อีกครั้งในชีวิตคุณครู....กับบทเรียนในละครเสมือนจริง
ผู้เขียนสอนวิชาภาษาอังกฤษค่ะ เวลาที่มอบหมายให้เด็กนักเรียนเค้าหาความหมายของศัพท์ยากมาล่วงหน้าตามบทอ่านที่กำหนดให้ แล้วเด็กๆ เค้าไม่หาความหมายของคำศัพท์มาเนี่ยจะเสียเวลาในคาบเรียนต่อไปมาก เพราะจะต้องให้เค้านั่งค้นความหมายกันใหม่ ทั้งๆ ที่มอบหมายเป็นการบ้านให้ไปทำมา แต่ไม่ยอมทำ เลยคิดสร้างสถานการณ์จำลองให้เค้าเจอ เพื่อปรับแก้นิสัยของความรับผิดชอบของกลุ่มใหญ่ แต่เล่นระบบทีม ณ ที่เกิดเหตุการณ์นั้นเลย ประมาณว่าให้โอกาสเค้าได้เจอกับสถานการณ์เสมือนจริงในชีวิตเค้าเอง แล้วรอการตัดสินใจและพิจารณาจากความคิดของเค้าร่วมกัน เหมือนกดดันเค้า มันดูเหมือนจะเป็นละครบทหนักสำหรับครู แต่ก็ต้องยอมเล่นตามบทบาทนั้น เพื่อเป็นบทเรียนให้เค้าเลือกเอง ,เห็นเอง, พบเอง โดยมีเราประคับประคองอยู่ห่างๆ
ผู้เขียนบอกกับลูกศิษย์เหล่านั้นว่า “ในเมื่อพวกเขาไม่สนใจที่จะเรียน ครูก็ไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเราเหมือนพวกเราเป็นลูกครูอย่างที่ผ่านๆ มาแล้วล่ะ เราก็คงเป็นได้แค่ผู้สอนและผู้เรียนเท่านั้น นี่คงเป็นสิ่งที่พวกเราอยากให้ครูเป็น”
และแล้ว.....ในวันรุ่งขึ้น คาบเรียนแรกของการเริ่มต้นบทละคร สรรพนามแทนตัวเองของครู จากเดิม.....ครู.......กลับเปลี่ยนเป็น....ดิฉัน.....และคำที่ใช้แทนชื่อเด็กๆ .....จากเดิม....ลูก,หนู,ผม......กลับเปลี่ยนเป็น......คุณ...... ไม่มีความเป็นกันเองเหมือนก่อน แต่เป็นการให้เกียรติกันในนามและหน้าที่เท่านั้น บทเรียนและเนื้อหาวิชาการเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนความห่วงหาอาทรระหว่างครูและศิษย์หายไปประมาณหนึ่ง
เค้าเริ่มรู้สึกแปลกๆ จากความเปลี่ยนแปลงที่สัมผัสได้ มีนักเรียนบางคนรวมกลุ่มกันซุบซิบถึงความเปลี่ยนไปของครูคนเก่าที่เข้ามาพร้อมกับความสนุกสนาน ร่าเริง เป็นกันเอง สิ่งเหล่านั้นมันหายไปไหน เค้าอดรนทนไม่ได้จึงยกมือถามผู้เขียนว่า ครูเป็นอะไรไปคะ สิ่งที่ผู้เขียนตอบกลับไป คือ เป็นผู้สอนที่คุณอยากให้เป็น นั่นคือไม่จำเป็นต้องอบรม, ตักเตือน, สั่งสอนอะไรกันมากมาย
ละครเบิกโรงไปประมาณหนึ่งสัปดาห์ เค้าเริ่มร้อนใจจากความกดดันที่แปลกไปไม่เหมือนเดิม มีความแตกต่างในบรรยากาศของการเรียนที่แตกต่างไปจากห้องอื่น เลยมีการพยายามส่งตัวแทนมาเจรจาขอครูคนเก่ากลับมาได้ไหม แต่บทละครยังไม่จบง่ายๆ จนคนที่เกเรที่สุดรวมตัวกับกลุ่มเพื่อน บอกไม่ไหวแล้วนะ ต้องทำให้กลับมาเหมือนเดิมให้ได้ ยกทีมมาทั้งห้องบอกกับผู้เขียนว่าเค้าไม่เอาผู้สอนแล้ว เอาครูกลับมาดีกว่า ผู้เขียนเลยขอสัญญาแห่งศักดิ์ศรีว่า......ต่อแต่นี้ไปต้องขยันเรียน และมีความรับผิดชอบกันทั้งห้อง เค้าตกลงยอมรับเงื่อนไข และเค้าก็ปรับตัวได้โดยบทเรียนแห่งความกดดันนั้นเอง
ในบางครั้ง บางสถานการณ์อาจจะใช้ได้ แต่คงไม่ทุกสถานการณ์ และไม่ทุกกลุ่มเด็กหรอกค่ะ คงขึ้นอยู่กับสภาพเด็กมากกว่าว่าเป็นอย่างไร ครูผู้สอนย่อมรู้ว่า ณ สถานการณ์นั้นควรปรับแก้อย่างไรหากเกิดปัญหาขึ้น
ผู้เขียนโชคดีที่เด็กๆ ยอมรับเงื่อนไขและเดินมาตามแนวทางที่วางแผนไว้ในละคร แต่หากเกิดพลาด....ผิดแผนล่ะก็ คงไม่ให้อภัยตัวเองไปตลอดชีวิต
ความเห็น (23)
- บทละครทำได้ง่าย
- แต่ถ้าเป็นชีวิตจริง
- คงน่าเศร้าใจ
- สงสัยต้องดูว่าเด็กๆๆชอบสิ่งไหนที่เขาสนใจมากที่สุดแล้วนำสิ่งนั้นมาปรับเพื่อการสอนตามความสนใจของผู้เรียนและศักยภาพของผู้เรียนครับพี่
- ขอบคุณครับ
- พี่เลยต้องลุ้นสุดฤทธิ์ เพื่อให้ได้ตามแผนไงคะ
- แต่สุดท้ายพี่ก็โชคดีค่ะ จนวันนี้เด็กๆ เค้าจะรู้ว่าเค้าได้อะไรจากครูไป
- ณ วันนี้เค้าหลายๆ คนอยู่ในวัยทำงานแล้วก็ติดต่อกลับมาหาครู เพื่อบอกครูว่า ลูกศิษย์ครูได้ดีเพราะครูครับ
- ขอบคุณค่ะน้อง
- ดีใจกับคุณครูพี่แอนด้วยครับ
- ว่าแต่ว่าเมื่อไรจะแต่งงานเสียที
- น้องจะได้ไปช่วยงาน
- ฮ่าๆๆๆๆ
berger0123
สวัสดีครับคุณครู
- สบายดีไหมครับ นานๆ ได้เข้ามาเยี่ยมสักครั้งครับ
- ดีมากๆ เลยครับ ได้ประสบการณ์และจินตนาการตามเรื่องราวเลยครับ ในจินตนาการผมจำลองผมเป็นนักเรียนในห้อง ดูว่าจะรู้สึกอย่างไร ได้คำตอบอะไรมากมายเลยครับ
- หากการเรียนการสอน คือการเรียนรู้ในชีวิตจริง เรียนกับใช้ก็เป็นของจริงที่จับต้องได้
- หากตัวเราอยู่ในละครเสมือนจริง ไม่ว่าจะภาคการปฏิบัติจริง หรือภาคจินตนาการ เราก็จะได้อะไรบางอย่างเอามาปรับใช้ได้เสมอ
- ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับประสบการณ์ที่ดีครับ ไม่ทราบว่านักเรียนระดับ ชั้นไหนครับ เพราะในจินตนาการผมนั้น ประมาณ ป. ห้า ครับ
- ขอบคุณมากครับ สุขในการทำงานครับ
- ท่านน้องชายครับ ทราบไหมครับว่าเป็นคำถามที่ไม่ค่อยอยากตอบเท่าไหร่หรอกครับน้อง
- แหม...อุตสาห์ไม่คิดแล้วเชียว ด้วยความที่มีหน้าตาเป็นอาวุธแบบที่น้องว่าไงครับ ดูสิ..... มากระทบเราได้
- แบบประมาณว่า....กะว่าไม่จัดมันแล้วงานน่ะ...สิ้นเปลืองครับน้อง...สนองนโยบายเศรษฐกิจพอเพียงซะเลยดีกว่า.......ไม่ต้องจัดให้สิ้นเปลือง งั้นไม่ต้องมาช่วยงานเนาะ มารู้จักคนข้างตัวพี่เลยทีเดียว (ถ้ามีนะจ๊ะ)
- ขอบคุณ คุณberger นะคะ สำหรับความเข้าใจในความเหนื่อยยาก ของพวกเรา
- ยังไงๆ พวกเราก็ต้องช่วยกันสร้างคนให้เป็นคนที่ดีให้ได้มากที่สุดล่ะค่ะ
- ขอบคุณนะคะ
สวัสดีค่ะคุณเม้ง
- ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกันนะคะ สบายดีค่ะ แต่อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ไม่ได้สอนกันหรอกค่ะ ที่โรงเรียนมีกิจกรรมเยาวชนสัมพันธ์ ทางทีมงานตำรวจมาฝึกให้น่ะค่ะ
- อ้อ....มีน้องครูที่โรงเรียนบอกด้วยค่ะว่า เป็นรุ่นน้องคุณเม้ง แล้วเธอก็เล่าว่า คุณเม้งใจดีมากกกกกก เห็นใครว่างเป็นไม่ได้ จับติวคณิตศาสตร์ให้หมดเลย ใช่ไหมคะ
- ดูเหมือนว่าถ้าเป็นความรู้สึกของเด็กที่โดนกดดันเหล่านั้นจะแย่นะคะ (ทำไปได้ยังไง....ครูใจร้าย) แต่ในมุมๆ นึง.....ดิฉันอยากให้เด็กๆ เจอสองด้านค่ะ เพราะในโลกแห่งความเป็นจริงเมื่อตอนที่เค้าโตเป็นผู้ใหญ่ ชีวิตเค้าก็คงไม่เจอแต่ด้านดีเพียงด้านเดียว ถ้าเขาไม่แข็งแกร่งพอเค้าอาจจะแย่ (....เหมือนเช่นที่ดิฉันเคยเจอมา หลังจากออกมาจากมหาวิทยาลัยมาด้วยความสดใส และบริสุทธิ์)...เมื่อเจอโลกจริงๆ กลับต้องสร้างภูมิคุ้มกันให้ตนเองเพื่อให้อยู่ได้อย่า happy โดยที่ตัวเราก็ต้องไม่เดือดร้อน และคนอื่นก็ไม่เดือดร้อนกับเราด้วยมังคะ
สวัสดีครับพี่แอน (ขอโมเมเรียกพี่แล้วกันนะครับ เลียนแบบ พี่บ่าวขจิตครับ)
- ดีครับแล้วมีสอนบ้าง ไม่สอนบ้าง ผสมกันไป ได้ประสบการณ์ มีกิจกรรมให้เด็กทำ ครูทำ ภารโรงทำ แม่ค้าทำ และอื่นๆ
- อิๆ มีน้องคนไหนหนอ..แอบไปโม้ให้พี่ฟัง อย่าเชื่อมากนะครับ ฝากบอกน้องด้วยนะครับว่า จะได้ทำตัวให้ว่างครับ อิๆๆ หากเกิดว่างวันไหนจะติวคณิตศาสตร์ว่าด้วยสิ่งรอบตัวเราเสียเลยครับ
- ผมเชื่อว่าพี่ได้อ่านใจเด็กก่อนทำแล้วครับ แล้วก็สบายอยู่แล้วเพราะพี่รู้จักเด็กที่สอนมา ความผิดพลาดเกิดได้แต่น้อยครับ และผมว่าเป็นกุศโลบายที่ดีที่พี่ใช้กระบวนการนี้
- ขอให้สนุกกับการทำงานและกิจกรรมครับ
คุณเม้งคะ
- ลืมบอกไปเลยว่าเป็นเด็ก ม.2 น่ะค่ะ ถ้าใครได้สอน ม.ต้นล่ะก็ เป็นที่รู้กันว่าเด็กที่จะเกิดปัญหามากที่สุดจะอยู่ที่ระดับชั้น ม.2 นี่ล่ะค่ะ แต่ถ้าสอน ม.ปลาย เด็กที่เป็นปัญหามากที่สุดเห็นจะเป็น ม.5 ล่ะค่ะ ประมาณ ตรงกลางๆ นี่ ป่วนที่สุดค่ะ
- จริงๆ แล้ว การสอนเนื้อหาทางวิชาการคงไม่หนีเทคนิคการสอนต่างๆ ที่ท่านผู้รู้จัดนำเสนอมาน่ะค่ะ แต่การอบรม บ่มนิสัย นี่ ต้องงัดเอากลยุทธ์ของครูคนนั้นๆ ออกมาใช้กันเองค่ะ ดิฉันมักจะสอน ทักษะชีวิต ให้เด็กบ่อยๆ เพราะอยากให้แกเป็นคนที่เข้มแข็งเมื่อเจอกับปัญหา (แต่ไม่แข็งกร้าว) หรือเมื่อแกเจอโลกในอนาคตหลังจากออกจากอ้อมอกเราไปแล้ว
- ตอนที่เค้าอยู่กับเราเค้าควรจะได้อะไร ไป เพื่อเตรียมตัวล่วงหน้า เป็นทุนสำรองให้ชีวิต ที่จะได้ไม่ต้องตกมาเจ็บเมื่อเจอเหตุการณ์ในโลกแห่งความเป็นจริง ที่มีทั้งด้านแง่ดีและแง่ลบ แต่กระนั้นก็ต้องสอนไม่ให้เค้าทำตัวเองเดือดร้อน และไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วยเช่นกัน
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดี พี่แอน 
คนงาม ค่ะ...
... แหม ! นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นคุณครู น้องคงเข้าใจผิดว่าเป็น ดารา/นักแสดง ไปแล้วนะค่ะนี่ ^_^
... แสดงได้ดี และสมบทบาทจริง ๆ ค่ะ ข้าน้อยขอคารวะ อิอิ..
... โอกาสข้างหน้าหากมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองบ้าง ขอนำ สคริปต์ นี้ไปใช้เพื่อ ต่อยอด เป็น KM ได้ป่าวค๊ะ อิอิ.... สนใจสคริปต์ค่ะ..
"JasmiN"
สวัสดีค่ะน้อง 
- ว้าว....โทษทีค่ะ...ที่ตอบช้าไปหน่อยนึง พอดีช่วงที่น้องแวะมาเยี่ยมพี่กำลังเดินทางมาที่ จ.นรปฐมน่ะคะ พอดีว่ามาอบรม ICT ที่โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ (ศาลายา) ค่ะ
- ต้องเป็นได้หลายอย่างค่ะน้อง....ครูไทยนี่คะ (สามารถทั้งประเทศเลยล่ะค่ะ)
- ไม่สงวนลิขสิทธิ์เลยค่ะน้อง ดีซะอีก แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ แต่อย่างที่บอกล่ะนะคะ ว่าส่วนใหญ่พี่ใช้สอนแนวทักษะชีวิตค่ะ ใช้สอนวิชาการนี่ สงสารน่าดูชมเลย
- ไม่ว่าซะหลายวัน เลยไม่ได้ไปเยี่ยม เดี๋ยวจะแวะไปเยี่ยมนะคะน้อง
- ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมนะคะ
- มาขอบคุณพี่แอน
- โห อบรม ICT ด้วย ไม่ธรรมดาเลยนะครับ
หวัดดีจ้า
- มันใกล้ถึงเวลาที่จะออกเดินทางแล้วสิ ฮือๆๆๆ คิดถึงง่ะ ไปนานป่ะน้อง
- เนี่ยเลยกำลังหาเจ้าบ้าน แน๊....หายต๋อมเลย แล้วพี่จะไปเที่ยวไหนดีเนี่ย เจ้าบ้านก้อไม่อยู่ซะแล้ว
- ว่าแต่ว่างานเสร็จแล้วยังครับผม อย่าเครียดมากนักนะน้อง เป็นกำลังใจให้นะครับผม
แวะมาเยี่ยมคะ
- ชอบคำว่าครูคะ...ฟังแล้วอบอุ่น
- ครูคือผู้พร้อมจะโอบอุ้มช่วยเหลือ
- น่าเสียดายบทบาทของครูลดน้อยลง
- ระยะห่างเพิ่มขึ้น
- กลายเป็นผู้รับจ้างสอน
- เป็นกำลังใจให้นะคะ
- ไปหนึ่งปีครับพี่แอน
- พี่แอนก็ไปเที่ยวสวนสามพราน
- ไปดูส้มโอหวาน ข้าวสารขาว ลูกสาวสวยไปก่อนนะครับ
- เสียดายน้องอยู่ที่มหาวิทยาลัยงานยังไม่เรียบร้อยเลยครับ
สวัสดีค่ะ
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ ก่อนหน้านี้อยากเป็นไกด์น่ะค่ะ ชอบเที่ยว อิจฉาจัง...เที่ยวทั่วเลย ประสบการณ์ชีวิตที่มีคุณค่ายิ่งค่ะ
- ตั้งใจไว้ว่าจะไม่เป็นคนรับจ้างสอนค่ะ ขอเป็นครูมืออาชีพ ไม่ใช่อาชีพครู
- ขอบคุณสำหรับกำลังใจกองโตที่ช่วยให้ความชุ่มฉ่ำในหัวใจด้วยค่ะ
สวัสดีจ้าพ่อน้องชายคนเก่ง
- ตั้งปีแน่ะ นานเชียว
- กลับมาพาคนมาฝากด้วยนะครับผม
- เนี่ย....พี่กะว่าจะเหมาแท็กซี่..ไปเที่ยวกับพี่ๆ ทางยโสธรอยู่เหมือนกัน
- ไม่เป็นไรครับ...ตั้งใจสะสางงานก่อนไปอเมรกาเถอะน้อง ... พี่น่ะ....สามารถ.....
- ดูแลสุขภาพด้วยนะครับผม
- ตามมาขอบคุณพี่แอนที่เคารพ
- เพิ่งกลับมาจากบ้าน
- หมดแรงกับการเดินทางครับพี่
- ขอบคุณครับ
- เอาการสอนกลอนมาฝาก
- คนเขียนชื่อ Tom Ladziendaเป็นอาจารย์สอนที่ มศว ประสานมิตร เขียนประจำใน Bangkok Post
- ที่นี่ครับ
- ขอไปทำงานก่อนนะครับ
สวัสดีจ้าน้องชายคนเก่ง 
- ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ
- เดี๋ยวจะได้ใช้งานเลยภาคเรียนต่อไปนี้ล่ะ
- ตั้งใจและสนุกกับงานตรงหน้านะครับผม อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยละกัน พี่เป็นห่วงคร๊าบ
- มาทักทายพี่แอน
- หายไปนานจัง
- ตอนไป มน พบ อาจารย์ ผศ.ดร. เลขาด้วย
- เลยได้งานมาอบรมครูที่กรุงเทพฯ
- พี่แอนสบายดีนะครับ
สวีสดีค่ะ คุณครู Lioness_ann
ขอเอาบทละครนี้ไปใช้ตอนจบ และได้เป็นครูแล้ว ได้ไหมคะ
เป็นการเตือนสตินักเรียน ที่ดีมากเลยค่ะ
มาเยี่ยมหนูบ้างนะคะ