หน้าแรก
สมาชิก
ศูนย์การเรียนรู้อ...
สมุด
บันทึกแห่งชีวิต ค...
สัปดาห์ที่ 10-ทุก...
ศูนย์การเรียนรู้อำเภอพร้าวและอำเภอไชยปราการ เชียงใหม่
พร้าว ปราการ
สมุด
บันทึก
อนุทิน
ความเห็น
ติดต่อ
สัปดาห์ที่ 10-ทุกข์จากการแก่ เจ็บ ตายจะตระหนักถึงเมื่อเกิดกับเราและคนใกล้ตัว
ทุกข์
โศกนาฏกรรมเครื่องบินวันทูโกตกที่จังหวัดภูเก็ต เมื่อตอนเย็นวันอาทิตย์ที่ 16 กันยายนที่ผ่านมานั้น ก่อให้เกิดความสูญเสียทั้งด้านชีวิต ทรัพย์สิน และสภาพจิตใจของผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นอย่างยิ่ง สาเหตุของโศกนาฏกรรมนี้ยังไม่สามารถสรุปได้ ต้องรอผลการพิสูจน์จากกล่องดำของเครื่องบินลำดังกล่าวเสียก่อน
ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเข้าไปอ่านกระดานสนทนาของเว็บฯ แห่งหนึ่ง พบว่าสมาชิกท่านหนึ่งของกระดานสนทนานั้น เป็นหนึ่งในผู้โดยสารที่เคราะห์ร้ายในเครื่องบินลำดังกล่าว สมาชิกท่านอื่นๆต่างเข้าไปแสดงความอาลัย ความเสียใจต่อการจากไปของสมาชิกท่านนี้เป็นจำนวนมากมาย แต่เนื่องจากข้าพเจ้าไม่ได้เป็นสมาชิกของกระดานสนทนานั้น ไม่รู้จักสมาชิกที่เสียชีวิต จึงรู้สึกสลดใจเสียใจบ้างกับกระทู้ดังกล่าว
แต่ข้าพเจ้าก็ได้แง่คิดหนึ่งว่า หากสมาชิกท่านนั้นเป็นบุคคลใดบุคคลหนึ่งในครอบครัวของข้าพเจ้าล่ะ? ข้าพเจ้าจะมีความรู้สึกแค่สลดเสียใจแค่นี้หรือไม่? คำตอบที่สามารถให้กับตัวเองก็คือ คงไม่เพียงแค่นั้น ข้าพเจ้าก็คงจะเป็นเหมือนกับบรรดาญาติพี่น้องของผู้ที่เสียชีวิตเหล่านั้น
อะไรคือความแตกต่างของสภาพจิตใจที่เกิดขึ้นระหว่าง 2 กรณีนี้? สรุปรวบยอดก็คือ ความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน บุคคล เราเขา ของเรา ของเขา นั่นเอง เมื่อเรามีความยึดมั่นถือมั่น บุคคลนั้นคือลูกของเรา สามีภรรยาของเรา พ่อแม่ญาติพี่น้องของเรา ความรู้สึกยึดมั่นผูกพันย่อมมีมากกว่าบุคคลที่ไม่ใช่ลูก สามีภรรยา พ่อแม่ญาติพี่น้องของเรา ความรู้สึกของการพลัดพรากจึงมีความรุนแรงมากกว่า ความทุกข์โศกเสียใจย่อมมีมากกว่าเป็นธรรมดา
เขียนใน
GotoKnow
โดย
ศูนย์การเรียนรู้อำเภอพร้าวและอำเภอไชยปราการ เชียงใหม่
ใน
บันทึกแห่งชีวิต ความคิด และความฝัน
คำสำคัญ (Tags):
#โศกนาฏกรรม
#ความยึดมั่นถือมั่น
#วันทูโก
#ภูเก็ต
หมายเลขบันทึก: 129209
เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2007 11:03 น. (
)
แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:28 น. (
)
สัญญาอนุญาต:
จำนวนที่อ่าน
จำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
ทนัน ภิวงศ์งาม
เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2007 09:09 น. (
)
การพลัดพรากจากของที่รักเป็นทุกข์
ยึดติดมากก็ทุกข์มาก ยึดติดน้อยก็ทุกข์น้อย ไม่ยึดติดเลยก็ไม่ทุกข์เลย
ทางโลก : รู้จักและเป็นญาติ-ทุกข์มาก / รู้จักแต่มิใช่ญาติ-ทุกข์น้อย / ไม่รู้จักและมิใช่ญาติ-ไม่ทุกข์เลย
ทางธรรม : ปลอยวาง "มันเป็นเช่นนั้นเอง" ถึงจะรู้จักและเป็นญาติก็ไม่ทุกข์ครับ
ทำได้ไหม? ทำได้ไง!!!
ชื่อ
อีเมล
เนื้อหา
จัดเก็บข้อมูล
หน้าแรก
สมาชิก
ศูนย์การเรียนรู้อ...
สมุด
บันทึกแห่งชีวิต ค...
สัปดาห์ที่ 10-ทุก...
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID
@gotoknow
สงวนลิขสิทธิ์ © 2005-2023 บจก. ปิยะวัฒนา
และผู้เขียนเนื้อหาทุกท่าน
นโยบายความเป็นส่วนตัว (Privacy Policy)
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท