เรื่องเล่าของวันหยุดสุดสัปดาห์
วันหยุดสองวันที่ผ่านมาวันที่ 25-26 สิงหาคม 2550 นี้ ผมกับครอบครัวก็ได้อยู่กันพร้อมหน้าเกือบตลอดทั้งสองวัน ช่วงเช้า 25 เราอยู่ที่บ้าน ทานอาหารเช้าที่บ้าน ผมก็เคลียร์งานต่างๆอยู่ที่บ้าน แม่ทำกับข้าว ภรรยาทำงานบ้าน
มีภาพน่าประทับใจอันหนึ่งคือประมาณ 9 โมงเช้า พ่อเดช-แม่พร้อม เป็นคุณพ่อคุณแม่ของหมอพิพัฒและอาจารย์เก่ง ได้นำตู้ใส่เอกสารมาให้ที่โรงพยาบาล พอมาถึงที่บ้านลูกๆทั้งสามคนก็สวัสดีคุณปู่คุณย่า (ผมกับพิพํฒหรือหมอเบิ๊ด เราสนิทกันมาก พ่อเดชกับแม่พร้อมก็คอยช่วยเหลือผมตลอดมาตั้งแต่เรียนอยุ่จนมาทำงานที่บ้านตาก 10 ปี ไปมาหาสู่กันประจำ ผมกับเบิ๊ดเรียนแพทย์รหัสติดกัน ของผม 3007061ของหมอเบิ๊ด 3007062 เคยโดดเรียนแล็บวิชาเคมี ฟิสอกส์ ไปออกค่ายอาสาด้วยกัน) น้องขลุ่ย อายุ 5 ขวบ รีบเดินเข้าไปในครัว ไปเอานำดื่มและแก้วน้ำมาเสริฟคุณปู่กับคุณย่าโดยไม่มีใครบอก เป็นสิ่งที่ผมประทับใจในตัวลูกชายคนเล็กมาก ขณะที่น้องแคนลูกชายคนโตกำลังถูบ้าน และน้องขิม อาสาพาคุณปู่คุณย่าขึ้นไปส่งตู้ที่บนโรงพยาบาลบ้านตาก
ช่วงเที่ยง นายอำเภอพัลลถ ศรีภา นายอำเภอเมืองตาก(เดิมเป็นนายอำเภอบ้านตาก ที่ได้ช่วยเหลือในการพัฒนาโรงพยาบาลบ้านตากเป็นอย่างมาก ท่านอยู่บ้านตาก 5 ปี ในบรรดาหัวหน้าส่วนราชการระดับอำเภอที่บ้านตาก ผมอยู่นานที่สุดคือ 10 ปี) ท่านได้นัดขอเลี้ยงส่งผมก่อนไปเรียนพร้อมภรรยาและทีมงานกิ่งกาชาดที่เคยทำงานด้วยกันมา ท่านนัดทานอาหารกลางวันที่ร้านดาบจุ่น ปั๊มเอสโซ่บ้านตาก ก่อนกลับท่านได้มอบของขวัญให้ผมชิ้นหนึ่ง ท่านบอกว่าราคาไม่มากแต่มีคุณค่าทางจิตใจ นั่นคือหนังสือเรื่องอิสระของการเดินทาง ของอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์
อาจารย์นิตยา บัวเผื่อน เป็นอาจารย์สอนภาษาไทยที่เก่งมากของโรงเรียนบ้านตากประชาวิทยาคาร ก็ได้ไปร่วมเลี้ยงส่งผมด้วย อาจารย์นิตยาเขียนบทร้อยกรองเก่งและไพเราะ ให้ความหมายที่ดีมาก เวลาโรงพยาบาลจัดงานอาจารย์จะส่งบทประพันธ์อันไพเราะมาช่วยเสมอๆ คราวนี้อาจารย์เขียนกลอนใส่กรอบรูปมาให้ผม ความหมายดีมาก
ช่วงบ่าย น้องขลุ่ย ขอให้พาไปร้านหนังสือซีเอ็ดที่ตาก ลูกๆจะทวงเสมอๆว่าวันหยุดต้องพาไปร้านหนังสือ พอไปถึงร้านหนังสือ ผมก็ปลีกตัวไปประชุมกรรมการสภาวิทยาลัยชุมชนตากเพื่อคัดเลือกประธานสภาชุดหใม่ เลิกประชุมประมาณ 17.00 น. ก็กลับบ้าน
วันที่ 26 สิงหาคม ผมพาครอบครัวกลับบ้านที่สุโขทัยเพื่อเยี่ยมเยียนญาติผู้ใหญ่และพอดีกับเพื่อนสนิทสมัยเรียนมัธยมที่โรงเรียนสวรรค์อนันต์วิทยาจัดงานขึ้นบ้านใหม่คือพิษณุ แก้วนัยจิตรเป็นอาจารย์สอนที่สถาบันพละศึกษาสุโขทัย ทำให้ได้พบเพื่อนร่วมกลุ่มสมัยเรียนครบทุกคนทั้งศักดา ชูกลิ่น สมชาย เขียวริด มานพ แสนเขียววงศ์ ตอนนี้เพื่อนๆทั้ง 4 คนก็มีบ้านของตนเองกันหมด ก็ยังเหลือผมคนเดียวที่ยังต้องพักอาศัยในบ้านพักของทางราชการอยู่ ในงานนี้ได้เจอเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆอีกหลายคนเช่นพิชิต ประพันธ์ศิริ สมบัติวงษ์ยะลา ทรงกลด บุญเพ็ญ นุกูล เป็นต้น
ในวันนี้ผมตั้งใจไปกราบอาจารย์ที่ช่วยเหลือผมเป็นอย่างมากเป็นพิเศษ มีบุญคุณกับชีวิตผมมาก ที่ทำให้เด็กลูกชาวไร่ยากจนคนหนึ่งได้มีโอกาสขึ้นมาคืออาจารย์นิโลต์บล ศรีสุโข ตอนนี้ท่านสอนวิชาวิทยาศาสตร์ที่โรงเรียนสุโขทัยวิทยาคม ตอนที่สอนผมอาจารย์สอนวิชาสังคมศึกษา ทราบว่าลูกศิษย์รุ่นปัจจุบันของอาจารย์ประดิษฐ์นวัตกรรมจนได้รับรางวัลจากหลายแห่ง ผมไปหาอาจารย์ที่บ้านแต่ไม่พบ ท่านที่สองคืออาจารย์ศรัณยา เรืองวาณิชยกุล ท่านสอนภาษาอังกฤษและเป็นครูประจำชั้นของผมสมัยชั้นม. 6 ได้พาครอบครัวและลูกๆไปหาอาจารย์ลูกๆจะเรียกท่านว่าคุณย่า สมัยเรียนแพทย์ท่านไปเซนต์คำประกันให้ผมผมจะบอกลูกเสมอว่าใครมีบุญคุณที่คอยช่วยเหลือผมมาบ้าง อีกท่านคืออาจารย์สมใจ กสิกิจ หรือน้าจิ๋ม เป็นญาติกัน สมัยเรียนผมไปอยู่ที่บ้านอาจารย์ ท่านสอนภาษาอังกฤษผมสมัยชั้น ม. 5
นอกจากไปหาอาจารย์แล้ว ผมก็พาครอบครัวไปที่บ้านปู่กับย่าผม ตอนนี้ท่านเสียไปแล้ว ที่บ้านก็มีลุงกับป้าอยู่ ผมก็พาลูกๆไปกราบท่านและให้ลูกๆไปกราบรูปของปู่กับย่าผม หรือเป็นทวดของลูก แถวบ้านผมไม่เรียกทวด แต่เรียกว่า หม่อน
หลังจากนั้นก็กลับไปบ้านผมที่สวรรคโลก ไปกราบยายและญาติๆ ยายผมตอนนี้อายุ 90 ปี ก็แข็งแรงตามวัย น้องแคนจะชอบไปหาน้าผมให้พาไปเที่ยวจับปลาตามทุ่งนา ก่อนกลับบ้านตาก ผมก็ให้ลูกๆขึ้นไปกราบรูปของพ่อผมและตาผม ซึ่งลูกๆปฏิบัติเป็นประจำเมื่อกลับมาที่บ้าน
ความเห็น (5)
อ่านแล้วมีความสุขกับความเรียบง่ายของชีวิตคุณหมอจังเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆแบบนี้นะคะ การสอนลูกด้วยการปฏิบัติอย่างที่คุณหมอทำนี้ยอดเยี่ยมมากๆเลยค่ะ เชื่อว่าลูกๆทั้งสามคงได้ซึมซับสิ่งดีๆเหล่านี้ ทั้งเรื่องความอ่อนน้อมถ่อมตน ความกตัญญู ชีวิตที่พอเพียงได้อย่างเป็นธรรมชาติ เราคงมีคนดีๆที่เป็นต้นแบบได้อีก 3 คนจากคุณหมอแน่ๆเลยค่ะ
อ่านช่วงแรกที่ทั้งสามคน รับบทบาทของตัวเองได้เป็นอย่างดีแล้วก็ชื่นชมไปด้วย ฝากบอกว่าป้าโอ๋ชมมาด้วยนะคะ
แหม บอกยังพัีกบ้านพักราชการ ไม่มีบ้านของตัวเอง
เอาตังไปทำไรหมดล่ะคร้าบ เพื่อนเชษ