี้หน่อย มาดูเองน่ะดีแล้ว....จริงมั้ย
- วันนี้ฉันคงต้องจัดการเรื่องสไลด์สำหรับการนำเสนองานวันพรุ่งนี้ให้เรียบร้อย แล้วอ่านหนังสือเตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้ฉันพูดตั้งแต่บ่ายสามครึ่งเป็นต้นไปจ้า
- วันอาทิตย์ไฟดับทั้งวันจ้า...ฉันคงต้องหาที่สิงสถิตตามสวนหรือไม่ก็ตามห้างแล้วล่ะ เวลาไฟดับ หมายถึงสิ่งอำนวยความสะดวก ก็ดับตามไปด้วย อยู่ในห้องก็หนาวตายกันพอดี
เพลงก็เพราะ บันทึกก็สนุก มีสาระ น่ารักมากครับ สำหรับบันทึกของ ส.ว. อิอิอิ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- นี่พ่อคู้นนน....จะเกาะเลขสามแล้วมีเป้าหมายต่อที่เลขสองอีกรึ...เอา...ได้ๆ...เดี๋ยวฉันจะเตรียมพ่อให้เข้ากลุ่มเลขสองให้ได้ไว้ก่อน...ไม่งั้นเสียชื่อเทรนเนอร์....ไป...พ่อไปหัดร้องเพลงนี้ไว้ก่อน...."ไม่รู้จักฉัน...ไม่รู้จักเธอ"...เดี๋ยวเย็นๆฉันกลับไปบ้านแล้วจะส่งมาให้ซ้อมร้อง....เพลงนี้วัยรุ่น หนุ่มสาวเขาร้องกัน ถ้าร้องไม่ได้เสียชื่อแย่...เพลงเพราะนา...
- เรื่องธุรกิจนั้น...สายบริการฉันยกให้คุณเป็นหัวหน้าทีม...ส่วนเรื่องบริหาร ฉันว่าไม่ยาก...ให้ดูผลการดูงานของคุณแล้วมานำเสนอก่อน...แล้วฉันถึงวางแผน ปรับแผนงาน...ดีมะ..พ่อคู้นนน.....
- ...อย่าลืมเตรียมงานนำเสนอเสาร์นี้ล่ะจ๊ะ...
- ...ไฟนี่ก็ช่างกะไร....แล้วเราจะได้เมาท์กันเหรอ..อาทิตย์เนี้ย...เฮ้อ...เศร้า....
กลุ่มที่ 1 ศูนย์การเรียนรู้ อ.ประทาย จ.นครราชสีมา นครราชสีมา
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ และยินดีต้อนรับเสมอค่ะ
- ขอบคุณค่ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนฉัน
- ฮาๆๆๆ...นั่งเศร้าหน้าคอมฯ...ไม่มีเวลาฟังเพลงและเข้ามาเมาท์เพราะต้องเตรียมนำเสนองานวันเสาร์นี้....
- "บ่ายสามครึ่งเป็นต้นไป"....เนี่ย มันบ่ายสามบ้านคุณหรือบ้านฉันจ๊ะ....ฉันจะได้ไปเกาะขอบเวทีคอยเชียร์คุณอีก แต่ดูท่าทางงานนี้จะง่ายกว่างานก่อนนะคะ
- ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ - ซ้อมร้องให้คล่องนะจ๊ะพ่อคุณ เดี๋ยวแก๊งเลขสองชวนร้องจะได้ร้องไปกับเขาได้...ไม่งั้นเขาจะส่งคุณคืนฉัน...แล้วให้คุณเข้าวงนี้และร้องเพลงนี้ค่ะ ..เขมรไทรโยก...อิ...อิ....
นี่พ่อคุณ...
- เมื่อวานนี้ฉันไปงานสวดศพคุณแม่เพื่อนฉันที่ อ.โกสุมพิสัย จ.มหาสารคาม .... ขากลับฉันพบงานประเพณี (ของอำเภอมั้ง) เราเลยแวะลงไปเดินเล่นกัน มีการแสดงพื้นเมืองบนเวที มีประกวดกระทงสวยๆด้วย...แล้วฉันจะเอารูปมาให้ดู กลับถึงบ้านประมาณสี่ทุ่ม เช้ามาเมื่อยไปหมดทั้งตัว...ดีนะที่ไม่ได้ไปดูงานประเพณีที่จังหวัดชลบุรี เพราะเขาแข่งวิ่งควายช่วงนี้เหมือนกัน...ไม่งั้นต้องมีคนแซวว่า เหนื่อยเพราะไปวิ่งแข่งมารึ..อิ...อิ...
- วันพรุ่งนี้ฉันจะต้องมาทำแผนกลยุทธ์ภาคฯ...แล้วจะเล่าให้ฟังจ้ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- บ่ายสามครึ่งของฉันจ้า ฉันมีเวลานำเสนอครึ่งชั่วโมงกะตอบคำถามอีก 15 นาที ถ้าเทียบไปฉันอาจจะซีเรียสน้อยกว่าเด็กญี่ปุ่นมั้ง เพราะเห็นคุณท่านหลานเธอทั้งหลายคร่ำเคร่งกันจัง ถึงขนาดแอบไปขอ sensei เลื่อนวัน present ออกไปเนื่องจากเตรียมตัวไม่ทัน แต่เชือดหมูกินได้เลย sensei ไม่มีวันยอมหรอก.....
- ฉันเอา ปัญหากวนประสาท ที่เพื่อนฉันส่งมาให้ ลองมากวนอวัยวะบางส่วนของแม่แมงมุมนะ ลองดูซิว่าจะตอบได้กี่ข้อ
เราไปเจอแล้วลองทำมา...แค้นจริงๆ...งึ่มๆๆๆเพื่อน ๆ ลองทำดู
เผื่อจะช่วยกันแค้นบ้าง...เรามาทำแบบทดสอบความโง่กันเถอะ(ใครตอบถูกหมดคงไอคิวสัก 250)
ข้างล่างนี้คือคำถาม 4 ข้อ คุณต้องตอบคำถามเหล่านี้ ในทันทีที่อ่านจบห้ามใช้เวลา
และห้ามแอบดูคำตอบก่อน มาลองพิสูจน์ดูว่าคุณฉลาดแค่ไหน .คำถามแรก คณิตศาสตร์แสนซน
หมายเหตุ: กรุณาใช้สมองคิด อย่าทดหรือกดเครื่องคิดเลขล่ะ ^^' ตั้งด้วย 1000 บวก 40
เข้าไป จากนั้นบวกด้วย 1000 อีกที แล้วก็บวกด้วย 30 แล้วบวกด้วย 1000 แล้วบวก 20
จากนั้นบวก 1000 อีกที แล้วก็บวก 10 คำตอบคือ? ได้ 5000 หรือ? คำตอบที่ถูกคือ 4100
ไม่เชื่อเหรอ ลองกดเครื่องคิดเลขดูสิ ดูท่าวันนี้ไม่ใช่วันของคุณแหงๆ คำถามข้อที่สอง
คุณเข้าร่วมในการแข่งขัน คุณแซงคนที่สอง ตำแหน่งของคุณตอนนี้คือ? คำตอบ
ถ้าคุณตอบว่าคุณอยู่อันดับแรก คุณผิดอย่างแรง! ถ้าคุณแซงคนที่สอง
คุณก็อยู่ในอันดับของเขา คุณก็อยู่ที่สองสิ! ทิ้งสมองไว้ที่บ้านหรือจ๊ะ? คำถามข้อที่สาม
ถ้าคุณแซงคนสุดท้ายล่ะ คุณจะอยู่ในลำดับที่เท่าไหร่? คำตอบ
ถ้าคุณตอบว่าอยู่อันดับรองโหล่ คุณก็ผิดละ อีกทีนึง บอกหน่อย
คุณจะแซงคนสุดท้ายได้ยังไง? คายปัญญาทิ้งไปหมดแล้วฤๅ? มาถึงคำถามข้อสุดท้ายแล้วมั้ง ใช่มะ? พ่อของ Mary มีลูกสาว 5 คน: 1.
Nana, 2. Nene, 3.Nini, 4. Nono. คนสุดท้องชื่อว่าอะไร? คำตอบ Nunu? ไม่ มันผิดแน่ๆ
คนสุดท้ายชื่อ Mary สิ ลองกลับไปอ่านคำถามอีก...
- ฉันลองไปฟัง ไม่รุ้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ มาแล้วล่ะ พอฟังเสร็จ ฉันตอบได้เลยว่า ผมไม่รู้จักใครครับ อิ อิ ผมมาผิดห้องแล้วครับ เลยเข้าผิดกลุ่ม ขอโทษด้วยครับ...บ๊าย บาย แล้วฉันก็มาพบว่า ไอ้เพลงที่แม่เอามาให้ทีหลังนี่ มันง่ายกว่าเพลงฉันไม่รู้จักใครตั้งเยอะน่ะ.....บรรยายความตามไท้ เอิ๊ง เอิ่ง เอย เสด็จยาตร ยังไทรโยค .....
- วันนี้ฝนตกทั้งวัน ตั้งแต่เช้ายันค่ำ นี่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย พรุ่งนี้ฝนก็ยังตกอีกวันจ้า แต่วันอาทิตย์อากาศสดใส ปิ๊งๆ เพียงแต่ไฟดับเท่านั้นเองจ้า
พ่อหมูเพื่อนรัก...กวนอารมณ์
- อีตาบ้า...เอาคำถามอะไรมาถามฉันยะ..ฉันผิดตั้งแต่ข้อที่หนึ่งจนข้อสุดท้าย...ฉันเนี่ยเพื่อนใครหนา...ไม่น่าเล้ย...สมองกลวงจริงๆหละเรา...อิ...อิ....
- นั่นไง...ฉันว่าแล้ว...คุณน่ะเหมาะสมกับการดูงานออนเซนที่สุดค่ะ....เพราะแกล้งทำไก๋...เข้าได้แม้ห้องผู้หญิงล้วนๆ....แบบนี้มีหวังกิจการฉันดีแน่นอนค่ะ...อิ..อิ...อ้าวๆ...หญิงคนนั้นเขาจะอธิบายรายละเอียดอะไรบางอย่างคุณกระมังคะ...ลองเข้าไปใกล้ๆเธอซิ...แววตาเธอหวานฉ่ำเชียว.....เธอเรียกคุณแน่ะ...
- บ้านคุณฝนตกทั้งวันเลยเหรอ ก็เลยอดชมจันทร์ซีคะ...บ้านฉันท้องฟ้ามีเมฆบ้าง แต่เห็นพระจันทร์เต็มดวงเชียว...วันนี้วันพระค่ะ กลางบึงแก่นนครที่คุณเลยพาครอบครัวมาเที่ยวขอนแก่นคราวที่แล้ว เขาลอยกระทงกันค่ะ....เดี๋ยวฉันจะเอากระทงมาให้คุณลอยนะคะ
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ตาเธอน่ะหวาน แต่แม่แมงมุมลองดูมือเธอสิ กำอะไรไว้ข้างหลังก็ไม่รู้ ฉันว่าให้แม่แมงมุมเข้าไปดีกว่า ผู้หญิงคุยกับผู้หญิง น่าจะเข้าใจกันง่ายกว่ามั้ง.....ฉันขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้เช้าต้องไปปิดเครื่องแต่เช้าเลย ก่อน 8.00 น
- นี่เขาถึงเทศกาลลอยกระทงกันแล้วเหรอ ทำไมไวจังเลย นี่มันเพิ่งตุลาเองไม่ใช่เหรอ
- ถ้าให้ฉันเลือก ฉันเลือกสีม่วงจ้า แต่ต้องเอาเครนมายกหรือเปล่าน่ะแม่ ถึงจะลอยได้
- ราตรีสวัสดิ์.....บาย
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- คุณไม่กล้าแล้วฉันจะกล้าเหรอ..ต่อให้เป็นเพศเดียวกัน..ฉันก็ม่ายละจ้ะ
- ที่ขอนแก่น(และอีสานบางจังหวัด เช่นที่จ.อุบลราชธานี) เขาจะลอยกระทงกันหลังออกพรรษาจ้ะ..ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจประเพณีทางนี้มากนัก วันหลังจะเล่าให้ฟัง(นี่ฉันติดค้างคุณหลายเรื่องแล้วนะคะเนี่ย...)
- วันนี้ดึกมากๆแล้ว....ฉันไม่กวนคุณแล้วละค่ะ เพราะคุณต้องเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้...ฉันเองก็ต้องไปเตรียมข้อมูลสำหรับวางแผนเช่นกัน....
- ส่วนกระทงที่เอาไปลอยนั้น...สีม่วงของคุณ สีชมพูของฉัน..."ลอยความทุกข์ยากลำบาก(เรื่องการวิจัย)ให้หมดไป เหลือไว้แต่ความสุขและสุขภาพดีค่ะ.."....
- คืนนี้นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ ฉันไม่กวนคุณแล้วหละ...วันพรุ่งนี้ก็ขอให้ทุกๆอย่างราบรื่น....good night ค่ะ
อรุณสวัสดิ์วันฝนตกตอนเช้าจ้า แม่แมงมุม
- ฉันเพิ่งกลับมาจากการไปปิดเครื่องนับสีลูกปัด เพราะไฟจะดับช่วง 7.30-8.30 น กะอีกช่วงคือ 17-18 น เดี่ยวตอน 8.30 ฉันก็ต้องกลับไปเปิดเครื่องอีก แล้วก็ใส่ตัวอย่างเข้าไปกะให้เสร็จก่อน 5 โมงเย็น จากนั้นก็ไปปิดเครื่อง ก่อนที่ไฟจะดับ พอไฟมา ฉันก็ไปเปิดเครื่องทำต่อ.....ชีวิตฉันวนเวียนอยู่กับเครื่องตัวนี้แหละ ไม่ไปไหนแล้ว วันพรุ่งนี้ ไฟก็ดับอีกครึ่งวันเช้าจ้า ส่วนตอนบ่ายจะมีเพื่อนมาสอนฉันใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์จ้า....
- วันก่อนฉันเข้าไปฟังการนำเสนอดุษฎีนิพนธ์ของนักศึกษาปริญญาเอก ที่จะจบในปีนี้ เป็นการเปิด open ให้ใครก็ได้เข้าไปฟังได้ พูดในห้องประชุมใหญ่ มีคนเข้าฟังราวสัก 70-100 คน แต่ละคนดูท่าทางภูมิฐานเชียว เขานำเสนอคนละ 20 นาที แล้วตอบคำถามอีก 10 นาที แต่เขาพูดเป็นภาษาญี่ปุ่น ฉันฟังไม่รู้เรื่องหรอก พอพูดจบปุ๊บ ฉันเห็นคนยกมือถามกันเพียบ คนญี่ปุ่นนี่เขาหาประเด็นถามได้เก่งนะ อาจเป็นเพราะเขาเปิดโอกาสให้เด็กๆถามมาตั้งแต่ตอนเรียนหนังสือ อีกสองปีข้างหน้า ฉันก็ต้องมาพูดแบบนี้เหมือนกัน เมื่อถึงเวลานั้นให้เด็กญี่ปุ่นมาฟัง เขาก็คงคิดเหมือนฉันแหละว่า พูดอะไรก็ไม่รู้....ฟังไม่รู้เรื่อง
- ก่อนที่จะจบ จะต้องมีการนำเสนอทั้งหมด 3 ครั้ง ครั้งแรก คือนำเสนอในห้องสัมมนา ให้คนในภาคฟัง ถือว่าเป็นการซ้อมมือ ขั้นเบาะๆ จากนั้นก็ไปนำเสนอในงานเหมือนที่ฉันเล่าให้ฟังข้างบนจ้า แล้วครั้งสุดท้ายก็ไปนำเสนอให้คณะกรรมการสอบดุษฎีนิพนธ์ฟัง ก็มีกรรมการราว 3-5 ท่านใช้เวลาพูดรวมตอบคำถามราว 2-3 ชั่วโมง หลังจากผ่านตรงนี้แล้ว sensei ต้องไป defense ให้กรรมการฟังว่าเราทำอะไรไปบ้าง กรรมการจะเป็นคนพิจารณาเองว่าจะให้จบหรือเปล่า.....หนทางยังอีกยาวไกล........
- ฉันเตรียมตัวไปเปิดเครื่องก่อนล่ะ เดี๋ยวไฟจะมาแล้ว
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันอ่านชีวิตคุณในตอนนี้..หนีไม่พ้นเรื่องปิดๆ..เปิดๆ...เลยเนอะ....ทำไมเขาไม่ใช้ระบบ "ไฟสำรอง" ล่ะคะ...ไฟดับก็จะได้ไม่รบกวนงาน....ไม่งั้นชีวิตวนเวียนอยู่แต่กับไฟ(ในห้องแล็บ)...จะได้ไปใช้ชีวิตกับน้ำ(ที่ออนเซน)บ้าง....น่าจ๋งจ๋านจัง......
- หนทางการศึกษาของคุณแม้จะอีกยาวไกลแต่ผลงานนั้นจะเกิดประโยชน์อย่างใหญ่หลวงต่อชาวไทย...แผ่นดินไทย....อดทนไว้นะพ่อ....สักวันมันจะเป็นวันสำเร็จของเราจ้ะ...ฉันให้กำลังใจคุณเสมอ
- ฝนตกที่ญี่ปุ่นบ่อยนะคะ...หนาวมาถึงที่นี่แน่ะ..ตอนนี้อากาศเย็นขึ้น มีลมแรงซะด้วย...โอว...เจ๋งๆ...แต่ฉันไม่ชอบเลย.....เมื่อวานฉันถามเด็กๆว่าเพลงพี่เบิร์ดน่ะ....."ฝนที่ตกทางโน้น..หนาวถึงคนทางนี้..." ชื่อเพลงอะไร ฉันจะหามาร้องให้คุณฟัง เด็กๆบอก "ไม่รู้"....ฉันเลยยังหามาร้องให้คุณฟังไม่ได้....
- ฉันจะไปช่วย อ.หมอสมบูรณ์ทำแผนภาคฯ ตอน 9 โมงค่ะ...ถ้าครึ่งวันเสร็จก็จะดี...ยังไม่รู้ว่าจะยังไงเลย...ว่าแล้วขอตัวไปอาบน้ำก่อนจ้ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนฉัน
- งานนำเสนอวันนี้เป็นไงบ้างคะ...หมูหรือหิน...แต่จะเป็นอะไรก็ช่าง เย็นนี้ซื้ออาหารเย็นติดมือมาฉลองด้วยนะจ๊ะ..เพราะฉันเองก็เมางานจนหัวบวมหมดแล้ว....
- ฉันประชุมเลิกตอนบ่ายๆ แต่นั่งคุยเรื่องงานสัพเพเหระกันต่ออีก 4-5คน จนสี่โมงเย็นได้มั้ง....ฉันหิวแล้วหละ...คนไปตีกอล์ฟก็ยังไม่มารับเลย ฉันนั่งคอย(แอบทำงานต่อไปด้วย) อยู่ที่ที่ทำงาน
- ....วันนี้ฉันคุยเรื่องงานเกิน 2 นาทีซะด้วย เลยอาการไม่ค่อยดี...ขอกระโถนสักใบเถอะ.....ฉันมีอาการคล้ายจะแพ้ท้อง....ฉันหมายถึงท้องมันหิวข้าวแล้ว อยากกินช้างสักตัว....เดี๋ยวต้องไปเดินหาช้างกินก่อน
พ่อเพื่อนหมูของฉัน
- พอฉันบ่นกับคุณไม่นาน ก็มีคนมารับกลับบ้าน..อาการอยากกินช้างก็เลยทุเลาไปค่ะ...ฉันซื้อนมปั่นใส่ปีโป้มาเผื่อคุณด้วย....ฉันใส่ตู้เย็นไว้นะคะ ดื่มแล้วจะชื่นใจหายเหนื่อยจ้ะ
- ฉันพบเพลงที่ต้องการแล้วค่ะ...เลยเอามาฝากคุณ... เล่าสู่กันฟัง...ฝนที่ตกทางนี้หยุดหรือยังคะ
- อ้อ...ฉันแถมอีกเพลงให้ด้วยค่ะ เผื่อจะสร้างความคึกคักให้คุณได้บ้าง...เพลงนี้ค่ะ...
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ปกติที่นี่ก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องไฟหรอก นานๆจะเจอไฟดับเสียที แต่ช่วงนี้ที่มีไฟดับค่อนข้างบ่อยนั้น อาจเนื่องจากเขามีการก่อสร้างและปรับปรุงตึกอยู่หลายแห่งภายในมหาวิทยาลัย ก็เลยจำเป็นต้องดับไฟบ้าง
- เมื่อวานฝนตกทั้งวัน วันนี้ฝนก็ตกทั้งวันอีก แถมลมยังแรงอีกด้วย ฉันไม่ค่อยจะถูกกับลมทางนี้สักเท่าไรนัก เพราะอากาศอย่างนี้ถูกลมแล้วหนาวขึ้นอีกเยอะเชียว
- ผ่านไปแล้วด้วยดีจ้า กับการนำเสนอความก้าวหน้าในรอบ 3 ปี ซึ่งงานของฉันถือว่าก้าวหน้าค่อนข้างช้า แต่สำหรับการนำเสนอ ไม่มีปัญหาจ้า ผ่านไปด้วยดี เอาเป็นว่าฉันให้คะแนนตัวเอง สัก 9 เต็ม 10 ก็แล้วกัน เพราะหากให้คนอื่นให้คะแนน เกรงว่าจะได้น้อยกว่านี้....อิ อิ
- ฉันแว๊บกลับไปกินข้าวตอนไฟดับ แป๊บนึง พอไฟมาฉันก็รีบกลับมาทำงานต่อ นี่ฉันยังอยู่ที่ทำงานอยู่เลย ทำอะไรก๊อกแก๊ก ไปเรื่อยๆตามประสา......
- ดีนะที่แม่แมงมุม มาบ่นกับฉัน คนที่บ้านถึงได้มารับไง ถ้าแม่แมงมุมบ่นกับคนที่บ้าน ท่าทางจะหาคนมารับยากแล้วล่ะ.....คงต้องหามุ้งมากางนอนที่ทำงานแทน.....อิ อิ ด้วยเหตุผลเดียวกันนี้ ฉันก็เลยไม่ค่อยกล้าเอ่ยปากมากนักตอนอยู่บ้าน....กลัว....ไม่มีคนให้ไปรับจ้า.....
- ขอบคุณมากสำหรับเพลงของพี่เบิร์ด เพลงนี้ฉันก็ชอบมากเหมือนกันเลยจ้า......
- ฉันขอทำงานต่ออีกแป๊บ เดี๋ยวจะกลับไปกินนมปั่นใส่ปีโป้จ้า.....ขอบคุณมากเลยนะแม่แมงมุม
พ่อเพื่อนหมู
- เวลาฝนตกแล้วคุณเดินกลับบ้านยังไงถึงไม่เปียกคะ...มีร่มให้ถือเหมือนบ้านเราหรือใส่เสื้อกันฝน...เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกซะที ท่าทางมันจะทำให้คุณไปทำงานไม่สะดวกเอาซะเลย...อย่าเพิ่งท้อใจนะคะ...ฝนมาเพื่อฟ้าใสน่ะค่ะ....
- ตอนนี้เมาส์ที่โน๊ตบุ๊คฉันมันเกเร มันไปทำงานกับฉันทั้งวันเลยหยุดพักซะเฉยๆ...ฉันไม่ถนัดการลากมือบนพื้นโน๊ต....เลยเลี่ยงการสรุปงานที่เพิ่งคุยกันวันนี้ที่ภาคฯมาคุยกับคุณหนุกกว่า..เดี๋ยวค่อยไปทำต่อ...เบื่องานแล้วก็จะแวะมาคุยด้วยอีกค่ะ
อรุณสวัสดิ์ วันฟ้าใสปิ๊ง แสงแดดงดงามจ้า แม่แมงมุม
- เมื่อคืนฉันกลับจากที่ทำงานสัก ห้าทุ่มครึ่งเห็นจะได้ ฝนกำลังตกหนัก ลมก็แรง แทบจะพาตัวฉันปลิวไปกับสายลม เห็นมั้ยว่าตัวฉันบอบบางขนาดไหน การเดินท่ามกลางสายฝนที่นี่ ฉันมีร่มคู่ชีพอยู่ 2 คันจ้า คันหนึ่งเก็บไว้ที่บ้าน อีกคันเก็บไว้ที่ทำงาน ฝนตกที่ไหน ก็ใช้คันนั้น ช่วงนี้ฝนตกค่อนข้างบ่อย เนื่องจากมีพายุไต้ฝุ่น พัดผ่านไป ผ่านมา อยู่เสมอๆ แต่หลังฝนตกแล้วอากาศจะอุ่นขึ้นจ้า อย่างวันนี้นะ ฉันเปิดหน้าต่างรับลมเย็นๆ เย็นชื่นใจทีเดียวล่ะ อากาศกำลังสบายมาก ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าในปิ๊ง ไม่มีก้อนขี้เมฆมาบดบังสักก้อนเลย สงสัยเทวดาขี่ก้อนขี้เมฆไปกับพายุตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว วันนี้ท้องฟ้าถึงปลอดโปร่งขนาดนี้
- อาการลูกหนูกวนนี่ คงต้องดูก่อนว่าเป็นลูกหนูที่เลี้ยงแบบปล่อยให้วิ่งเล่นเอง (แบบไร้สาย) หรือลูกหนูที่มีสายผูกคอ ถ้าใช้อยู่ๆ แล้วลูกหนูหมดแรงไปเฉยๆ มักเป็นกับลูกหนูแบบที่ปล่อยให้วิ่งเล่นเอง เนื่องจากถ่านไฟฉายตรากบที่ใช้มานาน คงหมดแรงไฟแล้วล่ะ ลองหามาเปลี่ยน ก็น่าจะใช้ได้ แต่ถ้าเป็นลูกหนูแบบที่ผูกคอไว้ ลองตรวจสอบพวกข้อต่อต่างๆ หรือลองดึงสายออกจากเครื่องโน๊ตบุค แล้วเสียบกลับเข้าไปใหม่ ถ้ายังไม่หาย ก็ลอง ปิดเครื่อง แล้วเปิดใหม่ (restart) อาการก็น่าจะดีขึ้น ถ้าอยากจะรู้ว่าอาการหนูหมดแรงนี้เกิดจากเครื่องหรือหนูกันแน่ ก็ลองหาลูกหนูตัวใหม่มาเสียบกับเครื่องดู ถ้าลูกหนูตัวใหม่ยังวิ่งได้ ก็แสดงว่าเป็นที่เจ้าหนูมันขี้เกียจวิ่ง อาจไม่สบาย ตามที่ว่าไว้ข้างบนจ้า
- ฉันต้องรีบส่งข้อความก่อนที่ไฟจะดับ ฉันไม่ได้ห่วงเครื่องของฉันหรอก เพราะมีไฟสำรอง แต่ฉันห่วงว่า เจ้าศูนย์คอมไฟจะดับไปด้วยแล้ว net จะใช้ไม่ได้
- เวลาใช้เจ้าแผ่นสัมผัส (touchpad) แม่แมงมุมอย่าคิดว่าเหมือนกับการใช้ลูกหนูสิ ทำใจให้เหมือนกับว่า มือของเราเป็นดินสอ แล้วเรากำลังเขียนดินสอไปบนกระดาษ เจ้ากระดาษที่ว่านั่นก็คือแผ่นสัมผัสนั่นเอง
- ถ้าแม่แมงมุมใช้เจ้าแผ่นสัมผัสนั่นเหมือนเป็นลูกหนูล่ะก็ เวลาใช้งาน อาจต้องเอียงตัวช่วยไปด้วย ฉันเห็นมาหลายคนแล้ว ต้องคอยลุ้นช่วยแทบตาย
- จำไว้ว่า ให้คิดว่ามือเป็นปลายดินสอ แล้วกำลังเขียนบนเนื้อที่จำกัด สักพักก็จะคุ้นเคยจ้า แล้วอย่าเผลอเอาดินสอไปเหลาล่ะ แล้วจะหาว่าหล่อไม่เตือน
หมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันรีบตื่นเพื่อเอาข้าวต้มกระดูกหมูแก้วมาส่งคุณ กลัวไฟจะดับก่อน...แต่ net ตอนนี้ยอดแย่เลยเพิ่งจะเข้าได้...ข้าวต้มเลยเย็นไปหน่อยค่ะ
- ฉันขอบคุณในคำแนะนำเรื่อง "หนูจอมกวน"...
- เดี๋ยวรีบส่งข้อความก่อน...ไม่ได้กลัวไฟดับนะคะ..กลัวnetหลุดจ้ะ เดี๋ยวคุณไม่ได้ทานข้าวต้ม
- ฉันเสียบเข้าไปแล้วไม่เห็นลูกศรมันแสดงอะไรเลย เปลี่ยนลูกหนูตัวใหม่ก็เหมือนเดิม...เดี๋ยวฉันจะวางยามันซะหน่อย อยากงอแงนัก....
- ฉันไม่ถึงกับต้องเอียงตัวตามหรอกค่ะ แต่เวลาจะเปิดงานไว้หลายๆหน้า แล้วcopyมาวาง..ลาก..โยก...อะไรเนี่ย..มันช้าไม่ทันใจกี๋เล้ย...เพราะเราไม่หัดให้ชินเองแหละค่ะ
- ป่านนี้ไฟบ้านคุณคงดับแล้ว ฟังฉันคุยคนเดียวก็แล้วกันนะคะ...อ่ะ..สบายฉันหละ..คู่ต่อสู้ถูกมัดมือแล้ว...อิ...อิ....แมงมุม...ลุยยย.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- สายป่านนี้แล้วบ้านฉันแดดไม่ร้อนจัด อากาศยังดีอยู่เลยค่ะ เย็นสบาย ฉันเลยเอาเพลงของจำรัส เศวตาภรณ์ ที่คุณชอบมาฝากค่ะ... Journey (on the earth) เผื่อคุณทำงานไป ฟังเพลงไปเพลินๆนะจ๊ะ...ฉันไปซักผ้ารอบที่สามก่อนจ้ะ
สวัสดีตอนสายๆจ้า
- เมื่อวานหลังจากส่งข้อความได้ไม่นาน ไฟก็ดับ แล้วเน็ตก็ใช้ไม่ได้ ที่สำคัญคือใช้ไม่ได้ทั้งวัน จนถึงตีหนึ่ง
- ฉันก็เลยแอบหนีไปทำงาน เมื่อวานฉันทำ PCR ในตัวอย่างตรวจ 100 ราย แล้วพาเส้นดีเอ็นเอที่ได้ มาวิ่งในกระแสไฟฟ้า ทำเสร็จไปได้ 99 ราย อีกรายหนีรอดมาได้ ปกติที่ฉันทำจะต้องขึ้นแค่ 1 เส้น แต่เจ้ารายนี้ ดันขึ้น 2 เส้น ฉันก็เลยต้องลองทำใหม่ วันนี้จ้า ก็เสร็จไปอีกงานที่ไม่ต้องใช้เครื่องนับสีลูกปัด งานส่วนที่เหลือเป็นการทำ PCR หรือทำลูกปัดสายยาวๆ สัก 1000 ลูก แต่ฉันต้องเอาเข้าเครื่องนับสีลูกปัด เพื่อแยกออกมาว่ามีสีอะไรบ้าง โดยทำทั้ง 100 ตัวอย่างจ้า.....
- ช่วงนี้ มือกำลังขึ้น ทำอะไรก็ดูง่ายไปหมด หลังจากบุญของน้องซูซานมาถึง ฉันปรับสภาวะในการทำปฏิกิริยาต่างๆได้ลงตัวมากขึ้น (สภาวะพวกนี้ถูกกำหนดมาจากบริษัทที่ขายน้ำยา ปกติไม่มีใครเขาปรับกัน แต่ตอนนี้ฉันปรับมันจนฉันพอจะเข้าใจแล้วล่ะว่า แต่ละตัวมีข้อจำกัดอะไรบ้าง
- งานของฉันสุดท้ายก็ไปมีคอขวดอยู่ที่เครื่องนับแยกสีลูกปัดจ้า....แต่ดูเหมือนกับว่าฉันน่าจะทำงานได้ทันตามกำหนด แม้ว่าจะเพิ่มงานใหม่เข้าไปอีกก็ตาม โดยยังพอเหลือวันว่างไปเที่ยวชมใบไม้เปลี่ยนสี ที่ภูเขาไฟฟูจิได้อีกสักวัน
- ถ้าเปลี่ยนลูกหนูตัวใหม่แล้ว ยังมีอาการเหมือนเดิม โดยที่ลูกหนูตัวใหม่นั้น ใช้กับเครื่องอื่นได้ตามปกติแล้วล่ะก้อ แสดงว่าอาการกินแรงลูกหนูของแม่แมงมุมนั้น น่าจะเกิดจากเครื่องอืดๆของแม่แมงมุมซะมากกว่า ลองหิ้วไปหาใครก็ได้ ที่เขาพอจะรู้เรื่องคอมพิวเตอร์ ให้เขาช่วยแก้ไขให้ แต่ถ้าทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะก็ วิธีง่ายๆ ที่พอจะช่วยได้ คือแม่แมงมุม ก็อปปี้ข้อมูลที่จำเป็นขึ้นมาเก็บไว้ก่อนนะ แล้วก็เอาเครื่องไปล้างจ้า.....ล้างซะให้สะอาดเรียบร้อย แล้วก็ลงวินโดว์ใหม่จ้า ทีนี้เครื่องแม่แมงมุม ก็จะสะอาด เลี่ยมเล้เรไร แถมยังวิ่งเร็วขึ้นแบบทันตาเห็นเลยจ้า เจ้าลูกหนูก็จะขยันวิ่ง ตามใจแม่แมงมุมได้ทันไงล่ะ.....
- ถ้ายังทำอย่างข้างบนไม่เป็นล่ะก็ แม่แมงมุม ควักใบแดงๆ ออกมาสัก 3 -5 ใบ แล้วพาเจ้าเครื่องนี้ ออกไปหาร้านคอมพิวเตอร์ แล้วบอกว่า อยากจะพามาขัดสีฉวีวรรณ ให้วินโดว์ผ่องใส ใหม่ไฉไลจ้า
- ขอบคุณมากสำหรับการเดินทางอันแสนยาวไกล และความเงียบสงบจากภายใน แม่แมงมุมนี่เอาใจเก่งจริงๆ รู้ใจฉันสารพัด.....สมเป็นพยายม เอ้ย พยาบาลจริงๆ
หมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- จะว่าไปแล้ว...ไฟดับก็ดีเหมือนกันนิ....นี่ขนาดดับวันเดียวคุณยังได้งานเยอะเลย...ฉันกลัวคุณติดใจอยากให้ไฟดับบ่อยๆจัง...
- วันนี้เด็กๆเปิดเทอมวันแรก เช้ามาเหมือนผึ้งแตกรังค่ะ ดีหน่อยว่าได้เตรียมไว้แล้วเลยไม่ค่อยยุ่ง...ตอนเช้าฉันเลยไม่ได้แวะมา...แต่สายๆแอบมาเห็นคุณยังเข้ามาไม่ได้ฉันเลยไม่ได้โบกมือทักทาย...ระหว่างนี้หมอผ่าตัดขอพักเที่ยงฉันก็เลยพอมีเวลาแวะมาค่ะ
- ...(ขอส่งข่าวรอบแรกก่อน...ก่อนnetจะล่ม)
พ่อหมูอ้วน....
- ช่วงนี้มือคุณกำลังขึ้นรึ...."ฟ้าใสหลังพายุฝน"....ถ้างั้นฉันแนะนำให้คุณเอางานยากๆมาทำก่อน..เร้ววว.....เร็วๆนะคะ คิดเร็วๆว่าอะไรยากมากน่ะ เดี๋ยวหมดเวลาซะก่อน...ไม่งั้นจะต้องทำบุญกับน้องซูซานเพิ่มอีก
- ฉันกำลังจะแนะนำให้คุณทำงานให้เสร็จก่อนเวลาสักหลายๆวัน...ให้มากพอที่คุณจะได้ชาร์ทแบตเตอรี่กับตัวเอง เพราะพอกลับมาเมืองไทยคุณจะได้ใช้พลังในตัวไม่มีหมด เพราะพอกลับมา ฉันก็เห็นคุณหมกมุ่นอยู่กับงานตลอดเวลาแหละ...พ่อคนขยัน...
- ....จะว่าไปแล้วเนี่ย...คุณเหลือเวลาที่ญี่ปุ่นไม่นานแล้วนะคะภาระกิจก็จะเสร็จสิ้น และจะได้กลับบ้านซะที.....คุณคงดีใจ.....แต่อย่าถามฉันนะ.....
- ลูกหนูของฉันน่ะ ฉันใช้ตัวใหม่แล้วค่ะ...แต่ฉันคิดว่าตัวเก่ายังดีอยู่ ...มันเป็น minimouse สีดำ ออกจะน่ารัก...ฉันให้มันพักสองวัน เดี๋ยวค่ำๆจะลองใหม่ค่ะ หวังว่ามันคงวิ่งได้เหมือนเดิม
- ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ...ฉันเพียงอยากให้คุณมีความสุขแม้อยู่คนเดียวไกลบ้านน่ะค่ะ และฉันเองก็พลอยมีความสุขไปด้วย....
- ....ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ หมอนัดบ่ายโมงครึ่ง...ขอแวะไปดูคนไข้ก่อน..ข้าวของฉันเตรียมพร้อมแล้วตั้งแต่ก่อนแวะมาคุยกับคุณ...แล้วพบกันค่ะ
กฤษณา สำเร้จ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนฉัน
- ฉันจะแวะมาบอกว่า....ฉันหงุดหงิด...เพราะเจ้าลูกหนูตัวใหม่ก็ไม่ยอมวิ่ง...ต้องรอนาน...และมิหนำซ้ำ...ฉันไม่สามารถจะรอ login ได้....นี่ฉัน login ทิ้งไว้นานมากจนต้องเปิดอีกหน้า...มาแบบลักลอบเพราะฉันคอยไม่ไหว...
- ...เดี๋ยวกลับบ้านจะเอาน้ำราดหัวสักหน่อย...เผื่ออาการคลุ้มคลั่งจะดีขึ้น....อ๊ะๆๆๆ...ไม่ต้องตกใจค่ะ ...สติฉันยังดี เดี๋ยวฉันเปิดเพลงของ Clash แล้วโยกไปมาสักพักก็หายละ (ฉันเล่าให้คุณฟังเผื่อคุณจะเป็นห่วงน่ะ...อ้อนน่ะค่ะ..อ้อน..เคยเจอบ่อยๆมิใช่รึ...อิ..อิ....)
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเอาเพลงที่คุณชอบมาฝากก่อนนอนค่ะ can you feel the love tonight จาก The Lion King
- ...และฉันเชื่อว่า เพลงนี้ คุณก็จะต้องชื่นชอบ....
- .....คืนนี้หลับฝันดีค่ะ พ่อเพื่อนหมู
อรุณสวัสดิ์ วันฟ้าสดใสอีกวันจ้า แม่แมงมุม
- เมื่อคืนฉันหิ้วหัวอันหนักอึ้งกลับมาบ้านตอนเที่ยงคืน แล้วหมดแรงข้าวต้ม ไม่สามารถโงหัวขึ้นมาทำอะไรต่อได้อีก พอหัวถึงหมอนปุ๊บ ก็หลับไปเลยปั๊บ
- เช้านี้อากาศสดใส ฉันได้ลุกขึ้นมาฟังเพลงที่แม่แมงมุมเอามาฝาก เจ้าเพลงในการ์ตูนนี่เคยได้ฟังอยู่บ่อยๆ แต่เจ้าเพลง สร้างความใฝ่ฝัน นี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน เพลงเพราะจังเลย แม่แมงมุมเชื่อไหมว่า หนังเรื่องนี้ ฉันยังไม่เคยได้ดูเลย เรื่องราวของแม่แมงมุม กับหมูอ้วนนี้ เป็นเรื่องราวแห่งความประทับใจจากหนังสือเล่มเล็กๆ "แมงมุมเพื่อนรัก" ที่เป็นหนังสือนอกเวลาสำหรับเด็ก ฉันได้อ่านตอนฉันอยู่สัก ป 6 หรือ ป 7 นี่แหละ แล้วยังอยู่ในความทรงจำมิรู้เลือน
- ฉันว่าลูกหนูของแม่แมงมุมน่าจะสบายดี ตัวที่ไม่ค่อยสบายคือแม่แมงมุมซะมากกว่า ท่าทางจะถูกลูกหนูทำขัดใจมาก นั่นแหละกลับไปอาบน้ำอาบท่า นอนหลับสักพักจะรู้สึกดีขึ้น อาการที่ว่านี้เป็นเรื่องของเจ้าโน้ตบุ๊คคุยกับลูกหนูไม่รู้เรื่อง เนื่องจากเจ้าโน้ตบุ๊คเกิดอาการลืมภาษาที่คุยกัน (driver lost หรือ driver conflict) วิธีการแก้ คือลอง repair window คือหาแผ่น window มาใส่เข้าไปในเครื่อง แล้วก็คลิ๊กเลือกที่จะ repiar window หรือไม่ก็ล้างเครื่อง แล้วลง window ใหม่
- แม่แมงมุมใช้เน็ตแบบ Modem หรือ ADSL ล่ะ เห็นช้าขัดใจดีนัก
- ว่าไปแล้ว ฉันไม่เคยเจอ ยายอ้อนเลยสักครั้ง เพียงแต่ว่าฉันว่าเขาแสดงหนังดีนะ สมัยโน้นยังได้ดูหนังที่เขาแสดงบ่อยๆ แล้วหันมาออกเทปอยู่ชุดเดียว แล้วก็หายไปเลย นี่ฉันกำลังพูดถึงยายอ้อย.....เกวลินนะ
- พอพูดถึงเรื่องออกเทปชุดเดียวแล้วหายไปนี่ มีอีกคนที่ฉันชอบมาก แล้วออกเทปชุดเดียวแล้วหายไปเลย คือ คุณจันทนี อุนากูล ที่ร้องเพลง สายชลไง ฉันชอบฟังทั้งชุดเลย ที่บ้านมีม้วนเทปอยู่ แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ในรังหนูแถวไหนแล้ว
- อ้อ เมื่อคืนท้องฟ้าแจ่มใส ฉันเห็นดาวด้วยล่ะ ตอนเดินกลับบ้าน
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันไม่ยักกะรู้ว่าคุณเอาหัวหนักอึ้งกลับมาบ้านเอาซะดึกดื่น...ไม่งั้นฉันจะเอาน้ำราดไปด้วยอีกคน
- ช่วงนี้ฉันก็ดวงขึ้นค่ะ ตอนนี้แพทย์ผ่าตัดเอาเคสฉีดยาชาเฉพาะที่มาทำ 2 ราย...ไม่พึ่งดมยาฉันเลยว่างงาน อีกหน่อยฉันคงตกงาน อย่าลืมเอาฉันไปเลี้ยงล่ะ
- จะว่าไปนั้น...ฉันเองก็ไม่เคยดูหนังเรื่องนี้เหมือนกัน ตั้งแต่คุณพูดถึงฉันก็พยายามหาการ์ตูนของวอลท์ ดิสนีย์...มันก็ไม่มี .... ก็เขาสร้างเป็นหนังคนปนการ์ตูนนี่นา...ใช่ไหมคะ(เห็นยายตาร์เธอว่างั้น...)...ฉันก็เลยถึงบางอ้อ...แต่ได้ยินลูกเล่าเรื่องประกอบภาพให้ฟังเพราะเธอดูแล้ว....ฉันดูในเพลงแล้วเป็นความน่ารักและน่าประทับใจจริงๆค่ะ
- ฉันทำใจกับเจ้าลูกหนูแล้วค่ะ สงสัยได้ควักใบแดงจริงๆ...ที่บ้านฉันใช้ ADSL แต่ที่ทำงานก็ของหลวงน่ะค่ะ....จะว่าไป net ที่ทำงานตอนนี้เขาบอกว่า...ไวรัสเจี๊ยะค่ะ....ฉันเลยยังงงๆอยู่
- เรื่องของยายอ้อนน่ะ...น้องสะใภ้ฉันเองค่ะ...อิ...อิ...ส่วนเพลงสายชลนั้นฉันก็ชอบมากๆ จะพยายามหามาฟังให้ได้...แล้วจะร้องให้คุณฟังค่ะ.....อ้าว...อย่าทำหน้าอย่างงั้นซี่...
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- อีกหน่อยฉันไม่รู้ว่าจะหิ้วหัวกลับได้หรือเปล่า ก็เพราะหิ้วไปหิ้วมา ผมคงร่วงหมดแน่เลย งั้นคงต้องอุ้มหัวกลับบ้านแล้วล่ะ
- เช้าวันนี้ได้คุยกับ sensei เรื่องงานของฉัน sensei ขอปรับบางส่วน เพื่อให้สมบูรณ์ขึ้น นั่นหมายความว่า ฉันต้องทำงานมากขึ้น โดยเพื่อกลุ่มตัวอย่างเข้ามาอีก 1 กลุ่ม ทีนี้ฉันก็ต้องทำลูกปัดเพิ่มอีก 25 ราย เอ้า เอาก็เอา ทำงานหนักขึ้น แต่เวลาเขียนจะง่ายขึ้น เพราะมีข้อมูลให้เปรียบเทียบได้ง่ายขึ้น นั่นหมายถึงว่าฉันคงไม่มีวันว่างพอจะไปเที่ยวดูใบไม้เปลี่ยนสีแน่เลย ตอนนี้เหลืออีก 31 วัน ฉันต้องทำอีกทั้งหมด 35 ราย ไม่รวมรายที่ต้องทำซ้ำ ถ้าฉันจัดการบริหารการใช้เครื่องดีๆ แล้วไม่มีเด็กมาแย่งใช้เครื่อง ฉันก็อาจจะยังพอทำได้ทันในคราวนี้ ซึ่งถ้าฉันทำได้ทันในคราวนี้จริง ฉันก็จะเขียน paper ได้ 1 เรื่อง ซึ่ง sensei กำหนดไว้ว่าก่อนมีนาปีหน้า ฉันน่าจะเขียนเรื่องนี้ได้เสร็จแล้ว.....
- ไม่ยักกะรู้ว่าฉันกำลังคุยอยู่กับ พี่สะใภ้ดาราที่ฉันชื่นชอบนะเนี่ย
- สำหรับเรื่องลูกหนูนั้น จะว่าแก้ยากก็ยาก จะว่าแก้ง่ายก็ง่ายจ้า ขึ้นอยู่กับว่าจะให้ใครแก้ ถ้าอยู่ในมือคนที่รู้เรื่องอยู่แล้ว อาการนี้น่าจะแก้ได้ไม่ยาก อย่างเช่น ลองลบ driver ออก แล้วลง driver ใหม่ หรือจะ ล้างเครื่องแล้วลง window ใหม่ แต่ถ้าอยู่ในมือของคนที่ไม่ค่อยถนัดแล้วล่ะก้อ อธิบายยังไงก็เป็นเรื่องยากจ้า ยิ่งไม่ได้อยู่ตรงหน้าเครื่องแล้วอธิบายให้ฟังแล้วล่ะก้อ ยิ่งยากขึ้นอีกเยอะเชียว
- ไม่อย่างนั้น แม่แมงมุมก็หิ้วไปที่ร้านที่ซื้อมา แล้วก็บอกว่า ลูกหนูของแม่ ไม่ยอมวิ่ง ถ้าเป็นที่ driver เขาน่าจะจัดการให้ได้ในเวลามีกี่นาที แต่ถ้าไม่ใช่ ก็น่าจะต้องล้างเครื่องแล้วลง window ใหม่จ้า ถ้าเป็นอันหลังแล้วล่ะก้อ แม่แมงมุมคงต้องควักใบแดงๆจ่ายออกไปอย่างน้อยก็ 3 ใบล่ะ
- เน็ตที่ทำงานถูกไวรัสกินซะแล้วเหรอ น่าฉ๋งฉ๋านจัง ก็หายาฆ่าไวรัส มาจัดการซิ จะเอายาฆ่าไวรัสเอดส์เลยหรือจะเอายาฆ่าไวรัสเริมก่อนล่ะ หรือไม่ก็ใช้ไม้หน้าสามไปเลยก็ได้ ฆ่าได้เหมือนกัน
- วิธีการแก้ไขไวรัสกิน คือการส่งเครื่องไปให้ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์แก้ไขให้ ถ้าเขาไม่รับแก้ไขให้ เพราะเครื่องยังใช้ได้ล่ะก้อ แม่แมงมุม ลอง ลบไฟล์อะไรก็ได้ ใน Folder C:\Windows\system32 ลบไปให้หลายๆไฟล์เลยก็ได้ แล้วโทรบอกเขาว่า เครื่องใช้ไม่ได้แล้วจ้า บูตเครื่องไม่ขึ้น เท่านั้นเขาก็มาหิ้วไปเองแหละ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- เอาเป็นว่าคุณเลิกหิ้วหัวและกัน...ฉันแนะนำให้เปลี่ยนเป็นแบกกลับบ้านท่าจะดีกว่า คุณจะได้ไม่ต้องวิตกเรื่องผม...แต่ช่างเถอะ ผมจะมากหรือผมจะน้อยนั้นมันไม่สำคัญเท่ามันสมองที่มีข้างในมากกว่าเป็นไหนๆ...พ่อจงภูมิใจว่าที่พ่อมีเสน่ห์หาใช่เพราะผมไม่...แต่เพราะพ่อมีกึ๋นต่างหาก......
- พ่อเหลือเวลา 31 วันแค่นั้นเอง...ทำวันละ 2 รายไหวไหมคะ หรือมันถูกจำกัดด้วยทรัพยากร...แต่ก็ไม่เป็นไร ให้มันเก็บได้ก็แล้วกัน มันจะได้เสร็จๆ ปิดเป็นงานๆไป
- ...แฮ่ๆ...น้องสะใภ้ฉันไม่ได้เป็นดาราค่ะ แต่บังเอิญชื่อไปพ้องกัน...อิ...อิ....
- ฉันเองกำลังงงกับลูกหนู...เมื่อกี๊ก่อนเปิดเครื่อง
(เอ้า...เมาๆสายตามัว...กดมั่วไปหน่อยจ้า)
- ฉันเองกำลังงงกับลูกหนู...เมื่อกี๊ก่อนเปิดเครื่อง ฉันลองเอามินิเมาส์(ไอ้ตัวจ้อยสีดำ)เสียบกับ USB port ก่อน...แน่ะ...มันวิ่งได้ฉิว....แต่พักเดียวแหละ พ่อเจ้าประคุณเอ๊ย!....พอฉันเปิดบันทึก แล้วลากเมาส์อย่างรวดเร็วดุจวัยรุ่น...อีก็ประท้วงเหมือนเดิม..ฉันเลยถอดออก คราวนี้เอาอีตัวแม่หนูมาต่อ หล่อนก็บอกว่า USB port ไม่detect....อะไรก็ม่ายรุ...ฉันเลยย้ายไป portอื่น..เอ้า...ได้เฉยเลย....ฉันละงงๆ...
- ที่ลังเลเพราะเกรงว่าเอาไปที่ร้านแล้วจะถูกหลอกกินแบงค์แดงๆ....ตอนนี้ฉันเลยยื้อ เผื่อมันไม่ได้ถูกไวรัสกินจ้ะ....เพราะจะว่าไป ฉันเองก็ไม่ได้ให้มันไปมั่วกับใครที่ไหนนะคะ handy drive ของฉันเองยังไม่กล้าเสียบเลย จะมีก็เล่นnet นี่แหละ....เอ....หรือมันนิยมของนอกน้า...
- ....เออ...แต่ฉันชอบวิธีการทำให้คอมฯที่ทำงานเจ๊งที่คุณแนะนำแฮะ...เข้าท่าๆ...ทำไมคุณพูดเหมือนใจช่างแถวนี้เลย...เสียนิดเสียหน่อยทำเฉย....ต้องให้เสียได้ที่จึงซ่อม....
- ....ว่าแต่มื้อเย็นนี้ทานอะไรจ๊ะ....ทานด้วยซี่หรือต้องแบกหัวไปแยกสีลูกปัด ถ้างั้นฉันเตรียมอาหารเย็นให้ละกัน
พ่อเพื่อนหมูอ้วน...
- ฉันซ้อมร้อง เพลงสายชล เอาไว้ร้องให้พ่อฟังเย็นนี้แล้ว....ฉันไม่ได้ต้นฉบับค่ะ แต่พอจะแทนกันได้ยามขัดสน...จะว่าไปฉันน่ะร้องเพราะกว่าใครๆเลยแหละ คอยฟังนะ...(อ้าว...ใครขว้างหลังคาบ้านหว่า....)
- อ้อ...มื้อเย็นนี้ฉันเตรียมยำปลาดุกฟูมาให้คุณด้วยค่ะ ฉันทำไม่เป็นหรอก แต่เจ้านี้ทำอร่อยมากๆค่ะและก็ไม่แพง...เป็นสองผัวเมียที่ขายตั้งแต่รถเข็นโทรมๆจนตอนนี้มีรถปิ๊กอัพคันงามแล้ว.....แต่คนซื้อก็ยังไปซื้อทานเหมือนเดิม ไม่พัฒนาเหมือนคนขาย...อิ....อิ....
- ผลไม้หน้านี้ไม่ค่อยมีอะไรอร่อยจ้ะ....จะมีก็แก้วมังกร...ฉันหิ้วมาให้คุณ ปอกและใส่ไว้ในตู้เย็นให้แล้วค่ะ....มื้อเย็นนี้ขอให้อร่อยกับอาหารและเสียงเพลงนะคะ....ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนละ..bye.
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- งานของฉันเป็นคอขวดที่เครื่องนับแยกสีลูกปัดจ้า เพราะเครื่องทำได้ช้ามาก ตัวอย่างตรวจ 1 ราย ฉันต้องตัดเป็นช่วงสั้นๆ 96 เส้น แล้วเอาเข้าเครื่อง ใช้เวลารวม ประมาณ 18 ชั่วโมง ทีนี้ถ้าไปเสร็จเอาตีสอง ตีสาม ปกติฉันก็จะทิ้งไว้เลย แล้วค่อยมาทำต่อตอนเก้าโมง แต่ตอนนี้ฉันคงต้องบริหารเวลาให้ดี ฉันก็น่าจะเสร็จได้ทัน นี่ยังมีเด็กญี่ปุ่นแย่งใช้เครื่องกับฉันอยู่ แต่เขาทำไม่มากเท่าฉันเท่านั้นเอง ดูเหมือนกับว่ายังไงก็น่าจะเสร็จได้ทันน่า หรือไม่ก็เหลืออีกนิดหน่อย
- ไอ้ฉันล่ะนึกว่าแม่แมงมุมเป็นพี่สะใภ้ดาราไปเสียแล้ว เผื่อจะขอลายเซ็น หรือขอรูปถ่ายเอาไว้อวดชาวบ้านบ้าง
- ฉันว่าอาการลูกหนูป่วนแม่นี้ แม่แมงมุมลองปรึกษาหนูซูซานดูจะดีกว่ามั้ย เพราะนั่นของจริง ส่วนฉันของเก๊จ้า เพียงแต่ถ้ามีเครื่องอยู่ตรงหน้า ฉันก็ทำอีล็อกก๊อกแก๊ก ของฉันไปได้เรื่อยๆ
- ไวรัสน่ะแม่ไม่ต้องกลัวหรอก เพราะถ้าไม่ติดซะบ้าง แม่ก็จะมีมีภูมิคุ้นเคย ก็จะกลัวอยู่นั่นแหละ ฉันแนะนำว่าแม่แมงมุมลองหัดโคลนฮาร์ดดิสก์ หรือให้ใครโคลนให้ก็ได้ แล้วก็หัดลองล้างเครื่อง จะใช้ผงซักฟอกยี่ห้อไหนก็ได้ ล้างให้สะอาดก็แล้วกัน เวลาเครื่องมีปัญหาอย่างที่แม่เป็นอยู่นี้ ไม่ต้องไปเสียเวลาหาว่าเครื่องเป็นอะไร ใช้วิธีล้างเครื่องแล้วเรียกใช้โคลนฮาร์ดดิสก์กลับมา แม่ก็จะใช้เครื่องได้ภายใน 1 ชั่วโมง วิธีการทำใช้ไม่ยุ่งยากหรอก แต่ต้องทำกับเครื่องแม่แมงมุมเท่านั้น ลองหาใครที่รู้เรื่องคอมพิวเตอร์ มาทำครั้งเดียวเท่านั้น จากนั้นก็สบายบรื๋อ สะดือโบ๋ว ไม่ต้องสนใจช่างซ่อมคอมพิวเตอร์อีกเลย จนกว่าฮาร์ดแวร์จะเสีย
- วิธีเรียกใช้บริการศูนย์คอมนี่ ฉันไม่เคยทำเองหรอกนะ ได้แต่แนะนำชาวบ้าน เพราะเห็นว่าเรียกแล้วไม่ค่อยมา ต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด
- มื้อเย็นนี้ เมนูหรูจ้า ข้าวกะ แกงเขียวหวานไก่ หอยเชลล์นึ่งราดด้วยน้ำเลมอน หมูแฮมต้มราดด้วยน้ำเลมอน กะมาม่าผัดอีกนิดหน่อย แม่เลือกทานได้เลยจ้า อ้อ อย่าลืมสาลีอยู่ในตู้เย็นนะ
- แถวขอนแก่นนี่ดีจังเลย เขาทำมาค้าขึ้นดีนะ ขายตั้งแต่รถเข็น จนได้รถปิ๊กอัพ แถวหาดใหญ่นี่ บางร้านฉันซื้อตั้งแต่ยังเป็นเพิงหมาแหงน ขายดิบดีไปจนปิดร้านไม่ขายต่อเลย ฉันยังคิดอยู่เลยว่า เขาคงรวยแล้วหยิ่งนะ ไม่ยอมมาขายต่อ กลัวว่าเงินทองที่บ้านจะทับตายเอาสักวัน เลยเลิกขายก่อนที่จะเป็นข่าว....อิ อิ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันว่าถ้าพ่อบริหารเวลาใหม่ท่าจะดีนะคะ...พ่อก็ตัดตัวอย่างเป็นช่วงสั้นๆ(ฉันไม่รู้ว่าพ่อใช้เวลานานแค่ไหน)ให้เสร็จพอดีสักบ่ายสอง บ่ายสาม แล้วก็ให้เครื่องนับแยกสีลูกปัดมาเสร็จเอา8-9ดมงเช้าพอดีที่พ่อจะมาทำต่อ....อย่างน้อยๆเวลาที่พ่อพอจะมีก็จะเป็นช่วงกลางวันที่พ่อไม่ได้ปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ...พ่อยังจะได้ไปเดินเล่น
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ขอบคุณมากเลยจ้า ที่ช่วยแนะนำ ฉันคงต้องทำตามวิธีการของแม่แมงมุมแล้วล่ะ จะได้ไม่ปล่อยเครื่องให้อยู่เฉยๆโดยปล่าวประโยขน์
- แม่แมงมุม ไปกินสาลี่แล้วหรือยังล่ะ
- นี่ฉันยังอยู่ห้องแล็บอยู่เลย ยังไม่เสร็จงาน อีกสักพัก คงต้องหิ้วหัวกลับบ้านแล้วล่ะ
- ฉันแวะไปฟังเพลงสายชลมาแล้วล่ะ แม้ไม่ใช่ของจันทนี อุนากูล แต่ก็ไพเราะเพราะพริ้งเหมือนกันจ้า ขอบคุณมากจ้า ที่ช่วยเป็นธุระจัดหาให้
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันว่าถ้าพ่อบริหารเวลาใหม่ท่าจะดีนะคะ...พ่อก็ตัดตัวอย่างเป็นช่วงสั้นๆ(ฉันไม่รู้ว่าพ่อใช้เวลานานแค่ไหน) กะให้เสร็จพอดีสักบ่ายสอง บ่ายสาม แล้วก็ให้เครื่องนับแยกสีลูกปัดมาเสร็จเอา8-9 โมงเช้าพอดีที่พ่อจะมาทำต่อ....อย่างน้อยๆเวลาที่พ่อพอจะมีเป็นส่วนตัวบ้างก็จะเป็นช่วงสายๆหรือกลางวัน ที่พ่อไม่ได้ปล่อยให้มันผ่านไปเฉยๆ...พ่อยังจะได้ไปเดินเล่น ดูโน่นดูนี่บ้าง... สัก4-5 ชั่วโมงต่อวันก็ยังดี 31 วันนี่พ่อก็จะได้ผ่อนคลายเพียบ...ดีซะอีก พ่อจะได้ไม่ล้ากับงาน...ว่าแต่
- นี่กระแสจิตพ่อแรงจริงๆ....สงสัยพลังลูกปัดของ senseiนะเนี่ย..ฉันยังคุยไม่จบ ฉันยังไม่ตรวจคำผิดเลย มันส่งไปหาคุณ..สองครั้งแล้ว....แต่ฉันดีใจจริงๆที่ได้พบคุณนั่งอยู่ตรงหน้าเนี่ย...
- ฉันทานสาลี่แล้วค่ะ เย็นชื่นใจจังเลย ขอบคุณพ่อมากๆค่ะ..คุณทำงานไปแล้วคุยกับฉันไปด้วยจะเสียสมาธินับลูกปัดหรือเปล่าคะ
พ่อหมูอ้วนเอ๋ย
- นี่ตอนนี้ที่บ้านฉันได้ยินเสียงเพลงของนันทิดาในละครเรื่องกรุงเทพราตรี ที่เธอเล่น...ฉันเลยเอาเพลงนันทิดามาฝากพ่อค่ะ ครวญ ฟ้ายังมองเรา เธอผู้ไม่แพ้ ...(บางเพลงบ้านฉันฟังแล้วมีกระตุกๆ)....มันจะทำให้พ่อมีกำลังใจทำงาน ....เพราะฟ้าส่งมาให้จ้ะ...
- ฉันยังไม่กล้าพอที่จะเป็นช่างจำเป็นเหมือนที่พ่อแนะนำน่ะค่ะ...ฉันเป็นเพียง..ช่างมัน...ช่างเมาส์ซะละมั้ง....หากทำได้คงจะดี แต่กลัวเสียน้อยเสียยากน่ะพ่อ
- วันนี้เมนูอาหารของคุณดูเลิศหรูดีจริงๆ....ฉันขอชิมนะคะ...อร่อยไปซะทุกอย่างเลย...นี่พ่อทำเองหรือแอบซื้อมาตุนไว้ทานจ๊ะ...เป็นลาบปากของฉันโดยแท้เทียว...สาลี่ของพ่อจะหมดหรือยัง แล้ววันหลังฉันจะแวะติดมือมาฝาก
- ...แถวบ้านฉันไม่มีใครแอบเอาน้อยหน่ามาโยนเล่นค่ะ เพราะมันหาซื้อยากและมันก็แพงด้วย....ไม่ร่ำรวยเหมือนบ้านคุณ....
- ว่าแล้วเปรี้ยวปากอยากทานอะไรอีกและ...เดี๋ยวฉันไปรื้อตู้เย็นคุณดูดีกว่า เผื่อได้ของดีๆหม่ำอีกหน่อย...สงสัยเด็กกำลังจะโตมั้ง...หิวบ่อยๆ หลายคนบอกว่าฉันเลี้ยงพยาธิเพราะกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน....ก็ฉันมีเพื่อนเป็นชาวพยาธินี่นา...ว่าฉันไม่ได้หร็อก
พ่อเพื่อนหมู เพื่อนรัก....
- ดึกป่านนี้แล้วพ่อแบกหัวอันหนักอึ้งกลับบ้านหรือยังคะ...ถ้าเข้าบ้านแล้วอาบน้ำอาบท่าซะ ฉันเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้พ่อแล้ว...อ้อ....และที่สำคัญ...ฉันหา เพลงสายชล ของจันทนีย์ อุนากูล ที่พ่ออยากฟังจนพบ...เพราะมากจริงๆ...ฉันฟังกลับไปกลับมาหลายรอบแล้วค่ะ ฉันเอามากล่อมให้พ่อนอนหลับฝันดี.....
- ฉันขอบคุณพ่อที่ทำให้ฉันได้ค้นหาเพลงเก่าๆที่ชื่นชอบมาเก็บรวมๆกันไว้จ้ะ
- ...ถ้าพ่อง่วงมากไม่ต้องยกหัวมาคุยกับฉันหรอกนะจ๊ะ...หลับไปได้เลยแล้วค่อยมาคุยกับฉันพรุ่งนี้ก็ได้จ้ะ...ปล่อยฉันเมาท์ไปคนเดียวเรื่อยๆก็ได้....ฉันฟังเพลงไปเมาท์ไปคนเดียวได้ไม่เหงาหรอก
- คืนนี้ฉันคงนอนดึกหน่อยเพราะต้องเตรียมข้อมูล พรุ่งนี้เช้าต้องประชุมน้องๆหัวหน้ากลุ่มเก่าๆ..ว่าจะปรับเปลี่ยนเป็นกลุ่มใหม่ยังไงดีให้ไม่อุ้ยอ้าย...."ให้เขาช่วยกันคิด ช่วยกันทำ" อย่างที่พ่อบอกไว้..."ไม่คิดคนเดียว...ไม่ทำคนเดียว"...ฉันจำได้ขึ้นใจจ้ะ
ฉันได้เพลงในชุดนี้ของคุณจันทนีย์มาฝากอีกเพลงจ้ะ... เธอ
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม
- ใช่เลย แค่ได้ยินเสียงดนตรี ฉันก็รู้ทันทีเลยว่าเป็นเวอร์ชั่นของคุณจันทนี อุนากูล ยิ่งได้ยินเสียงร้องแล้วล่ะก็ เป็นใครไปไม่ได้เลย ฉันยังจำน้ำเสียงของเธอได้ แม้จะไม่ได้ฟังมานานมากแล้วก็ตาม เพลงในชุดนี้ฉันชอบทุกเพลงเลยจ้า ฉันเปิดฟังไปมาหลายรอบเชียวล่ะ ขอบคุณแม่แมงมุมมาก ที่ช่วยหามาให้ฟัง เก่งจริงนะตัวแค่นี้ หาเพลงได้เก่งมาก ถึงมากที่สุดเลยจ้า
- เช้านี้ฉันมาทำงานตั้งแต่ 7 โมงเช้า มาจับเจ้าลูกปัดโยนเข้าเครื่อง กว่าจะเสร็จก็เย็น เปิดช่องให้เด็กญี่ปุ่นทำอีกสักสองชั่วโมง แล้วฉันค่อยต่อของฉันข้ามคืนไปเลย
- มีอะไรทำเยอะแยะนี่มันก็สนุกดีนะ ได้ทำโน่น ได้ทำนี่ แป๊บๆ ชักจะหมดวันแล้ว ช่วงนี้ฉันไม่มีอาการ homesick อีกเลย เพราะมัวแต่ทำงานก็หมดวันแล้วจ้า ไม่ว่างเหมือนช่วงก่อนหน้านี้
- ฉันก็หาอะไรมาทำเล่น นี่ฉันว่าจะทำ 9 bp deletion in cytochrom oxidase II region มาลองทำในกลุ่มตัวอย่างของฉัน เผื่อว่าจะมีอะไรน่าสนใจ อย่างน้อย ก็เพิ่มเข้าไปในปริญญานิพนธ์ของฉันได้น่า
- ถ้าจะหาของกินแล้วล่ะก็ บอกซิ ฉันมีสารพัดถั่วเก็บไว้ในโหลอีกด้วย มีถั่วลิสง เม็ดมะม่วงหิมพานต์ อัลมอนด์ วอลล์นัท ถั่วลันตัว ลูกเกด ผสมกันอยู่ ฉันซื้อมาผสมเองเลยนะ เพราะของที่เขาขายแบบผสมไว้แล้วนั้น เขามักจะใส่เม็ดข้าวโพดยักษ์เข้าไปด้วย ซึ่งฉันไม่ค่อยชอบ ถั่วพวกนี้เอาไว้เคี้ยวเล่นยามเหงาปาก เพลินดีเหมือนกัน แบบว่าพอเริ่มโยนเข้าปากแล้วมักจะหยุดไม่ค่อยได้
- ฉันยังเหลือลูกพลับในตู้เย็นอีก 2 ลูกจ้า แม่แมงมุมมาจัดการได้เลย เจ้าลูกพลับนี่ฉันว่าตอนที่กำลังห่ามๆนะ จะอร่อยกว่าเวลาสุก เพราะตอนห่ามๆ จะได้รสชาดความหวาน หอม กรอบ ในขณะที่ตอนสุก ความกรอบจะหายไป แล้วหวานมากขึ้น
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเองก็ดีใจค่ะที่สามารถหาเพลงเก่าๆมาฟังเพื่อรำลึกถึงสมัยวัยอย่างเราๆยังสดใส...ซาบซ่า...นี่ฉันเองก็นั่งฟังกลับไปกลับมาหลายรอบแล้วเช่นกันค่ะ....
- งานที่เราทำด้วยหัวใจ...ด้วยใจรักมักจะทำให้เรามีความสุขกับงานนั้นๆเสมอ แม้จะยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน...พ่อทำงานที่พ่อรักด้วยหัวใจที่ไม่เคยหยุดนิ่งพ่อจึงมีสุข...ฉันดีใจที่พ่อหายป่วยใจเพราะคิดถึงบ้านได้แล้ว.....(เอาเลยจ้ะ...คิดอะไรได้...อยากทำอะไรให้รีบทำซะขณะความคิดโลดแล่น...แรงยังมี...แรงยังดี...)
- ไหน...ขนมมีเยอะหรือจ๊ะ มาๆ...ขอทานด้วยจ้ะ แต่ขนมทานมากๆจะอ้วนนะพ่อ พ่ออย่าซื้อทิ้งไว้มากมายนัก เดี๋ยวอ้วนลงพุงจะไม่หล่อ....พ่อทานผลไม้ท่าจะดีกว่า....ว่าแล้ว เย็นนี้มีอะไรทานบ้างจ๊ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- นี่พ่อรู้ไหม..เดี๋ยวนี้น่ะ...ตอนเย็นๆก่อนกลับบ้านฉันละขายดี....
- โดยปกติฉันจะใช้เวลาช่วงเย็นหลังเลิกงานจนถึงห้าโมงครึ่งพักผ่อนจากงาน...ฉันจะมานั่งทบทวนงานบ้าง...แวะคุยกับพ่อบ้าง..ในห้องอาหารเพราะเขาจะกลับบ้านกันหมด เวรทั้งหลายก็ลงรับเวร...บรรยากาศสงบเงียบมีสมาธิดี...แต่หลังๆมานี้มีคนจับไต๋ได้ ไอ้ที่ฉันอยากคุยกับคุณเมื่อเย็นบางส่วนเลยต้องยกยอดมานี่แหละ....
- ...นี่พ่อจะย้อมสีอะไรอีกรึ...ลูกปัดสีมันไม่แจ่มหรือไง...ไอ้ที่ว่าพ่อจะเอาอะไรใส่ไปใน cytochrom oxidase II region เนี่ยมันทำเพื่อเปลี่ยนสีหรือเปล่าคะ...ถ้าใช่ฉันจะให้พ่อทำให้ผมขาวเป็นผมดำตลอดกาล(ไม่ต้องโกรกให้เปลืองเงิน)บ้างได้ไหม...จะตัดส่งมาให้
- ...ฉันมีเรื่องหนุกเล่าให้คุณฟัง....เมื่อเช้านี้ฉันประชุมน้องๆ..ทำอย่างที่คุณแนะนำค่ะ ให้พวกเขาช่วยกันคิดเรื่องกลุ่มงาน กับภาระที่มันเปลี่ยนไปตามกาลเวลา....เราวิเคราะห์กันว่าตอนนี้ IC(infectious control)หย่อนลงมากๆเราจะเน้นจุดนี้กัน....ตรงนี้ไม่ตลกค่ะ แต่ตลกตรง....
- .....อีตอนความเห็นไม่ตรงกันอยู่เรื่องหนึ่ง แชร์กันอยู่นาน...ฉันนิ่งลองฟังดู...หาข้อยุติไม่ได้...ลองหลายๆทางก็แล้ว มีประเด็นทุกเส้นทางให้ถก.....สุดท้าย ฉันลุกขึ้นเอามือลบเลข1 และเลข 2 ที่มันติดอยู่ตรงหน้าข้อขัดแย้งของเขาออก...(มันเลยเหมือนการทลายกำแพง)..น้องๆหัวเราะ เขาเลิกถกเถียงกัน.....คงคิดได้ว่าบางครั้งข้อขัดแย้งที่เกิดมิใช่ประเด็นสำคัญในการนำทีมสู่เป้าหมายเลย.....ฉันเองก็ทึ่งกับตัวเองว่าตอนนั้นฉันหาข้อยุติวิธีนั้นได้ไงหว่า....
- ตอนนี้ที่บ้านฉันฝนตกปรอยๆ อากาศเริ่มหนาวเย็นมากขึ้น ฉันละขี้หนาว เตรียมขนเสื้อผ้าหนาๆออกมาใส่แล้ว....เดี๋ยวฉันจะไปหาเพลงเพราะๆฟังแก้เหงาก่อน...ฉันชอบฟังเพลงในบรรยากาศแบบนี้ค่ะ
- .....เมื่อตอนหัวค่ำฉันออกไปนอกบ้าน ไม่มีดาวและพระจันทร์ให้ฉันดูมาหลายวันแล้ว....
- อืม....นั่งฟังเพลงไป ทำงานไป...ทานถั่วของพ่อไปด้วยก็อร่อยดีแฮะ...จริงอย่างพ่อว่าไว้...กินแล้วมัน...หยุดไม่ได้จริงๆ...ส่วนลูกพลับนั้นฉันทานไปลูกนึงนะจ๊ะ....เก็บไว้ให้พ่อลูกนึง เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะซื้อสาลี่มาฝากจ้ะ...
- .....นี่ดึกแล้ว พ่อกลับบ้านหรือยังเนี่ย....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- นี่ก็เที่ยงคืนพอดี ฉันยังไม่เสร็จงาน ยังเหลือที่ต้องทำอีกพอสมควร แต่คงเก็บไว้ทำต่อพรุ่งนี้แล้วล่ะ วันนี้สนุกพอแล้ว เก็บแรงไว้หิ้วหัวกลับบ้านบ้าง พรุ่งนี้ค่อยมาสนุกต่อ
- ไอ้ที่ฉันสนใจคือมีบางช่วงในสายลูกปัดของฉันหายไป 9 ลูก แล้วฉันพบว่า ในประชากรที่ฉันสนใจอยู่ 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งไม่มีลูกปัดหายเลย ส่วนอีกกลุ่มมีลูกปัดหายไปบ้างเล็กน้อย เท่าที่ฉันค้นดูในบ้านเรา เคยมีคนทำเอาไว้แล้ว พบว่าคนไทย มีลูกปัดหาย 9 ลูกนี้ มีอยู่ประมาณ 18-40 % และคนในแถบ Pacific นี้พบได้ค่อนข้างบ่อย จนมีคนเคยบอกว่าเจ้าลูกปัดหาย 9 ลูกนี้เป็นสัญลักษณ์ของคนทาง Pacific แต่ตอนหลังพบว่ามีกลุ่มคนค่อนข้างมากที่มีลูกปัดหาย 9 ลูก จนหาที่มาไม่ได้ชัดเจนว่าเริ่มต้นมาจากกลุ่มไหนกันบ้าง จนในที่สุดคนที่ทำเรื่องนี้ ก็ร้างลากันไป ไม่ค่อยมีใครสนใจอีก
- ฉันมาสนใจตรงที่ว่า ข้อมูลเหล่านี้ในคนไทยที่บอกว่า มีอยู่ 18-40% นั้น เป็นข้อมูลของคนเชียงใหม่ และคนขอนแก่น ส่วนข้อมูลคนทางใต้ยังไม่มีใครเคยรายงาน ฉันก็เลยลองเอาออกมาทำเล่นๆ พบว่าคนปกติจากหาดใหญ่มีอยู่ 23 % ตอนนี้ ฉันก็เลยจะลองเอากลุ่มประชากรที่ฉันสนใจทั้งสองกลุ่มนี้ เอามาทำทั้งหมดเลยว่าจะพบเจ้าลูกปัดหายไป 9 ลูกนี้มากน้อยเพียงใด
- ส่วนข้อมูลสำหรับการเปรียบเทียบกับประชากรอื่นๆในแถบนี้ น่าจะหาได้ไม่ยากจ้า ซึ่งเรื่องนี้ฉันน่าจะเขียนขยายความไว้ในปริญญานิพนธ์ของฉันได้ หรือจะเขียนเพิ่มเติมในบทความก็ได้
- ตอนนี้ฉันไอเดีย บรรเจิด ได้อ่านมากขึ้น ได้ทำมากขี้น ก็เลยมีอีกหลายเรื่องที่สนใจอยากจะทำ แต่ไม่รู้ว่าพอกลับไปบ้านเราแล้วจะยังมีแรงอยากจะทำอยู่อีกหรือปล่าว เพราะการทำงานที่บ้านเรา ไม่ง่ายเหมือนที่นี่ ยังมีข้อจำกัดสารพัด โดยเฉพาะเรื่องเงิน และกลุ่มตัวอย่าง แต่ฉันจัดการบางส่วนไว้แล้วล่ะ อย่างเช่นน้ำยาฉันก็ขอ sensei กลับไปดื้อๆ เอาไว้ใช้ทำงานที่สนใจต่อ ซึ่ง sensei ก็ไม่ได้มีข้อขัดข้องแต่ประการใด
- ฉันเชื่อฝีมือแม่แมงมุมอยู่แล้วล่ะ ในการอุดช่องโหว่ เถียงกันไป เถียงกันมา ชักออกอารมณ์ เสียงก็ดังขึ้นเรื่อยๆ การผ่อนคลายด้วยเรื่องตลก หรือพาออกนอกเรื่องบ้าง บรรยากาศก็จะดีขึ้น
- หลายๆครั้งที่ฉันพบว่าข้อเสียของการประชุม คือ สนุกในการประชุม แต่ไม่มีใครเอาไปทำต่อ ก็เลยไม่รู้ว่าจะประชุมกันไปให้หน้าดำคร่ำเครียดกันไปทำไม โดยเฉพาะถ้ากรรมการหรือประธานในที่ประชุมไม่มีอำนาจสั่งการด้วยแล้ว....บรื้อกินเลยล่ะ
- เอาล่ะ คงได้เวลาที่ฉันจะย้ายหัวฉันกลับบ้านเสียทีแล้วล่ะ
- ราตรีสวัสดิ์ ในคืนอากาศสบายๆ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันว่าคุณนอนดึกมากๆไปหน่อยนะคะ ติดๆกันหลายๆคืนพ่ออาจจะโทรมนะ....แถมตื่นเช้าด้วย....นี่บ้านฉันห้าทุ่มเท่านั้นเองแล้วฉันก็กำลังจะเข้านอนแล้วเหมือนกันค่ะ...ฉันมีนมอุ่นๆมาฝากคณด้วย...อย่าเพิ่งหลับล่ะ ลุกมาดื่มนมอุ่นๆก่อนจะได้หลับสบายตลอดคืน...good night ค่ะ
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ตื่นหรือยังจ๊ะ...ไปทำงานไหวไหม...ฉันมาแงะพ่อออกจากที่นอน...โอย..ตัวก็โต ต้องใช้ไม้ชแรงมาแงะซะแล้วหรือเปล่า...หรือป่านนี้อยู่ในห้องแล็บซะแล้วน้อ.....
- ฉันเอากาแฟร้อนๆแถมนมอุ่นๆอีกแก้วมาฝากพ่อ...เมื่อคืนนี้มีขนมปังอุ่นจิ้มสังขยาด้วย แต่ฉันกลัวพ่อจะอ้วนเลยไม่ได้ติดมือมาฝาก...แล้วเช้านี้ฉันอุ่นขนมปังทาเนยที่ปะกบกัน...ไม่คิดว่าเนยตรงกลางจะอมความร้อนได้ขนาดนี้ มันเลยลวกเหงือกใต้ฟันบนของฉัน...คงพองแน่นอน...คราวหน้ามีอะไรทานฉันสัญญาว่าจะแบ่งพ่อทุกอย่างจ้ะ...ไม่ว่าจะทาเนยหรือจิ้มสังขยา...ไม่กลัวพ่อจะอ้วนละ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ก่อนที่แม่แมงมุมจะเข้ามาปลุกฉันน่ะ ฉันตื่นไปทำงานเรียบร้อยโรงเรียนพี่ยุ่นแล้วล่ะ เช้าวันนี้ต้องรีบมาทำเวร ที่นี่เขาจะให้นักเรียนดูแลห้องแล็บกันเอง ไม่มีคนมาคอยกวาด คอยถูให้ นักเรียนก็จะจัดเวรกันทำงาน โดยทำกันอาทิตย์ละสองวัน เช้าวันจันทน์กับเช้าวันพฤหัส ฉันรีบมาจัดการเวรให้เรียบร้อยจะได้เริ่มลงมือทำแล็บได้เลย
- เช้าวันนี้ฉันมาทำ PCR เพิ่มออกเกือบ 80 ราย หลังจากนั้น ฉันก็เอาลูกปัดที่ทำไว้เมื่อวาน เกือบ 100 ราย เอามาวิ่งในกระแสไฟฟ้า แข่งกัน ตัวที่วิ่งชนะ คือเร็วกว่า คือตัวที่มีขนาดลูกปัดหายไป 9 ลูกจ้า ส่วนตัวที่วิ่งช้ากว่า เนื่องจากอุ้ยอ้ายเหมือนฉัน ก็คือคนปกติที่มีลูกปัดครบ ไม่มีส่วนใดส่วนหนึ่งเว้าแหว่งไป
- ว่างๆ แม่แมงมุมสนใจจะเจาะเลือดมาให้ฉันตรวจลูกปัดให้ไหมล่ะ จะดูซิว่า ไอ้ที่ว่าครบ 32 น่ะ จะครบจริงหรือปล่าว
- ฉันพาเจ้าลูกปัดวิ่งในกระแสไฟฟ้าไปแล้ว 2 รอบ ตอนนี้กำลังทำรอบที่ 3 อยู่ รายของเมื่อคืนนี้ ต้องทำกัน 5 รอบจ้า เพราะทำได้รอบละ 20 ราย
- วันนี้ก็คงจะดึกอีกนั่นแหละ เพราะหลังจากเสร็จของเมื่อคืน ก็จะต้องต่อของที่ทำเช้านี้ด้วย อีก 4 รอบ แล้วฉันก็จะตีพุงนอนสบายแล้วล่ะ
- พรุ่งนี้จะมีอาจารย์จาก ม.อ. มาเป็นวิทยากรที่มหาวิทยาลัยโตเกียว ฉันคงต้องไปรับท่านด้วย ที่สถานีรถไฟ Ueno แล้วพาเข้าที่พัก ตอนบ่ายคงต้องไปกับเด็กญี่ปุ่นพาท่านทัวร์มัสยิด ตอนค่ำมีงานเลี้ยงต้อนรับ ฉันเตรียมล้างท้องไว้กินตั้งแต่เย็นนี้แล้วล่ะ วันเสาร์ก็มีคิวไปฟังบรรยายที่อาจารย์ท่านนี้จะพูด แล้ววันอาทิตย์คงตะลอนไปเรื่อยๆตามขบวน เช้าวันจันทร์ไปส่งที่สถานีรถไฟเหมือนเดิม นี่เป็นตารางเวลาที่ฉันต้องจัดการ โดยยังคงต้องแทรกเรื่องจับเจ้าลูกปัดโยนเข้าเครื่องโดยไม่ให้เครื่องว่างให้ได้จ้า
- เมื่อคืนฉันดื่มนมที่แม่เตรียมไว้ให้แล้วจ้า ฉันจะบอกแม่แมงมุมว่า นมที่ญี่ปุ่นนี่อร่อยจริงๆ หากวันไหนที่แม่แมงมุมมีโอกาสนะ ฉันว่าแม่แมงมุมลองหามากินสักกล่อง แล้วจะรู้ว่ารสชาตินมแท้ๆเป็นอย่างไร มันออกหวาน หอม มัน กว่าน้ำล้างกล่องสีขาวบ้านเราเป็นไหนๆ แต่พวกกาแฟ อย่าไปเสียเวลาลองเลย น้ำล้างแก้วบ้านเรา รสชาดยังจัดจ้านกว่ากาแฟที่นี่เยอะเชียว ส่วนพวกชาเขียว นี่ทดลองดูได้ หอม ชื่นใจจ้า
- น้ำลูกบ๊วยที่นี่ก็อร่อยนะ ขึ้นชื่อทีเดียวล่ะ ปีก่อน
ฉันหิ้วกลับไปฝากแม่สมจินขวดนึง แต่แม่สมจินเธอไม่ยอมดื่ม กลัวเมา ทั้งๆที่เธอชอบดื่มเบียร์ออก เพียงแต่พักหลังมานี้ไม่เห็นเธอดื่มอีก - เห็นมั้ย ว่าฉันแช่งไว้ กินคนเดียวไม่แบ่ง แล้วเป็นไง......สมน้ำหน้า.....นี่แสดงว่าฉันก็มีวาจาสิทธิ์เหมือนกันนะเนี่ย ว่าอะไรไว้ ไม่ขาดคำเลย วันหลังจะกล้ากินอะไรคนเดียว ไม่แบ่งอีกหรือปล่าวล่ะ.....อิ อิ.....แต่เอ...แม่แมงมุมถูกลวกเหงือกเหรอ......ฉันแช่งไว้.....ให้....จู๊ด จู๊ดนี่นา......
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- เด็กนักเรียนรุ่นนี้น่ารักจังเลยมีการทำเวรด้วยเหรอ....ดีจังเลย เหมือนเด็กๆเลยนิ....นี่พ่อ อย่าทำเสียชื่อเสียงเด็กนักเรียนไทยนะจ๊ะ ปัดกวาดเช็ดถูให้สะอาด น้ำยาที่กระเด็นกระดอนโดนเคาเตอร์น่ะจัดการซะให้เรียบร้อย...แล้วใครเป็นหัวหน้าห้องล่ะจ๊ะ....
- ถ้าพ่อเอาเลือดของฉันไปตรวจต้องพบว่าเป็นพวกไม่ครบแน่ๆเลย...พวกชอบวิ่งเร็ว....วิ่งรอก...วิ่งออกนอกเส้นทาง...ก็มันสนุกกว่าขอบเขตในกรอบที่ตีไว้ตั้งเยอะ ไม่เชื่อพ่อลองลดพุงดูแล้วออกวิ่งนอกกรอบดูนะ....เอ..จะว่าไปนิสัยพ่อก็ออกจะคล้ายฉันอยู่แล้ว ไม่ชอบทำอะไรตามใครๆเค้า... ฉันว่าเอาเลือดของพ่อเองน่ะแหละไปตรวจก่อน...รับรองต้องเป็นพวกเดียวกับฉันคือพวกไม่ครบแน่ๆเชียว
- ดีจังเลยที่พรุ่งนี้พ่อจะได้พบคนบ้านเดียวกัน
(ต่อจ้า)
- ดีจังเลยที่พรุ่งนี้พ่อจะได้พบคนบ้านเดียวกัน ....ฉันว่าอาจารย์ท่านคงหอบของฝากจากคนรักของพ่อมาเพียบเลยแหละ..เตรียมหากระบุงไปใส่นะ แล้วอย่าให้กระฉอกออกนอกหน้าจนเด็กญี่ปุ่นจับได้ล่ะ เขาจะอิจฉา...หัดเก็บๆอารมณ์ไว้บ้าง....
- จะว่าไปฉันเองก็อยากลองกินนมที่ญี่ปุ่นเหมือนกันนะ....แต่โดยส่วนตัวฉันไม่ชอบนมหวาน หรือนมจืดนะ ฉันว่ามันเหม็นคาว ฉันดื่มได้เฉพาะนมช็อค.น่ะ มันค่อยหอมหน่อย...มีไหมจ๊ะ เอามาชิมหน่อย...อ้อ..ครึ่งกล่องพอ กระเพาะฉันเล็ก
- ....น้ำลูกบ๊วยมีรสชาติเป็นแอลกอฮอล์ด้วยรึ...ฉันว่าแม่สมจินเธอฉลาด ไม่กล้าดื่มกลัวเมาหลับไปแล้วพ่อหนีออกไปเที่ยวมากกว่า เธอทำถูกแล้ว คราวนี้แผนเดิมไม่สำเร็จพ่อก็ต้องแอบผสมเข้าไปใน..อะไรดีน้า..ที่แม่สมจินชอบ แล้วค่อยหนีเที่ยว...เออ...ถ้าคิดไม่ออกฉันส่งยาสลบไปให้ดีกว่า แต่จงระวังนะจ๊ะแม่สมจินอาจจะเอายาสลบโปะพ่อเองน่ะแหละ
- ตอนนี้เหงือกของฉันพองจริงๆค่ะ
(ต่ออีกรอบจ้ะ)
- ตอนนี้เหงือกของฉันพองจริงๆค่ะ ...ด้วยความตะกละของฉันเอง ก็เนยมันร้อนมากๆถูกประกบอยู่ด้านใน ไม่ยักกะรู้ กัดแล้วถึงรู้ .....ข้อสำคัญกัดขนมปังไม่ขาดเพราะมันเหนียว(ไม่ได้ใช้ฟันปลอมนา) เนยที่ร้อนมันก็ลวกเหงือกอยู่อย่างนั้น ไอ้ฉันก็คิดว่าเดี๋ยวมันก็ขาด...แน่ะ...มันไม่ขาดง่ายๆ ด้วยความเสียดายที่มันอร่อยฉันก้พยายามไปเรื่อยๆ(บอกแล้วว่าฉันเป็นคนมีความอดทนและพยายามเป็นเลิศ) พอมันขาดฉันก็พยายามจะแบ่งมันออกจากกันเพื่อจะให้มันเย็นเร็วๆในปากฉัน...แบ่งมันได้จริงๆแต่มันก็ยังอมความร้อนอยู่ได้ตั้งนาน...กว่าฉันจะกลิ้งมันไปมาได้ทั้งๆที่ร้อนเหลือทน....สุดท้ายรีบกลืนทั้งๆที่มันยังร้อนนั่นแหละ ป่านนี้ท้องฉันมันคงสาปส่งวิธีการของฉันแล้วหละ...สมน้ำหน้าตัวเอง...
- .....ยังไงซะฉันก็ยังโชคดีที่ปากพองแต่ไม่จู๊ดๆๆ....อย่างที่มีเพื่อนแช่ง....
- ....ว่าแล้ววันนี้ฉันไม่มีสาลี่มาฝากพ่อแหละเพราะบ้านฉันไม่มีขายเลย ฉันหาจนทั่วจึงได้แต่กระยาสารทกับกล้วยไข่...พ่อทานได้ไหมฉันหิ้วมาฝากค่ะ....กล้วยไข่จริงๆไม่ใช่กล้วยตานี ไม่ต้องกลัว....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ชีวิตการเป็นนักเรียนก็อย่างนี้แหละ ทำเองก็ล้างเอง ไม่มีใครมาช่วย แล้วก็ช่วยกันทำความสะอาด เหมือนเด็กๆเลย ฉันเคยอยู่เวรทำความสะอาดครั้งสุดท้าย น่าจะเป็นตอนเรียน ม.ศ. 5 มั้ง เพราะเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ไม่เคยได้ทำเวรอีกเลย เขาให้เรียนเฉยไป เช้าก็ไปเรียน เย็นก็กลับ ถ้าเป็นสมัยประถมนะ จะต้องมีไปล้างห้องน้ำด้วย
- แม้ว่าฉันไม่เอาเลือดของแม่แมงมุมไปตรวจก็ตาม แต่ฉันก็รู้ว่า แม่แมงมุมเลือดครบจ้า หมายถึงมีครบสามสิบสอง แต่ที่ไม่ครบ น่าจะเป็นการหยอดกระปุก แถวบ้านแม่แมงมุมข้าวของคงจะแพง ได้แต่ใช้แบ๊งค์คงไม่ค่อยจะได้ใช้เหรียญ แล้วเหรียญเล็กๆอย่างเหรียญสลึงนี่ คงยิ่งแล้วใหญ่ โอกาสจะได้สัมผัสน้อยเหลือเกิน ในกระปุกแม่แมงมุมเลยมีเหรียญสลึงอยู่แค่ สามเหรียญเอง วันหลังฉันจะส่งไปให้อีกเหรียญนะ จะได้ครบเสียที
- นมที่นี่ ฉันเห็นมีแต่นมขาวๆ หมายถึงนมสดแท้ใส่กล่อง กับนมพร่องมันเนย ส่วนนมช็อคโกเลต หรือนมสตอเบอรี่นั้น ฉันไม่เคยเห็นจ้า ไม่รู้ว่ามีหรือเปล่า
- น้ำบ๊วยที่นี่ เขาเป็นเหล้าจ้า ถ้าจะเอาบ๊วยใส่น้ำแข็งล่ะก้อ ไปหากินที่บ้านเราเลยจ้า เพราะบ๊วยที่นี่ส่วนใหญ่เขาจะหมักเป็นเหล้า แล้วเป็นของขึ้นชื่อของญี่ปุ่นเชียว ที่สำคัญท่าทางจะดีกรีสูงเสียด้วย ฉันเคยจิบๆ แล้วชักมีอาการตึงๆเหมือนกัน
- เหงือกพอง ตามตำราโบราณของฉันเอง ให้นอนอ้าปาก ระบายความร้อน สัก 3 วัน อาการก็จะดีขี้นจ้า
- ขอบคุณจ้าสำหรับกล้วยไข่ ดีแล้วล่ะที่ไม่ใช่กล้วยตานี เพราะฉันกลัวเหี่ยว หมายถึงหนังเหี่ยวน่ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ตอนฉันเด็กๆฉันทำเวรตอนเย็นๆ เก็บโต๊ะ เก็บเก้าอี้ กวาดพื้น ลบกระดาน...งานหลังนี่ไม่ชอบเลยเพราะไม่ชอบชอล์ค กลัวฝุ่นของมัน...แต่ถ้าเป็นสีสวยๆฉันจะเก็บเศษเอามาเล่นขายของ....
- ตอนเด็กๆฉันชอบเล่นขายของ จะขุดดินเป็นหลุมเล็กๆ ผสมขี้โคลนที่กวนจนเนียนไปหยอดขนมครก...ถ้าดินที่ขุดเป็นทราย ขุดหลุมให้กลมๆ...ขนมครกจะแห้งเร็ว ออกมาสวยงาม แล้วแคะใส่กระทงขาย...ซื้อไหมจ๊ะ...ขนมครกร้อนๆ 3 คู่บาทจ้า...
- ...แล้วฉันจะรอเหรียญวิเศษของพ่อ...ส่งมาให้ฉันครบบาทซะที...คอยอยู่นานแล้วนะเนี่ย...บอกปัดอยู่ร่ำไป อ้างได้ตลอดว่าเป็นเศรษฐี มีแต่แบงค์...เหม็นเบื่อเศรษฐีจริงๆ...
- ญี่ปุ่นไม่มีนมสีน้ำผึ้ง....ฉันหมายถึงนมช็อค.....ฉันก็หากินแถวบ้านฉันก็ได้...ไม่ต้องตะเกียกตะกายมาญี่ปุ่น....นมขาวเหม็นคาว น่ารังเกียจ...
- ฉันเองเป็นคนไม่ดื่มเบียร์....ฉันหมายถึงดื่มไม่เป็น ฉันว่ามันขม...ดื่มได้ก็ประเภทค็อกเทล หวานหอม...เคยมีงานสัมมนาคณะฯเมื่อหลายปีก่อน มีน้องๆขยั้นขยอให้ฉันดื่มสไปร์ไวน์คูลเลอร์..รสนั้น...รสนี้...ไอ้นั่นก็ดี ไอ้นี่ก็อร่อย..ไอ้เราก็ประเภทไม่เค้ยไม่เคย...ก็ปฏิเสธว่าไม่ดื้มไม่ดื่ม....สุดท้ายหลวมตัว...ดื่มแล้วอร้อย อร่อย หวานเย็นชื่นใจ...ไม่เลิ้กไม่เลิก...ปาไปหลายขวด ดีว่ามีแต่ชายแก่ๆไม่มีหนุ่มๆลากไป ไม่งั้นคงผิดหวัง...
- เหงือกฉันพอง ....ให้ฉันนอนอ้าปากเนี่ยนะ...ฉันไม่ใช่จระเข้นะยะ...เดี๋ยวแม่ก็งับหางขอดหมูอ้วนซะนี่...ฮึมมม....
- ...ฉันเอากล้วยไข่ชั้นดี...ไม่มีหวีเหี่ยวๆจ้ะ ... พ่อจะได้เก็บไว้ทานนานหน่อย...ไม่ต้องกลัว...ของเหี่ยวๆจะไม่เอาไปโผล่ให้เห็นหร็อก รู้อยู่ว่ามันไม่ชวนให้ระรื่นตา...แต่ทำใจซะเถอะ ไม่ช้าพ่อเองก็จะเหี่ยวตามฉัน...ฮ่าๆๆ.....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ดึกแล้วพ่อเลิกทำแล็บกลับบ้านหรือยัง ยังมีฝนตกอยู่ไหม ตอนนี้ที่บ้านฉันฝนตก ไม่หนักมากจนเป็นพายุแต่ก็ทำให้อากาศสบายๆจ้ะ....ฉันเลยฟังเพลงสายชลเป็นเพื่อนสายฝน...
- ..ทำงานมากๆคงเมื่อยคอน่าดู ต้องส่องกล้องเล็งลูกปัดคออาจจะเคล็ดได้ มา...หันหลังมาฉันเอายาทาแล้วนวดให้....ฉันนวดไม่ค่อยเป็นหรอกนะเพราะแรงมีน้อย...พอจะบีบๆ ขยำๆ ทุบๆได้บ้างนิดหน่อย...หากพ่อค่อยยังชั่วแล้วก็หลับซะ ไม่นานนี้พ่อจะได้นอนตีพุงแล้ว....
- อ้อ...ฉันนึกได้ว่าหากพ่อสนิทกับอาจารย์ที่มาบรรยาย พ่อพอจะฝากของเล็กๆน้อยๆติดมืออาจารย์ฝากไปให้เด็กๆบ้างได้ไหม...พ่ออย่าบอกว่า "เดี๋ยวสิ้นเดือนก็กลับแล้ว" นะ เพราะคนที่รอคอยน่ะ...ถ้าได้นิดหน่อยตอนนี้คงมีความสุขมากๆ และได้เรื่องของความรู้สึกที่พ่อมีให้พวกเขา...แต่ก็แล้วแต่พ่อนะ ฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ว่าหากฉันอยู่กับเด็กๆนานๆ พ่อมีอะไรฝากใครมาให้สักเล็กน้อย....(ชนิดที่ไม่ลำบากคนหิ้ว)คงปลื้มพิลึก...แต่หากไม่สนิทชอบพอกันก็พับเรื่องนี้ได้จ้ะ....
- คืนนี้ดึกแล้ว... ฉันขอตัวไปนอนพร้อมกับเสียงฝนเปาะๆแปะๆก่อนละ...นอนหลับฝันดีนะจ๊ะ...แล้วไม่ต้องฝันถึงนางตานีล่ะ...good nightจ้ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- ภาระกิจวันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ คงจะราบรื่นดีใช่ไหม....ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองที่มาจากบ้านเดียวกันคงทำให้พ่อชื่นใจได้โข....
- วันนี้พ่อได้ไปเอาลูกปัดโยนเข้าเครื่องอย่างที่ตั้งใจบ้างหรือเปล่า....หวังว่าตัวที่ไม่สมประกอบคงไม่แหกคอก วิ่งชนะเพื่อนแล้วไปนั่งค่อนแคะคนเข้าเส้นชัยทีหลังนะคะ ไม่งั้นพ่อกลับมาจากงานก็คงจะต้องเป็นกรรมการห้ามทับแน่นอน
- วันนี้ท้องฟ้าบ้านฉันเห็นดาวสดใส ชัดเจนแค่ครึ่งแผ่นฟ้าค่ะ ที่เหลือเป็นก้อนเมฆบดบัง....ท้องฟ้าทั้งสองแบบยามค่ำคืนนี้แตกต่างกันแม้อยู่บนแผ่นฟ้าเดียวกัน...แต่ทั้งคู่ก็มีความงดงามไม่แพ้กัน.... ท้องฟ้าใสๆ ดาวระยิบระยับให้ความรู้สึกของวัยหนุ่มสาว สดใส ซาบซ่า แต่ด้านมีเมฆดำกลับมีความงามจากแสงของดวงจันทร์ที่อยู่หลังก้อนเมฆ ที่ไม่มีใครเห็นแต่พยายามสาดแสงเล็ดลอดออกมา ซึ่งมองเห็นเป็นความงามได้เช่นกัน เหมือนผู้ใหญ่ใจดีที่มีความงามซ่อนไว้ให้ได้เห็นแม้เป็นเบื้องหลัง....
- ดึกป่านนี้แล้ว..... หากให้ฉันเดา ฉันก็เดาว่าพ่อต้องแวะมาสิงสถิตย์อยู่ที่ห้องแล็บต่อแน่ๆเลย...เหนื่อยไหมคะ...ฉันเอาผลไม้มาฝากคุณ เป็นสาลี่ที่คุณชอบ ฉันใส่ตู้เย็นไว้แล้ว กว่าคุณจะกลับก็คงเย็นพอดีได้ชื่นใจ...แต่ถ้าอากาศเย็นมากๆก็เอานมในตู้เย็นที่ฉันติดมือมาฝาก เป็นนมสดที่หวาน หอม มันไม่แพ้นมญี่ปุ่น เจ้านี้เป็นเจ้าที่ทำนมสดได้อร่อยค่ะ ฉันไม่ชอบยังทานแล้วติดใจเลย....พ่อเอาออกมาอุ่นด้วยเวฟ.....พออุ่นๆท้องก็ได้จ้ะ
- ...เหนื่อยนัก พ่อก็ไม่ต้องฝืนสังขารมาคุยกับฉันหรอก เพราะพรุ่งนี้พ่อก็ยังจะต้องมีภาระกิจต่ออีก...นอนเอาแรงซะ.... ให้ฉันคุยคนเดียวก็ได้..เดี๋ยวฉันจะแวะไปหาเพลงเก่าๆ เพราะๆ มาให้พ่อฟังให้หายเหนื่อยดีกว่า....
- ...เดี๋ยวมาจ้ะ....
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม
- เมื่อวานเด็กญี่ปุ่นกะฉันพาอาจารย์วิญญูไปมัสยิด แล้วก็ไปช็อปปิ้งแถวชินจูกุ ให้อาจารย์ซื้อของฝาก อาจารย์ได้กล้องตัวเล็กๆไปฝากศรีภรรยาที่บ้าน 1 ตัว
- สำหรับคนเบี้ยน้อยหอยน้อยอย่างฉันนี่ เวลาจะซื้อกล้องถ่ายรูป จะไม่ค่อยจะซื้อจากแหล่งช็อปปิ้งอย่างนี้ แหล่งช็อปปิ้งนี่ฉันจะเอาไว้ดูรุ่น หรือไปดูของจริง ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร ไปลูบ ไปคลำ ไปสัมผัส จนพอใจแล้ว ฉันก็จะเปิดคอมพิวเตอร์ แล้วไปที่ http://kakaku.com จากนั้นฉันก็จะพิมพ์ค้นหารายการที่ฉันสนใจ ก็จะมีลิสท์รายการแสดงราคา และร้านออกมาโดยเรียงจากร้านที่ราคาถูกที่สุด ไปจนแพงที่สุด ฉันก็มักจะเลือกร้านที่ถูกที่สุดในแถว Akihabara ซึ่งวิธีการนี้ บางครั้งราคาที่ซื้อจะถูกว่าการซื้อตามห้าง เกือบ 30-40 % ขึ้นกับของที่ต้องการ อย่างกล้องตัวเล็กๆตัวหนึ่งที่ฉันแอบมองอยู่หากซื้อตามห้าง ราคา 44800 เยน แต่ถ้าซื้ออย่างฉันทำจะราคา 33480 เยน ถูกลงไปกว่า หมื่นเยนเลยจ้า
- ตอนเย็น sensei พาอาจารย์ไปกินปลาปั๊กเป้า ทั้งร้านมีเมนูนี้อย่างเดียว ไม่มีอย่างอื่นปน มีทั้งแบบ กินสด โดยเขาจะแล่เป็นแผ่นบางๆ กินทอด กินย่าง แล้วก็กินต้ม กลั้วคอด้วยสาเกใส่ครีบปลาด้วย ก็อร่อยไปอีกแบบ
- แล้วฉันกลับไปต่อที่ห้องแล็บ ไม่ได้ทำแล็บหรอก ไปนั่งเขียนบล็อกจนกว่าเที่ยงคืน ส่วน sensei ฉันไปมีปาร์ตี้ต่อกับเด็กๆ จนสุดท้ายก็กลับบ้านไม่ทัน ต้องมานอนห้องแล็บอีกตามเคย
- ขอบคุณมากสำหรับเพลงจ้า ฉันยังไม่ได้คลิ๊กไปฟังเลย แต่เดี๋ยวคงต้องคลิ๊กไปฟังแล้วล่ะ
- วันนี้มีโปรแกรมไปฟังอาจารย์วิญญูพูดตอนบ่าย ส่วนตอนเช้าฉันจัดการกะเสื้อผ้ากองโต แล้วทำแกงเขียวหวานไก่ไว้สำหรับอาทิตย์นี้
อรุณสวัสดิ์จ้ะพ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันชอบวิธีการซื้อของของพ่อนะ มันประหยัดได้โขเลย ฉันเองก็ชอบวิธีนี้....จำได้ว่าตอนแต่งงานใหม่ๆไปซื้อตู้เย็น สมัยนั้นช่องน้ำแข็งแยกยังไม่มี มีรุ่นของฉันที่กดละลายแล้วน้ำไหลทิ้งแบบระเหยไปอัตโนมัต แต่มีรอยขีดข้างหน้านิดนึง แล้วเหลือตู้เดียว ฉันชอบเลยขอลดราคาของลงอีก ถูกไปสัก500มั้ง..กลับมาเอาสติ๊กเกอร์มาติดปิดรอยถลอกไว้....เดี๋ยวนี้ก็ยังใช้อยู่ เกือบ 30ปีแล้ว..ยังแจ๋ว แม้มันจะเก่า..บ่งบอกว่ายังเก๋าจ้ะ
- ปลาปักเป้านั้นบ้านเรากำลังฮือฮา....เอามาทำลูกชิ้น คนกินเข้าไปอันตรายต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นแถว....ดีนะที่พ่อไม่เป็นไร ร้านนั้นคงทำเป็นมืออาชีพแล้วหละ...ฉันละสงสารมัน ไม่น่าเอามากินหรอก...ตัวอ้วนกลมน่ารักดี....
- ...พ่อมีเวลาเขียนบันทึกแล้วเหรอ...เดี๋ยวฉันจะแวะไปอ่านจ้ะ...
- ตอนนี้ผ้ากองโตบ้านฉันก็ทยอยเข้าเครื่องอยู่เช่นกัน...แล้วมีส่วนหนึ่งต้องซักมือ เป็นพวกผ้าทะนุถนอม...ประเภทหลังนี้มีฝากฉันซักไหมล่ะ..ขนมาเลยจะได้ซักพร้อมๆกัน ไม่เปลืองน้ำยา.....เพราะถ้าน้ำยาหมด...เดี๋ยวฉันจะไม่มีน้ำยา....
อ้าว...ลืมไป....ทำแกงเขียวหวานเผื่อฉันด้วยจ้ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนฉัน
- ฉันอ่านบันทึกเรื่องวิจัยของคุณแล้วรู้สึกผิดอย่างรุนแรง....ฉันเคยนอนคิดว่าจะสารภาพบาปกับคุณเรื่องนี้หลายครั้ง...แต่ไม่ได้ทำสักที....
- ...."ถ้าพูดอะไรไว้แล้วไม่ทำก็จะไม่มีใครเชื่อ"....
- จนป่านนี้ฉันได้แต่เพียงจะ....จะ..แล้วก็จะ....ขายไอเดียให้น้องๆที่คาดว่าเขาควรทำเพื่อได้ผลงานไปใช้ด้วย แต่ไม่ได้ผล ช่วงที่ผ่านมา เด็กๆในที่ทำงานถอดใจไปโข.....ตอนนี้ได้ฝันใหม่มาแล้ว....ฉันควรเลิกวางแผนแล้วเป็นคนลุกขึ้นทำซะทีหรือจะถอดใจนั่งเศร้าต่อดีนะ......
สวัสดีตอนเที่ยงจ้า แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ช่วงนี้ ฉันเคลียร์ตัวเองให้ว่างไว้ 3 วัน จะได้คอยดูแลอาจารย์วิญญู เผื่อว่าท่านจะเรียกใช้อะไร อาจารย์วิญญู เป็นผู้ใหญ่ใจดีจ้า ท่านมีหลักคิด หลักทำ และหลักการในการใช้ชีวิตที่ดี ฉันเองก็พยายามเรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากท่าน
- บ้านเราไม่ได้ร่ำรวยเหมือนบ้านเขา หรืออย่างน้อยเราก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเขา ถ้าเราซื้อของอย่างเดียวกัน โดยใช้เงินน้อยกว่า ก็เป็นสิ่งที่สมควร อย่างน้อยก็ได้ค่าขนมไปโรงเรียนของเด็กๆเพิ่มขึ้นแหละน่า
- ปลาปักเป้าที่นี่ พ่อครัวต้องมีใบอนุญาตจ้า ถึงจะมีสิทธิ์ในการเป็นพ่อครัวชำแหละปลาปักเป้า อาจารย์วิญญูบอกว่า บริเวณรังไข่ (ovary) ของปลานี้เป็นส่วนที่มีพิษ ส่วนเด็กๆ บอกว่า ตับ (liver) กับถุงน้ำดี (gall bladder) ของปลานี้มีพิษ ฉันก็ไม่รู้จะเชื่อใคร เอาเป็นว่าฉันอยู่ตรงกลางก็แล้วกัน ฉันเชื่อว่าตรงเนื้อมันไม่มีพิษ แล้วกินอร่อยเสียด้วยซิ.....
- ฉันเขียนบันทึกเล่าให้คนที่ภาคฯฟังถึงเรื่องราวการมาเป็นแขกมหาวิทยาลัยโตเกียวของอาจารย์วิญญูจ้า
- แม่แมงมุมไม่บอกก่อนล่ะ ว่าจะจัดการผ้าให้ ไม่งั้นฉันจะขนเอาไปฝากทั้งกองเลย ฉันมารู้ตอนหลังอย่างนี้ ฉันก็จัดการเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่นไปแล้วนะซิ ไว้คราวหน้าบอกก่อนเนิ่นๆ นะ ฉันมีกองผ้าเยอะเลยล่ะ
- เออ....น่ากลัวจริงๆ....ต้องคอยระวังน้ำยาอย่าให้ขาด ของแม่แมงมุมน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเป็นฉันล่ะก้อ....เรื่องมันน่าเศร้าจริงๆ....ถ้าหมดน้ำยา
- โอ้ย...แกงเขียวหวานฉันแกงหม้อเบ้อเร่อ เผื่อแม่แมงมุมไว้แล้วล่ะ มาตักไปได้เลยจ้า ทุกเมื่อ
- หลายๆครั้ง ฉันพูด ฉันเขียน ก็เพื่อเตือนตัวเองจ้า เพราะในหลายๆเรื่องฉันก็ทำไม่ได้เหมือนกัน เพียงแต่ยังอยู่ในความทรงจำ แล้วเมื่อไรที่โอกาสอำนวย ฉันก็จะเก็บเรื่องราวพวกนี้มาทำ แม้ในหลายๆเรื่อง อาจไร้ความหมายสำหรับคนที่ต้องการแล้วก็ได้ แต่ฉันก็ยังอยากทำอยู่เช่นเดิมจ้า
- การทำวิจัยของฉัน เป็นการสนุกกับตัวเองจ้า...ยิ่งคิด ยิ่งสนุก ยิ่งทำ ก็ยิ่งสนุก เป็นการไล่จับความคิดตัวเอง ไอ้ที่เราอยากรู้ ก็จะได้รู้ ไอ้ที่เราอยากเห็น ก็จะได้เห็น แล้วปิดท้ายด้วยการเขียนรายงานวิจัย ซึ่งเป็นการพัฒนาตัวเราเองอีกขั้น เพราะไม่ใช่แค่เรารู้อะไรแล้ว ทีนี้เราต้องไปหาดูว่าคนอื่นรู้อะไรในเรื่องที่ใกล้เคียงกับเรื่องที่เรารู้ แล้วมาเปรียบเทียบกัน .....
- ฉันเคยวางแผน ผลักดัน ขับเคลื่อน แม้กระทั่งเข็นให้หลายๆคนทำวิจัย เคยทำแม้แต่ให้ข้อมูลที่ฉันมีอยู่ในมือ ให้เขาเอาไปเขียนเป็นผลงานตีพิมพ์โดยไม่จำเป็นต้องมีชื่อของฉัน แล้วฉันก็พบว่า....สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งไร้ประโยชน์ ไม่มีผลให้คนรอบข้างสนใจทำวิจัยหรอก วิธีการที่ดีที่สุด คือ เราทำของเรา เขียนของเรา สนุกของเรา หากใครมองเห็นว่าเป็นเรื่องสนุกแล้วอยากจะทำบ้าง เราก็ช่วยแนะนำ ช่วยส่งเสริม จะตรงจุดกว่า การเข็นคนที่ไม่อยากทำ ให้มาทำวิจัยนี้ ใช้พลังงานมาก และไม่มีความก้าวหน้าของงานที่ชัดเจน ในขณะที่เข็นคนที่อยากทำวิจัยนั้น ใช้พลังงานน้อยกว่า และเห็นความก้าวหน้าของงานเป็นรูปธรรมชัดเจน
- ฉันไม่ใช่ผู้บริหารที่ต้องวางแผนระยะยาว ในการผลิตงานวิจัย และหาแรงจูงใจเพื่อกระตุ้นให้คนทำวิจัย ฉันเป็นเพียงคนทำวิจัยเล็กๆ คนหนึ่ง ที่สนใจทำเรื่องราว หรือหาวิธีตอบโจทย์ปัญหาของชาติด้วยวิธีวิจัยเท่านั้น ฉันมีความสุข และสนุกที่จะทำ....เท่านั้นเอง....อย่างดีก็มาสนุกในการทำวิจัยกับฉันมั้ย....สนใจเรื่องไหน ฉันเล่าให้ฟังได้จ้า
- หลายครั้งฉันพบว่า การวางแผนงาน ไม่ใช่สิ่งที่ดี และเราเสียเวลาไปกับการวางแผนเยอะมาก โดยได้มาแต่เพียงแผนงานที่ไร้การปฎิบัติเท่านั้น วิธีที่ดีที่สุด คือเริ่มต้นทำ แล้วประเมินและแก้ไขปัญหาไปตามสถานะการ การเริ่มต้นที่ทำก่อนแล้วค่อยวางแผนต่อเนื่องไปเรื่อยๆ จะได้ผลงานที่ชัดเจน.....ฉันก็เลยมักจะเลือก การทำทันที ทุกครั้งที่ฉันอยากจะทำจ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- อดีตที่ผ่านมาฉันทำงานทุ่มสุดตัวด้วยไม่คิดหวังความก้าวหน้าอะไรเลยเป็นส่วนตัว...แต่มีบางพฤติกรรมที่ฉันเห็นของผู้นำแล้วรับไม่ได้ฉันจึงขอพักร้อน...กลับมาทำงานเหมือนปุถุชนทั่วไป ....ปีกว่าก็น่าจะพอแล้วที่จะวกกลับมาช่วยให้คนใกล้ตัวที่ฉันเคารพนับถืออย่าง อ.หมอสมบูรณ์เบาแรงลง และฉันก็เชื่อว่าคนอย่างท่านจะไม่ให้ฉันเหนื่อยคนเดียว..เพราะท่านไม่ให้ฉันคิดและทำคนเดียว(เหมือนเดิม)อย่างที่คุณเคยบอกฉัน...โดยนิสัยฉันใช้คนทำงานน้อยมากหากทำเองได้ เพราะฉันขี้เกรงใจคน เลยคล้ายกับทำคนเดียว...คราวนี้ฉันเปลี่ยนตัวเองใหม่...เรื่องอะไรคิดคนเดียวให้ปวดสมอง...บรรดาคุณๆก็มาช่วยฉันคิดซี่..งานของพวกคุณๆด้วยนี่นา...แล้วอย่าลืมล่ะ...ช่วยกันคิดแล้วก็ช่วยกันทำด้วย....แบบดีไหมจ๊ะไอ้เพื่อนยาก
- ...อ.หมอสมบูรณ์ท่านมีงานเยอะมาก..นี่อาทิตย์หน้าท่านไปแคนาดา..ฉันต้องเขียนโครงการสัมมนาภาคฯเพื่อให้บรรดาทีมงานได้ช่วยกันคิดทบทวนงาน..วางแผนทำ...แล้วติดตามความก้าวหน้าทุก 3เดือนโดยประมาณ เอาเวทีภาคฯนั่นแหละ...งานนี้ใครยืนเฉยก็จะเห็นได้ชัดเจนค่ะ...เราคิดและปฏิบัติเลย...อย่างคุณบอกท่าจะดีกว่า...ฉันต้องเอาวิทยายุทธ์ที่คุณสอนไปใช้...(มาขอยืมกระบี่หน่อย ของฉันสนิมเครอะแล้วจ้ะ).
- คุณคงพอเดาออกว่าหากฉันคุยกับคุณทีไรก็ได้ไฟวิจัยมาทุกที แต่พอคุณหายไปไฟฉันก็ดับเหมือนเดิม....จะว่าไปการค้นหาคำตอบเนี่ยน่าสนุก..ฉันเองก็ชอบ....อยากทำวิจัยด้วยนะ....
- ที่คุณเคยแนะนำฉันว่า อ.หมอสมบูรณ์ช่วยได้น่ะ ฉันดูแล้วงานท่านเยอะมากๆ...ยกเว้นว่าฉันจะเลือกเอางานที่ผลงานเป็นประโยชน์ในการบริหาร(งานบริการ)ของท่านด้วย เช่น การ Benchmark งานคุณภาพวิสัญญีกับใครสักคน ...keyword ก็น่าจะมี Anesthesia Quality ASA Standard อะไรเทือกนี้(ซึ่งฉันตั้งใจทำแน่ๆ แต่เดิมไม่ได้คิดให้เป็นวิจัย)..ฉันว่าถ้ากลยุทธ์นี้อาจจะได้....แต่ถ้าท่านไม่ไหว ฉันก็แห้ว(เรื่องวิจัย)เหมือนเดิม...เดี๋ยวคุณกลับเมืองไทยก็ไม่ว่างอีก...คุณจะช่วยฉันได้ไง...เฮ้อ..เศร้า...เอาน้ำระกำมาดื่มดีกว่า.....
- เที่ยงนี้สมาชิกครอบครัวพร้อมหน้า เราทานข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง..แซ่บๆ....มานั่งทานด้วยกันเร้ว...นั่งข้างๆฉันก็ได้จ้ะ...น้ำเย็นอยู่นี่ เผื่อเผ็ด....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- บ่ายนี้ฟังบรรยายจากอาจารย์แล้วพ่อไปไหนต่อ แวบมาดูลูกปัดต่ออีกรึเปล่า...หรือป่านนี้นอนตีพุงแล้วหมดแรงม่อยกระรอกไปแล้วจ๊ะ...อิ..อิ....
สวัสดีตอนดึกจ้า แม่แมงมุม
- หลังจากฟังบรรยายเสร็จ ก็มีงานเลี้ยงแบบ cocktail คือเดินจิ้มอาหารกินกัน ฉันก็กินไปเรื่อยแหละ อะไรแปลกใหม่ไม่รู้จักก็จับยัดใส่ปาก อร่อยดีเหมือนกัน ส่วนเครื่องดื่ม ก็ซัดตั้งแต่ไวน์แดง ยันเบียร์ ไล่มาจนถึงน้ำชา กินกันจนอิ่มแปล้ แล้วก็ไปส่งอาจารย์วิญญูกลับที่พัก ส่วนฉันก็กลับมาทำแล็บต่อจ้า
- ตอนสามทุ่ม sensei พาสาวญี่ปุ่นนางหนึ่งมาคุยด้วย เธอเคยทำงานอาสาสมัครสอนหนังสือ ที่ประเทศ กานา ได้ประมาณปี แล้วป่วยเป็นไข้มาลาเรีย นอนรักษาตัวในโรงพยาบาลอยู่เดือนหนึ่งไม่หาย เขาก็เลยจะส่งต่อไปรักษาต่อที่ประเทศอังกฤษ แต่เนื่องจากเธอไม่สบายใจเรื่องคุณภาพของการรักษาตัวในโรงพยาบาลของ กานา เธอเล่าให้ฟังว่า ตอนนอนโรงพยาบาลเธอต้องเสียบสาย dextose นอนเจ็บแล้วยังต้องคอยปัดมด ที่จะคอยมาไต่ยั้วเยี้ยตามตัว ประกอบกับคิดถึงบ้าน ก็เลยลาออกกลับมาอยู่บ้าน ตอนนี้ทำงานอาสาสมัครด้านการป้องกัน HIV ในประชากรในประเทศต่างๆ ฉันกับ sensei ก็เลยคุยกันสนุกเลย โดยผลัดกันเล่าประสบการณ์ด้านนี้ในประเทศต่างๆสู่กันฟัง
- เอาล่ะฉันคงต้องกลับไปเอาหัวแช่น้ำแล้วล่ะ นี่ก็เที่ยงคืนครึ่งแล้ว พรุ่งนี้ฉันนัดอาจารย์วิญญูไว้ว่าจะไปรับตอน 9 โมงเช้า แล้วพามาทัวร์ห้องแล็บ ส่วน sensei จะมาตอนใกล้ๆ 10 โมงจ้า
- พรุ่งนี้ฉันคงต้องรับรองแขกต่ออีก 1 วันจ้า แล้วตอนค่ำๆ ก็ต้องกลับมาทำแล็บของฉันต่อ.....
- ราตรีสวัสดิ์ เพื่อนรัก
- ฉันดีใจที่เวลาที่ผ่านไปอีกหนึ่งวันของพ่อนั้นทำให้พ่อมีความสุขได้ตลอดทั้งวัน...และฉันก็ยินดีที่ได้รู้จักกับอาจารย์วิญญูแห่ง มอ.ค่ะ...หากโชคดีฉันคงมีโอกาสได้ลงไปพบท่านที่ มอ. ..
- ที่ญี่ปุ่นดึกมากแล้วจริงๆ...พ่อนอนหลับพักผ่อนซะเพราะวันนี้พ่อเหนื่อยมากแล้ว แถมมีดีกรีในตัวด้วย คงคิดถึงที่นอนน่าดู.... ส่วนฉันเองก็ง่วงนอนแล้วเหมือนกัน....ฉันรอกล่าวราตรีสวัสดิ์กับคุณเช่นกันจ้ะ...เพื่อนรัก
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ก่อนนอนฉันได้แวะไปฟังเพลงบ้านน้องซูซาน ขอพบในฝัน ไพเราะมากๆเลยเอามาฝากพ่อก่อนฉันนอนจ้ะ....
- ราตรีสวัสดิ์จริงๆแล้วจ้า...
อรุณสวัสดิ์จ้ะพ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ป่านนี้คงง่วนอยู่กับการนำเสนองานที่พ่อทำอย่างเป็นรูปธรรม...หวังว่าวันนี้คงเป็นวันที่พ่อทำงานอย่างสนุกสนานอีกวันนะจ๊ะ...แล้วฉันจะรอฟังข่าว
- วันนี้ฉันต้องพายายกีตาร์ไปงานนิทรรศการของในหลวง...เธออยากไปดู ป๊าเค้าเลยรับปากว่าจะพาไป...ฉันว่าจะอยู่บ้านทำงานให้ อ.หมอสมบูรณ์ซะหน่อย เธอบอกว่าจะได้เป็นครอบครัวไง...เอ้า...เอาก็เอา...ฉันเลยต้องรีบจัดการงานที่ค้าง คงกลับมาบ่ายๆโน่นเลย...
- ถ้ามีขนมขบเคี้ยวขาย...ฉันจะซื้อมาฝากนะจ๊ะ...
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- เมื่อเช้าฉันแวะไปรับอาจารย์วิญญู พามาเยี่ยมชมห้องแล็บที่ฉันทำงาน แล้วพาไปส่งที่ sympotium วันนี้เป็นงานใหญ่ เขาเปิด open ต่างจากเมื่อวานนี้ที่เป็นงานปิด รับเฉพาะนักวิชาการ เช้านี้ได้ไปฟัง Professor ท่านหนึ่งกะนัก Jazz pianist ชื่อดังของญี่ปุ่นมาพูดถึงความหวังและความสุข เขาพูดเป็นภาษาญี่ปุ่นนั่นแหละ แต่มีหูฟังแปลเป็นภาษาอังกฤษให้ฟัง ฉันก็เพิ่งได้ฟังแบบนี้ครั้งแรกเหมือนกัน คนแปลเขาแปลทุกคำพูด และแบบ real time คือพูดอะไรก็แปลออกมาตอนนั้นเลย ดีจังเลย ฉันก็ได้หัวเราะไปกับเขาด้วยตอนที่เขาหัวเราะกัน
- นักเปียโนคนนี้ อายุ 73 ปีแล้ว ยังดูสาว สวยพริ้งอยู่เลย เส้นผมยังไม่หงอก ผิวหนังยังไม่เหี่ยว ตามใบหน้า ยังดูตึงอยู่ให้ฉันประมาณอายุฉันว่าน่าจะอยู่สัก 50 ต้นๆ ซึ่งผิดไปกว่า 20 ปีเชียวล่ะ
- ตอนบ่ายฉันแอบกลับมาห้องแล็บ ส่วนอาจารย์วิญญูมี sensei คอยดูแลอยู่ เห็นว่าทั้งสองคน จะหนีกลับมาตอนบ่าย 3 เหมือนกัน
- ฉันแวะไปฟังเพลงแล้ว เพลงเพราะจ้า แต่ฉันชอบของเวอร์ชั่นครูเอื้อมากกว่าจ้า แม้ว่าเสียงดนตรีจะไม่แน่น และสมบูรณ์เท่า แต่น้ำเสียงของครูเอื้อ เวลาร้อง ให้อารมณ์ และอรรถรสในการฟังมากกว่า....ด้วยเหตุนี้ฉันจึงไม่ค่อยชอบฟังเพลงร้องประสานเสียง ซึ่งยอมรับว่าเพราะจ้า แต่ในความรู้สึกของฉันคือไม่ค่อยได้อารมณ์
- เมื่อสักยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา มีเพลงหนึ่งที่ฉันชอบ คือเพลง บาดหัวใจ น่าจะเป็นของคุณสุเทพ วงศ์คำแหงเป็นคนร้อง ฉันรู้สึกขัดใจมากเมื่อได้มาฟังเพลงนี้เอามาร้องใหม่ โดยนักร้องประสานเสียงของสถาบันการศึกษาแห่งหนึ่ง ไม่ใช่เขาร้องไม่เพราะนะ เพียงแต่ในมุมมองของฉันเหมือนไร้ความรู้สึก ทำให้เพลงขาดอรรถรสไปเยอะเชียว นั่นเป็นสมัยเด็ก ๆ เดี่ยวนี้ ก็พอฟังได้ครับ ไม่รู้สึกขัดใจเหมือนเคย
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันเข้าใจแล้วแหละว่าคุณชอบเพลงแบบที่ไม่มีเครื่องปรุงแต่งมากมายจนขาดความเป็นตัวตนดั้งเดิมของเพลงนั้นๆอย่างแท้จริง...มันทำให้พ่อมีความสุขร่วมไปกับตัวผู้ร้องมากกว่า...เดี๋ยวฉันจะไปหามาให้คุณฟังจ้ะ
- แล้วค่ำนี้ต้องออกไปไหนอีกไหมคะ หรือว่าเข้าห้องแล็บเหมือนเคย
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันยังหาเพลงที่คุณอยากฟังไม่ได้ค่ะ..แต่ระหว่างนี้ฟังเพลงที่ประเภทเดียวกันแก้ขัดไปก่อนนะคะ (ฉันว่าบางเพลงเอามาทำดนตรีใหม่หรือเปล่าคะ...ฉันจำไม่ได้)
- ม่านบังตาสุเทพ
- เหมือนไม่เคยสุเทพ
- ฉันเป็นของเธอครูเอื้อ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันได้ไปเห็นการจัดนิทรรศการของพ่อหลวง ที่มหาวิทยาลัยขอนแก่น ได้ข่าวว่าจัดพร้อมกันกับ สงขลา(ใช่ไหมคะ... น้องเจ้าหน้าที่บอกฉันเพราะฉันถามว่า มข.จัดพร้อม มอ. เหรอ น้องบอกว่า ม.ราชภัฏมั้ง)...ภาพและรูปแบบในการจัดงานนิทรรศการนั้นสวยมากจริงๆ...(อย่างว่าแหละ...จัดโดยรัฐบาลนิ)ฉันเก็บภาพมามากโข แต่กล้องแบตหมด ชาร์ทอยู่จ้า...
- ในงานมีอาหารขาย เป็นอาหารทางปักษ์ใต้ ฉันได้ทานขนมจีนแกงเขียวหวานไก่ปักษ์ใต้ด้วยค่ะ...รสแซ่บน่าดู...ไม่มีขนมขบเคี้ยวเลยค่ะ ฉันเลยไม่มีขนมมาฝากคุณ มีแต่ข้าวโพดคลุกเนยและน้ำตาล ฉันเอามาเผื่อคุณด้วย...รีบทานซะก่อนที่จะเย็น ไม่อร่อย....
- ฉันแวะไปอ่านบันทึกคุณที่กล่าวถึงความสุขในการทำวิจัยโดย อ.วิญญู...ฉันอยากมีความสุขอย่างนั้นด้วยจังเลย...คุณช่วยฉันได้ไหมล่ะ...ฉันรอคำตอบจากคุณด้วยคำถามใน commentที่ 258 อยู่...หากมีเวลาตอบฉันด้วย
- ตอนนี้คุณกลับที่พักหรือยังเนี่ย...ดึกมากแล้วนะคะ ฉันคงต้องขอตัวไปนอนก่อนละเพราะพรุ่งนี้วันจันทร์ ต้องไปทำงานแล้ว....
- อ้อ...คุณก็เช่นกัน อย่านอนดึกนะคะ พรุ่งนี้เวรคุณเปิดห้องแล็บ...ไปเช้าๆล่ะ...แล้วดื่มนมอุ่นๆก่อนนอนด้วย ฉันเตรียมให้แล้ว...ส่วนเพลงที่อยากฟังฉันจะพยายามหาให้ เพราะฉันเองก็ชอบเพลงสไตล์นี้เช่นกันค่ะ
- ราตรีสวัสดิ์จ้ะ เพื่อนรัก
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- เมื่อวานตอนบ่าย ฉันหนีบรรยายมา จะบอกว่าฉันหนีก็คงไม่ถูกมั้ง เพราะฉันไม่ได้ลงทะเบียนสำหรับวันอาทิตย์ ตอนเช้าไปรับอาจารย์วิญญูมาเยี่ยมชมห้องแล็บ แล้วพาไปส่งที่ประชุม ตอนไปส่งก็เลยหนีออกมาไม่ได้ ก็อย่างที่เล่าให้ฟังข้างบนนั่นแหละ พอตอนเที่ยง ไปหาข้าวกินกัน ฉันก็เลยขอตัวกลับมาทำงานต่อที่ห้องแล็บ ปล่อยให้ sensei กะอาจารย์วิญญูไปฟังกันเองสองคน ฉันพูดอย่างนี้คงไม่ค่อยถูก คงต้องบอกว่า sensei กะอาจารย์วิญญูปล่อยให้ฉันกลับมาทำงานคนเดียวดูเหมือนจะถูกกว่า
- ตอนบ่าย พอ sensei กะอาจารย์วิญญูกลับมา ฉันยังทำงานไม่เสร็จ พวกสองสาวหน้าตาจ๋อมแจ๋ม ก็รับอาสาพาอาจารย์วิญญูไปช๊อปปิ้งที่แถว Ikebukuro แล้วเรานัดไปเจอกันที่ Tokyo Opera Building แถวชินจูกุ
- ฉันกดพลาดไปอีกแล้ว
- ไปหาอะไรกินกัน อะไรที่ว่านั้นเป็นอาหารเต้าหู้ คือทุกอย่างทำจากเต้าหู้ sensei คงรู้มั้งจากสีหน้าฉันที่คงดูเจื่อนๆ ก็จะไม่ให้เจื่อนได้อย่างไร ที่เอาสัตว์กินโปรตีนเป็นภักษาหารอย่างฉันไปกินสารพัดเต้าหู้ แต่ดูเหมือนอาจารย์วิญญูท่านจะถูกอกถูกใจเมนูนี้ มากกว่าปลาปักเป้าเป็นแน่
- หากมีโอกาสฉันค่อยเอาภาพมาให้ชม
- กลับจากร้านอาหาร ก็แยกทางกับพวกเด็กๆที่สถานีชินจูกุ ฉันกับ sensei ไปส่งอาจารย์วิญญูที่ที่พัก แล้วกลับมาเก็บของที่ห้องแล็บ คืนนี้ sensei ค้างที่ห้องแล็บเพื่อรอไปส่งอาจารย์วิญญูตอนเช้ามืด ก็เลยไปอาบน้ำที่ห้องพักของฉัน เสร็จแล้วนั่งเม้าท์กันต่อจนถึงเกือบเที่ยงคืน แล้วแยกย้ายกันไป
- เช้านี้ฉันกะ sensei ไปรับอาจารย์วิญญูตอน 6 โมง ไปส่งที่สถานี Keisei Ueno Station ขึ้นรถไฟขบวนด่วนจี๋ (SkyLiner) เสร็จแล้วออกมาหาบะหมี่กินกัน แล้วก็กลับมาทำงานที่ห้องแล็บ
- ฉันก็เลยจัดการเวรทำความสะอาดห้องของฉันเรียบร้อย ส่วน sensei ป่านนี้คงหลับไปแล้วมั้ง
- เรื่องวิจัย หากมีอะไรที่แม่แมงมุมพอจะให้ฉันช่วยได้ก็บอกฉันก็แล้วกันจ้า หากไม่เกินกำลังที่ฉันพอจะทำได้แล้ว ฉันยินดีจ้าที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของผลงานของแม่แมงมุม
- ขอบคุณมากจ้า สำหรับเพลงที่แสนจะไพเราะ นี่ถ้าได้ฟังแม่แมงมุมร้องเพลง ตอนที่ฉันเสียบ ear plug ไว้ก็คงจะดีนะ....อิ อิ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- ตอนนี้ฉันจะยังไม่คุยเรื่องอื่นๆกับพ่อหรอก....แต่จะให้พ่อเอาหัวฉันกดลงน้ำหน่อยเถอะ..มันอ่วม บวม ตื้อจนมึนไปหมด...ทั้งดูแลคนไข้ทั้งวันจนเสร็จเมื่อกี๊นี้...ทั้งเร่งโครงการ ทั้งขอทราบงบ..ทั้งๆๆๆ....มา...โอ่งน้ำที่ญี่ปุ่นมีไหม๊...ฉันเอาหัวทิ่มน้ำในโอ่งดีกว่า
- ฉันนั่งพักไปดื่มน้ำมะพร้าวอ่อนแช่เย็นไปด้วย..เฮ้อ...ค่อยชื่นใจหน่อย....พ่อทานกะฉันไหม...อร่อยนา หวาน หอม ชื่นใจ....ขอหายใจเข้า...ออก...ลึกๆ...ยาวๆ...ก่อน....เฮ้อ.....โล่งหน่อยแล้ว......
- ตอนนี้ฉันต้องเอาโครงการ 20 โครงการตรวจสอบผู้รับผิดชอบแล้วประสานในรายละเอียดเพื่อขออนุมัติจัดทำและดำเนินโครงการ...แล้วต้องจับKPIทั้งหลายไปตอบโจทย์ PMQA.....แต่ก็ช่างเถอะ...ฉันบ่นไปงั้นแหละ เดี๋ยวก็เสร็จเอง....
- sensei มาอาบน้ำห้องคุณเหรอ...ตายละ...ห้องรกหรือเปล่าเนี่ยเพื่อนฉัน...เดี๋ยวอายเค้าแย่เลย....
- พ่อส่งอาจารย์วิญญูกลับบ้านแล้วเหรอ คราวนี้พ่อก็ไม่มีเพื่อนทานข้าวด้วยละซี....ต้องกลับมาทานแกงเขียวหวานไก่คนเดียว...น่าจ๋งจ๋านจัง...มา..ฉันทานด้วยคน หิวแล้วเหมือนกัน
- เรื่องวิจัยของฉันนั้นให้ภาระงานคุณเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่นก่อน ฉันถึงจะเริ่ม...(ระหว่างนี้ฉัน review literature ไปพลางๆก่อนละกัน) ไม่งั้นคุณมีหลายงาน...จะอ้างฉันได้ว่าไม่ว่าง....ฉันไม่หลงกลพ่อหร็อก....ขอบอก.....แต่คราวนี้ฉันตั้งใจจริง เส้นทางโล่ง ไม่น่ามีปัญหาหากคิดจะทำ...ได้พ่อยืนข้างกายขณะทำวิจัยสบายไปกว่าครึ่ง
- เดี๋ยวฉันจะแวบไปหาเพลงให้พ่อก่อนนะจ๊ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันเจอแหล่งเพลงสุนทราภรณ์ชนิดฟังกันตลอดวันยันเที่ยงคืนเลยแหละพ่อ...นี่จ้า...เอามาฝากที่นี่ค่ะ...บ้านคนรักสุนทราภรณ์.....ได้ฟังพร้อมๆกับคนที่เปิดวิทยุฟังด้วยแหละ...ดีจริงๆ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- วันนี้สงสัยฉันคงนอนดึกตื่นเช้ามาซะหลายวัน พอไปส่งอาจารย์วิญญูเสร็จ ฉันก็กลับมาทำงานต่อ จนถึงตอนเที่ยงชักจะไม่ไหว ตามันโฟกัสไม่ได้ ยิ่งถ้าต้องทำแล็บแบบที่เอาแท่งแหลมๆเสียบเข้าไปในรูเล็กๆแล้วล่ะก้อ ฉันคงทำไม่ได้แน่เลย ตอนเที่ยงฉันก็เลยกะว่าจะชิ่งหนีไปพักสายตาสักหน่อย หนอยแหนะ ออกมาเจอ sensei พอดีเลย sensei ถามว่า จะไปทานข้าวเหรอ ฉันก็เลยแอบกระซิบบอกว่า จะขอแอบกลับไปนอนสักหน่อย....sensei ก็หัวเราะ แกบอกว่าบ่ายวันนี้แกมีประชุม แล้วแกก็จะโดดกลับไปนอนเหมือนกัน.....ลงอีหรอบเดียวกันเลย
- ฉันได้หลับสัก สองชั่วโมง แล้วกลับมาทำแล็บต่อ ค่อยยังชั่วหน่อย นี่งานแล็บของวันนี้น่ะเสร็จแล้ว เหลือแต่เตรียมของไว้สำหรับใช้วันต่อไป สักเที่ยงคืนก็น่าจะเสร็จแหละ ตอนนี้ฉันก็เลยเปิดเพลงสุนทราภรณ์ที่แม่แมงมุมแนะนำ ฟังไปด้วย เพลินดีเหมือนกัน
- เอาเถิด แม่แมงมุมจะทำวิจัยเรื่องอะไร ฉันเป็นช่วยด้วยหมดแหละ ขอเพียงแต่หาตัวฉันให้เจอเท่านั้นเอง.....อิ อิ
- ในความเห็นของฉันนั้น ไม่ว่าแม่แมงมุมจะเปรียบเทียบ (benchmark) หรือแม่แมงมุมจะสำรวจ (survey) ทุกอย่างเป็นงานวิจัยได้หมดแหละ อยู่ที่การออกแบบจ้า ส่วนการตีพิมพ์เผยแพร่ผลงานนั้น ขึ้นกับความรัดกุมในการออกแบบงาน และเก็บข้อมูล ตลอดจนถึงการวิเคราะห์และอภิปรายผล รวมๆก็เรียกว่า ความ strong ของงาน
- ข้อมูลดิบที่เก็บไว้มีประโยชน์ไม่มากนัก ข้อมูลที่จะใช้ประโยชน์ได้ดี คือข้อมูลที่ผ่านการวิเคราะห์แล้ว มีการจัดหมวดหมู่ที่ดี จะสามารถใช้เป็นตัวชี้วัดผลงานได้อย่างเป็นรูปธรรมจ้า ลองจับข้อมูลพวกนี้มายำใหญ่สักพัก แม่แมงมุมก็จะคุ้นเคย และมีช่องทางในการใช้ประโยชน์จากข้อมูลที่มีอยู่เองแหละ แต่ถ้าจะให้ดี ลองหาโอกาสทำความรู้จักกับโปรแกรมด้านสถิติบ้างก็ดี อยากทำอะไร จะได้ทำได้เลยจ้า....โปรแกรมพวกนี้ใช้ไม่ยาก....ไอ้ที่ยากคือการคำนวณ ....จำไว้ว่าไม่คำนวณด้วยมือ....ใช้ให้โปรแกรมทำให้.....ไอ้ที่เราต้องทำคือ....ให้รู้ว่า ข้อมูลที่มีอยู่ตรงหน้า ต้องใช้สถิติตัวไหนในการวิเคราะห์ ก็พอแล้วล่ะ ที่เหลือหาคนช่วยได้ไม่ยากแล้วล่ะ......
- โอ่งน่ะ ฉันไม่มี.....ไอ้ที่มีมันเป็นอ่าง.....ใช้แทนกันได้มั้ยล่ะ......
- ฉันคงต้องไปเตรียมของแล้วล่ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฮาๆๆ...อาจารย์กับลูกศิษย์มิได้ผิดเพี้ยนกันเลย....ฉันว่าธรรมชาติของคนมันหนีไม่พ้นกันหรอกนะ เหนื่อยนักก็ต้องพักผ่อน...ฉันเองก็เคยเป็นค่ะ...ฉันมักจะเรียกว่าฟิวว์ขาด เมื่อทำงานล้ามากๆติดๆกันหลายๆวัน...มันหมดสภาพ หลับสักตื่นละชื่นใจเลย...
ฉันเขียนถึงพ่อ ขณะฟังเพลงของสุนทราภรณ์ไปด้วย...เขียนตั้งยาวเป็นพะเรอเกวียน...แต่ G2Kล่ม...หายไปทั้งยวง...น่าเสียดาย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันเขียนใหม่ก็ได้....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันกะแล้วเชียว....เรื่องหาตัวพ่อให้เจอเนี่ย....ฉันน่าจะรู้อยู่แล้วนะ ว่าพ่อน่ะเป็นปลาไหล ไม่มีทางจับอยู่มือได้ง่ายๆหรอก....ต้องเอาหม้อใส่น้ำร้อนแล้วจับลงหม้อให้ดิ้นขลุกๆในหม้อนั่นแหละถึงจะดี....สุกแล้วให้แม่สมจินปรุงให้แซ่บ...
- เพลงของสุนทราภรณ์นั้น ฉัน "ขอเพลงริมฝั่งน้ำให้เพื่อนที่ญี่ปุ่นด้วย...ถ้าเพื่อนยังไม่หลับ" DJ พูดด้วยค่ะว่า..."ถ้าเพื่อนที่ญี่ปุ่นหลับแล้วคุณกฤษณาก็ฟังคนเดียวนะคะ"....สนุกดีอ่ะ...สนุกดี...ฉันมีของเล่นใหม่แล้ว....เดี๋ยวพรุ่งนี้เล่นใหม่
- คืนนี้ดึกมากแล้ว ราตรีสวัสดิ์ค่ะเพื่อนรัก
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- sensei ฉันเป็นคนขี้เล่น แต่เวลางานก็เป็นงาน แต่ไม่รู้เป็นยังไง ฉันแยกเรื่องงานกะเรื่องเล่นของ sensei ออกจากกันไม่ค่อยได้ คือฉันไม่รู้ว่าเรื่องไหน sensei ฉันเอาจริง หรือเรื่องไหนเป็นเรื่องเล่นๆ ในขณะที่เด็กญี่ปุ่นจะรู้ว่า sensei จะเอาจริงเรื่องไหน ว่าไปแล้วฉันน่ะไม่กลัว sensei หรอก แต่เด็กญี่ปุ่นนี่ขี้ขึ้นสมองเลยล่ะ ถ้าเป็นคำสั่ง sensei เด็กพวกนี้ไม่กล้าขัดหรือออกนอกเส้นทางเด็ดขาด
- ได้กลับมานอนเต็มอิ่ม วันนี้ค่อยยังชั่วหน่อย
- ฉันน่ะไม่ลื่นขนาดปลาไหลหรอก แค่เกาคางหรือลูบหัวฉันเบาๆ ฉันก็อยู่นิ่งๆ หลับตาพริ้มแล้วล่ะ
- เอาเป็นว่า แม่แมงมุมได้คำถามวิจัยที่อยากทำแล้วเรอะ ถ้าได้แล้ว.....OK .....เรามาเปิดเวทีอภิปรายกันได้เลยจ้า
- ของเล่นใหม่แม่กฤษณานี่น่าสนุกนะ เข้าใจคิดจ้า....เป็นการเล่นที่มี response กลับมาด้วยสิ ฝากขอเพลง....ม่านบังตา....เอาเวอร์ชั่นของคุณนัดดา วิยะกาญจน์ แล้วอย่าโทรไปรายการเพลงฝรั่งล่ะ....อายเขาแย่เลย
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันว่าsenseiเป็นประเภทตลกหน้าตายนะ ดูท่าทางเขาดุ น่ากลัว..แต่คนแบบนี้จะชอบคนที่รับผิดชอบสูง ถ้าใครเป็นประเภทนี้รับรองsenseiถึงไหนถึงกัน...คุณเป็นคนที่senseiถูกใจ.... แต่คงไม่หยอกเอินให้เห็นน่ะค่ะ
- ฉันเองก็หายหัวบวมแล้วหลังจากได้สนุกกับเพลงเมื่อวานนี้..ว่าแต่คุณจะฟังเวลาไหนล่ะ(เอาเวลาบ้านฉันนะ ไม่งั้นเดี๋ยวคุณหลับก่อน)...ฉันจะขอให้..แต่เมื่อวานเสียงDJตอนพูดต้องเงี่ยหูฟัง ไม่ค่อยได้ยิน....มันสนุกตอนนี้แหละ ตอนที่เขาเอ่ยชื่อเราว่าขอเพลงเขา...มันมาก...เพราะมีลุ้นด้วย....
- โอ๋....พ่อปลาไหลคนดี..คำถามวิจัยแบบนี้ไหวไหมจ๊ะ "การศึกษาตัวชี้วัดคุณภาพบริการวิสัญญีของ รพ.ศรีนครินทร์เทียบเคียงกับASA"...?...ดูยิ่งใหญ่ไปไหม แต่ฉันดูASAเป็นแนวจริงๆนะจ๊ะตอนทำน่ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- sensei ฉันน่ะ ตลก แต่หน้าไม่ตายหรอก แกตลกของแกไปได้เรื่อยๆ บางทีก็เหมือนตลกคาเฟ่บ้านเรา เวลาแกคุยกับเด็กญี่ปุ่น ฉันมักจะชอบฟังสำเนียงของแก มีขึ้นมีลง มีหัวเราะ เอิ๊กอ๊าก น่าสนุกดีออก
- คำถามของแม่แมงมุมนั้น ถ้าถามว่ายิ่งใหญ่ไหม ฉันตอบได้เลยจ้า ว่ายังเล็กไปด้วยซ้ำ แต่แม่แมงมุมคงต้องขยายความคำว่า ASA ให้ฉันเข้าใจสักหน่อยว่า หมายถึงอะไร มีค่ามาตรฐานกำหนดหรือไม่ มีเกณฑ์ขั้นต่ำเท่าไหร่ กำหนดโดยใคร อ้างอิงจากไหน ฉันฟังดูแล้วเหมือนจะเป็นเกณฑ์อะไรสักอย่างใช่ไหม
- งั้นการวิจัยชิ้นนี้ของแม่แมงมุม ก็จะเป็นการสำรวจคุณภาพการบริการวิสัญญีของโรงพยาบาลศรีนครินทร์ ซึ่งการสำรวจของแม่แมงมุม หากทำณ เวลาใดเวลาหนึ่ง ก็จะเป็น Cross section analysis ซึ่งแม่แมงมุม ก็ควรเปรียบเทียบตัวเลขนี้กับโรงพยาบาลอื่นๆ ที่เขาเคยทำเอาไว้ ถ้าหากยังไม่มีใครเคยทำ ก็ต้องเทียบกับค่ามาตรฐานที่กำหนด หรือไม่ก็เอาไปเทียบกับค่าของต่างประเทศ แต่การเปรียบเทียบกับต่างประเทศจะมีข้อจำกัดค่อนข้างมาก เนื่องจากยังมีอีกหลายปัจจัยที่แตกต่างกัน
- หรือไม่แม่แมงมุม ก็เก็บตัวเลขนี้ไว้ แบบสำรวจก่อน แล้วทำโครงการอะไรสักอย่าง แล้วค่อยสำรวจอีกที ก็จะได้เป็นตัวเลขสองตัว คือก่อนทำ กะ หลังทำ เอามาเปรียบเทียบกัน ก็จะเห็นผลการเปลี่ยนแปลงของโครงการที่ทำจ้า
- หรือไม่ก้อสำรวจเป็นระยะๆ ทุก 6 เดือน หรือ 1 ปี เก็บตัวเลขให้นานพอสมควร ก็จะบอกถึงแนวโน้มในอนาคตได้จ้า ว่าแนวโน้มคุณภาพบริการ จะเป็นอย่างไรในอนาคต
- เห็นไหมว่ามีวิธีการเยอะแยะไปหมดในการทำวิจัย แม่แมงมุมลองเลือกดูว่าอยากได้แบบไหนล่ะ หรือจะเอาเรื่องใหม่ก็ยังได้จ้า.....
- อย่างเช่น....ศึกษา ปัจจัยอะไรสักอย่าง....ที่มีผลกระทบกับเรื่อง....อะไรสักอย่างในงานของแม่แมงมุม
- หรือจะมองหาดูว่า อะไรที่เป็นปัญหา ค่อนข้างซีเรียส และมีวิธีการปรับปรุงให้ดีขึ้นได้อย่างไร แล้วเปรียบเทียบวิธีการทั้งสองวิธี ว่าทำแล้วแตกต่างกันหรือไม่อย่างไร......ซึ่งปัญหาในที่นี้ อาจหมายถึง การเพิ่มประสิทธิภาพของงาน หรือการลดค่าใช้จ่าย การเพิ่มความสะดวกสบาย (ความพึงพอใจ) การลดระยะเวลารอคอย ....อะไรอีกสารพัด ที่เป็นปัจจัยที่สามารถติดตามหรือเป็นตัวชี้วัดได้
พ่อหมูอ้วนเพื่อนที่น่ารักของฉัน(ต้องอ้อนหน่อยเพราะจะใช้งานเพื่อน)
- ASA ที่ใช้ในงานของฉันคือ American Society of Anesthesiologists จ้ะ....เพราะส่วนใหญ่ตำราของวิสัญญีมักอิงมาตรฐานนี้ในการปฏิบัติงาน...เช่นการประเมินสภาพผู้ป่วยก่อนดมยาสลบก็ใช้มาตรฐานของASAนี้จ้ะ....ฉันเลยสนใจว่ามาตรฐานคุณภาพบริการของASAน่ะเค้าว่าไง เพราะตอนสมัยเรียนนั้นยังไม่มีจ้ะ ตอนนี้คุณภาพเริ่มใช้กันทั่วไป ฉันเลยอยากเทียบกับASAจริงๆ...เพราะฉันเองก็คอยแอบเปิดดูอยู่เรื่อยๆเมื่อจะแนะนำน้องๆจ้ะ
- ....ฉันเข้าใจพ่อแล้วแหละ...ฉันมีข้อมูลของภาคฯฉัน
(ฉันพลาดจ้า)
- ....ฉันเข้าใจพ่อแล้วแหละ...ฉันมีข้อมูลของภาคฯฉัน เป็นClinical Riskทั้งหมด...ยังมีปัญหาคือเราจะเอาเป้าหมายเท่าไหร่ดี benchmark กับใคร...เมื่อ1-2ปีก่อน ราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์ได้ทำการศึกษาและมีข้อมูลกลางตรงนี้แล้ว...ถ้างั้นจะให้ง่ายเนี่ย ฉันเทียบกับมาตรฐานกลางที่เป็นของราชวิทยาลัยจะดีไหมพ่อ เพราะเป็นคนกำกับโรงเรียนแพทย์ด้วย...ปิ๊งไหม.....ง่ายด้วย...ทำง่ายๆก่อนคงมีกำลังใจ...ได้ไหมจ๊ะพ่อคุณ
- ฉันขอเพลง
(ฉันพลาดจ้า)
- ....ฉันเข้าใจพ่อแล้วแหละ...ฉันมีข้อมูลของภาคฯฉัน เป็นClinical Riskทั้งหมด...ยังมีปัญหาคือเราจะเอาเป้าหมายเท่าไหร่ดี benchmark กับใคร...เมื่อ1-2ปีก่อน ราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์ได้ทำการศึกษาและมีข้อมูลกลางตรงนี้แล้ว...ถ้างั้นจะให้ง่ายเนี่ย ฉันเทียบกับมาตรฐานกลางที่เป็นของราชวิทยาลัยจะดีไหมพ่อ เพราะเป็นคนกำกับโรงเรียนแพทย์ด้วย...ปิ๊งไหม.....ง่ายด้วย(ง่ายไหมฮึ)...ทำง่ายๆก่อนคงมีกำลังใจ...ได้ไหมจ๊ะพ่อคุณ
- ฉันขอเพลง ม่านบังตาให้คุณแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะทันช่วง6โมงเย็นนี้ไหมนะ...ถ้าไม่ทันฉันจะไปขออีกทีช่วง 18-20 น.จ้ะ...จะรอฟังไหม
นี่พ่อคุณ...เพลงที่ขอเขาไม่มีค่ะ...สงสัยพ่อคงต้องขอเพลงใหม่จ้ะ
แม่แมงมุมจอมขยัน
- เอาล่ะ ฉันพอจะเข้าใจแล้วว่า ไอ้เจ้า ASA (อาสา) ของแม่แมงมุม เปรียบไปก็คือ มาตรฐานวิชาชีพ ว่าแต่ว่าไอ้เจ้าอาสานี้ แม่แมงมุมคงต้องทำความเข้าใจ และอาจต้องกำหนดเกณฑ์ที่สามารถใช้ในการติดตาม หรือชี้วัดได้ เพื่อใช้ในการบ่งบอกสถานะของคุณภาพการบริการวิสัญญี ซึ่งข้อมูลจะออกมาเป็น Cross section analysis หรือการศึกษา ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง ซึ่งข้อมูลลักษณะนี้ หากต้องการตีพิมพ์ ก็ต้องหาว่ามีที่ไหนเขาเคยทำไว้บ้าง เพื่อใช้ในการเขียนเปรียบเทียบ ตอนที่เราเขียน discussion ว่าของเขาเป็นอย่างไร ของเราเป็นอย่างไร แตกต่างกันอย่างไร เป็นเพราะอะไรจึงแตกต่าง หาเหตุผลมาสนับสนุนซะ
- หรือแม่แมงมุมอาจจะศึกษาเชิงปฏิบัติการ อย่างเช่น อุบัติการณ์เกิดอาการแทรกซ้อนภายหลังผ่าตัด....อะไรสักอย่างหรือหลายอย่างเปรียบเทียบกัน ว่ามีอาการแทรกซ้อนอะไรบ้างที่เกิดขึ้น ระดับความรุนแรง อัตราการนอนโรงพยาบาล และอื่นๆอีกมากมาย โดยเปรียบเทียบข้อมูลพวกนี้ ในแต่ละกลุ่มของการผ่าตัด.......หรือจะไปทางอัตราการติดเชื้อ ภายหลังผ่าตัดว่าผ่าอะไรไปบ้าง แล้วแต่ละอย่างมีการติดเชื้อภายหลังผ่าตัดมั้ย ติดเชื้ออะไรบ้าง เชื้อเหล่านี้ดื้อยาอะไรบ้าง อัตรานอนโรงพยาบาลนานแค่ไหน ถ้าไม่ติดเชื้อกับติดเชื้อนอนโรงพยาบาลเฉลี่ยต่างกันหรือไม่ ถ้าต่างแล้วต้องนอนโรงพยาบาลเพิ่มขึ้นเฉลี่ยกี่วัน.....
- หรือวิเคราะห์ข้อมูลที่แม่แมงมุมมีอยู่ ตามที่แม่แมงมุมเคยเล่าให้ฟังว่า ต้องเก็บข้อมูลคนไข้ภายหลังผ่าตัด ทีนี้แม่แมงมุมก็ลองดูว่ามีข้อมูลอะไรอยู่ในมือบ้าง เช่น พวกอาการแทรกซ้อน อะไรสารพัดที่ต้องเขียนบันทึกเก็บไว้ แล้วเอามาจัดกลุ่มใหม่ แยกตามชนิดการผ่าตัด หรือแยกตามอะไรสักอย่าง เพื่อแบ่งเป็นกลุ่ม แล้วแม่แมงมุมก็เปรียบเทียบข้อมูลเหล่านี้ ในรอบ 1 ปี ว่ามีความแตกต่างกันระหว่างการผ่าตัดแต่ละชนิดหรือไม่ อย่างไร หรือจะเปรียบเทียบแนวโน้มที่เกิดขึ้นก็ได้ หากมีการเก็บข้อมูลไว้มากกว่า 1 ปี
- ในความเห็นส่วนตัวของฉัน ฉันว่าไอ้พวกตัวอย่างที่ฉันยกให้แม่แมงมุมฟังนี้ น่าสนใจสำหรับการทำเพื่อตีพิมพ์ มากกว่าไอ้อาสาของแม่แมงมุม ที่พูดเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าข้อมูลอาสาของแม่แมงมุมไม่น่าสนใจนะ เพียงแต่ดูเหมือนจะเป็นข้อมูลเชิงบริหารซะมากกว่าข้อมูลเชิงวิชาการ แต่แม่แมงมุมอาจมีมุมมองที่แตกต่างและอาจสามารถเขียนออกมาได้ดีกว่าที่ฉันคาดไว้ก็ได้....อย่าเชื่อฉันให้มากนัก
- แม่แมงมุม ลองแบ่งเวลาสักอาทิตย์ละสองถึงสามชั่วโมง แล้วลองเข้าห้องสมุด ค้นดูว่าในวงการวิสัญญี เขาทำอะไรไปบ้าง ลองทำอย่างนี้ดูสักพัก แม่แมงมุมก็จะเข้าใจงานวิจัยมากขึ้น และมีมุมมองใหม่ ๆ รวมถึงอาจเจอเรื่องราวอะไรที่น่าสนใจ แบบ ปิ๊ง โดนใจ สาวเก๋ทันสมัยอย่างแม่แมงมุมดังปัง แล้วเอามาทำต่อเป็นงานวิจัยของแม่แมงมุมก็ได้
- เริ่มต้น ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ ไม่ต้องใหญ่ ไม่ต้องโต ทำไปสักพัก แม่แมงมุมก็จะเห็นช่องทาง ในการทำต่อไปเอง
- ข้อที่ต้องระวัง...คือ .....ทำอะไรก็ได้ แต่งานแรกต้องสำเร็จ.....เพราะความสำเร็จของงานแรก คือกำลังใจที่จะทำต่อในงานที่สอง หากงานแรกไม่สำเร็จแล้ว....แม้บางคนจะมีแรงฮึดทำต่อ....แต่ก็เป็นส่วนน้อยจ้า.....ดังนั้น...เรื่องนี้สำคัญมาก.....อย่าลืมนะ...ทำอะไรก็ได้ แต่งานแรกต้องสำเร็จ.....
แม่แมงมุมคนเก่ง
- แม่แมงมุมจะทำอย่างที่เล่าให้ฉันฟังก็ได้ หรือจะเอา ข้อมูลที่แม่แมงมุมมีอยู่แบ่งเป็นกลุ่มๆ เช่น กลุ่มอายุ กลุ่มเพศ ประเภทของการผ่าตัด etc แล้วจับข้อมูลพวกนี้ Cross tab กับข้อมูล clinical risk ที่แม่แมงมุมมีอยู่ ก็จะได้ข้อมูลที่น่าสนใจมากขึ้น และสามารถบอกได้ว่า กลุ่มไหน มี clinical risk มาก หรือน้อย แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญหรือไม่ ข้อมูลพวกนี้ ใช้สถิติอย่างง่ายจ้า เป็นพวก chi square
- ฉันเคยเขียนเรื่องราวของ chi square ไว้แล้ว ก่อนหน้านี้จ้า ที่นี่ กะ ที่นี่ จ้า
- ถ้าจะให้ดี แม่แมงมุมอาจต้องเรียนการใช้โปรแกรมสถิติอย่างพวก SPSS จะช่วยให้แม่แมงมุมทำงานพวกนี้ได้สะดวกขึ้นจ้า
พ่อหมูอ้วนน้ำใจงาม
- ฉันอ่านที่พ่อแนะนำแล้วค่ะ...จริงอย่างพ่อว่า...สิ่งที่ฉันอยากเปรียบเทียบกับอาสานั้น...ฉันมองเชิงบริหารมากไปหน่อยค่ะ...อาจจะเป็นเพราะแต่เดิมฉันต้องดูภาพรวมทั้งหมดขององค์กร และตอนนี้ฉันเองก็ต้องมาดูภาพรวมขององค์กรอีก....แต่ก็จริงอย่างที่พ่อว่าไว้..."ข้อที่ต้องระวัง...คือ .....ทำอะไรก็ได้ แต่งานแรกต้องสำเร็จ.....อย่าลืมนะ...ทำอะไรก็ได้ แต่งานแรกต้องสำเร็จ....."....ขอบคุณเหลือเกินเพื่อนรัก ที่ทำให้ฉันได้สติ แยกแยะความฝันอันแสนไกลออกจากความจริง...สิ่งสำคัญเด็ดๆเหล่านี้ที่พ่อเตือนฉัน...มันทำให้ฉันต้องจำขึ้นใจเสมอค่ะ...
- ...."ฉันจะเริ่มกลับไปทบทวนดูข้อมูลภาวะแทรกซ้อนที่เป็นความเสี่ยงหลังผ่าตัด แล้วเอามาจัดกลุ่มใหม่ แยกตามชนิดการผ่าตัด หรือแยกตามอะไรสักอย่าง เพื่อแบ่งเป็นกลุ่ม แล้วก็เปรียบเทียบข้อมูลเหล่านี้ ในรอบ 1 ปี ว่ามีความแตกต่างกันระหว่างการผ่าตัดแต่ละชนิดหรือไม่ อย่างไร หรือจะเปรียบเทียบแนวโน้มที่เกิดขึ้นก็ได้ หากมีการเก็บข้อมูลไว้มากกว่า 1 ปี"......ไอเดียร์นี้บรรเจิดมากค่ะ...ปิ๊งๆๆ...ค่ะ
- อ้อ...แต่ฉันสงสัยว่าต้องเข้าห้องสมุดเหรอ แค่ฉันหาใน Pubmed เพียงพอไหมคะ...จะได้ไม่ต้องเข้าห้อง...อ่านที่บ้านก็ได้น่ะ หรือมันควรจะเข้า....
- "เริ่มต้น ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ ไม่ต้องใหญ่ ไม่ต้องโต ทำไปสักพัก ก็จะเห็นช่องทาง ในการทำต่อไปเอง"
- ...ส่วนเรื่องอีกเรื่องที่พ่อแนะนำก็น่าสนใจค่ะ....ต้องใช้สถิติด้วย...แต่ให้ฉันทำของง่ายก่อนนะคะ แล้วฉันจะตามต่อ...ฉันแวะไปอ่านสถิติของพ่อแล้ว สงสัยตอนพ่อเขียนบันทึกนั้นฉันคงยังไม่รู้จักพ่อเน๊อะ...
- ฉันขอบคุณพ่อมากๆจ้ะ...สำหรับคำแนะนำที่พ่อมีให้ซะละเอียดยิบ ชนิดที่...ถ้าฉันไม่ทำ ฉันก็ควรเอาหัวโขกฝาซะ....พ่อออกจะแนะนำซะขนาดนั้น...แต่ฉันเชื่อขนมญี่ปุ่นกินได้ว่า...ฉันเองอาจจะมีปัญหาขณะหัดทำ อาจจะต้องเวียนถามพ่อเป็นระยะ...
- อ้อ...และที่สำคัญ ฉันต้องทำแข่งกับเวลาให้ได้ก่อนพ่อกลับเมืองไทย...อย่างน้อยไฟฉันมันจะได้ลุกกระพือสักหน่อย ขอเห็นชัดเจนสักหน่อยก่อนพ่อกลับ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- ฉันพยายามหาเพลงที่พ่ออยากฟังมาให้ได้แล้วจ้ะ ...ม่านบังตา...แล้วต่อจากเพลงนี้มีเพราะๆมากๆอีกหลายเพลง...โอ้โห.....ฉันไม่อยากบรรยายเพลงเลย พ่อไปฟังเองละกัน....ฉันว่าพ่อ Favorites ไว้ได้เลย..รางวัลสำหรับเพื่อนใจดีจ้ะ ...อ้อ...อดแถมไม่ได้จ้ะ เสียงอาจารย์เอื้อค่ะ
- งานลูกปัดของพ่อไปถึงไหนแล้วจ๊ะ...เสร็จไปนอนตีพุงได้หรือยัง
- คืนนี้ฉันขอนอนไวหน่อยจ้า...ตาหนักๆคล้ายจะเป็นไข้หวัด....แต่ฉันไม่ทิ้งความพยายามทำวิจัยนะจ๊ะ
- แล้วพบกันใหม่พรุ่งนี้...ราตรีสวัสดิ์เพื่อนรัก
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม คนไฟแรง
- ที่ฉันแนะนำให้แม่แมงมุมเข้าห้องสมุดนั้น ก็เพื่อให้แม่แมงมุมลองไปอ่านอะไรที่เกี่ยวข้องกับวิชาชีพ หรือเรื่องราวที่แม่แมงมุมสนใจ พอได้เห็นว่าใครเขาทำอะไร อย่างไร บางทีเราอาจจะมีข้อมูลที่คล้ายกันกับเขา พอจะเก็บมาทำในลักษณะที่ใกล้เคียงกับเขา ก็ใช้งานวิจัยของเขาเป็นแนวทาง ไม่ว่าจะเป็นแนวทางในการออกแบบงานวิจัย แนวทางการเก็บตัวอย่าง แนวทางการวิเคราะห์ข้อมูล แนวทางการนำเสนอข้อมูล โอ้ยสารพัด....สุดจะบรรยาย อย่าไปสนใจว่าจะเป็นการทำซ้ำกับของที่เขาเคยทำหรือเปล่า เพราะนั่นไม่ใช่ประเด็น จำไว้ว่า....สิ่งที่เราสนใจคือ เรากำลังฝึกทำวิจัย ฝึกทำให้เป็น ฝึกออกแบบงานวิจัยให้เป็น ฝึกวิเคราะห์ข้อมูลให้เป็น ฝึกนำเสนอข้อมูลให้เป็น และฝึกในการอภิปรายให้เป็น ดังนั้น นี่เป็นการฝึกฝนเพื่อหาประสบการณ์ ไม่ใช่การทำอย่างมืออาชีพ ที่ต้องหาเรื่องราวใหญ่โต มีคุณค่าต่อมนุษยชาติมากมายเหลือคณานับ ถึงจะคุ้มค่าต่อการลงแรงทำวิจัย....นั่นมันประเภทมืออาชีพจ้า....ของเราต้องค่อยๆเริ่มจากแบเบาะ แล้วค่อยๆหัดเดิน ดังนั้นการหัดเดิน หากได้ตัวอย่างที่ดี แบบอย่างที่ดี เราก็จะทำได้ดีจ้า หากเราอ่านเยอะๆ ค้นเยอะๆ ในเรื่องราวที่ใกล้เคียงกัน เราก็จะเห็นความแตกต่างของการออกแบบ การวิเคราะห์ การนำเสนอ ตลอดจนการอภิปราย เราก็จะสามารถเปรียบเทียบได้ว่า แบบไหนดีกว่ากัน แบบไหนมีจุดอ่อน จุดแข็ง มีข้อจำกัดตรงไหน ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่สามารถเรียนรู้ได้จ้า....แต่การเรียนรู้จากการอ่านอย่างเดียวโดยไม่ทำนั้น เหมือนเป็นการบอกให้แม่แมงมุมหัดขี่จักรยาน โดยไม่ส่งจักรยานให้แม่แมงมุมลอง แม่แมงมุมก็ไม่มีวันขี่ได้หรอกจ้า สิ่งเหล่านี้ต้องได้จากการทำ ทำ แล้วก็ทำ ทำซ้ำไปซ้ำมา แม่แมงมุม ก็จะค่อยๆเข้าใจที่ละนิด และเพิ่มมากขึ้น จากการทำมากขึ้น จนในที่สุดแม่แมงมุมก็จะขี่จักรยานได้จ้า พอถึงเวลานั้น แม่แมงมุม อยากจะขี่แบบปล่อยมือเดียว ปล่อยสองมือ หรือจะเอาล้อชี้ฟ้า ก็เป็นสิ่งที่แม่แมงมุมสามารถทำได้ด้วยตัวเองแล้วล่ะ แต่การจะไปถึงจุดนั้นได้ แม่แมงมุม ต้องเริ่มก้าวเดินจากก้าวแรกก่อนเสมอจ้า
- ถ้าแม่แมงมุมถนัดในการใช้ภาษาต่างประเทศ แม่แมงมุมก็เปิด PubMed ได้เลยจ้า แต่ถ้าจะใช้ภาษาไทยล่ะก้อ ก็ค้นจาก Internet ได้จ้า จะได้ไม่ต้องเดินตากแดดให้เสี่ยงต่อการเป็นฝ้า สำหรับ Thai Index Medicus ที่รวบรวมวารสารภาษาไทยในบ้านเรามีอยู่หลายที่จ้า ก็ลองค้น แล้วหาอ่านจากบทคัดย่อก่อนว่าถูกใจหรือเปล่า ถ้าถูกใจแล้วค่อยไปค้นเนื้อหาจริงมาอ่าน Thai Index Medicus ที่ฉันใช้คือของ จุฬา จ้า อาจเพราะเป็นเจ้าแรกที่ทำมั้ง ฉันก็เลยรู้สึกคุ้นเคยหน่อย ในหน้านั้น มีที่ link ไปที่ Thai Index Medicus อีกหลายที่ แม่แมงมุมก็ลองเลือกดูแล้วกันจ้า ว่าที่ไหนจะมีวารสารทางการพยาบาลเยอะกว่ากัน
- นี่กะจะเขียนโครงร่างวิจัยให้เสร็จใน 22 วันเรอะ โอ้โห้.....สุดยอดเลยแม่แมงมุม แสดงว่าไฟวิจัยกำลังลุกติดดังพรึบ งั้นรีบทำเลยจ้า ตีเหล็กเขาให้ตีตอนร้อนจ้า รีบทำเวลาที่เราอยากจะทำ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวไฟจะมอดเสียก่อน
- คาถาสำหรับวันนี้.....ทำทันทีที่อยากทำ
- ฉันแวะไปฟังเพลงที่แม่แมงมุมมีน้ำใจไปค้นมาให้ เพราะและถูกใจทุกเพลงเลยจ้า เพลงเหล่านี้ฉันร้องได้ทุกเพลง และได้อรรถรสในการซึมซับอารมณ์เพลงทุกเพลงจ้า ขอบอกว่า ถูกใจมากๆจ้า
- ฉันยังไม่ได้ต่อลูกปัดต่อเลยจ้า ได้แต่ทำค้างไว้ ช่วงนี้คงต้องเอาออกมาต่อแล้วล่ะ วันเสาร์นี้ฉันมีพูด progress report ยังไม่ได้แตะเลย คงต้องหาเวลามาจัดการทำสไลด์และเตรียมการพูดแล้วล่ะ
- ฉันไม่ใช่คนที่จัดการบริหารงานได้ดีนัก คือเวลางานเยอะๆ ฉันจะไม่สามารถบริหารงานให้เรียบร้อยได้ เพราะฉันมักจะเลือกทำในงานที่ฉันอยากจะทำมากกว่างานที่ฉันต้องทำ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ดีจ้า ฉันมักใช้เกณฑ์ในการจัดลำดับความสำคัญตามอารมณ์ที่ฉันอยากจะทำมากกว่าความสำคัญของงาน ซึ่งฉันคาดหวังว่าในเรื่องเหล่านี้แม่แมงมุมคงทำได้ดีกว่าฉันนะ....เพื่อน
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก คนถ่อมตน
- ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อจะแวะมาดูว่าพ่อจะบอกอะไรฉันอีกบ้าง....ฉันชอบที่พ่อแนะนำเพราะมันเป็นการรวบยอดความคิดที่ฉันมองตัวเองและไม่เข้าใจตัวเองได้ดี...ชอบข้อสรุปตรงนี้ของพ่อที่สุดเลยจ้า "จะเขียนโครงร่างวิจัยให้เสร็จใน 22 วัน"...ลองฝันดู
- "สิ่งที่เราสนใจคือ เรากำลังฝึกทำวิจัย ฝึกทำให้เป็น ฝึกออกแบบงานวิจัยให้เป็น ฝึกวิเคราะห์ข้อมูลให้เป็น ฝึกนำเสนอข้อมูลให้เป็น และฝึกในการอภิปรายให้เป็น ดังนั้น นี่เป็นการฝึกฝนเพื่อหาประสบการณ์ ไม่ใช่การทำอย่างมืออาชีพ ที่ต้องหาเรื่องราวใหญ่โต มีคุณค่าต่อมนุษยชาติมากมายเหลือคณานับ"
- "หากได้ตัวอย่างที่ดี แบบอย่างที่ดี เราก็จะทำได้ดีจ้า หากเราอ่านเยอะๆ ค้นเยอะๆ ในเรื่องราวที่ใกล้เคียงกัน เราก็จะเห็นความแตกต่างของการออกแบบ การวิเคราะห์ การนำเสนอ ตลอดจนการอภิปราย เราก็จะสามารถเปรียบเทียบได้ว่า แบบไหนดีกว่ากัน แบบไหนมีจุดอ่อน จุดแข็ง มีข้อจำกัดตรงไหน ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่สามารถเรียนรู้ได้จ้า...."
- "แต่การเรียนรู้จากการอ่านอย่างเดียวโดยไม่ทำนั้น เหมือนเป็นการบอกให้แม่แมงมุมหัดขี่จักรยาน โดยไม่ส่งจักรยานให้แม่แมงมุมลอง แม่แมงมุมก็ไม่มีวันขี่ได้หรอกจ้า"
- คาถาสำหรับวันนี้.....ทำทันทีที่อยากทำ
- ฉันดีใจที่พ่อชอบเพลงที่ฉันหามาให้...ฉันไม่ค่อยเจอคนที่ชอบเพลงเหล่านี้นัก คนแถวนี้ที่บ้านหนักทางเพลงสมัยใหม่ ที่ทำงานก็ประเภทร็อคสะเดิด..ฉันไม่ถนัด...บอกได้ว่าเพลงที่พ่อชอบฉันร้องได้ (เพราะไหมไม่รู้) ทุกเพลงเลยแหละ (แอบโม้ด้วย...อิ...อิ...)
- ฉันดีใจที่เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสมากๆสำหรับฉันและอนาคต เมื่อกี๊นี้ฉันไปเปิดประตูรั้วให้สมุน...ฉันแหงนดูท้องฟ้า....ฉันยังเห็นดาวดวงหนึ่งอยู่เลยใกล้พระจันทร์เสี้ยว...มันสว่างสุกใสมากๆจริงๆ
- ....ฉันไม่หวังที่จะทำดีกว่าคุณ...ฉันหวังเพียงพยายามหาความสุขกับงานวิจัยเหมือนพ่อให้ได้....ในช่วงท้ายของชีวิตการทำงาน...เพื่อเป็นประโยชน์กับคนในวิชาชีพ...
- ฉันไม่รู้จะบอกความในใจว่าประทับใจกับไมตรีของพ่อแค่ไหน...ฉันจะเริ่มอ่านงานวิจัยของเพื่อนๆแล้วจ้า....
แม่แมงมุม คนเก่ง
- ดาวที่แม่แมงมุมเห็นตอนเช้า สว่างสุกใสนั้น เป็นดาวศุกร์จ้า หากดาวศุกร์ขึ้นตอนเช้า คนไทยจะเรียกว่า ดาวกัลปพฤกษ์ หากดาวศุกร์ขึ้นตอนเย็น คนไทยจะเรียกว่า ดาวประจำเมือง ดาวศุกร์เป็นดาวที่สว่างสุกใสมากที่สุดบนท้องฟ้า ด้วยความที่อยู่ใกล้โลกมากที่สุดนั่นเอง ดาวศุกร์คงเป็นดาวนำโชคของแม่แมงมุมนั่นเอง เมื่อแม่แมงมุม มีความตั้งใจเต็มเปี่ยม แม่แมงมุมจึงเห็นดาวศุกร์สว่างสดใสเป็นพิเศษ เป็นพรอันประเสริฐต่อแรงศรัทธาลและความตั้งใจจริงของแม่แมงมุมจ้า
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันขอบคุณสำหรับคำกล่าวอวยพรของพ่อ ที่ทำให้ได้ความรู้สึกที่ดีมากๆค่ะ...
- ...แต่ฉันจะฟ้องพ่อแหละ...ว่าเมื่อเช้านี้ พอแม่แมงมุมได้รับคำอวยพรดีๆจากพ่อไม่นาน ตอน 7 โมงเช้า หล่อนก็ทำชามไข่ตุ๋นหกกระจายกลางห้อง...มันน่าหมั่นไส้จริงๆ....ดีนะ...ไอ้ที่ว่าเละน่ะมันเป็นแค่ไข่ตุ๋น ไม่ใช่ความตั้งใจทำวิจัย...ว่างๆน่ะ พ่ออบรมหล่อนหน่อยเถอะเรื่องความระมัดระวัง ถือเข้าไปด้าย...สามใบซ้อนกัน เลยต้องมานั่งเช็ดไข่ตุ๋นแต่เช้า...สมน้ำหน้า....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- วันนี้ฉันสนุกกับการเข้าไปอ่านงานที่ฉันตั้งใจจะทำ...นี่เป็น ตัวอย่างหนึ่ง ที่ฉันเองชอบ อ่านดูแล้วท่าจะง่ายมากๆในการทำ มีทั้งเรื่องของincidence มีทั้งเรื่องคุณภาพ ลักษณะแบบนี้ค่อยตรงใจฉันหน่อย...หรือพ่อว่าไง....
- งานของฉันมันไม่ออกแนวของพยาบาลค่ะ มันออกแนวการดูแลคล้ายๆแพทย์ดังนั้นฉันไม่ค่อยพบpaperในงานพยาบาลสักเท่าไหร่....
- เดี๋ยวฉันอ่านเจอดีๆอีก แล้วฉันจะเล่าให้ฟังเพิ่มจ้ะ...พ่อเบื่อไหม?...
- ตอนนี้พ่อนับลูกปัดอยู่รึ...ดึกแล้วนะ เหนื่อยไหม...ฉันนั่งอ่านหนังสือไป...คุยกับพ่อไป..ฟังเพลงไป...หนุกดี....
แม่แมงมุม คนตั้งใจจริง
- เห็นมั้ยว่า พอแม่แมงมุม เริ่มอ่าน เริ่มค้น แม่แมงมุม ก็จะเริ่มเจอตัวอย่างที่ถูกใจ ลองค่อยๆดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบร้อน แล้วสุดท้ายแม่แมงมุมก็จะได้คำตอบเองว่า อยากจะทำเรื่องอะไร
- ในตัวอย่างที่แม่แมงมุม link ให้ไปดูนั้น เขาเก็บข้อมูลย้อนหลัง (retrospective study) หมายถึงตอนที่เริ่มทำนั้น ข้อมูลมีอยู่แล้ว ซึ่งการศึกษาข้อมูลแบบนี้มีข้อจำกัดอยู่ค่อนข้างมาก เนื่องจากข้อมูลที่มีอยู่อาจไม่ครบถ้วน เนื่องจากไม่ได้ออกแบบการเก็บข้อมูลสำหรับงานวิจัยโดยตรง ในขณะที่อีกอีก paper ที่ cite ตัวอย่างแรกนั้น มีการเก็บข้อมูลแบบไปข้างหน้า (prospective study) ซึ่งการเก็บข้อมูลอย่างหลังนี้ จะได้ข้อมูลที่ครบถ้วนกว่า และมีความน่าเชื่อถือของข้อมูลสูงกว่าแบบแรก แต่เสียเวลาในการเก็บข้อมูลใหม่ และมีค่าใช้จ่ายในการเก็บข้อมูลสูงกว่า
- โดยทั่วไปในรายงานวิจัย มีคนใช้ทั้งสองแบบ เพียงแต่ให้เข้าใจว่าแบบไหน มีข้อจำกัดอย่างไร และมีจุดแข็งอย่างไร ก็เพียงพอแล้วล่ะ
- ตอนนี้ฉันต้องทำแล็บด้วย และต่อลูกปัดไปด้วย วันนี้ต่อไปได้ 1 ราย นี่ฉันเพิ่งทำแล็บเสร็จ แล้วหิ้วหัวกลับบ้าน
- ฉันดีใจ ที่แม่แมงมุม สนุกกับการค้นหาวารสาร สนุกกับการอ่านรายงานวิจัย และสนุกกับการหาเรื่องมาทำวิจัย เห็นหรือยังว่า....งานวิจัย ไม่ยาก....อย่างที่คิด ขอเพียงเริ่มต้นที่.....ทำ คือทำไปแล้วค่อยคิดไป..... อย่าเริ่มต้นที่คิด....เพราะเมื่อไรที่เริ่มต้นที่คิด.....สุดท้าย...จะไม่ได้ทำจ้า
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันอ่านงานได้หลายเรื่องอย่างคร่าวๆก่อน...มันใกล้ตัวฉันมากขึ้นเรื่อยๆแล้วค่ะ และฉันไม่ลืมที่คุณเตือนไว้..."ข้อที่ต้องระวัง...คือ .....ทำอะไรก็ได้ แต่งานแรกต้องสำเร็จ.....อย่าลืมนะ...ทำอะไรก็ได้ แต่งานแรกต้องสำเร็จ....."....ไม่ต้องใหญ่ ไม่ต้องโต ....
- อ่านไปอ่านมานิสัยเดิมฉันเริ่มกลับมา....ฉันเริ่มตะกละ....อยากทำไปหมด...แย่จังเลย
- คืนนี้ดึกมากแล้ว ...ป่านนี้พ่อคงม่อยหลับไปแล้วหละ....พรุ่งนี้คงไม่ลืมตื่นเช้าๆไปทำเวรนะจ๊ะ...ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
หมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันดีใจที่ได้คุยกับคุณก่อนนอน....
- จริงอย่างคุณว่าค่ะ ค่อยๆอ่านไปเรื่อยๆก็จะเห็นอะไรมากขึ้นๆ...ตอนนี้มันมาชัดที่ Pain Control ใน Orthopedics Surgery...อาจจะเป็น Major Suygery หรือ Arthroplasty...เพราะฉันอยู่orthro เป็นส่วนใหญ่...pain control ยังเป็นจุดอ่อน...อุย...ไม่อยากนอนเลย แต่คงไม่ไหวละค่ะ...พรุ่งนี้ค่อยอ่านต่อใหม่
- good night and sweet dream ค่ะ เพื่อนรัก
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ฉันว่าเป็นธรรมดาจ้า ที่เวลาอ่านมากๆ แล้วจะเริ่มอยากทำโน่น อยากทำนี่ นั่นก็ทำไม่ยาก น่าลองทำดีเหมือนกัน อย่างนี้ข้อมูลของเราก็มี น่าลองดูสักหน่อย อย่างโน้นก็น่าสนใจ หาข้อมูลเพิ่มอีกนิดก็เขียนได้แล้ว....สารพัดจ้า
- แม่แมงมุมไม่ต้องรีบร้อน ไม่ว่าจะเริ่มที่จุดไหน โดยธรรมชาติของคน หากมีอิสระเพียงพอ เราก็จะถูกดึงเข้ามาสู่จุดที่เราสนใจเสมอ อย่างเช่นแม่แมงมุมสนใจเรื่องการควบคุมความปวด ไม่ว่าแม่แมงมุมจะเริ่มจากอะไรก็ตาม สุดท้ายแม่แมงมุมก็จะมาถึงจุดที่สนใจในเรื่องการควบคุมความปวดเสมอ
- เห็นไหมว่า งานวิจัย แม้เป็นระดับที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการนานาชาติ ไม่มีอะไรยากจ้า หากแยกเรื่องภาษาออกมา ว่าด้วยเรื่องวิจัยล้วนๆแล้ว ไม่มีอะไรซับซ้อนหรอกจ้า ยิ่งอ่านมาก ก็จะยิ่งเห็นมาก เขาไม่ได้ทำอะไรที่แตกต่างกันออกไปมากนัก เพราะฉะนั้นจึงมักจะอยู่ในกลุ่มที่สามารถเปรียบเทียบข้อมูลได้
- สิ่งที่เราคิดว่าใหม่ และไม่เคยมีใครทำ หากค้นข้อมูลย้อนกลับไป มักมีเรื่องราวที่เกี่ยวข้อง และมีคนทำไว้แล้ว ไม่น้อยกว่า 90% เสมอ เหลือความใหม่ของเราน้อยกว่า 10% เพราะฉะนั้น ยังไงเราก็เปรียบเทียบข้อมูลของเรากับคนอื่นได้เสมอ ไม่ต้องห่วงหรอกจ้า
- ฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกสนุกในการอ่าน และความรู้สึกอยากทำงานวิจัยของแม่แมงมุม นี่แหละคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของการทำงานทุกชนิด.....นั่นคือ การมีความสุขในการทำ ยิ่งทำก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งทำก็ยิ่งสนุก เพลิดเพลิน หากแม่แมงมุมสามารถรักษาความสุขนี้ไว้ได้ตลอด การทำงานวิจัย ก็จะคือการพักผ่อน และกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตแม่แมงมุมไป แม้ต้องทำงานเหนื่อยขึ้น หนักขึ้น แต่แม่แมงมุมก็จะมีความสุขมากขึ้นจ้า
- ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามจ้า......หากยังทำไม่ได้....แสดงว่าเรายังพยายามไม่มากพอจ้า
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ฉันแวะมารับกำลังใจและข้อคิดดีๆยามเช้าเพื่อให้ก้าววิจัยของฉันมั่นคง...ตามแบบอย่างที่ดี...จะได้เป็นนักวิจัยที่ดีจ้ะ...งและฉันก็ได้จริงๆด้วย
- "ไม่มีอะไรยากเกินความพยายาม......หากยังทำไม่ได้....แสดงว่าเรายังพยายามไม่มากพอ"
- เมื่อเช้านี้ฉันยังคงเห็น ดาวกัลปพฤกษ์ อยู่เลยจ้ะ แต่ไม่เห็นพระจันทร์เสี้ยวแฮะ....ไปไหนก็ไม่รู้....หวังว่าวันนี้ไม่มีไข่ตุ๋นเละจ้ะ...เพราะฉันไม่ได้ทำ...อิ...อิ...
- ..นี่พอออกไปทำเวรแล้วเหรอ...ขยันจริงๆเพื่อนฉัน..ขอให้วันนี้ร้อยลูกปัดได้ง่ายๆนะจ๊ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ตอนนี้พ่อกลับจากร้อยลูกปัดแล้วหรือยังจ๊ะ...ฉันแวะมาเพราะความคิดถึงพ่อ...
- วันนี้ฉันอ่านวิจัยได้อีกสอง สามเรื่อง...แต่ฉันมีปัญหา...ฉันสงสัยว่าพอเราอ่านไปๆ....เรื่อยๆ....เราต้องจดบันทึกอะไรที่สำคัญๆไหม...จดอย่างไร ฉันหมายถึงว่าพออ่านไปแล้วมันปิ๊ง...แล้วอ่านไปเรื่อยๆไม่ได้จดมันน่าจะลืม...ซึ่งฉันเคยเป็นมาแล้ว...เรามีหลักการจดบันทึกเนื้อหาที่เราอ่านอย่างไร เก็บอย่างไรจึงนำมาใช้อ้างอิงภายหลังได้ง่าย ได้เลย...โดยไม่ต้องวกกลับมาอ่านซ้ำใหม่ให้ยุ่งยาก...เพราะฉันขี้ลืม...หรือกลับมาอ่านซ้ำใหม่ได้ง่ายขึ้น ...มันเป็นภาษาอังกฤษน่ะ ฉันไม่อยากแปลแล้วแปลอีกน่ะ...
- เย็นนี้พ่อทานข้าวกับอะไร แกงเขียวหวานหมดหรือยัง ฉันแวะเอาองุ่นลูกใหญ่ๆมาฝากพ่อ แช่เย็นเจี๊ยบในตู้เย็นจ้ะ เอาไว้ทานยามเหนื่อย...แต่ถ้าหิวละก้อ...ก่อนนอนมีนมถุงนึง ในตู้เย็น..พ่อเอามาอุ่นเวปสักหน่อยนะจ๊ะ..จะได้อุ่นๆท้อง..นอนหลับสบาย....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันยังอยู่ที่ทำงานเลยจ้า แต่ทำงานของวันนี้เสร็จแล้ว พอตอนแม่เสร็จฉันก็จะจรลี หิ้วหัวฉันกลับบ้านเสียทีเหมือนกัน
- คำถามแม่แมงมุม ฉันตอบได้ยากจัง อาจเป็นเพราะฉันเองไม่ใช่คนที่มีระเบียบด้านการจัดเก็บเอกสาร หรือจดบันทึก ส่วนใหญ่ฉันมักจะทำความเข้าใจประเด็น หรือเนื้อหาเอาไว้ แล้ว เอาไฟล์พวกนี้ ไปโยนกองไว้เป็นเรื่องๆ เวลาจะหาก็กลับไปหาในกองของเรื่องนั้นๆ
- ฉันเคยทำสมัยตอนที่เรียนปริญญาโท คือหาสมุดสักเล่ม บันทึกเนื้อหา และรายละเอียดของเรื่องราวที่อ่านไว้ หน้าละเรื่องโดยจดที่ส่วนที่ต้องใช้อ้างอิงไว้ทั้งหมด เวลาอ่านก็กลับมาอ่านภาษาไทยที่จดไว้ ถ้าต้องใช้ก็สามารถเขียนอ้างอิงได้เลย แต่ทำได้สักพัก แล้วรู้สึกไม่ค่อย work สักเท่าไหร่ ตอนหลังเปลี่ยนไปใช้โปรแกรม Endnote ในการเก็บรวบรวม Abstract และการอ้างอิง โปรแกรมนี้สามารถ link กับ word ได้ และจัดการเรื่องราวของการอ้างอิงได้ดีมาก คือเราคลิ๊กอย่างเดียว โปรแกรมจะจับ Reference ใส่ให้เรา โดยเราไม่ต้องพิมพ์ และสามารถแก้ไข Format ของ reference ตาม วารสารที่เราจะส่งไปตีพิมพ์ได้ หรือจะจัด format ตามใจเราก็ได้ สะดวกดี
- ในความเห็นของฉัน ที่แม่แมงมุมอ่านละเอียดนั้นดีแล้วล่ะ แต่เราไม่ได้อ่านเนื้อหาของเขาเพื่อเอาไป present ใน journal club เพราะฉะนั้นอย่าไปกังวลให้มากนักในเรื่องที่จะลืม เพราะถึงอย่างไร ก็ลืมอยู่แล้วล่ะ อายุปูนนี้แล้ว....อิ อิ
- ที่เราน่าใจให้ความสนใจในช่วงเริ่มต้นของการเรียนรู้การทำวิจัย คือ ลักษณะการออกแบบงานวิจัย วิธีการเก็บข้อมูล แนวทางการวิเคราะห์ผล ซึ่งหมายถึงวิธีการทำงานวิจัยของเขา (Process) ไม่ใช่ผลการวิจัยของเขา (Results) ลองสังเกตุว่า เรื่องราวที่ใกล้เคียงกัน เขาทำอะไรที่เหมือนกัน หรือแตกต่างกัน อย่างไร ทำไมเขาจึงเลือกทำอย่างนั้น วิธีการที่เขาทำมีข้อดี ข้อเสียอย่างไร หากเราสนใจจะทำ เราจะทำเหมือนเขาหรือไม่ อย่างไร
- การออกแบบงานวิจัย และการวิเคราะห์ผลโดยใช้สถิตินั้น เป็นหัวใจสำคัญในการบ่งบอกถึงความน่าเชื่อถือของงานของเราจ้า
- ส่วนผล (results) ของเขา เราใช้ในการอ้างอิง เพื่อหาเหตุผลมาประกอบ ว่าทำไมเราถึงสนใจทำเรื่องราวที่เราอยากจะทำจ้า อย่างเช่นเพราะเขาเคยรายงานไว้แล้วว่ามีอัตราอะไรสักอย่างร้อยละ
- ฉันกดพลาดอีกแล้ว
- ร้อยละ 10 แล้วของเราน่าจะมากกว่าหรือน้อยกว่าเขา ก็เลยเป็นสาเหตุให้เราสนใจศึกษา เพื่อประเมินสถานะการณ์ และหาทางแก้ไขปัญหาจ้า
- ในงานวิจัยแรก แม่แมงมุมจะคัดลอกวิธีการของเขามาทั้งหมด เพื่อนำมาใช้ก็ได้ ไม่เห็นแปลกอะไร เพียงแต่กระบวนในการทำ แม่แมงมุมคงต้องพยายามหา เหตุผล และคำชี้แจงว่า ทำไมเขาจึงทำอย่างนั้น ไว้เสมอๆ โดยการถามอย่างนี้ แม่แมงมุมก็จะมองเห็นเบื้องหลังการทำวิจัยของเขาที่ไม่ปรากฎอยู่บนตัวอักษรของงานวิจัยจ้า
- จำไว้ว่า ไม่มีอะไรยากจ้า....หากเราคิดจะทำ และตั้งใจทำจริง.....
- เริ่มต้น หาเรื่องราวที่เราสนใจจะทำออกมาให้ได้ก่อน กระบวนการในการทำต่อไป เราก็ค่อยๆเรียนรู้ไปทีละนิด เมื่อมีงานที่ต้องทำ มันก็จะมีแนวทางในการทำต่อไปเอง เราก็จะค่อยๆเรียนรู้แนวทางการทำนี้ไปเรื่อยๆจ้า เพียงแต่ต่างเรื่องราว แนวทางก็ต่างกันจ้า....
- แกงเขียวหวานของฉันหม้อนี้คงทานได้อีกสัก 3-4 วันจ้า คู่กับมาม่าผัด ขอบคุณสำหรับนมอุ่นๆจ้า คืนนี้ฉันคงนอนหลับสบายแน่เลย
ในช่วงเริ่มต้นของการเรียนรู้การทำวิจัย คือ ลักษณะการออกแบบงานวิจัย วิธีการเก็บข้อมูล แนวทางการวิเคราะห์ผล ซึ่งหมายถึงวิธีการทำงานวิจัยของเขา (Process) ไม่ใช่ผลการวิจัยของเขา (Results)
ลองสังเกตุว่า เรื่องราวที่ใกล้เคียงกัน เขาทำอะไรที่เหมือนกัน หรือแตกต่างกัน อย่างไร ทำไมเขาจึงเลือกทำอย่างนั้น วิธีการที่เขาทำมีข้อดี ข้อเสียอย่างไร หากเราสนใจจะทำ เราจะทำเหมือนเขาหรือไม่ อย่างไร
การออกแบบงานวิจัย และการวิเคราะห์ผลโดยใช้สถิตินั้น เป็นหัวใจสำคัญในการบ่งบอกถึงความน่าเชื่อถือของงานของเราจ้า
- งั้นแปลว่าฉันต้องอ่าน Full Paper ใช่ไหมจ๊ะพ่อ....ห้องสมุดจริงๆเหรอตัวเอง....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันต้องอ่านคำแนะนำของพ่อกลับไปกลับมาหลายรอบมากๆ...กว่าฉันจะเข้าใจ...ภาษาวิจัยมันยากอย่างนี้นี่เอง....ฉันต้องขอเวลาตีโจทย์ให้แตกซะก่อน....
- ฉันละสงสารพ่อนัก..นอกจากต้องหิ้วหัวตัวเองกลับบ้านแล้ว ยังต้องเอาหัวฉันกลับไปด้วย...มันเป็นเวรเป็นกรรมของพ่อนิ ที่มีเพื่อนอย่างฉัน...
- ....เดี๋ยว...แวบไปเอาเพลงมาฟังเพลงก่อนดีกว่า....เผื่อพ่อจะมีอารมณ์เอาหัวตั้งตรงๆ...เดินกลับบ้านไหว
- ฉันอ่านวนกลับไปกลับมาหลายรอบในคำแนะนำของพ่อ...ฉันยังพยายามไม่มากพอ....ฉันยังต้องอ่านให้จำคำแนะนำของพ่อให้ขึ้นใจก่อน....ไม่งั้นหลงทางอีก
- จริงอย่างพ่อว่าไว้...ฉันสนใจผลของการวิจัย(เพราะลึกๆจะเอาผลไปใช้เลยแหละ)...ฉันลืมไปว่าเราต้องสนใจและหัด
- ฉันอ่านวนกลับไปกลับมาหลายรอบในคำแนะนำของพ่อ...ฉันยังพยายามไม่มากพอ....ฉันยังต้องอ่านให้จำคำแนะนำของพ่อให้ขึ้นใจก่อน....ไม่งั้นหลงทางอีก
- จริงอย่างพ่อว่าไว้...ฉันสนใจผลของการวิจัย(เพราะลึกๆจะเอาผลไปใช้เลยแหละ)...ฉันลืมไปว่าเราต้อง สนใจและหัดทำ process ไม่ใช่ outcome...สนใจprocess ไม่ใช่outcome
- ...คืนนี้ดึกแล้ว..ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
อรุณสวัสดิ์วันฟ้าสดใสจ้า แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- คงเป็นความผิดฉันเอง ที่ใช้ภาษายากไปหน่อย ฉันจะปรับปรุงตัวจ้า ให้ใช้ภาษาที่เข้าใจง่ายกว่านี้จ้า
- เปรียบไปก็เหมือนกับเราคุยกันว่า.....งั้นเราจะหาธุรกิจอะไรทำกันสักอย่างดีไหม ไอ้ธุรกิจที่ว่านี้ หากแม่แมงมุม ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรอยู่ในใจ ก็เป็นเรื่องยากจ้า ที่จะคุยกัน เพราะมันมีหลากหลายธุรกิจ แต่ละอย่างก็มีจุดที่ต้องให้ความสำคัญหรือให้ความสนใจในประเด็นที่แตกต่างกัน ......ดังนั้นสิ่งแรกที่แม่แมงมุมต้องทำคือ.....ตัดสินใจว่าจะเลือกทำธุรกิจอะไร.....นั้นคือแม่แมงมุมต้องเลือกหัวข้อในการทำวิจัย ว่าจะทำเรื่องอะไร......ตรงนี้ได้จากการไปเดินสำรวจให้ท้องตลาดว่า มีอะไรบ้างที่แม่แมงมุมสนใจ แล้วรู้สึกว่าน่าทำ ถ้ากลัวว่าจะซ้ำกับคนที่เขาทำอยู่แล้ว ก็ให้บินมาญี่ปุ่น มาดูในญี่ปุ่นแทน ก็จะมองเห็นอะไรที่แตกต่างจากบ้านเรา หากสนใจก็ค่อยหิ้วเอาไอเดียไปทำต่อในบ้านเราจ้า แต่เรื่องนี้ฉันมองว่า หากเราจะหัดทำ การที่จะทำซ้ำกับของเขาโดยใช้ข้อมูลของเรานั้น ไม่ใช่เรื่องแปลก หัดทำให้เป็นก่อน แล้วค่อยขยับขยายเอาในภายหลัง ดังนั้น แม่แมงมุม คงต้องหาเดินตลาด หาข้อมูล ซึ่งจะหาเอาในเน็ต หรือห้องสมุดจริงก็ได้ จะอ่าน Full text หรือจะอ่านแค่ abstract ก็ตามใจจ้า....ซึ่งตรงนี้แหละ ที่ฉันบอกว่า.....แม้จะเริ่มต้นอย่างไร....สุดท้ายแม่แมงมุมก็จะเลือกได้เรื่องราวที่ตัวเองสนใจเสมอ.....
- ถ้าแม่แมงมุมตัดสินใจได้แล้ว.....OK เราจะทำร้านขายหมูปิ้งกัน เพราะเห็นว่า ที่บ้านแม่แมงมุม มีหมูอ้วนๆ พุงพุ้ยหัวล้านอย่างฉันหลายตัว จะได้เอาไปขายซะให้หมด จะขายเป็นตัว ก็ได้ราคาไม่ดี จะชำแหละขายก็ยังได้กำไรไม่งาม เอาเป็นว่าแปรรูปเจ้าหมูพูดมาก มาเป็นหมูปิ้งก็แล้วกัน ทีนี้แม่แมงมุม ก็คงต้องพุ่งความสนใจไปที่ร้านขายหมูปิ้ง หมายถึงเวลาไปเดินตลาดก็ไม่ต้องไปเดินดูอะไรอีก ไปร้านหมูปิ้งกันเลย ลองไปดูซิว่า เขาทำกันอย่างไร
- สิ่งที่แม่แมงมุมเห็น ว่าคนเข้าแถวยาวเป็นกิโล เพื่อต่อคิวซื้อหมูปิ้ง สองไม้นั้น เป็น output รสชาติของหมูปิ้ง หวาน หอม กลมกล่อม สัมผัสแล้วแทบจะละลายในปาก นั้น เป็น output เราสนใจ output เพราะเป็นสิ่งที่มองเห็น และตอบปัญหาได้......ปัญหาคือ ที่บ้านมีหมูหัวล้านพูดมากอย่างฉันจะจัดการมันยังไงให้เงียบเสียงโดยได้กำไรงาม และแถวละแวกบ้านแม่แมงมุม ยังไม่มีร้านขายหมูปิ้งเลย คนก็ต้องเดินไปเป็นกิโล เพื่อซื้อหมูปิ้งมาให้ลูกทานก่อนไปโรงเรียน.....พวกนี้เป็น ประโยชน์ของ output ซึ่งตอบปัญหาได้
- เมื่อแม่แมงมุมตัดสินใจเลือกจะทำธุรกิจร้านขายหมูปิ้ง เราคงไม่ได้ไปดูตัว output ว่าคนเขามาเข้าคิวยาวเป็นกิโลนี่เขาเข้าคิวกันยังไง หรือหมูปิ้งที่เขาว่ารสชาติมันอร่อยนั้น มันอร่อยยังไง......แต่เราจะไปสนใจที่ process ว่าเขาทำยังไงหมูถึงได้อร่อย เพราะเรากำลังจะหัดทำเหมือนเขา หมูมีกี่ชนิด อะไรบ้าง เขาเลือกซื้อหมูกันยังไง ดูยังไงว่าสดอยู่ ถ้าจะทำให้อร่อยนั้น ต้องเอาเนื้อส่วนไหนมาทำ เวลาทำต้องหั่นเนื้อตามยาว หรือตามขวาง ขนาดเท่าไหร่ หมักในน้ำปลาหรือซีอิ๊ว ใส่น้ำตาลลงไปอีกนิดเพื่อให้รสชาติดีขึ้น หมักไว้นานแค่ไหน เวลาปิ้ง ใช้ถ่านอะไร ไฟแรงแค่ไหน ปิ้งนานแค่ไหน กลับหมูบ่อยแค่ไหน ......แม้ว่าจะมีรายละเอียดมาก แต่ถ้าเราสนใจมันก็จะเป็นเรื่องราวเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันไปหมด เพียงเพื่อคอบคำถามให้ได้ว่า ทำอย่างไรหมูปิ้งถึงจะมีรสชาติอร่อยที่สุด ....ซึ่งก็ไม่ได้แตกต่างไปจากเรื่องราวที่แม่แมงมุมจะทำเลย เมื่อเลือกหัวข้อเรื่องได้แล้ว....ทำอย่างไรให้งานวิจัยของแม่แมงมุม มีความน่าเชื่อถือสูงสุด
- แม่แมงมุมอาจไม่ดูใครเลยก็ได้ คิดเอาเองก็ได้ มันจะไปยากอะไรกับการทำหมูปิ้ง ว่าแล้วก็ไปซื้อหมูมาสักชิ้น แล้วเอามาหั่น ปิ้งไปปิ้งมา เดี๋ยวก็เสร็จ ใช่ครับ มันเสร็จ แต่ทำอย่างนั้นแล้วรสชาติมันจะจูงใจให้คนมาเข้าแถวยาวเป็นกิโลหรือเปล่าล่ะ เปิดร้านกำจัดหมูได้ 3 วัน ก็ปิดร้านกลับไปนอนดูทีวี ได้สบายใจ ในที่สุดฉันก็กำจัดหมูพูดมากออกไปได้แล้ว....นั่นไม่ใช่การเปิดร้าน แต่นั่นเป็นการกำจัดหมู....การทำวิจัยของแม่แมงมุม ควรจะเป็นการทำวิจัยที่มีความยั่งยืน ต่อเนื่อง ดังนั้น เราต้องศึกษาให้เข้าใจถ่องแท้ ในเรื่องกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ในการทำงานวิจัย (ปิ้งหมู) ซึ่งแม้จะมีมากมาย แต่ก็ไม่ได้มากเกินความพยายาม และถ้าตัดตอนสนใจเพียงแค่ร้านขายหมูปิ้ง โอ้ย....ถือว่าไม่ได้มีอะไรมากมายหรอก ...เรื่องเล็กๆจ้า
- ฉันอธิบายอย่างนี้แล้ว แม่แมงมุม ยังมีคำถามตรงไหน ไม่เข้าใจอีกหรือเปล่า.....
- ตอนนี้แยกออกหรือยัง ระหว่าง process คือวิธีการทำหมูปิ้งให้อร่อย กับ output รสชาติของหมูปิ้ง ที่หอมฉุย จนคนมาเข้าคิวซื้อกันยาวเป็นกิโล
- output เอาไว้ไปตอบโจทย์ปัญหาวิจัย ส่วนเรากำลังหัดทำ process จ้า
- ฉันคงสอนแม่แมงมุมด้วยวิธีการที่สวนทางกับชาวบ้านที่เขาสอนกัน....เพราะสอนให้ทำวิจัย เขาคงเริ่มต้นจากภาคทฤษฎีก่อน ว่าเป็นอย่างไร แล้วว่าไปเรื่อยๆ จนจบ แล้วค่อยมาว่ากันด้วยภาคปฎิบัติ แต่ฉันเข้าใจเองว่า หากจะสอนให้แม่แมงมุมใช้โปรแกรมอะไรสักอย่าง ฉันไม่จำเป็นต้องสอน โดยการเริ่มต้นว่าแม่แมงมุมต้องเปิดโปรแกรมอย่างนี้ โปรแกรมจะมีเมนูอย่างนี้ แล้วอธิบายไปทีละตัว.....ฉันเริ่มต้นตามแบบของฉัน คือ แม่แมงมุม หางานมาให้ได้ 1 เรื่อง แล้วก็มาหัดใช้โปรแกรม ทำงานของแม่แมงมุม ให้เสร็จและได้รูปแบบออกมาเหมือนกัน ซึ่งฉันเชื่อว่า การที่แม่แมงมุม มีงานที่ถูกกำหนดรูปแบบไว้ แม่แมงมุมจะสนใจการใช้โปรแกรม มากขึ้น และจะให้ความสนใจมากขึ้นในคำสั่งที่สามารถทำงานของแม่แมงมุมให้ได้สำเร็จ มากกว่าวิธีการอธิบายไปเรื่อยๆ แล้วไม่รุ้ว่าจะได้ใช้งานจริงเมื่อไหร่
สวัสดีจ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก...เพื่อนแท้ของแม่แมงมุม
- ไม่ใช่ความผิดของพ่อที่ใช้ภาษาที่เข้าใจยาก ฉันเองต่างหากที่เข้าใจอะไรไม่ได้ง่ายนัก...ฉันเข้าใจอะไรช้า...ต้องอ่านหลายรอบ เป็นพฤติกรรมปกติของฉันจ้ะ
- ฉันอ่านจดหมายของพ่อแล้วไม่ต่ำกว่า 4-5รอบ...ฉันอยากจะบอกว่า....เข้าใจแล้วจ้า....(แอบบอกตัวเองในใจว่าน้องๆยูเรก้า..เพราะมันเป็นแค่ฉันคิด ยังไม่ได้ทำจริงๆ)....แต่ฉันgetแล้ว...มันทำให้บ่ายวันนี้ของฉันคุ้มค่ากับการขอลาพักร้อนเข้าห้องสมุด เพื่อมาอ่านจดหมายของพ่อ.....
- ....แล้วเดี๋ยวฉันจะขึ้นไปชั้นสองของห้องสมุด....ไปตลาดวิสัญญี...ไปดูซะหน่อยว่าตลาดมีอะไรที่ฉันสนใจ(ที่แอบมีในใจอยู่บ้างแล้ว)...จ่ายตลาดเสร็จฉันจะมาเล่าให้พ่อฟังจ้ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- ฉันกลับมาจากจ่ายตลาดแล้ว และเห็นของกินมากมาย...สูตรเดิมของฉันคือ ตะกละ(ตะกราม..มูมมาม สะดือโบ๋)...ฉันก็แอบซื้อใส่ตะกร้ามาจำนวนหนึ่ง แล้วระหว่างทางเดินกลับ ฉันก็เดินไปคิดไป...โยนออกนอกตะกร้าไป...เหลือกลับมาให้พ่อเห็นไม่กี่เรื่อง..แต่ฉันได้คิดที่พ่อบอกว่าเอาง่ายๆก่อน...
- ...งั้นตอนนี้ฉันมี 2 ตัวเลือก...คือ การศึกษาอุบัติการณ์การเกิดภาวะอุณหภูมิกายต่ำในช่วง2 ปีที่ผ่านมา(หลังมีแนวทางปฏิบัติใช้)
- กับอีกเรื่องคือ คนไข้ผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าหรือสะโพกที่ควรได้รับเครื่องระงับปวดด้วยตนเอง(PCA)แล้วไม่ได้รับ...
- ฉันแอบมาบอกพ่อเบื้องต้นก่อน แล้วคงต้องไปดูว่าข้อมูลไหนจะหาง่ายไหมคะ...หรือไงดี....
พ่อหมูอ้วนจ๋า
- ฉันกลับมาทบทวนข้อมูลที่มีในมือ เรื่องของPCAต้องติดตามรายละเอียดของข้อมูลจากพยาบาลห้องผ่าตัด เพราะดมยามิได้เก็บรายละเอียดของการผ่าตัดที่ฉันต้องการ เช่นจำนวนผู้ป่วยที่ทำผ่าตัดเปลี่ยนข้อเทียม อาจต้องใช้เวลาในการเอาข้อมูลมาแยกแยะซึ่งอาจจะต้องใช้เวลามากกว่า...
- ฉันเลยตัดสินใจเอาเรื่องของอุบัติการณ์ของอุณหภูมิกายต่ำ...ทีนี้ฉันมีข้อมูลเดิมที่มีผู้ป่วยภาวะนี้มากเมื่อ3-4ปีก่อน...มีการนำแนวทางปฏิบัติลงสู่ผู้ปฏิบัติได้สองปีมานี้...จำนวนจากสถิติที่เก็บ เกิดอุบัติการณ์ลดลงมาก เหลือเพียง 2-3 รายต่อปี...ทีนี้ฉันก็อยากจะรู้ว่าบุคลากรของเราปฏิบัติตามแนวทางที่กำหนดมากน้อยแค่ไหน...ปฏิบัติวิธีไหนบ้าง...อุปกรณ์เพียงพอไหม..มีอะไรต้องพัฒนาอีก...ประมาณนี้...มันจะยากไปไหมคะ....
- ตอนนี้พ่อคงยังไม่กลับบ้าน งานยังไม่เสร็จอีกหรือจ๊ะ พรุ่งนี้คนที่ทำงานฉันไปประชุมที่พัทยากัน มีประชุมระดับอินเตอร์ของวิสัญญี ลงทะเบียนตั้ง3,500บาท แต่ฉันไม่ได้ไป เก็บเงินงบประมาณไว้ไปประชุมอื่นๆที่สนใจดีกว่าเพราะค่าลงทะเบียนแพงเหลือเกิน...เราเอาไว้ลงทะเบียนประชุมได้อีกหลายงาน....
- พรุ่งนี้พ่อมีโปรแกรมอะไรบ้างคะ ต้องไปทำงานไหม...คืนนี้ฉันแหงนดูท้องฟ้า มีดาวไม่มากนัก แต่ไม่มีพระจันทร์เพราะเป็นข้างแรม..วันนี้วันพระ...พ่อเหนื่อยไหมจ๊ะ...อาบน้ำอาบท่าพักผ่อนซะ ดูแลสุขภาพด้วย...เดี๋ยวฉันจะไปหาเพลงเพราะๆมาให้พ่อฟังอีก...วันนี้ฉันนอนดึกได้ พรุ่งนี้วันหยุด
ฉันลืมไปว่าจะ linkวิจัย ที่ฉันเห็นเขาทำง่ายๆ....แบบนี้พ่อว่าไงคะ
อรุณสวัสดิ์ เช้าวันฝนตกจ้า แม่แมงมุม
- เห็นไหมว่า ถ้าปล่อยให้แม่แมงมุมมีอิสระในการเลือก สุดท้ายแม่แมงมุมก็จะเลือกได้สิ่งที่ตัวเองสนใจ และคิดว่าดีที่สุดสำหรับตัวเอง โดยแม่แมงมุมมีหลักยึดจากข้อมูลที่ตัวเองมีอยู่
- ฉันคงต้องบอกแม่แมงมุมก่อนว่า แนวทางที่แม่แมงมุมกำลังสนใจอยู่นี้ เป็นการรายงานสภาวะเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่เกิดขึ้น เหมือนกับ เป็นการสำรวจ....อะไรสักอย่างทำนองนั้น ซึ่งวิธีการนี้ใช้กันมากในด้านระบาดวิทยา โดบอาจรายงานได้ทั้งในภาพรวมเหมือนตัวอย่างที่แม่แมงมุม link ไปให้ฉันดู
- ฉันว่าของฉันไปเรื่อยๆ นะ ว่า ในตัวอย่างนี้เขานำเสนอในภาพรวม คือยำใหญ่ข้อมูลหลายๆ ปีเข้าด้วยกัน ทำให้จำนวนตัวอย่างมากขึ้น แล้วสรุปจากภาพรวม ซึ่งเขาก็เขียนได้ดีอยู่แล้ว
- ซึ่งยังมีวิธีการอื่นอีก ที่สามารถนำเสนอได้ อย่างเช่นแยกย่อย เป็นรายปี แล้วเปรียบเทียบข้อมูลเป็นรายปี สิ่งที่จะบอกได้ คือ แนวโน้มในอนาคต ว่าจะเพิ่มขึ้น หรือลดลง อย่างไร หากมีข้อมูลมากปีพอ ก็อาจคำนวณเป็นสมการ ให้เห็นความสัมพันธ์เชิงเส้นได้จ้า
- เวลาอภิปราย ก็สามารถบอกได้ว่า แนวโน้มที่เพิ่มขึ้น หรือลดลงนั้น เกิดจากอะไร แล้วคิดว่ามีแนวทางในการแก้ไขอย่างไร ข้อมูลเหล่านี้สามารถนำไปใช้ประโยชน์อะไร ในแง่ใดบ้าง
- หรือเปรียบเทียบกับแนวโน้มของรายงานอื่นที่ศึกษาในเรื่องเดียวกัน ว่ามีแนวโน้มเพิ่มขึ้น หรือลดลงอย่างไร แตกต่างกันเพราะอะไร
- พวกรายงานอุบัติการณ์ ส่วนใหญ่มักเป็นการนำเสนอให้เห็นปัญหา ณ เวลาหนึ่ง เวลาใด หรือช่วงเวลาหนึ่ง เวลาใด แล้วลงไปในรายละเอียด อย่างเช่น แสดงตัวเลขของอุณหภูมิกายต่ำ เปรียบเทียบกัน แล้วลงไปในรายละเอียดถึงสาเหตุหรือแยกประเภท (หากหาข้อมูลได้) แล้วหาเหตุผลอ้างอิง
- แต่สิ่งที่แม่แมงมุม อยากได้ ถ้าให้ฉันสรุป ก็คือ การติดตามดูว่าเจ้าหน้าที่ปฎิบัติงานตามข้อกำหนดหรือไม่ ประการใด ซึ่งเป็นข้อมูลเชิงบริหารซะมากกว่า อย่างที่ฉันเคยบอกแล้วไงว่า แม่แมงมุมอาจมีมุมมองที่ดีกว่าฉัน ในการนำเสนอข้อมูลเหล่านี้ในบทความวิชาการได้ .....ไม่ใช่ไม่เคยมีคนทำนะ ฉันบอกแล้วไงว่าเราไม่ใช่คนแรกหรอก.....ที่คิดจะทำ...คนบนโลกนี้มีมากมายหลายพันล้านคน.....เคยมีคนทำก่อนเราแล้วล่ะ ลองค้นดูซิ
- การแยกประเภทของข้อมูลที่เรามีอยู่ ช่วยให้เราเปรียบเทียบข้อมูลกันได้ ทำให้เห็นถึงความแตกต่าง แล้วลงไปรายละเอียดได้เช่นกัน อย่างเช่น การผ่าตัดแต่ละประเภท มีผลต่อภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำหรือไม่ ประการใด
- งานวิจัยจะมีคุณค่ามากขึ้น เมื่อขยายวงมากขึ้น เป็นการทำร่วมกันหลายๆสาขาวิชา ก็จะได้ข้อมูลที่สมบูรณ์มากขึ้นจ้า ดังนั้นข้อมูลบางส่วน อาจอยู่นอกวงวิสัญญีก็ได้ ก็ต้องร่วมมือกัน มาทำร่วมกัน ช่วยกันรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้อง เรื่องราวต่างๆ ก็จะน่าสนใจกว่าการเอาข้อมูลของเราอย่างเดียว จ้า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ขึ้นกันแม่แมงมุมแหละนะ ว่าจะว่าอย่างไร
- เช้านี้ฉันต้องไปนำเสนอรายงานความก้าวหน้าของงานฉันในรอบ 2 อาทิตย์จ้า คงต้องพาเด็กญี่ปุ่นไปเลี้ยงอีกแล้วล่ะ วันนี้ sensei ฉันไม่อยู่ไปขอนแก่น 1 อาทิตย์จ้า กลับมาวันพุธหน้า
- ขอบคุณมากสำหรับเพลง แล้วฉันจะแวะไปฟังจ้า
อรุณสวัสดิ์เช้าวันอากาศเย็นจ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ทำไม ญี่ปุ่นฝนยังตกอยู่เลยเหรอ...ทั้งฝนทั้งหนาวเลยแฮะ...
- senseiไม่อยู่ เด็กๆรวมทั้งพ่อคงตีปีกกันพั้บๆๆๆ...ละซี ทำไมไม่บอกฉันก่อน ว่าsenseiจะมาขอนแก่น ฉันจะได้หลบไปญี่ปุ่น...จะได้แอบไปกินข้าวกับเด็กๆด้วย...ปลาดิบไม่เอานะจ๊ะ....
- ...เข้าเรื่องงานก่อน....
- "ซึ่งยังมีวิธีการอื่นอีก ที่สามารถนำเสนอได้ อย่างเช่นแยกย่อย เป็นรายปี แล้วเปรียบเทียบข้อมูลเป็นรายปี สิ่งที่จะบอกได้ คือ แนวโน้มในอนาคต ว่าจะเพิ่มขึ้น หรือลดลง อย่างไร หากมีข้อมูลมากปีพอ ก็อาจคำนวณเป็นสมการ ให้เห็นความสัมพันธ์เชิงเส้นได้จ้า"
- ประโยคนี้ของพ่อ...ฉันปิ๊งจ้ะ....
- ตอนนี้ฉันต้องรับงานหัวหน้าคุณภาพร่วมไปกับเรื่อง Risk...มันเหมาะเหม็งเลยที่จะนำข้อมูลเป็นรายปีมาเปรียบเทียบกันมันได้ทั้งข้อมูลภาพรวมใหญ่ให้น้องกลุ่มย่อยได้นำไปใช้ และได้ในเชิงบริหารด้วย....เย้...ยิงนกทีเดียวได้สองตัว...
- ส่วนเรื่อง Hypothermia ก็ยังคงต้องทำเพราะเป็นงานเก่าของฉัน น้องเคยเก็บข้อมูลวิจัยไปแล้วก่อนใส่แนวทางปฏิบัติ...แล้วเขาให้ฉันตามดูแนวโน้ม...แต่ฉันรอทำมีหลังได้เพราะภาพรวมใหญ่น่าจะเกิดประโยขน์ต่อองค์กรโดยรวมมากกว่า...จะได้เอาผลที่ได้เห็นลงกลุ่มงาน..ดีไหมจ๊ะพ่อ....อุ๊ย...ดีใจ..ดีใจ.....
- ฉันมีข้อมูลรายงานรายปีย้อนหลัง 5 ปีได้(จริงๆอาจมากกว่านี้)...มันคงทำให้การวิเคราะห์สวยงามพอดู...อูย..อยากไปเอาข้อมูลมาดูซะตอนนี้เลย.....
- ...เมื่อไหร่พ่อจะกลับ...ฉันจะได้รู้ว่าต้องทำไงต่อ....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- นอกจากแนวโน้มแล้ว แม่แมงมุม ยังอาจเปรียบเทียบ ก่อน และ หลังการใส่แนวทางปฏิบัติ แล้วเปรียบเทียบดูว่า ไอ้ที่เห็นว่ามันลดลงนั้น ในทางสถิติแล้วมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญหรือไม่
- เห็นแม่แมงมุม ชักสนุก แล้ว น่าดีใจจัง
- เห็นมั้ยว่า ถ้าอยากทำ มีอะไรให้ทำเยอะแยะ ตาแปะแก่เลยล่ะ แต่แม่แมงมุม ค่อยๆ ทำนะ เอาทีละเรื่อง ไม่งั้นจะตาลาย ฉันเองก็ปรับสมองไม่ค่อยจะทันเสียด้วย คนเราอายุมากขี้น จะให้วิ่งทันเด็กๆ อย่างแม่แมงมุม คงลำบากนะ
- ฉันจะกลับในอีก 19 วันจ้า....แม่แมงมุม จะทำให้เสร็จสักเรื่องมั้ยล่ะ.....อิ อิ......ถ้าอยากทำ....ทำได้นะ....ไม่ยากหรอก......
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- พ่อกลับมาแล้วเหรอ....งานนำเสนอเป็นไงบ้างจ๊ะ...คงสบายโก๋ละใช่ไหม...เพื่อนฉันเก่งซะอย่าง...ฝีมือ...
- 19
(ฉันพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ไม่ได้ใบ้หวยนา...)
19 วันนี้จะมีค่าสำหรับฉันอย่างมาก...หากฉันจะทำอย่างที่พ่อว่าไว้...แล้วมันจะกวนใจพ่อมากไปไหมน้า....แทนที่จะได้เอาเวลาช่วงหลังทำงานที่ญี่ปุ่นไปพักผ่อนหย่อนใจ...ต้องเอาหัวมามั่วสุมขยุ่มกับฉันในงานนี้น่ะ.....แต่สำหรับฉันนั้น...ฉันรีบตกลงอย่างไม่รีรอเลย...
งั้นเอาเรื่อง "การศึกษาเปรียบเทียบภาวะอุณหภูมิกายต่ำขณะดมยาสลบ ก่อนและหลังการปฏิบัติตามแนวทางที่กำหนดของงานบริการวิสัญญี รพ.ศรีนครินทร์ "...นะจ๊ะ...
...มีข้อมูลอยู่แล้ว...ทั้งก่อน...ทั้งหลัง..และเนื้อหาของแนวทางที่กำหนด....
นี่พ่อทานอาหารเที่ยงแล้วเหรอ...ไปทานอะไรกันมาล่ะ
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ผ่านไปแล้วล่ะ การนำเสนอผลความก้าวหน้าของงานในรอบ 2 สัปดาห์ พอ sensei ไม่อยู่ เด็กญี่ปุ่นหลายคนหายหน้าหายตาไปจ้า ก็เป็นเรื่องปกติจ้า แมวไม่อยู่ หนูๆ อย่างฉันก็ต้องร่าเริงเป็นปกติ
- ถ้าแม่แมงมุม ตกลงใจจะทำให้เสร็จ ใน 19 วันนี้แล้วล่ะก้อ....ฉันก็ตกลงตามนั้นจ้า แต่ฉันบอกก่อนนะว่า ฉันไม่ได้มีความรู้ในเรื่องที่แม่แมงมุมจะทำวิจัยเลย ดังนั้นแม่แมงมุมอาจต้องใช้พลังงานมากสักหน่อยในการทำให้ฉันเข้าใจงานของแม่แมงมุมน่ะ
- เริ่มต้น แม่แมงมุม บอกฉันทีว่า ข้อมูลที่แม่แมงมุม มีอยู่ มีอะไรบ้าง แล้วแม่แมงมุม จะนำเสนอข้อมูลอะไร อย่างไร มาให้ฉันเข้าใจทีจ้า
- ฉันจัดการข้าวเที่ยงเรียบร้อยแล้วจ้า ไปกินกับพวกเด็กๆที่นี่ ไม่มีอะไรมาก แค่ไปชี้ๆ เอา จากโมเดล ที่เขาทำไว้ แล้วก็จ่ายเงิน จากนั้นก็ไปรับข้าว เที่ยงวันนี้ ฉันหม่ำข้าวผัดญี่ปุ่น กับหมูชุบแป้งทอดจ้า
- แล้วไปอ่านเรื่องนี้เพิ่มด้วยจ้า ....จะได้เป็นแนวทางในการเขียนงาน
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันคงไม่ได้Refresh เลยไม่เห็นว่าพ่อมาตอบไว้แล้ว....คิดว่าพ่อนอนหลับตอนบ่ายซะอีก....
- ฉันแวะไปอ่าน.. เรื่องนี้เพิ่มด้วยจ้า...ของพ่อแล้ว...ฉันจำได้แล้วหละ ว่าบันทึกนี้ฉันงอนพ่อด้วย เพราะพ่อไม่ตอบฉันทั้งๆที่ฉันเข้าไปคุยด้วย...ไม่เชื่อพ่อลองแวะไปดูซี่...ฉันงอนพ่ออยู่นานเลยแหละ....
- เอาเท่าที่จำได้ก่อนนะจ๊ะ...เป็นข้อมูลพื้นฐาน
(ขอโทษจ้ะ)
นี่พ่อ...ฉันขอเพลง ขอพบในฝัน ไว้ที่นี่ให้พ่อด้วยแหละ...จะเข้ามาฟังทันไหมน้อ...ถ้าไม่ทันเดี๋ยวจะขอไปเรื่อยๆ....
เนื่องจากฉันไม่ค่อยเข้าใจในงานของแม่แมงมุมสักเท่าไร ฉันก็เลยขอว่าของฉันไปเรื่อยๆนะ
- ดูจากข้อมูลของแม่แมงมุม แล้ว แม่แมงมุม แยกเขียน เรื่องอุบัติการต่างๆในงานวิสัญญี ออกมาเขียนได้อีก 1 เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการยำใหญ่ รวมตัวอย่างทั้งหมด หรือจะแยกเป็นรายปีเปรียบเทียบกัน แล้วติดตามตัวเลขอุบัติการอะไรสักอย่างที่น่าสนใจ หรือจะแยกอุบัติการณ์ที่น่าสนใจนั้น เอาออกมาเขียนต่างหาก เหมือนที่แม่แมงมุมสนใจเรื่องของ hypothermia
- เอาล่ะ ประเด็นของแม่แมงมุมนั้น สนใจเรื่อง การเปรียบเทียบภาวะอุณหภูมิกายต่ำ ก่อน....และ หลัง การใช้ข้อกำหนดทางวิสัญญี
- ข้อมูลของแม่แมงมุม ก็จะมี 2 กลุ่ม คือ กลุ่มหนึ่งเป็น ข้อมูลก่อนการใช้ ข้อกำหนด กับข้อมูลหลังใช้ข้อกำหนด แล้วเอาข้อมูล เหล่านี้มาเปรียบเทียบกัน....OK ฉันเข้าใจถูกต้องมั้ย......
- งั้นขยับมาอีกนิด.....ก่อนที่จะเปรียบเทียบกัน....คนไข้ทั้งสองกลุ่ม คงไม่ใช่ใครก็ได้.....ถูกมั้ย แม่แมงมุม จะต้องพิจารณาก่อนว่า มีปัจจัยใดที่มีผลต่อภาวะอุณหภูมิร่ายกายต่ำบ้าง ....เช่น เพศ อายุ อะไรพวกนี้ เกี่ยวข้องไหม ถ้าเกี่ยวข้อง แม่แมงมุม ต้องควบคุมปัจจัยที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ ให้เทียบเท่ากัน ทั้งสองกลุ่ม เพราะเราสนใจจะเปรียบเทียบประสิทธิภาพการใช้ข้อกำหนดทางวิสัญญี เราก็เลยต้องควบคุมปัจจัยอื่นๆ ให้ใกล้เคียงกันให้มากที่สุด เพื่อที่จะดู effect ของปัจจัยที่เราสนใจ.....ตรงนี้เข้าใจไหม
- พอควบคุมปัจจัยที่เกี่ยวข้องได้แล้ว ทีนี้เราก็เปรียบเทียบข้อมูลได้แล้วล่ะ ถ้าเป็นตัวเลข ก็ใช้ค่า student t- test ดูว่าค่า p-value น้อยกว่า 0.05 หรือไม่ ถ้าน้อยกว่า ก็แสดงว่าปัจจัยนั้น มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ถ้าข้อมูลของเราเป็นตัวอักษร ไม่ว่าจะเป็น Yes, No, OK อะไรก็ได้ ที่วัดออกมาแล้ว ไม่ได้หมายความว่า มันมากหรือน้อยกว่ากัน ก็ให้ใช้ค่า ไคว์สแคว์ เปรียบเทียบค่า p-value เหมือนกัน
- จากนั้นจึงสรุปเอารายการที่แตกต่างออกมาอภิปรายเที่ยบกับการศึกษาก่อนหน้านี้ที่คนอื่นทำเอาไว้......
- ยากมั้ย.......
- ไม่อย่างนั้น แม่แมงมุมอาจเขียนในเชิงการรายงานอุบัติการณ์ของการเกิดภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำหลังการผ่าตัดของโรงพยาบาล.....ก็ได้ อย่างนี้ไม่ต้องเปรียบเทียบ ก็เขียนอุบัติการในภาพรวม แล้วค่อยย่อยข้อมูลลงไปเรื่อยๆ หรือเปรียบเทียบตัวแปรที่มีผลต่อภาวะ hypothermia นี้โดยใช้การ crosstab ข้อมูล สองตัวแปร ก็ได้
- ยังตามฉันทันมั้ย.....
- เอาล่ะฉันรอตรงนี้ก่อนดีกว่ามั้ย.....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันขอโทษที่เข้ามาช้า..ฉันเข้าเมืองแต่รถติดมากเหลือเกินเพราะวันนี้เขาเชิดสิงโตกลางเมืองเลย...(เทศกาล)ปึงเถ่ากงม่า...มีทุกปี...ไอ้เราก็ไม่รู้เลยเข้ามาช้า
- ฉันอ่านคร่าวๆไปรอบนึงแล้ว พ่อเข้าใจถูกค่ะ...แต่เดี๋ยวฉันขออ่านซ้ำเพื่อความชัดเจนในทุกข้อความ ทุกตัวอักษรก่อนนะคะ...ฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้แหละทั้งคืน
"ข้อมูลของแม่แมงมุม ก็จะมี 2 กลุ่ม คือ กลุ่มหนึ่งเป็น ข้อมูลก่อนการใช้ ข้อกำหนด กับข้อมูลหลังใช้ข้อกำหนด แล้วเอาข้อมูล เหล่านี้มาเปรียบเทียบกัน....OK ฉันเข้าใจถูกต้องมั้ย......"
- ตรงนี้ถูกต้องค่ะ....
"ก่อนที่จะเปรียบเทียบกัน....คนไข้ทั้งสองกลุ่ม คงไม่ใช่ใครก็ได้.....ถูกมั้ย แม่แมงมุม จะต้องพิจารณาก่อนว่า มีปัจจัยใดที่มีผลต่อภาวะอุณหภูมิร่ายกายต่ำบ้าง ....เช่น เพศ อายุ อะไรพวกนี้ เกี่ยวข้องไหม ถ้าเกี่ยวข้อง แม่แมงมุม ต้องควบคุมปัจจัยที่เกี่ยวข้องเหล่านี้ ให้เทียบเท่ากัน ทั้งสองกลุ่ม เพราะเราสนใจจะเปรียบเทียบประสิทธิภาพการใช้ข้อกำหนดทางวิสัญญี เราก็เลยต้องควบคุมปัจจัยอื่นๆ ให้ใกล้เคียงกันให้มากที่สุด เพื่อที่จะดู effect ของปัจจัยที่เราสนใจ.....ตรงนี้เข้าใจไหม"
- ตรงนี้เข้าใจค่ะ....แต่.....ไม่ทั้งหมดค่ะ
ฉันขอแค่ตรงนี้ก่อนนะคะ...ฉันรู้แล้วหละว่าไม่เข้าใจตรงไหน....
- คำว่า "คนไข้ทั้งสองกลุ่ม"ที่พ่อพูด...หมายถึงคนไข้ที่เกิดอุบัติการณ์อุณหภูมิกายต่ำแล้วใช่ไหม....แล้วเอามาควบคุมปัจจัยหรือ.....
- .....หรือพ่อหมายถึง จำนวนคนไข้ทั้งหมดที่ควรควบคุมปัจจัย
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- นี่กะจะกางเต๊นท์นอนดูดาวกันตรงนี้เลยเหรอ....
- ที่นี่ฝนตกทั้งวันจ้า.....ทั้งเปียก ทั้งหนาว....
- งง มั้ย.....
- ถ้าแม่แมงมุม ไม่งง....เอาเป็นว่าฉันงงแทนก็ได้....อิ อิ
- ไอ้หมอนั่น มันเขียนอะไรของมัน....อ่านไม่เข้าใจ บอกให้มันใช้ภาษาใหม่ให้เข้าใจง่ายกว่านี้อีกหน่อยดีมั้ย.....
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันรู้แล้วหละ ฉันให้ข้อมูลพ่อไม่ดีเอง
- ข้อมูลที่ฉันมีมันเป็นภาพรวมจาก Annual Report ....
- ข้อมูลที่ได้จากอุบัติการณ์ก็เก็บเป็นรายๆไป....
- ข้อมูลมันเลยยังไม่มีอะไรที่สัมพันธ์กันเลย
- พ่อกำลังจะสื่อสารให้ฉันเข้าใจว่า.....ฉันต้องควบคุมกลุ่มคนไข้ให้มีสภาวะเหมือนกันก่อนเปรียบเทียบ.....ใช่ไหมคะ
สมมุติว่า...
- กลุ่มคนไข้ทั้งหมด(ก่อนใช้ข้อกำหนด)เท่ากับ A
- กลุ่มคนไข้ทั้งหมด(หลังใช้ข้อกำหนด)เท่ากับ B
- กลุ่มคนไข้ที่เกิดอุบัติการณ์(ก่อนใช้ข้อกำหนด)เท่ากับC
- กลุ่มคนไข้ที่เกิดอุบัติการณ์(หลังใช้ข้อกำหนด)เท่ากับD
......กลุ่มไหนที่พ่ออยากให้คุมปัจจัยก่อน....หรือที่ฉันกล่าวมายังไม่ใช่....
จริงๆแล้วเนี่ยคุณเก่งนะคะ...ปัจจัยที่กล่าวมามีผลต่อคนไข้ทั้งสิ้น....นี่ขนาดไม่เคยดมยาสลบนะเนี่ย..เพื่อนใครนะ ติวไว้ได้ดีจริงๆ...
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- จริงๆมันไม่ยุติธรรมกับคุณเลยนะ ที่ต้องตื่นก่อนฉัน2ชม...ทำอะไรๆก่อนฉัน 2ชม...แล้วถูกบังคับให้นอนพร้อมกัน....
- ...เอางี้ดีกว่า....ถ้าคุณง่วงเมื่อไหร่(อากาศทั้งหนาว ทั้งฝน..คงอยากนอน)บอกฉันด้วย...ฉันจะเอาขนไก่เล็กๆปั่นหูคุณให้ตื่น....คอยดู...หลับลงได้ก็เก่งละ....
ฉันเจอวิจัยเรื่องนี้...ดูดี...พอเอาเก็บไว้อ่านประกอบได้ไหม
ฉันจะขอเก็บๆงานวิจัยที่ได้ไปอ่านเจอมารวมๆไว้ก่อน.....เผื่อคุณถามฉันจะได้ตอบได้
- เรื่องของ Perioperative Hypothermia
- เรื่องนี้ก็ดีมากๆ การป้องกันHypothermia
- ฉันอ่านเอง ฉันยังงงเองเลย แม่แมงมุม....เลยไม่แปลกที่แม่แมงมุม จะงงยิ่งกว่าฉัน
- แม่แมงมุมต้องการเปรียบเทียบอุบัติการเกิดภาวะอุณหภูมิร่างกายลดลง ก่อนการใช้ข้อกำหนด เปรียบเทียบกับหลังการใช้ข้อกำหนด ....ตรงนี้ ใช่ไหม
- ถ้าเป็นการทดลอง (หมายถึงยังไม่มีข้อมูลแล้วจะเก็บข้อมูลใหม่) ตรงนี้ซีเรียสเลยล่ะ ว่ากลุ่มคนไข้(หมายถึงคนไข้ทั้งหมดที่คัดเข้ามาศึกษา แล้วดูอัตราการเกิดภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำ เปรียบเทียบกัน) ที่จะคัดเข้ามาต้องมีอายุ ใกล้เคียงกัน เพศเดียวกัน น้ำหนักใกล้เคียงกัน ได้รับการดมยาอย่างเดียวกัน หรือผ่าตัดประเภทเดียวกัน แล้ว ค่อยเอามาเปรียบเทียบว่า ก่อน กับหลัง treat จะต่างกันหรือไม่..........
- แต่แม่แมงมุม ศึกษาจากข้อมูลเดิมที่มีอยู่ การคัดคนไข้ลักษณะนั้น น่าจะทำได้ยากจ้า (นี่เป็นจุดอ่อนของการศึกษาแบบย้อนกลับ retrospectice study อย่างหนึ่ง) ก็คงต้องยอมรับข้อจำกัดแหละนะ....
- ภาพกว้างๆ ก็คือ
- แล้วแม่แมงมุม ก็คำนวณค่าไคว์สแคว์เปรียบเทียบออกมาว่าค่า p-value มากกว่าหรือน้อยกว่า 0.05 เพื่อบอกว่า ภาวะการเกิดอุณหภูมิร่างกายต่ำ ก่อนและหลังต่างกันหรือไม่
- ที่ใช้ค่า ไคว์สแคว์ ก็เพราะว่าข้อมูลในตัวเลขที่ปรากฎในตารางเป็นจำนวนนับ ไม่ใช่ตัวเลขจริงๆ เพราะข้อมูลจริงเป็นตัวอักษรว่า เกิด หรือไม่เกิดภาวะอุณหภูมิร่างกายต่ำ ข้อมูลที่เป็นตัวอักษร ถ้ามีจำนวนข้อมูลมาก เรามักใช้ไคว์สแคว์เป็นหลัก....แวะไปอ่านเรื่องไคว์สแคว์ด้วยจ้า
- ยังตามทันอยู่มั้ย......
- ไม่งั้นฉันจะเปลี่ยนมาเป็นให้แม่แมงมุมบอกฉันบ้างว่าจะนำเสนอข้อมูลยังไง แล้วฉันค่อยวิจารณ์ จะดีกว่ามั้ย.....
- ฉันแวะไปดูงานวิจัยที่แม่แมงมุม link ไว้แล้วล่ะ น่าสนใจดีนี่ แม่แมงมุมวิเคราะห์ตามแนวทางนั้นได้เลยนี่นา.....
- การวิเคราะห์พวกนี้ ออกนอกฟีลด์ฉันไปเยอะแล้วล่ะ คนที่น่าจะให้คำตอบแม่แมงมุมได้ดีในเรื่องการวิเคราะห์ก็คือพวกที่เรียนทางด้าน ระบาดวิทยาจ้า การวิเคราะห์ระดับนี้ สบายบรื๋อ สะดือโบ๋ว สำหรับเด็กระบาดจ้า
- ฉันคงแนะได้แต่เพียงพื้นๆจ้า
- อ้อ...ระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่ หากแม่แมงมุม อยากได้ paper อะไรล่ะก็ บอกฉันได้เลย ที่นี่ฉัน load พวก pdf ไฟล์ได้ค่อนข้างง่ายจ้า เพราะห้องสมุดเขาลงทะเบียนจ่ายเงินพวกนี้ไปเยอะจ้า ทิ้ง e-mail ไว้ แล้วฉันจะส่งไปให้จ้า
- เออ...อันนี้ดีจ้ะพ่อ....ง่ายดี อันนี้เข้าใจๆ .....OK.....อย่างนี้แหละ พอได้...งั้นฉันไปอ่านเรื่องไคว์สแคว์ ก่อนนะ
- ฉันนึกว่าพ่อจะถอนใจแล้วร้องว่า.เฮ้อ...เบื่อมันว้อย....เข้าใจอะไรยากจริง ยังกะสอนลูกที่บ้านทำการบ้านแน่ะ...ทำไมมันถึงไม่รู้เรื่องนะ..อิ...อิ....
- หัวฉันหนักอึ้งแล้วล่ะ ตาก็โฟกัสไม่ค่อยได้ ฉันก็เลยได้แต่สแกน ผ่านๆ ให้อ่านตอนนี้ ฉันอ่านไม่ได้หรอก เป็นลม เป็นแร้งกระพือปีกบินได้เลยนะเนี่ย
- ฉันหิ้วหัวฉันกลับบ้านก่อนดีกว่า.....ก่อนที่จะกระพือปีกได้ ....เดี๋ยวคนญี่ปุ่นได้เห็นกระหังไทย บินได้ จะตกใจกันไปใหญ่....
- ราตรีสวัสดิ์จ้า
- โอ๊ว...แม่เจ้า...นี่คุณยังไม่กลับบ้านเลยหรือนี่....ตายละ...ฉันละบาปหนาจริงๆ...ฉันขอโทษที่ไม่ได้ถามคุณสักแอะ ว่าอยู่ที่บ้านหรือที่ทำงาน...
- ฉันส่ง E-mail ไปให้คุณแล้ว....ถ้ายังไงค่อยว่ากันใหม่...
- ฉันยังไม่นอนเพราะฉันเดินตามคุณได้สองชั่วโมง...ฉันจะนั่งอ่านไปเรื่อยๆ... คนเดียว...แถมเพลงสุนทราภรณ์เบาๆไปด้วย....
- ขอบคุณมากเพื่อนรัก สำหรับวันที่มีค่ามากวันนี้....ราตรีสวัสดิ์เช่นกันค่ะ
อรุณสวัสดิ์ วันฟ้าครึ้มฝน จ้า แม่แมงมุม
- ฉันลองเสนอ อย่างนี้ให้แม่แมงมุมพิจารณานะ เป็นตารางเปรียบเทียบตัวแปรก่อน และหลังการใช้ข้อกำหนด โดยแม่แมงมุมเอาข้อมูลที่มีอยู่มาเปรียบเทียบกัน
- แล้วแม่แมงมุมเลือกเอาตัวแปร ที่มีค่า p-value ที่น้อยกว่า 0.05 มา discuss หรือสรุปเปรียบเทียบอีกครั้งหนึ่ง
- หรือจะ disscuss ตัวที่มีการเปลี่ยนแปลง ของ Odd ratio ระหว่าง ก่อนกับ หลัง ชัดเจน เอาไปอภิปราย
- แม่แมงมุมคิดว่าอย่างไรล่ะ
- อย่าลืมนะว่าฉันน่ะอยู่นอกฟีลด์นี้ ฉันอาจมองอะไรได้ไม่เข้าใจ ฉันก็ว่าของฉันไปเรื่อยๆ ทางที่ดีแม่แมงมุมลองปรึกษาอาจารย์หมอสมบูรณ์ดูอีกทีดีกว่า หิ้วข้อมูลไป แล้วบอกอาจารย์หมอสมบูรณ์ว่า หนูอยากจะทำอย่างนี้ค่ะ อาจารย์มีความเห็นหรือมีข้อแนะนำประการใดบ้างคะ
- แล้วหานักสถิติ หรือนักระบาดมานั่งข้างตัวสักครึ่งวัน ก็น่าจะเรียบร้อยหมดแล้วล่ะ
- ที่เหลือ....กลับไปนั่งเขียน.....สองอาทิตย์ก็น่าจะเสร็จ.....ใช่ไหม
- p-value ในที่นี้เป็นการเปรียบเทียบก่อน กับหลังจ้า
- Odds ratio หมายถึง โอกาสที่จะเกิด hypothermia กับไม่เกิด hypothermia ต่างกันกี่เท่า
- 95% CI หมายถึงระดับความเชื่อมั่นที่ 95% จะมีตัวเลขออกมา 2 ตัว คือค่าต่ำ กับค่าสูง ถ้าช่วงนี้กว้าง บ่งบอกได้ว่าตัวอย่างที่ใช้คำนวณน้อย....ถ้าค่าช่วงนี้แคบ แสดงว่าตัวอย่างที่ใช้คำนวณมีมากเพียงพอจ้า
อรุณสวัสดิ์วันที่ป่านนี้ยังไม่มีแดดจ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- ตารางที่พ่อทำมาให้นั้น ฉันเห็นภาพชัดแล้วจ้ะว่าจะไปอีหรอบไหน...จุดอ่อนฉันคืออะไร...ซึ่งอยากบอกพ่อว่าจุดอ่อนนั้นเยอะมากจนเหมือนกับพ่อต้องจับมือฉันทำ โชคดีที่พ่อไม่ได้อยู่ใกล้ๆ มิเช่นนั้นจะเหมือนสอนกอไก่กอกาเลยแหละ....
- ...เขยิบมาใกล้ๆ....ฉันจะกระซิบบอกอะไรบางอย่าง...ว่า...ฉันน่ะ...ไม่ชอบที่สุดเลยก็สถิตินี่แหละ แต่งานนี้ ถ้าไม่รู้บ้างคงจะไม่ได้ซะแล้ว ต้องศึกษาเพิ่มเติมแล้วแหละ...
- เรื่องระบาดวิทยานั้น ที่ทำงานน้องพยาบาลไปอบรมมา3คน....เดี๋ยวให้น้องช่วยก็ได้...แต่พ่อรู้ไหม...ไม่มีใครใช้"เทคนิคการสอนวิจัยดี" ...เหมือนคุณ...ทำให้ฉันเริ่มวิจัยแบบสอนฉันถีบจักรยานโดยช่วยประคองจักรยานให้ฉัน....ที่พอฉันจะล้ม ฉันก็ไม่ล้ม พอฉันไม่เจ็บ.... ฉันก็สนุกและอยากที่จะไปต่อ...
- ...ส่วนใหญ่ที่เจอ...สอนรูปร่างจักรยานและวิธีขี่...ฉันยังไม่เข้าใจเลย...คิดว่าเป็นมอเตอร์ไซค์....และเวลาสอนก็ว่าทฤษฎีไป แล้วปล่อยให้ไปทำ...พอทำไม่ได้ รถล้ม...ฉันก็เจ็บตัว...พอเจ็บฉันก็เข็ด....ฉันก็อำลา...ฉันไม่อดทนเรียนไปเจ็บไปตลอดเส้นทางหรอก เพราะฉันก็ถนอมตัวฉันไว้ทำอย่างอื่นด้วย.. ไม่งั้นฉันละขี่จักรยานเป็นไปนานแล้วแหละ...
- ฉันขอบคุณพ่อด้วยใจจริงๆที่อดทนสอนฉัน...จนฉันเริ่มรู้ว่าอะไรที่ฉันต้องเพิ่มเติม...แล้วฉันจะขยันฝึกหัด..หวังว่าพ่อคงไม่ปล่อยฉันถีบจักรยานคนเดียวจนล้มล่ะ...ไม่ต้องห่วง.ฉันน่ะถ้าใจไปแล้วละก้อ...ทุ่มเต็มที่..ใช้เวลาไม่นานจนพ่อหมดความอดทนหรอก....คราวนี้แหละ...มันคงไม่ยากอีกต่อไป
- ...อะฮ้า...ถ้าไม่มีอุบัติเหตุอะไร.....สองอาทิตย์เสร็จแน่ๆ...ฉันจะเข้ามาเล่าความคืบหน้าทุกวัน เผื่อพ่อจะสอนในลวดลายการขี่ที่ทำให้ง่ายขึ้น...แต่ไม่ต้องห่วง...ฉันต้องขี่ด้วยตัวฉันเองให้ได้....แล้วคราวนี้แหละ...ฉันจะขี่ล้อเดียว...อีกล้อยกชี้ฟ้าให้ดู...ถ้าไม่หัวท่มซะก่อน...อิ...อิ....
- ....นี่ตอนนี้พ่อทำอะไรอยู่ที่ไหนจ๊ะ...ซักผ้ากองโตแล้วหรือ..เอามาฝากฉันรีดได้..บ่ายๆฉันจะรีดผ้ากรีบโง้งให้พ่อใส่....อ้อ..ลืมไป...พ่อใส่ยีนส์...งั้นฉันฉีดสเปรย์หอมแล้วรีดให้พ่อก็ได้...จะได้ใส่ผ้าหอมชื่นใจทั้งวัน
ฉันเจอ Odds ratio ฉันเลย linkไว้อ่านจ้ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันดีใจจ้า ที่ฉันพอจะมีประโยชน์อยู่บ้าง ในการที่ช่วยให้แม่แมงมุมมองภาพการใช้ประโยชน์จากข้อมูลที่มีอยู่ เพื่อเผยแพร่ความรู้สู่วงกว้างจ้า
- แล้วฉันจะนับเวลาถอยหลังจ้า.....ภายใน 14 วันใช่ไหม.....
- ฉันเพิ่งจัดการผ้ากองโตเรียบร้อยเมื่อกี้เอง แล้วก็จัดการข้าวเท้า หรือข้าวเชี่ยง เรียบร้อยเมื่อกี้เหมือนกัน เมนูวันนี้ แกงเขียวหวานไก่ กะไข่เจียวกุ้ง โรยหน้าน้ำพริกเผา แล้วแตงกวาอีก 1 ผล เป็นไง น่าสนใจมั้ย....อ้อ...เดี๋ยวฉันจะตบท้ายด้วยลูกพลับกรอบๆ อีกสักลูก มาทานด้วยกันมั้ยล่ะ....แม่แมงมุม
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ป่านนี้พ่อคงจัดการอาหารเที่ยงเรียบร้อยโรงเรียนยุ่นปี่ไปแล้ว....ฉันเองยังสาละวนกับผ้าผ่อน พวกผ้าที่ต้องซักมือ..เอาออกตาก..แน่ะ ฝนลงเม็ดปรอยๆ...เอ้าไปลากราวเก็บ..แน่ะหยุดแล้ว มีแดดนิดหน่อย..เสี่ยงใหม่ เดี๋ยวดูว่าจะตกอีกไหม..หนุกดี..คงคิดว่าวันหยุดเราว่างงานมั้ง ไม่ทำอะไรนอกจากตากผ้า..เก็บผ้า....เดี๋ยวบ่ายๆก็ต้องรีดผ้าให้แม่คุณนายใหญ่ที่เอาผ้ามาให้แม่ทำให้ ไม่งั้นไม่หอมถูกใจ...
- ....ยังโชคดีอยู่อย่างว่า เมื่อวานอาบน้ำให้ลูกสมุน แดดจัดหน่อย ขืนรอวันนี้มีหวังหนาวตาย...
- เที่ยงนี้ฉันยังไม่มีเมนูเลย...ที่บ้านตาละห้อยกันแล้ว....น่าจะเป็นผัดเผ็ดถั่วฝักยาวพริกแกง ไข่เจียวหมูสับร้อนๆ ต้มจืดสักถ้วยก็คงพอ...ฉันสั่งแถวบ้านให้ทำมาส่งน่ะ สบายดีแม้ไม่ถูกปากนัก...ฉันไม่ชอบทำกับข้าว ฉันทำไม่เป็นและไม่อร่อย...ผลไม้มีเยอะ มะละกอสุก สับปะรด...พ่ออิ่มแล้วจะมาชิมกับฉันอีกก็ได้นะจ๊ะ
อ้อ...พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- เมื่อวานฉันส่ง E-mail address ให้พ่อแล้ว....พ่อช่วยส่งของพ่อให้ฉันด้วย เผื่อฉันมีงานที่ต้องให้พ่อดูในรายละเอียด จะได้ attach file ให้ดูได้....ส่วนงานหยาบฉันอาจจะใช้ในบันทึกนี้เพราะเพื่อนๆจะได้ความรู้ไปด้วย....OK?....
เพิ่มเติมเรื่อง
- " p-value ในที่นี้เป็นการเปรียบเทียบก่อน กับหลังจ้า"
- ฉันตอบกลับไปนานแล้วจ้า
- p-value อย่างง่ายๆจ้า ฉันเคยเขียนไว้นานแล้ว แล้วยังไม่ได้เขียนต่อเลย
หมูอ้วนเพื่อนรัก
- ต้องขอโทษทีจ้ะ...ฉันเองแหละไม่ค่อยได้เช็ค mail....ตอนนี้มันคงเต็มตู้แล้ว...เดี๋ยวไปดูซะหน่อย เผื่อมีคนส่งปลาดิบมาให้...ไม่งั้นมีหวังเน่าเหม็นอยู่ในตู้แน่ๆเลย.....
- ขอบคุณพ่อจ้ะสำหรับความรู้เพิ่มเติม....เดี๋ยวฉันจะให้รางวัลด้วยการนวดให้ถ้าพ่อเมื่อยจากการร้อยลูกปัด....ฉันไปหาน้ำมันมวยก่อนนะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันนี่มันน่าเขกหัวตัวเองจริงๆเลย...ใกล้เกลือกินด่างโดยแท้....บันทึกของคุณมีเรื่องของสถิติไว้เยอะแยะแล้ว....ฉันเลยsafeไว้ เดี๋ยวพิมพ์ไว้อ่าน....ฉันบอกพ่อแล้วว่าไม่ถูกกับสถิติเลย...จึงต้องอ่านบ่อยๆ....ซ้ำไปซ้ำมา หลายๆรอบ...ไม่รู้ว่าอีเรียมจะได้แค่ไหนเลย
- พรุ่งนี้กับมะรืนนี้ไม่มีsetผ่าตัด...เพราะเขาไปพัทยากัน....คนที่อยู่รองรับผ่าตัดฉุกเฉินเท่านั้น...ถ้าโชคดีสองวันนี้ฉันคงมีเวลาอ่านหนังสือได้หละ....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ปกติฉันก็ไม่ค่อยได้เช็คเมลล์หรอก ยิ่งถ้าอยู่หาดใหญ่ล่ะก็ ยิ่งไม่ค่อยได้เช็คใหญ่เลย
- เดี๋ยวนี้ เริ่มรู้สึกว่าสุขภาพไม่ค่อยดีแล้วล่ะ นั่งนานๆ แล้วปวดหลัง กลับไปคงต้องหาโอกาสไปออกกำลังกายเป็นเพื่อนแม่สมจินบ้างแล้ว เธอซื้อจักรยานใหม่....ต้องไปยึดของเธอมาสักหน่อย....อิ อิ
- ไม่เป็นไรหรอก แม่แมงมุม ฉันก็เคยเป็นมาก่อน เมื่อก่อนนี่นะ ถ้าบอกว่าสถิติ ฉันเป็นคนแรกที่ยกมือบ๊าย บายก่อนเลย....เพิ่งจะมารู้เรื่องก็ตอนที่เรียนจบไปหลายปีแล้วล่ะ เลยได้เขกหัวกระโหลกตัวเอง ถ้ารู้ว่าจะได้ใช้อย่างนี้นะตั้งใจเรียนไปนานแล้ว
พ่อหมูอ้วน
- นั่งนานๆปวดหลังจริงๆค่ะ ....ถ้าหนักไปหน่อยก็จะปวดคอ อาจจะตามมาด้วยอาการชา..พ่อพึงระวังเพราะสุขภาพเราเสื่อมไปตามกาลเวลา....
- ....ฉันแนะนำให้พ่อซื้อจักรยานอีกคันนึง ไม่ให้ไปแย่งแม่สมจินเพราะจะได้ปั่นไปทั้งครอบครัว.....ซื้อเผื่อแม่นางฟ้าน้อยๆอีกสองคันด้วยจ้ะ....น่ามีความสุขจริงๆ....
- อ้อ...การเลือกชนิดของการออกกำลังกายพ่อก็ต้องเลือกให้เหมาะกับตัวเองนะ ฉันเห็นหลายคนแล้วไปแอโรบิค กลับมาเข่าพังข้อเท้าพลิกหลายคนแล้ว....เป็นโรคทางการกีฬา..อายุเริ่มมาก น้ำหนักตัวเริ่มเยอะ ออกกำลังกายหลายอย่างอาจไม่เหมาะสมค่ะ
- แม่แมงมุมพูดยังกะมาเห็นฉันน่ะ ฉันมีทั้งปวดหลัง ปวดต้นคอ แถมรู้สึกชาใบหน้าน้อยๆ ครึ่งซีกซ้ายน้อยๆด้วยล่ะ เวลาลุกขึ้น จะยิ่งเสียวเอว.....ต้องร้อง...โอย....แล้วจะดีขึ้น......
- ฉันก็ว่าจะไปหาจักรยานสักคันเหมือนกันจ้า รอกลับไปก่อนจ้า
- ฉันไม่ค่อยสนใจเรื่องการออกกำลังกายสักเท่าไร ที่ผ่านมาฉันมักมีความสุขกับการกินจ้า บ้านฉันเลยตัวกลมกันทั้งบ้าน ยกเว้นเจ้าฟ้าคนเดียว ที่ไม่อยากอ้วนเหมือนคนอื่น แต่ต่อไปคงต้องดูเลตัวเองมากขึ้นแล้วล่ะ
พ่อหมูอ้วน....
- แล้วฉันจะไปหาวิธีออกกำลังกายที่เหมาะกับพ่อมาให้...ขอฉันไปถามพรรคพวกก่อน..
- สาธุ...อย่าให้มันออกมาเป็นตีกอล์ฟเลย...ฉันกลัวจะไม่มีคนนั่งคุยด้วย...ว่าแล้วค่ำนี้พ่อทานอาหารเย็นหรือยังจ๊ะ......
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- เอาอย่างนี้ก่อนก็ได้จ้ะ..เบื้องต้น พ่อต้องค่อยๆหมุนคอโดยรอบก่อนทำงาน....สักพักก็หมุนกลับไปกลับมา ให้กล้ามเนื้อ เส้นประสาทแถบนั้นเตรียมพร้อมจะทำงาน....พอทำงานสักพักก็ลุกเดินบ้าง บิดตัวไปมาบ้าง...แล้วหมุนคออีกสักหน่อย...เส้นสายที่ทำงานหนักมันจะได้ไม่ตึงมากจนล้าไปจ้ะ..ลองง่ายๆดูก่อนนะจ๊ะ...
- อาการชาขา...ปวดหลัง ปวดคอ....ถ้าพ่อได้พักบ้างจะดีขึ้นทันตา....ไม่เชื่อลองดูจ้ะ....ถ้าฉันอยู่ใกล้ก็ดี...จะนวดให้....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- แค่หมุนคอเองเหรอ...สบายมาก ฉันหมุนคอไปทางซ้าย แล้วหมุนคอไปทางขวา....หมุนไป...หมุนมา....แล้วแม่แมงมุม จะให้หมุนซ้ายกี่รอบ แล้วหมุนขวาอีกกี่รอบล่ะ แล้วคอฉันจะพันเป็นเหลียวเหมือนน้อตมั้ย
- ฉันก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองอายุมากก็ปีนี้แหละ ลุกก็โอย...นั่งก็โอย...เหมือนยายที่บ้านฉันอีกคนเลย
- ไอ้ที่อยากลงไปกระโดดโลดเต้น อย่างพวกเด็กๆน่ะ ก็ได้แต่อยากแหละ...สังขารไม่ให้....เฮ้อ
- ฉันไม่ค่อยสนใจพวกกีฬาตีกอล์ฟสักเท่าไหร่ ถ้าเป็นตีลูกข่าง หรือเป่ากบ ล่ะพอไหวจ้า
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- พ่อจะหมุนให้มันเป็นน็อตก็ตามใจ พ่อจะได้หายปวดคอ...แต่หายใจไม่ออกแทน....ซึ่งใครก็หายใจแทนพ่อไม่ได้....
- .....เอางี้จ้ะ....ฉัน link เว็บปวดคอ ปวดหลังให้พ่ออ่านแล้ว...แต่น่าจะมีที่ดีกว่านี้อีก...เดี๋ยวฉันจะตระเวณหามาให้พ่อเผื่อพ่อจะบรรเทา....แหม....วันนี้พูดถึงคนที่บ้านหน่อยเดียว ชักอ้อนคิดถึงละซี...อดทนหน่อยพ่อ อีกไม่กี่วันก็ได้เจอกันแล้ว...คราวนี้คงอ้อนได้เต็มที่...คอยเดี๋ยวนะ...เดี๋ยวมา
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันแวะเอาการบริหารคอที่ถูกวิธีมาฝากพ่อ..ให้พ่อหัดทำจะได้ดีขึ้น....กลับเมืองไทยจะได้ไม่เป็นข้ออ้างคนที่บ้านว่า...."ทำอะไรไม่ไหวหรอก...ปวดคอ"
- ข้อปฏิบัติเพื่อป้องกันการปวดคอ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- วันนี้ฉันอยากให้พ่อพักผ่อนเต็มที่...นี่พ่อออกไปร้อยลูกปัดอีกแล้วรึ...ไหนว่าปวดคอ แล้วเมื่อไหร่พ่อจะหายเนี่ย...ยังไงก็ตาม วันนี้ฉันอยากให้พ่อพักก่อนจ้ะ
- แล้วจากนั้น....ฉันแนะนำให้พ่อเร่งทำการร้อยลูกปัดให้เสร็จโดยไว....แต่อย่าก้มนานมากจนดึกจนดื่น....เสร็จแล้วรีบกลับมาพัก...แล้วขอความกรุณา..ลดงานที่คิดจะแถมทำเพิ่มอีกในช่วงนี้โดยไม่จำเป็นจ้ะ ไม่งั้นพ่อจะทรมานสังขารและไม่มีความสุข...เชื่ออีเรียมซีพ่อ....
- ....จะว่าไป...ฉันเองก็ปวดหลังบริเวณเอวด้านซ้ายแล้วร้าวลงหน้าขาซ้ายด้วย...หากฉันไม่ยกของหนักก็ทุเลา....ขึ้นโอยลงโอยนั้นยังไม่เท่าไหร่จ้ะ...ถ้าอยู่เฉยๆแล้วโอยนี่...น่าตกใจ....อิ...อิ....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันต้องขอบคุณแม่แมงมุมมากที่คอยเป็นห่วงเป็นใย อย่างไรก็ตามฉันคงพักตามคำแนะนำที่ดีของแม่แมงมุม ไม่ได้ เพราะฉันถูกจำกัดด้วยเวลาจ้า ฉันคงต้องรีบทำงานของฉันให้เสร็จโดยไว จะได้ไปทำอย่างอื่นต่อไป
- เรื่องเจ็บ เป็นเรื่องจ้อยจ้า ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก แค่ร้อง โอย.....โอย....เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองจ้า....
- ฉันยกหัวฉันไปนอนก่อนล่ะแม่แมงมุม
- ราตรีสวัสดิ์จ้า
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- ฉันอ่านบันทึกสถิติของคุณกลับไปกลับมาหลายรอบ...
- ในทางสถิติ การเปรียบเทียบกลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่ม ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งนั้น จะต้องมีการตั้งสมมติฐานว่ากลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มมีค่าเฉลี่ยไม่ต่างกัน แล้วหาทางพิสูจน์ว่าค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันจริง
- ถ้าพิสูจน์ได้ว่าค่า p value มีค่ามากกว่า 0.05 แสดงว่าเรายอมรับสมมติฐานว่าค่าเฉลี่ยของกลุ่มตัวอย่างทั้งสองกลุ่มนั้นไม่แตกต่างกัน ก็เข้าใจได้ว่ามันเหมือนกันก็แล้วกัน ส่วนถ้าค่า p value น้อยกว่า 0.05 แสดงว่าเราไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันเหมือนกัน
หมายความว่า เราต้องพยายามทำให้กลุ่มตัวอย่างสองกลุ่มนั้นไม่มีความแตกต่างกัน...ใช่ไหมคะ....
- เฉพาะเรื่องไคว์สแคว์ ....มันแปลว่าต้องดูค่าการคำนวณไคว์สแคว์จะยอมรับให้มีจำนวนช่องที่มีค่าคาดหวังน้อยกว่า 5 ได้ไม่เกินร้อยละ 20 ....ถ้าเกินก็ต้องยุบไปเรื่อยๆให้มันไม่เกินให้ได้เหรอ
สรุปว่า ไคว์สแคว์...เป็นเทคนิคทางสถิติ
p value เป็นผลการคำนวนใช่ไหม
- ดึกแล้ว...ฉันเริ่มเมาอีกแล้ว...ฉันจะเข้านอนแล้วหละ...สถิติจ๋า...ขอพักก่อน....
- พรุ่งนี้ฉันว่าจะหาโอกาสเริ่มเอาข้อมูลจริงออกมาดู...หรือไม่ก็อาจจะจัดการรวบรวม Factorsต่างๆที่เป็นตัวแปรที่เกี่ยวข้อง...แล้วแต่โอกาสอำนวย....มันต้องค้นเพิ่มเติมหรือว่าเอาเท่าที่มีคะ....สถิติ...รอนะจ๊ะ
- พรุ่งนี้พ่อทำงานทั้งวันใช่ไหมคะ...ถ้ามีโอกาสฉันจะมาเล่าทิ้งไว้เป็นระยะก็แล้วกัน...เผื่อพ่อว่างได้แวะมาดูฉันทำการบ้าน...ไม่ต้องเอาไม้เรียวมาด้วยล่ะ...ส่วนฉันเตรียมโค่นต้นมะยมทิ้งแล้ว...จ้างให้ก็หาไม้เรียวไม่เจอ.....
- .....ราตรีสวัสดิ์จ้ะ....
อรุณสวัสดิ์ เช้าวันที่อากาศเย็นสบายจ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- คอพ่อเป็นไงบ้าง ค่อยยังชั่วบ้างไหม...เช้ามานี่ร้องไปกี่โอยล่ะ....อย่าลืมนะคะ ห้ามร้อยลูกปัดนานจนคอเดี้ยง...เอาพอเบาะๆ....ขยับท่าบ้าง....
- งานของฉันหากพ่อยังไม่มีเวลาก็ยังไม่ต้องตอบได้จ้ะ...เดี๋ยวพ่อจะเมามาย ปวดมึนแต่เช้า....ฉันเอาสถิติไปให้น้องจัดการได้...
- ส่วนฉันจะไปเริ่มดูข้อมูลที่มี....ต้องเตือนตัวเองว่า....อย่าตะกละ.. เดี๋ยวเห็นโน่น เห็นนี่...ก็จะน่าทำไปหมด... สาธุ..วันนี้ขอให้คนไข้แข็งแรง ไม่มีผ่าตัดฉุกเฉินทีเถอะ....สาธุ...สาธุ.....
- และเช้านี้ขอให้เป็นวันฟ้าใส ไม่มีฝนที่ญี่ปุ่นจ้ะ
สวัสดีวันฟ้าสดใสจ้า แม่แมงมุม
- ฉันชอบอากาศวันนี้จัง ฟ้าสดใส ไร้ก้อนขี้เมฆ ฟ้าที่เป็นสีฟ้าจริงๆ
- ฉันจำได้ว่าเคยถ่ายภาพเอาไว้ เลยเอามาฝากจ้า จะได้เห็นไงว่าท้องฟ้าที่ไร้ก้อนขี้เมฆเป็นอย่างไร
- ท่าทางแม่แมงมุมคงเมา ไม่รู้ว่าเมาหมัด หรือเมากระแช่ หรือเมามาตั้งแต่บ้านคุณแป๊ดแล้ว
- เอาล่ะ ฉันจะพูดช้าๆนะ
- การจะดูว่าของสองสิ่งในทางสถิติแตกต่างกันหรือไม่ เราก็เอาค่าเฉลี่ยของทั้งสองอย่างมาเปรียบเทียบกัน ถ้าค่าเฉลี่ยของทั้งสองสิ่งมันไม่แตกต่างกันก็แสดงว่าเหมือนกัน....ถูกมั้ย
- แล้วถ้าค่าเฉลี่ยของสองสิ่งนั้นมันแตกต่างบ้างเล็กน้อย ไม่ได้เท่ากันเป๊ะ แบบจุดทศนิยมสิบตำแหน่ง ในทางสถิติกำหนดไว้เป็นช่วง ถ้าค่าไม่ออกนอกช่วงนี้ ก็ยังถือได้ว่าของทั้งสองไม่แตกต่างกัน...ทันมั้ย
- แล้วถ้าค่าทางสถิติดันวิ่งออกไปนอกช่วงที่กำหนด เราถึงจะบอกว่าของทั้งสองสิ่งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
- ในทางทฤษฎี....ฟังยากนิดนึง ต้องเริ่มต้นจากการตั้งสมมติฐาน Ho ก่อนว่า ค่าเฉลี่ย ของสองสิ่งไม่แตกต่างกัน (ก็คือมันเหมือนกัน) แล้วก็ตั้ง อีกข้อว่า H1 คือค่าเฉลี่ยของสองสิ่งมันแตกต่างกัน จากนั้นก็มาพิสูจน์สมมติฐาน โดยใช้ค่าทางสถิติ ไม่ว่าจะเป็น ไคว์สแคว์ Z-test t-test, F-test.....และสารพัด test ที่รสชาติไม่ค่อยจะน่า test สักเท่าไหร่.....ทันมั้ย
- แล้วเอาค่าทางสถิติมาดูสิว่า....มันวิ่งออกนอกช่วงที่กำหนดไว้มั้ย ถ้ามันแรงไม่ดี กระโดด ออกนอกช่วงที่กำหนดไว้ไม่ได้ เราก็ยอมรับสมมติฐานอันแรก Ho คือยอมรับว่ามันไม่แตกต่างกัน
- แต่ถ้ามันแรงดี วิ่งปู๊ด กระโดดข้ามคลองไปได้ เราก็จะปฎิเสธสมมติฐานแรก แล้วไปยอมรับสมมติฐานที่สองคือ ยอมรับว่ามันแตกต่างกัน.....
- หลักการมีอยู่เท่านี้จ้า
- ในทางปฏิบัติ เขาดูจากค่า p-value จะง่ายกว่าจะ คือดูว่า ค่า p นี้น้อยกว่า 0.05 มั้ย ถ้าน้อยกว่า ก็บอกว่า ของทั้งสองมันแตกต่างกันจ้า ถ้าค่า p มากกว่าหรือเท่ากับ 0.05 ก็บอกว่าของทั้งสองมันเหมือนกันจ้า....ง่ายกว่ามั้ย
- ในกรณีของแม่แมงมุม ถ้าพิสูจน์ทางสถิติ ก็จะบอกว่า ไอ้อัตราการเกิด hypothermia ก่อน กับ หลังมันแตกต่างกันมั้ย โดยตั้งสมมติฐานไว้ก่อนว่า Ho มันไม่แตกต่างกัน กับ H1 มันแตกต่างกัน แล้วก็พิสูจน์ออกมาตามแนวทางข้างบน เพียงแต่เรื่องของ hypothermia เนื่องจากเป็นจำนวนนับ ก็เลยใช้ ไคว์สแคว์ในการพิสูจน์จ้า....ยังทันอยู่มั้ย
- การใช้ไคว์สแคว์ มีเกณฑ์ในการใช้อยู่จ้า ไม่ได้ใช้ได้ในทุกกรณี ข้อจำกัดของการใช้ไคว์สแคว์คือ ไอ้ช่องที่มีค่าคาดหวัง (expected value) น้อยกว่า 5 ต้องไม่เกินกว่า 20% ของแม่แมงมุม เป็นตาราง 2x2 ก็มีไม่ได้เลย เพราะถ้ามี 1 ช่อง ก็เป็น 25% แล้วจ้า
- แล้วอย่าบอกนะว่าแม่แมงมุมจะคำนวนด้วยมือ....ไม่ใช่คำนวณไม่ได้ ได้จ้า....ฉันก็เคยคำนวณด้วยมือมาก่อน .....แต่จะบอกว่า รสชาติการคำนวณด้วยมือ มันไม่เป็นสัปรดหรอก ไม่น่าพิศวาท หนีไปใช้เครื่องเถิด สบายกว่าตั้งเยอะ
- แล้วไม่ต้องไปเสียเวลาหาดูว่า ก็ตารางของฉันมันไม่มีช่องไหนน้อยกว่า 5 นี่ แล้วจะมีข้อจำกัดได้อย่างไร.....อันนี้ฉันบอกไว้แล้วว่า ค่าที่เครื่องกำหนด คือค่าคาดหวัง ซึ่งเครื่องมันแอบคำนวณไว้ในใจ ไม่ใช่ค่าที่ปรากฎอยู่ในตารางนะจ๊ะ.....เวลาแม่แมงมุมคำนวณด้วยเครื่อง เครื่องจะบอกออกมาเองว่า ติดข้อจำกัดเรื่องค่าคาดหวังน้อยกว่า 5 เกินกว่า 20% หรือปล่าว
หมายความว่า เราต้องพยายามทำให้กลุ่มตัวอย่างสองกลุ่มนั้นไม่มีความแตกต่างกัน...ใช่ไหมคะ.... ....อันนี้ตอบได้เลยจ้า ว่าเราไม่ต้องไปพยายามทำให้มันเท่าหรือไม่เท่า .....มันเป็นขั้นตอนทางสถิติ ที่กำหนดไว้....ว่า ถ้าจะพิสูจน์ว่าของสองสิ่งแตกต่างกันหรือไม่ในทางสถิติ เขาทำกันอย่างไร เราก็เพียงทำตามขั้นตอน....แล้วเอาผล...ไปใช้......แจ่ม แจ้ง แดง แจ๋ มั้ย.....หรือ งงเป็นไก่ตาแตกไปแล้ว......
โอ้ย....สบายใจ ......วันนี้ทำแม่แมงมุม งง ได้....สบายใจจริง......ฮ่า ฮ่า.....หก หก....เจ็ด เจ็ด....เอิ๊ก อ๊าก.....วี๊ด วิ่ว.............
- ฉันยังไม่ได้ตอบแม่แมงมุม เรื่อง ยุบๆ เกินๆ
- ถ้ามีค่าคาดหวังน้อยกว่า 5 เกินกว่า 20% ของช่องทั้งหมดแล้ว เขาก็มักจะยุบตารางให้มีช่องน้อยลง การยุบตารางก็คือการจัดเกณฑ์ใหม่ อย่างเช่น อายุ จากเดิมจัดไว้ ช่อง 21-25, 26-30, 31-35, 36-40......ตารางมันถี่เกินไป ก็ยุบใหม่ ขยายช่วงให้กว้างขึ้น ก็จะได้จำนวนช่องในตารางลดลงจ้า อย่างข้างบน ก็เป็น 21-30, 31-40 เห็นไหม จาก 4 ช่องก็ลดลงเหลือ 2 ช่องแล้วล่ะ
- แล้วถ้าไอ้ตัวแปรนั้น มันดันปรับช่องลดลงไม่ได้.....ก็หาข้อมูลเพิ่มเข้าไป (ฉันหมายถึงเพิ่มจำนวน sample size เข้าไปจนมันมีค่าคาดหวังเกิน 5 ....อีกนิดเดียวเอง....)
- ไม่งั้นก็หนีไปใช้ค่าแก้ไข คือ Yates's chi square
- ถ้าตัวอย่าง จำนวนไม่มากนัก และเป็นตาราง 2x2 ก็หนีไปใช้ Fisher exact แทนจ้า
- ฮ่า ฮ่า....งง อีกแล้ว.......ดีใจจัง..วู้ย.......
- วันนี้ ฉันหัวหมุน ......แม่แมงมุม ตาแตก.....เราไม่สมประกอบกันคนละอย่าง.......
สวัสดีจ้ะพ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ดีใจนักรึพ่อที่ทำให้ฉันงงได้น่ะ...เดี๋ยวไม่นานนี้ หากฉันหายงงจากเมาหมัด แล้วออกจากเขาวงกตได้ละก้อ...พ่อจะหงอย...เพราะไม่มีใครกวนใจให้ต้องตอบข้อสงสัย...ถึงตอนนั้นน่ะ พ่อเหงาแน่..อิ...อิ....
- ขอบคุณพ่อมากเลยสำหรับภาพท้องฟ้าแจ่มใสไร้ขี้เมฆของพ่อในเช้าวันสดใสนี้...อืมม...สวยจริงๆอย่างพ่อว่าเลยค่ะ....
- เช้ามาทำงานปุ๊บ...ฉันก็จีบน้องปั๊บเรื่องสถิติ...น้องงงๆเพราะฉันบอกว่าcommitไว้สองอาทิตย์....น้องบอกว่าหนูไม่ค่อยรู้เรื่องสถิติแต่ถามผู้รู้ได้...เสร็จฉันละ...เจ้าสถิติ....ทำสติฉันเกือบแตก....แล้วข้อสำคัญฉันชวนน้องมาเป็นพวกตาแตกด้วยกันแล้ว...อิ..อิ...
- ...ว่าแต่พ่อเถอะ...ทำวี๊ดว้าย กระตู้ฮู้ดีนัก....เดี๋ยวก็คอเดี้ยง หลังเดาะหรอก...หรืออยากเป็นจะได้กลับไปอ้อนได้.....ฮ่าๆๆ....วี๊ดวิ้ววว.....
อ้อ...ฉันลืมบอกพ่อว่า..ฟ้าประทานพร....คนไข้ฉุกเฉินเพียบเลย...มันท้าทายฝีมือฉันนักนะวันนี้น่ะ ดูซิว่าฉันจะได้งานด้วยวิธีไหน.....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- แล้วฉันจะรอ วันที่แม่แมงมุมออกจากเขาวงกตได้จ้า หวังว่า....ออกมาได้ไวไวนะ....ฉันจะเตรียมน้ำร้อนไว้ให้ต้มไวไว เอาหมูสับด้วยมั้ยล่ะ....ฮ่า ฮ่า....
- ดีจ้า เหลืออีก 13 วันแล้วนะ....ไวไวหน่อย...หรือจะเอามาม่าด้วย....วี๊ดวิ่วววววววววว
- โอ้....ฟ้าประทานพร...ประทานคนไข้มาให้เพียบ....แล้วฟ้าอย่าลืมประทานมือมาให้กฤษณาเพิ่มอีกสัก 20 มือ วันนี้ได้เป็นลูกลิงแน่...แม่แมงมุมทศกัณฐ์.....
- ฮ่า ฮ่า ฮ่า....อุ้ย...คอเคล็ด.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฟ้าประทานคนไข้มามาก ฉันก็จัดแจงทีมพยาบาลแต่มืด caseแรกไส้ติ่งแตก...ดมยาง่ายหน่อย.....ฉันมาเช้า..ชิงทำงานก่อน...ได้เปรียบ
- คราวนี้คนไข้ก็ทยอยมาเรื่อยๆ...ฉันก็จัดแจง..คนนั้นไปดมนั่น คนนี้มาดมนี่ คนโน้นไปโน่น...อ้าว...หมอฝึกหัดอีกตั้ง7...ใครเป็นหัวหน้าทีมรับเซ็ทผ่าตัดจ๊ะ..."ช่วยๆกันค่ะ"......"โอย...ไม่เอาๆ..พี่ขอคนเดียวที่เป็นที่รวมข้อมูลคนไข้ ไม่งั้นไม่รู้จะตระเวณถามใคร".....
- ......สายแล้ว แม่พวกเจ้าประคุณยังไม่ลงมาเตรียมของอีกห้องนึงเลย ต้องดมยาเด็กเล็กด้วย...หนักสามกิโลเอง...มาผ่าตา....แน่ะ คอยนานแล้วยังไม่มากำกับน้องอีกว่าเตรียมของพร้อมไหม?......ไหนเข้าไปดูหน่อยซิ...."ไอ้นั่นก็ไม่มี ไอ้นี่ก็ไม่เตรียม...น้องไปเอามาไป..." วกกลับมาห้องเดิม เจอหมอๆคุยกันจุ๋งจิ๋ง......"แล้วใครดูห้องโน้นคะคุณหมอ...ของใช้เด็กไม่พร้อมเลย..."...คราวนี้แหละ..เหมือนผึ้งแตกรังเลย...เฮ้อ!....อยากมีสักสิบมือ...ยี่สิบปาก (สิบปากเอาไว้ภาคฯ...อีกสิบปากส่งมาญี่ปุ่น)
- ....โอ๊ย!....เมื่อยปาก......
โอย.....หมูอ้วนเพื่อนรัก.....ฉันจะบ้าตายยย.......
- หลังเที่ยง ฉันมีโอกาสได้อ่านเพิ่มเติมเรื่องHypothermia แล้วเอาข้อมูลมาดู.... มาคิด........แล้วฉันก็เมาหมัดมากๆเหมือนเป็นเมียไอ้หมัดเมาเลย.....ตัวแปรเรื่อง ปัจจัยการเกิด Hypothermia นั้นมีมากมายก่ายกองเกินกว่าที่เราคิด และไม่สามารถหาข้อมูลมาเข้ากระบวนการได้ ..ไม่มีบันทึกไว้....
- ....ขณะฉันกำลังเมา อ.หมอสมบูรณ์เดินเข้ามา....เธอเพิ่งกลับจากแคนาดาเมื่อกี้ เอากระเป๋าเข้าบ้านแล้วก็วกมาที่ทำงาน ฉันเห็นท่านเหนื่อย(แต่ดูอารมณ์ดีมาก)จึงยังไม่คุยเรื่องวิจัยที่ฉันคิดจะทำ....เธอก็ยังป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ คุยงานบริหารกับฉันบ้าง....สุดท้ายฉันได้โอกาสเหมาะเลยเล่าให้เธอฟัง....แล้วคุณรู้ไหมว่า...ผลเป็นยังไง....
- โอย....ขอพักหายใจก่อน.....เมื่อยปากทศกรรไกร
เอางี้...สรุป
- เรื่องเดิมที่คิดไม่สามารถทำ retrospective ได้....ต้อง prospective(ฉันอยากเอาหัวทิ่มๆๆๆดิน....มิน่า...ฉันถึงชวนคุณพายเรือในอ่าง เพราะข้อมูลที่มีมันไม่สมบูรณ์ในงาน...ของฉันเอง)
- .....ไม่เป็นไร...เรียนรู้ใหม่...
- แล้วฉันจะหัดทำเรื่องอะไรดี....(ฉันอยากทำวิจัยเป็นให้ได้)....ข้อสำคัญมีคนถือไม้เรียวยืนกำกับอยู่ข้างทาง...ฉันต้องหาเรื่องทำให้ได้ 1 เรื่องใน13วันที่เหลือนี้....
- ชะ..ชะ...ช้า....
- ...."ติ๋วทำเรื่องนี้ซี่......".....
- ..."prospective เหรอ...ไม่เอา....ไม่ทันเวลา"....
- ..."งั้นเอาเรื่องนี้ซี่ ออกแบบสอบถาม ไปประสานกับward ...ศึกษาchartผู้ป่วย"
- "โอยยย.....เสียเวลา...ไม่ทัน"
- ..."งั้นเอาเรื่อง IT....."......
- ....."เออ...ดีๆๆ...ดูง่าย...." เรื่องนี้ดูเหมือนจะได้ แต่พอคิดเสร็จ.
- ......"แต่มันไม่ใช่งานที่ติ๋วรับผิดชอบโดยตรงนะ ติ๋วต้องประสานคนอื่นเยอะ...เอางานคนอื่นมาทำ ไม่สะดวก...มันจะทำต่อไม่ได้..." เธอว่า
โอ...แม่เจ้า....พ่อเพื่อนหมูอ้วนจ๋า...เตรียมรถพยาบาลให้พยาบาลหน่อย เอายาสลบมาด้วยเลย....ฉันไม่อยากแค่หลับ แต่อยากสลบ.
คำตอบสุดท้าย...จ้ะเพื่อนหมูของฉัน
- "ฉันกำลังจะต้องรับผิดชอบ"เรื่องเสี่ยง"อยู่แล้ว...ทำเรื่องนี้ไม่ได้เหรอ"....เป็นโจทย์ที่ฉันถาม อ.สมบูรณ์....เธอหัวเราะ(คงคิดในใจว่า..ดู้..ดู...มันจะเอาจนได้ในงานที่มันอยากทำ)
- ....."งั้นก็เป็นการศึกษา Incidents related to anesthesia ที่เราลงบันทึกกันทุกวันๆ....เอามาจัดลำดับความสำคัญ เพื่อให้เห็นหน้าตาของมันซี่...ทุกวันนี้เราให้ความสำคัญมันเท่ากันหมด....ไม่เห็นหน้าตามัน...อะไรเสี่ยงมาก..น้อย..สำคัญ....ไม่สำคัญ...."....
- OK....ปิ๊งๆ.....
- ...แล้วเธอก็เอาปากกาที่ฉันจด จัดทำตารางRisk...ในมือฉันมาวงๆๆๆ.....พร้อมอธิบายรายละเอียด....ภาพชัดขึ้นแล้ว....แล้วเธอก็ถอนใจ(คงนึกในใจ....ยายนี่มันเอาจนได้วุ้ย)
- .....จริงอย่างคุณว่าไว้...งานนี้ต้องถาม อฺ.หมอสมบูรณ์ เพราะลำพังฉันน่ะไม่สำเร็จแน่....
- ..."เอาละ....วิเคราะห์ก็ง่ายๆ...." อะไรไม่รู้....20...20....ตอนหลังฉันไม่รู้เรื่องแล้ว..เมา...
- ....ได้ยินแต่ประโยคสุดท้ายที่ท่านพูดกับฉันว่า...."โอย...ฉันหมดน้ำลายไปเยอะแล้ว"....ฮาๆๆๆๆๆ......
- .....ไม่รู้หละ....ฉันได้งานแล้ว...เฮ้......ไม่ฟาววว......เดี๋ยวกลับบ้านไปทำต่อ...หนุกดี....
- ฮาๆๆๆ...วันนี้ส่งการบ้านเยอะ แต่คำตอบไม่ตรงคำถามนะคะอาจารย์...อิ..อิ.....
.....โอ๊ว....ดีใจๆ...ฉันเล่าให้คุณงงพิการตาแตกได้...ส่วนฉันเมาหัวหมุน.....เย็นนี้เราพิการคนละอย่าง.....อิ...อิ.....ฮิ้วววววว.....
- ใช่ นอกจากฉันจะงง แล้ว หัวฉันยังหมุนติ้วๆ อีกด้วย
- ฉันหิ้วหัวฉันกลับบ้านก่อนดีกว่า....ม่ายยย...หวายยย.....แล้วจ้า....
- เห็นมั้ย สุดท้ายก็ต้องให้อาจารย์สมบูรณ์ช่วย เพราะท่านอยู่ในเกิดและโตมากับฟีลด์นี้ หลับตาก็มองเห็นภาพไง แม่แมงมุมโชคดีนัก ที่อยู่ใกล้ๆ ยอดฝีมืออย่างท่าน ฝึกวิชาอีกไม่กี่ปี ก็ลงจากเส้าหลินได้แล้วล่ะ
- เอาเป็นว่า ฉันขยายเวลาให้แม่แมงมุมไปจนถึงวันที่ 28 ก็แล้วกัน....เพิ่มให้อีก 3 วัน พอไหม ที่จะให้เสร็จ.....ฉันทวงจริงๆนะ...จะบอกให้.....
- บ๊าย บาย
หมูอ้วนเพื่อนรักของฉัน
- คุณเป็นไงบ้างคะวันนี้...เหนื่อยมั้ย...หนาวมั้ย...งานเสร็จหรือยังคะ...เราเอาหัวมาโขกกันไหม๊...
- ฉันตั้งหลักใหม่
เฮ้...เพื่อนรัก....คุณโขกหัวฉันกระเด็นเลย ดูเวลาที่ฉันบังเอิญกดผิดในment ที่แล้วของฉันซี่...เวลาเดียวกับคุณเด๊ะๆ
- ฉันจะบอกคุณว่าฉันจะตั้งหลักเรื่องใหม่...ก็เป็นเรื่องเดียวกับที่คุณก็แนะนำฉันไว้ในตอนแรกนั่นแหละ....แต่ฉันไม่ได้เลือกมันเท่านั้น...และไม่ต้องห่วง คุณยังคงต้องประคับประคองฉันไปจนกว่าจะเสร็จ...
- ขอบคุณสำหรับน้ำใจที่ต่อให้อีก 3 วันจ้า....เอาไว้ฉันทำไม่ทันจริงๆฉันถึงจะรับละกัน..ตอนนี้ฉันขอยันเวลาเดิมก่อน เผื่อเวลาที่เหลือพ่อจะได้เที่ยวบ้าง....รอบนี้พ่องานหนักกว่าทุกทีเพราะมีฉันเป็นตัวถ่วง..พ่วงไปด้วย...ฉันรู้สึกไม่ดีเลย...สงสารพ่อจัง.....
- จริงๆแล้วฉันจะเข้ามาชวนพ่อกินยาพาราก่อนนอนคนละเม็ดนะเนี่ย....ปวดหัว...พ่อชิงเข้านอนก่อนฉันเสี้ยวๆๆๆวินาที(เดียวกัน)...ถ้าคืนนี้พ่อปวดหัว ปวดคอ ปวดหลัง ..... พ่อลุกขึ้นมาทานยานะจ๊ะ ฉันวางไว้ข้างเตียงพร้อมน้ำแก้วนึง.....
- ฟังฉันคุย..เบื่อมั้ย....พักตรงนี่ก่อนนะคะ
พูดถึงพาราแล้ว....คุณเคยได้ยินเรื่อง" ยาพาราเม็ดเดียวคุมกำเนิดได้"ไหม?.....ไม่เชื่อฉันเหรอว่ามันคุมได้จริงๆ....ฉันจะเล่าให้ฟัง...เขาบอกว่าให้เอาพารา1เม็ดให้ฝ่ายหญิงเอาเข่าหนีบไว้ ไม่ให้ตกขณะหลับนอนกับสามี...หากทำได้ก็คุมกำเนิดได้แล้ว...เอาไปบอกต่อก็ได้นะคะ...เป็นวิทยาทาน.....ประหยัดดี
- คุณคงง่วงนอนมากแล้วหละ....ฉันจะอ่านเรื่องClinical Risk ใน Anesthesia อีกสักหน่อยค่ะ
.........ราตรีสวัสดิ์และหลับฝันดีค่ะ เพื่อนรัก.
อรุณสวัสดิ์วันอากาศหนาวเย็นจ้า แม่แมงมุม
- ช่วงนี้ ลมพัดมาไม่ค่อยเย็นสบายแล้วล่ะ....หนาวจับใจซะมากกว่า ขนาดในห้องฉันมีเครื่องทำความร้อนนะ แล้วฉันก็ห่มผ้าห่มอีก 2 ชั้น บางครั้งฉันยังต้องนอนขดตัวเลย
- ฉันว่าไม่ได้ผลหรอก แม่แมงมุม เรื่องการใช้พาราคุมกำเนิดน่ะ ก็ถ้าฝ่ายหญิงยังหนีบเอาไว้ล่ะก็ ฉันว่าสุดท้ายก็ถูกเหน็บติดข้างฝาห้อยต่อยแต่งไปแล้วล่ะ ไม่รู้จักเขาทราย กาแล็คซี่ซะแล้ว....หนอยแหนะ ....หนีบเวลาไหน ไม่หนีบ ดันมาหนีบเวลานี้ นี่ขั้นเบาะๆ ของการไม่รู้เวลาหนีบนะเนี่ย.....
- เพิ่งรู้ว่าแม่แมงมุม ใช้พาราในการคุมกำเนิด แล้วได้ผลดีไหม หรือว่าถูกหนีบติดข้างฝา ส่งเข้าโรงพยาบาลศรีนครินทร์เหมือนเคสข้างบน
- ขอบคุณมากสำหรับยาพารา ฉันดูแล้วว่าของฉันเป็น พาราเซตตามอล แต่ของแม่แมงมุม ดูให้ดีล่ะ ว่าเป็นพาราเซต หรือพาราควอต....ซัดเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้า นอนอึดได้เหมือนกันนะเนี่ย
- ดีจ้า อ่านเยอะๆ หาตัวอย่างมาดูเยอะๆ และพยายามทำความเข้าใจไว้ ว่า อย่างไหน ทำได้ อย่างไหน ทำไม่ได้ เพราะอะไร ติดข้อจำกัดเรื่องไหน อะไรเป็นข้อมูลที่ขาดหายไป ทำไมไอ้อย่างเดียวกันนี้ ถึงต้องทำแบบการเก็บข้อมูลไปข้างหน้า (prospective) แล้วมันจะดีกว่าเก็บข้อมูลย้อนกลับไปข้างหลังอย่างไร (retrospective) ถ้าแม่แมงมุมตอบคำถามพวกนี้ได้ ก็แสดงว่าแม่แมงมุมเริ่มพอจะเข้าใจเรื่องราวที่ต้องทำในแง่ของการออกแบบงานบ้างแล้วล่ะ
- หาอ่านเรื่องพวกนี้เพิ่มเติมได้ในหนังสือเกี่ยวกับระบาดวิทยาจ้า
- แม่แมงมุมช่วยสรุปเรื่องราวเรื่องใหม่ที่จะทำ ให้ฉันฟังทีว่า....
- ชื่อเรื่อง........เอาเรื่องอะไร ระบุลงไปให้ชัดเลย
- วิธีการศึกษา......จะทำแบบไหน จะเก็บข้อมูลอะไรบ้าง นานแค่ไหน เอามาวิเคราะห์ยังไง
- วิธีการนำเสนอ...คิดว่าจะเสนอข้อมูลอะไรบ้าง อย่างไร...
- เอาแค่นี้ก่อน..... 3 เรื่องนี้สามารถใช้ประเมินผลได้ว่า แม่แมงมุมเข้าใจเรื่องราวที่จะทำมากน้อยเพียงใด และแม่แมงมุมสามารถใช้เป็นกรอบ ในการดำเนินการเขียนงาน จากข้อมูลที่มีอยู่จ้า
- จำไว้อีกนิดจ้า.....ว่า.....ข้อมูลที่เรามีอยู่ทั้งหมด ไม่จำเป็นต้องนำเสนอทั้งหมด....มันจะเละ และไม่มีจุดสนใจ เอาเพียงแค่เสนอในบางเรื่อง ที่เกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน และทำให้มองเห็นเรื่องราวที่จะนำเสนอได้ชัดเจน...พอแล้ว.....อะไรที่ไม่เกี่ยวข้อง.....เก็บนอนรอไว้ในแฟ้มจ้า....ไม่ต้องให้โผล่หน้าออกมาดูโลกภายนอก
- เหมือนแม่แมงมุมจะถ่ายรูปต้นไม้ที่มีดอกไม้ แม่แมงมุม ก็เลือกเอาว่าจะนำเสนอ หรือถ่ายรูปแบบไหน.....โดยจุดประสงค์ของแม่แมงมุมอยากได้ดอกล่ะก้อ.....
ถ่ายมุมกว้าง....ให้เห็นต้นไม้ทั้งต้น.....อย่างนี้เหมือนเป็นการพรรณา ให้เห็นภาพรวม....ซึ่งถ้าอยากมองดอกไม้ ก็จะไม่ค่อยเห็นดอก....
ถ่ายใกล้เข้ามาอีกนิด เลือกกิ่งสักกิ่ง ก็จะเห็นดอกได้ชัดเจนขึ้น.....แต่อาจจะยังไม่ใหญ่พอ
ซูมที่ดอกชัดๆ.....โป๊ะเชะ.....เห็นแม้กระทั่งมีแมลงเข้าไปกินน้ำหวาน.....
- ประเด็นที่ต้องการนำเสนอเป็นสิ่งสำคัญ .....ไม่ต้องอ้อมค้อม.....ตีหัว แล้วเข้าบ้านได้เลย.....
- การมีข้อมูลในมือเยอะ เราจะตกหลุมพราง (pitfall) ของข้อมูลได้ง่ายจ้า ....ทั้งนี้เป็นเพราะความเสียดายเป็นหลัก กว่าจะหาข้อมูลนี้มาได้....แทบตาย ขอพูดถึงมันสักหน่อยน่า.....
- ฉันดีใจที่แม่แมงมุม อยู่ใกล้ๆ อาจารย์หมอสมบูรณ์จ้า เพราะท่านอยู่ในฟีลด์ กิน นอน อยุ่กับเรื่องนี้มานาน คงให้คำแนะนำแม่แมงมุมได้อย่างกระจ่างมากกว่าฉันแน่จ้า
- แต่ฉันยังคอยการบ้านอยู่นะ ตกลง งั้นวันนี้ก็เหลืออีก 12 วันแล้วนะ
อรุณสวัสดิ์เช้าวันอากาศเย็นนิดๆจ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- เมื่อคืนนี้ตีสองแน่ะ....ฉันหมายถึงอ่านหนังสือค่ะ ไม่ใช่แกะตัวเองออกจากข้างฝาเพราะพารา...การคุมกำเนิดนั้นหากไม่พอใจพาราก็อาจจะใช้คลอฮีส.ยาแก้หวัดก็ได้นะ.....เม็ดเล็กลงมาหน่อยจ้ะ...แต่อย่าใช้แบบแค็ปซูลนะคะเพราะมันลื่น...ถ้าคนผอม เข่าเป็นกระดูกอย่างฉันคงพอกล้อมแกล่ม....
- น่าสงสารพ่อจัง หนาวๆอย่างนี้ไม่มีคนให้กอด....
- ฉันก็ดีใจที่เวลาที่ผ่านมาทำให้ฉันรักที่จะอยากรู้ทางวิจัยให้มากขึ้น...ที่ทำงานฉันไม่ค่อยมีใครสนใจแล้วหละ เพราะทำ maintain ชำนาญการนั้น..ใช้งานพัฒนาคุณภาพก็พอ ง่ายกว่า...แต่มันท้าทายฉัน(เมื่อมีคุณกระตุ้น)ค่ะ
- ...แล้ววันนี้ฉันจะตอบคำถามที่คุณตั้งไว้จ้ะ....
- ขอให้วันนี้เป็นวันที่สดใสในการทำงานนะคะ..สายหน่อยคุณคงอุ่นมากขึ้น....หากหนาวก็ซ้อมเตะกระสอบไปพลางๆก่อน เผื่อกลับไปเจอคนหนีบพารา.....อิ.......
คร๊อกฟี๊ คร๊อก คร๊อก คร๊อก ฟี๊ ฟี๊ ฟี๊
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันเอาผ้านวมหนาๆมาส่งพ่ออีกสองผืนจ้ะ...เอาถุงมือ ถุงเท้า แล้วก็ไอ้ไม่งด้วยไหม...ฉันติดมาด้วย ถ้าจะเอาก็อยู่ข้างเตียง ฉันวางไว้ให้พ่อแล้ว..ดึกๆจะได้ไม่หนาว....
- .....นอนกลางคืนพ่อปิดหน้าต่างหรือเปล่า พวกผู้ชายชอบนอนเปิดหน้าต่างให้ลมโชย...ฉันว่านั่นน่ะตัวดีเลย....ทำให้เจ็บคอ เป็นหวัดง่าย.....หากพ่อกลัวจะเจ็บคอเป็นหวัด...ฉันมีเทคนิคดีจ้ะ....ไม่ใช่ให้อมพารานา....ตอนเช้ามืดก่อนลุกจากที่นอน พ่อนอนคว่ำสักชั่วโมง...หรือตะแคงกึ่งคว่ำ หายใจให้ได้ไออุ่นๆจากกายเราสักหน่อย จะได้ไม่เจ็บคอ แถมบรรเทาอาการเจ็บคอนิดๆที่ตอนเช้ามักเป็นเวลาโดนอากาศเย็นๆด้วย....เชื่อฉันซี่
- เย็นนี้พ่อทานข้าวหรือยัง ทานเผื่อฉันด้วย...ฉันจะยังทำการบ้านที่พ่อให้ก่อน วันนี้ 5ส.ตู้เอกสาร เพิ่งได้นั่งบ่ายแก่ๆนี่แหละจ้ะ...ปั่นงานอยู่ เดี๋ยวไม่เสร็จ....
- ...วันนี้งานพ่อเป็นไงบ้างจ๊ะ...ถ้าพ่อยังยุ่งกับงานก็ยังไม่ต้องตอบฉันก็ได้ ฉันแวะมาดูหน้าพ่อเฉยๆ....ว่าหมกมุ่นกับงานจนหัวบวมอีกรึเปล่า.....ฉันส่ง sensei ขึ้นเครื่องบินจากขอนแก่นบินกลับญี่ปุ่นแล้วนะคะ พรุ่งนี้คงโผล่ไปที่ทำงานคุณแล้วแหละ งานคุณเสร็จมั้ย
- ......เดี๋ยวเจอกันใหม่จ้ะ.....
น้องอึ่งอ๊อบ...สบายดีแล้วหรือจ๊ะ...แน่ะ มาแอบนอนแถวนี้ด้วย....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ไม่มีปัญหาหรอกจ้า ฉันยังไหวอยู่.....เพียงแต่เห็นหมอแป๊ะกลับบ้านวันนี้.....แล้วรู้สึก....ซึม....อยากกลับบ้านบ้าง....จังเลย
- วันนี้ฉันทุรนทุราย หา paper มานั่งอ่าน จะเอาไว้พูดวันเสาร์นี้ จนถึงตอนนี้ยังหาเรื่องถูกใจไม่ได้เลย.....เบื่อมากเลย เวลาต้องพูด journal นี่ สิ่งที่ใช้เวลามากที่สุด ก็คือ ตอนที่หาเรื่องถูกใจมาพูดนี่แหละ......
- วันนี้ทั้งวันฉันก็เลยยังไม่ได้ต่อลูกปัด เพราะมัวแต่ทุรนทุรายหาเรื่องพูดอยู่จ้า
- ท่าทางคุณอึ่งอ๊อบจะหลับสบายไปแล้วล่ะ.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเองก็กำลังหาวิธีสื่อสารให้คุณเข้าใจอยู่...เพราะฉันเองก็มีปัญหาเวลาจะเล่า..หากเป็นตารางRisk Matrix เพราะสำหรับฉันมันยากอยู่เหมือนกัน แต่คุณ.... พ่อนักสถิติคงง่าย...มันเกี่ยวกับ...Risk Matrix, Probability, Severity ของ Incidents related to anesthesia(อุบัติการณ์Xจ้ะ....จะเอาอุบัติการณ์ที่บันทึกกันไว้ใส่ใน Risk Matrix....ประมาณนี้จ้ะ....อยากเห็นหน้าตาของอุบัติการณ์ว่าพอเอามาใส่ตารางแล้ว เสี่ยงสูงต้องรีบจัดการมากน้อยแคไหนจ้ะ.....
- เดี๋ยวจะพยายามทำจ้ะ....แต่ตอนนี้ฉันหิวข้าวแล้วหละ..เดี๋ยวค่ำๆฉันจะมาต่อจ้ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันขอโทษที่เมื่อเย็นนี้ตาลาย..รีบคุยแล้วกลับ โดยไม่ได้ปลอบใจพ่อสักนิด...นึกได้ตอนนั่งในรถแล้ว.....
- พ่อใจเย็นๆนะ นี่เหลือแค่ไม่กี่วันเอง....ดูซี่ เราคุยกันแป๊บเดียวเองสองเดือนกว่าแล้ว นี่เหลือเพียง 15วันเองใช่ไหม...โน่น..ฉันเห็นหลังคาบ้านพ่อริบๆอยู่โน่นแน่ะ....ไม่นานนี้พ่อก็จะได้กอดคนรักของพ่อแล้ว...พ่อต้องอดทนไว้นะจ๊ะ....ลูกๆจะได้ดูแบบอย่างว่าพ่อเข้มแข็งอดทนแบบนี้ ถึงประสบความสำเร็จไง...เด็กๆต้องทำให้ได้แบบพ่อนา.......พ่อเป็นแบบอย่างของคนขยันที่ลูกเห็น...ฉันภูมิใจแทนเด็กๆค่ะ
- ....มีวันนี้เพื่อจะได้มีพรุ่งนี้ไง......
- .....นี่...ฉันจะบอกอะไรให้...หมอแป๊ะกลับก่อน...ก็ได้ไปออกรบกับเด็กๆก่อนพ่อ...พ่อไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพ่อก็ต้องตามไปออกรบเหมือนกัน....เลิกซึมเศร้านะจ๊ะ.........
- ....มา...เรามาฟังเพลงสุนทราภรณ์ที่พ่อชอบไปเรื่อยๆดีกว่านะ เปิดเป็นเพื่อนขณะเราทำงาน...วันนี้ฉันเองก็เปิดคอมฯฟังเพลงไป ทำงานไป ทั้งวัน มีความสุขมากๆ....พ่อลองดู...ฉันเอามาให้พ่อฟัง แล้วจ้ะ
- ฉันจะ attachment file งานส่งพ่อหลังจากพ่อเข้านอนแล้วดีกว่า...เพราะฉันไม่อยากให้พ่อต้องมาปวดหัวกับงานฉันอีกในวันนี้
- ....งานพ่อถึงไหนแล้ว...ได้หัวข้อถูกใจหรือยังจ๊ะ...
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- แม่แมงมุม อย่าห่วงเลยจ้า ฉันก็แค่บ่นไปอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเองแหละ
- การบ้านแม่แมงมุมน่ะ ไม่น้อยหรอก ดูเหมือนไม่มีอะไรก็เถอะ แต่พอเอาเข้าจริงๆแล้วก็ไม่น้อยเหมือนกันแหละ ยิ่งถ้าแม่แมงมุมใช้โปรแกรมจัดการด้านสถิติไม่เป็นด้วยล่ะก้อ.....การจัดการข้อมูลจะใช้เวลาเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัวจ้า.....
- หากมีโอกาส ก็หาเวลาไปเรียนการใช้โปรแกรมจัดการด้านสถิติสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน จะเป็นโปรแกรมอะไรก็ได้ เช่น SPSS, R, stratra หรือจะ Systat อะไรก็ได้ (ในกลุ่มพวกนี้ SPSS ใช้ง่ายที่สุดจ้า แต่โปรแกรมนี้ถูกออกแบบสำหรับการวิเคราะห์งานสถิติทางสังคมเป็นหลัก แต่ทางสายวิทย์ที่ไม่ใช่งานเฉพาะทาง ก็ใช้งานได้ดีจ้า) จะช่วยให้การจัดการข้อมูลง่ายขึ้น แล้วทำได้อย่างใจที่อยากทำ พึ่งจมูกคนอื่นหายใจนะ ไม่ได้อย่างใจเราที่อยากได้หรอก ถึงแม้อาจจะได้....แต่ก็เสียพลังงานในการบ่นไปเยอะ...สู้ทำเองไม่ได้.......ไม่ต้องเสียน้ำลายบ่นตัวเองด้วย......อิ อิ
- ไม่ต้องรีบร้อนหรอก แม่แมงมุม ไม่ต้องรีบส่งการบ้านก็ได้ ยังเหลือเวลาอีกหลายวัน.....พักผ่อนซะบ้าง หวีผมหวีเผ้า ให้หายกะเซิงก่อนก็ได้.....จะได้ไม่ต้องเหมือนกับนั่งทำงานบนมอเตอร์ไซด์ทั้งวันก็ได้จ้า......
- ราตรีสวัสดิ์จ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันจะส่งคืนนี้จ้ะ...อย่างคร่าวๆก่อน โปรแกรมSPSS ไม่น่ายากสำหรับฉัน....จะลองดูจ้ะ....
- นี่ฉันกำลังทำการบ้านข้อสามอยู่นะจ๊ะเนี่ย...ไม่นานก็น่าจะพอได้เค้าบ้าง....เดี๋ยวพ่อหลับแล้วฉันจะส่งงานให้พ่อก่อนพอเป็นไอเดียร์.....
- ...คืนนี้หลับฝันดีจ้ะ...อย่าลืมใส่เสื้อหลายๆชั้นก่อนนอนล่ะ...ดูแลสุขภาพด้วยพ่อคนขยัน....
- good night ค่ะ
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม คนขยัน
- ฉันนึกไม่ถึงว่า เช้านี้ฉันจะได้อ่านโครงร่างงานของแม่แมงมุม เพราะการสรุปเรื่องราวอย่างนี้ ถ้าไม่เข้าใจงานที่จะทำก็ไม่ง่ายนักในการสรุปจ้า นี่แสดงให้เห็นว่าแม่แมงมุม เข้าใจในงานเป็นอย่างดี ว่าจะทำอะไรบ้าง ประเด็นต่อไปคือจะอะไรต่อไป จะปัดฝุ่นข้อมูลออกมาจัดการอย่างไร ต้องกรอกข้อมูลใหม่มั้ย
- ถ้าแม่แมงมุมจะทำให้เสร็จใน 11 วันนี้ ก็คงเอาข้อมูลเฉพาะปี 2004-2006 ทำใจให้หนักแน่นไว้ เพราะรออีกนิดนึงก็จะได้ข้อมูลปี 2007 เข้ามาเพิ่ม หรือจะรออีก ปีกว่าๆ ก็จะได้ข้อมูล ปี 2008 หรือจะรออีก 2 ปีกว่าๆ ก็จะได้ของปี 2009 ด้วย.....แต่เชื่อเถอะว่า ถ้าจะรอ ....ก็ได้แต่รอ กว่าจะได้เริ่มโน่น คงเป็นข้อมูลย้อนหลัง 10 ปีเปรียบเทียบกัน......อิ อิ
- ถูกวิเคราะห์ความรุนแรงโดยผู้ทรงคุณวุฒิ อย่างน้อย 3 ท่าน ร่วมกันพิจารณาว่าจะจัดให้อยู่ใน ระดับความเสี่ยงว่ารุนแรงระดับไหน?......ในกรณีที่ความเห็นเบื้องต้นของผู้ทรงคุณวุฒิแตกต่างกัน จะมีวิธีการอย่างไรให้ได้ข้อสรุปร่วมกัน
- ส่วนประเด็นอื่นๆนั้น ฉันอ่านแล้วเข้าใจดีจ้า....แม่แมงมุม สรุปได้ดีมาก เข้าใจง่ายจ้า
- การใช้ตารางนำเสนอการเปรียบเทียบรายปีนั้น อาจทำให้มองเห็นภาพไม่ชัดเจน แม่แมงมุม ลองดึงอุบัติการที่น่าสนใจอย่างเจ้าพวก high severity ทั้งหลาย มาเทียบกัน โดยใช้กราฟจะดีกว่ามั้ย เพราะจะเห็นการเคลื่อนไหวได้ดีกว่า อย่าลืมว่าแม่แมงมุม ต้องมีตารางนี้ 3 ตารางในการเปรียบเทียบกันนะ
- สถิติ ในเรื่องนี้ ไม่มีอะไรซีเรียสจ้า....เพราะเป็นการพรรณนา ข้อมูลเปรียบเทียบกันเท่านั้นเอง ส่วนใหญ่ข้อมูลเป็นตัวอักษร ซึ่งสรุปออกมาเป็นจำนวนนับ เอามาเปรียบเทียบกัน หากเมื่อไหร่ที่อยากจะบอกว่าข้อมูลอะไร แตกต่างกันหรือไม่ ก็ใช้ไคว์สแคว์จ้า หรือในงานพวกนี้ของแม่แมงมุม มีสถิติเฉพาะทางในการใช้ ก็ใช้สถิติเฉพาะทางได้เลยจ้า....แต่ฉันไม่รู้หรอก
อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันขอบคุณพ่อมากที่ตรวจการบ้านให้ฉันแต่เช้าเลย....ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่พ่อมีให้ฉันอยู่เสมอๆค่ะ......
- เรื่องของผู้ทรงคุณวุฒิ....เดี๋ยวฉันจะเรียนปรึกษา อ.หมอสมบูรณ์ดูค่ะ
- ฉันข้องใจอีกนิดนึง.....ตรงข้อมูลต่อหมื่นที่มีอยู่ในปี 2004-2006 เนี่ย ฉันเอามาบวกกันแล้วหารสามเลยได้ไหมจ๊ะ...ง่ายดี(คิดง่ายไปไหมฮึ).....หรือต้องทำRisk Matrixเป็นรายปีแล้วเอามาดูแนวโน้มอย่างที่พ่อว่าไว้.....
- ...เออ...ดีจริงๆเลย....ยิ่งทำยิ่งแตกยอด(รอยหยักสมองดีจัง)
- อากาศทางนี้ยังลมแรงและหนาวเย็นอยู่ไหมคะ...พ่อซื้อไดร์เป่าผมซิ...เอาไว้เป่าตอนหนาวๆ....พอกลับบ้านก็บอกแม่หวานใจว่าซื้อของมาฝาก...เธอคงดีใจมากๆ....(แต่เราขอยืมใช้ก่อน...อิ...อิ...) ทางนี้อากาศกำลังสบายจ้ะ
- ...แล้วพบกันใหม่จ้ะ....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- .....ตรงข้อมูลต่อหมื่นที่มีอยู่ในปี 2004-2006 เนี่ย ฉันเอามาบวกกันแล้วหารสามเลยได้ไหมจ๊ะ...ง่ายดี(คิดง่ายไปไหมฮึ).....หรือต้องทำRisk Matrixเป็นรายปีแล้วเอามาดูแนวโน้มอย่างที่พ่อว่าไว้.....ฉันไม่คิดว่าข้อมูลเหล่านี้จะบวกกันแล้วหาร 3 ได้เลย เพราะในแต่ละปีมีจำนวน n ไม่เท่ากัน หากแม่แมงมุมเปรียบเทียบเป็นรายปี แล้วไม่เห็นความแตกต่างชัดเจน จะนำเสนอ ในภาพรวมทั้งหมด ก็น่าจะใช้วิธีการรวมตัวอย่างทั้งหมดก่อน แล้วค่อยคำนวณต่อหมื่นใหม่ น่าจะได้ข้อมูลที่ถูกต้องมากกว่าการเอามาบวกกันแล้วหาร 3 จ้า
- ฉันยังไม่ได้ไปห้องแล็บเลยนะ นั่งทำงานอยู่ที่บ้าน แต่พอตอบแม่แมงมุมเสร็จแล้วฉันก็จะไปห้องแล็บแล้วล่ะ
- บ๋าย บาย
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- วันนี้ฉันดมยาสลบเด็ก 8 ขวบ มาทำ Full Mouth Rehabilitation....คุณเคยได้ยินมั้ย....เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ มีปัญหาเรื่องฟันทั้งปาก....ผ่าตัดแต่เช้ายันบ่ายสองครึ่ง...
- ......พอบ่ายสาม อ.หมอสมบูรณ์ก็ลากฉันถูลู่ถูกังไปภาคฯ ENT...ประมาณว่าร่วมมือกันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นบริหารงานภาคฯแบบเพื่อนช่วยเพื่อน....ก็ได้งานมากันอีก....จะเอา OPของ PMQA มาให้ฉันอ่าน ฉันบอกว่าวันนี้ไม่เอาแล้วนะ....เหนื่อยแล้ว...เธอก็หัวเราะ ดีนิ....หัวหน้าภาคฯของฉัน สั่งได้....น่ารักซะไม่มี
- ..เดี๋ยวนะคะ....ขอฉันพักหายใจสักครู่...
พ่อหมู
- ที่พ่อว่า ".....ก็น่าจะใช้วิธีการรวมตัวอย่างทั้งหมดก่อน แล้วค่อยคำนวณต่อหมื่นใหม่ น่าจะได้ข้อมูลที่ถูกต้องมากกว่าการเอามาบวกกันแล้วหาร 3 จ้า....." พ่อหมายถึงอย่างนี้ใช่ไหมจ๊ะ.....
- สมมุติว่า incident a. ....
- ปี 2004, 2005 และ 2006
- มีจำนวน x, y และ z
- จากจำนวนคนไข้ทั้งหมดรายปี 11000, 12000 และ 13000 คน ตามลำดับ
พ่อจะให้ฉันเอา (x+y+z) หารด้วย (11000+12000+13000).....แล้วจึงเทียบเป็น 10000 ....แล้วเป็นผลของ incident a ....ถูกไหมจ๊ะ...
ฉันตอบกรณี....... ถูกวิเคราะห์ความรุนแรงโดยผู้ทรงคุณวุฒิ อย่างน้อย 3 ท่าน.......จ้ะ
- ฉันจะตรวจสอบความเที่ยงของผู้ทรงคุณวุฒิโดยเอา รายการ incident ให้อาจารย์แต่ละท่านลองทดสอบทำก่อน เพื่อดูความเที่ยงของผู้ทรงคุณวุฒิ...
- อาจารย์ภาคฯฉัน 15 ท่าน ฉันจะเลือกสุ่ม 10 ท่าน(หรือเอาประสบการณ์มากกว่า5 ปีดีน้า..กำลังหาข้อมูลอยู่) ลองทำดูความเที่ยงก่อน...แล้วเลือกเอาท่านที่มีความเที่ยงมากที่สุด 3 ท่านเป็นผู้วิเคราะห์....
- แบบนี้พอได้มั้ยคะ....ฉันทำคุณงงมั้ยคะ...ฉันให้คุณพักตรงนี่ก่อนมั้ยคะ
ฉันสรุปตรงนี้นิดนึงนะคะ
- สุดท้ายฉันจะได้ผลว่า ....incident แต่ละรายการมีระดับความรุนแรงอยู่ในระดับไหน.....
- การเปรียบเทียบจะอยู่ในวิเคราะห์ วิจารณ์ ... ใช่ไหมจ๊ะ....
- แล้วจะวิเคราะห์ วิจารณ์แบบไหนจึงเห็นชัดเจน....อันนั้นอยู่ที่ ข้อมูลที่ได้ผลลัพธ์มาใช่ไหมคะ........
เดี๋ยวนะจ๊ะเพื่อน....ฉันหิวข้าวจังเลย....ขอหาอะไรใส่ท้องก่อนนะคะ สมองขาดน้ำตาลแล้ว..เดี๋ยวฉันจะกลับมาว่าใหม่....พ่อทานข้าวเย็นอิ่มแล้วใช่มั้ย....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ฉันตอบแม่แมงมุมก่อนล่ะ ว่าถ้าแม่แมงมุม จะรวม case ใหม่ ตามความเข้าใจของแม่แมงมุมถูกแล้วจ้า เอา x+y+z แล้วไปหารด้วย จำนวนคนไข้ทั้งหมด แล้วเทียบเป็น 10000 คน
- ส่วนการวิเคราะห์โดยผุ้ทรงคุณวุฒิ อย่างน้อย 3คนนั้น ประเด็นของฉันไม่ได้อยู่ที่ ความเที่ยงจ้า ประเด็นของฉันอยู่ที่ว่า หาก ทั้ง 3 คนให้คะแนนข้อนั้นแตกต่างกัน เช่น คนที่ 1 ให้ 5 คนที่ 2 ให้6 คนที่ 3 ให้ 7 คะแนนในข้อนั้น ควรเป็นเท่าไร
- หรือแม่แมงมุม จะให้ทำมา 5-10 คน แล้วเลือกจากค่า mode (คะแนนที่คนเลือกมากที่สุด)
- สำหรับความเที่ยง...เป็นเรื่องที่ฉันเฉยๆจ้า .....แม่แมงมุมจะรู้ได้อย่างไรว่า คนไหนมีความเที่ยงมากที่สุด หรือแม่แมงมุมจะรู้ได้อย่างไรว่า คำตอบข้อไหน คือข้อที่ถูกต้อง เลยดูเหมือนจะประเมินจากเสียงส่วนใหญ่น่าจะดีกว่ามั้ง
- ใช่จ้า การเปรียบเทียบ จะอยู่ในบทวิจารณ์....ถูกต้องนะ...คร้าบบบบบ
- จะวิเคราะห์วิจารณ์ แบบไหน.....เอาเป็นว่าแม่แมงมุม ทำในส่วนที่เป็น result ออกมาก่อน แล้วมาสรุปว่ามีกี่ประเด็น หลังจากนั้นค่อยเก็บประเด็นต่างๆ ไปวิพากษ์กันอีกทีในบทวิจารณ์จ้า....
- ฉันกลับไปผัดมาม่ากินเรียบร้อยแล้วจ้า
- วันนี้ sensei เจอหน้าฉันก็รีบบอกเลยว่า มีการบ้านให้ฉันทำ .....ว่าแล้ว แกก็ให้ paper ฉันมาอ่านเรื่องหนึ่ง อ่านยากชะมัดเลย แล้วก็บอกให้ฉันช่วยวิพากษ์ paper นั้นหน่อยว่า จะปรับปรุง อะไร ตรงไหนบ้าง .....ให้เวลา ฉัน 2 วัน
- ฉัน....ไม่อยากจะบอกว่า......sensei ฉันยังเลือกเรื่องที่จะต้องพูดวันเสาร์นี้ไม่ได้เลย พรุ่งนี้ก็จะมีแขกมาอีกคน จะต้องไปกิน party อีก แล้วฉันจะเอาเวลาไหนหว่า.....ได้แต่คิด แต่ก็ไม่ได้บอก sensei แต่ฉันคิดดังไปหน่อย แม่แมงมุมเลยได้ยินเลย
- ท่าจะให้ฉันวิพากษ์ เจ้า paper นั้น ฉันว่า อันดับแรกเลย ภาษาอังกฤษ คนเขียน ใช้ไม่ได้อย่างยิ่ง .....เพราะฉันอ่านแล้ว....ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง....ถ้าภาษาอังกฤษดี มีหรือฉันจะไม่รู้เรื่อง.....อิ อิ แต่ฉันกลัวว่า คำพูดนี้จะย้อนกลับมาหาฉันตอนวันเสาร์นี้ ว่า ภาษาอังกฤษฉันเป็นสิ่งแรกที่ต้องปรับปรุงเช่นเดียวกัน.....sensei ฉันเก่งอยู่แล้ว เรื่องย้อนคนนี่......
- แต่ในที่สุดฉันก็สรุปเรื่องราวของ paper นั้นเรียบร้อยไปแล้ว เพิ่งส่งไปให้ sensei เมื่อกี้นี้เอง ฉันไม่อยากรอให้ครบ 2 วัน เพราะถ้าไม่รีบส่งออกไป จะกลายเป็นดินพอกหางหมูอ้วนๆอย่างฉันให้ดิ้นไม่หลุด ใน 2 วันนี้ฉันต้องหาเรื่องพูด พร้อมทำสไลด์ให้เรียบร้อย ก่อนวันเสาร์นี้จ้า.....
สวัสดีจ้ะ พ่อหมูอ้วน
- ฉันนั่งอยู่หน้าคอมฯพอดี...เลยแวะมาทักทายพ่อก่อน เดี๋ยวจะไปอ่านข้อความพ่อจ้ะ.....
- วันนี้เหนื่อยมั้ย....
ฉันตอบประเด็นที่พ่อถาม ก่อนพูดคุยเรื่องของพ่อดีกว่า....(เป็นไง.... เพื่อนคุณเห็นแก่ตัวไหม ไม่ใช่อะไรหรอกจ้ะ ฉันกลัวลืมคำตอบ)
....."การวิเคราะห์โดยผุ้ทรงคุณวุฒิ อย่างน้อย 3คนนั้น ประเด็นของฉันไม่ได้อยู่ที่ ความเที่ยงจ้า ประเด็นของฉันอยู่ที่ว่า หาก ทั้ง 3 คนให้คะแนนข้อนั้นแตกต่างกัน เช่น คนที่ 1 ให้ 5 คนที่ 2 ให้6 คนที่ 3 ให้ 7 คะแนนในข้อนั้น ควรเป็นเท่าไร"......
- มันมีโอกาสเกิดก็จริง แต่ถ้าให้ฉันวิเคราะห์ ฉันว่ามันไม่น่าจะต่างกันสุดโต่ง เพราะ 9 ระดับนั้นค่อนข้างละเอียด หากต่างก็น่าจะนิดหน่อย(มั้ง)และ คนที่ได้มานั้น...ได้จากการคัดมาจากการนำแบบทดสอบมาวิเคราะห์ว่าคนไม่แกว่งมากในมาตรฐานของตน....แล้วเอาให้ทำจริงจ้า....
- ....และมันคงไม่เกิดหลายข้อมั้ง....มั้ยฮึ....ถ้าเกิดข้อไหน เราก็เอาเขามาคุยกันไหม....แต่จะยืดเยื้อมากไปนิ.....
- ....ถ้าฉันจะทำแบบพ่อว่าไว้ก็น่าจะดีนะคะ...ง่ายด้วย....ที่ห่วงคือบางอาจารย์ไม่อยู่ หรือมากคนแล้วรวบรวมยาก อาจารย์ก็อยู่ไม่ค่อยจะตรงกัน งานฉันมันจะติด...หรือเราเอาจำนวนที่เราคิดว่าเราพอใจ (สัก 5 คน? 7 คน?....กะเองได้มั้ยน้อ....วิจัยเนี่ย อ้างว่าพิจารณาตามความเหมาะสมค่ะ...อิ...อิ...)
- Senseiของคุณนี่ขยันจริงๆนะคะ ฉันว่าท่านประเมินคนถูกว่าใครขยันอ่านและมีความสามารถทำได้โดยไว...ท่านจึงมอบหมายผู้มีฝีมือเยี่ยมยุทธิ์.....คือเพื่อนหมูของฉัน....ก็เพื่อนของฉันเก่งนี่นา.....
- คุณจะต้องมีงานทำในสองวันนี้...ดังนั้น สองวันนี้ฉันจะสบายๆกับคุณดีกว่า...สมองคุณจะได้โล่ง.......เตรียมงานพูด ทำสไลด์ได้อารมณ์หน่อย......
- .....ส่วนฉันจะเตรียมเพิ่มเติมในส่วนที่ขาดไป
- 1. หาข้อสรุปของ "ผู้ทรงคุณวุฒิ" ให้ได้โดยไว.... แล้วให้ท่านช่วยกันจัดระดับ severity ของ incident
- 2. เอา x+y+z แล้วไปหารด้วย จำนวนคนไข้ทั้งหมด แล้วเทียบเป็น 10000 คน....ทุกๆ incident ......แล้วจัดระดับของ probability......
- 3. หาในรายละเอียดของความสัมพันธ์ของ severity และ probability ในประเด็น Low, Moderate, High เพื่อเอาไว้ประเมินผลการศึกษา(ใส่สี)ใน Risk Matrix
- 4. ถ้าทำต่อได้ก็จะเอาข้อมูลลงใน Risk Matrix เลย
- 5. อ่านหนังสือเรื่อง Risk, Incident, Anesthesia, Quality , Standard เป็นต้น...ถ้าทำได้...พ่อจะได้ไม่ห่วงฉัน....
โอย....ชักจะเมามึนในตัวเองค่ะ....มีพาราสักเม็ดไหมคะพ่อ ขอหน่อยเถอะ.....
- ว่าแต่งานพ่อเป็นไงแล้วคะ สไลด์เสร็จหรือยัง...ยากมากมั้ย
- วันนี้ตอนค่ำๆฉันแหงนดูท้องฟ้ายามค่ำคืน ไม่มืดมากนักค่ะ เห็นดวงดาวแจ่มๆหลายดวง แต่ไม่เห็นดวงจันทร์ มีเมฆเป็นฝอยเล็กๆ....คล้ายขนนก ดูสวยดีจัง...
- วันนี้บ้านพ่อหนาวมากไหมคะ คงไม่มีฝนนะคะ
คร๊อกฟี๊ คร๊อกฟี๊ คร๊อกฟี้
กลับบ้านก่อนดีกว่า ไม่อยากนอนคาหน้าคอมฯ คณะ
วันนี้ไม่ได้ไปหาหมออีกแล้ว.....ฮือ ๆ ๆ ...คืนนี้ค่อยประคบด้วยผ้าห่มร้อน ๆ แทน
ประกาศ ๆ ๆ หาคนนวดให้ด้วย ด่วน ๆ ๆ ๆ
น้องอึ่งอ๊อบจ๋า
- ไหนว่าคอเดี้ยง...ทำไมยังอยู่หน้าคอมจ๊ะตัวเอง...
- หายเร็วๆนะคะ
พ่อเพื่อนหมูอ้วนคะ
- ฉันลืมไป มีอีกที่ต้องทำค่ะ
- 6. พรุ่งนี้ต้องทำเรื่องไปฝ่ายวิจัยเพื่อขอยกเว้น "การขอจริยธรรมในมนุษย์"ค่ะ
- 7. ศึกษาโปรแกรมสถิติเพิ่มเติม...แต่ถ้ามันยากมากไป ....ฉันอาจจะต้องใช้ตัวช่วยก่อน....
ที่ว่ามานั้นสามวันนี้น่าจะพอได้นะคะ....คุณจะได้หลวมๆสักหน่อย....แต่ฉันเองจะเข้ามาเล่าความคืบหน้าบ่อยๆค่ะ เพื่อให้คุณได้ตบแต่งตลอดเส้นทาง(เท่าที่คุณจะว่าง....)
.......เดี๋ยวไปโหลดแบบฟอร์ม"ขอยกเว้นจริยธรรม"ก่อนค่ะ
- ฉันแวะไปดูมาแล้วจ้ะ....ต้องมี.... โครงการวิจัย/กิจกรรมฉบับสมบรูณ์ จำนวน 1 ชุด ด้วย....ฉันคงต้องไปศึกษาเพิ่มเติมว่าจะให้สมบูรณ์ขนาดไหนกันน้อ.....
- ...ตอนนี้ดึกแล้ว ....และคงดึกมากแล้วสำหรับพ่อ ฉันคงต้องไปเอาหัวทิ่มหมอนก่อนดีกว่า มิใช่ฉันจะได้นอนก่อนพ่อรื้อ...คืนนี้น่ะ ....หากเป็นเช่นนั้นฉันจะนอนเผื่อจ้ะ
- ....ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
อรุณสวัสดิ์จ้า แม่แมงมุม
- นี่แสดงว่าแม่แมงมุมสนใจนำเสนอข้อมูล แบบยำใหญ่ คือรวบข้อมูลหลายๆปี เป็นก้อนเดียว ใช่ไหม ไม่ใช่นำเสนอข้อมูลเป็นรายปี เปรียบเทียบกัน.....ทั้งสองวิธีนี้ มีข้อดี ข้อเสียแตกต่างกัน
- การยำใหญ่ จะได้ข้อมูลที่มีจำนวนตัวอย่างมากขึ้น ดังนั้นอุบัติการณ์ที่เกิดขึ้นไม่มากนัก ด็จะได้ข้อมูลที่ถูกต้องมากขึ้น สิ่งที่ยำใหญ่ทำได้ดีคือ การบอกสถานะของปัญหา ณ เวลาใด เวลาหนึ่ง ว่ามีสถานะอย่างไรบ้าง แต่เมื่อยำใหญ่แล้ว สิ่งที่สูญเสียไป คือการบอกแนวโน้ม หรือทิศทางการเปลี่ยนแปลงของข้อมูลจ้า
- โครงการวิจัยฉบับสมบูรณ์ ปกติจะมีแบบฟอร์มให้กรอกจ้า แต่ละที่อาจแตกต่างกันไป แต่ถ้าแม่แมงมุม เข้าใจในเนื้อหาที่จะทำ ก็ไม่น่ามีปัญหาในการกรอกข้อมูล
- จำนวนกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิ แม่แมงมุมกำหนดได้เองเลยจ้า 1, 2, 3.......ไล่ไปถึงทั้งมหาวิทยาลัยขอนแก่นก็ยังได้จ้า หาวิธีการที่แม่แมงมุมสะดวกก็แล้วกัน กำหนดคุณสมบัติไว้ให้เรียบร้อย อย่าเอามากนัก ยิ่งมากยิ่งปวดหัว
คุณอึ่งอ๊อบ ขยันจริง ปาเข้าไป สี่ทุ่มครึ่งแล้วยังไม่ถึงบ้านเลย ....ออกจากคณะแล้วตรงกลับบ้านเลย หรือแวะสปาข้างทางให้หายปวดเมื่อยก่อนดีนะ.....พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาจะได้สบายตัว......
ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก......
- ฉันลืมบอกไปว่า เหลือเวลาอีก 10 วันนะ.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ตอนนี้ฉันคิดกำลังตัดสินใจว่าทำแบบไหนดีกว่ากัน หรือทำยำใหญ่แล้วตามด้วยการวิเคราะห์รายปีดูแนวโน้มเฉพาะ High Risk...
- .....เอ หรือทำRisk Matrix รายปีแล้วดูแนวโน้ม....แบบไหน 11 วันเสร็จจ๊ะพ่อ....ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก......
- โอย....ไฟจี้ก้น....ร้อนแต่เช้าจ้า....ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก.......
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ถ้าจะให้ง่ายต่อการตัดสินใจนะ....ฉันแนะนำว่า ทำออกมาทั้งสองแบบแหละจ้า ดูลักษณะข้อมูลที่ปรากฎก่อน แล้วค่อยเลือกว่าจะนำเสนอแบบไหน....ไม่เสียเวลาต่างกันมากเท่าไหร่หรอกจ้า.....เพราะใช้ข้อมูลชุดเดียวกัน ต่างกันที่การใช้คำสั่งโปรแกรมวิเคราะห์เท่านั้นเอง แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว ยังเหลือเวลาให้เขียนอีกตั้งเยอะ ค่อยๆทำไปจ้า
- ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก ติ๊กต่อกๆๆๆๆๆๆๆๆ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันแอบมาถามคำถามสั้นๆว่าถ้าฉันใช้ Excel พอเป็นแล้วฉันสามารถเรียน SPSSได้ง่ายไหมจ๊ะ...ติ๊ก...ต่อก...ๆๆๆๆๆๆๆๆ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- วันนี้ฉันคุยกับ อ.หมอสมบูรณ์เพิ่มเติม...ได้ความอย่างที่คุณว่าค่ะ คือทำภาพใหญ่ก่อนเพื่อดูว่าincidentมากพอที่จะเอามาดูแนวโน้มของ3ปีไหม....ถ้ามากพอก็สามารถทำได้...ฉันดีใจค่ะที่วิจัยนี้มันเป็นรูปเป็นร่างขึ้น......แต่......
- การขอยกเว้นจริยธรรมในคณะแพทย์มข.ไม่ง่ายอย่างที่คิด...ฉันต้องแนบ Proposal คู่กันไปกับแบบขอยกเว้นจริยธรรม....ถ้าจะทำให้งานของเราช้าคือ การอนุมัติซึ่งฉันคิดว่าคุณคงเข้าใจฉันดีว่ามันอึดอัดแค่ไหนกับการติดขัดแบบนี้...
- ...มันเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องทำ...ตามกติกา.....
- สรุปว่า....ฉันต้องรีบเขียน proposal ก่อน แล้วรีบส่ง....
- .....แล้ว10 วันที่เหลือนั้นเราคงไม่สามารถเร่งปัจจัยภายนอกได้....ฉันคงสามารถทำได้เพียงเตรียมทำทุกอย่างให้พร้อม..
- ...พ่อว่าไง...ฉันเซ็งจัง
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- เมื่อค่ำนี้.....ตอนที่ออกไปให้อาหารลูกสมุนนอกบ้าน....ฉันนั่งหายใจเข้าออก ลึกๆ....ยาวๆ....ฉันแหงนหน้าดูดาวบนท้องฟ้า....(วันนี้เห็นดาวเยอะมากๆ ไม่มีเมฆบังค่ะ).... แล้วฉันก็กลับมาคิดทบทวนไปมา....ฉันเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า....สิ่งที่ฉันตั้งใจ....ฉันฝันไปไกลจนเป็นไปไม่ได้รึ......ที่ฉันตั้งใจทำให้ได้ใน 22 วัน(โดยมีพ่อช่วยนั้น....ฉันจะทำแค่ไหนน้า....ไม่ลืมวันแต่ดันลืมขอบเขตงานที่สัญญาไว้ซะแล้ว)
- .....นึกได้ว่าเราคงพลาดอะไรไป.....ต้องกลับไปดู...ว่าฉันคุยอะไรกับคุณไว้....ลืมซะแล้ว....จริงๆ.....
- วันที่ 7 พ.ย.นี้ "......นี่กะจะเขียนโครงร่างวิจัยให้เสร็จใน 22 วันเรอะ โอ้โห้.....สุดยอดเลยแม่แมงมุม แสดงว่าไฟวิจัยกำลังลุกติดดังพรึบ งั้นรีบทำเลยจ้า ตีเหล็กเขาให้ตีตอนร้อนจ้า รีบทำเวลาที่เราอยากจะทำ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวไฟจะมอดเสียก่อน......"
- ดู๊....ดู.....แค่นี้ฉันก็ลืม.....นี่ฉันตั้งใจจะเขียนเพียง "โครงร่างวิจัย"....ซึ่งแค่นี้พ่อก็...โอ้โห้....แล้วนี่ ไม่ใช่ทำจนเสร็จสมบูรณ์อย่างที่ฉันเผลอคิดไปเองสักหน่อย......
- งั้นไอ้ที่ฉันคิดว่า.....ให้เขียนโครงร่างวิจัยพร้อมส่งขอยกเว้นจริยธรรม....จะทำให้งานฉันช้าลง....ไม่ใช่ซะแล้ว.....กลับกลายเป็นสิ่งที่ดี ที่มีกติกานี้มากำกับอีก.....ทำให้การเขียนของฉัน proposal ยิ่งได้สมบูรณ์ขึ้น...
- ......ดีใจจังเลยจ้า.....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันไม่ยอมให้แม่เลิกความตั้งใจได้ง่ายๆหรอกจ้า
- แม่แมงมุมก็เขียน proposal ส่งไปสำหรับกระบวนการปกติ ในขณะเดียวกัน แม่แมงมุม ก็ทำงานนี้ไปด้วยกัน เนื่องจากแม่แมงมุมมีข้อมูลอยู่ในมืออยู่แล้ว ไม่ได้เก็บข้อมูลใหม่ ดังนั้น ก็สามารถทำงานควบคู่กันไปได้เลยจ้า ทำซะให้เสร็จ แล้วค่อยรอเรื่องให้ผ่านคณะกรรมการฯ จากนั้นค่อยส่งตีพิมพ์ ทุกอย่างก็จะเร็วขึ้นกว่าการรอ.....จนผ่านกรรมการแล้วค่อยมาลงมือทำจ้า (เพราะถึงอย่างไร หากแม่แมงมุมไม่เลือกทำเรื่องนี้เป็นงานวิจัย....ก็เป็นงานที่แม่แมงมุมต้องทำอยู่แล้วโดยไม่ต้องขอยกเว้นจริยธรรมจ้า)
- ฉันเข้าใจถูกไหมว่า แม่แมงมุมมีข้อมูลอยู่แล้ว เพียงแต่รอให้ผู้ทรงคุณวุฒิ ให้คะแนนระดับความรุนแรง กับจัดอันดับความถี่ของการเกิดอุบัติการณ์ ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามารถจัดการได้ภายในภาควิชาฯ อยู่แล้วโดยไม่ต้องผ่านกรรมการฯจ้า ไม่ใช่การเริ่มเก็บข้อมูลวิจัยใหม่ หรือเก็บตัวอย่างตรวจใหม่ ซึ่งจำเป็นต้องผ่านกรรมการเห็นชอบก่อน
- หากแม่แมงมุมใช้ Excel เป็นแล้วแม่แมงมุมจะใช้ photoshop เป็นมั้ย....คำตอบเดียวกันจ้า.....ไม่เกี่ยวกัน....แต่หากสนใจ...ของพวกนี้เรียนกันได้จ้า SPSS ถ้าเรียนการใช้โปรแกรมทั่วไป ให้พอใช้งานได้....ง่ายจะตายชัก....เพียงแต่อย่าลงไปชักดิ้นชักงอก่อนเรียนจบเท่านั้นเอง
- ฉันเห็นด้วยกับอาจารย์สมบูรณ์จ้า คือทำออกมาทั้งสองแบบ แล้วค่อยเลือกดูว่าข้อมูลที่มีอยู่ควรจะนำเสนอแบบไหนดี
- อย่าเพิ่งเซ็ง.....ฉันยังไม่คิดว่าเจอปัญหาอะไรเลยจ้า....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- จริงอย่างที่พ่อว่าไว้จ้ะ.....
- "......แม่แมงมุมก็เขียน proposal ส่งไปสำหรับกระบวนการปกติ ในขณะเดียวกัน แม่แมงมุม ก็ทำงานนี้ไปด้วยกัน เนื่องจากแม่แมงมุมมีข้อมูลอยู่ในมืออยู่แล้ว ไม่ได้เก็บข้อมูลใหม่ ดังนั้น ก็สามารถทำงานควบคู่กันไปได้เลยจ้า ทำซะให้เสร็จ แล้วค่อยรอเรื่องให้ผ่านคณะกรรมการฯ จากนั้นค่อยส่งตีพิมพ์ ทุกอย่างก็จะเร็วขึ้นกว่าการรอ.....จนผ่านกรรมการแล้วค่อยมาลงมือทำจ้า (เพราะถึงอย่างไร หากแม่แมงมุมไม่เลือกทำเรื่องนี้เป็นงานวิจัย....ก็เป็นงานที่แม่แมงมุมต้องทำอยู่แล้วโดยไม่ต้องขอยกเว้นจริยธรรมจ้า)......"
- ที่พ่อพูดนั้น....ยืนยันความคิดของฉันค่ะ...ฉันคิดเหมือนพ่อ....ทำไมฉันต้องรอให้กรรมการจริยธรรมบอก OK ก่อน....ฉันถึงทำ...ก็ฉันทำงานของฉันนี่นา...
- นี่แหละจ้ะ...ที่ทำให้ฉันไม่ค่อยอยากปรึกษาผู้ชำนาญมากเกินไปนัก เพราะพวกเขาติดอยู่กับระบบ ระเบียบ แบบแผน....คิดไม่เหมือนผู้ปฏิบัติอย่างเรา...เขาสมบูรณ์เกินไป...
- ......ทำไมต้องให้ฉันรอผ่านกรรมการจริยธรรมก่อนถึงทำต่อ.....ฉันคิดเหมือนพ่อ...ก็ข้อมูลฉันก็มี ทุกอย่างพร้อม...ไม่ได้ทดลองกับตัวคนไข้ซะหน่อย ไม่ผ่านฉันไม่ง้อก็ได้เน๊อะ...ฉันทำเป็นคุณภาพงานฉันก็ได้นิ...พ่อนิ....
- .....ที่ผ่านมาคือประสบการณ์ยิ่งใหญ่ของชีวิตฉัน ที่ได้ทำงานวิจัยคู่กับเพื่อนที่อยู่แดนไกล...จับมือฉันทำ...คนที่อดทนกับฉันตั้งแต่ฉันตั้งไข่งานวิจัย....จนพยายามค่อยๆยืนให้ได้ ....(ให้ฉันเสร็จงานนี้ ฉันคงหัดเดิน).....งานชิ้นนี้คนใกล้ตัวยังทำให้ฉันไม่ได้เลย....
- ".....ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามารถจัดการได้ภายในภาควิชาฯ อยู่แล้วโดยไม่ต้องผ่านกรรมการฯจ้า ไม่ใช่การเริ่มเก็บข้อมูลวิจัยใหม่ หรือเก็บตัวอย่างตรวจใหม่ ซึ่งจำเป็นต้องผ่านกรรมการเห็นชอบก่อน...."
- ......นี่เป็นอีกเรื่องนึงที่ มข.ไม่ทำอย่างที่คุณคิด...มันจึงทำให้งานวิจัยโดยผู้ปฏิบัติงานไม่ค่อยจะเกิดสักเท่าไหร่ค่ะ.....เอะอะอะไรก็ต้องส่งกรรมการจริยธรรม.....แล้วก็ไปกองกันเป็นคอขวด....ให้ทำอะไรที่ยากเกินจำเป็น..ไม่อยากวิจารณ์มากค่ะ.... เพราะเหตุผลนี้ที่ทำให้ฉันไม่ได้ทำวิจัยเต็มที่อย่างที่เคยพูดไว้กับพ่อเมื่อปีที่แล้วสักที....แต่คราวนี้...ไม่มีทาง...
- ....ฉันมีคุณเคียงข้าง....จ้างให้ฉันก็ไม่ยอมแพ้......งานวิจัย....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- พ่ออ่านmentที่ 401หรือเปล่าจ๊ะ....ฉันเขียนก่อนพ่อ 1 วินาที...พ่ออาจจะไม่ทันได้อ่าน เพราะpost ไล่หลังกันนิดเดียวจ้ะ.....
- งานของพ่อที่จะนำเสนอเสร็จหรือยังจ๊ะ....คอยังปวดมั้ย....ค่อยยังชั่วแล้วใช่ไหมจ๊ะ.....
- ...วันนี้ฉันตั้งหลักกับการนำข้อมูลเพื่อลง Excelไว้ก่อนจ้ะ.....เขาบอกว่าข้อมูลใน Excelสามารถ copy มาวางใน SPSS ได้ด้วยจ้า...จริงเหรอ...หลายคนแล้วนาที่บอกฉันน่ะ
- ตอนนี้ฉันง่วงมากแล้ว พ่อคงหลับแล้วหละ...มั้ง...มั้ย....
- ราตรีสวัสดิ์จ้ะ เพื่อนรัก
พ่อหมูอ้วน...ฉันแวะมาตอกย้ำตัวเองอย่างที่พ่อพูดว่า...
"......ฉันเข้าใจถูกไหมว่า แม่แมงมุม มีข้อมูลอยู่แล้ว เพียงแต่ รอให้ผู้ทรงคุณวุฒิ ให้คะแนนระดับความรุนแรง กับ จัดอันดับความถี่ของการเกิดอุบัติการณ์ ....."
- ใช่จ้ะ....ฉันจะทำตามที่ตั้งใจ....ตั้งหลักเดินต่อไปจ้ะ
- อยากคร๊อกฟี้ แต่คร๊อกฟี๊ ไม่ออก ยังทำงานหน้าคอมฯ ที่ทำงานอยู่เลย อิอิอิ
- อยู่เป็นเพื่อนละกัน
สวัสดีจ้ะ น้องอึ่งอ๊อบ....
- โรคนี้ทันสมัยนะเนี่ย...โรคคอเดี้ยงเนี่ย...หากยังนั่งหน้าคอมฯดึกขนาดนี้ มีหวัง...หายช้านะตัวเอง...เราเข้านอนกันเถอะ....
- ....good night จ้ะ
- คืนนี้ฉันยังไม่ได้นอนเลยล่ะ มัวแต่เม้าท์กันกับ sensei และสาวน้อยญี่ปุ่นอีก 1 นาง ตั้งแต่ 5 ทุ่ม จนถึงตอนนี้ นี่เพิ่งแยกย้ายกันกลับมา ฉันกลับมาเอาของที่ห้องแล็บ วันพรุ่งนี้นัดกันไปตลาดปลาตอนเช้า 7 โมง แล้วตอนเย็นมีปาร์ตี้กันจ้า
- ฉันยังจัดการเรื่อง journal ไม่เรียบร้อยเลย ยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง สงสัยพรุ่งนี้คงต้องหาเวลาเนรมิตแล้วล่ะ เพราะค่อยๆทำคงไม่เสร็จแน่เลย
- ฉันดีใจจ้า ที่แม่แมงมุม ยังคงมีความมุ่งมั่นทำงานชิ้นนี้ต่อไปจ้า.....หากเราตั้งใจทำ....ยังไงก็เสร็จจ้า....
- ราตรีสวัสดิ์ หรือจะอรุณสวัสดิ์ดีนะ
อรุณซาวัดคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
โอ้โห้.....คุณอึ่งอ๊อบ .....ตีหนึ่งแล้วยังนั่งอยู่หน้าคอมอีก ขยันจัง.....หรือว่าเพิ่งตื่นหว่า......นอนไม่หลับเหรอคร้าบบบบบบ
ฉันแวะมาทักทายตอนเช้าก่อนจ้า กำลังจะออกไปตลาดปลากัน
- ฉันล่ะแปลกใจเหมือนกันว่า ทำไมแม่แมงมุมส่งโครงร่างเพื่อขอยกเว้นการพิจารณาด้านจริยธรรม เพราะถ้าผ่านหมายถึงได้รับการยกเว้นการพิจารณาด้านจริยธรรม ที่จริงมันน่าจะเป็นการส่งเพื่อขอให้พิจารณาด้านจริยธรรมของการทำวิจัย ซึ่ง เมื่อผ่านก็เรียกได้ว่าผ่านการพิจารณาของคณะกรรมการฯแล้ว
- ที่ มอ. งานวิจัยทุกเรื่องต้องผ่าน....เพียงแต่จะผ่านกรรมการชุดเล็ก หรือชุดใหญ่....เรื่องไหนทำโดยตรงกับคนไข้ ก็ผ่านชุดใหญ่ เรื่องไหนที่ไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับคนไข้ อย่างเช่นเรื่องที่แม่แมงมุมทำ ก็จะผ่านชุดเล็กจ้า แต่ส่งโครงร่างฉบับสมบูรณ์พร้อมแบบฟอร์มขอพิจารณาด้านจริยธรรมเหมือนกันจ้า
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- เช้านี้ไปตลาดปลาเหรอจ๊ะ....มีปลาอะไรให้shoppingบ้างล่ะ....ฉันว่างานนี้พ่อคงใส่ผ้ากันเปื้อน ใส่หมวกคลุมผม มือซ้ายถือกระทะ มือขวาถือตะหลิว (เอ....หรือถนัดซ้ายหว่า...)...ส่วนปากก็คงสั่งๆๆ...ส่งน้ำซุปมา ผักมา ซ้อสมา...เอ้า.... เหยาะลงไป...อุ๊ยๆๆ....พอๆๆๆ...อย่ามากนัก เดี๋ยวเค็มไป....)...ฮ่าๆๆๆ.....
- เช้านี้ฉันคุยกับอาจารย์ที่ดูแลเรื่อง Risk อยู่....ฉันได้เพิ่มเติมในรายละเอียดของกระบวนการมากมายค่ะ แล้วจะทยอยเล่าให้พ่อฟัง...
- ...จะแวะมาบอกว่าขอบคุณที่คอยดึงฉันให้ออกมาจากความรู้สึกท้อถอย เบื่อหน่าย...ฉันจะขยันเหมือนเดิม....
- ...เหลือเวลาอีก 9 วันแล้ว...ติ๊กต่อกๆๆๆๆ......
- ...คุณท่าจะดีใจแน่ๆกับวันที่รอคอย....ตื่นเต้นกับการได้กลับบ้านพบบรรดาหวานใจ...และตรวจการบ้านของฉัน.....อุ๊ย!...ฉันก็ตื่นเต้นด้วยแหละ....งานแนเสร็จมั้ยเนี่ย....หรือฉันจะเสร็จพ่อหว่า...(อย่าแกว่งไม้เรียวซี่...มันจะลนลาน....)
อ้อ....เออใช่...ฉันเองก็ (ตลก...)แปลกใจค่ะ..."ส่งโครงร่างเพื่อขอยกเว้นการพิจารณาด้านจริยธรรม เพราะถ้าผ่านหมายถึงได้รับการยกเว้นการพิจารณาด้านจริยธรรม".....แต่... เดี๋ยววันนี้ฉันจะโทรฯถามจริยธรรมให้หายข้องใจซะหน่อย....อิ...อิ....
- แม่แมงมุมเดาผิดแล้วล่ะ ฉันไม่ใช่พ่อครัวหลักจ้า งานนี้ไม่รู้ใครก็ใครสักคนแหละเป็นพ่อครัวหลัก ฉันเป็นเพียงแขกมากินอย่างเดียวเท่านั้น คอยดูจะกินให้หายอยากนาเบ๊ะไปอีกนานเลย
- ฉันเบื่อกับการมานั่งทุรนทุรายอ่าน paper อีกแล้วแถมง่วงด้วยจ้า....แต่ก็ต้องทนลืมตาอ่าน..ซะให้จบ ไม่งั้นพรุ่งนี้ก็จบเหมือนกัน แต่เป็นคนละจบกัน.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- จะไม่ง่วงได้ยังไงกัน ก็พ่อนอนดึกตั้งตี1ตี2....แล้วตื่นแต่มืดไปเลือกปลาอีก....ถ่างตาอยู่ได้ก็เก่งแล้วจ้ะ....เอ้า...อ่านๆไป..จะได้จบๆ....แน่ะ....แอบหลับในฟังฉันอยู่รึ ฉันเห็นไม้เรียวที่พ่อถือมันหลุดมือตกลงพื้นนะจ๊ะ.....
- วันนี้ฉันมานั่งดู KPI ที่ตอบโจทย์ PMQAจ้ะ....เลยคุยกับพ่อได้....
- ....เอ๋าววววว.....หลับซะและ...เฮ้อ.......
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันยังไม่หลับจ้า เพิ่งจัดการเรื่องสไลด์สำหรับการ present พรุ่งนี้เรียบร้อยเอง แต่ยังหาเวลาสำหรับซ้อมพูดไม่ได้เลย ฉันยังต้องทำแล็บ จับตัวอย่างของฉันเข้าเครื่องด้วย....สนุกดี
- เมื่อคืนหมดไวน์ไป 1 ขวดใหญ่ กับเบียร์อีก 2 กระป๋อง กินกัน 3 คน ไม่รู้ว่าคืนนี้จะหมดไปอีกกี่สิบกระป๋อง......ท่าทางเมาแอ๋กลับบ้านแน่เลย
- ยังไงก็ยังมีแรงตามงานของแม่แมงมุมได้ก็แล้วกัน.....ไปถึงไหนแล้วล่ะวันนี้
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันยืมจมูกใครหายใจยังไม่ได้เลย..ฉันเลยลงข้อมูลในExcelเองไปก่อน....จะคำนวนยังไง เดี๋ยวค่อยว่ากัน....เผลอๆให้ใช้นับนิ้ว..ฉันก็ยอมนะ..นิ้วฉันเยอะ..เป็นทศกีย์จ้ะ
- ดีแล้วล่ะ ลงข้อมูลใน Excel ก่อน แล้วค่อย import ไปใส่ใน SPSS ถึงเวลานั้นค่อยหาคนช่วยก็ได้จ้า
- SPSS ใช้ไม่ยากหรอก หาใครสักคนมาบอก อย่างแม่แมงมุมน่ะ สัก ชั่วโมงก็ทำเองได้แล้วจ้า.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันถามทางจริยธรรมแล้ว เขาบอกว่าถ้าเรามั่นใจว่ามันไม่มีปัญหาก็สามารถทำไปได้เลย แต่ถ้าหากไม่มั่นใจ...เขาก็เปิดช่องให้ทำเรื่องไปอย่างที่ว่าไว้ เพื่อสร้างความมั่นใจได้...เฮ้อ..แบบนี้น่ะ.....ค่อยยังชั่วหน่อย (หลงต่อว่าไปซะแล้ว..นี่เค้าเพิ่งเริ่มทำให้ค่ะ....)
- วันนี้พ่อจะเมาแอ๋กลับบ้านเหรอ...ฮาๆๆ...เสร็จฉันละ ฉันจะหลอกพ่ออีตอนเมาๆนี่แหละ เดี๋ยววันนี้นะ.....อยากได้อะไรฉันจะรีบขอ...รับลอง...เมาๆคงตอบมั่วๆ....ใครเผลอรับปากอะไรฉันไว้....คืนนี้เสร็จฉัน......แล้วฉันจะคอยดูว่าหมดไปกี่กระป๋อง....คงนับไม่ถ้วน....อิ..อิ....
- สนุกให้เต็มที่นะจ๊ะ...ส่วนฉันจะนั่งทำงานคอยพ่อกลับจากเมา...อิ...อิ....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันกรอกข้อมูล incident ลง Excel ครบหมดแล้วจ้ะ....ลองนั่งทำเล่นๆ..ฮั่นแน่....บวกได้แล้ว...เดี๋ยวเผลอๆคิดเป็นต่อร้อย ต่อพัน ต่อหมื่นได้สบายเลย.....
- โอย....ปวดหลังและปวดตา.....
- นี่ตอนนี้พ่อคงกำลังสนุกในงานปาร์ตี้....น่าจะสนุกมากๆนิ....ได้ปล่อยแก่กัน....ทานกับแกล้มเผื่อฉันด้วยนะจ๊ะ...ส่วนเบียร์นั้น....บอยไม่ดื่มจ้ะ....
- เดี๋ยวฉันไปทำงานต่อก่อนละ...อ้อ....พ่อต้องมีงานนำเสนอพรุ่งนี้นา...อย่าเมามากนัก เดี๋ยวพรุ่งนี้จะนำเสนอแบบลิ้นพันกัน อ้อแอ้ๆ...โดนsenseiดุไม่รู้ด้วย.....ทางที่ดี เราจับsensei มอมเบียร์ให้เมาดีกว่า....พรุ่งนี้จะได้ฟังเราพูดไม่รู้เรื่อง...แผนนี้ ดีมั้ย....อิ...อิ......
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันลองเอาincident ที่ลงในexcel มาหาอัตราส่วนต่อหมื่นดูเล่นๆ...โอย....ไม่ไหวจ้า....อย่างที่คุณบอกไว้.....ห้ามคำนวนเอง....เมาเลขแล้วจ้า.....เอ้อก....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันมึนเลยล่ะ เพิ่งกลับมาจากปาร์ตี้ แล้วมาทำงานต่อ ปรากฎว่าฉันหยอดผิดไปหนึ่งแถว (8 หลุม แล้วไม่รู้จะมีผิดอีกหรือปล่าว....สงสัยรายนี้อาจต้องทำใหม่ เฮ้อ...เพราะเมาแท้ๆเชียว
- ทั้งเมา ทั้งง่วงเลยล่ะ เมื่อคืนได้นอน 3 ชั่วโมง แล้วพรุ่งนี้ฉันจะพูดยังไงหว่า....
- ถ้าแม่แมงมุมกรอกข้อมูลเสร็จแล้ว ลองส่งข้อมูลมาให้ฉันดูหน่อยสิ....
- ยังไงก็ต้องรอให้ผุ้ทรงคุณวุฒิจัดอันดับความรุนแรงของปัญหา และโอกาสเกิดก่อนใช่ไหม ถึงจะทำส่วนของแม่แมงมุมต่อไปได้
- ฉันกลับไปนอนก่อนดีกว่า จะได้ฝันว่า จะเตรียมตัวพูดยังไงวันพรุ่งนี้
- ราตรีสวัสดิ์จ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- กลับมาแล้วหรือคะ...
- เมาก็ไปอาบน้ำอุ่นๆนอนซะน้า.....งานของพ่อน่ะ เดี๋ยวฉันหยอดซ่อมให้พ่อเอง....ซ่อมแค่แถวเดียวรึ.....ฉันจัดการให้...แถวเรียงหนึ่งหรือเรียงสิบล่ะพ่อ......
- ......อ้าวๆๆๆ.....เดินไม่ตรงทางแล้ว..โน่นๆ..ทางกลับบ้านทางโน้นจ้า....
- ...ส่วนเรื่องsensei.ไม่ต้องห่วง กะเดี๋ยวฉันจัดการเอง...เอายาให้ทานชนิดเช้ามาก็อ้าปากไม่ขึ้น...ได้แต่พยักหน้าว่า OK.....OK......สบายใจได้ค่ะ....
ส่วนงานของฉันน่ะ
- พ่อรู้มั้ย....วันนี้อีกท่านนึงก็บอกว่าให้เอาอาจารย์ทั้งหมดเลยก็ดี(เธอกะว่าอยากให้บรรดาบุคลากรทั้งหมดรู้ความหมาย ความสำคัญไปด้วยเลย)..ได้พยาบาลด้วยยิ่งดีใหญ่ (เอ้า...แถมเข้าไป).....แล้วพ่อดูซี่...อาจารย์ 15 พยาบาล 45....แล้วฉันจะเหลือหรือ....
- .....มันจะเป็นความต่างของ "ผู้ทรงคุณวุฒิ" และเสี่ยงส่วนใหญ่แล้วแหละ.....
- นี่ฉันกะว่าจะไม่สนใจ กะเอาแค่ 3 คนอย่างที่ อ.หมอสมบูรณ์ว่าไว้ก่อน แล้วที่เหลือค่อยว่ากันทีหลังดีไหม.....พ่อว่าไงดี.....วิธีที่อาจารย์ว่าไว้เหมือนที่พ่อบอกเรื่องหา Mode ไหมคะ.....
- .....ที่ฉันตั้งใจไว้เดิมนั้น...ฉันกะจะได้ข้อมูลจากผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน....วันนี้ได้ผล...
- แต่เมื่อเช้านี้อาจารย์ท่านนั้นทำฉันหยุด (ท่านเป็นคนนึงที่ฉันกะจะให้เป็น 1ใน3 เพราะท่านน่ะ Risk โดยตรง).....
- ....โอย....วันจันทร์ ...ฉันทำไงดีน้า....เลือกเองจาก....สุ่มทุก- คนไหม...หรือไงดี....โอย..เมายิ่งกว่าพ่ออีก...เดี๋ยวต้องไปอ่านเพิ่มเติมเรื่องนี้อีก...เอ้อออ.....อ๊วกกกกก.
- ตอนนี้เป็นโชคดีของพ่อที่ ฉันส่งmail...ให้พ่อไม่ได้...www.kku ล่มซะแล้ว...เดี๋ยวดึกๆฉันจะลองใหม่ค่ะ....
อ้า....พ่อเสร็จฉันละ ฉันส่งงานให้พ่อได้แล้วจ้ะ...แล้วที่เหลือจะทยอยตามมาค่ะ
อรุณสวัสดิ์จ้า
- ฉันแวะมาบอกแม่แมงมุมก่อน ว่า ถ้าเป็นฉัน ฉันจะกำหนดเกณฑ์ผู้ทรงคุณวุฒิ ดังนี้
- คัดเลือกคณะผู้ทรงคุณวุฒิจากอาจารย์แพทย์ประจำภาควิชาวิสัญญี มหาวิทยาลัยขอนแก่น ที่มีประสบการณ์การทำงานไม่น้อยกว่า 5 ปี จำนวน 5 ท่าน เป็นผู้จัดลำดับความรุนแรงและความถี่ของการเกิดอุบัติการณ์ทางวิสัญญี
- แล้วไปขยายความเอาไว้อีกที่ว่า ความรุนแรงทางวิสัญญี หมายถึงอะไร มีกี่ระดับ ความถี่ หมายถึงอะไร มีกี่ระดับ
- ฉันเลือก 5 ท่าน เพื่อให้มีโอกาสซ้ำ มากขึ้นจ้า จะได้ง่ายขึ้นจ้า
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- พ่อตื่นแต่เช้าเลย ไหวไหมคะเนี่ย...เมื่อคืนนี้หลบสนิทคงมีแรงออกรบกับsenseiแล้วแหละ...เอาเสื้อเกราะติดตัวไปด้วยหรือเปล่าคะ...หลังเสร็จจากการนำเสนอต้องไปซ่อมไอ้ที่หยอดผิดใช่ไหมคะ.....
- ฉันไม่คิดมากเรื่องผู้ทรงคุณวุฒิแล้วแหละ เอาตามพ่อว่าเลย (จริงๆฉันก็คิดอย่างพ่อ แต่อาจารย์ท่านหลังนี้บอกว่าเผื่อบางคนไม่ค่อยอยู่ทำงานล่ะ...ประเภทออกไปเป็นผู้บริหาร ประมาณนี้...ฉันก็เลยคิดเองว่า...ฉันก็ตัดเขาออกไปซี่)
- ....ทีนี้อีกเรื่องนึงจ้า......
- .....ฉันจะได้ ความรุนแรงจากผู้ทรงคุณวุฒิ ท่านที่มีประสบการณ์ปฏิบัติงานมากกว่า 5 ปี....
- ....ส่วนของ ความถี่ได้จากตัวเลขอุบัติการณ์ในตารางที่ส่งให้พ่อไปดูจ้ะ...ว่ามันเข้าเกณฑ์ช่องไหนของ probability จ้ะ
- ....แล้วถึง เอามาใส่ Risk Matrix เพื่อ grouping ระดับความรุนแรงของ incident ที่เกิด
- สรุปว่า
- วันจันทร์.....ฉันลุยเรื่องแบบสำรวจข้อมูลความรุนแรงของ incident เลย...
- .....หากได้ตัวเลขความถี่จากตาราง Excelว่ามันเป็นหนึ่งต่อร้อย หนึ่งต่อพัน หนึ่งต่อหมื่น หรือมากกว่าหนึ่งต่อหมื่น....ฉันก็ลงMatrixได้วันอังคารแล้ววิเคราะห์ต่อด้วย SPSS ได้นิ....
- เมื่อคืนนี้ฉันเอา proposal (แบบร่าง)มาลงมือเขียนค่ะ...ยากอีตรงความสำคัญแล้วอิงเอกสารอ้างอิงนี่แหละ....ต้องพลิกไปมา...บันทึกเอกสารอ้างอิงไปเลย....ตาลายยย....แต่ก็สนุกดีค่ะ ยังไม่เบื่อค่ะ เอาไว้ค่อยส่งให้พ่อดูทีหลัง
- ...วันนี้สายๆฉันจะไปเอาเอกสารข้อมูลที่ทำงานมาตรวจสอบตัวเลข (ตรวจซ้ำใน Excelที่ส่งให้พ่อ...กันความผิดพลาด....เผื่อมีคนใจดีช่วยดูให้ ข้อมูลจะได้ไม่ผิด...อิ...อิ...)...แล้วฉันจะกลับมาทำแบบสอบถามอาจารย์ต่อ...หากเสร็จก็จะเขียน Proposal ต่อค่ะ......
อ้อ....ฉันเกือบลืมไปค่ะ....ขอให้วันนี้พ่อนำเสนอได้ดีเกินคาดของsensei...ไม่มีผิดเพี้ยน(เพราะเมาค้าง)...และขอให้วันนี้เป็นวันที่พ่อมีความสุขอีกวันนึงจ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนฉัน
- ฉันแวะมาบอกว่าตัวเลขที่ส่งให้นั้นถูกต้องหมดค่ะ ....ไม่มีการลงผิดพลาด...
- พ่อกลับจากนำเสนอหรือยัง.....เป็นยังไงบ้างคะ...OK มั้ย.......
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ผ่านไปแล้วล่ะ การนำเสนอ journal เรื่องสุดท้าย แม้จะไม่ค่อยสวยหรูนัก แต่ก็ไม่มีอะไรซีเรียสจ้า เพราะเด็กๆ ญี่ปุ่น คงเมาค้างเหมือนกัน ฉันรู้สึกอีกทีตอนพูดจบ เห็นเด็กญี่ปุ่นหลับกันหมดแล้ว เลยไม่มีคำถามจ้า
- ทีนี้ฉันก็สบายแล้วล่ะ ลุยงานฉันได้เลย
- ฉันไม่ค่อยอยากแนะนำให้แม่แมงมุม คำนวณด้วยมือเลย ไอ้ประเภทที่ต้องนับแล้วเอามาพิมพ์เองด้วย Excel น่ะ บ้านฉันเรียกว่าคำนวณด้วยมือ หากเป็นไปได้ ฉันว่าแม่แมงมุม ลองเรียนรู้สิ่งที่ช่วยในการจัดการคำนวณให้ อย่างเช่น SPSS หรือ ใน Excel ก็จะมี pivot table ซึ่งฉันอยากให้แม่แมงมุมลองใช้ดูจ้า
- วิธีการใช้ ก็ไม่ยาก แม่แมงมุมทดลองตามตัวอย่างนะ อย่างแรกเลย คือ key ข้อมูลใส่ลงไป ฉันเลือก ใส่ข้อมูล ปี กับ incidence ไว้ แม่แมงมุมเลือก key ได้เลยตามสบาย จะมีกี่ record ก็ได้ตามใจ แล้ว high light พื้นที่ข้อมูลนี้ไว้ แล้วเลือกที่เมนู ข้อมูล เลือกรายงาน pivot table ดังภาพ
พ่อเพื่อนหมู...ฉันแวบไปพบ การสอน SPSS ค่ะ....ฉันเลยlinkเอามาเก็บไว้ก่อน....มีเวลาว่างจึงจะได้แวะไปศึกษา ตอนนี้ง่วนอยู่กับ Risk Matrix ค่ะ
- ฉันกดพลาดน่ะ ก็เลยส่งข้อมูลไปก่อน
- ต่อนะ แม่แมงมุมจะได้หน้าต่างใหม่ ให้เลือกรายการ pivot table แล้วกดปุ่ม เสร็จสิ้น
- จากนั้น ก็จับข้อมูลในช่องทางขวามือ โยนเข้ามาในเขตปล่อยข้อมูลทีละตัว อย่างของฉันเลือก ปี ไปโยนไว้ในเขตปล่อยข้อมูลคอลัมน์ แล้วโยน incidence ไว้ในเขตปล่อยข้อมูลแถว แล้วก็โยน incidence อีกครั้ง ไว้ในเขาปล่อยข้อมูลตรงกลาง
- แม่แมงมุมก็จะได้ผลการคำนวณตามที่ต้องการจ้า
- ทีนี้แม่แมงมุมก็ลองเล่นให้เครื่องคำนวณอื่นๆ ให้ได้จ้า เช่นผลรวม ค่าเฉลี่ย ค่ามากสุด ค่าน้อยสุด ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ความแปรปรวนเป็นต้น ลองเล่นดุจ้า แล้วจะรู้ว่าสนุก ไม่ต้องมาเสียเวลานับมือ
- เห็นไหมว่า Excel มีอะไรให้เล่นได้อีก แต่ไม่สนุกเท่า SPSS หรอก SPSS น่ะใช้ง่ายกว่านี้อีกนะ ได้ข้อมูลมากกว่าด้วย ไม่เชื่อก็ลองหาหนังสือมาอ่านดู แต่ฉันไม่แนะนำให้อ่านหนังสือ SPSS นะ เพราะเท่าที่ฉันอ่านผ่านตามา ไม่มีหนังสือ SPSS เล่มไหน ที่เขียนแล้วอ่านสนุก และใช้ง่ายเหมือนฉันว่าสักเล่ม ส่วนใหญ่เขียนให้คนอ่านกลัวซะมากกว่า เขียนแบบขู่ด้วยภาษาวิชาการไปด้วย....ฉันเองอ่านแล้วยังขนลุกเลย แม่แมงมุมใช้วิธีไปถามคนที่ใช้ SPSS เป็น น่าจะดีกว่า....ถามดูว่าใช้ง่ายจริงไหม ไม่เชื่อหรอก ลองวิเคราะห์ข้อมูลนี้ดูหน่อยเป็นไร ว่าจะง่ายดังคำพูดจริงหรือปล่าววววววววว.........
ฉันเห็นแล้วจ้ะพ่อ เดี๋ยวตอนบ่ายกลับบ้านจะแวะไปลองทำสักหน่อยจ้ะ..น่าจะสนุกดีแฮะ.....
- ฉันขอบคุณพ่อมากจ้ะ....กลับจากทำงานมาแล้ว ยังมาปวดหัวกับไอ้เพื่อนคนนี้อีก..
- ....เดี๋ยวเอาง่ายๆ....ฉันก็จะเริ่มลองในExcel ก่อนละกัน..แล้วเดี๋ยวค่อยต่อในSPSSตามlinkที่แอบเก็บไว้....นี่บ่ายแล้ว....พ่อไม่ง่วงหรือจ๊ะ เมื่อคืนนี้นอนนิดเดียวเอง หรือต้องไปซ่อมหยอดงานในแถวต่อ....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- พ่อหมายความว่า...ในช่องสีส้มซ้ายมือตรงเลข2,3,4,..... เป็นตัวแทนของincident 1 รายการหรือคะ.....ถ้าเป็น incidence รายการเดียวกันแต่ต่างปีกัน พ่อจะให้กรอกไปทางขวาให้ตรงกันหรือลอกลงข้างล่าง.....
- ....คือฉันงงเวลาลงข้อมูลน่ะค่ะ.....
- ตัวแปรมี 3 ตัวคือ 1.รายการ incident 2.Year, 3. จำนวนincident.....ซึ่งแต่ละตัวแปรก็มี 3 มูล
- ถ้าลงปีที่ต่างกันลงไปข้างล่างอย่างพ่อว่า....ต่อลงข้างล่างไปเรื่อยๆ...แล้วเขาจะรู้ได้ไงว่าตัวเลขที่ฉันลงนั้นเป็นรายการincident ตัวไหน.....พ่องงคำถามที่ฉันงงมั้ย......
- ..แต่การทำอย่างที่พ่อแนะนำ ฉันลองตารางแรกได้แล้ว..หนุกดี....(มันต้องเลือกพื้นที่ให้คำนวนก่อนเลือก Pivot Tableค่ะ....
- ....ระหว่างรอคุณ ฉันจะหัดทำไปเรื่อยๆค่ะ.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเข้าใจแล้วค่ะ...ตารางที่พ่อสอนนั้นเป็นเพียงการลงข้อมูลรายปีแล้วหาผลรวมแค่นั้นใช่ไหมคะ ยังไม่ได้เปรียบเทียบอะไรเลยใช่ไหมคะ...ถ้างั้น ฉันทำได้แล้วค่ะ.....
พ่อหมูอ้วนเจ้าขา....
- ฉันแวะไปฟังการสอนโปรแกรม SPSS ที่ฉันlinkไว้ข้างบนแล้วค่ะ...ง่ายกว่า Excel เยอะเลยนิ...ดีใจจังเลย ฟังแล้วดูง่ายดีแฮะ......
- ว่าแต่ โน๊ตฉันไม่มีโปรแกรมนี้จ้ะ...ด้วยเพราะไม่คิดว่าจะได้ใช้ค่ะ...เดี๋ยวจะลองท่องไปหาดูก่อนจ้ะ....
นี่ค่ะ...โปรแกรม การสอน SPSS ที่ฉันแวะไปฟังมาค่ะ...ดีจริงๆ
- นี่ตอนนี้พ่อยังอยู่ห้องแล็บใช่ไหมจ๊ะ....แสดงว่างานในห้องแล็บยังไม่เสร็จ...รีบๆทำเข้า...จวนจะได้กลับบ้านแล้วจ้า.....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- แหม! เข้าใจอะไรง่ายจัง ดีแล้วล่ะ อย่างนี้ฉันก็ไม่ต้องบอกต่อแล้วใช่ไหม ....สบายฉันล่ะคราวนี้
- ปกติการลงข้อมูลพวกนี้ นิยมลงต่อเนื่องยาวลงไปเลยจ้า 1 แถว ถือเป็น 1 record เพราะฉะนั้น มีอุบัติการณ์ กี่ครั้ง ก็นับจากจำนวนแถวได้เลยจ้า ไม่ต้องไปสรุปให้ จำไว้อย่างเดียวว่าลงข้อมูลดิบ 1 แถว ให้ลงเพียง 1 record จากนั้นเวลาวิเคราะห์ เราสามารถให้เครื่องเลือกเฉพาะข้อมูลที่เราสนใจได้ อย่างเช่น เฉพาะปี หรือเฉพาะชนิดของอุบัติการณ์
- ถ้าข้อมูลของแม่แมงมุม เป็น รายการ incidence, ปี แล้วก็จำนวน incident ล่ะก้อ ถือว่าผิดหลักบันทึกข้อมูลที่ดีจ้า เพราะแม่แมงมุมไม่ได้ลงรายการที่เป็นข้อมูลดิบ แต่ลงรายการที่ผ่านการสรุปมาแล้ว 1 รอบ เพราะแม่แมงมุมมาสรุปจำนวน incidenceไว้ไง.....จำไว้ว่า 1แถว ลงแค่ 1 record ที่เป็นข้อมูลดิบ เวลาวิเคราะห์ ถ้าอยากรู้จำนวน incidenceเราก็ให้เครื่องนับ ความถี่ (frequencies) ของ incidence เราก็จะรู้ว่า incidence อะไร เกิดขึ้นกี่ครั้งจ้า หรือถ้าอยากรู้เป็นรายปี เราก็ให้เครื่อง crosstab ข้อมูลระหว่าง ปี กับ รายการ incidence เราก็จะรู้ว่า แต่ละปี มี incidence อะไร เกิดขึ้นมากน้อยเพียงไรจ้า แถมยังคำนวณไคว์สแคว ให้ด้วยจ้า
- การลงรายการฐานข้อมูลที่ดี เราต้องไม่ไปคำนวณให้จ้า ให้เครื่องคำนวณให้เรา....เข้าใจมั้ย
- อย่าง pivot table ก็เป็นการนับด้วยเครื่องวิธีการหนึ่งจ้า....อยากได้อะไร ก็ให้เครื่องนับจ้า อย่างแม่แมงมุมจะทำงานทั้งที ไม่ต้องทำเอง ต่อไปให้เครื่องทำให้นะ เข้าใจหรือยัง ที่ฉันพูดเช่นนี้ เพราะ หากมีข้อมูลเยอะๆ การนับด้วยมือ แม้จะเป็นทศกี ก็ตาม โอกาสผิดมันมีมากกว่า ให้เครื่องนับให้โอกาสผิดพลาดจะมีน้อยกว่าจ้า เพียงแต่เราต้องตรวจสอบความถูกต้องของฐานข้อมูลที่ลงไว้ ซึ่งในทางปฏิบัติ นิยมให้คนสองคน ลงข้อมูลดิบ คนละครั้ง แล้วเอาไฟล์ทั้งสองมาเปรียบเทียบกันว่า สองคนที่ลงไว้ มีตรงไหนที่ลงแตกต่างกัน แล้วตามเข้าไปแก้ไขเฉพาะตรงที่ผิดจ้า....เห็นมั้ยว่าง่ายจะตาย .....ไม่ทำด้วยมือจ้า.....การตรวจสอบก็ให้ใช้เครื่องทำเหมือนกัน
- โปรแกรมนี้หาไม่ยากหรอกจ้า แม่แมงมุม เดินไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ที่เขาเปิดสอนนักศึกษานะ อย่าเดินไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์เครือข่ายฐานข้อมูลโรงพยาบาลล่ะ หรือไม่ก็ไปที่หน่วยระบาด ถามเขาดูว่ามีใครมีบ้าง .....ต้องมีแน่ๆ จ้า เชื่อขนมกินได้เลย
- ฉันพูดแล้วอาจจะงง เวลาเปรียบเทียบไฟล์ ไม่ต้องไปเปิดไฟล์ทั้งสอง แล้วใช้สายตาไล่มองเทียบกันว่ามันต่างกันตรงไหน....อย่างนั้น....ชาติหน้าก็หาไม่เจอจ้า.....ในทางปฏิบัติ ใน SPSS จะมีคำสั่งให้เปรียบเทียบไฟล์สองไฟล์ เครื่องจะเทียบให้ แป๊บเดียวก็เสร็จจ้า เราก็รู้แล้วว่า record ไหนที่คนสองคนลงไว้ไม่เหมือนกันบ้าง....แล้วตามไปแก้ไขได้เลยจ้า.....ง่ายไหม
- ฉันยังอยู่ห้องแล็บแหละ ว่าเดี๋ยวจะเดินแหวกตู้เย็นออกไปหาอะไรข้างนอกกินสักหน่อย ตอนนี้อากาศข้างนอก สัก 10-15 องศาจ้า.....หนาวแล้ว.....
พ่อหมูอ้วน
- อารายของพ่อกานเนี่ยยย.....
- ฉันอ่าน....ฉันฟังหลงดีอกดีใจว่าตัวเก่ง....ดูเหมือนจะเข้าใจ....ง่ายซะไม่มี......เอาเข้าจริงๆกลายเป็นฉันเข้าใจผิด....โธ่...ฉันละงงอีกแล้วหละ.......พ่อเจ้าประคุณเอ๊ย!....(ฉันจะโดนแต้มแก่ให้แพ้พนันหรือเปล่าน้อ......)
- ก็ข้อมูลมันนับจำนวนมาให้แล้ว พ่อจะไปแตกมันออกมาอีกทำไม....ก็เสร็จมาแล้วไง.....
- หรือมันจะเป็นแบบนี้คะ.....
- ....โปรแกรม Excel นี้ ต้องลงข้อมูลเป็นจำนวนนับรายcase...ทีละรายๆ...แปลว่าถ้าเกิดincident ฟันหัก 3 รายในปี 2006..ฉันก็ต้องคีย์...ปี2006 จำนวน 1 อย่างนี้ 3 ครั้ง ใน 3 แถวเลยเหรอ...แล้วรายการหลายรายการก็ลงไม่ได้ซี....โอย..ฉันงงๆๆแล้วละพ่อ...
- ....ถ้างั้น ..... การใช้เครื่องมือสถิตินี้ก็คงเอามาให้ฉันใช้ไม่ได้ในการหาข้อมูลนี้หละ....อีตาหมู....หามาให้ฉันใหม่เลย...เร็วๆๆๆ...ไม่งั้นไฟบรรลัยกัลป์ถึงก้นฉันแน่ๆ...เร้ววว....ไหว้ละ.......
- เดินหาโปรแกรมตามศูนย์คอมเนี่ย.....ง่ายนิ...แต่มันไม่ทันใจจ้า...จะใช้เดี๋ยวนี้จ้ะ.....
"1 แถว ถือเป็น 1 record ".......
- เอ...พ่อ....ถ้างั้นฉันลงใน1 แถวว่า....2006(1 ช่อง)....ฟันหัก(1ช่อง)....2(incident)(1 ช่อง)
- ....แปลว่าใน 1 แถวนั้น.....แต่ละช่องใส่ข้อมูลได้หนึ่งอย่าง...จะกี่ช่องก็ได้ในแถวนั้นใช่ไหม....แล้วถ้าเป็นชื่อรายการอุบัติการณ์เช่นฟันหักก็สมมุติรหัสเป็นตัวเลข กรอกไปเหรอ..โอยยยย...เมาๆๆ....
ชักร้อนใจแล้วพ่อตัวดี...ทำฉันงงแล้วหายไปไหนเนี่ย...มาเคลียร์เร็วๆๆจ้า.....
นี่พ่อ..ฉันจะทำแบบนี้ซะเลย....เอามันง่ายๆเนี่ยแหละ....ฟังนะจ๊ะ....(ตัวอย่าง)
- Death 139 รายในจำนวนคนไข้ทั้งหมด 35266 ราย.....หารมาด้วยมือทศกีแล้ว....ได้ 39.4 รายต่อหมื่น หรือ 3.9 รายต่อพัน หรือ 0.4 รายต่อร้อย.....
- ...ก็สรุปว่า.... Probability ระดับ 3.....ก็เอาitemนี้ลง prob. ที่เลข 3 จ้า...แล้วรอว่าsevere ขนาดไหนจากผู้ทรงคุณวุฒิ...จึงเอาลง Matrixเอามันงี้แหละ...ได้ไหมพ่อ.....
- หามาก่อนว่า รายการincident ทุกรายการพอลง matrix แล้วน่ะ...อะไรเป็น High Risk......แล้วค่อยเอา High risk แต่ละตัวมาทำสถิติอย่างพ่อว่า.....ไม่งั้นกวาดหมดทุกตัว..ม่าย....หวายจ้า.....
- .....น้า....พ่อน้า...เอางี้น้าๆๆ......
- เอาเถอะ แม่แมงมุม ถ้าข้อมูลเหล่านี้ผ่านการสรุปมาแล้ว รอบนึง ก็นั่งทำมือต่อไปก็แล้วกัน เพราะดูท่าทางทำมือของแม่จะง่ายกว่าแล้วล่ะ
-
"1 แถว ถือเป็น 1 record ".......
- เอ...พ่อ....ถ้างั้นฉันลงใน1 แถวว่า....2006(1 ช่อง)....ฟันหัก(1ช่อง)....2(incident)(1 ช่อง)
- ....แปลว่าใน 1 แถวนั้น.....แต่ละช่องใส่ข้อมูลได้หนึ่งอย่าง...จะกี่ช่องก็ได้ในแถวนั้นใช่ไหม....แล้วถ้าเป็นชื่อรายการอุบัติการณ์เช่นฟันหักก็สมมุติรหัสเป็นตัวเลข กรอกไปเหรอ..โอยยยย...เมาๆๆ....
- ฉันตอบได้ว่า ใช่จ้า....เขาถึงเรียกว่าเป็นฐานข้อมูลไงล่ะ หมายถึงถ้ามีคนไข้ 10000 คน ก็ต้องมี 10000 record จะปกติหรือไม่ปกติ ก็ตาม ก็ key เข้าไป โดยตัวโปรแกรมสถิติ จะสรุปให้เราออกมาได้ว่า ปกติกี่คน ผิดปกติกี่คน อะไรบ้าง
- แต่ถ้าไม่ได้เก็บฐานข้อมูลไว้ตั้งแต่ต้น ฉันแนะนำว่า ก็เลือกเฉพาะรายที่เกิด incidence เอามา key ก็ได้
- ไม่อย่างนั้น ก็ต้องนับมือจ้า เอามือฉันไปช่วยนับมั้ยล่ะ......
- ถ้าแม่แมงมุมนับเพียงแค่ อัตรา (rate) เอามาเทียบล่ะพอไหว แต่ถ้าจะดูว่าตัวแปรสองตัว เกี่ยวข้องกันหรือไม่ ให้นับมือนี่ฉันไม่นับล่ะ ฉันโบกมือบ๊ายบายคนแรกเลยล่ะ ฉันพูดอย่างนี้แล้วแม่แมงมุมอาจไม่เข้าใจ ฉันยกตัวอย่างเช่น ถ้าต้องการดูว่าเพศชาย เกิดอุบัติการณ์ต่างๆ แตกต่างจากเพศหญิงหรือไม่.....ก็ต้องนับ ไปรอบนึงแล้วถูกมั้ย แล้วพอไปเจอคำถามใหม่บอกว่า ระดับความรุนแรงกับเพศนี่แตกต่างกันหรือไม่ แม่แมงมุมก็ต้องมานับกันอีกรอบ แล้วก็ไปเจอคำถามว่า ไอ้ความรุนแรงกับโอกาสเกิดเหตุการณ์ล่ะเป็นอย่างไรบ้าง แม่แมงมุมก็ต้องกลับมานับใหม่อีกรอบ นั่นคือว่าทุกครั้งที่มีคำถามก็ต้องกลับมานับมือใหม่ทุกรอบ ซึ่งไม่สนุกจ้า
- แต่ถ้าแม่แมงมุม มีฐานข้อมูลดิบ อย่างน้อยก็เฉพาะคนที่เกิดเหตุการณ์ ทุกครั้งที่ถาม ก็สั่งให้เครื่องจัดการให้ ในภาพรวมแล้วใช้เครื่องทำ เสียเวลาน้อยกว่าจ้า
- ดูท่าทาง แม่แมงมุม จะมุ่งมั่นเพียงการเอา matrix ความรุนแรงออกมา crosstab กับโอกาสเกิด เพียงอย่างเดียวนะ โดยไม่สนใจอย่างอื่นเลย ถ้าแม่แมงมุม มีคำถามน้อย การนับมือของแม่แมงมุมก็จะน้อยตามไปด้วยจ้า แล้วแม่แมงมุม ก็จะมีข้อมูลน้อย ได้แต่เพียงประเด็นใหญ่ๆ ที่แม่แมงมุมสนใจเท่านั้น
- ในงานวิจัยที่ดี แม่แมงมุม ควรจะดูเรื่องนั้นให้ละเอียด ดูให้ทั่วๆ อะไรบ้างที่อาจสัมพันธ์กัน ก็ดึงข้อมูลออกมาดูก่อนว่าเรื่องที่สนใจนั้น มีความสัมพันธ์กับอะไรบ้าง น่าสนใจแค่ไหนในการนำเสนอ ซึ่งถ้ามีฐานอยู่แล้ว แป๊บเดียวก็เสร็จจ้า แล้วทำได้แทบจะทุกอย่างที่อยากรู้ โดยไม่เสียเวลามากนัก
- ฉันกลับไปดูข้อมูลของแม่แมงมุมแล้ว ทั้งหมดแม่แมงมุมตั้ง key อย่างน้อย 2606 record จ้า ใน 3 ปี แล้วเวลา key ให้ใส่ประวัติทุกอย่างที่น่าสนใจของคนไข้รายนั้นเข้าไปด้วย อย่างเช่น เพศ อายุ น้ำหนัก ชนิดการผ่าตัด ชนิดของยาที่ได้รับ ........อย่าลืมนะว่า 1 แถว 1 record จ้า ก็ไม่ต่างจากการเอาแฟ้มเก็บประวัติ incidence เอามา
- ไม่ต่างจากการเอาแฟ้มเก็บประวัติ incidence มา key เข้าไปหรอก เมื่อมีฐานแล้ว ทีนี้เป็นเรื่องง่ายในการจัดการข้อมูลจ้า ทุกคำถามที่ถาม ตอบได้ในเวลาไม่นานจ้า อยากรู้เป็นรายปี เทียบกันก็ยังได้ โดยใช้แค่ 2 มือจ้า ไม่ต้องไปยืมยักษ์ที่ไหนอีก
งานนี้ฉันมีปัญหาแน่ละพ่อ.....
- ประเด็นสำคัญมันอยู่ที่ว่าฉันไม่มีข้อมูลรายบุคคลเลย เพราะเป็นข้อมูลที่ได้จาก Annual Report 3 ปี ล้วนๆ.....เพียงอยากได้ข้อสรุปว่า...ไอ้ที่ติดตามดูคนไข้หลังผ่าตัด 24 ชม.กันเป้นวรรคเป็นเวร แล้วเอามาเก็บ ทำreportทุกปีๆ...นั้นน่ะ...จริงๆแล้วเป็นHigh Risk สักเท่าไหร่....เก็บข้อมูลเกินจำเป็นไหม.....เพราะอาจจะลด item ที่เป็นขยะออกจ้ะ....
- ....ในAnnual Report ดูจะไม่ค่อยได้ประโยชน์ในการนำข้อมูลมาพัฒนา...ทำมากไป(ท่านผู้บริหารว่างั้นนะ)...ประหยัดแรงงานคนคีย์..คนเยี่ยมด้วย...
- .....นี่แหละจ้ะ...ไอ้ที่อยากได้..ดั้งเดิม..ของคนแนะนำ...อิ....อิ....
วันนี้พ่อเอาไม้หน้าสามมานวดหลังฉันเลยเชียว....ปวดหลังจะแย่....นั่งทั้งวันเลยหละ.....โอย....
- สิ่งที่ผู้บริหารอยากได้ เป็นข้อมูลเชิงบริหารจ้า ที่จะบอกว่า คุ้มค่าที่อยากจะทำมั้ย .....ซึ่งเป็นคนละเรื่องกับการนำมาใช้เขียนบทความวิชาการเผยแพร่ในวารสารจ้า เพราะการเขียนบทความในงานวิจัยนั้น เราสนใจว่าปัจจัยต่างๆ มีความสัมพันธ์กันหรือไม่ อย่างไร แล้วพยายามอธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยใช้เหตุและผล ดังนั้นการไม่มีข้อมูลดิบ จึงเป็นเรื่องยากในการสรุปความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรจ้า
- ถ้าแม่แมงมุม มีฐานข้อมูลรายบุคคลที่อยู่ในรูปของไฟล์แล้ว ต่อให้เป็นคำถามเชิงบริหาร หรือคำถามงานวิจัย ทุกอย่างทำได้ในเวลาไม่นานจ้า ไม่ว่าจะลดข้อมูลใน report หรือจะเพิ่มข้อมูลบางอย่างลงไป ตอบได้เลยว่าง่ายมากจ้า มันง่ายขนาดที่ว่า เราสามารถ save คำสั่งเอาไว้ พอปีหน้า เอาฐานเฉพาะของปีหน้ามาใส่เข้าไป แล้วเรียกคำสั่งเก่าออกมา จากนั้นก็พิมพ์ข้อมูลออกมาส่งได้เลยจ้า....ได้รูปแบบเหมือนเดิมเป๊ะ โดยใช้ข้อมุลใหม่
- เห็นประโยชน์ของการมีฐานข้อมูลดิบอยู่ในมือหรือยังล่ะ......นั่นแหละเขาถึงบอกว่า การมีข้อมูลอยู่ในมือ.....หมายถึงการมีอำนาจจ้า.....
นี่แปลว่าคำถามงานวิจัยของฉันผิดตั้งแต่แรกใช่ไหม....เพราะถามไปก็ไม่มีข้อมูลในการวิจารณ์ยกเว้นจะเลี่ยงไปวิจารณ์เชิงบริหารคน .....
- ...อย่างนี้ฉันจะปรับลำเรือยังไงดีน้า...จ๊ะพ่อ....ให้มันพอไปได้....งานแรกต้องสำเร็จ...เอาง่ายๆ แค่ทำเป็น....
- คิดเล่นๆ....อาจวิจารณ์เชิงการเก็บข้อมูลใน Annual Report ที่เกิดประโยชน์ในการพัฒนาน้อย ได้แต่เชิงปริมาณ...งานนี้ถ้าทำอย่างที่ว่าไว้ตอนหลังนี้จริงๆละก้อ...ถูกใจท่านผู้บริหาร "Perfect"...แน่นอนค่ะ เพราะท่านต่อต้านเรื่องเก็บข้อมูลเป็นขยะนานแล้ว....("เก็บๆไว้ก่อน..เก็บๆไปเถอะ...อีกหน่อยอาจจะใช้ประโยชน์ได้" ....แต่อาจารย์หลายท่านก็บ่นว่าไม่ได้ประโยชน์เท่าที่ควร.)....แต่ฉันมีหวังโดนน้องที่ทำ Annual Report ตีเละ.....
มาถึงขั้นนี้แล้ว....แล้วอย่างงี้...เอาไงล่ะพ่อ
พ่อหมูอ้วนจ๋า...
- ฉันมีทางออกแล้วจ้ะ....
- ฉันโทรฯถามน้องที่ทำ Annual Report....น้องบอกว่าทีมRisk แยกเก็บบันทึก incident ไว้ต่างหาก...ฉันลืมไปค่ะว่ามีข้อมูลอีกชุดนึง...ตามผู้บริหารมากไปหน่อย....ไม่เห็นนะคะว่าเขาไปเก็บไว้ที่ไหน...ยังไง...แต่ที่แน่ๆนั้น..น้อง IT บอกว่ามีแน่ๆ อาจเป็น Excel.....(..ฉันลืมไปจ้ะว่ามีข้อมูลอีกชุดนึงที่ควรเอามาวิเคราะห์.....)
- ฉันขอโทษพ่อที่ให้ข้อมูลผิดค่ะ....เฮ้....ดีใจจังเลย...วี๊ดวิ้ววว.......ทางเดินไม่ตันแล้ว...
- ตกลงฉันจะต้อง....
- "....key อย่างน้อย 2606 record จ้า ใน 3 ปี แล้วเวลา key ให้ใส่ประวัติทุกอย่างที่น่าสนใจของคนไข้รายนั้นเข้าไปด้วย อย่างเช่น เพศ อายุ น้ำหนัก ชนิดการผ่าตัด ชนิดของยาที่ได้รับ ........อย่าลืมนะว่า 1 แถว 1 record จ้า ก็ไม่ต่างจากการเอาแฟ้มเก็บประวัติ incidence เอามา ....."
- วันจันทร์ฉันมีอีกงานคือไปเอาข้อมูลบันทึก incident....มาดู...แล้วลงในโปรแกรม.....แล้วมันใช้เวลานานมั้ยจ๊ะพ่อ....
.....ตกลงฉันจะเดินหน้าต่อจ้ะ....
- วันนี้หมูที่บ้านฉันไปเป็นพิธีกรงานลอยกระทง(เดือนมืด)ในหมู่บ้านแถวๆโรงเรียนเค้าน่ะ...ฉันเลยทำวิจัยสบายๆค่ะ
- นี่พ่อทำอะไรอยู่...นอนแล้วเหรอ...ไม่นั่งทำงานเป็นเพื่อนกันแล้วเหรอ.....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- เอาเป็นว่า หากแม่ได้ข้อมูลบันทึกที่ว่า มาเมื่อไร ส่งให้ฉันดูหน่อยสิ ฉันจะได้บอกว่าเป็นอย่างไร อาจไม่ต้อง key ใหม่ หรือถ้าต้อง key จะต้อง key อย่างไร เพื่อไม่ให้มีปัญหาเวลาวิเคราะห์จ้า
- นี่เขาจะลอยกระทงกันแล้วเหรอ......
- ไม่รู้เป็นอย่างไร พอบอกว่าเป็นไฟล์ Excel นี่ฉันชอบรู้สึกว่าเป็น ไฟล์ที่ผ่านสรุปมาแล้วเรื่อยเชียว
- โดยส่วนตัวฉันชอบเก็บข้อมูลดิบ ไว้ในไฟล์ฐานข้อมูลจ้า ไม่ว่าจะเป็น .dbf หรืออย่างปัจจุบันก็เก็บในโปรแกรม Access ซึ่งเป็นนามสกุล .mdb แล้วถ้าจะใช้ใน excel ก็สามารถ export ไปยัง excel หรือจะโปรแกรมอื่นๆที่ใช้วิเคราะห์ได้เลยจ้า
- ส่วนข้อมูลประเภทพวกสรุปนี่ ฉันมักใช้ SPSS สรุปออกมาให้ก่อนจ้า แล้วค่อยไปทำกราฟ ใน Excel อีกที ใน SPSS ก็ทำกราฟได้จ้า แต่กราฟไม่ค่อยสวย
- พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานแต่เช้าจ้า สายๆนัดเพื่อนไว้ จะไปภูเขาทาคาโอะจ้า คงกลับมามืดๆ แล้วมาทำงานต่อจ้า
- ถ้าจะต้อง key ข้อมูลใหม่ 2600 records นี้น่าจะใช้เวลานานโขอยู่ แต่ที่สำคัญคือข้อมูลที่จำเป็นสำหรับที่จะใช้ในการ key เข้าไปนั้น อยู่กระจัดกระจาย หรือเปล่า แล้วคน key เข้าใจวิธีการ key ข้อมูลหรือไม่ ว่าช่องไหน ใส่ค่าอะไรหรือเปล่า
ได้ค่ะพ่อหมูอ้วน
- เอาเป็นว่าถ้าได้มาแล้วฉันจะส่งให้พ่อดูจ้ะ...
- ฉันอาจจะเข้าใจผิดเรื่อง โปรแกรมที่น้องเก็บข้อมูลก็ได้จ้ะ..เดี๋ยวเอาไว้ดูของจริงดีกว่า...สาธุ..ขอให้เก็บข้อมูลในแบบที่ถูกใจพ่อทีเถอะ...
- ที่ขอนแก่นนี่ลอยกระทงทั้งเดือน 11 และเดือน 12 จ้ะ....นี่ขนาดเดือนไม่เต็มดวง ยังลอยกันเลย...
- พ่อรีบทำงานของพ่อให้เสร็จไวๆก็ดีจ้ะ...จะได้มีเวลาพักผ่อนบ้าง.....เกือบสามเดือนมานี้ฉันไม่เห็นพ่อจะได้ออกไปไหนเลย.....เหลืออีก 11 วันพ่อก็จะกลับบ้านแล้ว(ใช่มั้ย...)...ฉันอยากให้พ่อได้พักผ่อนหย่อนใจบ้าง...หลังจากทำงานหนักมาตลอด.....
- งานของฉันนั้น.....พ่อไม่ต้องห่วงจ้ะ...อย่างเก่งฉันก็แค่ถูกตีก้นที่ทำไม่ทัน...แต่ฉันจะต้องทำจนเสร็จให้ได้...อย่างมีคุณภาพสมกับที่พ่อตั้งใจช่วย.....ข้อสำคัญ มันจะเป็นความร่วมมือของ พยาธิ มอ.กับ วิสัญญี มข.ที่ทำ R2R ผ่านอากาศ...เท่ระเบิด.....
- พ่อไปเที่ยวภูเขาแล้วอย่าลืมถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วยนะจ๊ะ...ชาร์ทกล้องหรือยัง....เที่ยวให้สนุกเผื่อฉันด้วยนะเพราะฉันไม่มีโอกาส..แล้วพ่อจะได้เห็นหิมะไหมน้า..รอบนี้น่ะ
- .....กลับเมืองไทยแล้วพ่อจะต้องมาญี่ปุ่นอีกไหมคะ เมื่อไหร่....หรือว่าไม่มีอะไรผูกพันที่ญี่ปุ่นกับsensei อีกแล้ว
- ฉันเองก็ไม่มั่นใจคน key ค่ะ ว่าจะเข้าใจวิธีการ key ข้อมูลหรือไม่ ว่าช่องไหน ใส่ค่าอะไรหรือเปล่า
- น้องที่ key ต้องรู้เรื่องจริงๆ ไม่งั้นมีหวังไม่รู้เรื่องแน่ๆ...
- .....ข้อสำคัญ...คงไม่มีใครทำอะไรได้ไวอย่างใจฉันแน่(ยกเว้นคุณ)...แถมฉันเอง ไม่รู้เรื่องด้วยแหละ....
- พ่อคงหลับไปนานแล้ว..เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า...ขอให้ไปเที่ยวอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆนะจ๊ะ.....
- ฉันก็คงขอเข้านอนบ้างหละ..วันนี้ได้งานเยอะเลยจ้ะ...น่าจะหลับฝันดี...ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันนอนหลับเต็มอิ่มแล้ว...ตื่นมาหาทางออกให้กับงานวิจัยที่เหลือเพียง7วันต้องส่งการบ้าน....
- ......วันนี้ขอให้เที่ยวให้สนุกจ้ะ.......
อรุณสวัสดิ์ แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันเพิ่งกลับจากไปทำแล็บมาจ้า ออกไปทำตั้งแต่เช้า นี่เพิ่งกลับมากินข้าว แล้วจะออกไปเที่ยวภูเขาแล้วล่ะ
- ข้างนอกหนาวมาก น่าจะเป็นวันที่หนาวที่สุดตั้งแต่ที่ฉันมาญี่ปุ่นคราวนี้ เห็นว่าอุณหภูมิจะลดลงไปอีก ตอนนี้ก็น่าจะอยู่แถวๆ 10 องศาแล้วล่ะ
ไปก่อนละ บาย
เอ้า....กล้องจ้ะกล้อง...ลืมหรือเปล่าวววว....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันเจออะไรบางอย่าง...เป็นการศึกษาของบ้านฉันเอง พ่อว่า หากฉันจะเอาประโยชน์จากpaper นี้ มันจะยังไงดีจึงเห็นว่าเป็นความต่อเนื่องคะ
สวัสดีค่ะ อ.Surin
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะและขอบคุณค่ะที่แวะมาขำกันค่ะ
สวัสดีจ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน
- พ่อกลับมาจากเที่ยวภูเขาทาคาโอะหรือยังจ๊ะ...ได้เหงื่อรึเปล่า...สนุกมั้ย....มีรูปมาฝากฉันมั้ย....เล่าให้ฟังบ้างซี่....
- ทานข้าวเย็นหรือยังจ๊ะ หรือตอนนี้ง่วนอยู่กับลูกปัดซะแล้ว.....ฉันเอาน้ำส้มคั้นมาฝากจ้ะ ตอนนี้ส้มเริ่มอร่อยแล้ว...หรือทางนี้อากาศหนาวจัด อาจจะรู้สึกไม่อร่อยก็ได้
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันท่าทางจะยังเมาค้างอยู่ ฉันกลับจากภูเขาทาคาโอะ ตอนสัก 2 ทุ่ม กะว่าจะกลับไปทำงานต่อที่แล็บ แต่บังเอิญไปเจอ sensei กับเด็กญี่ปุ่นอีกคน เลยร่อไวน์ไปอีก 1 ขวด กะสาเก อีก 2 ขวด มึนเลยจ้า....พอทำงานเสร็จก็เลยเดินมึนกลับบ้านนี่แหละ
- เรื่องที่แม่ link ไปให้ฉันดูนั้น ดูเหมือนจะเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องที่แม่แมงมุมจะทำเลยล่ะ มันไม่ใช่ความต่อเนื่อง แต่เป็นเรื่องเดียวกันเลย
- งั้นกลับไปเน้น ที่ risk matrix ดูว่าหลังจากทำ matrix ออกมาแล้ว มีประเด็นอะไรที่น่าสนใจบ้าง
- แม่แมงมุมลองทำ matrix ออกมาก่อน แล้วค่อยว่ากันว่าจะหาข้อมูลอะไรเพิ่มอีกบ้าง
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- กลับมาบ้านแล้วเหรอ...เดินตรงทางก็เก่งแล้วค่ะ....สงสัยที่senseiชวนคุณดื่มสาเกเพราะไม่อยากให้คุณหนาวเปล่าเปลี่ยวมั้ง...จะได้อุ่นๆกาย หลับสบายหน่อย...ว่าแต่ไอ้สาเกเนี่ย...รสชาติมันเป็นยังไงคะ เหมือนเหล้าขาวบ้านเรารึเปล่า...ฉันไม่เคยดื่มหรอกนะพ่อ
- ส่วนเรื่องRisk
(ต่อค่ะ)
- ส่วนเรื่อง Risk Matrix นั้น...วันนี้ทั้งวันฉันพยายามจะหาcriteria ข้อ...จับใส่ Matrix.....ช่างกระไรเลย มันไม่เจอ...ฉันเจอแต่ Risk Matrixที่ไม่ได้มี 9 เกณฑ์ค่ะ มีแต่3-5 เกณฑ์...นี่ฉันยังต้องพยายามต่อค่ะ...จะปรับยังไงดีน้า....
- .....คุณง่วงหรือยัง...ถ้าง่วงก็ไม่ต้องห่วงฉันนะคะ เข้านอนได้เลย ฉันขอตามหามันอีกสักพัก
- พรุ่งนี้ฉันจะจัดการงานที่วางแผนไว้ค่ะ....ไม่รู้ว่าจะได้แค่ไหนเลยเพราะต้องเข้า "อบรม Risk...การลดข้อขัดแย้ง...3 วันแน่ะ..".แต่จะพยายามค่ะ......
- ....ฉันเข้านอนบ้างดีกว่า...good night ค่ะ
อรุณสวัสดิ์ แม่แมงมุม
- วันนี้ฉันตื่นสายมาก เกือบ 8 โมงเช้า แต่ก็หลับสบายทั้งคืน ตื่นขึ้นมาระบมทั้งตัวเลย คงจากที่ขึ้นเขา เดินทั้งวันมานั่นเอง แต่ก็คุ้มจ้าที่ได้เที่ยวเสียบ้าง
- สำหรับเรื่อง risk matrix ในความเห็นของฉันแล้ว ฉันมองว่า แม่แมงมุมยึดตามคำแนะนำของสถาบันรับรองคุณภาพโรงพยาบาลได้เลยนี่นา ที่แบ่งเป็น 5 ระดับ ซึ่งฉันมองว่า เป็นเกณฑ์ที่น่าจะยอมรับในระดับสากลได้ การแบ่งที่ละเอียดเกินไป อาจไม่ช่วยให้มองเห็นภาพได้ชัดเจนเสมอไป ลองหิ้วเกณฑ์ของสถาบันฯที่แม่แมงมุมไปเรียนมา แล้วกลับไปคุยกับอาจารย์หมอสมบูรณ์ใหม่อีกสักครั้งเป็นไง
- ขอให้มีความสุขกับการอบรม การลดความขัดแย้งจ้า.....
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อหมูอ้วน
- ฉันก็คิดเหมือนพ่อ ...จะลองเจรจาต่อรองดู(วันนี้จะไปอบรมซะด้วย..อิ..อิ...) อาจจะปรับ 9เกณฑ์ที่ได้มาเข้ากับ 5 เกณฑ์ของ พรพ.....เผลอๆของ พรพ.อาจจะเอามาเฉพาะเสี่ยงที่ค่อนข้างสูงซะก็ไม่รู้ เพื่อเอามาจัดการต่อ...ต่ำๆยังไม่ทำ...(นี่ฉันเดา...อุ๊ย!..วิเคราะห์เอานะเนี่ย...)
- .....ฉันว่าจะเอาโน๊ตเข้าประชุมด้วยเพราะเผื่อมีอะไรเกี่ยวข้องกัน....เรื่องเสี่ยง....ก็จะได้งานเลย...ดีแมะ....
- ขอให้เป็นเช้าวันทำงานที่สดใสค่ะ.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- คุณเป็นยังไงบ้างคะวันนี้น่ะ....หายระบมจากการปีนเขารึยัง...คงต้องพักและนวดยาคลายกล้ามเนื้อหรือนอนแช่น้ำอุ่นสักสองวันละค่ะกว่าจะทุเลา...
- แล้วงานของคุณจะเสร็จสมบูรณ์เมื่อไหร่คะ..... senseiจะให้คุณทำงานจนวันสุดท้ายเลยเหรอ...น่าจ๋งจ๋านจัง....
- ...ส่วนงานของฉัน...ยิ่งเดินลึกยิ่งเจอทางตัน ฉันต้องหาทางเลือกมั้ง....แต่เดี๋ยวนะ....ยังก่อน...ขอฉันดูข้อมูลที่ได้มาก่อน(ได้มาเมื่อกี๊นี้เอง)...สักครู่ค่ะ....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันได้ส่งข้อมูล incidence ตั้งแต่ กันยายน 48 - ตุลาคม 50 ให้คุณช่วยพิจารณาแล้วค่ะ.....
- ....เดี๋ยวนะ...เดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกี่ยวกับงานนี้ให้คุณฟัง.....แต่อยากให้คุณหายเหนื่อยซะก่อนดีกว่า เพราะฉันกลัวคุณจะหงุดหงิดน่ะ...มันไม่แล้วไม่เลิกสักที...ปัญหาทั้งหลาย....
ฉันตอบเมลล์ไปแล้วจ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ถ้าคุณเห็นข้อมูลที่ฉันส่งให้....คุณคงจะเป็นลม10 ตลบ...เหมือนอย่างที่ฉันกำลังจะเป็น....
- ....ฉันสรุปสั้นๆเพียงว่า...การลงบันทึกข้อมูลในคอมฯไม่สมบูรณ์เอาซะเลย(ใจฉันน่ะ....ฉันให้คะแนนเป็นแย่มากๆในบางเดือน..เข้าใจว่าคงเปลี่ยนคนลงข้อมูลสลับกันไปเรื่อยๆค่ะ....).....ฉันเพิ่งเห็นว่าการไม่ลงติดตามกำกับการดูแลคุณภาพเป็นเช่นนี้เอง...แล้วคุณว่า....ฉันจะเหนื่อยไหมน้อ...ที่ตัดสินใจหันกลับมาดูแลมันอีกครั้ง.....หลังจากที่ปล่อยมาเกือบสองปี....
- ...เฮ้อ.....ฉันเป็นยายแก่ขี้บ่นไปซะแล้ว.....
- ..ฉันขอไปเอาน้ำเย็นราดหัวให้มันหายช็อค(กับข้อมูล)ก่อนดีกว่าค่ะ.....
- ...งานคุณก็มากมายแล้ว...คุณจะไม่อดทนตามงานวิจัยของฉันอีกต่อไปก็ได้นะคะ....แต่ฉันจะเรียนบทเรียนนี้ต่อไป...ไม่ว่ามันจะสำเร็จหรือล้มเหลว....เพื่อนรัก.
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันอ่านแล้วจ้ะ....ตอบพ่อกลับไปแล้วค่ะ...พ่อให้ภาพที่ชัดเจน แจ่มแจ้ง ฉันเห็นฟ้าใสแล้วแหละ.....
- พ่อทำได้ไง....ไวปานกามนิตหนุ่ม....ขอบคุณพ่อมากค่ะ
พ่อหมูอ้วน
- ฉันวกกลับมาอ่านข้อมูลที่คุณส่งมาให้...เพื่อว่าจะได้หาทางดำเนินการต่อไป....เพิ่งเห็นว่าคุณได้สอนเพิ่มเติม "การนำเอาข้อมูลใส่มาในไฟล์เดียวกันได้ใน Excel" ..ดีจังเลย เกือบไม่เห็น...ขอบคุณค่ะ
- .....แล้วถ้าข้อมูลปี 48 มีไม่ครบปี(6 เดือน)อย่างที่มี(คงไม่ได้คีย์ หรือคีย์ไว้ที่ไหนน้อ...)....จำเป็นต้องหามาให้ครบปีเพื่อความแม่นยำอะไรบ้างไหมคะ....ถ้าควรทำ ฉันจะทำค่ะ....
- .....และไม่ต้องห่วงที่ฉันต้องหาข้อมูลเพิ่มเติม....มันเป็นหน้าที่ที่ฉันต้องทำอยู่แล้วเพื่อความสมบูรณ์ของงานวิจัย...ขอให้บอกเถอะ...
- คืนนี้ดึกแล้ว..คุณคงหลับสบายไปหลายตื่นแล้วมั้ง...ฉันขอไปอู๊กๆๆๆๆ.....บ้างดีกว่า...
- ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- เนื่องจากมีรายละเอียดของงานวิจัยแม่แมงมุมอยู่ ฉันก็เลยเลือกที่จะตอบแม่แมงมุมทางเมลล์ไปแล้วจ้า
- แม่แมงมุมพอจะเห็นความสำคัญของการมีข้อมูลดิบ (raw data) ในมือหรือยัง ว่ามีประโยชน์และลดงานของเราตอนที่จะวิเคราะห์ได้มากขนาดไหน
- ข้อมูลที่ผ่านการสรุปแล้ว จะอยู่ในรูปของ information ซึ่ง information แต่ละชิ้น จะมีจุดมุ่งหมายในการสื่อสารต่างกัน ซึ่งเจ้าตัว information นี้ จะให้ภาพในการสื่อสารเรื่องนั้นๆชัดเจนกว่าข้อมูลดิบจ้า แต่ถ้าจะเอามาวิเคราะห์เพิ่มเติมต่อจากนั้น ทำได้ลำบากจ้า ดังนั้นในงานวิจัย การมีข้อมูลดิบในมือเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เพราะเมื่อไรที่ต้องการดูความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรใด ก็สามารถวิเคราะห์ได้เลยจ้า
- ถ้าแม่แมงมุมใช้ pivot table เป็น แม่แมงมุมน่าจะสนุกกับการดูความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรมากขึ้น ดีกว่ามานั่งนับมือจ้า
- แต่แม่แมงมุมจะสนุกกว่านี้ ถ้าใช้ SPSS เป็นบ้าง อย่าง pivot table ใน SPSS ใช้คำสั่ง Crosstab ซึ่งข้อมูลที่ได้จะมีได้หลากหลาย อยากได้ข้อมูลออกมาแบบไหน ก็เลยได้ และที่สำคัญมีตัวเลขทางสถิติออกมาให้ครบถ้วน ไม่ว่าจะเป็น chi square หรือจะ p-value หรือค่าสหความสัมพันธ์ (r) และอื่นๆ อีกมากมาย
- เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกกระหายที่จะเรียนรู้ SPSS หรือยัง......อิ อิ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันเพิ่งเห็นว่าการไม่ลงติดตามกำกับการดูแลคุณภาพเป็นเช่นนี้เอง...แล้วคุณว่า....ฉันจะเหนื่อยไหมน้อ...ที่ตัดสินใจหันกลับมาดูแลมันอีกครั้ง.....หลังจากที่ปล่อยมาเกือบสองปี.... ถ้าถามว่าเหนื่อยไหม ฉันตอบได้เลยว่า เหนื่อยแน่นอนจ้า แต่แม่แมงมุมคงต้องคิด ต่อจากการเหนื่อยว่า ข้อมูลที่ลงทุนลงแรงเหนื่อยไปแล้ว จะเอามาใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง เพื่อให้คุ้มกับการเหนื่อยจ้า
อรุณสวัสดิ์จ้ะ พ่อเพื่อนหมูอ้วน...เพื่อนรักของฉัน
- ฉันเห็นด้วยกับคุณว่าถ้ามีข้อมูลดิบในมือ...คือเป็นต่อ.....แต่เดิมฉันไม่สนใจเรื่องข้อมูลหรือสถิติ....แต่ประสบการณ์คราวนี้...ทำให้ฉันทราบว่า..."ไม่รู้...ไม่ได้...เพราะมันแยกกันไม่ออกเลย" จ้ะ.....
- ฉันเลือกที่จะลงอยู่กลุ่มย่อย"กลุ่มเสี่ยง"...คู่กับกลุ่มประกันคุณภาพ Intra-op....นอกเหนือจากภาระที่ต้องดูภาพรวมของคุณภาพเพื่อรองรับการรับรอง HA.....และ PMQA.....และหากเป็นไปได้ ฉันจะกำกับการลงรายละเอียดของอุบัติการณ์เองเพราะไม่งั้นมันก็เหมือนเดิม...เก็บไปงั้นๆตามหน้าที่ ทำอะไรก็ไม่ได้.....
- ฉันเห็นความสำคัญของการเรียนรู้งานวิจัยคู่ไปกับสถิติค่ะ.....ถ้าเราไม่มีความรู้ ความเข้าใจเรื่องสถิติเลย มันทำให้เราถึงทางตันอยู่เรื่อยๆ(อย่างที่ฉันประสพ)....แต่หากเรารู้ เราก็จะมีทางออก...ทราบว่าทำไมเราต้องเก็บข้อมูลแบบนี้ ถ้าเราวิเคราะห์แบบนี้แล้วจะตอบอะไร..แง่ไหน....
- ......ฉันอยากรู้เรื่อง SPSS เพิ่มเติมแล้ว...แน่นอนค่ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันอ่าน mail แล้วค่ะ แต่ไม่สามารถเปิดดูfileที่ attach ได้ค่ะ....(คุณส่งมาเป็นภาษาญี่ปุ่นเหรอ...)....ฉันพยายามจะแปลงภาษาหลายรอบแล้ว..มันไม่ยอมเลย มันจะหัดให้ฉันใช้ภาษาปุ่นด้วยแหละ..ให้ฉันเรียนวิจัยจบก่อนละกัน..ค่อยหัดภาษาญี่ปุ่น...อิ..อิ....
แม่แมงมุม เพื่อนรัก
- ไฟล์ที่ฉันส่งไปให้ครั้งแรกนั้น น่าจะใช้ไม่ได้จ้า....ฉันกลับมาตรวจสอบแล้ว มันมีปัญหาเรื่องการเข้ารหัส ฉันก็เลยส่งไปให้ใหม่ครั้งที่สอง ไม่แน่ใจว่าแม่แมงมุมจะเปิดได้หรือเปล่า
- แต่ไม่เป็นไร ฉันส่งไปให้ใหม่แล้วจ้า.....
กฤษณา สำเร็จ
ไอ้เพื่อนยาก...ตอนนี้ฉันนั่งหน้าคอม...ยังส่งmail คุยกับพ่อไม่ได้เลยค่ะ..ล้มเหลวไปสามครั้งแล้ว....(ฉันรีบเลยไม่มีเวลา loginค่ะ)
หมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันได้รับ mail แล้วจ้ะ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันตอบ mail พ่อไปแล้วค่ะ....พ่อทำได้ไงเจ๋งมากๆเลยจ้ะ...ฉันคงต้องหัดเรียนรู้บรรดาโปรแกรมเหล่านี้บ้างแล้วหละ...
- ...นี่ฉันตัดสินใจแล้ว ว่าฉันจะลงมาจัดการข้อมูลเรื่องเสี่ยงเองจ้ะ...ก็พ่อบอกว่ามีข้อมูลดิบ...เป็นต่อ...(ฉันก็ชอบนะน่ารักดี....เป็นต่อเนี่ย...พ่อว่ามั้ย...เคยดูละครเรื่องนี้กะเค้าหรือเปล่าน้อ.....อิ...อิ...)
- ...แล้วฉันจะคีย์ข้อมูลที่ขาดหายไปส่งให้พิจารณาโดยไวค่ะ...ฉันจะเช็คmail บ่อยๆละกัน...
- นี่พ่อทานข้าวเย็นหรือยังจ๊ะ....มีอะไรทานบ้างล่ะ...ฉันชักหิวแล้ว...ขอทานด้วยคนซิ
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันลงข้อมูลเสร็จแล้วและส่งไปให้แล้วค่ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- เย็นนี้ ฉันมีปาร์ตี้....ได้เวลาเมาอีกแล้ว อาทิตย์นี้ฉันเดินมึนกลับบ้านหลายวันเชียว
s o m p o r n p
เมาด้วย เมาด้วย
เมาสาเกดีกว่าเกเรรัก
คิกคิก คึกคึก คักคัก
.....
โอ้ยอยากหาที่ปรึกษางานบ้างจัง
ทำไงงานมันจะเหมือนชาวบ้านเขามั่ง
งานที่ไม่ต้องนั่งเป็นเพื่อนพี่ รปภ.เฝ้าคณะอ่ะ
อิอิ
s o m p o r n p
เมาแล้วแอบไปนอนล่ะสิ
อย่าลืมทำการบ้านนะจ๊ะ
สิ้นเดือนนี้เจอกัน
อุอุ
จุ๊ๆๆๆ....น้องอึ่ง....เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่ากวนใจพี่เค้า ปล่อยให้พี่เค้าหลับพักผ่อนไปเลยเพราะเดี๋ยวกลับบ้านก็อดเมาแล้ว...อิ....อิ.....
- อยากมาทำวิจัยด้วยกันก็อาสามาซีจ๊ะแม่คุณ....ยังเหลืองานให้พิมพ์เพียบเลย ให้แต่งประโยคภาษาอังกฤษส่งตีพิมพ์ต่างประเทศเลยดีไหมเนี่ย...เออ...ความคิดนี้เข้าท่าแฮะ...
- ....วิจัยนี้เกิดจากความร่วมมือร่วมใจของสามสถาบัน....มข. มอ. และ มช. ....เป็น R2R ..on line.....ผ่าน R-gas (อากาศ).....เยี่ยม.
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- งานนี้ฉันท่าจะเริ่มเจอทางสว่าง....การจัดseverity มันมีในรายงานการประชุมกรรมการRisk....ฉันกะจะเอาไอ้ที่เค้า consensus กันแล้วนั่นแหละ....ง่ายดี.....
- ...ไอ้ที่ยากก็วิพากษ์ วิเคราะห์ วิจารณ์ วิบากกรรมนี่แหละ.....
- ....ฉันเหลือเวลาเพียง 5 วัน...วันอาทิตย์นี้ส่งงานภายในเที่ยงคืน....(ของญี่ปุ่นหรือของไทยดีน้อ).....ติ๊ก...ต่อก...ติ๊ก...ต่อก......
เมาแล้วแอบไปนอนล่ะสิ
อย่าลืมทำการบ้านนะจ๊ะ
สิ้นเดือนนี้....จาก...กัน(แล้วเหรอ....)
ฮือ..ฮือ....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันส่งข้อมูลใหม่ทั้งปี ที่ได้แก้ไขและเพิ่มเติมมาให้ใหม่ ทางmail. เมื่อกี๊นี้แล้วค่ะ..
- ดึกมากๆแล้ว...ฉันขอนอนบ้างดีกว่า
- ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
แม่แมงมุมตามข้อมูลเพิ่มได้เป็น 146 records (จากเดิม 121 records) เพิ่มขึ้น 25 records แต่จากข้อมูล incidence ใน annual report ของปี 2549 มีอุบัติการณ์รวมทั้งสิ้น 754 records เพราะฉะนั้น แม่แมงมุมต้องตามเพิ่มอีก = 754-146 =608 records จ้า ยังไม่สมบูรณ์นะ ลองค่อยๆนึกดูว่าจะไปตามข้อมูลเหล่านี้ได้จากที่ไหนบ้าง
หลังจากนั้น แม่แมงมุม ก็มาพิจารณาข้อมูลดิบแต่ละรายการว่า มีโอกาสเกิดขึ้นมากน้อยเพียงใด แล้ว key ข้อมูลโอกาสเกิด ใส่เข้าไป
พอได้ข้อมูล incidence ครบ และ โอกาสเกิด ครบถ้วน แม่แมงมุม ก็เพียงแต่ crosstab ข้อมูล incidence กับ โอกาสเกิด ก็จะได้ตาราง risk matrix ตามต้องการจ้า
ในตารางที่แม่แมงมุม พิมพ์ส่งมาให้ฉัน การจัดเรียงหัวข้อของแต่ละเดือนยังไม่ตรงกันนะ ฉันยังต้องมาจัดเองใหม่อีกครั้งจ้า
เพื่อนพ่อหมูอ้วน
หมายเหตุ ฉันถามแม่แมงมุมหน่อย เนื่องจากฉันยังไม่ค่อยเข้าใจงานของแม่แมงมุม ว่า อุบัติการณ์ แต่ละรายการ อย่างเช่น hypothermia จะมีโอกาสเกิดขึ้นได้มากกว่า 1 แบบหรือไม่ ฉันหมายถึง บางราย ก็เกิด น้อย บางรายก็เกิดบ่อย เพราะหาก แม่แมงมุมจัด อุบัติการณ์ให้มีโอกาสเกิดได้มากกว่า 1 แบบแล้ว จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องใช้ข้อมูลดิบในการวิเคราะห์ แต่ถ้าอุบัติการณ์แต่ละรายการ ถูกจัดให้มีโอกาสเกิดขึ้นได้เพียง 1 แบบ เราก็ไม่ต้องใช้ข้อมุลดิบจ้า หนีไปใช้ความถี่จาก รายการ incidence ใน annaul report ได้เลยจ้า
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- เนื้อที่ใน kku.ac.th ของฉันมีพื้นที่น้อยมากๆค่ะ(ฉันเพิ่งรู้ว่ามันเต็ม) เลยมีปัญหาการรับส่งข้อมูล.....ตอนนี้ฉันส่งที่อยู่ของ gmail .....ไปให้คุณแล้วค่ะ (ตัดปัญหาไป).....ข้อมูลของคุณเดี๋ยวฉันตรวจสอบอีกทีค่ะ....
- ขอบคุณพ่อมากๆนะคะ
- ประเด็นสำคัญของข้อมูลดิบคือ incidence จะถูกแบ่งเบื้องต้นเป็น 3 ระดับค่ะ
- ** , * และไม่มีดาว
- ทุกรายไม่ได้ถูกบันทึกในรายละเอียด....
- เฉพาะ ** และ * เท่านั้นที่รายงาน(ที่ฉันเอาข้อมูลส่งให้รอบหลังค่ะ) ดังนั้น record บางส่วน ไม่มีแน่นอน....และเผลอๆ บางงานหายไปซะก็ไม่รู้จ้ะ......งงไหม๊.....
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- เรื่องของจำนวนrecords ที่หายไปจากการบันทึกเป็นร้อยๆนั้น...เนื่องจากเราแยกอุบัติการณ์ที่ไม่ต้องเขียนรายงานออกไปค่ะ(เป็นพวกมีผลกระทบน้อยมาก) ....Annual Report จึงเป็นรายงานเชิงปริมาณค่ะ.....
- ส่วนที่จะเอามาวิเคราะห์จะเป็น 2 กลุ่มค่ะที่ต้องเขียนรายงาน (ประเภทส่งรายงานใน 24 ชม. และส่งใน 1 สัปดาห์).....ซึ่งส่วนนี้ที่ฉันสนใจเชิงบริหารจัดการ.....
ตอบข้อสงสัยกรณีตัวอย่างค่ะ.....
เช่น...."...hypothermia จะมีโอกาสเกิดขึ้นได้มากกว่า 1 แบบหรือไม่ ฉันหมายถึง บางราย ก็เกิด น้อย บางรายก็เกิดบ่อย ....."
- จริงค่ะ เราแบ่งระดับความรุนแรงของการเกิดด้วยเพราะเกี่ยวข้องกับการให้การดูแลรักษาอย่างทันท่วงทีและมีแนวทางปฏิบัติกรณี seriousค่ะ....(เป็นเรื่องของแม่ละเอียดน่ะค่ะ...งงมั้ย...เธอเป็นน้องๆพ่อสมบูรณ์น่ะค่ะ....แบ่งซะถี่ยิบเลย)
- .....จึงเป็นประเด็นว่าอาจจะต้องวิเคราะห์ภาพรวมก่อน แล้วจึงเข้าสู่ประเด็นย่อยทีละประเด็น.....
- .....ฉันจะร่างproposal ให้พ่อเห็นภาพหยาบๆในเร็ววัน...อาจจะเป็นคืนนี้ก็ได้(มันอาจจะไม่ถูกรูปแบบนัก)....เพื่อพ่อจะได้พอมองภาพรวมและทิศทางของฉันออกบ้าง ไม่งั้นพ่อคงอึดอัดว่า...แล้วจะช่วยมันยังไงดีวะ....งงว่ะ....
- ฉันจะส่งให้ทาง gmail นะคะ...แล้วจะแวะมาบอกเมื่อเสร็จแล้ว
...อะแอ้ม.....วันนี้มีปาร์ตี้อีกอ๊ะป่าว....ฮั่นแน่....รับเลี้ยงทุกวันเลยน้า.......ตอนนี้บ้านฉันฟ้าสวยมาหลายคืนแล้วจ้ะ.....
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- จ้า ฉันจะรออ่านโครงร่างวิจัยของแม่แมงมุมจ้า
- ส่วนเรื่องตารางนั้น หากแม่แมงมุมบอกว่า อุบัติการณ์แต่ละรายการอาจมีโอกาสเกิดขึ้นได้มากกว่า 1 แบบ แล้วล่ะก้อ....ในความเห็นของฉัน ฉันว่าแม่แมงมุมคงเลี่ยงเรื่องการใช้ข้อมูลดิบทั้งหมดไม่ได้หรอกจ้า....เชื่อฉันมั้ย เพราะเวลา Crosstab 2 ตัวแปร ข้อมูลในตารางจะหายไปบางช่องจ้า แล้วจะเห็นว่า n (จำนวนตัวอย่างรวม) ไม่เท่ากันจ้า แต่แม่แมงมุมจะลองทำดูก่อนก็ได้จ้า
- วันนี้ไม่มีปาร์ตี้จ้า แต่ฉันนั่งต่อลูกปัดทั้งวันจ้า วันนี้น่าจะได้สัก 2 ราย
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรักของฉัน
- ฉันเตรียมพร้อมในการลุยงานนี้แล้วจ้า...พรุ่งนี้ฉันพักร้อนเพื่อการนี้เลยแหละ....
- ถ้าโครงร่างพอเข้าตากรรมการบ้างละก้อ.....พรุ่งนี้ก็เตรียมการหาข้อมูลเพื่อวิเคราะห์ให้มันเป็นวิชาการหน่อย ไม่วาดฝันไปเอง....
- ....คืนนี้พระจันทร์สว่างมากๆค่ะ อีกไม่กี่วันคงได้ลอยกระทงกันแล้ว...อ้อ..เสาร์นี้แหละวันลอยกระทง ฉันคงได้ชื่นชมพระจันทร์เต็มดวงกับพ่ออีกสักครั้งก่อนพ่อกลับบ้าน...
- ....ถ้าพ่อยังนั่งทำงานอยู่เหมือนฉัน....ฉันเอาเพลงเก่าเพราะๆที่พ่อชอบมาฝากจ้ะ สายชล ฉันเป็นของเธอ หวงรัก
- เอาสักสามเพลงก่อนนะพ่อนะ เดี๋ยวคืนนี้งานฉันไม่เสร็จ...อิ...อิ....
อรุณสวัสดิ์เช้าฟ้าใสจ้ะ พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- เมื่อคืนนี้งานของฉันยังไม่เสร็จจ้ะ...ทำไปดึกพอควร.....ฉันฟิวว์ขาดพอดี...ลืมตาอีกทีนึกว่าพระจันทร์ส่องแสงงามยามค่ำคืน....ที่ไหนได้....ฟ้าสางซะแล้ว.....
- แต่เดี๋ยวพอเด็กๆไปโรงเรียนแล้วคงได้นั่งทำให้เสร็จแต่เช้าจ้ะ....
- .....ฉันพยายามเอารายละเอียดแนบมาด้วย เลยมีปัญหาเวลาพิมพ์...มันติดโน่นติดนี่ ตารางอะไรมันโผล่มาไม่รู้...แปลกๆ...ไอ้เราก็เก่งซะเหลือเกิน...จิ้มพิมพ์เนี่ย
- พ่อหลับสบายดีมั้ยเมื่อคืนเนี้ย...
- วันนี้ขอให้เป็นวันฟ้าสดใสของพ่อจ้ะ
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก
- ฉันส่งงานไปให้พ่อแล้วเมื่อสักครู่นี้ค่ะ....ฉันเตรียมแบมือให้พ่อเอาไม้บรรทัดเปี๊ยะๆแล้วแหละ....เพราะไม่รู้ว่าจะโดนกี่เปี๊ยะ....
- ....แล้วแต่จะกรุณาแล้วกัน...อิ...อิ..
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- วันนี้ฉันได้พูดคุยกับน้องๆในการเพิ่มบันทึกที่ควรจะมีให้สมบูรณ์ใน incident ค่ะ...วันจันทร์จะให้ออกมาคีย์ซะให้เรียบร้อย....
- ...ฉันยังงงๆอยู่เลยว่า มันผ่านมาหลายปี ไม่มีใครเอาบันทึกในคอมไปทำอะไรรึ...สงสัยเอาข้อมูลดิบไปดูแหงๆ......
- ฉันปรึกษากับหัวหน้า IT ภาคฯว่า ในปีหน้านี้ การบันทึกข้อมูล incident จะเก็บลง Access อย่างพ่อแนะนำดีกว่าค่ะ....ฉันคงต้องลงกำกับเองจะได้สนุกไปกับน้องๆ.....พ่อว่าดีมั้ย.....
- วันนี้ร้อยลูกปัดได้กี่เส้นล่ะ...เอ...หรือไปรับเลี้ยงสาเกที่ไหนน้อ.....เอ้า...รีบๆรับเลี้ยงซะ เดี๋ยวก็จะได้กลับบ้านแล้วจ้า.....ดีใจมั้ย.......
พ่อหมูอ้วน เพื่อนรัก
- วันนี้ครบกำหนดที่ฉันต้องส่งproposalให้พ่อตรวจ.....ฉันยังผูกเรื่องไม่เป็นท่าอยู่เลย....ฉันต้องวกกลับไปอ่านบันทึกที่พ่อสอนไว้ หลายรอบ.....
- เอ้า...ยังพอมีเวลา ยังไม่เที่ยงคืน(ถ้าใจดีก็เวลาญี่ปุ่น...ถ้ามีน้ำใจสงสารเพื่อนจะนอนดึกเพื่อรอรับงานก็ 4 ทุ่มบ้านเรา....)..ยื้อให้ถึงที่สุดจ้า....
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ฉันแวะไปส่งงานคุณเมื่อตอนค่ำๆวันนี้ค่ะ....ตอนนี้คุณท่าจะกำลังหนุกหนานกับเพื่อนๆ.....ว่างเมื่อไหร่ค่อยตรวจงานแล้วสั่งมาได้เลยค่ะ ฉันรอการแก้ไขอยู่....
- ขอให้สุข สนุกกับเพื่อนๆค่ะ
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- ตอนนี้พ่อคงกลับบ้านแล้วอย่างปลอดภัยและมีความสุขอยู่กับครอบครัวแล้ว....ฉันดีใจด้วยค่ะที่พ่อสามารถผ่านสามเดือนนี้ไปได้ที่ญี่ปุ่นอย่างราบรื่น
- งานวิจัยของฉันนั้นตอนนี้ให้อาจารย์ที่ภาคฯช่วยดูค่ะ.....ฉันหัวหมุนมากๆในการให้ได้มาซึ่งข้อมูลที่สัมพันธ์กัน.....เพราะมันสัมพันธ์กันแบบขาดๆ วิ่นๆ เลยแหละ.....
- ข้อมูลที่เก็บลงคอมฯถูกนำมาตรวจสอบความถูกต้อง ให้ตรงตามdefinition...แล้วลงบันทึกในบันทึก incident....จึงทำให้ได้จำนวนไม่ตรงกัน
- เมื่อสัปดาห์ก่อนนั้นเราประชุมกรรมการความเสี่ยงชุดใหม่...นำขั้นตอนการทำงานมาทบทวนทั้งหมด...เห็นชัดในกระบวนการที่ทำซ้ำซ้อนค่ะ...จึงเป็นที่มาของการทำ Flow การทำงานใหม่.....เหมือนที่พ่อเคยแนะนำไว้ค่ะ....ทบทวนFlowการทำงาน....ช่วยแก้ปัญหาได้มากค่ะ
- ขอบคุณพ่อมาก สำหรับคำแนะนำและช่วยเหลือในหลายๆเรื่อง....จนงานวิจัยนี้จวนจะเป็นรูปร่างที่สวยงามค่ะ...R2Rที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิด.....ถ้าเสร็จสมบูรณ์เมื่อไหร่....ฉันจะส่งให้พ่อดู....
- .....หากพ่อยุ่งมาก ไม่มีเวลาคุยด้วยก็ไม่เป็นไรนะคะ...ฉันจะทยอยนำความคืบหน้าเรื่องวิจัยมาเล่าให้พ่อฟังเป็นระยะๆเองแล้วกัน....
- ขอให้มีความสุขกับครอบครัวมากๆค่ะ....
แม่แมงมุม.
พ่อหมูอ้วนเพื่อนรัก....
- วันที่ 29 ที่พ่อเดินทางจากญี่ปุ่นกลับบ้าน ฉันได้ไปเดินงานไหม จ.ขอนแก่น เจอดอกไม้สีม่วงที่พ่อชอบ
-
- ฉันเลยเก็บภาพเอาดอกไม้สีม่วงที่พ่อชอบมาฝากจ้ะ
แม่แมงมุมเพื่อนรัก
- ฉันดีใจจ้า ที่รู้ว่างานวิจัยของแม่แมงมุมยังคงก้าวหน้าไปด้วยดีจ้า ในส่วนโครงร่างวิจัยนั้น ฉันขอเวลาสักพักแล้วจะช่วยแก้ไขส่งไปให้ด้วยจ้า
- เรื่องการเก็บข้อมูลเป็นเรื่องที่จะบอกว่ายากก็ยาก จะบอกว่าง่ายก็ง่ายจ้า คือถ้าอยู่ภายใต้การดูแลของคนที่เห็นประโยชน์ของข้อมูลและมีแนวทางนำข้อมูลไปใช้ประโยชน์ได้ ก็จะง่ายจ้า เพราะจะมีคนคอยดูแล ตรวจสอบ ความถูกต้องครบถ้วนของข้อมูลอย่างสม่ำเสมอ แต่ถ้าอยู่ภายใต้การดูแลของคนที่ไม่เห็นประโยชน์และไม่ได้นำข้อมูลเหล่านี้ไปใช้ประโยชน์ก็จะเป็นเรื่องยากจ้า เพราะตลอดเวลาจะมีคนคอยคิดว่า ไม่รู้จะเก็บไปทำไมให้เหนื่อยยาก ทำแล้วก็ทิ้ง ทำแล้วก็ขว้าง เพิ่มภาระปล่าวๆ
- การใช้ประโยชน์จากข้อมูลที่มีอยู่ ในส่วนตัวของผมคิดว่าเป็นจุดเริ่มต้นของโครงการ R2R ที่ดีจุดหนึ่ง เพราะเป็นการใช้สิ่งใกล้ตัว มาเริ่มต้นเรียนรู้กระบวนการวิจัย แล้วได้ผลสำเร็จเป็นรูปธรรมที่ชัดเจนจ้า คือได้บทความวิชาการตีพิมพ์ พอได้เรียนรู้ให้เข้าใจบ้างแล้ว แล้วจึงค่อยขยับขยายไปสู่งานวิจัยแบบอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น Case control study หรือ experimental study ก็ตาม
- การทบทวนกระบวนการไหลของงาน เป็นเรื่องสนุกจ้า เพราะในงานเดียวกัน เราออกแบบได้สารพัดจ้า เพียงแต่เรามักจะยึดติดกับสิ่งที่เราเคยรู้มา หรือเคยเห็นมา ทำให้สุดท้ายก็มักจะยึดตามแนวทางเดิม หากเราได้พบเห็นสิ่งที่แปลกไปจากที่เราเคยเห็นบ้าง และเราสามารถแสร้งลืมสิ่งที่เรากำลังประสบอยู่บ้าง เราก็จะมีจินตนาการที่กว้างไกลมากขึ้นกว่าการพยายามยึดแนวทางเดิมจ้า
- ทุกครั้งที่มีการปรับเปลี่ยนการไหลของงาน เราสามารถทำเป็นโครงการพัฒนา หรืองานวิจัยได้จ้า โดยการเปรียบเทียบปัจจัยตัวใดตัวหนึ่งหรือหลายตัว เพื่อสังเกตุการเปลี่ยนแปลงของการไหลของงานจ้า.....หรือแม้แต่การประเมินความพึงพอใจของผุ้ร่วมงาน หรือผู้ใช้บริการของหน่วยงานนั้น ก็สามารถเขียนเป็นงานวิจัยได้จ้า ........เห็นมั้ยว่า หากอยากทำวิจัย มีเรื่องให้ทำได้สารพัดจ้า
- ช่วงนี้ฉันอาจจะยุ่งสักนิดจ้า
พ่อเพื่อนหมูอ้วน เพื่อนรัก
- เรื่องงานวิจัยของฉันนั้นไม่เป็นไรค่ะ ฉันคอยได้ค่ะ
- จริงอย่างพ่อว่าไว้ค่ะ หากถูกบอกให้เก็บก็เก็บไปๆโดยไม่ใส่ใจในความสำคัญ จุดอ่อนเพราะขาดการสื่อสารให้รับทราบเป้าหมายของงานที่ทำร่วมกันค่ะ....และอีกมุมมองนึงก็คือ เก็บข้อมูลมากไป เก็บไว้รกเป็นขยะจริงๆค่ะ....คงต้องกลับมาทบทวนกันใหม่ละค่ะ...
- ...ฉันได้น้องในทีมช่วยเก็บงานแล้วค่ะ เธอจะเก็บให้เป็น Access ด้วยแหละตัวเอง....เริ่มปีหน้าจ้ะ....
- "ทุกครั้งที่มีการปรับเปลี่ยนการไหลของงาน เราสามารถทำเป็นโครงการพัฒนา หรืองานวิจัยได้จ้า โดยการเปรียบเทียบปัจจัยตัวใดตัวหนึ่งหรือหลายตัว เพื่อสังเกตุการเปลี่ยนแปลงของการไหลของงานจ้า.....หรือแม้แต่การประเมินความพึงพอใจของผุ้ร่วมงาน หรือผู้ใช้บริการของหน่วยงานนั้น ก็สามารถเขียนเป็นงานวิจัยได้จ้า"......อะแอ้ม!....ท่าทางฉันจะทำได้อีกงานแล้วละซี...เข้าท่าแฮะ....
- ขอบคุณพ่อมากจ้ะที่ให้แนวคิดในหลายๆรูปแบบอันเป็นแนวทางการทำวิจัยค่ะ....
- ....ว่างเมื่อไหร่แล้วค่อยแวะมาคุยกับฉันก็ได้จ้ะ...ไม่เป็นไรเลย...ส่วนฉันจะทยอยเล่าความคืบหน้างานวิจัยไปเรื่อยๆ
- ....ขอให้พ่อมีความสุขกับงานที่ทำนะจ๊ะ
บันทึกพี่ติ๋วนี่เป็นบันทึกที่มีจำนวนคอมเม้นท์เยอะสุดแล้วมั้งเนี่ย 555 เล่นคุยกับพี่ไมโตทุกวันอย่างนี้นี่เอง ทำไมไม่ใช้อีเมล์ล่ะ สะดวกกว่าอีกนะ คนจะได้ไม่รู้ฟามลับเราด้วยไง : ) คิดถึงพี่ทั้งสองคนนะ ^ ^
น้องเล็กแก้มยุ้ย น้องรัก
- ถ้าคิดว่าเป็นฟามลับเราก็คงไม่เอามาเมาท์กันหรอกจ้า....
- ....ด้วยเจตนาจะให้คนที่สนใจทำ Routine to Research ได้มองเห็นและเก็บเกี่ยวกระบวนการทำและปัญหาระหว่างการทำโดยธรรมชาติจ้ะ ก็เลยเอามาแลกเปลี่ยนกันผ่านblog น่าจะเกิดประโยชน์ในวงกว้างค่ะ....
- พี่ไมโตเธอมีประสบการณ์เยอะและมุมมองที่ไม่เหมือนใครดี....ถ่ายทอดได้อย่างง่ายๆ เข้าใจง่าย เราน่าจะถอดประสบการณ์เธอออกมาแบ่งปันกันค่ะ
- ขอบคุณน้องเล็กมากค่ะที่แวะมาเยี่ยมเยียน....
- .....พี่ก็คิดถึงพวกเรามากๆเช่นกันค่ะ.....