ชุดนักศึกษารัดติ้ว... ภาพสะท้อนปัญหาและปัญญาของนักศึกษา(อาจารย์)ไทย
ขอเขียนในมุมมองและความเห็นของผม สำหรับท่านใดที่ผ่านมาแล้วอยากจะร่วม comment ไว้ก่อนได้ครับ หรือมีมุมมองอย่างไร ก็เล่าให้ฟังกันบ้างนะครับ...
------------------------
มาแล้วนะครับ มาช้าไปหน่อย... เพราะกว่าจะกล่อมลูกสาวให้หลับได้ ทำเอาผมเกือบหลับไปด้วย รับปากไว้ว่าจะเขียนเรื่องนี้ คืนนี้ ก็เกือบจะไม่ได้เขียนซะแล้ว
มีประเด็นที่ทำให้อยากเขียนเรื่องนี้อยู่ 2 ประเด็นใหญ่ ที่เกี่ยวข้องกัน
ประเด็นหลัก
- ตอนเช้าหลังจากขับรถไปส่งลูกสาวเข้า่โรงเรียนแล้ว ต้องขับรถไปทำงาน และผ่าน ม.หาดใหญ่ อยู่ทุกเช้า และจะเห็นนักศึกษาหญิงแต่งตัวรัดติ้ว กระโปรงเต่อ นั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซต์ของนักศึกษาชายไปเรียนอยู่เป็นประจำ แต่ละคนก็นั่งด้วยความยากลำบาก เพราะต้องระวังตัวอยู่ตลอดเวลา
- ได้ยินได้ฟังข่าวเรื่องนี้อยู่บ่อยครั้ง ได้ข่าวมาว่า ทางสถาบันต่างๆ มีการจัดประชุมเป็นวาระแห่งชาติเลย
ประเด็นรอง
- ได้พบได้เห็นทาง Internet อยู่บ่อยครั้ง เกี่ยวกับประเด็นภาพที่ไม่เหมาะสมของนักศึกษาหญิง
- ได้อ่านบทความของอาจารย์ ใน gotoknow เลยอยากร่วมแจมกับเขาบ้าง
ทำไมปัญหานักศึกษาแต่งกายรัดติ้ว ถึงกลายมาเป็นปัญหาระดับชาติซะแล้ว??
ไม่รู้ว่าน้องๆ นักศึกษา เขาได้คิดบ้างหรือเปล่า เขาได้ทำให้ผู้ใหญ่ อาจารย์ในมหาวิทยาลัย นั่งถกกัน และนั่งทะเลาะกัน เพื่อจะหาทางออกและแก้ปัญหาแค่ไม่ให้นักศึกษาแต่งกายรัดติ้ว
ไม่รู้ว่าผู้ใหญ่เหล่านั้น อาจารย์เหล่านั้น ได้ถามนักศึกษาโดยตรงหรือเปล่า ว่าทำไมถึงได้แต่งกายแบบนี้(อาจจะถามมาแล้วก็ได้) ผมเชื่อว่า คำตอบส่วนหนึ่งที่ได้รับก็คือว่า มันเป็นแฟชั่น เห็นเพื่อนแต่งตัวแบบนี้ก็แต่งตัวตาม ไม่อยากให้เพื่อนเห็นว่าเชย เป็นต้น
เรื่องของเด็กสมัยนี้ บางทีมันก็เข้าใจยากเหมือนกันนะ .... ก่อนที่เราจะว่ากันต่อไป อยากถามคนที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ สถาบันการศึกษาต่างๆ มหาวิทยาลัยต่างๆ ท่านอธิการบดี ท่านคณบดี และท่านอาจารย์ทั้งหลาย (ไม่ขอถามนักศึกษานะครับ) ว่า ท่านคิดว่านักศึกษาแต่งกายรัดติ้ว มันเป็นปัญหา หรือมันไม่ถูกต้องหรือไม่?
ถ้าคำตอบว่า ไม่ เราก็คงไม่ต้องว่าอะไรกันอีกแล้ว มันก็สะท้อนภาพชัดแล้วว่า ตัวปัญหาที่แท้จริงมันอยู่ที่ไหน?
ถ้าคำตอบว่า ใช่ มันบอกได้อีกแหละว่า ตัวปัญหาที่แท้จริงมันอยู่ที่ไหน?
ผมขอมองตามมุมมองของผมนะครับ ท่านใดจะถก จะเถียง จะเสนอมุมมองใหม่ที่แตกต่างกันออกไปก็ไม่ว่ากัน ยินดีนะครับ เพื่อสังคมที่อุดมด้วยปัญญา (ไม่ใช่ปัญหา)
กลับมาที่ต้นตอของปัญหานะครับ ผมมองว่า "สถาบัน, อาจารย์ นั่นแหละคือปัญหา" อาจารย์และสถาบันคือผู้ที่ต้องรับผิดชอบในปัญหานี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ต้องยอมรับนะครับว่า มันไม่ใช่เรื่องใหม่ เพราะว่ามันเป็นเรื่องที่พูดกันมาหลายปีแล้ว แต่ทำไมปัญหายังไม่ได้รับการแก้ไข ก็เพราะว่า อาจารย์ไม่ยอมแก้ยังงัยหล่ะครับ ผมไม่ขอโทษน้องๆ นักศึกษาผู้ที่ต้องการโชว์ของดี(ในทัศนะของตัวเอง)ให้คนอื่นชม
เหตุผลก็เพราะว่า ถ้าอาจารย์บอกได้ว่า มันเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะสม ก็ควรทีจะดำเนินการแก้ไขได้แล้ว
แล้วจะแก้ไขด้วยอะไร วิธีการไหน?
ผมว่าเป็นคำถามที่ไม่น่าจะถามด้วยซ้ำครับ เพราะต้องย้อนกลับไปว่า ถ้าจะว่ากันแบบนักกฎหมาย ก็ต้องดูว่า ชุดนักศึกษาที่ว่านั้น มันถูกต้องตามระเบียบหรือไม่? ถ้าไม่ถูกต้อง อาจารย์(หรือผู้มีคุมกฏ)ก็มีความผิดฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ แต่ถ้าชุดนักศึกษามันถูกต้องตามระเบียบ แต่มันไม่เหมาะสม .. มันก็ต้องมีการแก้ไขอะไรที่ไม่เหมาะสม ให้มันถูกต้องซะ แล้วบังคับใช้ตามระเบียบ แค่นี้มันก็จบ เพราะก่อนหน้านี้ ย้อนกลับไปกี่รุ่นต่อกี่รุ่น ทุกคนก็อยู่ในกฏ และเคารพกฏิกานี้ อาจจะมีบ้างที่แต่งกายไม่ถูกระเีบียบ แต่ก็ไม่สร้างปัญหาใดๆ
เวลาที่อาจารย์สอนหนังสือ อาจารย์ก็ดูได้ว่า ใครรัดติ้ว/เต่อมา ก็ไล่ออกจากห้องไปซะ ใครไม่เหมาะสมก็ตักเตือนซะ ผมว่า ทำแบบนี้ไปสักระยะ เชื่อว่า ไม่มีใครอยากรัดติ้ว แล้วเต่อ อีกแล้วเพราะว่า เข้าห้องเรียนไม่ได้ อาจารย์ไม่ปลื้ม (นอกเสียจากว่า อาจารย์เห็นแล้วปลื้ม)
การแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ อาจจะไม่ได้รับการยอมรับ หรือได้รับเสียงวิพากวิจารณ์ว่า รุนแรงเกินไป เผด็จการเกินไป โตๆ กันแล้ว น่าจะิคิดกันได้ คุยกันด้วยเหตุและผลกันได้
มันก็อาจจะใช่นะครับ แต่ถ้านักศึกษาคิดได้ ก็คงไม่ทำให้อาจารย์ปวดหัวกันขนาดนี้ หรอกครับ แต่ถ้าอาจารย์ยังคิดว่า แนวทางนี้ ไม่เหมาะกับยุคสมัยนี้แล้วก็เสนอแนวทางแก้ปัญหาให้หน่อยนะครับว่า จะทำอย่างไร? แต่อย่างหนึ่งที่อยากให้สถาบันการศึกษา/อาจารย์ทั้งหลาย ได้ลองกลับไปคิดดูว่า ที่มันแย่ๆ อยู่ทุกวันนี้ ไม่ใช่เพราะว่า สถาบัน/อาจารย์ปล่อยปละละเลยหรือไรครับ?
สมัยเป็นนักศึกษา เราก็เคยเจอปัญหาประเด็นเรื่องชุดนักศึกษา แต่เป็นมุมตรงข้ามกันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุับัน ผมไม่ได้เรียนจบจากมหาวิทยาลัย ซึ่งเปิดโอกาส และอิสระทางความคิดมากกว่า(ในทัศนะของผม) ผมเรียนสถาบันราชภัฏฯ
ช่วงปี 39-40 เรากลุ่มนักศึกษา ได้เรียกร้องให้สถาบันอนุญาตให้นักศึกษาหญิงมุสลิม แต่งกายด้วยชุดนักศึกษาที่ถูกต้องตามหลักศาสนาอิสลาม นักศึกษาหญิงต้องสวมฮิญาบ(ผ้าคลุมผม) สวมเสื้อแขนยาว กระโปรงยาว
เพราะตามหลักการศาสนาแล้ว ผู้หญิงอนุญาตให้เปิดเผยได้แค่ ใบหน้าและฝ่ามือ เท่านั้น เพื่อปกปิดส่วนที่ไม่เหมาะสม อิสลามมีความเหมาะสมที่ชัดเจน และไม่ต้องตีความเพิ่มเติมใดๆ อีกแล้ว มันชัดเจนในตัวเอง และเท่าเทียมกัน
แต่สิ่งที่เราได้รับคือการปฏิเสธจาก สถาบัน โดยอ้างว่า ผิดกฏระเบียบของสถาบัน ทั้งที่ มอ. และสถาบันการศึกษาอื่นๆ เขาก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรกันเลย แล้วระเบียบที่ว่ามันแก้ไม่ได้แล้วหรือ?
สุดท้าย อาจารย์ก็ไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร เพราะไม่มีข้ออ้างที่จะสู้ได้ ก็ต้องยอมให้นักศึกษามุสลิมแต่งกายตามหลักศาสนาอิสลาม... แต่ปัญหายังไม่จบ เมื่อรุ่นพี่ออกไปฝึกสอน อาจารย์กลับไม่ยอมรับ และอาจารย์นิเทศน์เองก็ไม่ยอมรับ บังคับให้นักศึกษาเหล่านั้น ถอดชุดที่ถูกต้องตามหลักศาสนา กลับไปสวมชุดนักศึกษาตามระเบียบของอาจารย์ ไม่อย่างนั้น จะไม่ยอมให้จบ จะไม่ยอมไปนิเทศน์
นี่เป็นความจริงที่ขมขื่น สำหรับเรา... และเป็นความจริงที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นในรั้วสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา (หรือระดับไหน) เพราะเราเท่าเทียมกัน...
ที่เขียนมาทั้งหมดนี่เพื่อที่จะบอกว่า ประเด็นทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่นักศึกษา แต่อยู่ที่อาจาย์เอง ที่มีอำนาจที่จะกำหนดได้ว่า ให้เป็นอย่างไร เว้นเสียแต่ อาจารย์พอใจที่เห็นชุดนักศึกษาแบบหวาบหวิว พอใจที่จะสอนในห้องที่นักศึกษานั่งเรียนด้วยชุดรัดติ้ว กระโปรงเต่อ เผยให้เห็นเรียวขา จนเกือบเห็นกางเกงใน
ผมก็ยังมีแนวทางที่มันสมานฉันท์มากกว่านี้ แต่ไว้เขียนคราวต่อๆ ไป วันนี้เยอะพอแล้ว .. ขอสรุป และพุ่งประเด็นไปที่ สถาบันการศึกษา และอาจารย์ทั้งหลาย ผู้ซึ่งเหนือกว่า ปัญญาชน....
อาจารย์ครับ...เลิกโทษนักศึกษาได้แล้วครับ กลับมาโทษตัวเองบ้าง แล้วปัญหามันจะได้รับการแก้ไขกันสักที
เห็นชอบหรือไม่เห็นชอบ แสดงความเห็นกันได้ครับ ขอบคุณครับความเห็น (11)
เสรีภาพเป็นสิ่งที่ดี แต่ก็ต้องอยู่ในกรอบของความถูกต้อง และเหมาะสม
1.ดิฉันเชื่อว่าอาจารย์ส่วนใหญ่ไม่ได้ปล่อยปละละเลยในเรื่องการแต่งกายของนศ.หญิงนะค่ะ เท่าที่ดิฉันทราบหลายต่อหลายคนพยายามพร่ำสอนตักเตือนอยู่เป็นประจำค่ะรวมทั้งดิฉันได้
2. ดิฉันคิดเห็นว่ากฎระเบียบไม่ได้เข้ามาช่วยเรื่องนี้ได้ค่ะ เพราะวัยรุ่นชอบแหกกฎ ดิฉันมองเป็นถึงเรื่อง self-esteem ในส่วนลึกของจิตใจของวัยรุ่นหญิงมากกว่าค่ะ
3. ดิฉันคิดว่า มหาวิทยาลัยต้องระดมสมองเรื่องนี้ค่ะ เฉพาะหน้าก็คือเรื่องชุดนักศึกษาหญิงคับติ้ว ส่วนเรื่องศัลยกรรมตกแต่งนั้นตามมาแน่นอนค่ะ อีกไม่นานก็เป็น trend ค่ะ
4. ไม่ได้ปัดภาระนะค่ะ แต่อาจารย์แต่ละคนก็มีความถนัดที่แตกต่างกัน และช่วยเหลือสังคมในด้านอื่นๆ ที่ตนถนัดอยู่แล้ว ดิฉันคิดว่าอาจารย์ด้านจิตวิทยาน่าจะมีบทบาทสำคัญในเรื่องการแก้ไข self-esteem ของนศ.ค่ะ ซึ่งหลายท่านคงได้ทำกันไปมากแล้ว แต่ปัญหานี้มายิ่งใหญ่ค่ะเรื่องจิตใจของปัญญาชนนั้นเข้าใจยากค่ะ ไม่ใช่แก้กันได้ง่ายๆ ค่ะ ขนาดเจ้าแม่ TV show ใจบุญอย่าง Oprah ก็ยังลำบากใจค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครับ วันก่อนก่อนดูรายการ "จุดเปลี่ยน" เกี่ยวกับชุดนักศึกษารัดติ้ว... มีภาพของปัญหา และการแก้ปัญหา แต่ที่น่าชื่นชม ม.ราชภัฏเชียงใหม่ ได้มีการรณรงค์ อย่างจริงจัง และทำให้เห็นว่า นักศึกษาที่ใส่ชุดรัดติ้ว นั้นไม่เหมาะสม เป็นคนแปลกของสังคม
น่าชื่นชมครับ เพราะว่าสัดส่วนของคนใส่รัดติ้วลดลง ตอนนี้อยู่ที่ 80:20 จะเห็นว่า คนที่แต่งกายเหมาะสม และถูกต้องมีเพิ่มขึ้น
ผมว่ามันอยู่ที่วิธีการครับ ผมเข้าใจครับว่า ทางมหาวิทยาลัยโดยส่วนใหญ่ ไม่อยากบังคับเด็กนักศึกษา สอนให้คิดเอง สอนให้รู้จักคิดพิจารณา... ผมเชื่อว่า คงต้องใช้เวลากันอีกนาน เพราะคลื่นแห่งทุนนิยมเสรีกำลังถาโถมเข้าใส่วัยรุ่นไทยอย่างหนัก....
ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ทุกท่านนะครับ
ขอบคุณครับสำหรับเห็นครับ
ผมยังเชื่อมั่นในมุมมองของผมนะครับ มีว่าชีวิตวัยรุ่นมันดูจะวุ่นวายนะครับ แต่ชีวิตก็คือชีวิต การมีชีวิตอยู่และการดำเนินชีวิตจ ต้องอยู่บนศรัทธาและความเชื่อมั่น
- ทำไมเราถึงต้องมีศาสนา?
- ทำไมต้องศรัทธาในศาสนา?
เพราะสิ่งเหล่านั้นคือคำตอบให้กับชีวิตเราอย่างไรหล่ะครับ? ถ้าทุกคนทำอะไรอยู่บนพื้นฐานความพอใจของตัวเอง หรือทำอะไรโดยใช้บรรทัดฐานของตัวเองเพียงอย่างเดียว แต่ละคนก็มีบรรทัดฐานหรือการตัดสินใจที่แตกต่างกัน
เราถึงต้องมีบรรทัดฐานทางจริยธรรม และดำรงชีวิตอยู่บนพื้นฐานนั้น เราถึงต้องเลืิิอกที่จะทำอะไรอยู่บนพื้นฐานของความดี และความเหมาะสม
ศาสนาพุทธมองอย่างไรผมไม่ทราบมากนัก เพราะรู้แค่หลักการพื้นฐาน และเข้าใจว่าพุทธเหมือนกับหลักปรัชญา แต่ไม่ได้ให้รายละเอียดการดำเนินชีิวิตมากนัก
แต่สำหรับอิสลามแล้ว อิสลามไ่ม่ใช่เพียงแค่ "ศาสนา" แต่อิสลามคือ "วิธีชีวิต" หลักการดำเนินชีวิต เรามีรายละเอียดการใช้ชีวิต เราจะเลือกกินอะไร จะแต่งกายอย่างไร มีบรรทัดฐานที่ระบุไว้ชัดเจน และทุกคนต้องอยู่ในกรอบนั้น และไม่สามารถเลือกวรรคตอนของชีวิตได้ เราเลือกไม่ได้ว่า เราจะใช้ชีวิตตามบรรทัดฐานดังกล่าว เมื่อเราอายุมากขึ้นเท่านั้น
ประเด็นเรื่องของชีวิตวัยรุ่น มันก็ไม่มีตัวเลือกสำหรับเราเช่นกัน ถ้าทุกคนอยู่บนพื้นฐาน หรือบรรทัดฐานเดียวกันเช่นนี้ สังคม ก็จะเท่าเทียมกัน
ขอบคุณนะครับสำหรับความเห็น
สำนักพัฒนากิจการนักเรียนนักศึกษาและกิจการพิเศษ
เหมือนโสเภณ๊ในครบนักศึกษา
แต่งกายซะโป๊จะไปขายบริการกันรึไง
แต่งตัวแบบนี้แทบจะแก้ผ้าอยู่แล้ว พ่อแม่ไม่ควรให้ออกนอกบ้าน คนเป็นอาจารย์ไม่ควรให้เข้าเรียน