UKM11 แห่งความทรงจำ
กลับถึงขุขันธ์เมื่อสัก 18 น.เศษวันนี้ (25 ส.ค.) บรรยากาศ มิตรภาพและบทสรุปจากงาน UKM11 ตลอด 2 วันเต็มๆ , และกว่า 5 ชั่วโมงที่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ รวมทั้งสภาพแวดล้อมอันอุดมสมบูรณ์ของ 2 ข้างถนนทั้งระหว่างไปและกลับ ทำให้ได้วิตามินใส่สมองกลับมามากมาย แต่โจทย์ปัญหาใหญ่ข้อเดิมๆที่ว่า "ทำอย่างไรหนอ? การศึกษาทุกระดับของประเทศไทย จึงจะสามารถช่วยให้สังคมร่มเย็นเป็นสุข ให้สมกับความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดินที่มีพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินีทรงเป็นมิ่งขวัญ" ก็ยังขบคิดไม่ออกว่าจะมีลู่ทางเป็นไปได้ในฉันใด? (แม้แต่ในสังคมเล็กๆในเขตบริการของโรงเรียนบ้านโคกเพชร) เพราะทั้งๆที่ทุกคนทุกฝ่ายต่างก็มุ่งหวังแบบเกิน 100 (ดูจากงาน UKM11) , มีตัวอย่างดีๆพร้อมองค์ความรู้สำเร็จรูปให้ใช้(ที่บ้านพ่อครูบาสุทธินันท์ ซึ่งทำให้ดูมานานแล้ว) แต่สังคมไทยก็ดูย่ำแย่ลงทุกวัน ชาวนาเริ่มทำนาไม่เป็น ที่นาเริ่มหายไปจากชาวนา แล้วพรุ่งนี้มะรืนนี้เด็กๆที่เป็นลูกหลานของเขาเหล่านั้น จะเอาอะไรเป็นที่ยืนที่ตั้งหลัก ท่านใดมีลู่ทางดีๆ ช่วยแนะนำเพิ่มทีครับ
ความเห็น (13)
สวัสดีครับท่าน ผอ.วุฒิ
- มาถูกทางแล้วครับ สู้ต่อไป สักวัน ความฝันจะเ็ป็นจริง
- เป็นกำลังใจให้ครับ
- คงต้องช่วยเหลือกัน
- ผอ ลองไปที่แก้ไขบันทึก
- ลองเคาะระหว่าง paragraph ดูนะครับ
- จะทำให้อ่านง่ายขึ้นครับ
- ดีใจที่ทำให้ผมคิดได้ว่าการศึกษาไทยยังมีหวังครับ
- ต้องเริ่มจากที่โรงเรียน ปลูกฝังที่เด็ก ไปสู่ชุมชนและสังคมครับ
- เอาใจช่วยครับผม
สวัสดีครับ อ.ขจิต
ขอบคุณเป็นอย่างสูงครับ ที่ไม่ทิ้งผม ให้คำแนะนำดีๆตลอด ทำตามคำแนะนำแล้วนะครับ ไม่แน่ใจว่าอ่านง่ายขึ้นหรือเปล่า ถ้ายังไงก็รบกวนแนะนำเพิ่มเติมด้วยนะครับ
วันนี้ดีใจมากครับที่ความมุ่งหวังที่ตั้งไว้นานมาแล้วสัมฤทธิ์ผล ซึ่งก็คือได้มีโอกาสได้ไปเยี่ยมคารวะคุณพ่อครูบาสุทธินันท์ถึงบ้าน ผมว่าคนไทย(โดยเฉพาะคนอีสานนะ ไม่ต้องไปเรียนอะไรที่ไหนให้มากมายหรอก ถ้าจะเอาแค่พออยู่พอกินพอมีพอใช้(มากกว่านั้นก็ได้) มาเรียนในป่าบ้านพ่อครูบา ก็เป็นบัณฑิตได้แล้วครับ ทุกอย่างเป็นคำตอบสุดท้ายของชีวิตที่สุดยอดจริงๆครับ
- ดีใจด้วยครับที่ได้ไปบ้านพ่อครูบา
- อ่านง่ายกว่าเดิม
- ผอ ลองพิมพ์สักสี่หรือห้าบรรทัดแล้วเคาะเว้นระหว่างย่อหน้า จะทำให้อ่านง่ายขึ้นครับ
- ขอบคุณครับ
- แบบนี้ใช่เลย
-
สวัสดีครับ อ.ขจิต
ขอบคุณเป็นอย่างสูงครับ ที่ไม่ทิ้งผม ให้คำแนะนำดีๆตลอด ทำตามคำแนะนำแล้วนะครับ ไม่แน่ใจว่าอ่านง่ายขึ้นหรือเปล่า ถ้ายังไงก็รบกวนแนะนำเพิ่มเติมด้วยนะครับ
-
วันนี้ดีใจมากครับที่ความมุ่งหวังที่ตั้งไว้นานมาแล้วสัมฤทธิ์ผล ซึ่งก็คือได้มีโอกาสได้ไปเยี่ยมคารวะคุณพ่อครูบาสุทธินันท์ถึงบ้าน ผมว่าคนไทย(โดยเฉพาะ
- อ้อ... เข้าใจแล้วครับ
- เอาแบบย่อหน้าเรื่อยๆ อย่างนี้นะครับ
- ใช่ๆ ดูแล้วไม่ขี้เกียจอ่านเน้าะ
- เพราะไม่เต็มพรืดไปหมด
- ขอบคุณครับ
- เข้ามาทักทาย
- ขอบคุณนะคะที่มาช่วยงาน UKM11 จนเสร็จเรียบร้อยไปด้วยดี
- เป็นกำลังใจให้อาจารย์นะคะ
- ดีใจที่ได้รู้จัก
- ได้พบกัน
- ชื่นชมที่อาจารย์ลงมือศึกษาอย่างเต็มที่ตั้งแต่บัดนี้
- จะไม่โดดเดี่ยวใช่ไหมครับ
- มีอะไรเราก็จะแนะนำกันอย่างพี่อย่างน้อง
- เรื่องอย่างดีเป่าให้ควายฟังไม่ได้เสียด้วย
- ควายสมัยนี้หูหนวก สายตาสั้น แถมหัวใจยังเป็นพลาสติก ครับ
- กราบขอบพระคุณพ่อครูบามาครับที่ให้ความเมตตาผม ความเมตตาของพ่อครูบาจะเผื่อแผ่ต่อไปยังครอบครัวผม เด็กๆที่โรงเรียน และหวังจะเชื่อมโยงไปยังชุมชนชาวบ้านแถบแถวที่ผมทำหน้าที่ครูอยู่
- มุ่งและหวังอย่างที่สุดว่า จะอาศัยตัวตนของพ่อครูบา เป็นสื่อการเรียนรู้หลัก ที่ใช้ทั้งสอนตัวเอง ครอบครัว ลูกหลานนักเรียนในความรับผิดชอบที่โรงเรียน
- และหวังจะเป็นสื่อกลางนำพาพี่น้องชาวชุมชนในเขตบริการหรือใกล้เคียง(ที่สนใจใคร่เรียนรู้) มาเรียนรู้จากมหาชีวาลัยของพ่อครูบาตามกำลังเท่าที่จะทำได้ หรืออย่างน้อยก็เรียนรู้ผ่านแผ่น VCD ที่พ่อครูบากรุณามอบให้
- ต่อไปนี้ผมไม่โดดเดี่ยวและว้าเหว่แล้วครับ
สวัสดีครับน้อง Nokky
ขอบคุณครับที่ทักทายและให้กำลังใจมา ไม่เป็นไรครับในเรื่องช่วยงาน พี่เสียอีกที่ต้องขอบคุณทางทีมงาน UKM11 ที่ให้เกียรติและโอกาสพี่ เพราะงานนี้ทำให้พี่ได้อะไรต่อมิอะไรที่เป็นสาระดีๆมากมาย
- ได้กราบ ได้รู้จักพ่อครูบา ผู้ซึ่งอยู่ในห้วงคำนึงมานาน
- ได้รู้จักกับท่านพี่เม็กดำ 1 (ดร.ศักดิ์พงศ์) ที่อยากคุยเรื่องเกี่ยวกับการศึกษาเพื่อชีวิต และการวิจัยเพื่อชุมชนมานาน
- ได้พบพี่น้องใหม่ ได้สังคมใหม่ โดยเฉพาะทีมงานเจ้าภาพ UKM11 และชาว Blog (น่ารักน่านับถือทุกคนเลย)
- ได้รับรู้ ได้เห็นแนวทางเพื่อชุมชนที่หลายๆฝ่ายกำลังทำอยู่
- ได้เห็นบริบทปัจจุบันของวิชาการกับชุมชน
- มีความหวังว่าชุมชนจะเข้มแข็งและร่มเย็นเป็นสุข (รวมทั้งเราด้วย)
- ฯลฯ
ฝากความคิดถึงท่านรองฯทองม้วน และพี่น้องทีมงาน UKM11 ด้วย และหากมีอะไรที่พี่พอจะให้ความช่วยเหลือหรือให้ความร่วมมือได้ ก็อย่าได้เกรงใจนะครับ
กาญจนา คำสมบัติ
ห้องประกันคุณภาพ มรม.
เป็นกำลังใจให้ท่าน ผอ. นะคะ แล้วถ้า ผอ. มีอะไรสนุกๆๆๆ บอกทางประกันคุณภาพด้วยนะคะ จะได้เข้าไปร่วมด้วยคะ
สวัสดีครับ คุณกาญจนา
ยังคิดถึงทีมงานเจ้าภาพ UKM11 ไม่หาย เสียดายอยู่ไกลไปนิด ไม่งั้นจะไปเยี่ยมถึงห้องประกันคุณภาพ มรม. เลยครับ
ไม่เป็นไรนะครับ คงได้พบและพูดคุยกันผ่าน Blog บ่อยๆ มีอะไรก็ช่วยส่งข่าวนะครับ ยินดีจะไปช่วย (เต็มที่เท่าที่ทำได้)
ส่วนทางผม คงได้รบกวนทาง มรม.บ่อยๆครับ โดยเฉพาะในเรื่องของกระบวนการงานวิจัยเกี่ยวกับชุมชน
โอกาสหน้า เชิญใหม่นะครับ
สวัสดีครับ