หลับตาหาคำตอบ


นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ สมองว่างเปล่า

จิตใจอ่อนล้า

หูแว่วเสียงเครื่องยนต์

กลิ่นหญ้าตัดใหม่ลอยฟุ้ง

 

สายลมแห่งฤดูฝนสัมผัสบางเบา

ใบไม้โบกโยกตัวล้อเลียน

 ธรรมชาติไม่เกียจคร้าน

ร่างกายขยับขยันก้าวล่วงสู่ความชรา

 

หลับตาลงช้าๆ

ปล่อยจิตใจให้สัมผัสธรรมชาติ 

กลับพบว่าในเสียงมีเสียงอื่นเพิ่มขึ้น

ในกระแสลมมีความอ่อนความแรง

 

สัมผัสพลังอันอบอุ่นถักทอแผ่วเบาดุจใยไหม

เข้าโอบอุ้มกระชับหัวใจให้เข้มแข็ง

 กระแทกสลัดแรงเหนี่ยวของตัวตน

และเปิดดวงตาให้เห็นหนทางแก้ปัญหา

 

บันทึกตามประสบการณ์ 31 สิงหาคม 2550

 

 

หมายเลขบันทึก: 123774เขียนเมื่อ 31 สิงหาคม 2007 14:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 16:26 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (46)

หลับตาหาคำตอบ

ลืมตาหาคำตอบ

คำตอบอยู่ทั้งในที่มืดและที่สว่าง อิอิ

สัมผัสพลังอันอบอุ่น ที่อาจารย์ถ่ายทอดผ่านหน้าจอคอมพิวเตอร์มาถึงหน้าจอฯผมเลยครับ
คิดอยู่นานก่อนเข้ามาทักทาย  กลัวจะเป็นชมรม สว. อิอิ

คืนนี้เห็นพระจันทร์หรือเปล่าจ๊ะ

พ่อครูบาคะ

..............................

................................

...................................

ถ้าคำตอบของชีวิตมีแต่แบบเติมคำ..แต่ข้อสอบมีแต่ถูกผิดและถูกใจไม่ถูกใจ.....

จะทำอย่างไรดีคะ

 

 

  • อาจารย์เติมศักดิ์คะ

ขอบคุณค่ะ...พลังนั้นจะตั้งมั่นด้วยแรงศรัทธา...เสมอ....

  • สวัสดีค่ะ คุณหมอคนชอบวิ่ง

กำลังนึกจะเสนอให้อาจารย์เป็นประธานชมรมพอดีเลย...อิอิ

ระยะนี้ยังไปวิ่งที่สวนสุขภาพ ชม อยู่หรือเปล่าคะ

เอารูปจากสวนสมุนไพร คณะเภสัช มาฝาก ที่นี่ค่ะ ก้าวที่เดิน...หลังการสัมมนา KM เชียงใหม่

  • สวัสดีจ้า เพื่อน dd_L

ไม่เห็นเลย...พออ่านความเห็นก็ออกไปดูที่ระเบียงและปีนบันไดขึ้นบนดาดฟ้า(ที่หอพัก)

เห็นก้อนเมฆเป็นสีทอง แต่ไม่เห็นพระจันทร์และดาว

ทำไมหรือจ๊ะ

 

ขอบบล็อกลายพร้อย  

เป็นเส้นรอยอียิปต์โบราณ

ดูไปนานนาน

เกิดการลายตา

สนใจคำอ่าน

จ้องนานพาลล้า

หากลดลายกรอบลงมา

ผมว่าคงดี

(ชื่นชมตั้งแต่ผมยังไม่มีบล็อกตัวเองโน่นแหละครับ)
อ่านข้อความแล้วจินตนาการตามเห็นภาพเลยค่ะ ได้กลิ่นหญ้าที่ถูกตัดใหม่เหมือนอุปทาน สงสัยจะดึกเกินไป กล่าวราตรีสวัสดิ์ดีกว่า น้องยาจะเข้านอนแล้ว ^ ^

เพื่อนจ๊ะ 

ข้อที่ หนึ่ง

สัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางอย่าง และเห็นไปหอนอยู่แถวๆ บล็อกครูบา อิ..อิ..

ข้อที่ สอง

จะบอกว่า เวลาตัวเองเหนื่อยล้า ชอบดูท้องฟ้า เพราะรู้สึกได้ว่าท้องฟ้าและจักรวาลนี้กว้างใหญ่เหลือเกิน  เมื่อเทียบกับตัวเราแล้วดูเล็กเกินกว่าฝุ่นผงธุลี (จะใช้คำระดับนาโนเทคฯ อี่ป้าก็ใช้ไม่เป็น)  เอ๊ะแล้วเรื่องที่เราเหนื่อยกับมันก็เล็กลงไปอีกแน่ะ   แล้วก็กลับมา ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่..เดินต่อไปอีก...

แต่บางเรื่องก็แหงนดูฟ้าซะ คอเคล็ดไปเหมือนกันนะเพื่อน

ขอบพระคุณค่ะ ครูชา

หากท่านไม่บอกไม่ว่าก็ไม่รู้

เลยแก้ไขตกแต่งพื้นบล็อกดู

ขอคุณครูช่วยบอกอีกที ดีหรือยัง(คะ)

 

 

 

สวัสดีจ้า น้องซูซานLittle Jazz \(^o^)/

กลิ่นหญ้าตัดใหม่ หอมสดชื่นดีใช่ไหมคะ

หลับตาซิที่รัก

 

สวัสดีจ้า เพื่อน dd_L

อิอิ....ไปแอบหอนหลอนพ่อครูบา...

 

ฮ่าๆ ขนาดยังไม่เห็นพระจันทร์เต็มดวงยังหอนได้เลย...ถ้าเห็นจะ ซักมอกได....อิอิ

 

  • เขาว่ากันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ
  • จริงไหมน่า
  • ว่าจะไปเปิดตาดู
  • ไปเปิดตาใครก่อนดีครับ
  • ฮิๆๆๆ
  • ชอบลวดลายบันทึกเข้ากับวัยดีครับ
  • ฮ่าๆๆๆ

คุณสร้อยค่ะ อ่านแล้วชอบท่อนสุดท้ายจังคะ หมูเชื่อว่าพลังของความรัก ความอบอุ่นเิกิดความมหัศจรรย์ได้จริงคะ

คิดถึงนะค่ะ

  • เพิ่งไปเชียงใหม่อาทิตย์ที่แล้วครับ  วันศุกร์ก็ไปวิ่งที่สวนสุขภาพ  แถมเข้าไปวิ่งในสวนสมุนไพรของคณะเภสัชฯ ด้วยครับ
  • วันเสาร์ก็ไปแต่ฝนตก  เลยอดวิ่งครับ
  • ขออภัยด้วยครับที่ไม่ได้รายงานตัวกับเจ้าถิ่น
  • ลืมไปครับ  ตำแหน่งประธานคงต้องยกให้ครูบาครับ  เพราะอาวุโสและเหมาะสมกว่า  (  ไม่ได้ว่าแก่กว่านะครับ )

น้องขจิตศิษย์ครูบา

ลวดลายเข้ากับวัย...ขอบคุณนะคะ...กำลังชมว่าพี่เป็นสาวสองพันปีใช่ไหม....อิอิ...ดูดีๆ จะเห็นหน้าตาเมื่อสองพันปีที่แล้วมุมขวาบนที่หัวบล็อก....(ฮา)

คุณ Moo คะ

ขอบคุณค่ะ.....

ชวนไปเยี่ยมบล็อก..

Life : dd_L  ของคนวัยเดียวกันค่ะ (ไม่ใช่ สว นะคะ)

สวัสดีค่ะ

อ่านแล้ว จินตนาการได้กลิ่นหอมของกลิ่นตัดหญ้าใหม่ลอยมาเลยค่ะ

ดิฉันก็ชอบกลิ่นนี้จังค่ะ

  • อันนี้ไม่ใช่เด็กฮ่องกงครับ
  • ให้ทายว่าใคร
  • พ่อครูก็รู้จักครับ
  • Dscf0400

คุณสร้อยคะเคลียร์งานให้ทันไปเฮฮาศาสตร์3ดงหลวงนะคะ

ขอบคุณที่แนะนำบล็อกของคนวัยเดียวกัน หมูไปมาแล้วได้เรียนรู้และมีความสุขกับเด็กๆ ดีใจนะค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณ sasinanda ขอบคุณค่ะ... กลิ่นหญ้าตัดใหม่...ในวันฟ้าโปร่ง..หอมๆ กับกลิ่นผ้าซักใหม่ วันแดดจัด..หอมๆ ชอบกลิ่นพวกนี้ค่ะ ..ไม่ชอบกลิ่นน้ำหอม
  • น้องขจิต

เอาใครมาฝากคะ

นึกว่าเด็กฮ่องกงจริงๆซะอีก....แหมๆ

  • สวัสดีค่ะ คุณ Moo

ปั่นๆๆ จักรยาน เอ๊ย..งาน อยู่ค่ะ...พยายามทำจะได้ไปได้ค่ะ...ลุ้นๆ

สวัสดีครับท่าน อ.จันทรรัตน์ ที่เคารพ

อาจารย์สบายดีไหมครับ ชอบบันทึกของอาจารย์จังเลย ดุจดังขนนกที่เคลื่อนขยับอยู่กลางเวหา อย่างช้าๆและมีความสุข

  • พี่สร้อยขา...
  • หลับตาแล้วนึกถึงตอนอยู่กับพี่ค่ะ
  • หายใจเข้า.....................................
  • หายใจออก.........................................
  • นึกว่ากำลังรำไทจี่ชี่กงอยู่
  • อิอิ...
มาเยี่ยม...คุณ
P
อ่านเพลินเจริญใจดีครับ...
...เปิดตาในเถิดจะเห็นคำตอบเอง...ฮา ๆ เอิก ๆ...
  • สวัสดีค่ะ  อาจารย์ ..

มาอ่านแล้ว อื้มมมเลย  ^_^  ชอบมากค่ะ  

เพียงแค่หลับตา  บางทีเราก็จะได้สัมผัสถึงอะไรบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่เคยได้แลเห็นด้วยสายตา  ทั้งความรู้สึก  ภาพ  กลิ่น  เสียง

 อย่างที่มีในหนังสือเรื่อง เจ้าชายน้อย .. สิ่งสำคัญ  ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตา

ขอบคุณค่ะ สบายพอประมาณ...กินอิ่ม หลับอุ่น หุ่นไม่เกี่ยว (เอามาจาก"อยู่ดี กิ๋นลำ" ทำได้ไง : นวัตกรรมดีๆจากโรงพยาบาลศูนย์เชียงรายประชานุเคราะห์ ค่ะ)

รู้สึกถึงความโล่งสบายใช่ไหมคะ

เล่าประสบการณ์น่ะค่ะ ......ว่าตอนที่คิดอะไรไม่ออกรุ้สึกเหมือนตัวเองขี้เกียจปล่อยเวลาล่วงไปๆ มัวไปเพ่งกับความขี้เกียจของตัวเองเกินไปก็หาทางคลายปมปัญหาไม่ได้ จิตมันข้องอยู่กับการประนามตัวเอง.... ก็จะได้ยินแต่เสียงอันระคายหู เช่นเสียงเครื่องยนต์ เสียงรถ เสียงคนตะโกนกันบ้าง..แล้วก็พาลจะขี้เกียจไม่อยากทำงานต่อ.....แต่พอลองปล่อยให้หูทำหน้าที่ไปอย่างที่ประสาทหูจริงๆ  ก็จะได้ยินเสียงนกร้อง เสียงกระดิ่งต้องลม (แขวนไว้ให้ลมพัด ดังกรุ่งกริ้งๆ ที่ประตูห้องค่ะ) คือได้ยินเสียงหลากหลายมากขึ้น เสียงที่แผ่วเบาละเอียดก็ได้ยิน...เหมือนกับลมพัดผ่านตัว รู้สึกแต่พอปล่อยตามแรงสัมผัสก็จะรู้สึกว่าสัมผัสนั้นมีช่วงเบา ช่วงแรงค่ะ

คงเหมือนทางเลือกรับรู้ของคนนะคะ....เวลาที่ตึงเครียด คนก็จะตัดการรับรู้โดยอัตโนมัติ และมักคอยจะรับเข้าแต่เรื่องไม่ดีไม่งาม เรื่องที่ตึงเครียดอื่นๆ พลอยโกรธสิ่งที่คิดว่ามากวนสมาธิ แต่พอลองผ่อนคลาย การรับรู้เรื่องที่มันเกิดตามจริงก็จะมากขึ้น...

พอรับรู้สิ่งที่เกิดตามจริง ก็จะค่อยๆมองเห็นว่าปัญหาก็คือความธรรมดาๆ น่ะค่ะ

ชวนคุณข้ามสีทันดรยาวๆ อีกแล้ว

 หายใจเข้าช้าๆ....วาดมือไปอย่างผ่อนคลาย ค่อยๆหายใจออก วาดมือกลับอย่างผ่อนคลาย....ตามมองตามมือ

เมื่อกายขยับ ใจเคลื่อนไปกับลมหายใจ ร่างกายกับจิตใจจะรวมเป็นหนึ่งเดียว...โลกใต้ฝ่าเท้าจะหนักแน่น ขาเหมือนจะยึดติดรากงอกหยั่งลงดิน....

รู้สึกดีใช่ไหมคะ

คลาย สบาย  

 

  • สวัสดีค่ะ อาจารย์umi

ตาในเปิดช้า ตาเนื้อเปิดเร็ว

รับรู้ตัวตนของตัวเอง จึงช้ากว่าไปรับรู้เรื่องภายนอกฉะนั้น

 

ฮาๆ เอิกๆ (ขออนุญาตเลียนแบบค่ะ)

  • สวัสดีค่ะ คุณต้อม (เนปาลี)

ขอบคุณค่ะ

มี สุขใจ ไม่มีสาเหตุ ......คงรู้สึกคล้ายๆกันน่ะค่ะ....โปร่งโล่ง เบา ความสามารถในการที่จะมีความสุขแบบง่ายๆ นะคะ...ผ่อนคลาย..หลับตาลง สูดลมหายใจเข้าช้าๆ....และค่อยๆผ่อนออก...สร้างความสุขด้วยลมหายใจของตัวเอง...ไม่ต้องไปวิ่งหาวัตถุใดมาบำเรอ...มีก็ได้ ไม่มีก็ดี.....

 

  • มาบอกว่า
  • ถ้าเป็นนกจะโผบิน
  • ติดปีกบินไปไกลๆๆแสนไกล
  • ฮ่าๆๆๆ
  • สวัสดี อาจารย์อีกครั้งค่ะ  ^_^

สุขใจ ไม่มีสาเหตุ  เป็นการมีความสุขที่ไม่สิ้นเปลืองอะไรเลย  นอกเสียจากรอยยิ้มค่ะ   ยิ้ม  ยิ้ม  ยิ้มมมมมมม  อย่างเดียว   ใจพอง ๆ บาน  เนอะคะ

ชอบฤดูฝนคะ..ชอบบทกวีของอาจารย์ด้วยคะ

  • ธรรมชาติสวยงาม
  • สรรพสิ่งพลันมีชิวิต
  • ใบไม้ผลิบาน
  • ดอกไม้ดุจแย้มทายทัก
  • ---------------------
  • แดดอุ่นๆและสายลมเย็นชุ่มชื่นหัวใจ
  • ......................
  • รู้สึกเช่นนี้จริงๆคะ

 

สวัสดีค่ะน้องต้อม(เนปาลี)

  • วันนี้ไปเดินสูดอากาศหลังฝนตก....สดชื่นมากค่ะ สบายใจ...ไม่เสียตังค์....^__^

 

  • ธรรมชาติสวยงาม
  • สรรพสิ่งพลันมีชีวิต
  • ใบไม้ผลิบาน
  • ดอกไม้ดุจแย้มทายทัก
  • ---------------------
  • แดดอุ่นๆและสายลมเย็นชุ่มชื่นหัวใจ
  • อ่านแล้วสบายใจจัง.....ขอบคุณค่ะ...

    อันที่จริงความสุขของคนเราหาได้ไม่ยากนะคะ...เข้าไปอ่านHAPPINESS ความสุขคือ พึงพอใจในปัจจุบัน ของคุณไอน้ำ  ...จะฝรั่งหรือไทย..ก็ไม่พ้นเรื่องของการอยู่กับปัจจุบันรอบๆตัวกันอย่างไร...

    คนกับสิ่งแวดล้อม....เพียงแค่ลองปล่อยตัวเองให้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งแวดล้อม..ไม่ใช่ศูนย์กลางของสิ่งแวดล้อม......มุมที่มองก็เปลี่ยนแปลงไป.....แม้แต่ตอนไปเดินในท่ามกลางต้นไม้ ถ้าทำตัวกลมกลืนไปกับต้นไม้ใบหญ้า จั๊กจั่นก็กลับมากรีดเสียงเหมือนเดิมไม่สะดุดเหมือนตอนที่เราเข้าไปเดินใหม่ๆ เลยค่ะ...

     

     

     

    อาจารย์ขจิต...ไปเป็นนกยักษ์ก็ดีเหมือนกันค่ะ...ไม่ต้องเสียค่าตั๋วเครื่องบินไปออเรกอน....อิอิ

     

    """ไม่รู้server คณะเจ๊ง หรือว่า gotoknow ล่ม...เข้าได้ช้ามากๆ ค่ะ....

     

    • น่าสงสารพี่สร้อย
    • Internet ใช้ไม่ได้ยังตามมาตอบได้
    • เยี่ยมจริงๆๆ
    แวะมาทักทายและรับบรรยากาศที่สงบ เยือกเย็นค่ะคุณสร้อย....สบายดีนะคะ

    คุณน้องขจิต....ขอบคุณนะคะ...อยู่ไกลปืนเที่ยงก็อย่างนี้แหล่ะ interner เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย(เหมือนอารมณ์คนใช้งานเลย)...หุหุ

     

    สวัสดีค่ะ คุณเพื่อนกฤษณา

    จะเย็นกว่าเดิมไหมเนี่ยถ้าจะบอกว่า เพิ่งไปช่วยงานทำบุญมาค่ะ มีงานบรรจุพระเขี้ยวแก้วจากศรีลังกาลงยอดเจดีย์ทรงสถูป ที่สำนักปฏิบัติธรรมธรรมศิลป์ของแม่ชีดวงมณีที่อำเภอสะเมิง..มีท่านอธิบดีธำมะรงค์ ประกอบบุญเป็นประธาน ร่วมกับแม่ชีดวงมณี และ ท่านไจยันตรา ตัวแทนประธานาธิบดีจากประเทศศรีลังกา...พอขึ้นไปถึงท่านแม่ชีชวนถือศีล 8 ก็เลยได้ถือศีลแปด

    งานสำเร็จอย่างสมบูรณ์ราบรื่นมาก ...คนจากหลายอาชีพสาขามาร่วมกันทำงานอย่างมีความสุขด้วยวิธีการที่เรียบง่ายและสงบ...ช่วยกันจนวันนี้เก็บกวาดล้างห้องน้ำเช็ดถูเก็บข้าวของเสร็จก็กลับมา...

    เอาบุญมาฝากนะคะ...ฝากญาติธรรมชาวบล็อกเกอร์ทั้งหลายด้วยค่ะ

     บล็อกงามสบายตา  เป็นฟองผุดสดชื่นครับ และขออภัยอาจารย์ P ครับที่รบกวนให้อาจารย์ทำลายกรอบใหม่  ที่จริงลายเดิมก็สวยดี ครับผม

    สวัสดีค่ะ ครูชา เปิงบ้าน

    มิได้รบกวนอันใดค่ะ....ดีเสียอีกค่ะช่วยบอกกล่าวให้หวนมาดูมาพิจารณาในสิ่งที่เป็นปัจจัยต่อการอ่าน...

    ธีมบล็อกนี้เอามาจากน้องซูซานค่ะ....ชอบม้าน้ำหน้างอดี....^___^

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท