67 วันผ่านไป

ปัญหาที่ผมคิดไม่ออกว่าจะเริ่มแก้ตรงไหน

เมื่อยามที่เธอเดือดร้อนและต้องการความช่วยเหลือ

ผมก็เต็มใจช่วยเหลือเธออย่างเต็มที่

ทั้งๆที่ผมไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเธอได้เต็มที่เหมือนแต่ก่อน

แต่ผมก็ช่วยเหลือเธอ

ช่วยเหลือได้เท่าที่ช่วยได้ ทั้งๆที่ทำให้ผมเดือดร้อน แต่ก็ยินดีช่วย

เพราะเธอช่วยเหลือผม....มากกว่านี้หลายเท่า

ถ้าไม่มีเธอ...ผมคงไม่มาถึงจุดนนี้ได้หลอก

ดังนั้น ...ผมจะทำเพื่อคนที่ผมรัก...ต่อไป

รักที่ผมอาจจะต้องเสียสละ...หรือไม่ก็ปล่อยเธอไป

ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

เธอบอกว่าเธอเหมือนถูกบังคับ.....

เธอบอกว่าผม..บังคับให้เธอต้องเป็นแบบนี้

เธอบอกว่า..ผมไม่รู้ตัวอีกหรือไง

คนที่ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้คือใคร..

ไม่ใช่ผมหรือ.....

เพราะฉะนั้น....ผมต้องไปคิดแก้ปัญหามา....ว่าจะทำอย่างไร

ให้เธอกลับมาเหมือนเดิม

และเขาคนนั้นต้องไม่เสียใจ.... (ตอนนี้มองตัวปัญหายังไม่แตก)

[นาย สนิท เกตุแก้ว]

คุณอย่าจมอยู่กับปัญหา รู้จักปลงซะบ้างนะครับ ขอให้มองไปในอนาคตจะดีกว่านะครับ

[นาย ศราวุธ จ้อน อยู่เกษม]

• ขอบคุณนาย สนิท - เกตุแก้ว  มากครับ
• การปลงคือการที่อยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลย ไม่ให้คิดถึงเขา ผมยังทำไม่ได้เลยเพราะอยู่ในสถานที่เดิมๆที่มีแต่ความทรงจำของเขา
• แล้วจะทำอย่างไรถึงจะลืมความทรงจำที่ดีๆของเธอได้ล่ะ
• ลืมไม่ลงเลย ฝังลึกอยู่ในจิตใต้สำนึก...ทุกหนทุกแห่งมีแต่เธอ...
• ตอนนี้ยิ่งโดดเดียวเดียวดาย
• ทำชีวิตวันนี้ให้ดีที่สุดเพื่ออนาคตตัวเองก็ถูกต้องครับ พยายามทำให้ดีอยู่