“สวัสดีครับ พี่ครับ” ตัวหนังสือแสดงผ่านโปรแกรม MSN โปรแกรมที่ผู้ทีสมองและไม่มีสมองใช้กัน...
คำทักทาย... เป็นเด็กชั้นมัธยมต้นของโรงเรียนแห่งหนึ่ง (คาดว่าน่าจะเอาอีเมล์มาจากการค้นหาในเว็บไซต์ที่ผมเคยเขียนบทความไว้ทั้งหลาย)
“พี่ครับ... พี่พอจะมีวิธีแฮกอีเมล์คนอื่นมั้ยครับ... ผมอยากได้... เพื่อผมมันแกล้งผม มันแฮก MSN ผมแล้วไปคุยกับคนอื่นจนเสียหาย...” เออ... แกล้งกันแปลก ๆ นะสมัยนี้
“มี” นั่นเป็นคำตอบของผม แต่ผมไม่ให้ แต่ถ้าอยากได้ไปค้นหาเอาในเว็บก็แล้วกัน (ประมาณว่าเรื่องแบบนี้ในเว็บไซต์มันมีเขียนไว้อยู่แล้วแน่นอน เพราะพวกอยากเป็นเทพทั้งหลาย ชอบแข่งกันกันเป็นเจ้าความคิดกันนักแหละในเรื่องนี้) ยอรับว่าเก่งนะพวกนี้ แต่ใช้ในเรื่องที่ผิด...
“พี่ครับขอผมหน่อย... ผมค้นหาไม่เป็น” เออ... ดีเนอะค้นไม่เป็น แต่ดันหาเมล์ผมเจอ...
“ผมไม่เคยใช้ และไม่อยากจะใช้ด้วยครับ คงให้ไม่ได้” แต่ก็ดันใจอ่อน... บอกคำให้ค้นหาไป... หาเอาเองไม่ขอยุ่งครับเรื่องนี้...
“พี่ครับ” “มีโปรแกรมปล่อยไวรัสมั้ยครับ... คืออยากได้เหมือนกัน เพื่อนผมมันทำเครื่องคอมผมเจ๊ง... ผมจะเอามันคืน” แน่ะเจ้านี่ได้คืบจะเอาศอก... ผมก็เดาไม่ถูกเหมือนกันว่าวัยรุ่นสมัยนี้เขาคิดอะไรกันอยู่ “แกล้ง” “ล้างแค้น” หรือ “ความสนุก” ใจนึงก็น่าสงสารนะครับ... ที่โดนเพื่อแกล้ง แต่ใจนึงก็อ่อนใจกับการนึกคิดของเขาเหล่านั้น...
ผม... ลองคุยกันด้วยเหตุผลแล้ว... แต่ยังดึงดันที่จะแก้แค้นเพื่อให้ได้... มันไม่เป็นผล (โน้มน้าวไม่สำเร็จ)
และหลังจากนั้น... ผมก็บล็อกเขาไว้ ปิดตายในด้านการติดต่อสื่อสารกัน... ใจหนึ่งน่ะสงสาร แต่อีกใจไร้สาระสิ้นดี... และนี่คือเหตุผลส่วนตัว... ที่ผมรับไม่ได้...
และอีกมุมหนึ่ง... ผมมองว่า... โลกอินเทอร์เน็ตมีเรื่องให้ค้นหาอีกมากมาย เรื่องดี ๆ ก็มาก เรื่องร้าย ๆ ก็ไม่ใช่น้อย... โปรแกรมต่าง ๆ ที่ไม่ได้ใช้ในทางสร้างสรรผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด... วันรุ่นเลือกที่จะซึมซับได้ทุกด้าน... ยังแก้ไขไม่ได้ และเป็นไปไม่ได้... ดวงตาปีศาจ (ที่วันรุ่นเรียกกัน) ป้องกันเว็บเหล่านี้ได้ขนาดไหน...
คำถามที่น่าคิด... และคงได้คิดกันไปอีกนาน
ไม่มีความเห็น