เพื่อนรัก..คำนี้จะไม่ใช้กับคนอย่างนายอีกแล้ว คุณที่เราคิดว่าเป็นเพื่อนรัก คนที่เราตามหามานานตั้งแต่ตอนที่เรียนจบ ม.ต้น ไป นายรู้ไหมว่าเราดีใจมากเลยเมื่อได้เบอร์โทรของนายเมื่อตอนต้นปี ที่เราไปอบรม เราพยายามสอบถามคนรู้จักนายว่านายอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ อยากเจอหน้าเพราะนายคือเพื่อนสนิทที่สุดที่เรามีตอนเรียน ม.ต้น
แต่...การเจอกันของเราหลังจากที่เราได้เบอร์โทรนาย นายก็โทรไปหานาย นัดออกมากินข้าวด้วยกัน ไม่คิดเลยว่า การเจอกันครั้งนั้น นายได้ฝากความเจ็บช้ำไว้ที่เรา คือ นายยืมเงินเราไป 4,000 บาท เราไม่มีในตอนนั้นเราเลยโทรไปยืมจากเพื่อนอีกคนนึงมาให้นาย ทั้งๆที่เงินเราก็ไม่ได้ใช้ แต่ต้องมาตามใช้หนี้ให้นายอีก เราไม่เสียดายหรอกเงินแค่นั้น เพื่อนกันจริงๆ เราให้ฟรีได้มากกว่านั้นอีก แต่ทำไมนายต้องหลอกเราว่าจะคืนให้วันนั้นวันนี้ เห็นเราเป็นคนโง่มากเลยหรอ นี่หรอเพื่อนที่เราเฝ้าตามหา เพื่อนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อนรัก มาเจอแบบนี้ก็ เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดเข้าซะแล้ว
แต่ก็ช่างมันเถอะ ถือซะว่าชาติที่แล้วเราไปเอาเงินนายมาละกัน ถือซะว่าในชาตินี้เราใช้หนี้นาย หรือถ้าไม่อย่างนั้น ชาตินี้ถือซะว่า เราขอซื้อความเป็นเพื่อนรักของนายกลับคืนมาด้วยเงิน 4,000 บาท ละกัน และจะจำไว้ว่า อย่าไปไว้ใจพวกสาวประเภทสองอีกเด็ดขาด
ซื้อพี่อีกซักคนมั้ยเหมี่ยว ขายสองพัน ฮี่ๆๆๆ
ไงเหมี่ยว เข้ามาเยี่ยมแล้วนะ รูปเหมี่ยวหลอนดีเนาะ ฮิๆ
เรื่องเพื่อนเหมี่ยว ขอโนคอมเม้นท์เน่อ โตเปงวัวเปงฟายแระ คิดเอาเอง ฮี่ๆๆๆ
ไปแระ แล้ววันหลังจะกลับมาเยี่ยมใหม่เน่อ
รักน๊า ตุ๊บๆ