ยังทำไม่ได้(๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๐)

พ่อเล่าให้ฟัง(๑)

ไม่ได้เขียนบันทึกมา๓วันแล้ว วันนี้ได้ทำภารกิจประจำวันเสร็จแล้ว ถึงที่ทำงานก็เริ่มต้นเขียนบันทึกที่พ่อเคยเล่าให้ฟัง ก่อนที่จะลืม(พ่อเสียชีวิตไป ๖ ปีแล้ว แต่ยังคิดถึงจังหูเลย เดี๋ยววันหลังจะเขียนบันทึกว่าทำไมจึงคิดถึงพ่อและแม่ตลอด) นานมาแล้วพ่อเล่าให้ฟังว่า พ่อ( อวยชัย )เดิมชื่อสู้ภัย เป็นคนบ้านพังเหม็ด จะทิ้งพระ จังหวัดสงขลา มารับราชการตำรวจที่จังหวัดปัตตานี ปู่เหมือนของผมเป็นนักดนตรีไทย ในตำแหน่งระนาดเอก(พร้อมทั้งเอารูปถ่ายโบราณมาให้ดู แล้วชี้ให้ดูรูปปู่เหมือนพร้อมวงดนตรีไทยขนาดใหญ่ มีคนอยู่ในรูปถ่ายสักประมาณ ๓๐ คน) ส่วนพ่อผมต่อมาก็รับเอามรดกนักดนตรีไทยมาได้ในตำแหน่งขลุ่ยและนักร้องเพลงไทยเดิม ซึ่งเมื่อตอนเด็กๆ (ผมออกจากบ้านมาเรียนหนังสือและทำงานที่ต่างจังหวัดตั้งอายุ ๑๕ ปี จนปัจจุบันขณะบันทึกผมอายุ ๕๒ ปีแล้ว) ผมได้ยินได้ฟังเมื่อพ่อว่างจากการทำงาน หรือร่วมบรรเลงกับคณะในงานต่างๆ และเคยคุยเรื่องขลุ่ยกับอาจารย์เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ที่บ้านผมที่โคกโพธิ์ พ่อรับราชการตำรวจดุริยางค์ ที่ค่ายอิงคยุทธบริหาร ตำบลบ่อทอง อำเภอหนองจิก จังหวัดปัตตานี (ก็มีรูปถ่ายเช่นกันปัจจุบันไม่แน่ใจว่ายังมีอยู่)โดยฝึกกับพระเจนดุริยางค์ที่โรงเรียนพลตำรวจที่กรุงเทพ บริเวณกรมตำรวจปัจจุบัน เมื่อประมาณ ๕๐ กว่าปีมาแล้ว (ปัจจุบันยังมีเพื่อนๆตำรวจดุริยางค์ของพ่ออยู่ที่จังหวัดยะลาและปัตตานีอีกหลายคน) แต่ทุกวันนี้หลานของปู่เหมือนรวมทั้งผมด้วย ไม่มีใครสามารถสืบทอดเป็นนักดนตรีไทยได้เลย แม้จะมีการพยายามหลายครั้งแต่ไม่ยั่งยืน แต่ก็จะพยายามหาผู้ที่สืบทอดให้ได้