พ่อค้าคนหนึ่งมีลูกชายซึ่งอยู่ในวัยหนุ่ม หน้าตาดี แต่มีนิสัยชอบพูดจาอัปมงคลอยู่เสมอ จนรู้จักกันไปทั่วทั้งหมู่บ้าน ไม่มีใครอยากพูดคุยด้วย
ในหมู่บ้านเดียวกัน ชาวคนคนหนึ่งมีฐานะดีและมีลูกสาวสวย ได้จัดงานวันเกิดให้กับลูกสาวตนเอง ได้เชิญพ่อค้าคนที่ว่านี้ไปร่วมงานด้วย เจ้าลูกชายขอตามไปด้วย หวังจะได้ยลโฉมลูกสาวชาวนา เผื่อจะได้สู่ขอมาเป็นเมีย ผู้เป็นพ่อไม่ยอมให้ลูกชายไปด้วย เพราะกลัวว่าจะไปพูดอัปมงคลในงานวันเกิดลูกสาวเขา แต่เมื่อลูกชายอ้อนวอน และรับปากหนักแน่นว่าจะไม่พูดอะไรเลย พ่อจึงพาไปด้วย ตลอดเวลาที่อยู่ในงาน เจ้าลูกชายไม่ได้พูดอะไรเลยจริง ๆ ตามที่ตกลงรับปากกันไว้ แต่พอผู้เป็นพ่อออกปากลาชาวนาและลูกสาวกลับบ้าน เจ้าลูกชายก็พูดออกมาต่อหน้าชาวนา ต่อหน้าลูกสาวและคนทั้งหลายว่า "เห็นไหม วันนี้ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย ลูกสาวของท่านเป็นอะไรตาย จะมาโทษฉันไม่ได้นะ" นี่ขนาดพูดจาตกลงรับปากรับคำกันอย่างหนักแน่นแล้วยังมีออกมาจนได้
ฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำใด ๆ ถ้าได้พูดหรือทำเป็นประจำ จะเกิดเป็นความเคยชินหรือเป็นนิสัย ซึ่งมีทั้งความเคยชินที่ดีและที่ไม่ดี
ไม่มีความเห็น