|
เมื่อวานนี้มีโอกาสได้คุยกับ รศ.ดร.วัฒนพงศ์ เกิดทองมี คณบดีสำนักวิชาวิศวกรรมศาสตร์และทรัพยากร เรื่องโครงการ “พี่ช่วยน้อง” ที่เคยเอ่ยถึงในที่ประชุมสภาวิชาการ (ที่นี่) การเรียนกลุ่มวิชาด้านคณิตศาสตร์เป็นปัญหาใหญ่ ทำให้เด็กวิศวะและทรัพยากรปี ๑ ต้อง retire จำนวนมากและอีกหลายคนก็ไม่สามารถเข้าหลักสูตรได้เพราะเรียนรายวิชายังไม่ครบ การเรียนรายวิชาด้านนี้นักศึกษาต้องทำโจทย์/แบบฝึกหัดบ่อยๆ การแก้ปัญหาในปีที่ผ่านๆ มาโดยให้อาจารย์หรือผู้ช่วยสอนติวยังได้ผลไม่ดีนัก เพราะวัยไม่อำนวยและไม่มีเวลามากพอที่จะทำแบบฝึกหัดร่วมกับนักศึกษาได้ตลอด |
รศ.ดร.วัฒนพงศ์ เกิดทองมี |
อาจารย์วัฒนพงศ์ได้ริเริ่มโครงการ “พี่ช่วยน้อง” ในปีการศึกษา ๒๕๕๐ โดยได้ไอเดียมาจากปีที่ผ่านมาที่เมื่อมีกิจกรรมคณบดีพบนักศึกษา พบว่านักศึกษาใหม่เข้ากันครบทุกคนเพราะมีรุ่นพี่คุม เข้าลักษณะของโซตัส ประเพณีที่รุ่นพี่ต้องดูแลรุ่นน้อง (SOTUS, S = seniority, O = order, T = tradition, U = unity, S = spirit)
ก่อนเริ่มโครงการอาจารย์วัฒนพงศ์เข้าระบบรายงานผลการศึกษาของมหาวิทยาลัย ไปดูผลการเรียนของนักศึกษาวิศวะและทรัพยากร ตั้งแต่ปี ๒ ขึ้นไป ดู GPAX, GPA วิชากลุ่มคณิตศาสตร์ ดึงรายชื่อนักศึกษาที่มีผลการเรียนดี และเกรดรายวิชาด้านคณิตศาสตร์ดีมาได้เกือบ ๒๐ คน เมื่อเรียกพบรุ่นพี่ก็มีการชักชวนกันมาอีก บางคนเกรดไม่ถึงกับดีมาก แต่เป็นคนพูดรู้เรื่องและรุ่นน้องเกรงใจก็เอา ในที่สุดได้รุ่นพี่วิศวะมาจำนวนหนึ่ง
รุ่นพี่เหล่านี้จะช่วยติวรุ่นน้อง ทำโจทย์ด้วยกัน มีอาจารย์รุ่นเยาว์ ๒ คนทำหน้าที่ช่วยประสานงาน ช่วยจองห้อง อำนวยความสะดวก และดูแลตรวจรายชื่อนักศึกษาที่เข้าร่วมกิจกรรม โครงการนี้ได้รับงบประมาณจากมหาวิทยาลัยเป็นค่าตอบแทนการทำงานให้แก่รุ่นพี่
อาจารย์วัฒนพงศ์สังเกตว่ารุ่นพี่มีเกร็ดดีๆ จากประสบการณ์ของตนเองมาแนะนำรุ่นน้อง เช่น การเรียนกับอาจารย์แต่ละคนต้องทำตัวอย่างไรบ้าง ซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจารย์จะไม่รู้
รุ่นพี่ที่ทำงานนี้มีความภาคภูมิใจมากที่รุ่นน้องสอบผ่านเยอะขึ้น ช่วง midterm มีตกประมาณ ๑๐% มีนักศึกษาได้เกรดเกิน ๒ จำนวนมากกว่าปีที่ผ่านมา ต่อไปอาจจะขยายกิจกรรมไปยังวิชาอื่นๆ อีกและได้รู้มาว่ารุ่นพี่เหล่านี้มีการเดินสายไปติวให้กับนักศึกษาของสำนักวิชาอื่นด้วย
ดิฉันรอโอกาสที่จะได้พูดคุยกับนักศึกษาที่ทำงานกลุ่มนี้ ได้ความอย่างไรจะเอามาเล่าต่อ
วัลลา ตันตโยทัย วันที่ ๓ ตุลาคม ๒๕๕๐
ไม่มีความเห็น