ก่อนหน้านั้นหรือหลังจากนี้ไม่มีอยู่

• สรรพสัตว์ทั้งหลายผู้มีเวลาเป็นเครื่องเหนี่ยวรั้งการกระทำ ก็สิ่งใดกันเล่าที่พวกเธอแสวงหา สิ่งใดกันที่พวกเธอแยกจากมันไม่ได้อย่างถึงที่สุด สิ่งนั้นแหละที่ทำให้เธอ สูญเสียความเป็นตัวเธอเองไป ตกไปอยู่ภายใต้อำนาจแห่งความนึกคิดตลอดเวลา
• สภาพที่เธอเผชิญอยู่มันยากลำบากเพียงใด เธอรู้อยู่แก่ใจ เพียงแต่เธอแยกออกจากมันไม่ได้ ที่แยกไม่ได้ เพราะตกอยู่ภายใต้อำของการนึกคิดอยู่ตลอดเวลา เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็เก็บมาคิด เรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น เธอก็ยังเก็บเอามาคิดอีก มันจะอะไรนักหนา
• พวกเธอเก็บเอาสิ่งต่างๆไว้เป็นสมบัติหนักหัว เหมือนหมูที่วิ่งไปชนปังตอจนคอขาดคาเขียง อยู่อย่างตายทั้งเป็นจะถอยก็ถอยไม่ได้ จะเดินหน้าขาก็ยังติดหล่มอยู่ ใช้ชีวิตอย่างซังกะตายไปวันๆเท่านั้นเอง

[ขจิต ฝอยทอง]

• คิดถึงๆๆๆนึกว่าถูกจับไปเสียแล้ว
• ยังบ่นกับอาจารย์พิชัยอยู่เลย
• ไปที่ไหนมาแล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน
• ทำอะไร ถามมากไปไหมฮ่าๆๆๆ
• คิดถึงๆๆมารายตัวเสียดีๆๆ

[นายขำ]

เห็นภาพชัดนะ...

 

เหตุแห่งความวิตก...กังวล...ทุกข์

[naree suwan]

• ตอนนี้เลิกแสวงหา...เลิกคิดแล้วคะ
• มาเที่ยวนี้กลัวถูกจับหักแขนคะ..
• กลัวไม่มีทั้งแขนและขา
• รีบไปละคะ...สวัสดีคะ

[ณัฏฐ์ อนุเซน สกุลรินไซ]

ท่านพี่ ขจิต ไม่เจอกันเสียนาน สบายดี

• ผมไม่ใช่สาวนักดาบนะครับ เป็นเพียงส่วนที่เหลือมาเท่านั้น (หากเข้าใจว่าเป็นนะ)
• ไม่ได้ไปไหนมา หรือว่าอยู่ที่ไหน เพียงพักผ่อนอยู่เท่านั้น
• ระลึกและนึกไม่ถึงว่า จะได้พบกันอีกครั้งครั้น
• ทั้งท่าน อาจารย์พิชัย เช่นกัน

 

[ณัฏฐ์ อนุเซน สกุลรินไซ]

สหายพี่ ขำขำ

• แสดงว่าจอรับสัญญาณดี อย่างนี้ขอไปดูด้วยคนนะ
• ที่นี่ยังเป็นจอไว้ทุกข์อยู่เลย
• 5 5 5

[ณัฏฐ์ อนุเซน สกุลรินไซ]

สหายพี่ naree suwan

• มาๆไปๆ ฉันใดก็ฉันนั้น จึงได้ไปๆมาๆ
• เห็นว่าท่านพี่ชอบเดินทาง จึงเหลือไว้ให้ข้างหนึ่ง กันเองเลยเนี่ย ลดให้สุดๆแล้ว
• ถึงตั๊กแตนจะถูกหักแขนขา ก็ยังมีปีกให้บินอยู่
• อบอุ่นจริงๆ !!!