เขียนงานวิจัยไม่ออก เพราะ ….
ช่วงนี้ ห่างหายจากการเขียน blog ไปมาก ส่วนหนึ่งเพราะกำลังเขียนงานวิจัยอยู่ (อีกหลายส่วนคือ เกิดอาการเฉื่อย)
แต่เขียนได้ช้ามาก เขียนไม่ค่อยออกเลย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ ….
ผลการศึกษาไม่เป็นไปตามที่คาดไว้ น่าจะเพราะมีข้อมูลบางส่วนขาดหาย ไม่ครบถ้วน และเป็นข้อมูลสำคัญที่มีผลต่อผลการวิเคราะห์
ข้อมูลขาดหาย เพราะ ไม่ดูแลเอาใจใส่กระบวนการเก็บและตรวจสอบความสมบูรณ์ของเก็บข้อมูลระหว่างทาง
ไม่ดูแลเอาใจใส่ เพราะ….
??? ไม่มีเวลา ??? (คำตอบที่เป็นกระโถนที่ดี) คงมีส่วน เพราะรับตำแหน่งหัวหน้าภาคในเวลาเดียวกับที่ได้รับทุนวิจัย
แต่คงไม่ใช่เพราะตัว "เวลา" อย่างเดียว แต่เพราะไม่แบ่งสันปันเวลาให้ดีด้วยมากกว่า แล้วก็....
เพราะ ประมาท คิดว่าข้อมูลขาดหายบ้างก็ไม่เป็นไร คิดว่าจะจัดการในภายหลังได้ คิดว่า...
และเพราะ ……
กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นเป็นของคนนั้น วันนี้ ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับกรรม แก้ไขปัญหา ตรวจสอบข้อมูลให้มีความถูกต้องที่สุด และเขียนผลงานวิจัยออกมาให้ได้ ไม่งั้นคงต้องขายรถ เพื่อใช้ทุนคืนเขาเป็นแน่
ความเห็น (8)
เป็นกำลังใจให้ครับ ขออให้คิดออกเร็วๆนะครับ
หัวอกเดียวกันเลย ผมจะโดนรีไทร์อยู่แล้วเนี่ยะ ทั้งที่มันไม่ยากเลย แต่เพราะประมาท คิดว่าทำเมื่อไรก็ได้ ซักสองสามเดือนคงจบเรียบร้อย นี่ใกล้หมดเวลาแล้ว หัวยุ่งทุกคืนเลย
คุณธีระวัฒน์ เป็นกำลังให้เช่นกันค่ะ อย่าให้รีไทร์
อ.แป๊ะ สู้ค่ะ สู้ ไม่ถอยอยู่แล้ว ยิ่งได้กำลังใจจากัลยาณมิตรใน g2k
- แวะมาให้กำลังใจด้วยอีกคนครับ
- สิ่งที่อาจารย์ประสบอยู่ ผมก็เป็นครับ ประกอบกับเดี๋ยวนี้ อาการอัลไซเมอร์ชักจะถามหามากขึ้น บางครั้งขนาดข้อมูลที่วิเคราะห์ไว้แล้ว แต่ไม่ได้เอามาเขียน ทิ้งไว้สักพัก พอมีเวลากลับไปนั่งดู ยังกะว่าไม่เคยเห็นข้อมูลเหล่านี้มาก่อน ต้องทำความเข้าใจใหม่ตั้งแต่เริ่มต้น พอตั้งท่าว่าจะเข้าใจ อ้าว หมดเวลาที่จะเขียนแล้ว เพราะมีงานอื่นเข้ามาแทรก
- อาจเป็นเพราะตัวเอง ไม่ค่อยมีระเบียบในการเก็บข้อมูล ได้แต่กองๆไว้ ด้วยความมั่นใจว่า รู้ว่าเก็บอยู่ตรงไหน แต่พอเอาเข้าจริงๆแล้ว กลับหาไม่เจอเหมือนกัน .....อิจฉาคนที่เขาทำงานได้เป็นระเบียบเรียบร้อยจัง
- คิดถึงทุกคนครับ
คิดเหมือนกับคุณโอ๋ว่า บันทึกนี้ แม้จะเป็นเรื่องบ่น แต่น่าจะมีประโยชน์กับอีกหลายคน ก็เลยตัดสินใจเขียนให้จบ ทั้งที่ร่างไว้หลายวันแล้ว
คุณไมโต
ตอนเขียนบันทึกนี้ ก็คิดถึงใครบางคนในภาคฯ หนึ่งในนั้นคือ คุณไมโต อีกคนคือคนที่หน่วย sero
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ
เรียน อาจารย์ปารมี
- ขอบคุณมากครับ ที่อาจารย์คิดถึงในยามที่อยากบ่น....อิ อิ
- สามวันมานี้ ผมนั่งรื้อข้อมูลเก่าๆ ออกมาปัดฝุ่นเขียน paper ได้ 1 เรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องที่เคยรับปากเพื่อนเอาไว้ ว่าจะเขียนให้ โดยชั่งใจอยู่นานครับ ว่าจะเขียนเป็นภาษาไทย หรือภาษาอังกฤษดี สุดท้ายก็เลือกที่จะเขียนเป็นภาษาไทย เพราะเขียนได้ง่ายกว่า แล้วเรื่องราวที่เขียน ก็ไม่ได้ซับซ้อน และ strong พอที่จะตีพิมพ์ในวารสารนานาชาติ แต่พอเขียนเสร็จ กลับรู้สึกว่า มีบางประเด็นที่น่าสนใจ แม้ว่าข้อมูลจะไม่ strong มากนักก็ตาม ก็น่าจะลองส่งวารสารนานาชาติดูก่อน ถ้าเขาปฏิเสธแล้ว ค่อยมาลงวารสารภายในประเทศที่เป็นภาษาอังกฤษก็ได้ บ่ายวันนี้ก็เลยนั่งแปลเรื่องดังกล่าวให้เป็นภาษาอังกฤษซะเลย ตกลงว่าเรื่องนี้ได้เขียนแล้ว 2 ภาษา
- อยู่ที่นี่ ได้อ่านหนังสือมากขึ้น การที่ได้อ่านวารสารวิชาการมากขึ้นนี้ ทำให้มองเห็นประเด็นหลากหลายขึ้นในการทำวิจัย การปรับเรื่องราวบางอย่างที่เราได้อ่าน มาใช้กับเรื่องราวที่เราสนใจ ก็สามารถนำมาใช้เป็นเรื่องราวในการทำงานวิจัยได้ไม่เลวทีเดียว อยู่ที่นี่ ไอเดียบรรเจิดครับ แต่ลงไปทำวิจัยไม่ได้ เพราะไม่มี sample ได้แต่คิดว่ากลับไปจะไปทำงานวิจัยต่อครับ