เพราะความอยากรู้ อยากเห็นเนี่ย มันทำให้เกิดการแสวงหา ถ้าอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่ควร มันคงทำให้ ฅน ยกระดับความรู้ของตนเองได้ เอาล่ะน่า ขอใช้ blog นี้ในการหาข้อมูลที่ต้องการล่ะกัน
ตามมาให้กำลังใจนะคะ
G2K มีสิ่งดี ๆ มากมาย ค้นหาข้อมูล
แล้วเขียนเรื่องเล่าสุ่กันฟังนะคะ
กลัวๆกล้าๆ กลัวลืมๆ ......... เลยแวะเวียนมาทักทาย ณ สถานีนี้ หลังจากเดินถอยหลังนับหมอนรถไฟมาหลายปีดีดัก คิดว่าคงจำได้นะ (เอ๊ะฮาคือไฝ จำเฮาได้ก๊อ) จำบ่ได้ก็บอกมา แล้วใครจะไปจำคุณท่านได้ล่ะเพราะรู้จักคนทั่วประเทศ นี่ดีนะไม่ไปสมัครเป็นผู้แทนกิกก็อกกะเขาน่ะ รับรองว่านอนมาแน่........แต่รู้น้องสาวเราสำบายดี ก็หม่วนใจ๋แล้วเจ้า
เรื่องอยากรู้อยากเห็นเป็นสิ่งที่ดี สำหรับวัยน้องหนู ที่ประเทศไทย กำลังต้องการวัยหนุ่มสาวไปพัฒนาบ้านเมือง หลังยุคไดโนซอร์ครองประเทศมาเกือบปี กว่า ไม่มีอะไรแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ ณ o.5 ถึงแม้จะฉีกรัฐธรรมนูญกี่ฉบับตามที ไทยก็คือไทยแลนด์(สยามเมืองยิ้ม)อยู่ดี ต่างชาติมาเมืองไทยรู่สึกสบายใจและกาย หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ในโลกนี้เกิดชาติหน้าฉันใดก็ขอให้เป็นคนไทยตลอดไปก็แล้วกัน
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรื่องอยากรู้อยากเห็นเป็นธรรมดาที่มนุษย์ปุถุชนจ้องดิ้นรนเสาะแสวงหาในสิ่งที่ดี ในยุคการสื่อสารไร้พรหมแดน IT แต่ถ้ารุ้มากแต่ไม่รู้จริงนี่ซิอันตรายมากๆเลย รู้มากพวกก็ว่าสอดรู้สอดเห็น รู้น้อยมันก็ว่าปัญญานิ่ม ไม่มีกึ่น งี่เง้า มันหยั่งมาบ่อหล๊วก ฯลฯ ถ้าดันไปรู้มากในเรืองของคนหมู่มากหรือในกลุ่มอันธพาน มันจะบอกว่า สู่รู้สู่เห็นนั่นแหละ แล้วเราทำไงดีจึงจะเป็นสายกลางได้ล่ะ
K: Dee:ซะป๊ะเรื่องเล่า/ตั๊กแต้ก๊ะนางหนอน
น้องปอเป้
เห็นหายเงียบไป จึงเขียนหา
เห็นหายหน้าจึงมาคุยถึงที่นี่
เพราะ ฅ ฅน อยากรู้ ทำไงดี
ต้องค้นหา พาที กับหมู่ชน
แวะมาทักทายครับ
ขอบคุณค้า ที่แวะเข้ามาทักทาย อย่าลืมเข้ามาบ่อย ๆ นะคะ
อยากรู้ อยากเห็น อยากเป็น อยากได้ มันมากไปหมดแต่ที่แน่ๆ รู้ว่า...ถ้าไม่เกิด....ความอยาก....ก็จะไม่รู้Gotoknow ที่อยากทำเป็น....ด้วยการลองผิดลองถูก ทำด้วยใจจริงๆ.......อ.เป้ ขอคำแนะนำคนอยากรู้ อยากเป็นด้วยนะคะ