เมื่อวานได้มีโอกาสนั่งร่วมพูดคุยกับท่านอธิการบดี ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเทอมนี้ครับ ตามเงื่อนไขเดิม ผมและหัวหน้าสาขาวิชาอีกหลายท่านจะต้องไปนั่งแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับท่านอธิการบดีสัปดาห์ละครั้ง แต่เทอมนี้เวลาว่างมันหายากจริงๆ ครับ
ท่านเริ่มการพูดคุยไว้อย่างน่าสนใจ จนต้องหยิบมาเป็นประเด็นในการเขียนบันทึกเลยครับ จริงๆ ท่านก็เริ่มการพูดคุยอย่างปกติ จนเราคิดว่าเป็นเรื่องปกติ และไม่เห็นคุณค่าของมันไปครับ
โดยปกติการเริ่มสนทนาพูดคุย ปรึกษาหารือ การประชุม จะเริ่มด้วยการขอบคุณอัลลออ์ การขอพรให้กับท่านศาสนฑูต และบางท่านอาจแนะนำตัว ซึ่งในการแนะนำตัวจะใช้สำนวนอาหรับที่ว่า
احبكم لله
แบบง่ายๆ ว่า ฉันรักพวกคุณเพื่ออัลลอฮ์ แต่ในการคุยกันครั้งนี้ท่านอธิการบดีสะกิดใจที่ประชุมว่า สังเกตไหมว่า ในอิสลาม หากเป็นสิ่งดี เป็นความดีระหว่างกัน จะสนับสนุนให้เปิดเผยใจออกมา เช่น ในทุกๆ วัน เราเจอหน้ากันทุกวัน เรามีความผูกพันกัน เราก็ควรที่จะพูด บอกให้คนที่เราเจอกันทุกวันได้รับทราบแบบชัดๆ กันบาง (ควรจะบ่อยๆ ด้วย) ไม่ใช่ให้รับทราบกันจากความรู้สึกเพียงอย่างเดียว
ในขณะเดียวกันหากมีสิ่งที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับเพื่อนของเรา ก็ต้องรีบที่จะตักเตือนด้วยความดี
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเช่นกันครับ
อืม...แบบนี้ต้องไปบอกกับคนใก้ลตัวบางแล้วหละ เพราะไม่เคยบอกเลย
คุยกับพี่สาวทุกวันแต่ไม่เคยบอกรักเพื่อัลลอฮฺ
แต่มีครั้งหนึ่งตอนที่น้องมุสลิมมะ บอกรัก เจ้าหญิงต๊กใจ แรกๆๆน้องๆก้อ่ำไม่บอกว่ารักเพราะใคร
แต่สุดท้ายเฉลยออกมา
รักนี้เพื่ออัลลอฮฺ รู้สึกเลยว่าน้ำตาไหล การได้รักพี่น้องร่วมศรัทธา อธิบายยากมาก