กาษา นาคา (ความหมายของกัลยาณมิตร)
ป่วยจากการเริ่มยอมทำความดี และละทิฎฐิแห่งตนเอง ก่อนหมดสติ จิตน่าจะเป็นกุศล จึงรับผลบุญที่ส่งมาได้
วาดจันทร์ และพงศ์พญา ในที่สุดก็ได้พบกัน ซึ่งคิดว่าต่างคน ต่างอธิษฐานให้พบกันด้วย วาดจันทร์ อธิษฐาน ด้วยความยึดมั่น ถือมั่นว่า เมื่อไหร่ ก็จะตามสามีกลับมาเป็นของตนให้ได้ ส่วนพงศ์พญา ก็ตั้งใจอยากจะมาขออโหสิกรรม จากวาดจันทร์
และด้วยความปรารถนาลึกๆ อยากให้วาดจันทร์ เป็นสัมมาทิฎฐิ เคารพ และยึดถือพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง แทนที่จะติดตามตน จนกลายเป็นเครื่องกีดขวางการทำความดี ของคนที่ตนรักไป เมื่อพบกัน และได้แต่งงานกัน ก็สมความตั้งใจของวาดจันทร์ แต่แทนที่วาดจันทร์จะรู้สึกพอใจ กลับเพิ่มความผูกพัน ยึดเหนี่ยวต่อสามีมากขึ้นไปอีก จนคิดว่านี่คือสมบัติแห่งตน ระแวงไปหมด และโดยเฉพาะ เห็นพงศ์พญาไปปฎิบัติธรรม ก็ยิ่งเครียดแค้นไปถึงพระพุทธศาสนา ซึ่งอย่างนี้ถือว่าอันตรายมากแล้ว อาการแสดงที่วาดจันทร์ เข้าใกล้วัด หรือพระก็คือ เร่าร้อน ทุรน ทุราย เหมือนมีไฟแผดเผา พงศ์พญารู้ทุกอย่าง ก็หาอุบายจะให้วาดจันทร์ได้มีโอกาส ขอขมาพระรัตนตรัย เพื่อบรรเทาบาปกรรม ที่ล่วงเกินไว้ เริ่มด้วยการใช้ ความรัก ความเมตตา ชักชวน เชิญชวน ให้รู้จักการทำบุญ แม้ไปวัดไม่ได้ ก็ส่งเสริมให้ทำอาหารใส่บาตรยามเช้าให้ วาดจันทร์ ก็แลจะโอนอ่อน ผ่อนตาม
แต่ทุกครั้งที่ทำอาหาร จวนจะสำเร็จแล้ว ก็มีอันอาหารนั้น หก เสียหาย ไม่ได้ใส่บาตรอยู่ดี จนวาดจันทรท้อไปเอง เมื่อสำรวจใจตัวเองดู ก็ปรากฏว่า ไม่ได้เกิดศรัทธาจริง พ่อและยาย ของวาดจันทร์ ก็เป็นผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา ก็พยายามทำบุญ แผ่เมตตา ส่งบุญให้ แต่คนเขาไม่รับ ก็ไม่เกิดประโยชน์ต่อการอุทิศเท่าไหร่
น่านับถือ ที่พงศ์พญามีความมุ่งมั่น สม่ำเสมอ ใจคิดแต่ว่า เมื่อหมดกิจทางโลก โดยเฉพาะการสงเคราะห์วาดจันทร์ ให้เลิกอาฆาตมาดร้ายต่อพระพุทธศาสนาให้ได้ ตนเองก็จะขอปฎิบัติธรรมบวชไปตลอดชีวิต เมื่อมีโอกาส เขาก็จะไปสนทนาธรรมกับพระ ไปถือศิล ปลีกวิเวก แล้วแต่กรณื อีกอย่างก็คือได้ทำงานด้านบูรณะวัดวาอาราม ซึ่งก็เป็นสิ่งถูกต้อง ที่ไม่หวั่นไหวต่อสภาพแวดล้อมที่ชวนให้เลิกล้มความตั้งใจใฝ่ธรรมะที่มีมาตั้งแต่ชาติปางก่อน มีอยู่ครั้งหนึ่ง พงศ์พญาก็สามารถชักชวนให้ วาดจันทร์ ไปส่งตนที่วัด และก่อนไปก็ให้กำลังใจมากมาย จนวาดจันทร์ ก็ยินยอม แต่เมื่อไปถึงวัด ก็ขอรออยู่ด้านนอก เมื่อคนอื่นเข้าไปหมด วาดจันทร์ ทั้งๆที่มีอาการ หนาวๆร้อน ก็เกิดกำลังใจอย่างแรง ตั้งใจลงไปเดิน รอบโบสถ์ ได้ 1 รอบ ด้วยความอดทนอย่างยิ่ง เพราะขณะเดิน นอกจากอาการทุรนทุรายแล้ว ยังมีเลือดไหลออกมาจากทางจมูกไปตลอดทาง การเริ่มต้นทำความดี ไม่ง่ายนัก ต้องมีขันติ ความเพียรมากมาย เช่นวาดจันทร์เป็นต้น ในที่สุด ก็ถึงกับล้มป่วยแทบจะเสียชีวิต พงศ์พญา ก็ได้ไปปฎิบัติธรรมและแผ่เมตตามาให้ ซึ่งเข้าใจว่าวาดจันทร์ ป่วยจากการเริ่มยอมทำความดี และละทิฎฐิแห่งตนเอง ก่อนหมดสติ จิตน่าจะเป็นกุศล จึงรับผลบุญที่ส่งมาได้ และมีอาการสดชื่นหายป่วยอย่างรวดเร็ว
ความพยายามของพงศ์พญา ยังไม่จบ แต่จะขอฝากข้อคิดส่วนตัวไว้ว่า ความศรัทธา เป็นรากฐานของทุกสิ่ง รวมถึงการประพฤตปฎิบัติธรรม และหากทำสิ่งใด โดยไม่มีศรัทธาก็เป็นการยากที่จะสำเร็จ การจะเป็นกัลยาณมิตรให้ใครสักคน ก็ต้องมีความอดทนสูง แต่สิ่งเหล่านี้ ผลลัพธ์ที่ได้ ก็สูงส่งเช่นกัน ความดีคนดีทำง่าย พรุ่งนี้จะนำช่วงสำคัญของเรื่องมาเล่าอีกตอนหนึ่ง เป็นสาระน่าสนใจทีเดียว
หมายเลขบันทึก: 120924เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2007 08:26 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 21:29 น. () สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (6)
สวัสดีครับ
พรุ่งนี้ถ้าว่างจะอ่านต่อครับ
สวัสดีค่ะ คุณเกษตรยะลา
อุตส่าห์ เข้ามาให้กำลังใจ ดิฉันก็กำลังติดตามผลงานของคุณเหมือนกันค่ะ เป็นการนำเสนอเรื่องที่น่าสนใจมากค่ะ
เห็นด้วยครับ ..แต่อ่านช้าไปหน่อย
สวัสดีค่ะคุณคม
ค่ำคืนนี้มีคนเข้ามาอ่านบันทึดเก่าๆ
ที่ตั้งใจถ่ายทอดข้อคิดจากเรื่อง กาษา นาคาอีกครั้ง
ขอบคุณที่เห้นชอบในเรื่องกฎแห่งกรรมของสรรพชีวิตในโลกนี้
มาอ่านช้า แต่ก็เป็นครั้งแรก จึงเสมือนใหม่เสมอค่ะ
(การเริ่มต้นทำความดี ไม่ง่ายนัก ต้องมีขันติ ความเพียรมากมาย )
ขอบคุณที่มีโอกาสได้อ่านบันทึกนี้
สวัสดีค่ะคุณวอญ่า-ผู้เฒ่า-natachoei--
ค่ำคืนนี้นอนดึกพอๆกัน
เลยมาพบกันในบันทึกนี้
ได้เรียนรู้จากชีวิตของวาดจันทร์
ซึ่งกล่าวกันว่ามีเค้าโครงเรื่องจากเรื่องจริง
ความดีอาจต้องใช้ความเพียร
แต่ผลลัพธ์งดงามค่ะ
ขอบคุณค่ะ