สุนิสา พรหมมณีเขียนเมื่อ 25 มกราคม 2549 19:52 น. ()
แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2555 14:21 น. ()
และแล้ววันนี้ก็ได้ฤกษ์….เข้ามาเขียนบล็อก
ขณะนี้บุคลากรสำนักหอสมุด กำลังได้รับแรงขับเคลื่อนในการเขียนบล็อก
สำหรับข้าพเจ้าต้องขอขอบคุณ ดร.รุจโรจน์ (อ.หนึ่ง) และพี่วันเพ็ญ
ที่ได้กระตุ้นและกระตุกให้เข้ามาเขียน แต่ทั้งสองจะได้รับคำตอบเสมอ ๆ
ว่า ไม่มีเวลาบ้างละ เขียนไม่เป็นบ้างละ
แล้วแต่จะนึกคำไหนได้ก่อน
ต่อไปนี้คำเหล่านี้จะไม่พูดอีกแล้วค่ะ
จะเห็นได้ว่าชุมชนสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยนเรศวร เริ่มเติมโตขึ้น
โดยบุคลากรเข้ามาเขียนเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
ทำให้เห็นว่าทุกคนมีความสามารถ ทุกคนมีความรู้แต่ซ่อนมันไว้
ความรู้เหล่านี้คงสะสมและซ่อนอยู่มานานแล้ว
ต่อแต่นี้ไปพวกเราจะเห็นความรู้เหล่านี้ออกมาเป็นเกลียวความรู้
และที่นี่ก็เป็นเวทีสำหรับพวกเรา
….และหวังว่าในไม่ช้าชุมชนสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยนเรศวร
จะต้องเข็มแข็ง และเป็นศูนย์รวมความรู้ใหม่ในองค์กร
ต่อไป
ความเห็น
ยินดีรับฟังทุกเรื่องราวครับ ประสบการณ์ของแต่ละคนไม่เหมือนกันครับ
อยากเห็น อยากฟังทุกความคิดครับ เรื่องเล่าของ jet ผมว่าหลายๆ
คนสนใจครับ
เฮๆๆๆๆ สมาชิก สนง.เลขา หส. มาแล้ว
ประสบการณ์ยัย Jet กองใหญ่ถึงเวลาแล้วจ้า
เป็นแรงใจอีกแรงให้พี่ต้อยค่ะ...
**ขอให้ชุมชนสำนักหอสมุดสุขกับงานกันถ้วนหน้าเลยนะค่ะ**
อยู่กับงานที่รักและมีความสุขคือคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตการทำงาน
กุญแจสำคัญสำหรับเรื่องนี้คือ หลักของความพอเพียง ลองคิดสิว่า
ถ้าเรารวยน้อยหน่อย มีตำแหน่งที่ไม่ต้องใหญ่โตมากนัก
แต่ได้กลับไปกินข้าวเย็นที่บ้านมากขึ้น เข้านอนเร็วขึ้น
และมีเวลาให้ครอบครัวมากขึ้น
ชีวิตคงจะเติมเต็มและกลับคืนสู่สมดุลได้ไม่ยาก
ไม่เชื่อลองดูสักตั้ง... เปิดรับวันใหม่ด้วยสปีดการทำงานที่ผ่อนคลายลง
แต่ยังคงคุณภาพทุกขั้นตอน แล้วก็ละกิเลสเรื่องตำแหน่งใหญ่โตเสียบ้าง
จะได้เข้านอนด้วยหัวสมองที่ปลอดโปร่งพร้อมชาร์จพลังรับเช้าวันใหม่แบบไม่มีอิดออด
สุดท้าย...ความสุขก็จะเรียงแถวมาอยู่ตรงหน้าโดยไม่ต้องเครียดว่าพรุ่งนี้จะได้เลื่อนขั้นหรือไม่...(สำหรับชีวิตการทำงานของคนทำงาน)