" จะสร้างสังคมเชียงใหม่ให้เป็นสุขได้อย่างไร "
สภาพการเปลี่ยนแปลงของสังคมในโลกยุคโลกาภิวัตน์ได้ส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของคนอย่างหลีกเลี่ยงมิได้อาทิ ปัญหาความยากจน ช่องว่างระหว่างเศรษฐกิจที่กว้างเกิน ความแตกสลายทางสังคม ( Social disintegration ) การทำลายสิ่งแวดล้อมและทรัพยากรทางธรรมชาติและวิกฤติทางวัฒนธรรมอันนำไปสู่การเกิดปัญหาทางสังคมเช่น อาชญากรรม โสเภณีเด็ก การละเมิดสิทธิเด็กและสตรี โรคเอดส์ ยาเสพติด รวมทั้งการเจ็บป่วยทางสังคม (Socia ill )
จังหวัดเชียงใหม่เป็นเมืองใหญ่และเป็นศูนย์กลางการพัฒนาทุกด้านของภาคเหนือซึ่งวิกฤติทางสังคมซึ่งก็คงไม่แตกต่างจากเมืองใหญ่ทั่วไป “ เครือข่ายความร่วมมือทางวิชาการและงานวิจัยเพื่อสร้างสังคมเชียงใหม่เป็นสุข (NARCOH )” จึงได้ถือกำเนิดขึ้นมาประกอบด้วยสถาบันทางสังคมที่หลากหลายได้แก่ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยนอร์ทเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อ.บ.ต.ดอนแก้ว วิทยาลัยอาชีวศึกษาเชียงใหม่ ร.ร.ปรินส์รอยแยลวิทยาลัย น.ส.พ. ข่าวธุรกิจภาคเหนือและองค์กรทางสังคมอื่นๆ ซึ่งมีวัตถุประสงค์ในการ สร้างเครือข่ายร่วมกันในการเฝ้าระวังปัญหาสังคมอันเป็นการป้องกันมิให้เกิดปัญหาในเบื้องต้นโดยผู้ที่มีส่วนได้ส่วนเสีย ( Stake holder ) เริ่มต้นจากการเชื่อมโยงองค์กรสถาบันสังคมและขยายไปสู่เยาวชนในองค์กร วางแผนและแก้ไขปัญหาร่วมกันอันเป็นการสร้างชุมชนให้เข้มแข็งและนำไปสู่สังคมอยู่เย็นเป็นสุขและยั่งยืน
กิจกรรมเริ่มต้นที่สำคัญได้แก่การสำรวจปัญหาสังคมโดยการจัดทำโพล (POLL ) เพื่อสำรวจหาประเด็นทางสังคมจากกระบวนการทางวิจัยและนำเสนอปัญหาแก่หน่วยงานที่เกี่ยวข้องและสร้างเครือข่ายยุววิจัย อันนำไปสู่กิจกรรม โครงการและงานวิจัยร่วมกัน
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเป็นหน่วยงานที่ใกล้ชิดกับประชาชนและเป็น ความคาดหวังในการบำบัดทุกข์บำรุงสุขของคนในท้องถิ่นและเป็นผู้ที่รับทราบปัญหาของท้องถิ่นมากที่สุด ดังนั้นเครือข่ายความร่วมมือทางวิชาการและสังคมเพื่อสร้างสังคมเชียงใหม่เป็นสุข โดยมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ได้ระดมความคิดเห็นโดยจัดประชุมเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมเพื่อสะท้อนปัญหาของเมืองเชียงใหม่ทุกด้านจากบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 40 คนในวันที่ 20 มีนาคม 2550 เพื่อนำไปวางแผนยุทธศาสตร์การสร้างสังคมเป็นสุขในระยาวซึ่งปรากฎผลดังนี้
1. ปัญหาทางครอบครัว /สังคม ที่เกิดขึ้นในท้องถิ่น ได้แก่ครอบครัวเกิดความแตกแยก สมาชิกในครอบครัวเกิดความรู้สึกแปลกแยกจากกัน ขาดความเข้าใจไม่มีเวลาให้กัน (ทำงานมาก) เกิดช่องว่างระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ (ในเมือง) ครอบครัวไม่ได้อยู่ร่วมกันเนื่องจากทำงานที่อื่น สมาชิกส่วนใหญ่เป็นเด็กและผู้สูงอายุ การมุ่งเน้นวัตถุขาดความเคารพและเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
2. ปัญหาด้านปฏิสัมพันธ์ของคนในชุมชน ได้แก่หน่วยงานในท้องถิ่น มุ่งเน้นงบประมาณในการแก้ไขปัญหามากกว่าความร่วมมือของชุมชน การขาดความตระหนัก หวังผลประโยชน์ส่วนตน หน่วยงานยังขาดการประชาสัมพันธ์ที่ดี
การขาดจิตสำนึกใจการทำงานและ กิจกรรมร่วมกัน ครอบครัวขาดการส่งเสริมกิจกรรมร่วมกัน
3. ปัญหาด้านการจัดการศึกษาและการเรียนรู้ในท้องถิ่นเห็นว่ายังมีความแตกต่างทางด้านคุณภาพของสถานศึกษาในท้องถิ่นและมีไม่เพียงพอทำให้คนในพื้นที่ไปเรียนในเมืองมากขึ้น ประชาชนในพื้นที่มีฐานะยากจนทำให้ขาดโอกาสทางการศึกษา บุคลากรทางการศึกษายังขาดการพัฒนา คนไทยมีความใฝ่รู้น้อยมาก การศึกษาเน้นเชิงพาณิชย์มากเกินไป ขาดการมุ่งเน้นคุณธรรมและหลักสูตรไม่เอื้อต่อสภาพของชุมชน
4. ปัญหาด้านสุขภาพกาย สุขภาพจิตของคนในชุมชน ได้แก่ขาดการดูแลสุขภาพตนเองโดยมุ่งเน้นการรักษามากกว่าการป้องกันเมื่อเจ็บป่วยทำให้จำเป็นต้องใช้เงินในการรักษาจำนวนมาก มีปัญหาสุขภาพจิตเพิ่มขึ้นในชุมชน เกิดภาวะเครียดเนื่องจากภาวะหนี้สินทำให้ร่างกายและจิตใจขาดความสมดุลและส่งผลต่อการเกิดความขัดแย้งได้ง่าย รวมทั้งการไม่ยอมรับบุคคลที่เป็นโรคติดต่อ/ยาเสพติดและบกพร่องทางร่างกาย
5. ปัญหาด้านคุณธรรม จริยธรรม วัฒนธรรม ได้แก่การ ขาดธรรมาภิบาลในหลายหน่วยงาน ประชาชน ขาดหลักการดำเนินชีวิต เกิดค่านิยมของสังคมไม่ถูกต้องเช่นการ ยกย่องคนเก่งแต่ขาดคุณธรรม การรับวัฒนธรรมใหม่ ๆ มากเกินไป ทำให้ขาดความเคารพผู้ใหญ่เด็กรุ่นใหม่ และไม่เห็นความสำคัญของวัฒนธรรมท้องถิ่น
6. ปัญหา ด้านความปลอดภัยในสังคม ได้แก่ขาดการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานสาธารณูปโภค สภาพที่อยู่อาศัยไม่ปลอดภัย ผู้คนวิตกกังวล/หวาดระแวงต่อสิ่งรอบตัว ขาดความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน เกิดความขัดแย้งในชุมชนทำให้ปฏิสัมพันธ์ระหว่างคนในชุมชนน้อยลง
จากผลการระดมความคิดเห็นกล่าวได้นำไปจัดทำแผนยุทธศาสตร์การวิจัยให้สอดคล้องกับความต้องการและปัญหาของท้องถิ่นซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไขปัญหาสังคมโดยกระบวนการมีส่วนร่วมของทุกฝ่ายต่อไป
ความเห็น (3)
ตามมาเป็นทัพหน้าครับ
ขอให้กำลังใจและชวนเชิญช่วยออกความเห็นครับ
สวัสดีครับ คือผมไม่ได้อัพเดทบล็อกมานาน ต่อจากนี้ไปก็จะพยายามเพื่มบันทึกเรื่อยๆครับ
บทความนี้ คุยกันนานแล้ว และได้สร้างเครือข่ายยุววิจัย แล้วในวันที่ 13 กรกฎาคม 2550
จากการประชุมในวันนั้น ในที่ประชุมเหล่าน้องๆยุววิจัย ได้โหวตจะทำวิจัย เศรษฐกิจพอเพียงมากที่สุด (จริงๆแล้วยังมีอีกหลายประเด็น ในเรื่องที่จะให้เชียงใหม่เป็นสังคมที่มีความสุข)
ในบันทึกนี้ครับ
สวัสดีครับ
บันทึกและเรื่องราวน่าสนใจมากครับ ผมเป็นนักวิจัย และข้อมูลที่เป็นปรากฏการณ์ทั้งหมด สามารถนำใช้ในการวางแผนการทำงานได้เป็นอย่างดี
ผมขออนุญาตเพิ่มบันทึกนี้เข้าใน Planet ของผมด้วยครับ เพื่อการติดตามอย่างต่อเนื่อง
ขอบคุณมากครับ