การเขียนวิทยานิพนธ์ : การตรวจสอบบรรณานุกรม

การอ้างอิงเป็นส่วนสำคัญหนึ่งที่ช่วยให้วิทยานิพนธ์มีความสมบูรณ์ ต้องมีการตรวจสอบ

การตรวจสอบความถูกต้องของการอ้างอิง

     การอ้างอิงเป็นส่วนสำคัญหนึ่งที่ช่วยให้วิทยานิพนธ์มีความสมบูรณ์  การอ้างอิงบอกถึงว่าผู้วิจัยนำแนวคิด  ทฤษฎี  ข้อความ  ผลการวิจัย ที่ระบุไว้มาจากแหล่งใด  เป็นหลักฐานสำคัญที่ชี้ว่าผู้วิจัยได้ศึกษาค้นคว้าจากเอกสาร  ตำรา  วารสาร  รายงานการวิจัย  ที่เกี่ยวข้องอย่างกว้างขวาง  ผู้อ่านวิทยานิพนธ์รู้แหล่งที่จะศึกษาค้นคว้าในเรื่องนั้น ๆ  เพิ่มเติมและเป็นการให้เกียรติแก่เจ้าของผลงานด้วย  ในเค้าโครงวิทยานิพนธ์มักพบส่วนที่ผิดพลาดจากความเป็นจริงในระบบการอ้างอิง  ซึ่งจำแนกได้เป็น  4 ลักษณะ ดังนี้
   1.  ส่วนที่อ้างอิงกับส่วนที่เป็นบรรณานุกรมไม่ตรงกัน เช่น ไม่ตรงกันในชื่อผู้เขียน
ปี พ.ศ.  ที่พิมพ์  เลขหน้าที่พิมพ์
2. ชื่อที่อ้างอิงไม่มีในบรรณานุกรม
3. เขียนบรรณานุกรมไม่ถูกต้อง  เช่น  เขียนชื่อ  นามสกุลผู้วิจัยและ/หรือชื่อเรื่องผิด
 ความบกพร่องเหล่านี้  ทำให้วิทยานิพนธ์นั้นด้อยคุณค่า  ซึ่งสาเหตุที่ทำให้เกิดความผิดพลาดมักมาจากการอ้างอิงต่อ ๆ กันมา  โดยนิสิตนักศึกษาไม่ได้ศึกษาจากต้นฉบับจริง  แต่จะลอกการอ้างอิงมาอีกต่อหนึ่งจากวิทยานิพนธ์ และเกิดการพิมพ์ผิดที่ไม่ได้ตรวจสอบ  หรือตรวจสอบแต่ไม่แม่นยำพอ  ทำให้เกิดความผิดพลาดขึ้นโดยที่ตนเองไม่ทราบเพื่อป้องกันความผิดพลาดดังกล่าว  นิสิต  นักศึกษา  จะต้องทำตารางตรวจสอบความถูกต้องของการอ้างอิง 
 ในส่วนที่อ้างอิงทุกแห่ง  ผู้วิจัยต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้อ้างอิงอย่างถูกต้องสมบูรณ์หรือไม่  โดยพิจารณาชื่อผู้เขียน  ปี  พ.ศ.  ที่พิมพ์และหน้าที่อ้างอิงว่า  ตรงกับในบรรณานุกรม  และตรงกับต้นฉบับหรือไม่  สาระที่ยกมาถูกต้องหรือไม่  ถ้าตรงและถูกต้องก็กา / ลงในช่องอ้างถูก  ถ้าไม่ตรงหรือไม่ถูกต้องก็ต้องแก้ไขให้ถูกต้องเสียก่อน ก่อนกา / ในช่องดังกล่าว  และต้องพิจารณาว่ามีชื่อผู้เขียนในบรรณานุกรมหรือไม่ บรรณานุกรมเขียนถูกต้องหรือไม่  ดำเนินเช่นนี้จนครบทุกส่วนที่ทำการอ้างอิง

ทองสง่า ผ่องแผ้ว 4/09/2550