Episode 3 หายร้อน ก็กลับบ้านดีกว่า
ไม่ต้องทายก็ถูกครับ ว่าวันสุดท้าย ต้องตื่นสายที่สุด...
ก็ความซ่าของผมเองนั่นแหล่ะ ที่เริ่มๆ จะเป็นหวัด แต่ ก็ยังไปว่ายน้ำอยู่ได้ทุกวัน....
ก็ของมันชอบน่ะครับ...ผมน่ะชอบ “ว่ายน้ำ” มาก ไปเที่ยวไหนก็ต้องติดอุปกรณ์ไปด้วยเสมอ...
"ว่ายน้ำ"ตอนไปเที่ยวครับ ส่วน"ดำน้ำ" ส่วนใหญ่ใช้ตอนทำงาน
ตอนไปทำงานเป็น Expat ตกเย็นไม่มีอะไรทำ ก็ว่ายน้ำเนี่ยล่ะครับ ก่อนทานข้าวเย็น
สมัยก่อนตอนว่ายก็ไม่ได้ว่ายปกตินะครับ เรียกว่าอุปกรณ์ครบชุดหัวจรดเท้า ทั้ง หมวก แว่น earplug Paddle (ที่สวมมือ) นัยว่าเวลาว่ายจะได้กำลังแขนมากกว่าปกติ หรือ แม้กระทั่ง Fin ที่สวมเท้า (พวกดำน้ำใช้กันนะครับ) หรือที่เราเรียกว่า “ตีนกบ”
จำได้ว่าตอนซื้อ “ตีนกบ” เนี่ยทำเสียมวยมาแล้ว เพราะตอนนั้นตั้งใจจะซื้อมากครับเนื่องจากเป็นชิ้นแรก เดินดุ่ยๆ เข้าไป Super Sport ที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า พอเจอน้องคนขาย ก็ถามเลยครับ...
“น้องๆ พี่จะซื้อ ตีนเป็ด ได้ที่ไหนครับ” ...ผมถามโดยไม่ลังเล แต่สีหน้าน้องเริ่มงงๆ ผมเองคิดว่าน้องเค้าเข้าใหม่คงไม่รู้จัก เพราะอุปกรณ์มันเยอะ ยิ่งของ หายากแบบนี้ อาจไม่มีวางก็ได้
“ตีนเป็ด น่ะครับ น้อง...มีขายมั๊ย ที่แผนกนี้” สงสัยจะไม่รู้จักล่ะม้างงงง หรือ ไม่ก็ต้องไปดูแผนกอื่น ยังไม่ทันจะย้ำอีกรอบ น้องก็ตอบว่า...
“พี่ลองไปดู ร้านพูนสินภัตตาคาร ชั้นล่างดูมั้ยค่ะ เค้าขายเป็นย่างขึ้นชื่อค่ะ น่าจะมี ตีนเป็ดที่พี่อยากได้นะค้า”....
....
มาเที่ยวนี้ผมไม่ได้เอาชุด “ตีนกบ” (อย่าอ่านเป็นตีนเป็ดนะครับ – ขอร้องอย่าแซว) มาหรอกครับ เพราะ แก่แล้ว แรงไม่ค่อยมี ว่ายธรรมดาๆ ได้ถึงชั่วโมงก็เก่งแล้วครับ
ทำซ่าจนได้เรื่อง ว่ายน้ำอยู่สองวัน ตอนนี้ต้องนั่งสูดขี้มูกอยู่เป็นอาทิตย์ เพราะ เป็นหวัดไม่หาย แต่การเป็นหวัดก็ไม่ได้ทำให้การพักร้อนครั้งนี้ หมดสนุกลงนะครับ ดีเสียอีก เพราะทำให้ผม”ต้อง” นอนมากขึ้น เพราะ ฤทธิ์ยาแก้หวัด บวก ความขี้เกียจ ประจำเดือนตุลา...
สรุปว่าวันนี้ นอนตื่นสายโด่ง จนโปรแกรมที่จะไปดู และ ถ่ายรูป ที่ สถานีรถไฟหัวหิน (เป็น Point of interest ที่หนึ่งครับ) เป็นอันต้องยกไปคราวหน้า ก็เหลืออีกอันเดียวครับคือขากลับจะแวะดู “อุทยานหุ่นขี้ผึ่งสยาม” ที่ราชบุรี เพราะอ่านเจอใน Web ที่พี่คนนึงมาเล่าให้ฟัง เลยอยากไปดู
ยังไม่ทันทำอะไรก็เที่ยงแล้วครับ เลย Check out ออกจากโรงแรมมาแวะทานข้าวที่ ร้านบ้านอิสระ เห็นหลายคนแนะนำ แต่ไปทานแล้วเฉยๆ นะครับ อาหารออกมาเค็มๆ ไม่รู้เปลียนกุ๊กหรือเปล่า เพราะเพื่อนเคยแนะนำให้ไปทาน
จุดหมายต่อไปคือ อุทยานหุ่นขี้ผึ้ง นี่ล่ะครับ เพราะไม่เคยไป เลยต้องพึ่ง GPS แล้วล่ะครับ รู้ว่าอยู่ที่ อำเภอ บางแพ จังหวัดราชบุรี ก็จิ้มในเครื่องเลยครับ ปั๊ปเดียว หน้าจอของเครื่องก็แสดงชื่อขึ้นมาเลยครับ
“Ban Phaeo, RATCHABURI” ผมเลือกปั๊ปเลยครับ ภาพแผนที่ปรากฏขึ้นมา ดูยังไงก็ไม่มี หุ่นขี้ผึ้ง เลยเลือก ที่ทำการไปรษณีย์เป็นหลักก่อน แล้วค่อยไปหาต่อ
ขับมาจะพ้นเพชรบุรี ก็ต้องแวะซื้อขนมกลับไปกิน กลับไปฝากตามธรรมเนียม ผมฉวยจังหวะนี้ โทรไปถามที่ไปรษณีย์ เลยครับ ว่าอุทยานที่ว่าอยู่ห่างจากไปรษณีย์มากมั๊ย
“หุ่นขี้ผึ้งหรือครับ พี่จะไปที่ไหนครับ ที่นครชัยศรี หรือ ที่ ราชบุรี” เสียงเจ้าหน้าที่ตอบมาทางโทรศัพท์
“ราชบุรีครับพี่ ที่นครชัยศรีเคยไปมาแล้วครับ อยู่ห่างจากไปรษณีย์มากมั๊ยครับ” ผมถาม
“พอดีผมเคยไปมาครับ อยู่ที่บางแพ ห่างจากแยกบางแพ ประมาณหนึ่งกิโล” คำตอบทำให้ผมเริ่มเอะใจ
“ที่ๆพี่อยู่คือที่บางแพ ไม่ใช่เหรอครับ” ผมชักสงสัย
คำตอบของพี่เค้าทำให้ผมเคลียร์ “ไม่ครับ นี่ที่ทำการไปรษณีย์ บ้านแพร้ว ครับ”...
...เกือบพลาด เพราะ GPS ซะแล้ว ดันสะกดคล้ายกันซะด้วย, Ban Phaeo, บ้านแพร้ว, บางแพ, Bang Phae...
.....
สุดท้ายไม่ได้ไปหรอกครับ เพราะ ดูจากเวลาที่ GPS คำนวณจากระยะทาง และ ความเร็วรถผม ประมาณไว้ว่าจะถึงประมาณ บ่ายสี่ ซึ่งเป็นเวลาปิด ของ อุทยาน พอดี
คงต้องหาโอกาส ไปเที่ยววันหน้าครับ ไปแล้วคงมีภาพและ เรื่องมาฝากอีกที
เป็นอันจบ พักร้อนเที่ยวนี้
เดินทางเที่ยวหน้าคงเอาให้หายร้อนกันไปเลยครับ...
ความเห็น (5)
คนอยากรู้จัก
ตีนเป็ดหรือตีนกบ มันก็ตีนเหมือนกันนะคะ
และที่สำคัญก็สามารถใช้ว่ายน้ำได้เหมียนกัลลลล
- อ้าวอดดูหุ่นขี้ผึ้งเลยคุณ
- อิอิ...ต้องลงคนผิดหรือเจ้า GPS ผิดคะ
แฮะ แฮะ คนครับ คนผิด แหงม แหงม...ก็ไม่ค่อยเก่งภาษาอังกฤษน่ะครับ เลย เข้าใจผิด
อีกอย่าง ออกช้าด้วยครับ ทานข้าวเสร็จก็ บ่ายสองแล้ว จะไปดูทันอาร้าย
