กว่างน่านนักสู้แห่งขุนเขา ( 1 )
ค่ำวันนี้ ( 22-09-2550 ) ลูกชายวัย 10 ปี ชักชวนไปชมงานโลกของกว่าง บริเวณหน้าห้างนราฯ เขตเทศบาลเมืองน่าน กิจกรรมนี้ทำกันมาหลายปี แรกเริ่มเติมที่เขาจะจัดกันเป็นงานใหญ่ที่ อ.ปัว ตอนนั้น จำได้พี่ตุ่ยเป็นแม่งานหลัก มีหมู่บ้าน ตำบล ท้องถิ่น อำเภอและจังหวัดร่วมจัดงานกันยิ่งใหญ่
การจัดงานที่ได้ไปเห็นในวันนี้ หากมองเทียบเคียงกับงานที่เคยจัดที่ อ.ปัว ในหลายปีก่อน แม้ว่าจะไม่ใหญ่เท่าก็ตาม ในสายตาเราเห็นว่า มีคุณภาพและคุณค่าไม่แพ้กัน เพราะยุคนี้จะอาศัยเพียงให้ใหญ่อย่างเดียวโดยไร้คุณค่า และคุณภาพไม่ดี เนื่องจากเงิน ๆ ทอง ๆ หายาก
ปลัดสมรักษ์ฯ เป็นแม่งานในฐานะเลขานุการชมรมอนุรักษ์กว่างจังหวัดน่าน แนะนำให้เราได้พบกับ ผศ.เผดิมศิลป์ รามศิริ นักวิชาการ คณะทำงานชมรมฯ อันที่จริงท่านนี้เป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ผมสมัยเรียนอยู่ประถมต้น ป.5- ป.7 รร.เวียงสา ( ปัจจุบันสถานที่โรงเรียนเป็นโรงเรียนศรีเวียงสาวิทยาคาร ) เขามีประวัติการศึกษาไม่ธรรมดาเป็นคนเรียนดีมาก เป็นผู้ที่มีความตั้งใจ สำเร็จการศึกษาด้านแมลง ขณะนี้สอนหนังสืออยู่ที่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีล้านนา วิทยาเขตน่าน
ชีวิตจริงที่ ผศ.เผดิมศิลป์ รามศิริ เล่าความผูกพันกับกว่าง และแมลงต่าง ๆ ให้รับฟังในค่ำวันนี้ http://www.science.cmu.ac.th/study_abstract/4425211.pdf เราเห็นว่า จังหวัดน่านมีทรัพยากรบุคคลทรงคุณค่า ควรอย่างยิ่งที่พวกเราจะได้อาศัยผู้รู้เหล่านี้เพื่อเชื่อมโยงกันภูมิปัญญาท้องถิ่นน่าน การชนกว่าง กิจกรรมที่เกี่ยวข้อง มีหลายท่านมองว่า เป็นการพนันบ้าง รังแกสัตว์บ้าง สังคมที่แตกต่างหลายหลากนั้น จำต้องยอมรับฟังความเห็นต่างไว้ เป็นธรรมดา ทางชมรมอนุรักษ์กว่างจังหวัดน่าน เห็นความวิถีชีวิต หรือวงจรชีวิตกว่างผูกพันผู้คน เขาจึงไม่ลืมวิถีชีวิตชนบท ชีวิตจริงของผู้คนในสังคมที่ผูกพันกันต่อกันมาเป็นเวลานาน
ความเห็น (2)
คนน่านงามมาก
ประชาชนชาวน่าน
ขอบคุณครับ