ถ้าเราโทรมากเกินไป เราก็ทุกข์
สวัสดีครับเพื่อนๆชาวบล็อกทั้งหลาย อะไรก็ตามที่มันมากเกินไป เราเองก็จะทุกข์กับมา
เหมือนกับการโทรศัพท์ของผมเมื่อคืนวานนี้ครับ คิดถึงคนโน้น คนนี้ ไปคุยเล่นกับคนนั้น ไปเชื่อมสัมพันธ์กับคนนี้ ใช้เทคโนโลยีเพื่อให้ใจชิดใจ ไม่รู้สึกว่าไกลห่างกัน
แต่ก็ลืมนึกไป ว่าเราต้องจ่ายแพง กว่าที่เป็นอยู่ทุกวัน ทำให้หัวใจมันบีบมันคั้น ที่ผมเป็นอะไรไป
สิ่งที่ผมคิดตอนนี้ คือผมได้แต่เติมเชื้อไฟ ให้กับใจ ทำให้ฟุ้งซ่าน ไม่สามารถดับมอดได้ซึ่งกิเลส
ที่ชวนคุยเรื่องเชื้อไฟก็เพราะว่า อ่านมิติชนรายสัปดาห์ เขาชวนคุยเรื่อง พระมหาเถรีอุบลวรรณา ท่านบรรลุอรหันต์ผล เมื่อยามที่ท่านเติมน้ำมันตะเกียง ให้มีแสงสว่างเพิ่มขึ้น แต่เมือพิจารณาเชิงเปรียบเทียบลงไป ท่านก้เห็นเหมือนกับชีวิตคนที่ ยิ่งเรียกร้องยิ่งตามหา ก็ยิ่งเป็นการเพิ่มเชื้อเพลิงให้กับกองกิเลส ดังนั้นจึงต้องตัดไฟแต่ต้นลม หยุดเติมเชื้อให้หัวใจ จิตสงบ พบสุขแท้
บรรลุฉับพลัน และยังบได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้มีความเป็นเลิศด้านบุญฤทธิ์เสียด้วย
ผมอ่านแล้วก็สมน้ำหน้าตัวเอง โทรไปก็เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา ใจก็ไม่ได้มีความสุขเพิ่มมากขึ้นเสียด้วย ยังคงโหวงโหว่เชิ่นเดิม
เมื่อไรผมจะได้ หลุดพ้น เสียที ผมเองเวทนาตัวเองเหลือแสนแล้วละครับ ท่านผู้ชม
ความเห็น (1)
เอาคำคมมาฝาก
Life is not lost by dying; life is lost minute by minute, day by dragging day, in all the thousand small uncaring ways. ~Stephen Vincent Benét
ชีวิตไม่ได้สูญเสียไปด้วยการตาย ชีวิตได้สูญเสียไปทุกๆ นาที, จากทุกๆ วันที่น่าเบื่อ, จากการไม่ดูแลเอาใจใส่เล็กๆ น้อยๆ นับพันวิถี ~สตีเฟน วินเซนต์ เบอเนต์
There are a million ways to lose a work day, but not even a single way to get one back. ~Tom DeMarco and Timothy Lister
มีเป็นล้านๆ วิถีทางที่จะทำให้คุณสูญเสียวันที่ได้งานไปหนึ่งวัน แต่ไม่มีแม้สักวิถีทางเดียวที่จะได้รับมันกลับคืนมา ~ทอม เดอมาร์โค และ ทิโมธี ลิสเตอร์